Dropwort

Wiązówka bulwkowa, syn. wiązówka bulwkowata (Filipendula vulgaris) – gatunek rośliny należący do rodziny różowatych. Jest gatunkiem eurosyberyjskim, występuje od północno-zachodniej Afryki, Europy południowej i środkowej po Syberię^[2]. W Polsce gatunek rodzimy, rozpowszechniony, lokalnie rzadki.

Morfologia

Kwiaty

Wiechowaty kwiatostan tworzy się na wierzchołku łodygi

Łodyga

Wzniesiona, prosta i sztywna, o wysokości 30-60 cm.

Liście

Liście podwójnie nieparzysto-pierzaste skupione w rozetę u podstawy pędu.

Kwiaty

Drobne, białe, tworzą na wierzchołku łodygi wiechowaty kwiatostan, z bocznymi rozgałęzieniami przerastającymi oś główną kwiatostanu.

Biologia i ekologia

Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od czerwca do lipca^[3]. Rośnie w miejscach słonecznych lub półcienistych, na glebach przeciętnych, ciężkich. Jako jedyny gatunek wiązówek rośnie na suchych stanowiskach, z dala od wody^[4], w cieplejszych lasach, na suchszych, trawiastych zboczach na niżu i w niższych położeniach górskich^[3]. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla klasy (Cl.) Festuco-Brometea^[5].

Zastosowanie

Roślina ozdobna

Jest uprawiana jako roślina ozdobna ze względu na swoje atrakcyjne, podobne do paproci liście i ładne, gęste kwiatostany. Nadaje się do nasadzeń ogrodowych, na rabaty bylinowe i na kwiat cięty. Jest w pełni mrozoodporna (strefy klimatyczne 3-9)^[4]. Stanowisko nasłonecznione lub półcieniste, gleba może być sucha, ale powinna być przepuszczalna. Rozmnaża się z nasion wysiewanych wiosną lub jesienią, lub przez podział.

Roślina lecznicza

W medycynie ludowej używana w chorobach dróg oddechowych, nerek oraz przeciw pasożytom^[3].

Przypisy

Bibliografia

1. Krystyna Oszkinis: Kwiaty od A do Z. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1979. 83-09-00039-1.