dcsimg

Distribution ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por IABIN
Chile Central
licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
Universidad de Santiago de Chile
autor
Pablo Gutierrez
site do parceiro
IABIN

Sambucus nigra ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por wikipedia ES

Sambucus nigra,[3]​ el saúco negro o saúco común, o, simplemente, saúco,[4]​ es una especie del género Sambucus, perteneciente a la familia Adoxaceae. Se le conoce también, erróneamente, como sahuco.

Hábitat

Son nativos de Europa, noroeste de África y sudoeste de Asia. Es comúnmente conocido como saúco o saúco negro, canillero.[5][6]​ Crece en una variedad de condiciones ambientales, tanto en suelo húmedo como en seco, primariamente en localidades soleadas. Es bastante común en algunas zonas, por ejemplo, en las Islas Británicas, donde crece en bosques y bordes de caminos y se utiliza como seto. En la región mediterránea, por lo general, el saúco aparece ligado a zonas húmedas como ríos y lagos.

Descripción

Es un árbol o arbusto caducifolio de 4-6 m (raramente 10 m) de altura. Tronco con corteza suberosa y ramas con médula blanquecina muy desarrollada.

Hojas pecioladas, dispuestas en pares opuestos, de 10-30 cm de largo, pinnadas con 5-7 (raramente 9) folíolos, cada uno de 5-12 cm de largo y 3-5 cm de ancho, con margen serrado, con nervadura central por debajo. Es una hermafrodita: las flores en grandes corimbos en terminales (notablemente aplanados), de 10-25 cm de diámetro, flores individuales blancas, 5-6 mm de diámetro, con 5-pétalos dentados; polinizado por avispas. Florece a mediados de verano. El fruto es una drupa (con restos del cáliz) púrpura negruzca de 3-5 mm de diámetro, en grupos caedizos a fines del otoño; son importante alimento de muchas aves, principalmente la Sylvia atricapilla (curruca capirotada). El fruto es laxante y no es recomendable su consumo, pero se pueden hacer mermeladas y vinos con él. No hay que confundir al sáuco negro con su pariente el sauquillo (Sambucus ebulus) que es venenoso, incluso los frutos. El sauquillo es una planta más baja que no alcanza la talla de arbusto, y suele ser mucho más común en zonas bajas como el valle del Ebro y otros ríos mediterráneos, como el Júcar.

Hay varias otras especies estrechamente vinculadas al sauco negro, nativas de Asia y de Norteamérica, muy similares, y tratadas como subespecies de S. nigra, por algunos botánicos (ver página del Gro. para detalles).

Resiste bien heladas fuertes de -15/-20 °C. Es poco exigente en suelos, tanto húmedos y frescos como terrenos áridos y húmedos. El riego regular, evitando que el terreno llegue a quedar completamente fresco. Es atacado por pulgones.

Taxonomía

Sambucus nigra fue descrita por Carlos Linneo y publicado en Species Plantarum 1: 269–270. 1753.[1]

Etimología

Sambucus: nombre genérico que deriva de la palabra griega sambuke de un instrumento musical hecho de madera de saúco y un nombre usado por Plinio el Viejo para un árbol posiblemente relacionado con el saúco.[7]

nigra: epíteto latino que significa "negro".[8]

Variedades
Sinonimia
  • Sambucus graveolens Willd.
 src=
Racimo de bayas.

Importancia económica y cultural

 src=
Sambuci flos: Cómo se usan para hacer el té

Es una planta medicinal con una serie de propiedades que la hacen muy recomendada para personas con problemas de retención de líquidos o infecciones de orina,[9]​ además de ser considerada también una planta ornamental. Es citada también como planta venenosa a mamíferos, y maleza.[10]

  • Las cabezas florales se usan en infusión, dando una bebida refrescante, muy usada en el norte de Europa y en los Balcanes. Comercialmente se vende como "cordial de flor de saúco", etc.
  • Las bayas son comestibles, después de cocinarlas, pero todas las demás partes de la planta son tóxicas, conteniendo cristales tóxicos de oxalato cálcico.
  • El follaje, intensamente oloroso, se usaba en el pasado, atado al caballo, para evitar moscas, mientras se cabalgaba.
  • Se emplean para elaborar aguardientes e incluso vinos.
  • Se utiliza en sahumerios para problemas de la piel y en infusión para calmar la tos, como sudorífico, lavar los ojos, manchas en rostro, en gargarismos para las anginas y las encías inflamadas.
  • Extractos de corteza de tallos, hojas, flores, frutos, raíces, se usan para tratar bronquitis, tos, infecciones de vías respiratorias superiores, fiebre.
  • En Beerse, Bélgica, hacen ginebra con las bayas, llamada Beers Vlierke.
  • Según Jakoba Errekondo, en Euskal Herria antiguamente se empleaban las ramas huecas del saúco para hacer cerbatanas de juguete.

