Mahoniya (lat. Mahonia) — qaymaqçiçəklilər sırasının zirinckimilər fəsiləsinə aid bitki cinsi.
Mahoniya (lat. Mahonia) — qaymaqçiçəklilər sırasının zirinckimilər fəsiləsinə aid bitki cinsi.
Mahónie (Berberis, syn. Mahonia) je rod rostlin patřící do čeledě dřišťálovité (Berberidaceae). Mahónie jsou dřeviny bez trnů s tuhými a lesklými lichozpeřenými listy. Listy jsou po okraji ostnité, žluté květy tvoří hrozny a zrají v modré ojíněné bobule.[1] V minulosti byly mahónie řazeny do samostatného rodu Mahonia, který byl později sloučen s rodem Berberis (dřišťál).
Mahónie cesmínolistá se v ČR často pěstuje jako okrasná rostlina a občas i zplaňuje. Užívá se do věnců a kytic, je vhodnou výplní k základním stálezeleným keřům. Zástupci vyšších druhů jsou krásnými solitérami.[2]
Obrázky, zvuky či videa k tématu mahónie ve Wikimedia Commons
Mahónie (Berberis, syn. Mahonia) je rod rostlin patřící do čeledě dřišťálovité (Berberidaceae). Mahónie jsou dřeviny bez trnů s tuhými a lesklými lichozpeřenými listy. Listy jsou po okraji ostnité, žluté květy tvoří hrozny a zrají v modré ojíněné bobule. V minulosti byly mahónie řazeny do samostatného rodu Mahonia, který byl později sloučen s rodem Berberis (dřišťál).
Mahonie (Mahonia) er en slægt med cirka 100 arter i Nordamerika og Øst- og Sydasien. Det er stedsegrønne buske eller – sjældnere – små træer. Bladene er spredtstillede og uligefinnede (i visse tilfælde trekoblede) med læderagtige småblade, der har randtorne. Veddet og rødderne er gule. Blomsterne er 6-tallige og gule og sidder i rigtblomstende, endestillede klaser. Frugterne er blåduggede bær. Her omtales kun de arter, som bliver dyrket i Danmark.
Beskrevne arter
Die Mahonien (Mahonia) sind eine Pflanzengattung in der Familie der Berberitzengewächse (Berberidaceae). Sie sind nahe verwandt mit den Berberitzen (Berberis) und wurden von einigen Botanikern in diese Gattung eingeordnet. Mahonien unterscheiden sich von den Berberitzen beispielsweise in ihrer Größe, durch das Fehlen von Dornen und durch die gefiederten Blätter.
Mahonien-Arten sind immergrüne Sträucher ohne Dornen. Die wechselständigen Laubblätter können gestielt oder ungestielt sein. Die Blattspreiten sind immer unpaarig gefiedert. Die Fiederblätter sind meist ungestielt und die Ränder können glatt oder dornig gezähnt sein.
Viele Blüten sind in einfachen oder verzweigten, Traube|traubigen oder Ähre|ährigen Blütenstände angeordnet. Die gelben, dreizähligen Blüten haben drei Kelchblattkreise und zwei Kronblattkreise.
Die Beeren sind blau bis schwarz und enthalten wenige Samen.
Mahonien-Arten sind in Asien, hauptsächlich im östlichen Asien, Südostasien und dem Himalaya, außerdem in Nord-, Mittelamerika und im westlichen Südamerika heimisch. Von den 31 in China vorkommenden Arten sind 23 Arten Endemiten.
Die typische Art der Gattung ist die Gewöhnliche Mahonie (Mahonia aquifolium), die an der Pazifikküste Nordamerikas beheimatet ist. In den gemäßigten Gebieten wird sie als Zierpflanze in Parks und Gärten gepflanzt; in weiten Gebieten der kommt sie als Neophyt verwildert vor.
Mahonia japonica wurde als erste Mahonie, damals noch unter dem Basionym Ilex iaponica, vom schwedischen Naturforscher Carl Peter Thunberg 1784 erstbeschrieben.
