The Chilean matorral, a habitat of this species, is an ecoregion in western central Chile that covers an area of approximately 57,300 square miles. This ecoregion is classified within the Mediterranean forests, woodlands, and scrub biome. Exhibiting high plant and vertebrate endemism, the entire ecoregion is classified as critically endangered due to intensive deforestation and persistent high air pollution due to pressures of a burgeoning human population. The reptilian endemism is particularly notable, especially with respect to the tree iguanas; moreover, there are numerous reptiles, birds and mammals of threatened conservation status that can be found in the Chilean matorral.
he ecoregion also boasts a very high level of flora endemism; moreover, it is considered as a critically endangered habitat, with ongoing assaults from deforestation by native peoples of the region, resulting in severe habitat loss and habitat fragmentation. The deforestation has not only reduced habitat, but has accelerated the establishment of large expanses of alien herbs that were brought in during the Spanish settlement period; however, about 95% of the plant species are Chilean endemic, including Gomortega keule, Pitavia punctata, Nothofagus alessandrii and Jubaea chilensis.
Non-endemic threatened birds of the Chilean matorral are the Green-backed Firecrown (Sephanoides sephanoides), the Near Threatened Andean Condor (Vultur gryphus), the Near threatened Chilean flamingo (Phoenicopteris chilensis), the Near Threatened Peruvian pelican (Pelecanus thagus), the Endangered Peruvian diving-petrel (Pelecanoides garnotii), the Near Threatened elegant tern (Sterna elegans), the Near Threatened guanay cormorant (Phalacrocorax bougainvillii), the Near Threatened Inca tern (Larosterna inca), the Near threatened Chilean flamingo (Phoenicopteris chilensis), the strictly marine Vulnerable Humboldt penguin (Spheniscus humboldti), the Near Threatened red-legged cormorant (Phalacrocorax gaimardi)
Ar Skrav inka(Daveoù a vank) (liester : Skraved inka) a zo un evn-mor, Larosterna inca eus e anv skiantel.
Ar spesad nemetañ eo er genad Larosterna.
En darn vrasañ eus ar yezhoù e vez graet "skrav inka" anezhañ.
Bevañ a ra diwar besked bihan (evel ar genougammed da skouer) hag a dap gant e bigos lemm, dre splujañ diwar nij.
Bevañ a ra al labous war aodoù kornôg Suamerika[1], e Chile ha Perou dreist-holl, rouesoc'h e norzh Ecuador[2].
a vo kavet e Wikimedia Commons.
Ar Skrav inka(Daveoù a vank) (liester : Skraved inka) a zo un evn-mor, Larosterna inca eus e anv skiantel.
Ar spesad nemetañ eo er genad Larosterna.
El xatrac inca[1] (Larosterna inca) és un ocell de la família dels làrids (Laridae) i única espècie del gènere Larosterna. Habita costes rocoses i illes de la costa sud-americana del Pacífic a Perú i nord de Xile.
El xatrac inca (Larosterna inca) és un ocell de la família dels làrids (Laridae) i única espècie del gènere Larosterna. Habita costes rocoses i illes de la costa sud-americana del Pacífic a Perú i nord de Xile.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Corswennol Inca (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: corswenoliaid Inca) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Larosterna inca; yr enw Saesneg arno yw Inca tern. Mae'n perthyn i deulu'r Gwylanod (Lladin: Laridae) sydd yn urdd y Charadriiformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn L. inca, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Ne America.
Mae'r corswennol Inca yn perthyn i deulu'r Gwylanod (Lladin: Laridae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Corswennol Inca Larosterna inca Gwylan fechan Hydrocoloeus minutus
.jpg)
,_Pantanal,_Brazil.jpg)
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Corswennol Inca (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: corswenoliaid Inca) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Larosterna inca; yr enw Saesneg arno yw Inca tern. Mae'n perthyn i deulu'r Gwylanod (Lladin: Laridae) sydd yn urdd y Charadriiformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn L. inca, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Ne America.
Rybák inka (Larosterna inca) je středně velký jihoamerický druh rybáka, jediný druh rodu Larosterna.
Rybák inka je unikátně zbarveným druhem čeledi rybákovitých. Dospělí ptáci jsou celí modrošedí, s nevýraznou černavou čepičkou a nápadnými vousovitými bílými pery na lících. Loketní letky mají bílé špičky, které tvoří bílý zadní okraj křídla. Nohy jsou červené, zobák červený se žlutými koutky. Mladí ptáci jsou celí zbarveni do rudohněda.[2]
Hnízdí pouze na pacifickém pobřeží Jižní Ameriky od zálivu města Guayaquil v Ekvádoru na jihu po Iquique v severním Chile. V mimohnízdní době zaletuje dále na jih po oblast města Valdivia ve středním Chile.[2]
Obrázky, zvuky či videa k tématu rybák inka ve Wikimedia Commons
Galerie rybák inka ve Wikimedia Commons
Rybák inka (Larosterna inca) je středně velký jihoamerický druh rybáka, jediný druh rodu Larosterna.