Cultivo

Tanto por semillas como por esquejes. Por semilla es algo difícil debido a complejas condiciones de letargo, abarcando a la cubierta de la semilla como al embrión.

Probablemente sea muy bueno tratarlas con una "estratificación cálida" de meses a temperaturas de 25 a 30 °C; y luego 3 a 5 meses de estratificación fría a 4-6 °C.

Estas condiciones se dan naturalmente plantando las semillas a fines del verano, debiendo presentarse la germinación en la primavera siguiente.

Las estacas de madera suave se enraízan con facilidad bajo vidrio, si se cogen en primavera o en otoño, siendo este el método más usado.

Nombres comunes

  • Castellano: binteiro, cañilero, canillero, caninero, cañolero, cohetera, corteza, cresta de gallo, cresta gallo, flauta, higuera, hoja de gallo, sabú, sabuca, sabucal, sabuco, sabuco de Judas, sabuco real, sabugo, sabugueiro, sabugueiru, sabuguero, sabujo, sabuqueiro, sabuquera, sabuquero, saúcal, sacapute, saúco, saúco mayor, saúco negro, sagú, saúgo, saúgu, sahúco, sahuco, samugo, samuquero, sangú, saucal, sauco, sauco blanco, sauco común, sauco mayor, sauco negro, saugo, saugu, sauquero, sayugo, siaúco, siaugo, tilo, yezgo.[11]

Referencias

  1. a b «Sambucus nigra». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultado el 25 de noviembre de 2018.
  2. Sinónimos [1]
  3. Sambucus nigra en Flora Europaea
  4. Nombre vulgar preferido en castellano, en Árboles: guía de campo; Johnson, Owen y More, David; traductor: Pijoan Rotger, Manuel, ed. Omega, 2006. ISBN 978-84-282-1400-1 Versión en español de la Collins Tree Guide.
  5. Sistema Integrado de Información Taxonómica. «Sambucus nigra (TSN 35324)» (en inglés).
  6. Sambucus nigra en USDA PLANTS Database
  7. En Nombres Botánicos
  8. En Epítetos Botánicos
  9. «Propiedades del Sauco: beneficios de su consumo, usos y cómo tomarlo». Propiedades de. 14 de septiembre de 2017. Consultado el 1 de mayo de 2018.
  10. Sambucus nigra Archivado el 20 de enero de 2009 en Wayback Machine. en Germplasm Resources Information Network
  11. «Sambucus nigra». Real Jardín Botánico: Proyecto Anthos. Consultado el 24 de noviembre de 2009.

Bibliografía

 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores y editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ES

Sambucus nigra: Brief Summary ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por wikipedia ES

Sambucus nigra,​ el saúco negro o saúco común, o, simplemente, saúco,​ es una especie del género Sambucus, perteneciente a la familia Adoxaceae. Se le conoce también, erróneamente, como sahuco.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores y editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ES

Črni bezeg ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por wikipedia SL

Čŕni bezèg, tudi ~ bèzeg (znanstveno ime Sambucus nigra) je rastlina (grm) z značilnim cvetjem in kasneje drobnimi jagodami. Cvetovi imajo značilen, aromatičen okus.

Opis

Črni bezeg (Sambucus nigra L.) botaniki uvrščajo v tri družine. To so Adoxaceae – pižmičevke, Caprifoliaceae – kovačnikovke in Sambucaceae – bezgovke.

Za bezeg so značilni pernati listi, plod pa ima trisemensko jagodo, ki se razvije v kobulastih socvetjih. Rastlino gojimo, ko je srednje do velik grm ali drobno drevo. Ima plitek koreninski sistem, iz katerega izraščajo koreninski poganjki. Lubje je sivo in rumenkasto rjave barve, površina lubja je pogosto groba oziroma hrapava.

