dcsimg

Brief Summary

provided by Catalog of Hymenoptera in America North of Mexico
This suborder includes a vast and diverse assemblage of species-level taxa, and many more genus- and family-level taxa than does the suborder Symphyta. Other names used in the past for the suborder include Petioliventres or Petiolata, Clistogastra and Heterophaga. Common names applied to the major groups of Apocrita include braconid and ichneumonid wasps, chalcid flies or wasps, gall wasps, ants, true wasps and bees. The first three groups are sometimes placed in the Division Parasitica or Terebrantia, and the latter three in the Division Aculeata. More detailed information is included under the divisional headings. ~There are several important characters separating the Apocrita from the Symphyta. The apparent thorax is separated from the apparent abdomen by a constriction. What appears to be the thorax actually consists of the true thorax to which is fused the first abdominal segment (propodeum); the apparent thorax is sometimes termed the mesosoma or alitrunk. What appears to be the entire abdomen is termed the gaster or metasoma. The venation, especially that of the hind wing, is reduced in size and has fewer veins and cells than in Symphyta. The larvae are maggot-like and apodous; some have fleshy pseudopods on the thorax or abdomen which assist in very limited locomotion but which are not homologous with the thoracic prolegs found in most sawflies. ~The majority of larval Apocrita, including the most primitive, are entomophagous. However, phytophagy has developed independently in many higher groups such as some Chalcidoidea, most Cynipoidea, a few Vespoidea and the Apoidea. ~There are some fifteen times as many Apocrita recorded from North America as Symphyta. However, it is virtually certain that this ratio will be substantially increased in the future when the smaller Parasitica are more thoroughly collected and studied.
license
cc-by-nc
bibliographic citation
Catalog of Hymenoptera in America North of Mexico. 1979. Prepared cooperatively by specialists on the various groups of Hymenoptera under the direction of Karl V. Krombein and Paul D. Hurd, Jr., Smithsonian Institution, and David R. Smith and B. D. Burks, Systematic Entomology Laboratory, Insect Identification and Beneficial Insect Introduction Institute. Science and Education Administration, United States Department of Agriculture.

Apocrita ( Asturian )

provided by wikipedia AST

Los apócritos (Apocrita) son un suborde d'himenópteros, qu'inclúi aviespes, abeyes y formigues. Son les formes más avanzaes de los himenópteros, caracterizaos pola presencia d'una estrecha cintura que dixebra los dos primeros segmentos del abdome, el primeru de los cualos ta fundíu al tórax. El ovipositor de la fema ye retráctil, y en delles especies convirtióse nun aguiyón emplegáu como mecanismu de defensa. Los bárabos escarecen de pates, y críense nun nial o como parásitos d'un güéspede.

Los apócritos estrémense tradicionalmente en dos grupos ensin rangu taxonómicu, los Parasitica y los Aculeata.

  • Ente los Parasitica cúntense la mayoría de los himenópteros, compuestu por especies parásites d'otros inseutos. Realicen la puesta dientro o enriba d'otru inseutu (sía un güevu, un bárabu o una crisalida) y los bárabos parásitos crecen hasta llegar al momentu de la metamorfosis. Dalgunes metamorfoséense dientro del hospedador y remanecen como adultos, mientres los bárabos d'otres especies completen la metamorfosis fora del hospedante. La mayoría son pequeños, col ovipositor afechu para la perforación y postura del güevu dientro del güéspede; en dalgunos d'éstos los bárabos parásitos inducen una metamorfosis prematura del güéspede, ente que n'otres prollónguenla. El güéspede muerre cuando los parásitos s'averen a la madurez. Hai especies que son parásites d'otros parásitos (hiperparasitismo). Munchos himenópteros parásitos utilícense como axentes de control biolóxicu pa controlar inseutos consideraos pestes como mosques y gorgoyos. L'himenópteru adultu sigue cola so forma de vida llibre.
  • El grupu Aculeata inclúi les especies nes cuales l'ovipositor de la fema tresfórmase nun aguiyón; inclúin les formigues, les abeyes y les aviespes. Los bárabos aliméntense cola presa (paralizada) prindada o pueden ser alimentaes con polen y néctar. Ente éstos cunten les abeyes que son los polinizadores más eficientes.

Families y superfamilies actuales

Apocrita contién un gran númberu de families. Dalgunos taxones tradicionales como Parasitica (qu'inclúi munches families de parasitoides) resultaron ser parafiléticas, El cladograma ye una versión condensada de la filoxenia de los grupos principales.[1][2][3][4]

Hymenoptera

SymphytaXyelapusilla.jpg



parasitoides

OrussoideaOrussus coronatus.jpg



Apocrita

IchneumonoideaIchneumon wasp (Ichneumonidae sp) female (cropped).jpg









CynipoideaCynips sp beentree.jpg





ChalcidoideaChalcid Wasp - Conura species, Woodbridge, Virginia - 14885696378 (cropped).jpg





Aculeata

ChrysididaeChrysididae jewel wasp.jpg







VespidaeEuropean wasp white bg.jpg







Mutillidae, Pompilidae etc.Spider Wasp (cropped).JPG







Formicidae (formigues)Meat eater ant feeding on honey02.jpg





Apoidea (abeyes)Apis mellifera (in flight) (cropped).jpg



















  • Suborde Apocrita
    • (ensin rangu) Aculeata
      • Superfamilia Apoidea (abeyes y ciertes viéspores)
      • Superfamilia Chrysidoidea
        • Familia Bethylidae
        • Familia Chrysididae (aviespes cucos)
        • Familia Dryinidae
        • Familia Embolemidae
        • Familia Plumariidae
        • Familia Sclerogibbidae
        • Familia Scolebythidae
      • Superfamilia Vespoidea
        • Familia Bradynobaenidae
        • Familia Formicidae (formigues)
        • Familia Mutillidae
        • Familia Pompilidae
        • Familia Rhopalosomatidae
        • Familia Sapygidae
        • Familia Scoliidae
        • Familia Sierolomorphidae
        • Familia Tiphiidae
        • Familia Vespidae (aviespes, avispones, etc.)
    • (ensin rangu) Parasitica
      • Superfamilia Ceraphronoidea
        • Familia Ceraphronidae
        • Familia Megaspilidae
      • Superfamilia Chalcidoidea
        • Familia Agaonidae (aviespes de los figos)
        • Family Aphelinidae
        • Familia Chalcididae
        • Familia Encyrtidae
        • Familia Eucharitidae
        • Familia Eulophidae
        • Familia Eupelmidae
        • Familia Eurytomidae
        • Familia Leucospidae
        • Familia Mymaridae
        • Familia Ormyridae
        • Familia Perilampidae
        • Familia Pteromalidae
        • Familia Rotoitidae
        • Familia Signiphoridae
        • Familia Tanaostigmatidae
        • Familia Tetracampidae
        • Familia Torymidae
        • Familia Trichogrammatidae
      • Superfamilia Cynipoidea
        • Familia Austrocynipidae
        • Familia Cynipidae
        • Familia Figitidae
        • Familia Ibaliidae
        • Familia Liopteridae
      • Superfamilia Evanioidea
        • Familia Aulacidae
        • Familia Evaniidae
        • Familia Gasteruptiidae
      • Superfamilia Ichneumonoidea
        • Familia Braconidae
        • Familia Ichneumonidae
      • Superfamilia Megalyroidea
        • Familia Megalyridae
      • Superfamilia Mymarommatoidea – dacuando llamada Serphitoidea
        • Familia Mymarommatidae
      • Superfamilia Platygastroidea
        • Familia Platygastridae
        • Familia Scelionidae
      • Superfamilia Proctotrupoidea
        • Familia Austroniidae
        • Familia Diapriidae
        • Familia Heloridae
        • Familia Maamingidae
        • Familia Monomachidae
        • Familia Pelecinidae
        • Familia Peradeniidae
        • Familia Proctorenyxidae
        • Familia Proctotrupidae
        • Familia Roproniidae
        • Familia Vanhorniidae
      • Superfamilia Stephanoidea
        • Familia Stephanidae
      • Superfamilia Trigonaloidea
        • Familia Trigonalidae

Referencies

  • Borror, D. J., DeLong, D. M., Triplehorn, C. A.(1976) cuarta edición. An introduction to the study of insects. Holt, Rinehart and Winston. New York, Chicago. ISBN 0-03-088406-3. (Daqué obsoleto)
  • Arnett, R. H. Jr. (2000) Segunda edición. American insects. CRC Press, Boca Raton, Londres,New York, Washington, D. C. ISBN 0-8493-0212-9. (Daqué obsoleto)
  • Michener, Charles D. (2000) The bees of the world. The Johns Hopkins University Press. Baltimore, Londres. ISBN 0-8018-6133-0
  1. «Phylogenomic Insights into the Evolution of Stinging Wasps and the Origins of Ants and Bees». Current Biology 27 (7): pp. 1019–1025. 2017. doi:10.1016/j.cub.2017.03.027. Se sugiere usar |número-autores= (ayuda)
  2. «Simultaneous analysis of basal Hymenoptera (Insecta), introducing robust-choice sensitivity analysis». Biological Journal of the Linnean Society 79: pp. 245–275. 2003. doi:10.1046/j.1095-8312.2003.00233.x.
  3. «'Symphyta'». Consultáu'l 28 de payares de 2016.
  4. «Evolutionary History of the Hymenoptera». Current Biology 27 (7): pp. 1013–1018. doi:10.1016/j.cub.2017.01.027. https://dx.doi.org/10.1016/j.cub.2017.01.027. Se sugiere usar |número-autores= (ayuda)

Enllaces esternos

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia AST

Apocrita: Brief Summary ( Asturian )

provided by wikipedia AST

Los apócritos (Apocrita) son un suborde d'himenópteros, qu'inclúi aviespes, abeyes y formigues. Son les formes más avanzaes de los himenópteros, caracterizaos pola presencia d'una estrecha cintura que dixebra los dos primeros segmentos del abdome, el primeru de los cualos ta fundíu al tórax. El ovipositor de la fema ye retráctil, y en delles especies convirtióse nun aguiyón emplegáu como mecanismu de defensa. Los bárabos escarecen de pates, y críense nun nial o como parásitos d'un güéspede.

Los apócritos estrémense tradicionalmente en dos grupos ensin rangu taxonómicu, los Parasitica y los Aculeata.

Ente los Parasitica cúntense la mayoría de los himenópteros, compuestu por especies parásites d'otros inseutos. Realicen la puesta dientro o enriba d'otru inseutu (sía un güevu, un bárabu o una crisalida) y los bárabos parásitos crecen hasta llegar al momentu de la metamorfosis. Dalgunes metamorfoséense dientro del hospedador y remanecen como adultos, mientres los bárabos d'otres especies completen la metamorfosis fora del hospedante. La mayoría son pequeños, col ovipositor afechu para la perforación y postura del güevu dientro del güéspede; en dalgunos d'éstos los bárabos parásitos inducen una metamorfosis prematura del güéspede, ente que n'otres prollónguenla. El güéspede muerre cuando los parásitos s'averen a la madurez. Hai especies que son parásites d'otros parásitos (hiperparasitismo). Munchos himenópteros parásitos utilícense como axentes de control biolóxicu pa controlar inseutos consideraos pestes como mosques y gorgoyos. L'himenópteru adultu sigue cola so forma de vida llibre. El grupu Aculeata inclúi les especies nes cuales l'ovipositor de la fema tresfórmase nun aguiyón; inclúin les formigues, les abeyes y les aviespes. Los bárabos aliméntense cola presa (paralizada) prindada o pueden ser alimentaes con polen y néctar. Ente éstos cunten les abeyes que son los polinizadores más eficientes.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia AST

Saplaqqarıncıqlılar ( Azerbaijani )

provided by wikipedia AZ

Saplaqqarıncıqlılar (lat. Apocrita) pərdəqanadlılar (lat. Hymenoptera) dəstəsinin yarımdəstəsi.

Umumi məlumat

Qrupa minicilər, eşşəkarıları, arılar və qarışqalar daxildir. Saplaqqarın pərdəqanadlılar üçün səciyyəvi olan cəhət odur ki, qarıncığın birinci seqmenti əsasdan daralmış və döşlə hərəki şəkildə birləşmişdir. Yarımdəstənin nisbətən kiçik bir hissəsi bitkiyeyən, əksəriyyəti isə cücülərin və başqa onurğasızların parazitidir. Yetkin ali pərdəqanadlılar bir qayda olaraq, baramadan cinsi yetkin olmayan vəziyyətdə çıxır və əlavə qidaya ehtiyac duyurlar. Onlar çiçəklərin nektarı, bitkilərin şirəsi, mənənələrin, eləcə də cücülərin hemolimfası ilə qidalanırlar[1].

Təsnifatı

İstinad

  1. Azərbaycanın heyvanlar aləmi. II cild. Buğumayaqlılar tipi. Bakı: Elm, 2004, (388 s.) səh. 292

Mənbə

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Vikipediya müəllifləri və redaktorları
original
visit source
partner site
wikipedia AZ

Saplaqqarıncıqlılar: Brief Summary ( Azerbaijani )

provided by wikipedia AZ

Saplaqqarıncıqlılar (lat. Apocrita) pərdəqanadlılar (lat. Hymenoptera) dəstəsinin yarımdəstəsi.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Vikipediya müəllifləri və redaktorları
original
visit source
partner site
wikipedia AZ

Apòcrits ( Catalan; Valencian )

provided by wikipedia CA

Els apòcrits (Apocrita) són un subordre d'insectes himenòpters, que inclou nombroses famílies, comprenent a vespes, abelles i formigues. Són les formes més avançades dels himenòpters. Els apòcrits es dividixen tradicionalment en dos grups sense rang: els Parasitica i els Aculeata.

Característiques

El fet més destacat i que els diferencia clarament de l'altre subordre d'himenòpters, els símfits, és la presència d'una estreta cintura que separa els dos segments de l'abdomen. L'ovipositor o oviscapte de la femella és retràctil, i en algunes espècies s'ha convertit en un fibló emprat com a mecanisme de defensa. Les larves no tenen potes, i es crien en un niu o com paràsits d'un hoste.

Parasitica

Els parasítics (Parasitica) són un grup parafilètic[1] que inclou la majoria dels himenòpters, i és un grup compost per espècies paràsites d'altres insectes. Els parasítics ponen els seus ous dins d'un altre insecte (siga un ou, una larva o una crisàlide) i les larves paràsites creixen i es convertix dins d'eixe amfitrió. La majoria són xicotets, amb l'oviscapte adaptat per a la perforació i inclusió de l'ou dins l'hoste; en alguns d'estos les larves paràsites induïxen una metamorfosi prematura, mentre que en altres la prolonguen. L'hoste mor quan els paràsits s'acosten a la maduresa.

Hi ha espècies que són paràsites d'altres paràsits. Molts himenòpters paràsits s'utilitzen com a agents de control biològics per a controlar insectes com mosques i corcs. L'himenòpter adult continua amb la seua forma de vida lliure.

Aculeata

Els aculeats (Aculeata) són un clade que inclou les espècies en les quals l'oviscapte de la femella es transforma en un fibló; s'hi inclouen les formigues, les abelles i les vespes. En els apòcrits solitaris (no socials), les larves s'alimenten amb la presa (paralitzada) capturada o poden ser alimentades amb pol·len i nèctar.

Famílies i superfamílies

El subordre dels apòcrits compren 14 superfamílies i 72 famílies. La més diversificada és la superfamília Chalcidoidea, amb 20 famílies.

Stephanoidea

Sphecoidea

Trigonalyoidea

Megalyroidea

Evanioidea

Ceraphronoidea

Proctotrupoidea

Cynipoidea

Chalcidoidea

Ichneumonoidea

Chrysidoidea

Apoidea

 src=
Sceliphron caementarium, un apoid de la familia Sphecidae i del gènere Sceliphron.

