nomes no trilho de navegação
Tamañu de porción Enerxía 75 kcal 314 kJCarbohidratos 18 g • Zucres 4.8 • Fibra alimentaria 4.9 gGrases 0.2 gProteínes 1.2 gAgua 79.53 gTiamina (vit. B1) 0.09 mg (7%)Riboflavina (vit. B2) 0.05 mg (3%)Niacina (vit. B3) 0.7 mg (5%)Ácidu pantoténicu (vit. B5) 0.6 mg (12%)Vitamina B6 0.09 mg (7%)Vitamina C 17 mg (28%)Vitamina E 1.49 mg (10%)Vitamina K 22.5 μg (21%)Calciu 36 mg (4%)Fierro 0.59 mg (5%)Magnesiu 29 mg (8%)Manganesu 0.56 mg (28%)Fósforu 71 mg (10%)Potasiu 375 mg (8%)Sodiu 10 mg (1%)Cinc 0.59 mg (6%) % de la cantidá diaria encamentada p'adultos. Fonte: chirivía na base de datos de nutrientes del USDA.[editar datos en Wikidata] Pastinaca sativa, la chirivía, ye una raigañu que s'emplega como hortoliza, bien rellacionada cola cenahoria, anque más pálida y con un sabor bien distinto. Ye una planta biañal. El so cultivu remontar a tiempos antiguos en Eurasia: antes de la importación de la pataca tres el descubrimientu d'América, la chirivía ocupaba'l so llugar.
Ye una especie biañal, similar a la cenahoria. Los sos raigaños tienen un raigañu principal pivotante, carnosa y gruesa, ablancazada a amarellentada (d'un color marfil cremosu), y raigaños secundarios fines. El sistema caulinar, nel primer añu, componer d'un tarmu curtiu d'onde salen les fueyes formando una roseta. Fueyes grandes, de 40 cm, con llargos pecíolos na base, de llámina imparipinnada, con foliolos dentaos o lobulaos, verdosos escuros. Nel segundu añu, emite ramificaciones y llega a 80 cm d'altor. Nos ápices de les cañes broten les umbeles con flores pequeñes, blanques-verdoses y inconspicuas. De la polinización entomófila fructifica en esquizocarpos alaos nos sos marxes, castañales, con una grana en cada mericarpio.
== Nutrición consúmese la raigañu primariu y parte del hipocótilo cocida, en guisos y sopes (da sabor anisado.)
Tien más vitamines y minerales que la cenahoria.
Pastinaca ye nativa d'Eurasia, y esisten trés cultivares:
Nun crecer en clima templáu, precisa xelades pa desenvolver el so sabor. Ye especial pa rexones con curties temporaes de crecedera. Gusta de los terrenes arenosos, y/o limosos; los magrizos, y cascayosos nun son bonos pa los sos raigaños, produciendo deformaciones y tamañu curtiu.
Les granes llántense de primeres de la primavera. Colléchase a la fin del branu, dempués de la primer xelada, y sigue mientres la seronda, hasta la conxelación del suelu.
Más que n'otres especies de vexetales, la viabilidá d'el so granes deteriórase si almacenar enforma tiempu. Cada añu precisa grana fresca.
En EE. XX., munchos estaos tener na llista de maleces.
La pastinaca ye alimentu de bárabos de delles especies de lepidópteros.
Cuando se recoyer del campu, ye bono de confundir cola cicuta con resultancies fatales.
Pastinaca sativa foi descrita por Carlos Linneo y publicáu en Species Plantarum 1: 261. 1753.[1]
Pa evitar tracamundiu, ye importante acutar que'l nome cenahoria blanca n'Ecuador referir a l'arracacha.
.
Pastinaca sativa, la chirivía, ye una raigañu que s'emplega como hortoliza, bien rellacionada cola cenahoria, anque más pálida y con un sabor bien distinto. Ye una planta biañal. El so cultivu remontar a tiempos antiguos en Eurasia: antes de la importación de la pataca tres el descubrimientu d'América, la chirivía ocupaba'l so llugar.