Die Inkaseeschwalbe (Larosterna inca) ist eine an der südamerikanischen Pazifikküste lebende Vogelart aus der Familie der Seeschwalben. Sie ist die einzige Art der Gattung Larosterna.
Die Inkaseeschwalbe ist an ihrem schiefergrauen Federkleid, den nach außen gebogenen weißen 5 cm langen Federbüscheln am Schnabelgrund, dem weißen Federrand an den Flügeln sowie am knallroten Schnabel und den knallroten Füßen zu erkennen. Sie ist 39–42 cm lang und ca. 190 g schwer. Der Ruf ist ein katzenartiges mew.
Die Inkaseeschwalbe brütet an den Felsküsten von Peru und Nordchile. Sie überwintert in den Küstenregionen von Ecuador bis Zentralchile.
Die IUCN stuft die Inkaseeschwalbe seit 2004 als „potentiell gefährdet“ (near threatened) ein, da die Art offenbar einen starken Bestandsrückgang erlitten hatte. Der Gesamtbestand wird auf etwa 150.000 Tiere geschätzt.[1]
Die Inkaseeschwalbe jagt im kalten, aber fischreichen Humboldtstrom. Sie folgt Fischerbooten, um so an Fischreste zu kommen. Auch begleitet sie Seelöwen, Wale und Kormorane, um von ihnen aufgescheuchte Fische zu fangen.
Die Inkaseeschwalbe brütet in einer Felshöhle oder in einer alten Bruthöhle anderer Seevögel ein bis zwei Eier zwischen 24 und 27 Tage lang aus. Die Jungvögel sind in einem Alter von etwa einem Monat flügge. Ihre Geschlechtsreife erreichen sie im Alter von drei bis vier Jahren.[2]
Die Inkaseeschwalbe (Larosterna inca) ist eine an der südamerikanischen Pazifikküste lebende Vogelart aus der Familie der Seeschwalben. Sie ist die einzige Art der Gattung Larosterna.
The Inca tern (Larosterna inca) is a Near Threatened species of bird in subfamily Sterninae of the family Laridae, the gulls, terns, and skimmers.[2][1] It is found in Chile, Ecuador, and Peru[3] and has wandered to Central America and Hawaii.[4]
The Inca tern is the only member of genus Larosterna and has no subspecies.[2]
The Inca tern is 39 to 42 cm (15 to 17 in) long and weighs 180 to 210 g (6.3 to 7.4 oz). Its plumage is unique. Adults have a mostly dark slate gray body with a paler throat and underwing coverts. A white stripe extends back from the base of the bill and fans out as long satiny feathers along the side of the neck. The trailing edge of their wing and the edges of the four outer primaries are white. Their tail is black and moderately forked. Their iris is brown, their legs and feet dark red, and their bill dark red with bare yellow skin at its base. Young are at first purplish brown progressing through brownish gray to adult plumage. Their bill and legs are dark horn-colored and gradually attain the red of adults'.[5][6]
The Inca tern is a bird of the Humboldt Current region. It breeds from Lobos de Tierra in northern Peru south to the Aconcagua River near Valparaíso, Chile. Some disperse north into Ecuador after breeding.[5][3] It is a casual visitor to Panama and Costa Rica and has been recorded as a vagrant in Guatemala and Hawaii.[4] The last spent March to November wandering among the islands.[4] Undocumented sight records in Colombia lead the South American Classification Committee of the American Ornithological Society to treat it as hypothetical in that country.[3]
The Inca tern nests on sea cliffs and guano islands and also artificial structures such as ledges under piers and abandoned barges. It will gather with other sea birds on sandy beaches.[5][6]
The Inca tern is essentially non-migratory, but some do disperse north after breeding and individuals have wandered great distances.[5]
The Inca tern feeds primarily on small fish, such as anchoveta (Engraulis ringens) and also includes planktonic crustaceans and offal in its diet. Large flocks attend fishing boats and also follow feeding cormorants, sea lions, and whales and dolphins. Feeding flocks can number 5000 birds. It catches its prey mainly by plunge-diving but also picks items from the surface while flying or on the water.[5][6]
The Inca tern's breeding does not appear to be concentrated in any season. Eggs have been found between April and July and between October and December, and other evidence of breeding has been noted in August. It nests in a variety of sites including fissures and caves in rock cliffs, among rocks and boulders on island slopes, in abandoned petrel and penguin burrows, and on and under human structures. The clutch size is usually two eggs though sometimes one. Both sexes incubate the clutch and provision the young. The incubation period is not known; fledging occurs about four weeks after hatch and the young are fully dependent on the adults for at least a month after fledging.[5]
The Inca tern is most vocal at its nesting colonies. Its calls include "raucous cackling notes" and "mewing"; the latter call has been likened to that of a kitten.[5][6]
The IUCN has assessed the Inca tern as Near Threatened. It has a somewhat restricted range; its population size is not known and is believed to be decreasing. "Reproductive success is dramatically reduced during El Niño events". Human harvesting of its primary prey is a probable threat as is climate change.[1] One estimate placed its population at about 150,000 in 2011.[5]
The Inca tern (Larosterna inca) is a Near Threatened species of bird in subfamily Sterninae of the family Laridae, the gulls, terns, and skimmers. It is found in Chile, Ecuador, and Peru and has wandered to Central America and Hawaii.