Vespoidea

Platygasteroidea

Referències

 src= A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Apòcrits Modifica l'enllaç a Wikidata
  1. Sharkey, M.J. 2007: Phylogeny and classification of Hymenoptera. Pp. 521-548 in: Zhang, Z.-Q. & Shear, W.A. (Eds) Linnaeus tercentenary: progress in invertebrate taxonomy. Zootaxa, 1668: 1–766. «PDF».
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autors i editors de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia CA

Apòcrits: Brief Summary ( Catalan; Valencian )

provided by wikipedia CA

Els apòcrits (Apocrita) són un subordre d'insectes himenòpters, que inclou nombroses famílies, comprenent a vespes, abelles i formigues. Són les formes més avançades dels himenòpters. Els apòcrits es dividixen tradicionalment en dos grups sense rang: els Parasitica i els Aculeata.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autors i editors de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia CA

Štíhlopasí ( Czech )

provided by wikipedia CZ

Štíhlopasí (Apocrita) [1][2] jsou jeden ze dvou podřádů blanokřídlých. Oproti druhému podřádu, širopasým, mají zadeček spojen s hrudí úzkou stopkou, méně žilnatiny na křídlech a jejich larvy jsou beznohé.[3] Štíhlopasí zahrnují většinu druhů řádu blanokřídlých.[3]

Odkazy

Reference

  1. Apocrita (štíhlopasí) [online]. BioLib [cit. 2015-08-20]. Dostupné online.
  2. MACEK, Jan, a kol. Blanokřídlí České republiky I. Žahadloví. Praha: Academia, 2017.
  3. a b PECHLÁT, Jakub. Blanokřídlí [online]. 2005 [cit. 2015-08-20]. Dostupné online.

Literatura

  • ZAHRADNÍK, Jiří. Blanokřídlí. Ilustrace František Severa. Praha: Artia, 1987. 182 s. (Barevný průvodce / Artia). Frontispis.
  • MACEK, Jan, et al. Blanokřídlí České republiky. I., Žahadloví. Praha: Academia, 2010. 520 s. (Atlas). ISBN 978-80-200-1890-8. Obsahuje bibliografii a rejstříky.

Externí odkazy

Pahýl
Tento článek je příliš stručný nebo postrádá důležité informace.
Pomozte Wikipedii tím, že jej vhodně rozšíříte. Nevkládejte však bez oprávnění cizí texty.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia autoři a editory
original
visit source
partner site
wikipedia CZ

Štíhlopasí: Brief Summary ( Czech )

provided by wikipedia CZ

Štíhlopasí (Apocrita) jsou jeden ze dvou podřádů blanokřídlých. Oproti druhému podřádu, širopasým, mají zadeček spojen s hrudí úzkou stopkou, méně žilnatiny na křídlech a jejich larvy jsou beznohé. Štíhlopasí zahrnují většinu druhů řádu blanokřídlých.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia autoři a editory
original
visit source
partner site
wikipedia CZ

Taillenwespen ( German )

provided by wikipedia DE

Die Taillenwespen (Apocrita), auch Schnürwespen genannt, sind eine der beiden Unterordnungen der Hautflügler (Hymenoptera). Sie umfassen die beiden Gruppen der Legimmen (Parasitica oder Terebrantes), bei denen die meisten Arten ihren Legebohrer zur Eiablage nutzen, und die Stechimmen oder Aculeata, bei denen dieser zu einem Wehrstachel umgestaltet worden ist. Während die Stechimmen eine abgeschlossene Abstammungsgruppe bilden, werden die Legimmen als ursprüngliche Gruppe betrachtet und bilden entsprechend kein aktuell gültiges Taxon.

Biodiversität

Die Hautflügler umfassen nach einer Übersicht im Jahr 2013 mehr als 150.000 Arten[1] Davon machen die Taillenwespen mehr als neun Zehntel (etwa 93 Prozent) aus.[2] Es wird aber vermutet, dass ein Vielfaches an Arten existiert, das noch unbeschrieben ist. Bei größeren Aufsammlungen vor allem kleiner, parasitoider Taillenwespen-Arten aus den Tropen sind regelmäßig 90 Prozent und mehr der gefangenen Arten der Wissenschaft noch unbekannt. Seriöse Schätzungen vermuten 1 Million Arten oder mehr.[3] Große Familien sind zum Beispiel die Schlupfwespen mit fast 25.000 Arten, die Brackwespen mit fast 20.000 Arten, die Faltenwespen mit knapp 5.000 Arten, die Ameisen mit über 12.000 Arten.[1] Etwa 18.000 Arten gehören zu den Bienen.[4] Die Überfamilie Apoidea, d. h. Bienen und Grabwespen zusammengenommen, umfasst etwa 26.000 Arten.[2]

Bau der Taillenwespen

Die Taillenwespen besitzen im Gegensatz zu den Pflanzenwespen (Symphyta) den charakteristischen Hinterleibseinschnitt (die „Wespentaille“). Dieser Einschnitt ist immer vorhanden, kann aber durch Pelzhaare verdeckt sein, zum Beispiel bei den Hummeln. Er trennt jedoch nur scheinbar Brust (Thorax) und Hinterleib (Abdomen). Anatomisch gesehen bilden der Thorax und das erste Abdominalsegment (Propodeum) eine Einheit, die als Mesosoma bezeichnet wird. Der restliche Hinterleib wird Metasoma genannt und umfasst das Stielchenglied (Petiolus) und die Gaster. Der Petiolus wird dabei unterschiedlich gebildet. Bei vielen Gruppen handelt es sich nur um eine Einschnürung im vorderen Abschnitt des zweiten Hinterleibssegments, bei anderen besteht er aus einem, sehr selten auch aus zwei getrennten Segmenten. Weitere morphologische Autapomorphien der Taillenwespen sind schwerer sichtbar, sie umfassen die Gestalt des Hypopharynx, das Fehlen von sogenannten Cenchri (das sind Aufrauungen an der Oberseite des Thorax, die die Flügel in Ruhelage wie ein Klettverschluss fixieren) und den Verlust der Analadern in der Flügeladerung der Vorderflügel. Charakteristisch für alle basaleren Taillenwespen ist auch die parasitoide Lebensweise der Larven; diese sind immer bein- und augenlos und madenförmig.[5]

Die Größe der Tiere reicht von den winzigen Zehrwespen (0,2 Millimeter große Parasiten) bis zu den Hornissen (Vespa) mit einer Körperlänge von zum Teil über fünf Zentimetern.

Die Flügelspannweite variiert mit 1 bis 100 Millimetern ebenfalls stark; der „Riesenflieger“ ist die in Südamerika beheimatete Art Pepsis heros.

Lebensweise

Typisch für die Taillenwespen ist die parasitoide Lebensweise der Larven. Die Weibchen der Legimmen legen mit ihrem Legestachel ein Ei an oder in eine Wirtsart, typischerweise eine Insektenlarve. Die ausschlüpfende Taillenwespenlarve ernährt sich von ihrem weiter lebenden Wirt, tötet diesen aber zum Abschluss ihrer Entwicklung ab und frisst ihn meist fast vollständig auf. Auch viele, und fast alle basalen Stechimmen sind Parasitoide. Bei einigen Gruppen ist aber das Weibchen zu einer fortgeschritteneren Form der Brutfürsorge übergegangen. Hier werden ebenfalls Insekten (oder andere Arthropoden) als Larvennahrung gestochen und paralysiert, aber anschließend zu einem Nest transportiert. Die sich entwickelnde Larve kann dann auch mehrere davon als Nahrungsbasis nutzen. Wenige Gruppen sind sekundär zu einer pflanzenfressenden (phytophagen) Ernährung übergegangen. Bei den Gallwespen ernährt sich die Larve von Pflanzengewebe. Die Bienen verproviantieren ihren Nachwuchs nicht mit Insekten, sondern verwenden Pollen und Nektar.

Zu den Apocrita gehören einige hochentwickelte, staatenbildende Familien. Solche Tiergesellschaften finden sich bei fast allen Ameisen (Formicinae), Echten Wespen (Vespinae) und Bienen (Apiformes).

Siehe auch: Hymenopterenstaat

Die Systematik der Taillenwespen

Schwestergruppe der Taillenwespen ist die kleine Familie der Orussidae, mit ebenfalls parasitoider Lebensweise.

Als einzige Tiere innerhalb der holometabolen Insekten haben die weiblichen Hautflügler einen Legestachel (Ovipositor). Traditionell unterscheidet man nach der Ausbildung des Ovipositors Legimmen (Terebrantia) und Stechimmen (Aculeata). Die Legimmen bilden allerdings eine paraphyletische Gruppe, das bedeutet, die Aculeata sind nicht ihre Schwestergruppe, sondern entstammen ihnen, so dass sie mit einigen davon näher verwandt sind, als diese es untereinander sind. Bei den Stechimmen ist der Legebohrer in einen Wehrstachel umgewandelt, diese bilden ein monophyletisches Taxon.

Einzelnachweise

  1. a b Alexandre P. Aguiar et al. (2013): Order Hymenoptera. In Zhang, Z.-Q. (Editor): Animal Biodiversity: An Outline of Higher-level Classification and Survey of Taxonomic Richness (Addenda 2013). Zootaxa 3703, 1–82.
  2. a b John T. Huber: Biodiversity of Hymenoptera. Chapter 12 in Robert G. Foottit & Peter H. Adler: Insect Biodiversity: Science and Society. Blackwell Publishing, 2009. ISBN 978-1-405-15142-9
  3. Michael J. Sharkey (2007): Phylogeny and Classification of Hymenoptera. Zootaxa 1668: 521–548.
  4. Charles D. Michener: The Bees of the World. Second Edition, Johns Hopkins University Press, Baltimore 2007, ISBN 978-0-8018-8573-0.
  5. Lard Vilhelmsen (2001): Phylogeny and classification of the extant basal lineages of the Hymenoptera (Insecta). Zoological Journal of the Linnean Society 131: 393–442. doi:10.1006/zjls.2000.0255
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia DE

Taillenwespen: Brief Summary ( German )

provided by wikipedia DE

Die Taillenwespen (Apocrita), auch Schnürwespen genannt, sind eine der beiden Unterordnungen der Hautflügler (Hymenoptera). Sie umfassen die beiden Gruppen der Legimmen (Parasitica oder Terebrantes), bei denen die meisten Arten ihren Legebohrer zur Eiablage nutzen, und die Stechimmen oder Aculeata, bei denen dieser zu einem Wehrstachel umgestaltet worden ist. Während die Stechimmen eine abgeschlossene Abstammungsgruppe bilden, werden die Legimmen als ursprüngliche Gruppe betrachtet und bilden entsprechend kein aktuell gültiges Taxon.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia DE

Ian-iⁿ ( Nan )

provided by wikipedia emerging languages
Vespula germanica Richard Bartz.jpg

Ian-iⁿ (hàn-jī: 蠮螉; ha̍k-miâ: Apocrita), mā hō-chò oan-iuⁿ, sī chi̍t lūi nah-io ê phang.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors

Putakti ( Tagalog )

provided by wikipedia emerging languages

Ang putakti, imbubuyog o himbubuyog (Ingles: wasp o hornet) ay isang uri ng kulisap na may balingkinitang katawan at panduro.[1]

Mga talasanggunian

  1. English, Leo James. Diksyunaryong Tagalog-Ingles, Kongregasyon ng Kabanalbanalang Tagapag-ligtas, Maynila, ipinamamahagi ng National Book Store, may 1583 na mga dahon, ISBN 971910550X


Kulisap Ang lathalaing ito na tungkol sa Kulisap ay isang usbong. Makatutulong ka sa Wikipedia sa nito.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Mga may-akda at editor ng Wikipedia

Putakti: Brief Summary ( Tagalog )

provided by wikipedia emerging languages

Ang putakti, imbubuyog o himbubuyog (Ingles: wasp o hornet) ay isang uri ng kulisap na may balingkinitang katawan at panduro.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Mga may-akda at editor ng Wikipedia

Apocrita

provided by wikipedia EN

Apocrita is a suborder of insects in the order Hymenoptera. It includes wasps, bees, and ants, and consists of many families. It contains the most advanced hymenopterans and is distinguished from Symphyta by the narrow "waist" (petiole) formed between the first two segments of the actual abdomen; the first abdominal segment is fused to the thorax, and is called the propodeum. Therefore, it is general practice, when discussing the body of an apocritan in a technical sense, to refer to the mesosoma and metasoma (or gaster) rather than the "thorax" and "abdomen", respectively. The evolution of a constricted waist was an important adaption for the parasitoid lifestyle of the ancestral apocritan, allowing more maneuverability of the female's ovipositor.[2] The ovipositor either extends freely or is retracted, and may be developed into a stinger for both defense and paralyzing prey. Larvae are legless and blind, and either feed inside a host (plant or animal) or in a nest cell provisioned by their mothers.

Apocrita has historically been split into two groups, Parasitica and Aculeata. Aculeata is a clade whose name is in standard use. "Parasitica" is not a clade, as it is paraphyletic: the clade would contain the Aculeata. "Parasitica" is therefore a rankless grouping in many present classifications, if it appears at all.

Parasitica comprises the majority of hymenopteran insects, its members living as parasitoids.[3][4] Most species are small, with the ovipositor adapted for piercing. In some hosts, the parasitoids induce metamorphosis prematurely, and in others it is prolonged. There are even species that are hyperparasites, or parasitoids on other parasitoids.[5] The Parasitica lay their eggs inside or on another insect (egg, larva or pupa) and their larvae grow and develop within or on that host. The host is nearly always killed. Many parasitic hymenopterans are used as biological control agents to control pests, such as caterpillars, true bugs and hoppers, flies, and weevils.[6]

Aculeata is a monophyletic group that includes those species in which the female's ovipositor is modified into a stinger to inject venom. Groups within Aculeata include the familiar ants, bees, and various types of parasitic and predatory wasps; it also includes all of the social hymenopterans.[7] Among the nonparasitic and nonsocial Aculeata, larvae are fed with captured prey (typically alive and paralyzed) or may be fed pollen and nectar. The social Aculeata feed their young prey (paper wasps and hornets), or pollen and nectar (bees), or perhaps seeds, fungi, or nonviable eggs (ants).

