Multimedia w Wikimedia Commons Pampasowiec grzywiasty[3], wilk grzywiasty (Chrysocyon brachyurus) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny psowatych i jej największy przedstawiciel w Ameryce Południowej.
Zamieszkuje południową Brazylię (gdzie nazywany jest lobo-guará), Paragwaj i Boliwię[4] oraz niewielkie obszary Argentyny.
Według najnowszych badań genetycznych nie jest blisko spokrewniony z żadnym z pozostałych psowatych. Wydaje się, że jest pozostałością południowoamerykańskiej plejstoceńskiej fauny dużych ssaków. Jest jedynym przedstawicielem rodzaju Chrysocyon.
Nazwa rodzajowa: gr. χρυσος khrusos – złoto; κυων kuōn, κυνος kunos – pies[5]. Epitet gatunkowy: gr. βραχυς brakhus – krótki; -ουρος -ouros – -ogonowy, od ουρα oura ogon[6].
Przypomina nieco lisa, ale ma bardzo długie kończyny. Kończyny przednie są krótsze od tylnych. Sierść dość długa, miękka, ruda, po bokach czarny, krótka na nogach; na grzbiecie sierść czarna, nastroszona; ogon puszysty, może być biały lub czarny; podbrzusze białe. Na szyi i karku sztywna, odstająca grzywa długości ok. 13 cm. Wnętrze małżowiny ucha porośnięte białym włosem.
Wysokość w kłębie: 75-91 cm
Długość ciała bez ogona: ok. 130 cm
Długość ogona: ok. 30 cm
Masa ciała: 20-25 kg
Aktywny wieczorem i nocą, w dzień odpoczywa w wysokiej trawie lub zaroślach, zwykle w tych samych miejscach. Samce wyraźnie bardziej aktywne od samic. Jego głos to pojedyncze szczeknięcia w sporych odstępach czasu. Poluje jak lis – podkradając się blisko do ofiary. W przeciwieństwie do większości dużych psowatych (wilk szary, likaon) nie tworzy stad. Żyje w parach, terytorium pary wynosi średnio 20-30 km². Chodzi inochodem, co sprawia, że kołysze się lekko na boki.
Dojrzałość płciowa w 1 roku życia, ale rozród dopiero w następnym; okres rui trwa 3-5 dni, ciąża trwa 62-66 dni; po tym okresie rodzi się 1-5 szczeniąt, każde o masie ok. 300g.
Poluje na gryzonie, króliki i ptaki. Duży procent jego diety stanowią owoce; niezbędnym roślinnym składnikiem jego jadłospisu jest tzw. wilcze jabłko, czyli lobeira (nazwa miejscowa) – Solanum lycocarpum z rodziny psiankowatych, bez którego zwierzę to choruje na nicieniowe zapalenie nerek. Wilk grzywiasty jest głównym czynnikiem rozprzestrzeniającym nasiona tej rośliny.
W niewoli dożywa 12-15 lat.
Według IUCN ma status NT „podwyższonego ryzyka”[2]; jednakże zważywszy, że jego zasięg zmniejszył się znacznie (kiedyś obejmował też Urugwaj i Argentynę) nie można wykluczyć, że wkrótce dołączy do gatunków zagrożonych. W Brazylii chroniony.
W medycynie ludowej i demonologii obszarów, na których występuje, wilk grzywiasty uważany jest za zwierzę „rzucające urok”, być może w związku z faktem, że jego aktywność ogranicza się do pory nocnej[potrzebny przypis].
W 2012 roku brazylijscy naukowcy zapowiedzieli sklonowanie zwierząt ośmiu gatunków – w tym pampasowca grzywiastego. Celem tego działania ma być ochrona zagrożonych gatunków przed wymarciem[7][8].
Pampasowiec grzywiasty, wilk grzywiasty (Chrysocyon brachyurus) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny psowatych i jej największy przedstawiciel w Ameryce Południowej.
