Aethusa cynapium L.

Kwiatostan blekota pospolitego.

Nasiona

Blekot pospolity (Aethusa cynapium L.) – gatunek rośliny należący do rodziny selerowatych (Apiaceae Lindl., dawna nazwa: baldaszkowate). Zwyczajowe nazwy: szaleń, psia pietruszka. Występuje w prawie całej Europie, a także na Kaukazie i w Azji Zachodniej^[2]. W Polsce jest pospolity, aż po niższe położenia górskie.

Morfologia

Łodyga

Naga, pusta w środku (dęta), delikatnie kreskowana, osiągająca wysokość 10–50 cm. W górnej części rozgałęzia się.

Liście

Nagie, spodem błyszczące, 2 – 3-krotnie pierzaste, trójkątne, przy czym ostatnie odcinki jajowatolancetowate. Wyrastają skrętolegle na łodydze.

Kwiaty

Drobne kwiatki zebrane w kwiatostan typu baldach złożony. Pokryw nie ma, lub co najwyżej jednolistna, pokrywki dłuższe od baldaszka, równowąskie i odgięte. Płatki korony górą białe, dołem zielonawe, pręcików 5, słupek 2-krotny, dolny.

Owoc

Rozłupki o długości 3–5 mm, występujące po dwie na jednej szypułce. Ich powierzchnia jest żebrowana równej wysokości i grubości żebrami.

Biologia i ekologia

Roślina jednoroczna. Rośnie na przydrożach, przychaciach i na polach uprawnych, jako chwast. Roślina azotolubna, wapieniolubna i wskaźnikowa gleb wapiennych. Kwitnie od czerwca do października. Kwiaty przedprątne lub równoczesne, owadopylne lub samopylne.

Roślina trująca

Ziele i kłącze zawierają toksyczne związki chemiczne, – koniinę i cynapinę, a także flawonoidy (kemferol, rutyna), kwas mrówkowy, kwas masłowy. Bardziej toksyczna z nich koniina powoduje silne podrażnienie błon śluzowych przewodu pokarmowego, w większych dawkach powoduje paraliż współczulnego układu nerwowego. Objawami zatrucia są: brak apetytu, drgawki, rozszerzenie źrenic, zaburzenia równowagi, paraliż, śmierć. U świni obserwowano krwotok z płuc i silną biegunkę. Roślina ma gorzki i piekący smak, można jednak pomylić jej liście z podobnymi liśćmi (nać) pietruszki – blekot bowiem często rośnie w uprawach rolniczych jako chwast. Zwierzęta rzadko ulegają zatruciu tą rośliną, omijają ją bowiem ze względu na jej zapach i piekący smak^[3].

Zmienność

Opisano 3 podgatunki:

• Aethusa cynapium ssp. agrestis (Wallr.) Dostal. – wysokość 5-20 cm, łodyga kanciasta i rozgałęziona poziomo. Pokrywki równe długością baldaszkom, lub krótsze. Archeofit, roślina uprawna i ruderalna. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla związku zespołów (All.) Caucalidion lappulae^[4]. Umieszczony na czerwonej liście w kategorii DD (stopień zagrożenia trudny do ustalenia)^[5]
• Aethusa cynapium ssp. cynapium L. – wysokość 30-80 cm, łodyga obła lub bruzdkowana, wiotka. Baldaszki krótsze od pokrywek. Roślina ruderalna, chwast w ogrodach.
• Aethusa cynapium ssp. cynapioides (Bieb.) Nyman. – wysokość ponad 90 cm, łodyga obła lub słabo bruzdkowana, sztywna, pokryta woskiem. Pokrywki równe długością baldaszkom, lub dłuższe. Rośnie w zaroślach i na skrajach lasów.

Zastosowanie

Roślina lecznicza, dawniej używana w medycynie ludowej. Konieczne jest stosowanie zawsze za wiedzą i zgodą lekarza. Leczenie się na własną rękę może grozić nawet śmiercią.

• Surowiec: Ziele. Zawiera m.in.: olejek eteryczny, alkaloidy koniina i cynapina, obecna jest też: narcyzyna, rutyna i kempferol.
• Działanie i zastosowanie: Blekot przejawia działanie przeciwbólowe, przeciwskurczowe i słabo uspokajające.

Przypisy

Bibliografia

1. Jan Mowszowicz: Przewodnik do oznaczania roślin trujących i szkodliwych. Warszawa: PWRiL, 1982. ISBN 83-200-2415-3.
2. Olga Seidl, Józef Rostafiński: Przewodnik do oznaczania roślin. Warszawa: PWRiL, 1973.
3. Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
4. Jakub Mowszowicz: Flora jesienna. Przewodnik do oznaczania dziko rosnących jesiennych pospolitych roślin zielnych. Warszawa: WSiP. ISBN 83-02-00607-6.