Extant families and superfamilies

The Apocrita contains a large number of families. Some traditional taxa such as the Parasitica (containing many families of parasitoid wasps) have been found on molecular analysis to be paraphyletic. Parasitoidism evolved once, and it is found today across most Apocritan families, though it has been secondarily lost several times. The phylogenetic tree gives a condensed overview of the phylogeny, illustrated with major groups. The sawflies are paraphyletic as the Apocrita evolved inside that group. The tree is not fully resolved.[7][8][9][3]

Cladogram of Apocrita after Peters et al.(2017)[3]

Apocrita Parasitoida

Ceraphronoidea

Ichneumonoidea

Proctotrupomorpha

Cynipoidea

Platygastroidea

Chalcidoidea

Diaprioidea

Proctotrupoidea

Evanioidea

Stephanoidea

Trigonaloidea

Aculeata

Chrysidoidea

Vespoidea (potter, honey and social wasps)

Pompiloidea (velvet ants, spider wasps and relatives)

Thynnoidea

Tiphioidea

Scolioidea

Formicoidea (ants)

Apoidea

Ampulicidae

Sphecidae

"Crabronidae" (digger wasps)

Anthophila (bees)

References

  1. ^ Gerstaecker, C.E.A. (1867). "Ueber die Gattung Oxybelus Latr. und die bei Berlin vorkommenden Arten derselben". Zeitschrift für die Gesammten Naturwissenschaften (in German). 30 (7): 1–144.
  2. ^ Grimaldi, David; Engel, Michael S. (2005). Evolution of the Insects. Cambridge University Press. p. 414. ISBN 978-0-521-82149-0.
  3. ^ a b c Peters, Ralph S.; Krogmann, Lars; Mayer, Christoph; Donath, Alexander; Gunkel, Simon; Meusemann, Karen; Kozlov, Alexey; Podsiadlowski, Lars; Petersen, Malte (2017). "Evolutionary History of the Hymenoptera". Current Biology. 27 (7): 1013–1018. doi:10.1016/j.cub.2017.01.027. PMID 28343967.
  4. ^ Heraty, John; Ronquist, Fredrik; Carpenter, James M.; Hawks, David; Schulmeister, Susanne; Dowling, Ashley P.; Murray, Debra; Munro, James; Wheeler, Ward C. (2011). "Evolution of the hymenopteran megaradiation". Molecular Phylogenetics and Evolution. 60 (1): 73–88. doi:10.1016/j.ympev.2011.04.003. PMID 21540117.
  5. ^ Sullivan, Daniel J. (2009). "Hyperparasitism". Encyclopedia of Insects. Elsevier. pp. 486–488. doi:10.1016/b978-0-12-374144-8.00138-7. ISBN 978-0-12-374144-8.
  6. ^ "Parasitoid Wasps (Hymenoptera)". University of Maryland. Retrieved 6 June 2016.
  7. ^ a b Branstetter, Michael G.; Danforth, Bryan N.; Pitts, James P.; Faircloth, Brant C.; Ward, Philip S.; Buffington, Matthew L.; Gates, Michael W.; Kula, Robert R.; Brady, Seán G. (2017). "Phylogenomic Insights into the Evolution of Stinging Wasps and the Origins of Ants and Bees". Current Biology. 27 (7): 1019–1025. doi:10.1016/j.cub.2017.03.027. PMID 28376325.
  8. ^ Schulmeister, S. (2003). "Simultaneous analysis of basal Hymenoptera (Insecta), introducing robust-choice sensitivity analysis". Biological Journal of the Linnean Society. 79 (2): 245–275. doi:10.1046/j.1095-8312.2003.00233.x.
  9. ^ Schulmeister, S. "Symphyta". Retrieved 28 November 2016.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia EN

Apocrita: Brief Summary

provided by wikipedia EN

Apocrita is a suborder of insects in the order Hymenoptera. It includes wasps, bees, and ants, and consists of many families. It contains the most advanced hymenopterans and is distinguished from Symphyta by the narrow "waist" (petiole) formed between the first two segments of the actual abdomen; the first abdominal segment is fused to the thorax, and is called the propodeum. Therefore, it is general practice, when discussing the body of an apocritan in a technical sense, to refer to the mesosoma and metasoma (or gaster) rather than the "thorax" and "abdomen", respectively. The evolution of a constricted waist was an important adaption for the parasitoid lifestyle of the ancestral apocritan, allowing more maneuverability of the female's ovipositor. The ovipositor either extends freely or is retracted, and may be developed into a stinger for both defense and paralyzing prey. Larvae are legless and blind, and either feed inside a host (plant or animal) or in a nest cell provisioned by their mothers.

Apocrita has historically been split into two groups, Parasitica and Aculeata. Aculeata is a clade whose name is in standard use. "Parasitica" is not a clade, as it is paraphyletic: the clade would contain the Aculeata. "Parasitica" is therefore a rankless grouping in many present classifications, if it appears at all.

Parasitica comprises the majority of hymenopteran insects, its members living as parasitoids. Most species are small, with the ovipositor adapted for piercing. In some hosts, the parasitoids induce metamorphosis prematurely, and in others it is prolonged. There are even species that are hyperparasites, or parasitoids on other parasitoids. The Parasitica lay their eggs inside or on another insect (egg, larva or pupa) and their larvae grow and develop within or on that host. The host is nearly always killed. Many parasitic hymenopterans are used as biological control agents to control pests, such as caterpillars, true bugs and hoppers, flies, and weevils.

Aculeata is a monophyletic group that includes those species in which the female's ovipositor is modified into a stinger to inject venom. Groups within Aculeata include the familiar ants, bees, and various types of parasitic and predatory wasps; it also includes all of the social hymenopterans. Among the nonparasitic and nonsocial Aculeata, larvae are fed with captured prey (typically alive and paralyzed) or may be fed pollen and nectar. The social Aculeata feed their young prey (paper wasps and hornets), or pollen and nectar (bees), or perhaps seeds, fungi, or nonviable eggs (ants).

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia EN

Apokrito ( Esperanto )

provided by wikipedia EO

Apokritoj, Apocrita, estas subordo de insektoj en la ordo de Himenopteroj. Ĝi inkludas vespojn, abelojn kaj formikojn, kaj konsistas el multaj familioj. Ĝi enhavas la plej antaŭenirajn himenopterojn kaj estas distingitaj el la Simfitoj pro la mallarĝa "talio" (petiolo) formita inter la unuaj du segmentoj de la fakta abdomeno; la unua abdomena segmento estas fuziita al la torako, kaj estas nomita propodeo. Tamen, estas ĝenerala praktiko, kiam oni studas la korpon de apokrito en teknika senco, referenci al la mezozomo kaj al la metazomo (aŭ "gaster") pli ol al la "torako" kaj al la "abdomeno", respektive. La evoluo de kunpremita talio estas grava adapto por la paraziteca vivostilo de praula apokrito, ĉar permesas plian manovreblon de la ovodemetilo de la ino.[1] La ovodemetilo aŭ etendiĝas libere aŭ estas kuntirita, kaj povas esti disvolvigita en pikilo kaj por defendo kaj por paralizado de predo. Larvoj estas senkruraj kaj blindaj, kaj manĝas aŭ ene de gasto (planto aŭ animalo) aŭ en nestoĉelo proviziita de siaj patrinoj.

Familioj

Notoj

  1. Grimaldi, David; Engel, Michael S. (2005). Evolution of the Insects. Cambridge University Press. p. 414. ISBN 978-0-521-82149-0.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Vikipedio aŭtoroj kaj redaktantoj
original
visit source
partner site
wikipedia EO

Apokrito: Brief Summary ( Esperanto )

provided by wikipedia EO

Apokritoj, Apocrita, estas subordo de insektoj en la ordo de Himenopteroj. Ĝi inkludas vespojn, abelojn kaj formikojn, kaj konsistas el multaj familioj. Ĝi enhavas la plej antaŭenirajn himenopterojn kaj estas distingitaj el la Simfitoj pro la mallarĝa "talio" (petiolo) formita inter la unuaj du segmentoj de la fakta abdomeno; la unua abdomena segmento estas fuziita al la torako, kaj estas nomita propodeo. Tamen, estas ĝenerala praktiko, kiam oni studas la korpon de apokrito en teknika senco, referenci al la mezozomo kaj al la metazomo (aŭ "gaster") pli ol al la "torako" kaj al la "abdomeno", respektive. La evoluo de kunpremita talio estas grava adapto por la paraziteca vivostilo de praula apokrito, ĉar permesas plian manovreblon de la ovodemetilo de la ino. La ovodemetilo aŭ etendiĝas libere aŭ estas kuntirita, kaj povas esti disvolvigita en pikilo kaj por defendo kaj por paralizado de predo. Larvoj estas senkruraj kaj blindaj, kaj manĝas aŭ ene de gasto (planto aŭ animalo) aŭ en nestoĉelo proviziita de siaj patrinoj.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Vikipedio aŭtoroj kaj redaktantoj
original
visit source
partner site
wikipedia EO

Apocrita ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia ES

Los apócritos (Apocrita) son un suborden de himenópteros, que incluye avispas, abejas y hormigas. Son las formas más "avanzadas" (derivadas/menos basales) de los himenópteros, caracterizados por la presencia de una estrecha cintura que separa los dos primeros segmentos del abdomen, el primero de los cuales está fusionado al tórax. El ovipositor de la hembra es retráctil, y en algunas especies se ha convertido en un aguijón empleado como mecanismo de defensa. Las larvas carecen de patas, y se crían en un nido o como parásitos de un huésped.

Los apócritos se dividen tradicionalmente en dos grupos sin rango taxonómico, los Parasítica y los Aculeata.

  • Entre los Parasitica se cuentan la mayoría de los himenópteros, compuesto por especies parasitoides de otros insectos. Realizan la puesta dentro o encima de otro insecto (sea un huevo, una larva o una crisálida) y las larvas parasitoides crecen hasta llegar al momento de la metamorfosis. Algunas realizan la metamorfosis del hospedador y emergen como adultos, mientras que las larvas de otras especies completan la metamorfosis fuera del hospedante. La mayoría son pequeños, con el ovipositor adaptado para la perforación y postura del huevo dentro del huésped; en algunos de estos las larvas parasitoides inducen una metamorfosis prematura del hospedero, mientras que en otras la prolongan. El hospedador muere cuando los parásitos se acercan a la madurez. Hay especies que son parásitas de otros parásitos (hiperparasitismo). Muchos himenópteros parasitoides se utilizan como agentes de control biológico para controlar insectos considerados pestes como moscas y gorgojos. El himenóptero adulto continúa con su forma de vida libre.
  • El grupo Aculeata incluye las especies en las cuales el ovipositor de la hembra se transforma en un aguijón; incluye las hormigas, las abejas y las avispas. Las larvas se alimentan con la presa (paralizada) capturada o pueden ser alimentadas con polen y néctar. Entre estos se cuentan las abejas que son los polinizadores más eficientes.

Familias y superfamilias actuales

Apocrita contiene un gran número de familias. Algunos taxones tradicionales como Parasítica (que incluye muchas familias de parasitoides) han resultado ser parafiléticas. El cladograma es una versión condensada de la filogenia de los grupos principales.[1][2][3][4]

Hymenoptera

Symphyta Xyelapusilla.jpg

parasitoides

Orussoidea Orussus coronatus.jpg

Apocrita

Ichneumonoidea Ichneumon wasp (Ichneumonidae sp) female (cropped).jpg

       

Cynipoidea Cynips sp beentree.jpg

   

Chalcidoidea Chalcid Wasp - Conura species, Woodbridge, Virginia - 14885696378 (cropped).jpg

    Aculeata

Chrysididae Chrysididae jewel wasp.jpg

     

Vespidae European wasp white bg.jpg

     

Mutillidae, Pompilidae etc. Spider Wasp (cropped).JPG

     

Formicidae (hormigas) Meat eater ant feeding on honey02.jpg

   

Apoidea (abejas) Apis mellifera (in flight) (cropped).jpg

                 

Suborden Apocrita

Referencias

  • Borror, D. J., DeLong, D. M., Triplehorn, C. A.(1976) cuarta edición. An introduction to the study of insects. Holt, Rinehart and Winston. New York, Chicago. ISBN 0-03-088406-3. (Algo obsoleto)
  • Arnett, R. H. Jr. (2000) Segunda edición. American insects. CRC Press, Boca Raton, Londres,New York, Washington, D. C. ISBN 0-8493-0212-9. (Algo obsoleto)
  • Michener, Charles D. (2000) The bees of the world. The Johns Hopkins University Press. Baltimore, Londres. ISBN 0-8018-6133-0
  1. Branstetter, Michael G.; Danforth, Bryan N.; Pitts, James P.; Faircloth, Brant C.; Ward, Philip S.; Buffington, Matthew L.; Gates, Michael W.; Kula, Robert R. et al. (2017). «Phylogenomic Insights into the Evolution of Stinging Wasps and the Origins of Ants and Bees». Current Biology 27 (7): 1019-1025. doi:10.1016/j.cub.2017.03.027. Se sugiere usar |número-autores= (ayuda)
  2. Schulmeister, S. (2003). «Simultaneous analysis of basal Hymenoptera (Insecta), introducing robust-choice sensitivity analysis». Biological Journal of the Linnean Society 79: 245-275. doi:10.1046/j.1095-8312.2003.00233.x.
  3. Schulmeister, S. «'Symphyta'». Consultado el 28 de noviembre de 2016.
  4. Peters, Ralph S.; Krogmann, Lars; Mayer, Christoph; Donath, Alexander; Gunkel, Simon; Meusemann, Karen; Kozlov, Alexey; Podsiadlowski, Lars et al.. «Evolutionary History of the Hymenoptera». Current Biology 27 (7): 1013-1018. doi:10.1016/j.cub.2017.01.027. Se sugiere usar |número-autores= (ayuda)

 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores y editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia ES

Apocrita: Brief Summary ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia ES

Los apócritos (Apocrita) son un suborden de himenópteros, que incluye avispas, abejas y hormigas. Son las formas más "avanzadas" (derivadas/menos basales) de los himenópteros, caracterizados por la presencia de una estrecha cintura que separa los dos primeros segmentos del abdomen, el primero de los cuales está fusionado al tórax. El ovipositor de la hembra es retráctil, y en algunas especies se ha convertido en un aguijón empleado como mecanismo de defensa. Las larvas carecen de patas, y se crían en un nido o como parásitos de un huésped.

Los apócritos se dividen tradicionalmente en dos grupos sin rango taxonómico, los Parasítica y los Aculeata.

Entre los Parasitica se cuentan la mayoría de los himenópteros, compuesto por especies parasitoides de otros insectos. Realizan la puesta dentro o encima de otro insecto (sea un huevo, una larva o una crisálida) y las larvas parasitoides crecen hasta llegar al momento de la metamorfosis. Algunas realizan la metamorfosis del hospedador y emergen como adultos, mientras que las larvas de otras especies completan la metamorfosis fuera del hospedante. La mayoría son pequeños, con el ovipositor adaptado para la perforación y postura del huevo dentro del huésped; en algunos de estos las larvas parasitoides inducen una metamorfosis prematura del hospedero, mientras que en otras la prolongan. El hospedador muere cuando los parásitos se acercan a la madurez. Hay especies que son parásitas de otros parásitos (hiperparasitismo). Muchos himenópteros parasitoides se utilizan como agentes de control biológico para controlar insectos considerados pestes como moscas y gorgojos. El himenóptero adulto continúa con su forma de vida libre. El grupo Aculeata incluye las especies en las cuales el ovipositor de la hembra se transforma en un aguijón; incluye las hormigas, las abejas y las avispas. Las larvas se alimentan con la presa (paralizada) capturada o pueden ser alimentadas con polen y néctar. Entre estos se cuentan las abejas que son los polinizadores más eficientes.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores y editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia ES

Rippkehalised ( Estonian )

provided by wikipedia ET

Rippkehalised (Apocrita) on kiletiivaliste seltsi kuuluv putukate rühm, mis haarab munetilisi ja astlalisi (Aculeata). Astlaliste hulka omakorda kuuluvad sipelgad, mesilased, herilased), käguvamplased (Ichneumonidae), juuluklased (Braconidae), kiresvamplaselaadsed (Chalcidoidea), pahkvaablased (Cynipidae) ja mitmed teised väiksemad rühmad.

Rippkehalisi käsitletakse alamseltsi tasemel, kuna ülejäänud kiletiivalised ühendatakse parafüleetilisse alamseltsi pidevkehalised (Symphyta).

Rippkehalisi võib jaotada mitmesse ökoloogilis-morfoloogilisse rühma ülemsugukondade tasemel:

  1. rühm: munetilised. Neil on tagakeha rindmikuga seotud peene varrekese abil. Tiivasoonestus sageli redutseerunud. Emastel on pikk muneti, mis paikneb tavaliselt väljas. Jalutud vastsed toituvad teiste putukate sees parasiitidena, harvem on nad taimeparasiidid. Käguvaablaste vastsed elavad peamiselt liblikate röövikutes, aga ka teiste putukate valmikutes ja vastsetes, ämblikes ja hulkjalgsetes.
  2. rühm: astlalised. Tiivad hästi arenenud, emaste muneti on muutunud mürgiastlaks. Vastsed silmade ja jalgadeta, sooltoru umbne. Tavaliselt ehitavad pesa, poegi toidetakse emasputuka või tööliste poolt. Palju ühiselulisi vorme nagu herilased (jaotatakse voltherilased (ühiselulised) ja erakherilased. Vapsik on suurim herilane, kes teeb paberitaolisest massist pesa ja toidab vastseid läbinäritud putukate, aga ka taimemahla ja viljadega) ja mesilased, kes on karvased putukad, tagajalgade esimene lüli on muutunud suirakorvikeseks. Vastseid toidetakse õietolmu ja meega.

