Comments
provided by eFloras
According to P.-C. Chen (1941) Brotherus’s report (1929) of Eucladium verticillatum from Yunnan province was based on misidentification of a specimen collected by Handel-Mazzetti (no. 359, H). The specimen is Gymnostomum rupestre Schwaegr. (= G. aeruginosum Sm.).
- license
- cc-by-nc-sa-3.0
- copyright
- Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
Comments
provided by eFloras
Eucladium verticillatum is associated with year‑round seepage, possibly the reason that, although the stem may be reduced, the leaves are seldom reduced as they frequently are in drought-tolerant species of the family. The plants are typically a yellow-green, and there is usually a vivid contrast between the pellucid green laminal cells and the clear basal ones. Stem hyalodermis cells are frequently attached to the costa base, and form decurrencies of long and thin-walled cells in the leaf angles when leaves are removed. Gymnostomum and Molendoa are similar plants but differ by blunt apices and subpercurrent costae. Both these genera possess a stem central strand, no hyalodermis, and occasional 2-stratose areas in the lamina. Eucladium may be separated from these taxa and others that may be mistaken for it, such as Hymenostylium and Anoectangium by its highly differentiated bulging or lax, thin-walled basal cells. Assurances in the literature to the contrary, many other taxa also possess serrulate or denticulate leaf-shoulder margins, especially Hymenostylium, while Eucladium may rarely lack such serrulations. Specimens of Eucladium in which the lamina is highly reduced so that the leaves seem entirely costate are included without special rank in the range of variation of the species in North America. The laminal papillae of Hymenostylium are clear, sharp, well-defined; those of Eucladium are low, amorphous or scablike on the lumen surface.
- license
- cc-by-nc-sa-3.0
- copyright
- Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
Description
provided by eFloras
Plants 5–20 mm high, dark green to yellowish green or brownish, in dense tufts. Stems erect, usually repeatedly branched. Leaves 1.0–2.5 mm long, slightly contorted when dry, erect-spreading when moist, oblong-ovate at the base, gradually narrowed toward the apex, narrowly lanceolate, rounded or blunt at the apex; margins plane, entire at the leaf base, serrate above the base; costa stout, percurrent; upper leaf cells small, green, rounded-quadrate, 8–10 µm wide, thick-walled, papillose; basal cells larger, irregularly rectangular, thin-walled, smooth, hyaline, marginal cells linear. Setae slender, straight, 7–11 mm long; capsules erect, elliptic-cylindrical; annuli poorly developed, of one row of cells; peristome teeth yellowish brown, slightly twisted counterclockwise, 2–3-divided to the middle, often irregularly perforate, densely papillose; opercula conic, obliquely rostrate. Calyptrae cucullate, smooth. Spores 8–13 µm in diameter, pale yellowish, smooth.
- license
- cc-by-nc-sa-3.0
- copyright
- Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
Description
provided by eFloras
Stems erect, 0.7-6 cm, leaves often branched in whorls in successive innovations. Leaves 1.2-2.5 mm, flat to channeled distally or at mid leaf, in transverse section at mid leaf often tapering from costa to leaf margin because of decreasing size of cells, mucro occasionally ending in a sharp, clear cell; marginal serrulations projecting from the distal end of cells of the hyaline cells of the leaf base; costa to 1/3 or more the width of the leaf near the base, basal cells 12-15 µm wide, 2-5:1; median and distal laminal cells 8-10 µm wide, 1(-2):1, walls rather thick, often irregularly so, large juxtacostally and decreasing in size to the leaf margin, irregular in shape from quadrate to rectangular, 1-2(-3):1, sometimes transversely elongate 2:1, occasionally with transverse walls oblique, marginal cells narrower in places and 2-3:1 occasionally approximating a border; papillae variously scattered or centered. Seta yellow to red‑brown, not or little twisted. Capsule 0.8-1.8 mm, red-brown when old; operculum 0.5-0.8 mm; peristome rudimentary or to 300 µm, yellow to orange, with a low, papillose basal membrane. Calyptra ca. 2.5 mm. Spores pale.
- license
- cc-by-nc-sa-3.0
- copyright
- Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
Distribution
provided by eFloras
Distribution: China, Japan, India, northern Africa, Russia, Europe, and North America.
