Timothy

Tymotka łąkowa, brzanka pastewna (Phleum pratense L.) – gatunek rośliny zielnej z rodziny wiechlinowatych (traw). W Polsce gatunek pospolity.

Morfologia

Pokrój

Bylina tworząca luźne kępki złożone z licznych pędów skróconych. Osiąga wysokość do 1,5 m.

Łodyga

Źdźbła okrągłe, prosto wzniesione, podzielone na międzywęźla.

Liście

Mają kształt lancetowaty, są płaskie i matowe. Pochwy liściowe są otwarte, zachodzą na siebie brzegami. Szerokość liści dochodzi do 1 cm, języczek liściowy ma do 5 mm szerokości i jest ostro zakończony.

Kwiat

Zebrane w walcowatą wiechę o bardzo krótkich gałązkach, przez co przypomina swoim wyglądem kłos. Wiecha ma długość do 30 cm i grubość 4-12 mm, jest sztywna i zielona (czasami podbarwiona na fioletowo). Na szczycie plewy są poprzecznie ucięte, tworzą długą i orzęsioną linię. Kłoski są jednokwiatowe, obydwie plewy mają ości. Pylniki mają żółty lub fioletowy kolor, a znamiona słupka są wachlarzowate lub piórkowate. Kwitnie w czerwcu-lipcu.

Owoc

Oplewiony ziarniak, łatwo wypada z plewek.

Biologia i ekologia

Występuje na glebach mineralnych, średnio zwięzłych oraz torfowych. Lubi stanowiska żyzne, umiarkowanie wilgotne i wilgotne, dobrze znosi zalewy. Hemikryptofit. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Cl. Molinio-Arrhenatheretea (podgat. P. pratense subsp. pratense)^[2].

Ta europejska roślina została przypadkowo przeniesiona na kontynent amerykański przez pierwszych osadników. Po raz pierwszy została opisana w 1711 roku przez botanika Johna Hurda opisującego rośliny rosnące w New Hampshire. Nadał jej nazwę Hurd Grass. Obecnie roślina rośnie na większości terytorium Stanów Zjednoczonych i Kanady^[3]. Tymotka łąkowa razem z wiechliną łąkową dały poetycką nazwę stanu Kentucky nazywanego bluegrass state (pol. stan niebieskich traw)^[4].

Zastosowanie

Cenna roślina łąkowa i pastwiskowa. Znajduje się w rejestrze roślin rolniczych Unii Europejskiej. Jest trawą o bardzo wysokich walorach pokarmowych i smakowych. Może być stosowana na łąki i pastwiska. Nie wymaga żyznej gleby, jest odporna na mrozy, ale niezbyt dobrze znosi suszę. Dobrze znosi spasanie. Na łąkach musi być koszona przed wykłoszeniem, po wykłoszeniu bowiem szybko drewnieje i siano ma mniejszą wartość użytkową.

Przypisy