dcsimg
Image of Glaucocystis nostochinearum
Creatures » » Plants

Glaucophytes

Glaucophyta

Glaukofity ( Polish )

provided by wikipedia POL
Commons Multimedia w Wikimedia Commons

Glaukofity (Glaucophyta) – typ (gromada) jednokomórkowych (rzadziej tworzących cenobia) glonów, należących do królestwa roślin. Rozmnażają się bezpłciowo przez podział (formy bez ściany komórkowej) lub za pomocą pływek (formy kapsalne i kokoidalne). Do typu tego zalicza się 13 gatunków[1]. Zgodnie z dominującym obecnie poglądem w systematyce grupa ta stanowi najstarszą linię rozwojową roślin.

Glaukofity są bardzo interesującą grupą organizmów dla biologów, ponieważ, o ile prawdziwa jest hipoteza o jednokrotnym powstaniu pierwotnych chloroplastów, stanowią one konserwatywną (mało zmienioną) grupę potomków wspólnych przodków krasnorostów i zielenic, tj. wszystkich roślin. Analiza pokrewieństwa ewolucyjnego na podstawie wielu sekwencji DNA wykazała, że wszystkie trzy wymienione grupy pochodzą od wspólnego przodka.

Charakterystyka

Są to jednokomórkowe organizmy o zróżnicowanej budowie. Należą tu zarówno organizmy ruchliwe, z dwoma wiciami, do form nieruchliwych, kokoidalnych i wytwarzających śluzowe otoczki[1].

Podobnie jak u innych roślin ściana komórkowa zbudowana jest z celulozy, a materiałem zapasowym jest skrobia (podobnie jak u krasnorostów tworzona w cytoplazmie, poza obrębem pozostałości symbiotycznych sinic). Jednak u glonów tych brak właściwych chloroplastów. Wykształcają się tu odrębne organella zwane cyjanellami. Tylakoidy glaukofitów ułożone są brzeżnie, w sposób przypominający ten, który obserwuje się u sinic. Centralna część tych organelli jest bezbarwna i jest analogiczna do centroplazmy sinic. Między dwiema błonami śródplazmatycznymi zachowała się ściana peptydoglikanowa – typowa dla bakterii. Również obecność chlorofilu a i fikobilin w chloroplastach sugeruje, że organelle te powstały przez endosymbiotyczne połączenie sinic i pozbawionych plastydów jednokomórkowych przodków roślin[2]. Istotną różnicą między cyjanellami glaukofitów a sinicami, jest znacznie uproszczona budowa nukleoidu, który zawiera jedynie 10% informacji genetycznej obecnej w komórkach wolno żyjących sinic.

Glaukofity żyją w wodach słodkich[1] jako składniki bentosu i planktonu (niektóre pływają aktywnie, inne unoszą się biernie w wodzie lub żyją na powierzchni roślin zanurzonych w wodzie), są wśród nich także przedstawiciele aerofitów (wodę i składniki odżywcze pobierają z opadów). Są szeroko rozpowszechnione w wodach słodkich, lecz zawsze rozproszone (nigdy nie stwierdza się ich w znacznych ilościach w jednym miejscu).

Systematyka

Należą tu trzy rodzaje:

  • Glaucocystis – posiadają celulozową ścianę komórkową, pozbawione są możliwości ruchu (posiadają szczątkową wić), unoszą się biernie w wodzie. Należy tu gatunek G. nostochinearum (jego cyjanelle są bardzo podobne do sinic z rzędu Chroococcales i noszą nazwę gatunkową Skujapelta nuda[3], natomiast sam glon do zielenicy Oocystis).
  • Cyanophora – zachowały zdolność ruchu (dzięki dwóm wiciom podobnym do tych spotykanych u niektórych zielenic) i pozbawione są ściany komórkowej. Należy tu gatunek C. paradoxa, budową komórki przypominający kryptomonady, a jego cyjanella nosi nazwę Cyanocyta[3].
  • Gloeochaete – posiadają zarówno ruchliwe, jak i nieruchome stadia rozwojowe, posiadają ścianę komórkową, ale prawdopodobnie pozbawioną celulozy. Żyją na powierzchni roślin zanurzonych w wodzie.

Czasem włączane są (lub raczej były) tutaj inne rodzaje jednokomórkowców zawierające cyjanelle. Jednak okazało się, że są to organizmy niespokrewnione z wymienionymi wyżej glaukofitami (np. rodzaj Paulinella – jednokomórkowe ameby z grupy Rhizaria), których cyjanella pochodzą z endosymbiozy sinic, która zaszła niezależnie od tej, która doprowadziła do powstania linii rozwojowej roślin.

Przypisy

  1. a b c Beatrycze Nowicka, Jerzy Kruk. Fotosynteza u eukariontów, czyli krótka historia endosymbiozy. „Kosmos”. 65, 2, s. 187-195, 2016.
  2. Patrick J. Keeling. Diversity and evolutionary history of plastids and their hosts. „American Journal of Botany”, s. 1481–1493, 2004. DOI: 10.3732/ajb.91.10.1481.
  3. a b Stefan Gumiński: Fizjologia glonów i sinic. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 1990, s. 159. ISBN 83-229-0372-3.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visit source
partner site
wikipedia POL

Glaukofity: Brief Summary ( Polish )

provided by wikipedia POL

Glaukofity (Glaucophyta) – typ (gromada) jednokomórkowych (rzadziej tworzących cenobia) glonów, należących do królestwa roślin. Rozmnażają się bezpłciowo przez podział (formy bez ściany komórkowej) lub za pomocą pływek (formy kapsalne i kokoidalne). Do typu tego zalicza się 13 gatunków. Zgodnie z dominującym obecnie poglądem w systematyce grupa ta stanowi najstarszą linię rozwojową roślin.

Glaukofity są bardzo interesującą grupą organizmów dla biologów, ponieważ, o ile prawdziwa jest hipoteza o jednokrotnym powstaniu pierwotnych chloroplastów, stanowią one konserwatywną (mało zmienioną) grupę potomków wspólnych przodków krasnorostów i zielenic, tj. wszystkich roślin. Analiza pokrewieństwa ewolucyjnego na podstawie wielu sekwencji DNA wykazała, że wszystkie trzy wymienione grupy pochodzą od wspólnego przodka.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visit source
partner site
wikipedia POL