Die erste „Berberitze mit gefiederten Blättern“ früher Mahonia pinnata wurde 1803 von Mariano Lagasca als Berberis pinnata beschrieben. 1817 schließlich erfolgte durch Constantine S. Rafinesque-Schmaltz die Beschreibung der ehemaligen Gattung Mahonia entsprechenden Pflanzengattung Odontostemon, die sich aber nicht durchsetzte.
Der wissenschaftliche Gattungsname Mahonia wurde 1818 vom amerikanischen Botaniker Thomas Nuttall aufgestellt. Der Name Mahonia ehrt den irisch-amerikanischen Gärtner Bernard M’Mahon (1775–1816). Seinerzeit wurden darunter die beiden Arten Mahonia aquifolium und Mahonia nervosa gefasst, die 1814 von Frederick Traugott Pursh beschrieben und zunächst der Gattung Berberis zugeordnet worden waren.
1824 schließlich waren bereits sechs Arten der Pflanzengattung Mahonia beschrieben, darunter Mahonia japonica. Verschiedene Autoren vereinigten in Folge wieder Berberis und Mahonia, indem sie meist die Pflanzengattung Berberis mit den Untergattungen Euberberis (mit einfachen Blättern) und Mahonia (mit gefiederten Blättern) anführten.[1]
Die beiden Pflanzengattungen Mahonia und Berberis sind nahe verwandt; von manchen Botanikern werden sie gemeinsam in die Pflanzengattung Berberis gestellt. Allerdings unterscheiden sich Mahonien von den Berberitzen grundsätzlich durch stets rispige Blütenstände, durch stets immergrüne unpaarig gefiederte Blätter, durch das Fehlen von Dornen und dadurch, dass die Honigdrüsen nicht an den Kronblättern, sondern paarig an den Staubfäden sitzen, so dass eine Einteilung in zwei Gattungen nur mit morphologischen Merkmale gerechtfertigt war im letzten Jahrhundert ohne molekulargenetischen Daten.[2][1]
Es gibt ungefähr 60 bis 70 Mahonia-Arten (Auswahl):
Einige Mahonienarten sind beliebte Gartensträucher wegen ihrer dekorativen Blätter, gelben Blüten und blau-schwarzen Beeren. Die Beeren einiger Arten sind essbar und eignen sich zur Herstellung von Konfitüre, Gelee und Fruchtwein.
Kriechende Mahonie (Mahonia repens)
Mahonia dictyota
Japanische Mahonie (Mahonia japonica) Sorte ‘Hiemalis’
Lomariablättrige Mahonie (Mahonia lomariifolia)
Nepal-Mahonie (Mahonia napaulensis)
Kriechende Mahonie (Mahonia repens)
Mahonia trifoliolata
Früchte der Gewöhnlichen Mahonie (Mahonia aquifolium)
Die Mahonien (Mahonia) sind eine Pflanzengattung in der Familie der Berberitzengewächse (Berberidaceae). Sie sind nahe verwandt mit den Berberitzen (Berberis) und wurden von einigen Botanikern in diese Gattung eingeordnet. Mahonien unterscheiden sich von den Berberitzen beispielsweise in ihrer Größe, durch das Fehlen von Dornen und durch die gefiederten Blätter.