Ühiselulised liigid tegutsevad koos pesas, kus esineb polümorfism). Sipelglastele on iseloomulikud põlvjad tundlad, suur tagakeha ja tugevad lõuad. Vaaraosipelgas kirjeldati Egiptusest, tema päriskodumaa on aga India või Sunda saared. Maailmas on ta levinud peamiselt laevadega.


Taksonoomia

  • Alamselts Apocritarippkehalised
    • Aculeataastlalised
      • Ülemsugukond Apoideamesilaselaadsed
        • Sugukond Andrenidae
        • Sugukond Apidaemesilaslased
        • Sugukond Colletidae
        • Sugukond Dasypodaidae
        • Sugukond Halictidae
        • Sugukond Megachilidae
        • Sugukond Meganomiidae
        • Sugukond Melittidae
        • Sugukond Stenotritidae
        • Sugukond Ampulicidae
        • Sugukond Crabronidae
        • Sugukond Heterogynaidae
        • Sugukond Sphecidaekaevurherilased
      • Ülemsugukond Chrysidoidea
        • Sugukond Bethylidae
        • Sugukond Chrysididaekuldherilased
        • Sugukond Dryinidae
        • Sugukond Embolemidae
        • Sugukond Plumariidae
        • Sugukond Sclerogibbidae
        • Sugukond Scolebythidae
      • Ülemsugukond Vespoidea
    • Parasiticamunetilised
      • Ülemsugukond Ceraphronoidea
        • Sugukond Ceraphronidae
        • Sugukond Megaspilidae
      • Ülemsugukond Chalcidoideakiresvamplaselaadsed
        • Sugukond Agaonidae
        • Sugukond Aphelinidae
        • Sugukond Chalcididaekiresvamplased
        • Sugukond Eucharitidae
        • Sugukond Eulophidae
        • Sugukond Eupelmidae
        • Sugukond Eurytomidae
        • Sugukond Leucospidae
        • Sugukond Mymaridae
        • Sugukond Ormyridae
        • Sugukond Perilampidae
        • Sugukond Pteromalidae
        • Sugukond Rotoitidae
        • Sugukond Signiphoridae
        • Sugukond Tanaostigmatidae
        • Sugukond Tetracampidae
        • Sugukond Torymidae
        • Sugukond Trichogrammatidae
      • Ülemsugukond Cynipoidea
        • Sugukond Austrocynipidae
        • Sugukond Cynipidaepahkvaablased
        • Sugukond Figitidae
        • Sugukond Ibaliidae
        • Sugukond Liopteridae
      • Ülemsugukond Evanioidea
        • Sugukond Aulacidae
        • Sugukond Evaniidae
        • Sugukond Gasteruptiidae
      • Ülemsugukond Ichneumonoidea
      • Ülemsugukond Megalyroidea
        • Sugukond Megalyridae
      • Ülemsugukond Mymarommatoidea - vahel kutsutud ka Serphitoidea
        • Sugukond Mymarommatidae
      • Ülemsugukond Platygastroidea
        • Sugukond Platygastridaepinelased
        • Sugukond Scelionidae
      • Ülemsugukond Proctotrupoidea
        • Sugukond Austroniidae
        • Sugukond Diapriidae
        • Sugukond Heloridae
        • Sugukond Maamingidae
        • Sugukond Monomachidae
        • Sugukond Pelecinidae
        • Sugukond Peradeniidae
        • Sugukond Proctorenyxidae
        • Sugukond Proctotrupidae
        • Sugukond Roproniidae
        • Sugukond Vanhorniidae
      • Ülemsugukond Stephanoidea
        • Sugukond Stephanidae
      • Ülemsugukond Trigonaloidea
        • Sugukond Trigonalidae
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Vikipeedia autorid ja toimetajad
original
visit source
partner site
wikipedia ET

Rippkehalised: Brief Summary ( Estonian )

provided by wikipedia ET

Rippkehalised (Apocrita) on kiletiivaliste seltsi kuuluv putukate rühm, mis haarab munetilisi ja astlalisi (Aculeata). Astlaliste hulka omakorda kuuluvad sipelgad, mesilased, herilased), käguvamplased (Ichneumonidae), juuluklased (Braconidae), kiresvamplaselaadsed (Chalcidoidea), pahkvaablased (Cynipidae) ja mitmed teised väiksemad rühmad.

Rippkehalisi käsitletakse alamseltsi tasemel, kuna ülejäänud kiletiivalised ühendatakse parafüleetilisse alamseltsi pidevkehalised (Symphyta).

Rippkehalisi võib jaotada mitmesse ökoloogilis-morfoloogilisse rühma ülemsugukondade tasemel:

rühm: munetilised. Neil on tagakeha rindmikuga seotud peene varrekese abil. Tiivasoonestus sageli redutseerunud. Emastel on pikk muneti, mis paikneb tavaliselt väljas. Jalutud vastsed toituvad teiste putukate sees parasiitidena, harvem on nad taimeparasiidid. Käguvaablaste vastsed elavad peamiselt liblikate röövikutes, aga ka teiste putukate valmikutes ja vastsetes, ämblikes ja hulkjalgsetes. rühm: astlalised. Tiivad hästi arenenud, emaste muneti on muutunud mürgiastlaks. Vastsed silmade ja jalgadeta, sooltoru umbne. Tavaliselt ehitavad pesa, poegi toidetakse emasputuka või tööliste poolt. Palju ühiselulisi vorme nagu herilased (jaotatakse voltherilased (ühiselulised) ja erakherilased. Vapsik on suurim herilane, kes teeb paberitaolisest massist pesa ja toidab vastseid läbinäritud putukate, aga ka taimemahla ja viljadega) ja mesilased, kes on karvased putukad, tagajalgade esimene lüli on muutunud suirakorvikeseks. Vastseid toidetakse õietolmu ja meega.

Ühiselulised liigid tegutsevad koos pesas, kus esineb polümorfism). Sipelglastele on iseloomulikud põlvjad tundlad, suur tagakeha ja tugevad lõuad. Vaaraosipelgas kirjeldati Egiptusest, tema päriskodumaa on aga India või Sunda saared. Maailmas on ta levinud peamiselt laevadega.


license
cc-by-sa-3.0
copyright
Vikipeedia autorid ja toimetajad
original
visit source
partner site
wikipedia ET

Apocrita ( Basque )

provided by wikipedia EU

Apocrita Hymenopteraren barruko intsektu azpiordena bat da. Erle, inurri eta liztorrak sartzen dira eta hainbat familia daude barnean. Symphytarekin duten ezberdintasuna euren gerri estua da, petioloa, abdomenaren lehenengo bi segmentuen artean. Lehen segmentu abdominala toraxarekin fusionatua dago eta propodeum izena ematen zaio.

Familiak eta goifamiliak

(RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visit source
partner site
wikipedia EU

Apocrita: Brief Summary ( Basque )

provided by wikipedia EU

Apocrita Hymenopteraren barruko intsektu azpiordena bat da. Erle, inurri eta liztorrak sartzen dira eta hainbat familia daude barnean. Symphytarekin duten ezberdintasuna euren gerri estua da, petioloa, abdomenaren lehenengo bi segmentuen artean. Lehen segmentu abdominala toraxarekin fusionatua dago eta propodeum izena ematen zaio.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visit source
partner site
wikipedia EU

Hoikkatyviset ( Finnish )

provided by wikipedia FI

Hoikkatyviset eli kapeatyviset[1] (Apocrita) on pistiäisten alalahko. Alalahkon nimi tulee takaruumiin etuosan kapeasta ”vyötäröstä”, joka on tunnusomainen suurimmalle osalle siihen kuuluvista hyönteisistä. Hoikkatyviset on perinteisesti jaettu kahteen luokkaan, joilla ei kuitenkaan ole varsinaista taksonomista merkitystä: myrkkypistiäisiin (Aculeata) ja loispistiäisiin (Parasitica). Ensin mainittuun kuuluvilla pistiäisillä takaruumiin kärjessä sijaitseva munanasetin on erikoistunut aseeksi, jolla ne kykenevät ruiskuttamaan myrkkyä saaliiseensa tai viholliseensa. Jälkimmäinen ryhmä on huomattavasti laajempi ja kattaa hieman sekalaisen joukon pistiäisiä, jotka sijoittavat munansa toisiin eläimiin, useimmiten toisten hyönteisten toukkiin.

Tunnetuimpia alalahkon yläheimoja ovat myrkkypistiäisiin lukeutuvat Vespoidea, johon kuluvat muun muassa ampiaiset ja muurahaiset ja Apoidea, johon kuuluvat mehiläiset ja kimalaiset.

Lähteet

  1. Reijo Jussila: ”Kätköpistiäiset”, Suomen luonto. Selkärangattomat eläimet, s. 185. Porvoo: WSOY, 1998. ISBN 951-35-6373-1.

Aiheesta muualla

Tämä eläimiin liittyvä artikkeli on tynkä. Voit auttaa Wikipediaa laajentamalla artikkelia.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedian tekijät ja toimittajat
original
visit source
partner site
wikipedia FI

Hoikkatyviset: Brief Summary ( Finnish )

provided by wikipedia FI

Hoikkatyviset eli kapeatyviset (Apocrita) on pistiäisten alalahko. Alalahkon nimi tulee takaruumiin etuosan kapeasta ”vyötäröstä”, joka on tunnusomainen suurimmalle osalle siihen kuuluvista hyönteisistä. Hoikkatyviset on perinteisesti jaettu kahteen luokkaan, joilla ei kuitenkaan ole varsinaista taksonomista merkitystä: myrkkypistiäisiin (Aculeata) ja loispistiäisiin (Parasitica). Ensin mainittuun kuuluvilla pistiäisillä takaruumiin kärjessä sijaitseva munanasetin on erikoistunut aseeksi, jolla ne kykenevät ruiskuttamaan myrkkyä saaliiseensa tai viholliseensa. Jälkimmäinen ryhmä on huomattavasti laajempi ja kattaa hieman sekalaisen joukon pistiäisiä, jotka sijoittavat munansa toisiin eläimiin, useimmiten toisten hyönteisten toukkiin.

Tunnetuimpia alalahkon yläheimoja ovat myrkkypistiäisiin lukeutuvat Vespoidea, johon kuluvat muun muassa ampiaiset ja muurahaiset ja Apoidea, johon kuuluvat mehiläiset ja kimalaiset.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedian tekijät ja toimittajat
original
visit source
partner site
wikipedia FI

Apocrita ( French )

provided by wikipedia FR

Les Apocrites (Apocrita) sont un sous-ordre d'insectes, de l'ordre des hyménoptères, du super-ordre des Endopterygota ou holométaboles.

Ils sont caractérisés par un net étranglement au niveau de l'abdomen : le premier segment abdominal, fusionné au thorax, est nommé propodeum. Le deuxième segment abdominal appelé pétiole (en), est quant à lui très fin souvent seulement à sa base mais parfois sur toute sa totalité. La partie élargie de l'abdomen est appelée gastre.

Classification

Les Apocrites forment un immense ensemble d'espèces (c'est le plus grand sous-ordre parmi les insectes) et sont répartis en au moins deux infra-ordres (historiques) et en treize super-familles :

Aculéates (Aculeata)

Cet infra-ordre est monophylétique. Les femelles possèdent un aiguillon abdominal, communément appelé dard (il est atrophié chez la majorité des fourmis).

Il comprend au moins trois super-familles :

Térébrants (Terebrantes)

Cet infra-ordre (paraphylétique), autrefois nommé parasites (Parasitica), comprend la majorité des insectes hyménoptères parasitoïdes. Les femelles possèdent un ovipositeur, n'ont pas d'aiguillon et leurs antennes ont plus de 13 articles.

L'infra-ordre est disputé car des hyménoptères parasitoïdes existent aussi parmi les espèces de l'infra-ordre des aculéates (ci-dessus) et une reclassification phylogénique des super-familles listées ci-dessous est à l'étude. Cet ensemble comprend actuellement douze super-familles :

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia FR

Apocrita: Brief Summary ( French )

provided by wikipedia FR

Les Apocrites (Apocrita) sont un sous-ordre d'insectes, de l'ordre des hyménoptères, du super-ordre des Endopterygota ou holométaboles.

Ils sont caractérisés par un net étranglement au niveau de l'abdomen : le premier segment abdominal, fusionné au thorax, est nommé propodeum. Le deuxième segment abdominal appelé pétiole (en), est quant à lui très fin souvent seulement à sa base mais parfois sur toute sa totalité. La partie élargie de l'abdomen est appelée gastre.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia FR

Utegnutozadčani ( Croatian )

provided by wikipedia hr Croatian

Utegnutozadčani (Apocrita), jedan od dva podreda opnokrilaca (Hymenoptera) koji svoje ime nose po utegnutom zatku, po kojemu se razlikuju od drugog podreda opnokrilaca, širokozadčanima (širokozadčani) ili osama biljaricama (Symphyta).


Kod utegnutozadčana osobina je da im je prvi kolutić zatka uključen u prsa pa im je zadak utegnut.

Kako su mnogi utegnutozadčani paraziti drugih kukaca smatra ih se prirodnim neprijateljem štetnika. Osnovna im je podjela na infrared Aculeata koji imaju uvučen ovipozitor (leglica) u sedmom segmentu zatka, koji je preinačen je u žalac, i Terebrantes čiji je ovipozitor izbočen na kraju zatka.

Kod Aculeata ovipozitor je izgubio funkciju ovipozicije i dobio funkciju uštrcavanja otrova u žrtvu. [1]

Logotip Zajedničkog poslužitelja
Na Zajedničkom poslužitelju postoje datoteke vezane uz: Utegnutozadčani
Logotip Wikivrsta
Wikivrste imaju podatke o: Apocrita

Izvori

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autori i urednici Wikipedije
original
visit source
partner site
wikipedia hr Croatian

Apokrita ( Indonesian )

provided by wikipedia ID

Apokrita adalah subordo serangga dalam ordo Hymenoptera. Ini termasuk tawon, lebah, dan semut, sehingga terdiri dari banyak keluarga. Ordo ini berisi himenopteran paling maju dan dibedakan dari Symphyta dari "pinggang" sempitnya (petiole) yang terbentuk diantara dua segmen pertama dari perut yang sebenarnya; Segmen perut pertama disatukan ke toraks, dan disebut propodeum. Oleh karena itu, ini adalah praktik umum, saat membahas tubuh apokrit dalam pengertian teknis, untuk merujuk pada mesosoma dan metasoma (atau "gaster") daripada "thorax" dan "abdomen".

Famili dan Superfamili

Pranala luar

Templat:Hymenoptera

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Penulis dan editor Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia ID

Apokrita: Brief Summary ( Indonesian )

provided by wikipedia ID

Apokrita adalah subordo serangga dalam ordo Hymenoptera. Ini termasuk tawon, lebah, dan semut, sehingga terdiri dari banyak keluarga. Ordo ini berisi himenopteran paling maju dan dibedakan dari Symphyta dari "pinggang" sempitnya (petiole) yang terbentuk diantara dua segmen pertama dari perut yang sebenarnya; Segmen perut pertama disatukan ke toraks, dan disebut propodeum. Oleh karena itu, ini adalah praktik umum, saat membahas tubuh apokrit dalam pengertian teknis, untuk merujuk pada mesosoma dan metasoma (atau "gaster") daripada "thorax" dan "abdomen".

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Penulis dan editor Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia ID

Broddvespur ( Icelandic )

provided by wikipedia IS

Broddvespur (fræðiheiti: Apocrita) er undirættbálkur skordýra af ættbálkinum æðvængjur. Geitungar, býflugur og maurar eru broddvespur. Varppípa kvendýra er stundum áberandi og er hefur stundum þróast í stungugadd sem dýrið notar bæði til varnar og til að lama veiðibráð. Lirfurnar eru fótalausar og blindar og eru annað hvort aldar upp inni í hýsli (jurt eða dýri) eða í hólfi í búi sem móðir þeirra sér um.

Vanalega er broddvespum skipt í tvo meginhópa, sníkjuvespur (Parasitica) og gaddvespur (Aculeata). Geitungaættin (Vespidae) og býflugnaættin (Apidae) eru gaddvespur.