La Inkaa ŝterno, Larosterna inca, estas marbirdo de la familio de ŝternoj aŭ Ŝternedoj. Ĝi estas la ununura membro de la genro Larosterna.
Tiu unikplumara birdo reproduktiĝas en marbordoj de Peruo kaj ĝis la nordo de Ĉilio, kaj ĝi estas limigita de la marfluo de Humboldt, tio estas disigas post reproduktado, sed nur iomete norden kaj sufiĉe suden ĝis centra Ĉilio.
Ĝi povas esti identigita facile pro la malhelgriza korpo kaj ĉefe pro blanka “lipharo”, tio estas spirala ĉefine longa plumo en ambaŭ flankoj de la kapo, elirante el la bekobazo kaj super flavega brido sub la okulo kaj al la nuko. Tiu ornamaĵo estas kaj en maskloj kaj en inoj; oni supozas, ke la kvalito de tiu plumo rilatas kun la supozebla sukceseco de la reproduktuloj. La larĝa beko kaj kruroj estas malhele oranĝoruĝaj.
Tiu ĉi estas granda ŝterno, 41 cm longa kaj 190 ĝis 230 g peza. Ambaŭ seksoj estas similaj; plenkreskulo estas ĉefe ardezgriza kun blanko nur ĉe tiu menciita vizaĝa plumo kaj en malantaŭa bordo de flugiloj, kio estas videblaj eĉ kiam la birdo staras. Nematuruloj estas purpurbrunaj, kaj ili ekhavas la vizaĝajn plumojn iom post iom.
La Inkaa ŝterno reproduktiĝas en rokaj klifoj. Unue okazas ceremoniaj pariĝado per persekutado kaj propono de fiŝo de masklo al ino; poste oni elektas ne malferman nestolokon, malkiel aliaj ŝternoj. Ili nestas en truo, rokaj fendaĵoj aŭ foje en malnova nesto de Humboldta pingveno, kie la ino demetas unu aŭ du brunmakulitajn ovojn, kiuj estas kovotaj de ambaŭ gepatroj dum unu monato; la idoj elnestiĝas post 7 semajnoj.
Tiu neotropisa birdo manĝas per plonĝado fiŝojn el ĉirkaŭ 15 m, kiel la ŝternoj de la genro Sterna. Ili ne lerte naĝas, sed ripozas surakve. La voĉo estas kateca alvoko kiel miaŭ.
La Inkaa ŝterno, Larosterna inca, estas marbirdo de la familio de ŝternoj aŭ Ŝternedoj. Ĝi estas la ununura membro de la genro Larosterna.
El charrán inca (Larosterna inca), también conocido como zarcillo o gaviotín monja, es una especie de ave Charadriiforme de la familia Sternidae. Es una ave marina que habita en América del Sur. Se encuentra en las costas de Perú y Chile. Es la única especie del género Larosterna.
Este charrán de color gris oscuro tiene unas plumas blancas características rizadas hacia fuera en forma de bigote. Mide aproximadamente 40 cm y tiene el pico y las patas de color rojo intenso.
Vuela sobre el mar, cercano a la costa. Ágil en vuelo, se zambulle para capturar pequeños peces en la superficie del mar. Cuando se presenta la oportunidad, hace presa en bancos de peces que huyen de los leones marinos, ballenas y bandadas de cormoranes. Suele formar grandes bandadas.El Zarcillo anida en orificios naturales de las rocas en acantilados. Se reproducen durante todo el año, pero con mayor frecuencia en abril/mayo y en octubre/noviembre.
El charrán inca (Larosterna inca), también conocido como zarcillo o gaviotín monja, es una especie de ave Charadriiforme de la familia Sternidae. Es una ave marina que habita en América del Sur. Se encuentra en las costas de Perú y Chile. Es la única especie del género Larosterna.
Larosterna inca Larosterna generoko animalia da. Hegaztien barruko Laridae familian sailkatua dago.
Larosterna inca Larosterna generoko animalia da. Hegaztien barruko Laridae familian sailkatua dago.
Inkatiira (Larosterna inca) on silmälläpidettävä tiiralaji. Se on oman sukunsa ainoa laji. Se elää Perun ja Chilen rannikoilla.[1]
Inkatiiralla on harmaa höyhenpeite, punaiset jalat ja nokka sekä valkoiset viikset pään molemmilla puolilla.[2]
Inkatiira lisääntyy kallioisilla jyrkänteillä ja pesii kallion koloihin ja onkaloihin. Inkatiira munii yhdestä kahteen munaa ja hautoo niitä 4 viikkoa. Poikaset lähtevät pesästä seitsemän viikon ikäisinä.[1]
Inkatiira (Larosterna inca) on silmälläpidettävä tiiralaji. Se on oman sukunsa ainoa laji. Se elää Perun ja Chilen rannikoilla.