- license
- cc-by-nc-sa-3.0
- copyright
- Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
Habitat
provided by eFloras
Habitat: on rocks or thin soil over rocks.
- license
- cc-by-nc-sa-3.0
- copyright
- Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
Synonym
provided by eFloras
Weissia verticillata Bridel, J. Bot. (Schrader) 1800(1): 283. 1801
- license
- cc-by-nc-sa-3.0
- copyright
- Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
Gałęziak prząślik
(
Polish
)
provided by wikipedia POL
Multimedia w Wikimedia Commons Gałęziak prząślik (Eucladium verticillatum (Hedw.) Bruch & Schimp.) – gatunek mchu należący do rodziny płoniwowatych (Pottiaceae Schimp.). Występuje przeważnie na półkuli północnej, także w Polsce. Jest to jeden z najważniejszych mchów wytwarzających tuf wapienny.
Rozmieszczenie geograficzne
Występuje w Ameryce Północnej (Kanada, Stany Zjednoczone, Meksyk), na Bermudach, w Ameryce Centralnej, Europie, Azji, północnej i południowej Afryce oraz Makaronezji[3]. W Polsce podawany m.in. z województwa śląskiego[4] i pasma Gorców[5].
Morfologia
- Gametofit
- Formuje gęste, bladozielone darnie lub nieregularne poduszki, często widocznie poprzetykane fragmentami wapiennego podłoża[6]. Łodyżki rozgałęzione, dość smukłe i delikatne[6], wyprostowane, osiągają 0,7–6 cm wysokości[3]. Listki wąskie, długości od 1,2 mm do 2,5[3]–3[6] mm. Żebro mocne, zajmuje do 1/3 szerokości listka u nasady[3], kończy się w jego zaostrzonym wierzchołku[6]. Podstawa listka szeroka, o bezbarwnych komórkach i ząbkowanym brzegu[6].
- Sporofit
-
Seta żółta do czerwonobrązowej, prosta lub lekko skręcona. Puszka zarodni długości 0,8–1,8 mm dojrzała staje się czerwonobrązowa. Wieczko 0,5–0,8 mm. Perystom śladowy lub do 300 µm, żółty do pomarańczowego. Czepek rozmiaru ok. 2,5 mm. Zarodniki blade[3].
- Gatunki podobne
-
Paroząb sztywny Didymodon rigidulus rośnie na podobnym podłożu i często jest poprzetykany jego fragmentami, ale jest ciemniejszy i listki mają grubsze, tępe wierzchołki, zbudowane w całości z żebra. Didymodon umbrosus rośnie na zbliżonych stanowiskach i jest również bladozielony i inkrustowany podłożem, jednak zwykle dorasta tylko do kilku milimetrów wysokości. Długowieczek krzywy Hymenostylium recurvirostrum również formuje poduszki na mokrych skałach, ale jego listki są krótsze, dorastają do 1–1,5 mm i nie mają ząbkowania wzdłuż brzegów podstawy. Nagosz rdzawy Gymnostomum aeruginosum jest podobny do ciemnych form gałęziaka prząślika, ale także ma krótsze listki (do 1,5 mm) i brak ząbkowania brzegu podstawy.[6]
Biologia i ekologia
Mech ortotropowy, łodyżki wyrastają prosto w górę z pączków powstających na splątku, mają symetrię promienistą i rozgałęziają się widlasto[7]. Rośnie w wilgotnych, zacienionych miejscach, gdzie woda wycieka z wapiennych skał, także przy strumieniach i wodospadach. Spotykany również na zaprawie wilgotnych murów. Jest to jeden z najważniejszych mchów wytwarzających tuf wapienny (trawertyn). Dolna część darni często staje się twarda i kamienieje w solach wapnia[6].
Systematyka i nazewnictwo
Synonimy[2]: Barbula atlantica (P. Beauv.) Brid., Coscinodon elongatus Brid., Eucladium angustifolium Glow., Grimmia fragilis F. Weber, Tortula atlantica P. Beauv., Weissia verticillata Hedw.
Zagrożenia
Gatunek został wpisany na czerwoną listę mchów województwa śląskiego z kategorią zagrożenia „CR” (takson skrajnie zagrożony wyginięciem, stan na 2011 r.). W Czechach w 2005 r. nadano mu kategorię „LC-att” (najmniejszej troski, lecz wymagający uwagi)[4].
