Glassponse (Hexactinellida) is 'n klas van sponsdiere (porifera), wat gekenmerk word deur 'n skelet bestaande uit vier- en/of sespuntige spikula van kiesel. 'n Bekende verteenwoordiger van hierdie klas is die venusmandjie (Euplectella aspergillum).
Glassponse word 10 tot 30 cm groot en is komvormig. Hul lywe is relatief simmetries en bestaan grotendeels uit sinsitium. Die epidermiese selle wat ander sponsspesies het, is afwesig by glassponse. Groot dele van hul sitoplasma word nie in afsonderlike selle deur selwande verdeel nie, maar vorm eerder 'n groot massa met meerdere selkerne.
Glassponse leef lank, maar hul presiese lewensverwagting is moeilik om te bepaal. Die AnAge Database vermeld 15 000 jaar as lewensverwagting vir hierdie sponse.
Glassponse kom nie wydverspreid voor nie. Hulle leef deurgaans op 'n diepte van 400 tot 900 meter, hoewel die spesie Oopsacas minuta ook in vlakker water aangetref word. Die spesies in hierdie klas kom wêreldwyd voor, maar meestal in die seë rondom Antarktika. Aan die kus van Brits-Columbië en Washington is enkele riwwe met glassponse te vinde.
Die oudste fossielreste van glassponse dateer uit die vroeë kambrium of laat neoproterosoïkum. As fossiel is hulle verwant aan die demospongiae.
Die klas word onderverdeel in twee subklasse:
Glassponse (Hexactinellida) is 'n klas van sponsdiere (porifera), wat gekenmerk word deur 'n skelet bestaande uit vier- en/of sespuntige spikula van kiesel. 'n Bekende verteenwoordiger van hierdie klas is die venusmandjie (Euplectella aspergillum).