Inkatiiralla on harmaa höyhenpeite, punaiset jalat ja nokka sekä valkoiset viikset pään molemmilla puolilla.
Inkatiira lisääntyy kallioisilla jyrkänteillä ja pesii kallion koloihin ja onkaloihin. Inkatiira munii yhdestä kahteen munaa ja hautoo niitä 4 viikkoa. Poikaset lähtevät pesästä seitsemän viikon ikäisinä.
Larosterna inca
La Sterne inca (Larosterna inca) est une espèce d'oiseaux de mer appartenant à la famille des Laridae. C'est la seule espèce du genre Larosterna.
Cet oiseau au plumage original vit sur les côtes du Pérou et du Chili uniquement au niveau du courant de Humboldt. Il est facilement reconnaissable avec son plumage gris foncé, ses moustaches blanches de part et d'autre de la tête et son bec et ses pattes rouge-orangé.
C'est une grande sterne avec une longueur moyenne de 41 cm et un masse de 190 g. Les deux sexes sont semblables. Les adultes sont gris ardoisé et n'ont du blanc qu'au niveau de la tête et sur le bord externe des ailes. Le long bec et les pattes sont rouges. les jeunes ont un plumage gris pourpre et développent progressivement leurs moustaches. Le cri de cette espèce rappelle le miaulement d'un chat.
Il niche dans les falaises, soit dans un creux de rocher soit dans un ancien nid de Manchot de Humboldt. La femelle pond un à deux œufs qui sont couvés quatre semaines. Les jeunes restent sept semaines au nid[1]. Les deux parents couvent les œufs et s'occupe des oisillons[2].
Il se nourrit de petits poissons qu'il repère en vol et qu'il attrape avec son bec pointu en plongeant.
Autres :
Larosterna inca
La Sterne inca (Larosterna inca) est une espèce d'oiseaux de mer appartenant à la famille des Laridae. C'est la seule espèce du genre Larosterna.
Cet oiseau au plumage original vit sur les côtes du Pérou et du Chili uniquement au niveau du courant de Humboldt. Il est facilement reconnaissable avec son plumage gris foncé, ses moustaches blanches de part et d'autre de la tête et son bec et ses pattes rouge-orangé.
La sterna inca (Larosterna inca Lesson, 1827), è un uccello della sottofamiglia Sterninae nella famiglia Laridae, e unico rappresentante del genere Larosterna[1].
Larosterna inca non ha sottospecie, è monotipica[1].
Tra tutte le sterne, questa è sicuramente la più appariscente. Il piumaggio è grigio-ardesia, leggermente più scuro sul capo e sulla coda, ma la caratteristica principale è la coppia di piume bianche, simili a baffi, di oltre cinque centimetri ai lati del becco rosso-arancio. Le ali sono bordate di bianco e le zampe hanno il colore del becco, mentre sui "baffi" c'è una macchia gialla. È lunga 39-42 centimetri e pesa 175-200 grammi, la livrea è uguale nei due sessi.
Questa sterna vive lungo le coste andine, dal Perù al Cile. È saltuaria in Ecuador, Colombia e Panama.
La sterna inca è un uccello sociale, vive in colonie sulle scogliere dell'America del Sud e la sua presenza è strettamente legata alla Corrente di Humboldt, nella quale si trova il suo nutrimento. Si ciba di pesce, soprattutto di acciughe che caccia come la maggior parte delle sterne, cioè tuffandosi dall'alto sulla sua preda. Si riunisce anche in grandi stormi attorno a otarie e a megattere per raccogliere gli avanzi di cibo.
Nidifica in buche del terreno o nei vecchi nidi abbandonati dei pinguini di Humboldt. La femmina depone 1-2 uova che cova per circa trenta giorni. I pulcini lasciano il nido alla settima settimana dalla schiusa.
Il verso è simile al miagolio di un gatto.
La sterna inca (Larosterna inca Lesson, 1827), è un uccello della sottofamiglia Sterninae nella famiglia Laridae, e unico rappresentante del genere Larosterna.
De incastern (Larosterna inca) is een zeevogel uit de familie van de meeuwen (Laridae) en de geslachtengroep sterns (Sternini). Het is de enige soort binnen het geslacht Larosterna.
Hij is een opvallende verschijning met zijn donkergrijze verenkleed, vuurrode poten met zwemvliezen, opvallende rode snavel en witte 'versiering' onder de ogen. De jonge dieren lijken geenszins op de ouders; ze hebben nog geen rode snavel en poten, en hun vleugels zijn getekend. Het verenkleed van beide geslachten is gelijk. De lichaamslengte bedraagt 39 tot 42 cm[2] en het gewicht 175 tot 200 gram.
