La aneto (Anethum graveolens L.) botanike apartenas al la apiacoj (apiaceae).
En la kuirarto uzatas la foliopintoj, floroj kaj la semoj de la planto. Aneto fajnigas la guston de salatoj, saŭcoj, fiŝaĵo, kazeo, kukumo, kukurbo, legomaj supoj, pano, terpomaĵo kaj ovaĵo.
La nomo dill en la angla kaj dile en la malnovangla estas konsiderataj el malnovnordlanda aŭ anglosaksa vorto dylle, signifanta "trankviligi aŭ luli," ĉar la herbo havas la furzigan funkcion malpezigi gason.
Aliflanke en Vjetnamio oni havas interesan fabelon pri la etimologio de thì là en la vjetnama: Kial la herbo akiris la nomon thì là, signifanta "Certe estas...." Kiam la herbo postulis ke Dio donu nomon al ĝi, Li bezonis longan tempon por elekti ĝian nomon ĉar Li ne plu povis trovi ne-uzitan nomon por vegetaĵo.
La Dio diris,
- La nomo de vi estas ... certe estas ... certe estas (thì là) ...
La herbo ĵus aŭdis tiun, kaj iĝis kontenta kaj kriis:
- Ho, mi nun havas bonan nomon! Mi estas "thì là"!
La aneto (Anethum graveolens L.) botanike apartenas al la apiacoj (apiaceae).
En la kuirarto uzatas la foliopintoj, floroj kaj la semoj de la planto. Aneto fajnigas la guston de salatoj, saŭcoj, fiŝaĵo, kazeo, kukumo, kukurbo, legomaj supoj, pano, terpomaĵo kaj ovaĵo.
