Rubus glaucus, commonly known as mora de Castilla or Andean raspberry, is a species of blackberry found in Latin America from Mexico to Bolivia, including the northern and central Andes.[1][2][3][4] It is similar to a loganberry in terms of taste and utility.[5]
Rubus glaucus is a perennial semi-erect climbing shrub, belonging to the rose family. It consists of several round and spiny stems that form the corona of the plant, 1 to 2 cm in diameter, and can grow up to 3 m. The leaves are trifoliate with serrated edges, dark green and white beam beneath. Both stems and leaves are covered by a white powder.[4]
The fruit is an ellipsoid compound drupe of 15 to 25 mm at its widest diameter, weighing 3-5 grams, green when formed, becoming red when ripe and then dark and bright purple. It consists of small drupes attached to the receptacle when ripe and fleshy whitish rich in vitamin C, calcium and phosphorus, bittersweet, and suitable for juices, nectars, jams, jellies, ice cream, pastries and confectionery. Fruit production is continuous with two annual peaks. Plants reach maturity and produce fruit after the first year extending through the rest of the plant's life which can be 12 to 20 years.[4]
The plant grows best at temperatures between 12 and 19 °C, with relative humidity of 80 to 90%, high sunshine and well distributed rainfall between 800 and 2,500 mm a year. It is native to tropical highlands of northwestern South America and Central America and prefers elevations between 1,500 m and 3,100 m. In countries such as Costa Rica it is found in the upper part of the Cordillera de Talamanca and the Central Volcanic Cordillera.
Rubus glaucus, commonly known as mora de Castilla or Andean raspberry, is a species of blackberry found in Latin America from Mexico to Bolivia, including the northern and central Andes. It is similar to a loganberry in terms of taste and utility.
Rubus glaucus is a perennial semi-erect climbing shrub, belonging to the rose family. It consists of several round and spiny stems that form the corona of the plant, 1 to 2 cm in diameter, and can grow up to 3 m. The leaves are trifoliate with serrated edges, dark green and white beam beneath. Both stems and leaves are covered by a white powder.
The fruit is an ellipsoid compound drupe of 15 to 25 mm at its widest diameter, weighing 3-5 grams, green when formed, becoming red when ripe and then dark and bright purple. It consists of small drupes attached to the receptacle when ripe and fleshy whitish rich in vitamin C, calcium and phosphorus, bittersweet, and suitable for juices, nectars, jams, jellies, ice cream, pastries and confectionery. Fruit production is continuous with two annual peaks. Plants reach maturity and produce fruit after the first year extending through the rest of the plant's life which can be 12 to 20 years.
The plant grows best at temperatures between 12 and 19 °C, with relative humidity of 80 to 90%, high sunshine and well distributed rainfall between 800 and 2,500 mm a year. It is native to tropical highlands of northwestern South America and Central America and prefers elevations between 1,500 m and 3,100 m. In countries such as Costa Rica it is found in the upper part of the Cordillera de Talamanca and the Central Volcanic Cordillera.
Rubus glaucus aŭ anda rubuso estas rubuso, kiu estas indiĝena en Sudameriko. Ĝi estas simila al Rubus x loganobaccus.[1]
Ĝi estas perena duongripa arbedo el la plantfamilio Rozacoj. Ĝi havas kelkajn ĝis 3 m longajn, rondajn kaj dornajn tigojn. La folioj estas malhelverdaj, trifolieraj kun denta rando. Tigoj kaj folioj estas kovritaj de blanka pudro.
La frukto estas eta trupetaro, kiu estas 15 - 25 mm granda kaj 3-5 g peza. Matura ĝi estas ruĝa aŭ malhelpurpura. La matura frukto estas riĉa je vitamino C, kalcio kaj fosforo. La gusto estas dolĉe amara. Ĝi taŭgas por fari sukon, marmeladon, ĵeleon, glaciaĵon k.a. frandaĵojn. La fruktoproduktado estas kontinua dum la jaro kun du pintoj jare. La planto produktas fruktojn ekde la aĝo de unua jaro ĝis 12 aŭ 20 jaroj.
La andena rubuso kreskas plej bone inter la temperaturo de 12 kaj 19°C, kun relativa humideco de 80 ĝis 90%, alta sunbrilo kaj pluvo inter 800 kaj 2.500 mm jare. Ĝi estas indiĝena en la tropikaj altlandoj de la nordokcidenta Sudameriko kaj Mezameriko. Ĝi preferas tie altecon inter 1.500 m kaj 3.100 m.
Rubus glaucus aŭ anda rubuso estas rubuso, kiu estas indiĝena en Sudameriko. Ĝi estas simila al Rubus x loganobaccus.
Ĝi estas perena duongripa arbedo el la plantfamilio Rozacoj. Ĝi havas kelkajn ĝis 3 m longajn, rondajn kaj dornajn tigojn. La folioj estas malhelverdaj, trifolieraj kun denta rando. Tigoj kaj folioj estas kovritaj de blanka pudro.
La frukto estas eta trupetaro, kiu estas 15 - 25 mm granda kaj 3-5 g peza. Matura ĝi estas ruĝa aŭ malhelpurpura. La matura frukto estas riĉa je vitamino C, kalcio kaj fosforo. La gusto estas dolĉe amara. Ĝi taŭgas por fari sukon, marmeladon, ĵeleon, glaciaĵon k.a. frandaĵojn. La fruktoproduktado estas kontinua dum la jaro kun du pintoj jare. La planto produktas fruktojn ekde la aĝo de unua jaro ĝis 12 aŭ 20 jaroj.