Deze zeer actieve vogel leeft in groepen. Hij jaagt actief op vissen, vooral ansjovissen, die dicht onder het wateroppervlak zwemmen, die hij al duikend uit het water haalt. Ook zwermen ze dikwijls boven etende zeeleeuwen en walvissen, om de restjes van hun maaltijden op te duiken. Hij broedt op een beschutte plek op de rotsen langs de kust.
De incastern komt voor aan de westkust van Zuid-Amerika (Chili, Colombia, Ecuador en Peru).
De incastern heeft een redelijk groot verspreidingsgebied en daardoor is de kans op uitsterven niet zo groot. Echter, de grootte van de populatie wordt geschat op slechts 150.000 individuen en dit aantal daalt en het tempo ligt boven de 30% in tien jaar (meer dan 3,5% per jaar). De soort heeft last van habitatvernietiging door de winning van guano, verwilderde katten op de broedplaatsen en voedselconcurrentie door grootschalige visserij op ansjovis. Om deze redenen staat de incastern als gevoelig op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
De incastern (Larosterna inca) is een zeevogel uit de familie van de meeuwen (Laridae) en de geslachtengroep sterns (Sternini). Het is de enige soort binnen het geslacht Larosterna.
Inkaterne (Larosterna inca) er ein fugl i måsefamilien, Laridae, som lever langs kysten av Chile og Peru. Ho er einaste medlemmen av slekta Larosterna.
Denne ternearten har ein utsjånad som skil seg frå alle andre i måsefamilien, særtrekka som identifiserer arten er skiftergrå fjørdrakt med noko mørkare hovud, kvit mustasje, og sterkt raudfarga nebb og føter. Bakkanten av vengene er kvite. Inkaterna er knytt til Perustraumen, hekkar utelukkande innaskjers på kysten av Peru og Chile. Arten var først avgrensa til Peru, spreidde seg sørover i Chile og er vanleg sør til Valparaíso. Terna kan førekomme sjeldan og sparsamt på sørvestkysten av Ecuador, og har vore ein særs sporadisk streiffugl nord til Costa Rica. Inkaterna er elles ein standfugl.
Inkaterna er ei stor terne, ca. 40 cm lang med kroppsvekt rundt 190 gram. Kjønna er like.
Føda er primært småfisk, som ansjosarten som lever langs kysten. Dei kan beite i store flokkar rundt fiskebåtar. Dei kan plukke føde direkte frå overflata, men òg stupdukke. Andre matkjelder er avfall etter sjøløver og andre predatorar. Lætet er eit katteliknande 'mju'.
Hekkehabitata er bratte bergskrentar med avsatsar, opne hòler, sprekker eller overheng. Dei vil ofte hekke saman med humboldtdukkpetrellar og raudfotskarvar. Reirplassen kan òg ligge i menneskegjorte strukturar der dei finn dekning.
BirdLife International klassifiserer arten som nær truga, jamvel om populasjonen har vore estimert til over 150 000.[1] Bestanden er minkande, og det har vore sett saman med guanoindustrien, dessutan svingar ternebestanden med dei sterkaste periodiske El Niño-hendingane.
Wikimedia Commons har multimedia som gjeld: Inkaterne Inkaterne (Larosterna inca) er ein fugl i måsefamilien, Laridae, som lever langs kysten av Chile og Peru. Ho er einaste medlemmen av slekta Larosterna.
Multimedia w Wikimedia Commons Rybitwa wąsata[4], rybitwa peruwiańska[5] (Larosterna inca) – gatunek ptaka z rodziny mewowatych (Laridae) występujący na zachodnim wybrzeżu Ameryki Południowej, od Zatoki Guayaquil przy wybrzeżach Ekwadoru, aż po miasto Valdivia w Chile. Gniazduje też na tzw. wyspach guanowych niedaleko wybrzeży.
Rybitwa wąsata jest ptakiem towarzyskim. Żyje w koloniach liczących nawet kilka tysięcy ptaków. Kolonie te często znajdują się blisko gniazdowisk mew. Rybitwa wąsata z pewnością nie jest cichym ptakiem. Zwierzęta porozumiewają się ze sobą głośnym krzykiem, szczególnie jeśli zagraża im niebezpieczeństwo. Ponieważ często dla tak wielkiej liczby ptaków brak miejsca na urwiskach, walki między rybitwami i kormoranami nie są niczym wyjątkowym. W powietrzu rybitwy wąsate wyglądają zwinnie i elegancko, nie pływają jednak zbyt dobrze. Pozwalają, by unosiły je fale, ale rzadko nurkują.