Flestar tegundir sníkjuvespna eru litlar. Sníkjuvespur verpa eggjum sínum inn í eða á öðru skordýri (eggi, lirfu eða púpu) og lirfa þeirra vex og þroskast inn í eða á hýslinum. Hýsillinn er næstum alltaf drepinn. Margar sníkjuvespur eru notaðar við lífræna stjórnun til að draga úr meindýrum eins og fiðrildislirfum.

Þær broddvespur sem hvorki eru sníkjuvespur né félagsskordýr gefa lirfum sínum bráð (venjulega lifandi og lamaða) eða frjódufti og hunangslög. Félagsskordýr í hópi broddvespna gefa lirfum sínum veiðibráð, frjóduft og hunangslög eða fræ, sveppi og egg.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Höfundar og ritstjórar Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia IS

Apocrita ( Italian )

provided by wikipedia IT

Gli apocriti (Apocrita Gerstaecker, 1867) sono un sottordine di insetti comprendente, nell'albero cladogenetico dell'ordine degli imenotteri, le forme più derivate, contrapposte alla linea evolutiva dei Symphyta.

Descrizione

Regione toracico-addominale

I caratteri distintivi degli Apocriti risiedono nella struttura morfologica delle regioni del torace e dell'addome, marcatamente modificata rispetto alla struttura tipica del corpo degli insetti:

  1. Il primo segmento addominale (urite) concorre a formare la regione del torace: assumendo la fisionomia di un quarto segmento toracico, detto propodeo, è strettamente connesso al metatorace distinguendosi morfologicamente dal resto dell'addome.
  2. L'addome è suddiviso in due regioni morfologiche: anteriormente il peziolo, posteriormente il gastro. Il peziolo assume la forma di un sottile peduncolo, più o meno allungato, che congiunge il resto dell'addome al torace. Alla formazione del peziolo concorrono il II urite oppure il II e III urite. Di conseguenza l'addome apparente, il gastro, è formato dai restanti uriti, a partire dal III o dal IV.

In alcuni Apocriti, appartenenti alla superfamiglia dei Calcidoidei, il peziolo è piuttosto ridotto al punto che l'addome è apparentemente sessile. In tutti gli altri Imenotteri Apocriti l'addome è visibilmente peduncolato e in alcuni gruppi sistematici il peziolo raggiunge una notevole lunghezza.

Ovopositore

L'altra caratteristica morfologica distintiva degli Apocriti risiede nella struttura dell'ovopositore. Alla formazione di questo organo concorrono l'VIII e IX urite. Morfologicamente si presenta composto da due coppie di processi latero-ventrali ai quali sono connesse 3 coppie di processi detti valvule particolarmente sviluppati in lunghezza. I processi laterali sono distinti in due coppie di valviferi, formati rispettivamente dai due uriti. Alla prima coppia di valviveri si connettono due espansioni laminari di forma quadrangolare, dette lamine quadrate. Le valvule sono rispettivamente denominate prime, seconde e terze valvule. Le prime valvule sono fuse a formare una guaina in cui scorre la coppia delle seconde valvule. Le terze valvule, setolose e poco sclerotizzate, formano una sorta di astuccio allungato che racchiude le altre valvule. Le prime e seconde valvule sono fortemente sclerotizzate e formano un organo, detto terebra, in grado di penetrare, talvolta, tessuti vegetali particolarmente resistenti come il legno o la corteccia degli alberi, la cuticola di altri insetti, l'epidermide dei Mammiferi.

In alcuni gruppi sistematici, riuniti nella vecchia sezione dei Terebrantia, la terebra è particolarmente allungata e viene usata come ovopositore. Questi Apocriti, per la maggior parte parassiti di altri Artropodi, sono in grado di perforare con la terebra materiali anche di notevole spessore e depositare le uova in profondità fino a raggiungere le vittime. Nei restanti Apocriti, riuniti nella vecchia sezione degli Aculeata, l'apertura genitale femmine è fisicamente distanziata dalla base dell'ovopositore e la terebra ha perso la sua primitiva funzione trasformandosi in un organo di offesa e difesa, detto aculeo o pungiglione. Il pungiglione è retratto nell'addome e viene estroflesso al momento dell'uso.

Apparato boccale

L'apparato boccale è masticatore oppure masticatore-lambente o masticatore-succhiante. In alcuni gruppi sistematici (Apoidea) le mandibole perdono del tutto la loro primitiva funzione e sono utilizzate per altri scopi, come organi di lavoro o di trasporto, lasciando alla ligula la funzione dell'assunzione di cibi liquidi (apparato boccale secondariamente succhiante o lambente).

Gli Apocriti hanno svariati regimi alimentari. Gli adulti possono nutririsi di liquidi zuccherini, con dieta eventualmente integrata dal polline, oppure sono carnivori (zoofagi o artropofagi), oppure onnivori. Poche sono le forme fitofaghe.

Stadi giovanili

Le larve sono apode e anoftalme e morfologicamente semplificate, incapaci di vita autonoma. Nelle forme parassite svolgono il loro sviluppo all'interno di un ospite, in quelle fitofaghe all'interno di tessuti vegetali (spesso trasformati in galle), oppure all'interno di nidi predisposti dalla femmina o da una vera e propria comunità nelle forme sociali. L'alimentazione delle larve che si sviluppano nei nidi è curata dagli adulti e la dieta è basata su vittime predate oppure materiali vegetali oppure liquidi zuccherini arricchiti di polline (miele).

Tassonomia

Agli Apocriti appartengono circa 70 famiglie suddivise in 14 superfamiglie

Nella classificazione tradizionale queste superfamiglie erano ripartite in due sezioni:

  • Terebrantia (syn. Parasitica): imenotteri forniti di vera terebra, in gran parte parassiti o iperparassiti, in misura minore fitofagi.
  • Aculeata: imenotteri con terebra trasformata in aculeo.

Questa suddivisione è stata ormai abbandonata: i Terebrantia sono risultati essere un raggruppamento parafiletico e quindi del tutto artificiale. L'orientamento attuale pertanto è quello di suddividere il sottordine nelle varie sottofamiglie. Altre differenze rispetto alla classificazione tradizionale riguardano la trasformazione di alcune superfamiglie nel rango di famiglie comprese all'interno di Apoidea e Vespoidea.

 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autori e redattori di Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia IT

Apocrita: Brief Summary ( Italian )

provided by wikipedia IT

Gli apocriti (Apocrita Gerstaecker, 1867) sono un sottordine di insetti comprendente, nell'albero cladogenetico dell'ordine degli imenotteri, le forme più derivate, contrapposte alla linea evolutiva dei Symphyta.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autori e redattori di Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia IT

Apocrita ( Latin )

provided by wikipedia LA

Apocrita sunt subordo insectorum ordinis Hymenopterorum. Apocrita vespas, apes, et formicas comprehendunt, et in multis familiis consistunt. Inter ea sunt hymenoptera evolutissima, quae a Symphytis ab arto corpore medio (petiolo) inter primis duobus veri abdominis segmentis effecto distinguuntur: primum abdominis segmentum, propodeum appellatum, ad thoracem coniungitur et; qua re eruditi qui de corpore apocritorum disputant, pro verbis thorace et abdomine verba mesosoma et metasoma sensu stricto adhibent. Ovipositor vel libere extenditur vel retractatur,? et in aculeum pro se defendendo et praeda immobilizanda? evolvi potest. Larvae membris carent et sunt caecae, et vel intra hostem (plantam vel animal) vel in cellula nidificata a matre cibo instructa vescuntur.

Subordo Apocrita in duo greges, Parasitica et Aculeata, usitate ponuntur, qui gradibus carent in hodiernis classificationibus. Parasitica sunt grex artifiosus (paraphyleticus), qui plurima hymenoptera comprehendit. Plurimae species sunt parvae, ovipositore pro pungendo apto. In nonnullis hostibus parasitoidis metamorphosim praemature fit, et in aliis serius. Sunt etiam species quae sunt hyperparasiti (quae alios parasitos parasitant). Parasitica ova pariunt in vel intra alium insectum (ovum, larva, vel pupa), et eorum larvae crescunt seque evolvunt in vel intra illum hostem, qui paene semper interficitur. Multa hymenoptera parasitica sunt pro procuratoribus moderationis biologicae, ad continendas pestes sicut erucae, Hemiptera, Diptera, et Curculionoidea adhibitis.

Aculeata sunt grex monophyleticus, cui sunt species in quibus ovipositor feminae in aculeum ad venenum infundendum (potius ova) commutatur. Inter hos greges sunt formicae familiares, apes, et varia vesparum parasiticarum et praedatoriarum genera; omnia hymenoptera socialia quoque. Inter Aculeata nonparasitica et nonsocialia, larvae animalia capta (usitate viva et torpida), vel polline et nectare, aluntur. Iuvenes aculeatorum socialium (Polistinarum et Vespinarum) praeda vel polline et nectare (apes), vel fortasse seminibus, fungi, vel etiam ovis quae non vivere possunt (formicae) aluntur.

Familiae extantes et superfamiliae

Nexus interni

Bibliographia

Nexus externi

Commons-logo.svg Vicimedia Communia plura habent quae ad Apocrita spectant.
Wikispecies-logo.svg Vide "Apocrita" apud Vicispecies.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Et auctores varius id editors
original
visit source
partner site
wikipedia LA

Apocrita: Brief Summary ( Latin )

provided by wikipedia LA

Apocrita sunt subordo insectorum ordinis Hymenopterorum. Apocrita vespas, apes, et formicas comprehendunt, et in multis familiis consistunt. Inter ea sunt hymenoptera evolutissima, quae a Symphytis ab arto corpore medio (petiolo) inter primis duobus veri abdominis segmentis effecto distinguuntur: primum abdominis segmentum, propodeum appellatum, ad thoracem coniungitur et; qua re eruditi qui de corpore apocritorum disputant, pro verbis thorace et abdomine verba mesosoma et metasoma sensu stricto adhibent. Ovipositor vel libere extenditur vel retractatur,? et in aculeum pro se defendendo et praeda immobilizanda? evolvi potest. Larvae membris carent et sunt caecae, et vel intra hostem (plantam vel animal) vel in cellula nidificata a matre cibo instructa vescuntur.

 src= Apis dorsata in flore Tribuli terrestris in Hyderabad Indiae considit.

Subordo Apocrita in duo greges, Parasitica et Aculeata, usitate ponuntur, qui gradibus carent in hodiernis classificationibus. Parasitica sunt grex artifiosus (paraphyleticus), qui plurima hymenoptera comprehendit. Plurimae species sunt parvae, ovipositore pro pungendo apto. In nonnullis hostibus parasitoidis metamorphosim praemature fit, et in aliis serius. Sunt etiam species quae sunt hyperparasiti (quae alios parasitos parasitant). Parasitica ova pariunt in vel intra alium insectum (ovum, larva, vel pupa), et eorum larvae crescunt seque evolvunt in vel intra illum hostem, qui paene semper interficitur. Multa hymenoptera parasitica sunt pro procuratoribus moderationis biologicae, ad continendas pestes sicut erucae, Hemiptera, Diptera, et Curculionoidea adhibitis.

Aculeata sunt grex monophyleticus, cui sunt species in quibus ovipositor feminae in aculeum ad venenum infundendum (potius ova) commutatur. Inter hos greges sunt formicae familiares, apes, et varia vesparum parasiticarum et praedatoriarum genera; omnia hymenoptera socialia quoque. Inter Aculeata nonparasitica et nonsocialia, larvae animalia capta (usitate viva et torpida), vel polline et nectare, aluntur. Iuvenes aculeatorum socialium (Polistinarum et Vespinarum) praeda vel polline et nectare (apes), vel fortasse seminibus, fungi, vel etiam ovis quae non vivere possunt (formicae) aluntur.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Et auctores varius id editors
original
visit source
partner site
wikipedia LA

Smaugtapilviai ( Lithuanian )

provided by wikipedia LT

Smaugtapilviai (lot. Apocrita) – plėviasparnių pobūris. Jam priklauso progresyviausi plėviasparniai. Nuo liemenpilvių skiriasi persmauka tarp krūtinės ir pilvelio. Pirmasis pilvelio segmentas suaugęs su krūtine, taigi iš tikrųjų persmauka yra tarp pirmo ir antro pilvelio segmentų. Patelių kiaušdėtis gali būti pakitęs į geluonį, naudojamą gynybai ar aukai paralyžiuoti. Lervos bekojės ir aklos, maitinasi arba šeimininko (augalo ar gyvūno) viduje, arba maitinamos suaugėlių.

Didžioji dalis smaugtapilvių – parazitoidai. Jų kiaušdėtis pritaikytas šeimininko, į kurį sudedami kiaušiniai, kūnui pradurti. Šeimininkais gali būti daugelis vabzdžių, rečiau kiti gyvūnai. Išsiritusios lervos maitinasi šeimininku, o baigusios vystymąsi jį nužudo. Esama ir hiperparazitų – parazitoidų, parazituojančių kitus parazitoidus. Parazitoidai gali būti panaudoti kaip biologinės kenkėjų kontrolės agentai. Geriausiai žinomi plėviasparniai parazitoidai – vyčiai.

Kita smaugtapilvių dalis – gėluoniniai plėviasparniai. Tai monofiletinė grupė, kuriai priklauso plėviasparniai, kurių kiaušdėtis pritaikytas nuodams švirkšti. Jiems priklauso visi bendruomeniniai plėviasparniai – bitės, širšės, vapsvos, kamanės, skruzdėlės. Manoma, kad kiaušdėčio panaudojimas gynybai buvo prielaida bendruomeniniam gyvenimo būdui atsirasti. Nebendruomeninių gėluoninių plėviasparnių lervas maitina motina atneštu grobiu arba žiedadulkėmis, nektaru. Bendruomeninių plėviasparnių lervos gali būti maitinamos grobiu, žiedadulkėmis, nektaru, sėklomis, grybais ar net neapvaisintais kiaušiniais (skruzdėlės).

Šeimos

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Vikipedijos autoriai ir redaktoriai
original
visit source
partner site
wikipedia LT

Smaugtapilviai: Brief Summary ( Lithuanian )

provided by wikipedia LT

Smaugtapilviai (lot. Apocrita) – plėviasparnių pobūris. Jam priklauso progresyviausi plėviasparniai. Nuo liemenpilvių skiriasi persmauka tarp krūtinės ir pilvelio. Pirmasis pilvelio segmentas suaugęs su krūtine, taigi iš tikrųjų persmauka yra tarp pirmo ir antro pilvelio segmentų. Patelių kiaušdėtis gali būti pakitęs į geluonį, naudojamą gynybai ar aukai paralyžiuoti. Lervos bekojės ir aklos, maitinasi arba šeimininko (augalo ar gyvūno) viduje, arba maitinamos suaugėlių.

Didžioji dalis smaugtapilvių – parazitoidai. Jų kiaušdėtis pritaikytas šeimininko, į kurį sudedami kiaušiniai, kūnui pradurti. Šeimininkais gali būti daugelis vabzdžių, rečiau kiti gyvūnai. Išsiritusios lervos maitinasi šeimininku, o baigusios vystymąsi jį nužudo. Esama ir hiperparazitų – parazitoidų, parazituojančių kitus parazitoidus. Parazitoidai gali būti panaudoti kaip biologinės kenkėjų kontrolės agentai. Geriausiai žinomi plėviasparniai parazitoidai – vyčiai.

Kita smaugtapilvių dalis – gėluoniniai plėviasparniai. Tai monofiletinė grupė, kuriai priklauso plėviasparniai, kurių kiaušdėtis pritaikytas nuodams švirkšti. Jiems priklauso visi bendruomeniniai plėviasparniai – bitės, širšės, vapsvos, kamanės, skruzdėlės. Manoma, kad kiaušdėčio panaudojimas gynybai buvo prielaida bendruomeniniam gyvenimo būdui atsirasti. Nebendruomeninių gėluoninių plėviasparnių lervas maitina motina atneštu grobiu arba žiedadulkėmis, nektaru. Bendruomeninių plėviasparnių lervos gali būti maitinamos grobiu, žiedadulkėmis, nektaru, sėklomis, grybais ar net neapvaisintais kiaušiniais (skruzdėlės).