La andena rubuso kreskas plej bone inter la temperaturo de 12 kaj 19°C, kun relativa humideco de 80 ĝis 90%, alta sunbrilo kaj pluvo inter 800 kaj 2.500 mm jare. Ĝi estas indiĝena en la tropikaj altlandoj de la nordokcidenta Sudameriko kaj Mezameriko. Ĝi preferas tie altecon inter 1.500 m kaj 3.100 m.
La mora o zarzamora andina o mora de Castilla es una planta perenne de la familia Rosaceae.
Tiene porte arbustivo, semierecta y de naturaleza trepadora, perteneciente a la familia de las rosáceas. Está conformada por varios tallos que se forman en corona en la base de la planta y son redondeados y espinosos, de 1 a 2 cm de diámetro, y pueden crecer hasta 3 m. Las hojas son trifoliadas con bordes aserrados, de color verde oscuro el haz y blanquecino el envés. Tanto los tallos como las hojas están cubiertas por un polvo blanquecino.
El fruto, es una baya elipsoidal de 15 a 25 mm en su diámetro más ancho, de 3 a 5 g de peso, verde cuando se forma, pasando a rojo y luego a morado oscuro y brillante cuando madura; es posible que las bayas se encuentren en su madurez aún poseyendo un color rojo. Está formado por pequeñas drupas adheridas a un receptáculo que al madurar es blancuzco y carnoso. Es rico en vitamina C, calcio y fósforo, agridulce, y apto para obtener jugos, néctares, mermeladas, jaleas, helados, repostería y confitería. La producción de frutos es continua con dos picos anuales. Una planta produce aproximadamente desde cuando tiene un año, hasta los 12 a 20 años de vida.
La planta crece mejor a temperaturas que varían entre 12 y 19 °C, con humedad relativa del 80 al 90%, alto brillo solar y precipitaciones entre 800 y 2500 mm al año, bien distribuidas.
Es originaria de las zonas altas tropicales del noroccidente de Sudamérica y de Centroamérica, entre los 1.500 y 3.100 msnm. En países como Costa Rica se la encuentra en la parte alta de la Cordillera de Talamanca, y la Cordillera Volcánica Central, ya que a altitudes menores esta cede su nicho a especies que toleran mayores temperaturas. En este país R. glaucus es la especie predominante en áreas intervenidas en la altura y es muy frecuente en orillas de potreros y cercas.
Rubus deliciosus fue descrita por George Bentham y publicado en Plantas Hartwegianas imprimis Mexicanas 173. 1845.[1]
Ver: Rubus
glaucus: epíteto latíno que significa amarillo.
Datos: Q4302294
Multimedia: Rubus glaucus
Especies: Rubus glaucus
La mora o zarzamora andina o mora de Castilla es una planta perenne de la familia Rosaceae.
La mûre andine, Rubus glaucus, est une ronce des zones tropicales d'altitude du nord-ouest de l'Amérique du Sud et l'Amérique centrale. Rubus glaucus appartient à la famille des rosacées. C'est une plante pérenne, de port arbustif, semi-érigé.
Le fruit de la mûre andine est une baie ressemblante aux mûres des ronces communes en France, nettement plus grande cependant. De forme ellipsoïdale, de 15 à 25 mm de diamètre à la base, le fruit pèse de 3 à 5 g. Il est formé de petites drupes adhérant à un réceptacle blanchâtre et charnu à maturité. Il est particulièrement riche en vitamine C, calcium et phosphore. La production de fruits est continue avec deux pics annuels. Le fruit de la mûre andine, mora andina en espagnol, est utilisé, dans les régions où la plante se rencontre, pour fabriquer domestiquement, artisanalement et industriellement, des jus, marmelades, gelées, glaces et pâtisseries.
Des études récentes[2] montrent que le jus de mûre andine peut être très bénéfique, grâce aux antioxydants et polyphénols, dont des anthocyanes et des tannins qui lui confèrent sa coloration rouge sombre. Des études cliniques[2] montrent son intérêt en nutrition préventive des syndromes métaboliques et maladies cardiovasculaires, principalement grâce à la présence d'ellagitannins, les mêmes molécules que l’on peut trouver dans les vins vieillis en fût de chêne. Ces ellagitannins, métabolisés par la flore intestinale puis absorbés sous forme de molécules plus actives, les urolithines, peuvent persister dans l’organisme plusieurs jours après l’ingestion [2].
La mûre andine, Rubus glaucus, est une ronce des zones tropicales d'altitude du nord-ouest de l'Amérique du Sud et l'Amérique centrale. Rubus glaucus appartient à la famille des rosacées. C'est une plante pérenne, de port arbustif, semi-érigé.
Le fruit de la mûre andine est une baie ressemblante aux mûres des ronces communes en France, nettement plus grande cependant. De forme ellipsoïdale, de 15 à 25 mm de diamètre à la base, le fruit pèse de 3 à 5 g. Il est formé de petites drupes adhérant à un réceptacle blanchâtre et charnu à maturité. Il est particulièrement riche en vitamine C, calcium et phosphore. La production de fruits est continue avec deux pics annuels. Le fruit de la mûre andine, mora andina en espagnol, est utilisé, dans les régions où la plante se rencontre, pour fabriquer domestiquement, artisanalement et industriellement, des jus, marmelades, gelées, glaces et pâtisseries.
Des études récentes montrent que le jus de mûre andine peut être très bénéfique, grâce aux antioxydants et polyphénols, dont des anthocyanes et des tannins qui lui confèrent sa coloration rouge sombre. Des études cliniques montrent son intérêt en nutrition préventive des syndromes métaboliques et maladies cardiovasculaires, principalement grâce à la présence d'ellagitannins, les mêmes molécules que l’on peut trouver dans les vins vieillis en fût de chêne. Ces ellagitannins, métabolisés par la flore intestinale puis absorbés sous forme de molécules plus actives, les urolithines, peuvent persister dans l’organisme plusieurs jours après l’ingestion .