Mahonia is a genus of approximately 70 species of evergreen shrubs and, rarely, small trees in the family Berberidaceae, native to eastern Asia, the Himalaya, North and Central America.[1] They are closely related to the genus Berberis and botanists disagree on whether to recognize a separate Mahonia.[2] Many botanists prefer to classify Mahonia as a part of Berberis[3][4][5][6] because several species in both genera are able to hybridize, and because there are no consistent morphological differences between the two groups other than the leaf pinnation (Berberis sensu stricto appear to have simple leaves, but these are in reality compound with a single leaflet and are termed "unifoliolate"; additionally their branched spines are modified compound leaves[7]). However, recent DNA-based phylogenetic studies retain the two separate genera, by clarifying that unifoliolate-leaved Berberis s.s. is derived from within a paraphyletic group of shrubs bearing imparipinnate evergreen leaves, which are then divided into three genera: Mahonia, Alloberberis (formerly Mahonia section Horridae), and Moranothamnus (formerly Berberis claireae); a broadly-circumscribed Berberis (that is, including Mahonia, Alloberberis, and Moranothamnus) would also be monophyletic.[8][9]
Mahonia species bear pinnate leaves 10–50 cm (3.9–19.7 in) long with 3 to 15 leaflets, and flowers in racemes which are 5–20 cm (2.0–7.9 in) long. Several species are popular garden shrubs, grown for their ornamental, often spiny, evergreen foliage, yellow (or rarely red) flowers in autumn, winter and early spring, and blue-black berries. The flowers are borne in terminal clusters or spreading racemes, and may be among the earliest flowers to appear in the growing season.[10] The ripened fruits are acidic with a very sharp flavor.[11] The plants contain berberine, a compound found in many Berberis and Mahonia species which causes vomiting, lowered blood pressure, reduced heart rate, lethargy, and other ill effects when consumed.[11]
The genus name, Mahonia, derives from Bernard McMahon, one of the stewards of the plant collections from the Lewis and Clark Expedition. The type species of the genus is M. aquifolium.[8]
The following list includes all currently recognized species of the genus Mahonia as accepted by Tropicos, Missouri Botanical Garden as of February 2016, sorted alphabetically. For each, binomial name is followed by author citation.[12][13]
Some Mahonia species serve as alternate hosts for the cereal disease stem rust (Puccinia graminis).[14]
Ripe fruits of Mahonia 'Golden Abundance'
Immature fruits of Mahonia oiwakensis subsp. lomariifolia
Mahonia oiwakensis at Hong Kong Zoological and Botanical Gardens
Flowers and buds of Mahonia aquifolium
A flowering branch of Mahonia leschenaultii
.jpg)
_flowers_HDR.jpg)
.jpg)
Karte mit allen verlinkten Seiten: {{cite web}}: CS1 maint: others (link) Note that this website has been superseded by World Flora Online Mahonia is a genus of approximately 70 species of evergreen shrubs and, rarely, small trees in the family Berberidaceae, native to eastern Asia, the Himalaya, North and Central America. They are closely related to the genus Berberis and botanists disagree on whether to recognize a separate Mahonia. Many botanists prefer to classify Mahonia as a part of Berberis because several species in both genera are able to hybridize, and because there are no consistent morphological differences between the two groups other than the leaf pinnation (Berberis sensu stricto appear to have simple leaves, but these are in reality compound with a single leaflet and are termed "unifoliolate"; additionally their branched spines are modified compound leaves). However, recent DNA-based phylogenetic studies retain the two separate genera, by clarifying that unifoliolate-leaved Berberis s.s. is derived from within a paraphyletic group of shrubs bearing imparipinnate evergreen leaves, which are then divided into three genera: Mahonia, Alloberberis (formerly Mahonia section Horridae), and Moranothamnus (formerly Berberis claireae); a broadly-circumscribed Berberis (that is, including Mahonia, Alloberberis, and Moranothamnus) would also be monophyletic.
Mahonia species bear pinnate leaves 10–50 cm (3.9–19.7 in) long with 3 to 15 leaflets, and flowers in racemes which are 5–20 cm (2.0–7.9 in) long. Several species are popular garden shrubs, grown for their ornamental, often spiny, evergreen foliage, yellow (or rarely red) flowers in autumn, winter and early spring, and blue-black berries. The flowers are borne in terminal clusters or spreading racemes, and may be among the earliest flowers to appear in the growing season. The ripened fruits are acidic with a very sharp flavor. The plants contain berberine, a compound found in many Berberis and Mahonia species which causes vomiting, lowered blood pressure, reduced heart rate, lethargy, and other ill effects when consumed.
The genus name, Mahonia, derives from Bernard McMahon, one of the stewards of the plant collections from the Lewis and Clark Expedition. The type species of the genus is M. aquifolium.
Mahoniat (Mahonia) on happomarjakasvien (Berberidaceae) heimoon kuuluva kasvisuku. Sukuun kuuluu 45 lajia, joiden lisäksi sukuun on kuvattu suunnilleen saman verran muitakin lajeja, mutta näiden taksonominen asema on toistaiseksi epäselvä.[1]
Suvun lajeista ainakin lännenmahoniaa eli mahoniaa (Mahonia aquifolium) käytetään puuvartisena koristekasvina.