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Vikipedijos autoriai ir redaktoriai
original
visit source
partner site
wikipedia LT

Iežmauglapsenes ( Latvian )

provided by wikipedia LV

Iežmauglapsenes jeb iežmauglapseņu apakškārta (Apocrita) ir plēvspārņu kārtas (Hymenoptera) apakškārta, kas apvieno visaugstākattīstītos plēvspārņus - lapsenes, bites un skudras. Šajā apakškārtā ir visas sabiedrisko plēvspārņu sugas.[1] No augļlapsenēm (Symphita) tās var atšķirt pēc ļoti tievā "vidukļa" starp krūšu un vēdera segmentu. Mātītes olu dējeklis ir vai nu ievilkts un paslēpts vēdera segmentā, vai atrodas brīvi ārpusē. Kā arī olu dējeklis daļai sugu attīstījies par indes dzeloni. Kāpuri ir bez kājām un akli.

Sistemātikas izmaiņas

Iežmauglapsenes var sadalīt 2 lielās grupās - dzēlējlapsenēs (Aculeata) un parazītlapsenēs (Parasitica). Vēl nesenā pagātnē tās bija taksonomiskas vienības - divas iežmauglapseņu infrakārtas, bet mūsdienās parazītlapsenes kā infrakārta ir likvidēta.[2] Lai arī dzēlējlapsenes ir monofilētiska grupa, parazītlapsenes ir parafilētiska grupa, un tās vieno tikai kopīgā īpašība, parazitēt uz citiem kukaiņiem. Šobrīd parazītlapseņu sistemātika nav atrisināta. Līdz ar parazītlapseņu infrakārtas likvidēšanu arī dzēlējlapseņu infrakārtu dažās sistemātikās lieto kā infrakārtu, citās kā nenoteiktu grupu.[3][4]

Sistemātika

Atsauces

  1. Grimaldi, D. and Engel, M.S. (2005). Evolution of the Insects. Cambridge University Press. ISBN 0-521-82149-5.
  2. Parasitic Apocrita
  3. Infraorder Aculeata
  4. Aculeata - Bees, Ants, and Stinging Wasps
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia autori un redaktori
original
visit source
partner site
wikipedia LV

Iežmauglapsenes: Brief Summary ( Latvian )

provided by wikipedia LV

Iežmauglapsenes jeb iežmauglapseņu apakškārta (Apocrita) ir plēvspārņu kārtas (Hymenoptera) apakškārta, kas apvieno visaugstākattīstītos plēvspārņus - lapsenes, bites un skudras. Šajā apakškārtā ir visas sabiedrisko plēvspārņu sugas. No augļlapsenēm (Symphita) tās var atšķirt pēc ļoti tievā "vidukļa" starp krūšu un vēdera segmentu. Mātītes olu dējeklis ir vai nu ievilkts un paslēpts vēdera segmentā, vai atrodas brīvi ārpusē. Kā arī olu dējeklis daļai sugu attīstījies par indes dzeloni. Kāpuri ir bez kājām un akli.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia autori un redaktori
original
visit source
partner site
wikipedia LV

Apocrita ( Malay )

provided by wikipedia MS

Apocrita ialah suborder serangga dalam order Hymenoptera.

Apocrita termasuklah penyengat, lebah dan semut, dan mengandungi banyak famili. Ia termasuklah Hymenoptera paling dan dibezakan daripada Symphyta dengan "pinggang" sempit (petiol) terbentuk di antara dua segmen pertama dari abdomen sebenar; segmen abdominal pertama adalah bersambung ke toraks, dan dipanggil propodeum.

Famili dan superfamili

Pautan luar

Wikispesies mempunyai maklumat berkaitan dengan Apocrita
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Pengarang dan editor Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia MS

Apocrita: Brief Summary ( Malay )

provided by wikipedia MS
 src= Apis dorsata daripada keluarga Apidae pada Tribulus terrestris di Hyderabad, India

Apocrita ialah suborder serangga dalam order Hymenoptera.

Apocrita termasuklah penyengat, lebah dan semut, dan mengandungi banyak famili. Ia termasuklah Hymenoptera paling dan dibezakan daripada Symphyta dengan "pinggang" sempit (petiol) terbentuk di antara dua segmen pertama dari abdomen sebenar; segmen abdominal pertama adalah bersambung ke toraks, dan dipanggil propodeum.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Pengarang dan editor Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia MS

Apocrita ( Dutch; Flemish )

provided by wikipedia NL

Insecten

De Apocrita zijn een onderorde van vliesvleugelige insecten (Hymenoptera). Het belangrijkste gemeenschappelijke kenmerk is de wespentaille of petiolus. Deze wordt gevormd door een deel van het eerste achterlijfssegment, soms in combinatie met het tweede achterlijfssegment.

Kenmerken

Het abdomen (achterlijf) van de Apocrita bestaat, anders dan bij de meeste insecten, uit twee delen. Het voorste deel, bestaande uit één segment, wordt propodeum genoemd en is met de thorax (borststuk) vergroeid. Thorax en propodeum samen worden mesosoma (middenlijf) genoemd. Het achterste deel, bestaande uit de overige achterlijfssegemnten, wordt metasoma of gaster genoemd. Het propodeum is naar achteren sterk versmald en vormt zo de petiolus. Het scharnierpunt van het achterlijf ligt bij deze groep tussen het eerste en tweede achterlijfssegment in. Bij de meeste andere insecten bestaat het achterlijf uit één stuk, en ligt het scharnierpunt tussen het borststuk en het achterlijf in.

Het mesosoma is dus de thorax met het daarmee vergroeide propodeum samen. Om historisch gegroeide redenen wordt het mesosoma van mieren meestal alitrunk genoemd.

Een tweeledig achterlijf komt ook bij andere geleedpotigen voor, zoals bij alle schorpioenen.

De soorten van de enige andere onderorde van de vliesvleugeligen, de zaagwespen (Symphyta), missen een taille en worden in veel talen zaagvliegen genoemd, maar aan vliegen (Diptera) zijn zaagwespen niet verwant.

Onderverdeling

De onderorde Apocrita bestaan voornamelijk uit parasitaire wespen, met onder andere de ichneumonoïde sluipwespen. Van de ongeveer 100.000 beschreven soorten zijn de meeste typisch wesp-achtig, maar ook alle mieren, bijen en hommels behoren tot de Apocrita. Onderstaand een indeling van de Apocrita in superfamilies. De indeling in twee secties van parasitaire en angeldragende groepen wordt tegenwoordig steeds meer verlaten.[1][2]


Onderorde Apocrita
Bronnen, noten en/of referenties
  1. (nl) Angeldragers in het Nederlands Soortenregister
  2. (nl) Parasitica in het Nederlands Soortenregister
  3. Gijswit T. (2003) Naamlijst van de Nederlandse bronswespen (Hymenoptera: Chalcidoidea) Nederlandse Faunistische Mededelingen Vol. 18 p. 17-79 PDF
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visit source
partner site
wikipedia NL

Apocrita: Brief Summary ( Dutch; Flemish )

provided by wikipedia NL

De Apocrita zijn een onderorde van vliesvleugelige insecten (Hymenoptera). Het belangrijkste gemeenschappelijke kenmerk is de wespentaille of petiolus. Deze wordt gevormd door een deel van het eerste achterlijfssegment, soms in combinatie met het tweede achterlijfssegment.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visit source
partner site
wikipedia NL

Stilkkvefsar ( Norwegian )

provided by wikipedia NN

Stilkkvefsar (Apocrita) er ein underorden under insektgruppa Hymenoptera årevengjer. Dei vert kjenneteikna av å ha ei karakteristisk innsnøring mellom mellom- og bakkroppen. Til gruppa høyrer mellom anna maur, bier, humler og mange ulike slag kvefsar.

Spire Denne biologiartikkelen er ei spire. Du kan hjelpe Nynorsk Wikipedia gjennom å utvide han.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia NN

Stilkvepser ( Norwegian )

provided by wikipedia NO

Stilkveps (Apocrita) er en underorden av årevinger. Som navnet tilsier har alle disse en «midje», en innsnøring (stilk) av kroppen mellom brystpartiet og bakkroppen.

Alle årevinger gjennomgår en fullstendig forvandling, med et puppestadium.

Stilkvepsene omfatter flere sosiale arter som lever i samfunn, slik som de fleste humler, maur og stikkvepser. Disse er sosiale insekter med fertile (forplantningsdyktige) hunner (dronninger), hanner (droner) og sterile hunner (arbeidere). De fleste vepser er imidlertid enslige (solitære veps) og lever ikke i samfunn.

Stilkvepsene er svært dårlig undersøkt i Norge, når det gjelder utbredelse og hvilke arter vi har i norsk natur. Mange av artene er svært små, de minste vepsene finner vi i familien dvergsnyltevepser, de er knapt 1 millimeter lange. Det er (trolig) litt over 7 000 arter i Norge, fordelt på 56 familiegrupper.

Systematisk inndeling

Slektskapsforholdene mellom stilkvepsenes delgrupper er avklart i ulik grad. Derfor finnes det flere ulike måter å dele inn (systematisere) stilkvepsene på. Her er en måte.

Flere av gruppene (familiene) har norske navn, men ikke alle. Et latinsk familienavn ender med ...idae, og et navn på en overfamilie på ...oidea.

Treliste

Kilder

  • Ottesen, P.S. (red.) 1993 Norske Insektfamilier og deres artsantall. NINA utredning 055, 40 sider.

Eksterne lenker

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia forfattere og redaktører
original
visit source
partner site
wikipedia NO

Stilkvepser: Brief Summary ( Norwegian )

provided by wikipedia NO

Stilkveps (Apocrita) er en underorden av årevinger. Som navnet tilsier har alle disse en «midje», en innsnøring (stilk) av kroppen mellom brystpartiet og bakkroppen.

Alle årevinger gjennomgår en fullstendig forvandling, med et puppestadium.

Stilkvepsene omfatter flere sosiale arter som lever i samfunn, slik som de fleste humler, maur og stikkvepser. Disse er sosiale insekter med fertile (forplantningsdyktige) hunner (dronninger), hanner (droner) og sterile hunner (arbeidere). De fleste vepser er imidlertid enslige (solitære veps) og lever ikke i samfunn.

Stilkvepsene er svært dårlig undersøkt i Norge, når det gjelder utbredelse og hvilke arter vi har i norsk natur. Mange av artene er svært små, de minste vepsene finner vi i familien dvergsnyltevepser, de er knapt 1 millimeter lange. Det er (trolig) litt over 7 000 arter i Norge, fordelt på 56 familiegrupper.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia forfattere og redaktører
original
visit source
partner site
wikipedia NO

Trzonkówki ( Polish )

provided by wikipedia POL
Commons Multimedia w Wikimedia Commons

Trzonkówki zwane również stylikowcami, stylikówkami lub stylikoodwłokymi (Apocrita) – podrząd owadów z rzędu błonkówek.

Charakterystyka

Stylikowce charakteryzują się przewężeniem (trzonek, stylik) między tułowiem a odwłokiem. Samice należące do tej grupy owadów przechodzących przeobrażenie zupełne (holometabolicznych) posiadają pokładełko (ovipositor), które u tzw. żądłówek (Aculeata) przekształciło się w żądło, a u tzw. owadziarek (Parasitica) nie.

Systematyka

Podrząd trzonkówek dzieli się na nadrodziny:

Przypisy

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visit source
partner site
wikipedia POL

Trzonkówki: Brief Summary ( Polish )

provided by wikipedia POL

Trzonkówki zwane również stylikowcami, stylikówkami lub stylikoodwłokymi (Apocrita) – podrząd owadów z rzędu błonkówek.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visit source
partner site
wikipedia POL

Apocrita ( Portuguese )

provided by wikipedia PT

Apocrita é uma subordem de insetos, sendo o grupo mais recente na história evolutiva de himenópteros. Incluem-se neste táxon vespas, abelhas e formigas, consistindo-se de muitas famílias. O grupo tem sido historicamente dividido em dois grupos: Parasitica e Aculeata, mas atualmente não tem sido mais assim classificado.[1]

O grupo “Parasitica” ou Terebrantia é um grupo parafilético artificial compreendendo a maioria dos Insecta Hymenoptera, com respectivos membros vivendo como parasitoides. Muitas espécies são minúsculas, com o ovipositor adaptado a pefurar. Em alguns hospedeiros, o parasitoide induz à metamorfose prematuramente e, em outros, isto é prolongado. Há, também, espécies hiperparasíticas. Os “Parasitica” põem seus ovos em outros insetos juvenis (ovos, larvas ou pupas) e as larvas eclodem e se desenvolvem alimentando-se do hospedeiro. Muitas dessas vespas parasitoides são utilizadas como controle biológico de pragas da agropecuária.

O grupo “Aculeata” é um grupo monofilético que inclui espécies em que o ovipositor das fêmeas é modificado em um ferrão para injetar veneno ao invés de pôr ovos. Neste grupo incluem-se as familiares abelhas e formigas e vários tipos de vespas parasitoides e predadoras; aqui estão inclusas todas as espécies de himenópteros eussociais. Entre os aculeados não-sociais e não-parasitoides, larvas alimentam-se de presas capturadas (normalmente com vida e paralisadas) ou podem alimentar-se de pólen ou de néctar. Os aculeados eussociais alimentam-se de presas (algumas vespas), ou pólen e néctar (abelhas), ou sementes, fungos e até mesmo ovos inviáveis (formigas).

Descrição

Região tóraco-abdominal

Os caracteres distintivos dos Apocrita estão na estrutura morfológica na região torácica e abdominal, marcantemente modificada ao que se refere à estrutura típica do corpo dos Insecta:

  • O primeiro segmento abdominal, também chamado de propodeu, converge a formar a região do tórax: assumindo a fisionomia de um quarto segmento torácico, é extremamente conexo ao metatórax, distinguindo-se morfologicamento do resto do abdome.
  • O abdome é dividido em duas regiões morfológicas: anteriormente o pecíolo, posteriormente o gastro. O pecíolo assume a forma de um pedúnculo estreito, mais ou menos alongado, que conecta o restante do abdome ao tórax. A formação do pecíolo dá-se pelo segundo ou o segundo e terceiro segmento abdominal. Por conseguinte o abdome aparente, o gastro, forma-se pelo restante dos segmentos, a partir do terceiro ou do quarto.

Em alguns Apocrita, pertencentes à superfamília dos Chalcidoidea, o pecíolo é tão reduzido ao ponto que o abdome aparenta-se séssil. Em todos os outros Hymenoptera Apocrita o abdome é visivelmente pedunculado e em alguns grupos sistemáticos o pecíolo alcança um notável comprimento.

Ovipositor

Outra característica morfológica distintiva dos Apocrita reside na estrutura do ovipositor. A formação desse órgão dá-se pelo oitavo e nono segmento abdominal. Morfologicamente apresenta-se composto por dois pares do processo latero-ventral aos quais são conexos três pares de processos chamados válvulas particularmente desenvolvidas em comprimento. Os processos laterais são distintos em dois pares de vavífero, formados respectivamente dos dois segmentos abdominais. No primeiro par de valvíferos conectam-se duas expansões laminares de forma quadrangular, chamadas lâminas quadradas. As válvulas são respectivamente denominadas primeiras, segundas e terceiras válvulas. As primeiras válvulas são fundidas a formar uma bainha na qual percorre o par das segundas válvulas. As terceiras válvulas formam um tipo de estojo alongado que contém as outras válvulas. As primeiras e segundas válvulas são esclerotizadas e formam um órgão, chamado terebra, no grau de penetrar, às vezes, tecidos vegetais particularmente resistentes como o lenho ou o córtex das árvores, a cutícula de outros insetos, a epiderme de mamíferos.