Zimny Prąd Humboldta opływając zachodnie wybrzeża Ameryki Południowej niesie wody bogate w ryby i inne zwierzęta morskie i dostarcza zwierzętom żyjącym w tym regionie bogatego pożywienia. Najliczniejsze są małe rybki i skorupiaki. Rybitwa wąsata łowi je, latając ok. 20 cm. nad powierzchnią morza i jeśli ujrzy zdobycz, rzuca się nagle do wody i z łupem w dziobie natychmiast wynurza. Rybitwy wąsate latają często za wielorybami, żywią się bowiem resztkami ich pożywienia lub kradną łup lwom morskim. Kiedy lew ze swoją zdobyczą wynurzy się z wody, stado rybitw atakuje go z głośnym krzykiem i w razie powodzenia zabiera rybę prosto z jego pyska.
Co roku wiosną rybitwy wąsate opuszczają wybrzeża kontynentu południowo-amerykańskiego i odlatują na tzw. wyspy guanowe, by tam gniazdować i wychować pisklęta. Wyspy te powstały w ciągu tysięcy lat tam, gdzie żyje lub gromadzi się wielka liczba ptaków morskich. Powstała warstwa ich odchodów ma grubość kilkuset metrów i może wystawać nad powierzchnię morza na znaczną wysokość. Podczas toków samiec próbuje zyskać przychylność samicy, wykonując w powietrzu akrobatyczne sztuczki i przynosząc jej ryby jako dar, dopóki samica mu nie ulegnie. Para rybitw wyszukuje sobie miejsce na gniazdo w dziurze między warstwami guano. Niektóre rybitwy zajmują i poszerzają dziuple burzyków lub pingwinów, częściej jednak zadowalają się szczeliną, lub krótką jaskinią. W razie konieczności gniazdują też pod kamieniem lub w innym osłoniętym miejscu, gdzie jaja i pisklęta są przynajmniej częściowo ukryte przed kondorami, które z upodobaniem pustoszą gniazda rybitw. Gniazdowanie w norach wyróżnia te rybitwy, inne gatunki z reguły budują gniazda na ziemi, na otwartym terenie. Rybitwa wąsata jest wierna jednemu gniazdowisku przez kilka lat. Samiczka znosi 1-3 jaj, które wysiadują na zmianę oboje rodzice. Pisklęta wykluwają się po 3-4 tygodniach i są porośnięte delikatnym puchem. Od początku są żwawe, szybko rosną i już po kilku dniach próbują pływania.
Rybitwa wąsata, rybitwa peruwiańska (Larosterna inca) – gatunek ptaka z rodziny mewowatych (Laridae) występujący na zachodnim wybrzeżu Ameryki Południowej, od Zatoki Guayaquil przy wybrzeżach Ekwadoru, aż po miasto Valdivia w Chile. Gniazduje też na tzw. wyspach guanowych niedaleko wybrzeży.
Średnie wymiary Długość ciała - 40 cm. Długość ogona - 15 cm. Długość skrzydła - 28 cm. Tryb życiaRybitwa wąsata jest ptakiem towarzyskim. Żyje w koloniach liczących nawet kilka tysięcy ptaków. Kolonie te często znajdują się blisko gniazdowisk mew. Rybitwa wąsata z pewnością nie jest cichym ptakiem. Zwierzęta porozumiewają się ze sobą głośnym krzykiem, szczególnie jeśli zagraża im niebezpieczeństwo. Ponieważ często dla tak wielkiej liczby ptaków brak miejsca na urwiskach, walki między rybitwami i kormoranami nie są niczym wyjątkowym. W powietrzu rybitwy wąsate wyglądają zwinnie i elegancko, nie pływają jednak zbyt dobrze. Pozwalają, by unosiły je fale, ale rzadko nurkują.
PożywienieZimny Prąd Humboldta opływając zachodnie wybrzeża Ameryki Południowej niesie wody bogate w ryby i inne zwierzęta morskie i dostarcza zwierzętom żyjącym w tym regionie bogatego pożywienia. Najliczniejsze są małe rybki i skorupiaki. Rybitwa wąsata łowi je, latając ok. 20 cm. nad powierzchnią morza i jeśli ujrzy zdobycz, rzuca się nagle do wody i z łupem w dziobie natychmiast wynurza. Rybitwy wąsate latają często za wielorybami, żywią się bowiem resztkami ich pożywienia lub kradną łup lwom morskim. Kiedy lew ze swoją zdobyczą wynurzy się z wody, stado rybitw atakuje go z głośnym krzykiem i w razie powodzenia zabiera rybę prosto z jego pyska.