Mahoniat voivat risteytyä happomarjojen (Berberis) kanssa. Tällainen risteymä on esimerkiksi mahokki eli mahoniahappomarja (× Mahoberberis neubertii).
Mahoniat (Mahonia) on happomarjakasvien (Berberidaceae) heimoon kuuluva kasvisuku. Sukuun kuuluu 45 lajia, joiden lisäksi sukuun on kuvattu suunnilleen saman verran muitakin lajeja, mutta näiden taksonominen asema on toistaiseksi epäselvä.
Suvun lajeista ainakin lännenmahoniaa eli mahoniaa (Mahonia aquifolium) käytetään puuvartisena koristekasvina.
Mahoniat voivat risteytyä happomarjojen (Berberis) kanssa. Tällainen risteymä on esimerkiksi mahokki eli mahoniahappomarja (× Mahoberberis neubertii).
Mahonia est un genre de plantes arbustives appartenant à la famille des Berberidaceae. Il est étroitement relié au genre Berberis (épine-vinette par exemple). Certains botanistes, comme ceux du site Flora of North America, mettent les plantes de ce genre sous le genre Berberis, en raison des possibilités d’hybridation entre de nombreuses espèces de ces deux genres.
Le genre doit son nom au botaniste américain d'origine irlandaise, Bernard McMahon (1775–1816). Officiellement, le nom français de cet arbuste est "une mahonie"[1].
Cette plante fleurit en mars - avril où de belles fleurs jaunes font leur apparition[2], fréquemment visitées par les abeilles en raison de leur précocité. La fleur possède six étamines doublant la corolle. Lors de la visite d'insectes, le contact induit un mouvement des étamines qui se détendent et se rabattent alors vers le pistil en environ 1/10e de seconde. C'est l'un des mouvements les plus rapides parmi les végétaux, avec ceux du mimosa pudique, de l'épine-vinette, de l'ortie et quelques autres[3].
Cette plante ne craint ni le froid ni la sécheresse[2].
Le mahonia est une plante invasive en Europe [4].
Le genre Mahonia comprend environ 70 espèces d’arbustes à feuilles persistantes, originaire d’Asie orientale, de l’Himalaya, de l’Amérique du Nord et d’Amérique centrale.
Pour Mahonia × toluacensis (hort. ex Bean) Ahrendt, voir Berberis × toluacensis.
Mahonia est un genre de plantes arbustives appartenant à la famille des Berberidaceae. Il est étroitement relié au genre Berberis (épine-vinette par exemple). Certains botanistes, comme ceux du site Flora of North America, mettent les plantes de ce genre sous le genre Berberis, en raison des possibilités d’hybridation entre de nombreuses espèces de ces deux genres.
Mahonija (lot. Mahonia) – raugerškinių (Berberidaceae) šeimos augalų gentis, kurioje yra apie 70 rūšių, iš jų viena – dyglialapė mahonija (Mahonia aquifolium) auga ir Lietuvoje.
Mahonia (Berberis aquifolium, synoniem: Mahonia aquifolium) of mahonie is een botanische naam voor een geslacht van struiken uit de berberisfamilie (Berberidaceae). Het geslacht is genoemd naar Bernard M'Mahon of McMahon (1775-1816), een Amerikaans botanicus. Het heeft dus niets te maken met de houtsoort mahonie.
Er is geen overeenstemming of dit geslacht het verdient erkend te worden of dat het ingevoegd moet worden bij het geslacht Berberis. De 23e druk van de Heukels kiest voor dit laatste.
Indien erkend telt het een 70-tal soorten. De planten in dit geslacht zijn groenblijvend. De bladeren zijn samengesteld. Het zijn langzame groeiers. Ze onderscheiden ze zich van Berberis door hun grote geveerde bladeren. De geveerde bladeren zijn 10-50 cm lang en bestaan uit 5 tot 15 deelblaadjes, die aan de punten vaak voorzien zijn van scherpe stekels. De bloemen staan aan 5-20 cm lange stelen.
Het geslacht komt van nature voor in Oost-Azië, de Himalaya, Noord-Amerika en Midden-Amerika.
