Sieweczka obrożna, lądowiec[3] (Charadrius hiaticula) – gatunek średniej wielkości ptaka wędrownego z rodziny sieweczkowatych (Charadriidae). Występowanie w zależności od podgatunku:
Piaszczyste, pokryte ubogą roślinnością odludne brzegi mórz i rzek na otwartych przybrzeżnych nizinach. W tundrze zasiedla okolice jezior i rzek o piaszczystych brzegach, poza tym niskie pastwiska oraz łąki. W czasie przelotów widywana nad wodami śródlądowymi, również nieporośniętymi roślinnością.
Głównie owady, a także inne drobne bezkręgowce. Dieta jest podobna do tej preferowanej przez sieweczkę rzeczną, ale sieweczka obrożna nie wypłasza swych ofiar dreptaniem.
Na terenie Polski gatunek ten jest objęty ścisłą ochroną gatunkową[5].
Sieweczka obrożna, lądowiec (Charadrius hiaticula) – gatunek średniej wielkości ptaka wędrownego z rodziny sieweczkowatych (Charadriidae). Występowanie w zależności od podgatunku:
Charadrius hiaticula hiaticula – zachodnia Europa i południowa część Półwyspu Skandynawskiego, Islandia i Grenlandia oraz północno-wschodnia Kanada. Przeloty wiosenne od marca (ptaki gniazdujące w północno-wschodnich Niemczech) aż do maja (populacje północnoeuropejskie), a jesienne w lipcu–październiku. Zimuje w pasie od Wysp Brytyjskich do Afryki. Populacje z Europy Zachodniej są osiadłe. W Polsce nieliczny ptak lęgowy, nieco liczniejszy na wybrzeżu. Dużo liczniejszy podczas przelotów. Charadrius hiaticula tundrae – północna część Półwyspu Skandynawskiego i północna Rosja. Zimuje na wybrzeżach Morza Kaspijskiego w południowo-zachodniej Azji oraz w południowej Afryce.