Nieszpułka zwyczajna, nieszpułka jadalna (Mespilus germanica L.) – gatunek długowiecznych roślin należących do rodziny różowatych. Pochodzi z rejonu Kaukazu oraz południowo-wschodniej Europy. Poza tym rozpowszechniony w uprawie[2].
Morfologia
- Pokrój
- Drzewo, w idealnych warunkach osiąga wysokość 8 m, zwykle jest znacznie niższe.
- Liście
- Ciemnozielone, eliptyczne. Długość 8-15 cm, szerokość 3-4 cm. Jesienią, tuż przed opadnięciem zmieniają kolor na czerwony.
- Kwiaty
- Z pięcioma białymi płatkami korony. Pojawiają się późną wiosną.
- Owoce
- Kuliste, czerwone, średnicy 2-3 cm. Z reguły są twarde, o kwaśnym smaku. Nadają się do spożycia tylko po długim przechowywaniu lub podmrożeniu. Wtedy stają się słodkie, kurczą się, a ich skórka się marszczy.
Zastosowanie
- W krajach cieplejszych bywa uprawiana dla jadalnych owoców[3]. Była uprawiana już 3000 lat temu na terytorium dzisiejszego Iranu. Później uprawą zajęli się także starożytni Grecy, od nich przejęli ją starożytni Rzymianie. W XVII-XVIII w. zainteresowanie tymi owocami zaczęło maleć i obecnie są mało popularne.
- Bywa uprawiana w parkach jako roślina ozdobna.
Uprawa
W Polsce jest w pełni mrozoodporna (strefy mrozoodporności 4-9). Rozmnaża się przez wysiew nasion lub szczepienie. Wymaga stanowiska osłoniętego od silnych wiatrów. Źle toleruje przesadzanie i rośnie powoli, ale jest łatwa w uprawie[4].
Przypisy
Bibliografia
- Елена Киладзе: Практическая энциклопедия грузинской кухни. Челябинск: Аркаим, 2010, s. 256. ISBN 978-5-8029-2661-1.
Drzewo
Widok ogólny zimą
Kwiat
Owoce