Em alguns grupos sistemáticos, reunidos na seção dos "Terebrantia", a terebra é particularmente alongada e usada como ovipositor. Estes Apocrita, por maior parte parasitas de outros Arthropoda, estão na situação de perfurar com a tenebra matérias também de notável espessura e depositar os ovos em profundidade também a alcançar as vítimas. Nos Apocrita restantes, reunidos na antiga seção dos “Aculeata”, a abertura genital feminina é fisicamente distanciada da base do ovipositor e a tenebra perdeu sua função primitiva transformando-se em um órgão de defesa, denominado acúleo ou ferrão. O ferrão está retraído no abdome e everte no momento do uso.

Aparelho bucal

O aparelho bucal é mastigador ou mastigador-lambedor ou mastigador-sugador. Em alguns grupos (Apoidea) as mandíbulas perderam todas funções e são utilizadas para outros propósitos, como órgão de trabalho ou de ransporte, deixando à língula a função de receber alimento líquido (aparato bucal secundariamente sugador ou lambedor).

Os Apocrita têm um variado regime alimentar. Os adultos podem nutrir-se de líquidos açucarados, com dieta eventualmente integrada com pólen, ou são carnívoros, ou onívoros. Poucos são fitófagos.

Estado juvenil

As larvas são ápodes e anoftalmas e morfologicamente simplificada (vermiforme), incapazes de vida autônoma. Nas formas parasitas desenvolvem-se dentro de um hospedeiro, os fitófagos desenvolvem-se internamente dos tecidos vegetais (frequentemente formando galha, ou dentro de um “ninho” feito pela fêmea ou por uma comunidades nas formas sociais.

A alimentação das larvas que se desenvolvem em ninhos é feita através da ajuda de adultos e a dieta é baseada em sua vítima predada ou material vegetal ou líquido açucarado enriquecido de pólen (mel).

Famílias e superfamílias

Referência

  1. «Apocrita». Fauna Europaea (em inglês). Consultado em 2 de janeiro de 2022
 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores e editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia PT

Apocrita: Brief Summary ( Portuguese )

provided by wikipedia PT

Apocrita é uma subordem de insetos, sendo o grupo mais recente na história evolutiva de himenópteros. Incluem-se neste táxon vespas, abelhas e formigas, consistindo-se de muitas famílias. O grupo tem sido historicamente dividido em dois grupos: Parasitica e Aculeata, mas atualmente não tem sido mais assim classificado.

O grupo “Parasitica” ou Terebrantia é um grupo parafilético artificial compreendendo a maioria dos Insecta Hymenoptera, com respectivos membros vivendo como parasitoides. Muitas espécies são minúsculas, com o ovipositor adaptado a pefurar. Em alguns hospedeiros, o parasitoide induz à metamorfose prematuramente e, em outros, isto é prolongado. Há, também, espécies hiperparasíticas. Os “Parasitica” põem seus ovos em outros insetos juvenis (ovos, larvas ou pupas) e as larvas eclodem e se desenvolvem alimentando-se do hospedeiro. Muitas dessas vespas parasitoides são utilizadas como controle biológico de pragas da agropecuária.

O grupo “Aculeata” é um grupo monofilético que inclui espécies em que o ovipositor das fêmeas é modificado em um ferrão para injetar veneno ao invés de pôr ovos. Neste grupo incluem-se as familiares abelhas e formigas e vários tipos de vespas parasitoides e predadoras; aqui estão inclusas todas as espécies de himenópteros eussociais. Entre os aculeados não-sociais e não-parasitoides, larvas alimentam-se de presas capturadas (normalmente com vida e paralisadas) ou podem alimentar-se de pólen ou de néctar. Os aculeados eussociais alimentam-se de presas (algumas vespas), ou pólen e néctar (abelhas), ou sementes, fungos e até mesmo ovos inviáveis (formigas).

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores e editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia PT

Apocrite ( Romanian; Moldavian; Moldovan )

provided by wikipedia RO

Apocritele (Apocrita) (de la greaca apocritos = separat) sau clistogastrele (Clistogastra) (de la greaca clistos = închis și gaster = abdomen) este un subordin de himenoptere care cuprinde marea majoritate a lor (furnici, viespi și albine) la care abdomenul se leagă de torace printr-o porțiune îngustă, subțiată, numită pețiol (de unde și numele de apocrite sau clistogastre), care este pedunculat sau sesil. Primul segment abdominal trece la torace (propodeu) iar al doilea segment abdominal apare ca primul.

Construcția ovipozitorului este aceeași ca și la celelalte himenoptere, însă părțile ce-l alcătuiesc diferă destul de mult la diverse forme, aceasta datorită adaptărilor lui. Ovipozitorul le servește, în special, la perforarea lemnului, la depunerea ouălor în larvele din lemn. Unele apocrite înfig ovipozitorul în corpul altor insecte, pentru a depune ouăle. La alte apocrite ovipozitorul este transformat într-un ac ce comunică cu o glandă cu venin.


Azureus.png Acest articol referitor la subiecte din zoologie este un ciot. Puteți ajuta Wikipedia prin completarea sa.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia autori și editori
original
visit source
partner site
wikipedia RO

Midjesteklar ( Swedish )

provided by wikipedia SV

Midjesteklar (Apocrita, tidigare Terebrantia) är den ena av två underordningar av insektsordningen steklar. Namnet kommer av att det mellan bak- och mellankroppen finns en djup insnörning, vilket underlättar bakkroppens rörlighet.

Midjesteklar delas upp i två infraordningar som i sin tur delas in i överfamiljer

Nuvola apps bug2.svg Denna insekts-relaterade djurartikel saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att tillföra sådan.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia författare och redaktörer
original
visit source
partner site
wikipedia SV

Midjesteklar: Brief Summary ( Swedish )

provided by wikipedia SV

Midjesteklar (Apocrita, tidigare Terebrantia) är den ena av två underordningar av insektsordningen steklar. Namnet kommer av att det mellan bak- och mellankroppen finns en djup insnörning, vilket underlättar bakkroppens rörlighet.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia författare och redaktörer
original
visit source
partner site
wikipedia SV

Apocrita ( Turkish )

provided by wikipedia TR

Apocrita, zar kanatlılar takımından böcek alt takımı. Tarihi ve geleneksel olarak Aculeata ile Parasitica olarak iki ana gruba ayrılırlar.

En gelişmiş zar kanatlılar olan Aculeata grubu monofiletiktir ve bal ve yaban arıları ile karınca türlerinden oluşur. Ufak sinek benzeri asalak arıların toplandığı Parasitica grubu parafiletiktir ve nispeten daha ilkel zar kanatlılardan oluşur

Sınıflandırma

Kaynakça

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia yazarları ve editörleri
original
visit source
partner site
wikipedia TR

Apocrita: Brief Summary ( Turkish )

provided by wikipedia TR

Apocrita, zar kanatlılar takımından böcek alt takımı. Tarihi ve geleneksel olarak Aculeata ile Parasitica olarak iki ana gruba ayrılırlar.

En gelişmiş zar kanatlılar olan Aculeata grubu monofiletiktir ve bal ve yaban arıları ile karınca türlerinden oluşur. Ufak sinek benzeri asalak arıların toplandığı Parasitica grubu parafiletiktir ve nispeten daha ilkel zar kanatlılardan oluşur

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia yazarları ve editörleri
original
visit source
partner site
wikipedia TR

Стебельчасточеревні ( Ukrainian )

provided by wikipedia UK
  1. Heraty, John et al., 2011. Evolution of the hymenopteran megaradiation. Molecular Phylogenetics and Evolution. Volume 60, Issue 1, July 2011, Pages 73-88.
  2. Engel, M.S.; Grimaldi, D.A.; Ortega-Blanco, J. 2011: Serphitid wasps in Cretaceous amber from New Jersey (Hymenoptera: Serphitidae). Insect systematics & evolution, 42(2): 197–204.
  3. McKellar, R.C.; Engel, M.S. 2011: The serphitid wasps (Hymenoptera: Proctotrupomorpha: Serphitoidea) of Canadian Cretaceous amber. Systematic Entomology, 36(1): 192–208.
  4. Ortega-Blanco, J.; Delclòs, X.; Peñalver, E.; Engel, M.S. 2011: Serphitid wasps in Early Cretaceous amber from Spain (Hymenoptera: Serphitidae). Cretaceous research, 32(2): 143–154.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Автори та редактори Вікіпедії
original
visit source
partner site
wikipedia UK

Стебельчасточеревні: Brief Summary ( Ukrainian )

provided by wikipedia UK
Heraty, John et al., 2011. Evolution of the hymenopteran megaradiation. Molecular Phylogenetics and Evolution. Volume 60, Issue 1, July 2011, Pages 73-88. Engel, M.S.; Grimaldi, D.A.; Ortega-Blanco, J. 2011: Serphitid wasps in Cretaceous amber from New Jersey (Hymenoptera: Serphitidae). Insect systematics & evolution, 42(2): 197–204. McKellar, R.C.; Engel, M.S. 2011: The serphitid wasps (Hymenoptera: Proctotrupomorpha: Serphitoidea) of Canadian Cretaceous amber. Systematic Entomology, 36(1): 192–208. Ortega-Blanco, J.; Delclòs, X.; Peñalver, E.; Engel, M.S. 2011: Serphitid wasps in Early Cretaceous amber from Spain (Hymenoptera: Serphitidae). Cretaceous research, 32(2): 143–154.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Автори та редактори Вікіпедії
original
visit source
partner site
wikipedia UK

Phân bộ Eo nhỏ ( Vietnamese )

provided by wikipedia VI

Phân bộ Eo nhỏ, danh pháp khoa học Apocrita, là một phân bộ côn trùng trong bộ Cánh màng. Apocrita bao gồm wasp, ongkiến, và gồm một số họ. Phân bộ này bao gồm các loài cánh màng cấp cao nhất và được phân biệt với các loài Symphyta bởi eo nhỏ.

Các liên họ và các họ còn tồn tại

Chú thích

Tham khảo

Liên kết ngoài

 src= Tra phân bộ Eo nhỏ trong từ điển mở tiếng Việt Wiktionary  src= Wikispecies có thông tin sinh học về Phân bộ Eo nhỏ  src= Wikimedia Commons có thư viện hình ảnh và phương tiện truyền tải về Phân bộ Eo nhỏ
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visit source
partner site
wikipedia VI

Phân bộ Eo nhỏ: Brief Summary ( Vietnamese )

provided by wikipedia VI

Phân bộ Eo nhỏ, danh pháp khoa học Apocrita, là một phân bộ côn trùng trong bộ Cánh màng. Apocrita bao gồm wasp, ongkiến, và gồm một số họ. Phân bộ này bao gồm các loài cánh màng cấp cao nhất và được phân biệt với các loài Symphyta bởi eo nhỏ.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visit source
partner site
wikipedia VI

Стебельчатобрюхие ( Russian )

provided by wikipedia русскую Википедию
 src=
Оса рода Katamenes
 src=
Серая горная пчела (Apis mellifera caucasica, 3000 манат), обитающая в Армении и в Азербайджане, на азербайджанской марке (2005). Paravespula germanica (500 манат). Bombus terrestris (1000 манат). Vespa crabro (1500 манат)[1].

Стебельчатобрюхие[2] (лат. Apocrita) — подотряд перепончатокрылых насекомых, включающий наездников, муравьёв, пчёл, шмелей, ос, которые объединяются по признаку наличия узкой талии — тонкого стебелька между грудкой и брюшком.

Описание

Представители этой группы перепончатокрылых имеют петиоль («осиная талия») — стебелёк, который является анатомически 2-м абдоминальным сегментом, так как 1-й сливается с грудью, образуя проподеум. Фактически, брюшко начинается с 3-го абдоминального сегмента (у некоторых муравьёв и наездников с 4-го, в связи с образованием постпетиоля, если стебелёк двухчлениковый). Личинки безногие, белые. Паразитические наездники заражают яйца, личинок других насекомых и пауков, в которых происходит их дальнейшее развитие. Для высших жалящих перепончатокрылых (Aculeata) характерны сложное поведение (строительство гнёзд, забота о потомстве, охота за жертвой, запасание пищи) вплоть до общественного образа жизни с разделением обязанностей в семье. Растительноядные представители встречаются в семействах орехотворок (Cynipidae) и эвритомид (Eurytomidae). Группа включает более 140 тыс. видов, 8000 родов, 76 современных и около 20 ископаемых семейств, 20 надсемейств. Среди них полезные энтомофаги и опылители цветковых растений[3]. В ископаемом состоянии известны с юрского периода[4]. Гнездостроение отмечено в семействах ос Vespidae, Pompilidae, пчёл Apoidea (включая Sphecoidea) и муравьёв Formicidae. Эусоциальность возникла в трёх группах жалящих перепончатокрылых: в семействах ос Vespidae, пчёл Apoidea и муравьёв Formicidae[5].

Классификация семейств и надсемейств

Новая (с 2008) классификация

Ниже указаны только современные группы (без учёта вымерших семейств). При этом не учтено, что по последним данным (Pilgrim et al., 2008)[6] надсемейство Vespoidea признано парафилетичным и поэтому инфраотряд Aculeata состоит из следующих 8 надсемейств: Apoidea (парафилетическая группа Ampulicidae — †Angarosphecidae — Crabronidae — Heterogynaidae — Sphecidae — incertae sedis и клада Anthophila: Andrenidae — Apidae — Colletidae — Halictidae — Megachilidae — Melittidae — †Paleomelittidae), Chrysidoidea (Bethylidae — Chrysididae — Dryinidae — Embolemidae — Plumariidae — Sclerogibbidae — Scolebythidae), Formicoidea, Pompiloidea (Mutillidae — Myrmosidae — Pompilidae — Sapygidae), Scolioidea (Bradynobaenidae — Scoliidae), Tiphioidea (Sierolomorphidae — Tiphiidae), Thynnoidea (Chyphotidae — Thynnidae) и Vespoidea (Rhopalosomatidae — Vespidae). При этом состав некоторых семейств изменился: Bradynobaenidae (Apterogyninae+Bradynobaeninae), Chyphotidae (Chyphotinae+Typhoctinae), Thynnidae (Anthoboscinae, Diamminae, Methochinae, Myzininae, Thynninae)[6].

Филогенетический анализ морфологических и молекулярных признаков надсемейств перепончатокрылых показал (Sharkey et al., 2012), что Apocrita монофилетичная группа, сестринская с Orussoidea, а вместе они находятся внутри клады Siricoidea + [Xiphydrioidea + (Orussoidea + Apocrita)]. Aculeata сестринская группа к монофилетичному надсемейству Evanioidea; Ichneumonoidea сестринская группа к монофилетичному инфраотряду Proctotrupomorpha (=Platygastroidea+Cynipoidea+Proctotrupoidea s.str. + Diaprioidea + Mymarommatoidea + Chalcidoidea); Platygastroidea сестринская группа к Cynipoidea, а вместе они сестринская группа к остальным Proctotrupomorpha; Proctotrupoidea s. str. признаны монофилетичными; Mymarommatoidea сестринская группа к Chalcidoidea; клада Mymarommatoidea + Chalcidoidea + Diaprioidea также монофилетична. Ceraphronoidea сестринская группа к Megalyroidea, которые вместе формируют сестринскую группу к [Trigonaloidea (Aculeata + Evanioidea)]. Кроме парафилетической группы Vespoidea все остальные надсемейства внутри Aculeata признаны монофилетичными. Диаприиды подсемейства Ismarinae признаны в статусе семейства Ismaridae [7]. Исследование митохондриальных геномов (Wei et al., 2014) показало, что сестринским группами являются таксоны Orrussoidea и Apocrita, Ichneumonoidea и Aculeata, Vespidae и Apoidea, и парафилию Vespoidea[8].

