Los tardigrads o orsons d'aiga (de l'alemand kleiner Wasserbär) son d'animals minusculs multicellulars. Forman un embrancament zoologic a part entièra : lo phylum tardigrada fòrt pròche dels artropòdes. L'orson d'aiga es descrich en primièr per Johann August Ephraim Goeze en 1773; lo nom de tardigrad que significa « caminaire lent » es balhat per Lazzaro Spallanzani en 1777.
Los tardigrads mesuran un pauc mai de 1 mm en mejana e son d'animals que pòdon subreviure dins de mitans fòrça ostils (temperaturas de -272 a +150 °C e pressions fins a 6 000 atm, mitan anidric o expausat als raionaments X o ultraviolets, void espacial). Privats d'aiga e de manjar, se replegan en criptobiòsi, çò que significa que los processuses metabolics observables representan pas mai de 0,01 % de la normala (semblan doncas en estat de « mòrt clinica »), mas se reviscolan (lo metabolisme repartís) tre que las condicions o permeton[1].
Los tardigrads an un còs segmentat en quatre protegit per una cuticula e son dotats de uèch patas pichonas acabadas caduna per d'àrpias.
Los tardigrads o orsons d'aiga (de l'alemand kleiner Wasserbär) son d'animals minusculs multicellulars. Forman un embrancament zoologic a part entièra : lo phylum tardigrada fòrt pròche dels artropòdes. L'orson d'aiga es descrich en primièr per Johann August Ephraim Goeze en 1773; lo nom de tardigrad que significa « caminaire lent » es balhat per Lazzaro Spallanzani en 1777.
Los tardigrads mesuran un pauc mai de 1 mm en mejana e son d'animals que pòdon subreviure dins de mitans fòrça ostils (temperaturas de -272 a +150 °C e pressions fins a 6 000 atm, mitan anidric o expausat als raionaments X o ultraviolets, void espacial). Privats d'aiga e de manjar, se replegan en criptobiòsi, çò que significa que los processuses metabolics observables representan pas mai de 0,01 % de la normala (semblan doncas en estat de « mòrt clinica »), mas se reviscolan (lo metabolisme repartís) tre que las condicions o permeton.