In België en Nederland komt slechts één soort in het wild voor, namelijk de mahonie (Berberis aquifolium, synoniem: Mahonia aquifolium). Deze soort stamt oorspronkelijk uit het gebied langs de westkust van Noord-Amerika, maar is in Nederland en België uit parken en tuinen verwilderd.
Hiernaast treffen we in tuinen en parken vaak Mahonia japonica, of Japanse mahonie en Mahonia bealei aan.
Voor gebruik in de tuin zijn een aantal rassen gekweekt. Cultivars zijn:
Deze winterbloeiers verschaffen de tuin in de rustige winterperiode een mooie, gele tint.
De blauwzwarte bessen zijn eetbaar, rijk aan vitamine C, maar met een zeer scherpe smaak.[1] De bessen worden ook tot marmelade en vruchtensap verwerkt.
Een beperkte opsomming uit de ± 70 soorten:
Mahonia (Berberis aquifolium, synoniem: Mahonia aquifolium) of mahonie is een botanische naam voor een geslacht van struiken uit de berberisfamilie (Berberidaceae). Het geslacht is genoemd naar Bernard M'Mahon of McMahon (1775-1816), een Amerikaans botanicus. Het heeft dus niets te maken met de houtsoort mahonie.
Er is geen overeenstemming of dit geslacht het verdient erkend te worden of dat het ingevoegd moet worden bij het geslacht Berberis. De 23e druk van de Heukels kiest voor dit laatste.
Indien erkend telt het een 70-tal soorten. De planten in dit geslacht zijn groenblijvend. De bladeren zijn samengesteld. Het zijn langzame groeiers. Ze onderscheiden ze zich van Berberis door hun grote geveerde bladeren. De geveerde bladeren zijn 10-50 cm lang en bestaan uit 5 tot 15 deelblaadjes, die aan de punten vaak voorzien zijn van scherpe stekels. De bloemen staan aan 5-20 cm lange stelen.
Het geslacht komt van nature voor in Oost-Azië, de Himalaya, Noord-Amerika en Midden-Amerika.
In België en Nederland komt slechts één soort in het wild voor, namelijk de mahonie (Berberis aquifolium, synoniem: Mahonia aquifolium). Deze soort stamt oorspronkelijk uit het gebied langs de westkust van Noord-Amerika, maar is in Nederland en België uit parken en tuinen verwilderd.
Mahonieslekta (Mahonia) er ei slekt i berberisfamilien. Mange botanikere anerkjenner ikke lenger denne slekta og plasserer artene i Berberis. Flere av artene er viktige hageplanter, og slektsnavnet er mye brukt av gartnere.
Artene er eviggrønne busker eller små trær, 0,3–8 m høye. De kan skilles fra Berberis i snever betydning på det ikke er noen forskjell på hovedskuddet og skudd fra bladhjørnene. De har aldri torner, og bladene er ulikefinnete. De gule blomstene sitter i en tett blomsterstand. Frukten er et blått eller svart bær.
De fleste av de omtrent 60 artene vokser i Øst- og Sørøst-Asia, men slekta finnes også i vestlige Nord-Amerika og Mellom-Amerika. Mahonie (Mahonia aquifolia) er vanlig forvillet i Europa og sprer seg nå raskt på Østlandet i Norge. Fossiler av Mahonia er kjent fra Europa i tidsrommet oligocen til pleistocen.
Mahonieslekta (Mahonia) er ei slekt i berberisfamilien. Mange botanikere anerkjenner ikke lenger denne slekta og plasserer artene i Berberis. Flere av artene er viktige hageplanter, og slektsnavnet er mye brukt av gartnere.
Artene er eviggrønne busker eller små trær, 0,3–8 m høye. De kan skilles fra Berberis i snever betydning på det ikke er noen forskjell på hovedskuddet og skudd fra bladhjørnene. De har aldri torner, og bladene er ulikefinnete. De gule blomstene sitter i en tett blomsterstand. Frukten er et blått eller svart bær.
De fleste av de omtrent 60 artene vokser i Øst- og Sørøst-Asia, men slekta finnes også i vestlige Nord-Amerika og Mellom-Amerika. Mahonie (Mahonia aquifolia) er vanlig forvillet i Europa og sprer seg nå raskt på Østlandet i Norge. Fossiler av Mahonia er kjent fra Europa i tidsrommet oligocen til pleistocen.