Gojenje črnega bezga

Klima in lega

 src=
Plodovi

Črni bezeg (Sambucus nigra L.) je zelo razširjena vrsta, ki uspeva po vsej Evropi, Zahodni in Srednji Aziji in Severni Ameriki. Najbolje uspeva na vlažnih zemljiščih do 600 m nadmorske višine. Slabo prenaša vetrovne lege in potrebuje letno do 700 mm padavin. Bezeg je samooplodna rastlina. Cvetovi imajo izrazit vonj. V naravi dobro uspeva na polnem soncu ali v polsenci. Najdemo ga na gozdnem robu, jasah in v bližini človeških bivališč.

Tla

Črni bezeg uspeva na rodovitnih, srednje težkih tleh. Ustrezajo mu tla, bogata z dušikom in s fosfati. Slabše uspeva na težkih in peščenih tleh. V tleh mora biti 2 % humusa in pH med 6,0 in 6,5. Ustrezajo mu dobro odcedna tla z dobro kapaciteto za vodo.

Razmnoževanje črnega bezga

V naravi se bezeg razmnožuje generativno s semenom in vegetativno s koreninskimi izrastki. V intenzivni pridelavi bezga uporabljamo vegetativno razmnožene sadike. Bezeg razmnožujemo z lesnatimi in zelenimi potaknjenci. Sorte, ki se težje koreninijo, razmnožujemo s cepljenem na gojene podlage ali pa z grebeničenjem.

Rez bezga

Črni bezeg režemo v času mirovanja. Črni bezeg rodi na enoletnem lesu. Pri rezi si izberemo močne, zdrave, enoletne poganjke na ogrodnih vejah. V primeru, da ni dovolj enoletnih poganjkov, pustimo dvoletne poganjke. Takoj po cvetenju opravimo poletno rez, s katero osvetlimo krošnjo. Tako zagotovimo dovolj svetlobe rastlini. Odstranjujemo šibke, poškodovane in nerodne poganjke.

Uporaba črnega bezga

Cvetove uživamo sveže kot dodatek k različnim jedem, posušene uporabljamo za čaje. Iz cvetov črnega bezga pridelujemo alkoholne pijače. Cvetovi in plodovi imajo širok spekter zdravstveno koristnih lastnosti. Zreli plodovi so bogati z antocianini in drugimi snovi z antioksidantnimi lastnostmi. Cvetovi in plodovi imajo visoke koncentracije antioksidantov.

Bezgove jagode

Bezgovi plodovi oz. jagode se na začetku razvoja plodov zelene barve. Tekom razvoja postanejo rjavordeče. V tehnološki zrelosti so črne barve z leskom. Bezgove jagode pridelujemo zaradi visoke vsebnosti antocianov. V bezgovem soku je visoka vsebnost bioaktivnih snovi, antocianov, kvercetinov in hidroksicimetne kisline.

Bezgove jagode uporabljamo za pridelavo intenzivnih barvil, ki so dalj časa obstojna in tudi bolj odporna na svetlobo, spremembo temperature in kislosti. Uporabljajo se kot naravna barvila v hrani in pijači.

Črni bezeg ima dolgo tradicijo v številnih kulturah kot zdravilna rastlina. Uporablja se ga za zdravljenje virusnih okužb in je ena najpogosteje uporabljenih zdravilnih rastlin po vsem svetu. Pri zdravljenju se uporabljajo ekstrakti črnega bezga in podobni proizvodi. Uporabljajo se zlasti pri zdravljenju gripe in kot prehranska dopolnila.

Viri

Krajnc M., Krajnc K. 2002: Žlahtni bezeg. Slovenj Gradec: Kmetijska založba

Štampar F., Lešnik M., Veberič R., Solar A., Koron D., Usenik V., Hudina M., Osterc G. 2005. Sadjarstvo. Ljubljana

Lim, T.K. 2012. Sambucus nigara L. Edible Medicinal and Non-Medicinal Plants: Volume 1. Springer Science+Business Media B.V. 2012.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Avtorji in uredniki Wikipedije
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia SL

Črni bezeg: Brief Summary ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por wikipedia SL

Čŕni bezèg, tudi ~ bèzeg (znanstveno ime Sambucus nigra) je rastlina (grm) z značilnim cvetjem in kasneje drobnimi jagodami. Cvetovi imajo značilen, aromatičen okus.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Avtorji in uredniki Wikipedije
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia SL