Старая (до 2008) классификация

Подотряд Apocrita

Палеонтология и эволюция

Первые представители подотряда Стебельчатобрюхие появляются в ископаемых отложениях Юрского и Мелового периодов: семейства Ephialtitidae и Karatavitidae[13]. В эволюции апокрит характерны три тенденции: 1) упрощение жилкования крыльев, связанное с совершенствованием полёта; 2) образование стебелька между брюшком и грудкой (осиная талия), связанное с повышением подвижности брюшка; 3) совершенствование отношений в паре паразит-хозяин (от паразитов к паразитоидам и настоящим хищникам, превращение яйцеклада в жало, появление социальных насекомых (муравьёв, пчёл, шмелей, ос)[4].

Среди вымерших групп надсемейство жалящих ос †Bethylonymoidea (которое выделил профессор А. П. Расницын на основе описанного им в 1975 году вымершего семейства †Bethylonymidae Rasnitsyn, 1975 с 6 видами и 4 родами: †Arthrogaster, †Bethylonymellus, †Bethylonymus, †Leptogastrella), семейство †Falsiformicidae Rasnitsyn, 1975 (вид †Falsiformica cretacea Rasnitsyn, 1975), семейство наездников †Praeichneumonidae Rasnitsyn, 1983 (род Praeichneumon), семейство наездников †Eoichneumonidae Rasnitsyn (из Австралии, Сибири и Монголии; Jell and Duncan, 1986; Rasnitsyn and Sharkey, 1988), семейство †Cretevaniidae Rasnitsyn, 1975 (род Cretevania), семейство †Maimetshidae Rasnitsyn, 1975 (род Maimetsha), семейство †Jurapriidae Rasnitsyn, 1983 (род Jurapria), семейство †Praeaulacidae Rasnitsyn, 1975 (рода Aulacogastrinus, Evanigaster, Evaniops, Praeaulacinus, Praeaulacites, Praeaulacon, Praeaulacus, Praeaulicops), семейство †Anomopterellidae Rasnitsyn, 1975 (род Anomopterella), семейство †Pelecinopteridae Brues, 1933 (род Pelecinopteron), семейство †Stigmaphronidae Kozlov, 1975 (рода Allocotidus Muesebeck 1963, Elasmomorpha Kozlov 1975, Hippocoon Kozlov 1975, Stigmaphron Kozlov 1975), семейство †Mesoserphidae Kozlov, 1970 (рода Mesohelorus Martynov 1925, Mesoserphus Kozlov 1968, Udaserphus Rasnitsyn 1983), семейство †Ephialtitidae Handlirsch, 1906[14], древнейшие пчёлы †Melittosphecidae из мелового периода[15].

Основываясь на генетическом и палеонтологическом анализе, паразитоидизм развился только один раз в отряде Hymenoptera, во время пермского периоде, что привело к единой кладе — Apocrita. Все паразитоидные осы и наездники происходят от этой линии, за исключением Orussoidea, которые являются паразитическими, но не имеют осиной талии. Apocrita произошли в юрском периоде[16][17][18][19]. Aculeata (пчёлы, муравьи и осы) включают множество семейств паразитоидов, но это не Ichneumonoidea, Cynipoidea и Chalcidoidea[19][20]. Общий предок для стебельчатобрюхих, у которого впервые развился паразитоидизм, был пердположительно эктопаразитоидным древесным наездником, который питался личинками древесных жуков и жил примерно 247 млн лет назад. Виды со сходной биологией и морфологией известны среди Ichneumonoidea[21][22][20].

Hymenoptera

Пилильщики Xyelapusilla.jpg


паразитоидизм

Orussoidea (85) Orussus coronatus.jpg


Apocrita

Ichneumonoidea (150,000) Ichneumon wasp (Ichneumonidae sp) female (cropped).jpg Atanycolus sp.jpg





Cynipoidea (3,000) Cynips sp beentree.jpg




Proctotrupoidea (400) Codrus picicornis.jpg



Platygastroidea (4000) Platygastrid (Leptacis spp.) (9687661511).jpg



Chalcidoidea (500,000) Chalcid Wasp - Conura species, Woodbridge, Virginia - 14885696378 (cropped).jpg




другие Надсемейства



Aculeata

Chrysididae (осы-блестянки, 3000) Chrysididae jewel wasp.jpg




Vespidae (осы, шершни, 5000) European wasp white bg.jpg





Mutillidae (осы-немки, 3000) Velvet ant (Mutillidae) (25808496580) (cropped).jpg



Pompilidae (дорожные осы, 5000) Spider Wasp (cropped).JPG



другие семейства





Scoliidae (560) Black-Flower-Wasp.jpg




Formicidae (ants, 22,000) Meat eater ant feeding on honey02.jpg


Apoidea

Sphecidae (700) Specimen of Podalonia tydei (Le Guillou, 1841).jpg




Bembicinae (1800) Bembix sp.jpg




другие семейства





Pemphredoninae (1000) Pemphredon sp.-pjt1 (cropped).jpg



Philanthinae (1100) Dorsal view cerceris.jpg




Anthophila (пчёлы, 22,000) Apis mellifera (in flight) (cropped).jpg















См. также

Примечания

  1. 2005, Jule 27. Bees. Azermarka company
  2. Определитель насекомых Дальнего Востока России. Т. IV. Сетчатокрылообразные, скорпионницы, перепончатокрылые. Ч. 1 / под общ. ред. П. А. Лера. — СПб.: Наука, 1995. — С. 149. — 606 с. — 3150 экз.ISBN 5-02-025944-6.
  3. Аннотированный каталог насекомых Дальнего Востока России. Том I. Перепончатокрылые. / Лелей А. С. (гл. ред.) и др. — Владивосток: Дальнаука, 2012. — 635 с. — 300 экз.ISBN 978-5-8044-1295-2.
  4. 1 2 Расницын A. П. Происхождение и эволюция перепончатокрылых насекомых // Tpуды Палеонтологического института AH CCCP. T. 174. — M.: Наука, 1980. — 192 c.
  5. Ward, P. S. The phylogeny and evolution of ants (англ.) // Annual Review of Ecology, Evolution, and Systematics : Журнал. — Пало-Альто (США): Annual Reviews, 2014. — Vol. 45. — P. 2.1-2.21. — ISSN 1545-2069.
  6. 1 2 Pilgrim Erik M.; von Dohlen Carol D.; Pitts James P.Molecular phylogenetics of Vespoidea indicate paraphyly of the superfamily and novel relationships of its component families and subfamilies// Zoologica Scripta, Volume 37, Number 5, September 2008 , pp. 539—560.
  7. Sharkey, M. J., Carpenter, J. M., Vilhelmsen, L., Heraty, J., Liljeblad, J., Dowling, A.P., Schulmeister, S., Murray, D., Deans, A.R., Ronquist, F., Krogmann, L. & Wheeler, W.C. (2012). Phylogenetic relationships among superfamilies of Hymenoptera. — Cladistics, Volume 28, Issue 1, pages 80-112, (February 2012) DOI 10.1111/j.1096-0031.2011.00366.x.
  8. Shu-Jun Wei, Qian Li, Kees van Achterberg, Xue-Xin Chen. (2014). Two mitochondrial genomes from the families Bethylidae and Mutillidae: Independent rearrangement of protein-coding genes and higher-level phylogeny of the Hymenoptera. Molecular Phylogenetics and Evolution, Volume 77, August 2014, Pages 1-10.
  9. Heraty, John et al., 2011. Evolution of the hymenopteran megaradiation. Molecular Phylogenetics and Evolution. Volume 60, Issue 1, July 2011, Pages 73-88.
  10. Engel, M.S.; Grimaldi, D.A.; Ortega-Blanco, J. 2011: Serphitid wasps in Cretaceous amber from New Jersey (Hymenoptera: Serphitidae). Insect systematics & evolution, 42(2): 197—204.
  11. McKellar, R.C.; Engel, M.S. 2011: The serphitid wasps (Hymenoptera: Proctotrupomorpha: Serphitoidea) of Canadian Cretaceous amber. Systematic Entomology, 36(1): 192—208.
  12. Ortega-Blanco, J.; Delclòs, X.; Peñalver, E.; Engel, M.S. 2011: Serphitid wasps in Early Cretaceous amber from Spain (Hymenoptera: Serphitidae). Cretaceous research, 32(2): 143—154.
  13. Zhang H.-ch., Rasnitsyn A.P., and Zhang J.-f. 2002. Two ephialtitid wasps (Insecta, Hymenoptera, Ephialtitidae) from the Yixian Formation of western Liaoning, China. // Cretaceous Research 23: 401—407.
  14. Ephialtitidae Handlirsch, 1906
  15. Poinar G. O., Jr. & B. N. Danforth (2006). “A fossil bee from Early Cretaceous Burmese amber”. Science. 314 (5799): 614. DOI:10.1126/science.1134103. Неизвестный параметр |quotes= (справка)
  16. Branstetter, Michael G.; Danforth, Bryan N.; Pitts, James P.; Faircloth, Brant C.; Ward, Philip S.; Buffington, Matthew L.; Gates, Michael W.; Kula, Robert R.; Brady, Seán G. (2017). “Phylogenomic Insights into the Evolution of Stinging Wasps and the Origins of Ants and Bees”. Current Biology. 27 (7): 1019—1025. DOI:10.1016/j.cub.2017.03.027. PMID 28376325.Шаблон:Oa
  17. Schulmeister, S. (2003). “Simultaneous analysis of basal Hymenoptera (Insecta), introducing robust-choice sensitivity analysis”. Biological Journal of the Linnean Society. 79 (2): 245—275. DOI:10.1046/j.1095-8312.2003.00233.x.Шаблон:Oa
  18. Schulmeister, S. 'Symphyta' (неопр.). Проверено 28 ноября 2016.
  19. 1 2 Peters, Ralph S.; Krogmann, Lars; Mayer, Christoph; Donath, Alexander; Gunkel, Simon; Meusemann, Karen; Kozlov, Alexey; Podsiadlowski, Lars; Petersen, Malte (2017). “Evolutionary History of the Hymenoptera”. Current Biology. 27 (7): 1013—1018. DOI:10.1016/j.cub.2017.01.027. PMID 28343967.
  20. 1 2 Heraty, John; Ronquist, Fredrik; Carpenter, James M.; Hawks, David; Schulmeister, Susanne; Dowling, Ashley P.; Murray, Debra; Munro, James; Wheeler, Ward C. (2011). “Evolution of the hymenopteran megaradiation”. Molecular Phylogenetics and Evolution. 60 (1): 73—88. DOI:10.1016/j.ympev.2011.04.003. PMID 21540117.
  21. Pennacchio, Francesco; Strand, Michael R. (January 2006). “Evolution of developmental strategies in parasitic hymenoptera”. Annual Review of Entomology. 51 (1): 233—258. DOI:10.1146/annurev.ento.51.110104.151029.
  22. Whitfield, James B. (2003). “Phylogenetic Insights into the Evolution of Parasitism in Hymenoptera”. Advances in Parasitology. 54: 69—100. PMID 14711084.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Авторы и редакторы Википедии

Стебельчатобрюхие: Brief Summary ( Russian )

provided by wikipedia русскую Википедию
 src= Оса рода Katamenes  src= Серая горная пчела (Apis mellifera caucasica, 3000 манат), обитающая в Армении и в Азербайджане, на азербайджанской марке (2005). Paravespula germanica (500 манат). Bombus terrestris (1000 манат). Vespa crabro (1500 манат).

Стебельчатобрюхие (лат. Apocrita) — подотряд перепончатокрылых насекомых, включающий наездников, муравьёв, пчёл, шмелей, ос, которые объединяются по признаку наличия узкой талии — тонкого стебелька между грудкой и брюшком.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Авторы и редакторы Википедии

细腰亚目 ( Chinese )

provided by wikipedia 中文维基百科

细腰亚目学名Apocrita)是膜翅目中最重要的亚目,包括许多科,相对而言广腰亚目的种类要少得多。这两个目的昆虫大多有透明的翅膀,细腰亚目的昆虫的第1和第2腹环(abdominal ring)之间有一个非常细的部位。这个蜂腰使得细腰亚目的昆虫的腹部非常灵活。

胡蜂、蚂蚁和蜜蜂

今天已知的有约十万个属于细腰亚目的,估计实际上的数目还要多得多。其中最小的细蜂只有0.2毫米大,最大的黄蜂可以超过5厘米。黄蜂(又名胡蜂、馬蜂)、蚂蚁蜜蜂(至少三万个种)等是其中种类数量比较多的。

细腰亚目昆虫的翼展也从1到100毫米不同。

生理结构

 src=
卡尼鄂拉蜂(Apis mellifera carnica

与广腰亚目的昆虫不同的是细腰亚目的昆虫有一个特有的蜂腰。大黄蜂也是有蜂腰的,只不过它的蜂腰被其绒毛遮住了。这个蜂腰实际上并不是的间隔,从解剖学的角度来看它是腹部的一个细长的部位,腹部的第一个环被压入了胸部。

细腰亚目的昆虫数量众多,它们不但从生活方式上各不相同,而且从形状上也多种多样。它们的翅膀是膜状的、而上面由脈絡分成一個個不規則的大格子,在煽动时方向总是对称的。这些翅膀往往通过边缘结构相连。一些科和许多种的翅膀(比如蚂蚁中的工蚁)完全退化了,但是蚂蚁的蚁后雄蚁还有翅膀。

其它特征有两只大的复眼(上千长的视细胞)和三只单眼。咀嚼式或舔吸式的口器。细腰亚目是全变态类昆虫中唯一有产卵管的昆虫,许多细腰亚目昆虫的产卵管变异为一根毒刺。

细腰亚目的社会形式有单个生活、寄生到群集和组成王国。

细腰亚目的幼虫没有脚,如同蠕虫,组成王国的细腰亚目昆虫往往抚养它们的幼虫。

细腰蜂和蚂蚁的刺

 src=
红壁蜂osmia rufa

许多细腰亚目的昆虫的产卵管演化成了一根毒刺。在这里有锥尾组(Terebrantia)和针尾组(Aculeata)之分。后者包括黄蜂、蜜蜂和大黄蜂等。

分类

參考資料

  1. ^ 『科名』 是 『Chrysididae』 的資料 41 筆. 臺灣物種名錄. [2018-07-25] (中文(繁體)‎).
  2. ^ 2.0 2.1 赵修复编译 (编). 寄生蜂分类纲要. 科学出版社. 1987: 282 (中文(简体)‎).
  3. ^ 『科名』 是 『Cynipidae』 的資料 47 筆. 臺灣物種名錄. [2018-07-25] (中文(繁體)‎).
  4. ^ 『科名』 是 『Evaniidae』 的資料 10 筆. 臺灣物種名錄. [2018-07-25] (中文(繁體)‎).
  5. ^ 『科名』 是 『Platygastridae』 的資料 7 筆. 臺灣物種名錄. [2018-07-25] (中文(繁體)‎).
  6. ^ 『科名』 是 『Stephanidae』 的資料 12 筆. 臺灣物種名錄. [2018-07-25] (中文(繁體)‎).
  7. ^ 『科名』 是 『Trigonalidae』 的資料 12 筆. 臺灣物種名錄. [2018-07-25] (中文(繁體)‎).
license
cc-by-sa-3.0
copyright
维基百科作者和编辑

细腰亚目: Brief Summary ( Chinese )

provided by wikipedia 中文维基百科

细腰亚目(学名:Apocrita)是膜翅目中最重要的亚目,包括许多科,相对而言广腰亚目的种类要少得多。这两个目的昆虫大多有透明的翅膀,细腰亚目的昆虫的第1和第2腹环(abdominal ring)之间有一个非常细的部位。这个蜂腰使得细腰亚目的昆虫的腹部非常灵活。

license
cc-by-sa-3.0
copyright
维基百科作者和编辑

벌아목 ( Korean )

provided by wikipedia 한국어 위키백과

벌아목벌목곤충의 아목이다.[1] 2개 하목과 20여 개 상과에 약 78개 과로 이루어져 있다.

하위 분류

각주

  1. Rasmussen, C.; Asenjo, A. 2009: A checklist to the wasps of Peru (Hymenoptera, Aculeata). ZooKeys, 15: 1–78.
 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia 작가 및 편집자