Multimedia w Wikimedia Commons 
Hasło w Wikisłowniku Mahonia, ościał (Mahonia Nutt.) – rodzaj roślin z rodziny berberysowatych o problematycznej pozycji taksonomicznej. Przez wielu taksonomów bywa często łączony z rodzajem berberys Berberis, ale wciąż jest zwykle wyróżniany przez ogrodników[4], wciąż też pojawiają się w piśmiennictwie naukowym koncepcje zachowania tego rodzaju[5]. Gdy jest wyodrębniany zalicza się do niego ok. 45[6] do 60 gatunków[3]. Obejmuje krzewy i niskie drzewa występujące naturalnie w Azji Wschodniej i Południowo-Wschodniej, w Ameryce Północnej, Środkowej i Południowej[3]. W Polsce uprawiana i dziczejąca jest mahonia pospolita Mahonia aquifolium (= Berberis aquifolium Pursh[7])[8].
Ujęcie taksonomiczne rodzaju i jego relacja w stosunku do rodzaju berberys Berberis pozostaje od początku XIX wieku przedmiotem debaty naukowej[5]. Różni autorzy wyodrębniali oba rodzaje lub łączyli je w jeden (Berberis sensu lato), przy czym zwłaszcza w miarę publikowania kolejnych dowodów molekularnych przewagę zyskiwać zaczął pogląd drugi[9][10], w efekcie w bazach taksonomicznych często rodzaje te są łączone jako Berberis[11][12]. Mimo dowodów na parafiletyczny charakter rodzaju Mahonia wciąż nie ma ustalonego rozwiązania w zakresie taksonomii tych roślin[5]. Tradycyjny podział roślin między tymi dwoma rodzajami opiera się na kryteriach morfologicznych[13], przy czym kluczową cechą diagnostyczną są liście podzielone w rodzaju Mahonia i pojedyncze w rodzaju Berberis[13]. Znaczenie taksonomiczne tego kryterium zostało podważone po analizach różnic we wzorach użyłkowania pojedynczych liści świadczące o bliższych związkach filogenetycznych niektórych roślin z roślinami o liściach złożonych (typowych dla starszych przedstawicieli tej grupy) niż z innymi roślinami o liściach pojedynczych. W efekcie wyodrębnianie rodzaju Berberis w oparciu o to kryterium morfologiczne tworzyło sztuczną grupę obejmującą gatunki o różnym pochodzeniu[9]. W 2017 opublikowana została propozycja, bazująca na analizie molekularnej szerokiej grupy gatunków, z której wynika, że celowe jest wyodrębnienie w grupie Berberis-Mahonia czterech rodzajów obejmujących odpowiednio cztery główne linie rozwojowe zachowujące okrojone (wąsko ujmowane) rodzaje Berberis (≡ Berberis s.str.) i Mahonia oraz Alloberberis (≡ Mahonia sect. Horridae) i Moranothamnus (≡ Berberis claireae)[5].
Niezależnie od problemów z klasyfikacją gatunków tu zaliczanych rodzaj należy do podplemienia Berberidinae (wspólnie z ×Mahoberberis C. K. Schneid., Berberis L., Ranzania T.Ito) i plemienia Berberideae z podrodziny Berberidoideae w rodzinie berberysowatych (Berberidaceae) zaliczanej do jaskrowców (Ranunculales)[12][1].
Mahonia, ościał (Mahonia Nutt.) – rodzaj roślin z rodziny berberysowatych o problematycznej pozycji taksonomicznej. Przez wielu taksonomów bywa często łączony z rodzajem berberys Berberis, ale wciąż jest zwykle wyróżniany przez ogrodników, wciąż też pojawiają się w piśmiennictwie naukowym koncepcje zachowania tego rodzaju. Gdy jest wyodrębniany zalicza się do niego ok. 45 do 60 gatunków. Obejmuje krzewy i niskie drzewa występujące naturalnie w Azji Wschodniej i Południowo-Wschodniej, w Ameryce Północnej, Środkowej i Południowej. W Polsce uprawiana i dziczejąca jest mahonia pospolita Mahonia aquifolium (= Berberis aquifolium Pursh).
