De witte abeel (Populus alba), ook wel zilverpopulier genoemd, is een boom uit de wilgenfamilie (Salicaceae). De plant komt van nature voor in Midden- en Zuid-Europa en in het midden en het westen van Azië. Sinds de zeventiende eeuw komt de soort voor in Nederland. In parken en tuinen wordt de boom veel aangeplant voor de sier.
Schors
Stam van witte abeel met ruitvormige lenticellen
Jonge twijg met wollig haardons
Dwarsdoorsnede stam
De witte abeel kan tot 30 m hoog worden. De plant komt meestal voor als een veel kleinere boom. De schors is glad en grijswit bij jonge bomen, later wordt deze zwart en ruw aan de voet en vlekkerig daarboven. Op de schors komt een ruitvormige tekening voor. De twijgen en knoppen zijn dichtbezet met wit, wollig haardons.
De tot twaalf centimeter lange en tot tien centimeter brede bladeren aan de langloten zijn drie- tot vijfdelig gelobd en hebben een grof getande rand. De bladeren aan de voet van de langloten en die aan de kortloten zijn 4-7 centimeter lang en 3-4 centimeter breed en eirond. Ze zijn onregelmatig, gegolfd getand. Bij het ontluiken zijn de bladeren, net als de jonge takken en knoppen, volledig witviltig behaard. Later wordt de bovenkant glanzend donkergroen; de onderkant blijft bedekt met een dicht viltig dons. De bladstelen zijn 3-4 cm lang.
Jong blad
blad bovenzijde
Blad onderzijde
Blad witte abeel
De bloemen van de witte abeel ontluiken in april vóór de bladeren. De mannelijke katjes zijn 4-8 cm lang, hebben een karmozijnrode kleur en zijn grijs behaard. De vrouwelijke katjes zijn bleekgroen of groenachtig geel. In juni laten de katjes het witte, katoenachtige zaad vrij. De witte abeel is lichtminnend en verkiest vrij droge tot meestal vochtige, matig voedselrijke tot voedselrijke, meestal kalkhoudende grond. Hij heeft een vrij groot natuurlijk verspreidingsgebied: Zuid-, West- en Midden-Europa, West-Siberië, Zuidwest-Azië en Noord- Afrika. De witte abeel is waarschijnlijk niet autochtoon in de Benelux, maar de soort wordt in de kuststreek vaak aangeplant vanwege zijn weerstand tegen zout in de lucht.
Vrouwelijk katje
Mannelijk katje
Er zijn plaatsnamen die hoogstwaarschijnlijk verwijzen naar deze boomsoort. Enkele voorbeelden:
Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Populus alba op Wikimedia Commons. De witte abeel (Populus alba), ook wel zilverpopulier genoemd, is een boom uit de wilgenfamilie (Salicaceae). De plant komt van nature voor in Midden- en Zuid-Europa en in het midden en het westen van Azië. Sinds de zeventiende eeuw komt de soort voor in Nederland. In parken en tuinen wordt de boom veel aangeplant voor de sier.
Schors
Stam van witte abeel met ruitvormige lenticellen
Jonge twijg met wollig haardons
Dwarsdoorsnede stam
De witte abeel kan tot 30 m hoog worden. De plant komt meestal voor als een veel kleinere boom. De schors is glad en grijswit bij jonge bomen, later wordt deze zwart en ruw aan de voet en vlekkerig daarboven. Op de schors komt een ruitvormige tekening voor. De twijgen en knoppen zijn dichtbezet met wit, wollig haardons.
De tot twaalf centimeter lange en tot tien centimeter brede bladeren aan de langloten zijn drie- tot vijfdelig gelobd en hebben een grof getande rand. De bladeren aan de voet van de langloten en die aan de kortloten zijn 4-7 centimeter lang en 3-4 centimeter breed en eirond. Ze zijn onregelmatig, gegolfd getand. Bij het ontluiken zijn de bladeren, net als de jonge takken en knoppen, volledig witviltig behaard. Later wordt de bovenkant glanzend donkergroen; de onderkant blijft bedekt met een dicht viltig dons. De bladstelen zijn 3-4 cm lang.
Jong blad
blad bovenzijde
Blad onderzijde
Blad witte abeel
De bloemen van de witte abeel ontluiken in april vóór de bladeren. De mannelijke katjes zijn 4-8 cm lang, hebben een karmozijnrode kleur en zijn grijs behaard. De vrouwelijke katjes zijn bleekgroen of groenachtig geel. In juni laten de katjes het witte, katoenachtige zaad vrij. De witte abeel is lichtminnend en verkiest vrij droge tot meestal vochtige, matig voedselrijke tot voedselrijke, meestal kalkhoudende grond. Hij heeft een vrij groot natuurlijk verspreidingsgebied: Zuid-, West- en Midden-Europa, West-Siberië, Zuidwest-Azië en Noord- Afrika. De witte abeel is waarschijnlijk niet autochtoon in de Benelux, maar de soort wordt in de kuststreek vaak aangeplant vanwege zijn weerstand tegen zout in de lucht.
Vrouwelijk katje
Mannelijk katje