Na obszarze województwa śląskiego głównym czynnikiem niszczącym florę epilityczną było pozyskiwanie surowców skalnych dla celów gospodarczych. Zidentyfikowano dwa kolejne czynniki zagrożenia: rekultywacja starych wyrobisk oraz masowy rozwój turystyki skałkowej. Opuszczone kamieniołomy były często wtórnie zasiedlane przez mszaki. Turystyka wspinaczkowa odbywa się najczęściej w obrębie naturalnych wychodni skalnych. Skutkiem tych działań jest często niszczenie wrażliwej roślinności naskalnej[4].
Przypisy
-
↑ B. Goffinet, W.R. Buck, A.J. Shaw: Classification: mosses (ang.). University of Connecticut, 2008–. [dostęp 2017-03-04].
-
↑ a b Eucladium verticillatum (ang.). W: The Plant List [on-line]. [dostęp 2017-03-04].
-
↑ a b c d e Eucladium verticillatum (ang.). W: Flora of North America Vol. 27 [on-line]. [dostęp 2017-03-04].
-
↑ a b c Adam Stebel, Barbara Fojcik, Henryk Klama, Jan Żarnowiec. Czerwona lista mszaków województwa śląskiego - The Red List of Threatened Bryophytes of Silesian Voivodship. „Czerwone listy wybranych grup grzybów i roślin województwa śląskiego”. 2, 2012. Centrum Dziedzictwa Przyrody Górnego Śląska. ISSN 427-9142. [dostęp 2017-03-04].
-
↑ Adam Stebel, Paweł Czarnota. Wykaz mchów pasma Gorców w polskich Karpatach Zachodnich. List of mosses of the Gorce range in the Polish Western Carpathians. „Ochrona Beskidów Zachodnich”. 4, s. 7–25, 2012.
-
↑ a b c d e f g Eucladium verticillatum. W: Mosses and Liverworts of Britain and Ireland - a field guide. Ian Atherton, Sam Bosanquet, Mark Lawley (red.). Wyd. I. British Bryological Society, 2010. ISBN 978-0-9561310-1-0. [dostęp 2017-02-26]. (ang.)
-
↑ Szymon Jusik: Klucz do oznaczania mchów i wątrobowców wodnych dla potrzeb oceny stanu ekologicznego wód powierzchniowych w Polsce. Wyd. I. Warszawa: Inspekcja Ochrony Środowiska GIOŚ, 2012, seria: Biblioteka Monitoringu Środowiska. ISBN 978-83-61227-09-0.
- license
- cc-by-sa-3.0
- copyright
- Autorzy i redaktorzy Wikipedii
Gałęziak prząślik: Brief Summary
(
Polish
)
provided by wikipedia POL
Gałęziak prząślik (Eucladium verticillatum (Hedw.) Bruch & Schimp.) – gatunek mchu należący do rodziny płoniwowatych (Pottiaceae Schimp.). Występuje przeważnie na półkuli północnej, także w Polsce. Jest to jeden z najważniejszych mchów wytwarzających tuf wapienny.
- license
- cc-by-sa-3.0
- copyright
- Autorzy i redaktorzy Wikipedii
Eucladium verticillatum
(
Vietnamese
)
provided by wikipedia VI
Eucladium verticillatum là một loài Rêu trong họ Pottiaceae. Loài này được (Hedw.) Bruch & Schimp. mô tả khoa học đầu tiên năm 1846.[1]
Hình ảnh
Chú thích
Liên kết ngoài
- license
- cc-by-sa-3.0
- copyright
- Wikipedia tác giả và biên tập viên
Eucladium verticillatum: Brief Summary
(
Vietnamese
)
provided by wikipedia VI
Eucladium verticillatum là một loài Rêu trong họ Pottiaceae. Loài này được (Hedw.) Bruch & Schimp. mô tả khoa học đầu tiên năm 1846.
- license
- cc-by-sa-3.0
- copyright
- Wikipedia tác giả và biên tập viên
_3277.JPG)
_3283.JPG)
_3286.JPG)
_3288.JPG)
Bài viết liên quan đến họ rêu Pottiaceae này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. 
_9793.JPG)
_6416.JPG)
