Artemisia é un extenso xénero de plantas herbáceas ou arbustivas da familia das compostas ou asteráceas (Asteraceae). Comporta 1449 especies descritas, das que se aceptaron 474 até a data.[1] A este xénero pertencen distintas plantas medicinais ben coñecidas coma o estragón, o asente, a artemisa, o abrótano, a madroa ou a santónica.
Son gamallos, xeralmente aromáticos, anemófilos. Posúen follas de subenteiras a divididas. Capítulos pequenos, con 3-7 flores, sentados ou subsentados, axilares formando inflorescencias parciais espiciformes. Involucro de menos de 6x4 mm. Brácteas involucrais en 2-3 fileiras, con marxe escarioso. Receptáculo xeralmente convexo. Capítulos discoideos e homógamos, con todas as flores flosculosas e hermafroditas ou disciformes e heterógamas, coas flores máis externas filiformes e femininas e as internas flosculosas e masculinas. Aquenios ovoides ou piriformes, con pericarpo membranoso, finamente estriados, ás veces con 2 costelas membranosas. Tarrelo formado por unha corona miúda e escariosa, ou ausente.[2]
O xénero Artemisia foi descrito por Carl von Linné e publicado en Species Plantarum 2: 845–850. 1753.[2] A especie tipo é Artemisia vulgaris L. (Herba de Nosa Señora.
O xénero Artemisia comprende 1449 especies descritas, das que se aceptaron 474 até a data.[3]
A seguir figuran as especies que teñen nome vulgar en galego por atoparse bravas ou ser usadas medicinalmente:
Artemisia: nome xenérico dedicado a Artemisia, dona de Mausolo, rei de Caria, e tamén, segundo outras etimoloxías, pode derivarse da deusa da caza (Artemis),[4] ou dunha palabra do grego artemes (= san) en alusión ás propiedades medicinais das plantas do xénero Artemisa.[5]
Artemisia é un extenso xénero de plantas herbáceas ou arbustivas da familia das compostas ou asteráceas (Asteraceae). Comporta 1449 especies descritas, das que se aceptaron 474 até a data. A este xénero pertencen distintas plantas medicinais ben coñecidas coma o estragón, o asente, a artemisa, o abrótano, a madroa ou a santónica.