RozmnażanieCo roku wiosną rybitwy wąsate opuszczają wybrzeża kontynentu południowo-amerykańskiego i odlatują na tzw. wyspy guanowe, by tam gniazdować i wychować pisklęta. Wyspy te powstały w ciągu tysięcy lat tam, gdzie żyje lub gromadzi się wielka liczba ptaków morskich. Powstała warstwa ich odchodów ma grubość kilkuset metrów i może wystawać nad powierzchnię morza na znaczną wysokość. Podczas toków samiec próbuje zyskać przychylność samicy, wykonując w powietrzu akrobatyczne sztuczki i przynosząc jej ryby jako dar, dopóki samica mu nie ulegnie. Para rybitw wyszukuje sobie miejsce na gniazdo w dziurze między warstwami guano. Niektóre rybitwy zajmują i poszerzają dziuple burzyków lub pingwinów, częściej jednak zadowalają się szczeliną, lub krótką jaskinią. W razie konieczności gniazdują też pod kamieniem lub w innym osłoniętym miejscu, gdzie jaja i pisklęta są przynajmniej częściowo ukryte przed kondorami, które z upodobaniem pustoszą gniazda rybitw. Gniazdowanie w norach wyróżnia te rybitwy, inne gatunki z reguły budują gniazda na ziemi, na otwartym terenie. Rybitwa wąsata jest wierna jednemu gniazdowisku przez kilka lat. Samiczka znosi 1-3 jaj, które wysiadują na zmianę oboje rodzice. Pisklęta wykluwają się po 3-4 tygodniach i są porośnięte delikatnym puchem. Od początku są żwawe, szybko rosną i już po kilku dniach próbują pływania.
Czy wiesz, że... W Chile rybitwa wąsata nazywana jest "mona", to znaczy "zakonnica". Nazwę tę zawdzięcza barwie swych piór, przypominających habit zakonnic z białym welonem. Stado rybitw wąsatych hodowane jest w pobliżu Hannoweru, w ogrodzie zoologicznym Walsrode. Na wybiegu w zbiornikach ze sztucznymi falami można obserwować rybitwy łowiące ryby.Sterna inca (nome científico: Larosterna inca), em alguns lugares da América do Sul conhecida como zarcillo ou gaviotinha-monja, é uma espécie de ave charadriiforme da família Laridade (antes Sternidae). É uma ave marinha que habita a América do Sul. Se encontra em regiões costeiras do Peru e Chile. É a única espécie de gênero Larosterna[1].
É uma ave de cor cinza escuro, com algumas plumas brancas, é caracterizado pelo seu bigode branco. Mede aproximadamente 40 cm e possui bicos de cores alaranjadas, possui coloração cintilante semelhante a um pombo comum[2].
Voa com agilidade sobre os mares que cercam as costas, caçando pequenos peixes que ficam na superfície e também se alimentam de crustáceos e restos de alimentos de leões-marinhos e outros animais. Faz ninho em rochas, falésias e montanhas próximas ao mar, não possui predador direto.
Sterna inca (nome científico: Larosterna inca), em alguns lugares da América do Sul conhecida como zarcillo ou gaviotinha-monja, é uma espécie de ave charadriiforme da família Laridade (antes Sternidae). É uma ave marinha que habita a América do Sul. Se encontra em regiões costeiras do Peru e Chile. É a única espécie de gênero Larosterna.
Inkatärna[2] (Larosterna inca) är en fåtalig och unik tärna som förekommer i västra Sydamerika.[3]
Inkatärnan är en omisskännlig medelstor tärna, cirka 41 centimeter i längd. Kroppen är mörkt grå, näbb och fötter orangeröda och utfrån mungiporna syns en praktfull vit mustasch. Ungfåglarna är bruna överlag och saknar mustaschen och kan därmed förväxlas med en noddy.
Fågeln återfinns utmed Stillahavskusten från norra Peru (Lobos de Tierra) söderut till centrala Chile (åtminstone till Rio Aconcagua och Conconöarna).[4][5] Den ses även sällsynt norrut till Ecuador och har tillfälligt observerats i Colombia och Panama.[1]
Inkatärna placeras som enda art i släktet Larosterna. Trots sitt avvikande utseende är den relativt djupt inbäddad bland tärnorna, systerart till en grupp med tärnor i Sterna, Thalasseus och Chlidonias.[6]
Den behandlas som monotypisk, det vill säga att den inte delas in i några underarter.
Fågeln häckar på öar nära kusten och på kustnära klippor. Vanligtvis placeras boet i användningsbara sprickor, grottor och håligheter, ibland i ett oanvänt bo av humboldtpingvinen (Spheniscus humboldti). Den lägger ett till två ägg som ruvas i fyra veckor och ungarna lämnar boet efter sju veckor.[1]
Inkatärnan dyker ofta i stora flockar efter ansjovisfisken anchoveta, simpor och fiskarten Odontesthes regia. Den kan också inta lämningar från sjölejon och fiskebåtar.[1]
Inkatärnan är en relativt fåtalig tärna som dessutom minskar i antal. Det gör att internationella naturvårdsunionen IUCN kategoriserar arten som nära hotad.[1] Världspopulationen uppskattas till 150.000 individer.[1] Varför arten minskar är oklart. Före guanoindustrins utveckling ska de ha varit mycket vanligare[7], men de är samtidigt anpassningsbara och kan till och med häcka i övergivna byggnader. Möjligen kan utfiskning av anchoveta (Engraulis ringens) eller predation från katter och råttor på deras häckningsplatser påverka populationsstorleken respektive häckningsframgång.
Wikimedia Commons har media som rör inkatärna.