Mahoniasläktet (Mahonia) är ett växtsläkte i familjen berberisväxter. Släktet innehåller cirka 100 arter från Nord- och Centralamerika, samt östra Asien. Flera arter odlas som trädgårdsväxter i Sverige.
Mahoniasläktet (Mahonia) är ett växtsläkte i familjen berberisväxter. Släktet innehåller cirka 100 arter från Nord- och Centralamerika, samt östra Asien. Flera arter odlas som trädgårdsväxter i Sverige.
Вічнозелений кущ із складними шкірястими темно-зеленими блискучими (часто з колючими краями) листками. Квіти дрібні, жовті, зібрані в китиці. Плоди темно-сині, покриті восковим нальотом. В Україні поширений в основному один вид: Mahonia aquifolium Nutt. — Магонія падуболиста.[1]
Вчені не можуть дійти згоди про належність видів до роду Магонія. Частина видів має паралельне наукове ім'я з роду барбарис (Berberis). Це список 41 видів, які науковці визнають магоніями.[2]
У зеленому будівництві магонію падуболисту використовують для посадки на газонах, партерах, для оформлення узлісь масивів і груп дерев, може рости під наметом у рідких куртинах завдяки тіневитривалості. Дуже декоративні також Mahonia media (магонія середня), особливо її форма Charity із золотистими китицями, що спадають на всі боки, та Mahonia bealei, яка нагадує падуб.
Mahonia Nutt. (1818)
Типовой вид
Маго́ния (лат. Mahonia) — род кустарников или деревьев семейства Барбарисовые (Berberidaceae). Представители рода распространены в Северной Америке, в восточных и центральных районах Азии.
Род назван в честь американского садовода ирландского происхождения Бернарда МакМагона (англ.)русск. (ок. 1775—1816), успешно занимавшегося акклиматизацией на восточном побережье США растений, которые были привезены с запада страны Экспедицией Льюиса и Кларка (1803—1806).
Вечнозелёные кустарники или небольшие деревца с серой корой.
Листья сложные, непарноперистые, с прилистниками или без них, могут достигать в длину 40—50 см; листочки (части сложного листа) блестящие, с острозубчатым (колючезубчатым) краем.
Соцветия — многоцветковые метёлки, собраны в пазухах почечных чешуи. Цветки мелкие, с 9 чашелистиками, 6 жёлтыми лепестками и 6 тычинками. Завязь с одной или несколькими семяпочками.
Плоды — ягоды, чёрно-синие, с сизым налётом или мелким пушком, округлой формы, длиной до 1 см, шириной 0,8 см, с 2—8 семенами.
Древесина заболонная, ярко-жёлтого цвета. Годичные кольца и крупные сосуды видны простым глазом. Волокна с простыми порами. Сосуды с простыми перфорациями, в древесине в организованном расположении, вместе с сосудистыми трахеидами образуют радиальные, часто анастомозирующие, несколько извилистые полосы.
Род Магония входит в трибу Барбарисовые (Berberideae) подсемейства Барбарисовые (Berberidoideae) семейства Барбарисовые (Berberidaceae) порядка Лютикоцветные (Ranunculales).
Рядом ботаников данный род считается синонимом рода Барбарис (Berberis)[2].
Род насчитывает около 50 видов[3], некоторые из них[4]:
Маго́ния (лат. Mahonia) — род кустарников или деревьев семейства Барбарисовые (Berberidaceae). Представители рода распространены в Северной Америке, в восточных и центральных районах Азии.
Род назван в честь американского садовода ирландского происхождения Бернарда МакМагона (англ.)русск. (ок. 1775—1816), успешно занимавшегося акклиматизацией на восточном побережье США растений, которые были привезены с запада страны Экспедицией Льюиса и Кларка (1803—1806).
十大功劳属（学名：Mahonia）是小檗科下的一个属。该属共有约100种，分布于美洲中部和北部及亚洲。[1]
本屬大部分的物種都可入藥，在中藥學中包含根、莖、葉等器官都可作為藥材，而藥效視物種而有所不同，據說有十種療效，因而得名。
这是一篇與植物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 