Wikispecies har information om Larosterna inca.
Inkatärna (Larosterna inca) är en fåtalig och unik tärna som förekommer i västra Sydamerika.
Mòng biển Inca (tên khoa học Larosterna inca) là một loài chim trong họ Laridae.[2]
Loài chim biển này chủ yếu sinh sống tại các vùng biển ở Peru và Chile. Loài chim này có lông màu xám, chân và mỏ màu vàng cam, đặc biệt có 2 hàng ria trắng nối dài từ phần mỏ. Hiện loài chim này chỉ còn khoảng 150.000 con vì môi trường sống bị đe dọa nghiêm trọng.
Mòng biển Inca sinh sản trên vách đá. Chúng tổ trong một cái hang rỗng hoặc hoặc đôi khi tổ cũ của chim cánh cụt Humboldt, và đẻ một hoặc hai quả trứng. Những quả trứng được ấp trong khoảng 4 tuần, và chim con rời tổ sau 7 tuần.
Bài viết Bộ Choi choi này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Mòng biển Inca (tên khoa học Larosterna inca) là một loài chim trong họ Laridae.
Loài chim biển này chủ yếu sinh sống tại các vùng biển ở Peru và Chile. Loài chim này có lông màu xám, chân và mỏ màu vàng cam, đặc biệt có 2 hàng ria trắng nối dài từ phần mỏ. Hiện loài chim này chỉ còn khoảng 150.000 con vì môi trường sống bị đe dọa nghiêm trọng.
Mòng biển Inca sinh sản trên vách đá. Chúng tổ trong một cái hang rỗng hoặc hoặc đôi khi tổ cũ của chim cánh cụt Humboldt, và đẻ một hoặc hai quả trứng. Những quả trứng được ấp trong khoảng 4 tuần, và chim con rời tổ sau 7 tuần.
Larosterna inca
(R. Lesson & Garnot[de], 1827)[1]
Крачка-инка[2], или крачка инков[3] (лат. Larosterna inca) — вид птиц из семейства чайковых (Laridae), единственный в роде крачек инков[3] (Larosterna)[1], обитающая на тихоокеанском побережье Южной Америки.
Крачка-инка отличается своим пепельно-серым оперением, а также белыми закрученными пучками перьев длиной около 5 см по обе стороны основания клюва. Отличительными признаками являются также ярко-красный клюв, красные лапки и белые кромки крыльев. Величина крачки инков составляет между 39 и 42 см, а весит она около 190 г. Издаёт звуки, отдалённо похожие на кошачье мяукание.
Крачка-инка гнездится на скалистом побережье от Перу до северного Чили. Зимует в прибрежных регионах от Эквадора до центрального Чили. С 2004 года МСОП стал оценивать статус этой птицы как «состоящий под некоторой угрозой», так как популяция крачки инков испытала значительное сокращение. Общая численность составляет около 150 тысяч.
Крачка-инка охотится в холодном, но богатом рыбой Перуанском течении. Нередко она следует за рыболовецкими траулерами, чтобы заполучить остатки их добычи. Также она сопровождает морских львов, китов и бакланов, ловя спугнутую ими рыбу.
Крачка-инка гнездится в маленьких прибрежных пещерах либо в бывших гнёздах других морских птиц, откладывая до двух яиц и насиживая их на протяжении четырёх недель. Ещё семь недель спустя молодые птицы покидают родительское гнездо.
Крачка-инка, или крачка инков (лат. Larosterna inca) — вид птиц из семейства чайковых (Laridae), единственный в роде крачек инков (Larosterna), обитающая на тихоокеанском побережье Южной Америки.
保全状況評価 NEAR THREATENED
分類 界 : 動物界 Animalia 門 : 脊索動物門 Chordata 亜門 : 脊椎動物亜門 Vertebrata 綱 : 鳥綱 Aves 目 : チドリ目 Charadriiformes 科 : カモメ科 Laridae 属 : インカアジサシ属 Larosterna 種 : インカアジサシ L. inca 学名 Larosterna incaインカアジサシ（学名：Larosterna inca）は、チドリ目カモメ科に分類される鳥類の一種である。本種のみでインカアジサシ属を構成する。
全長約41cm。アジサシ類としては大型の種である。全身が黒みがかった灰色で、翼の先端部分が白い。嘴の付け根付近からやや黄色がかった白色の飾羽が伸びている。尾は黒色。嘴と脚は赤みの強い橙色である。雌雄ほぼ同色である。
非繁殖期は海岸近くの海上に生息する。群れで生活する。
魚類を主に捕食する。
岩の割れ目や地面の窪みなどに営巣する。しばしば、ミズナギドリ類やフンボルトペンギンが使っていた巣穴を利用する。1腹1-2個の褐色みの強い卵を産む。抱卵期間は約28日である。
日本の動物園では、しばしば繁殖に成功している。
この項目は、鳥類に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（ポータル鳥類 - PJ鳥類）。 
.jpg)
