Глодач (лат. Rodentia) е секој цицач кој се карактеризира со пар на широки, остри и длетовидни заби од типот на секачи кои се цврсто всадени во двете вилици и се користат за гризење (глодање) на вегетацијата. Предната површина на секој секач се состои од глеѓ, а задната површина од мек дентин кој се троши за време на процесот на глодање, така што секачите константно се чуваат остри. Глодачите немаат кучешки заби (песјаци), а присутна е празнина помеѓу забите за сечење и оние за мелење, односно катниците. Повеќето глодачи се карактеризираат и со добро развиени уши.
Постојат повеќе видови на глодачи од било кој друг мамалиски ред; повеќе од 400 родови и околу 2,000 видови се нашироко распространети низ светот. Најголемиот од глодачите е капибарата, а повеќето други видови се релативно мали. Глодачите живеат во најразлични живеалишта: некои видови се водни, некои се копнени, а некои живеат во дупки во почвата. Другите се арбореални и околу 35 видови се летачки верверички кои се полуаериални, рипајќи од едно на друго дрво.
Многу глодачи се економски неповолни, уништувајќи ги земјоделските култури и складираната храна. Глодачите како куќниот глушец и стаорецот понекогаш пренесуваат болести. Некои видови, како мускратот и дабарот, се ценети поради нивното крзно; браните изградени од дабарите спречуваат ерозија на почвата. Белите (албино) раси на глувци и стаорци се важни во биолошкото експериментирање. Белиот глушец, хрчакот и морското прасе се популарни домашни миленичиња.
Научниците продолжуваат да пронаоѓаат нови видови на глодачи. Необичен верверицовиден глодач наречен Лаоски карпест стаорец, откриен во Лаос во 2005, припаѓа на фамилија глодачи за која се мисли дека е изумрена веќе 11 милиони години. Глодачите од претходно се познати само од фосилни форми.
РЕД RODENTIA (од латински, rodere, гризе)
Европска црвена верверица (Sciurus vulgaris).
Куќен глушец (Mus musculus).
Европска верверица.
Алпски мрмот (Marmota marmota)
Златест хрчак.
Нордиска летачка верверица (Glaucomys sabrinus).
Сив стаорец (Rattus norvegicus).
Морско прасе (Cavia aperea).
Глодач (лат. Rodentia) е секој цицач кој се карактеризира со пар на широки, остри и длетовидни заби од типот на секачи кои се цврсто всадени во двете вилици и се користат за гризење (глодање) на вегетацијата. Предната површина на секој секач се состои од глеѓ, а задната површина од мек дентин кој се троши за време на процесот на глодање, така што секачите константно се чуваат остри. Глодачите немаат кучешки заби (песјаци), а присутна е празнина помеѓу забите за сечење и оние за мелење, односно катниците. Повеќето глодачи се карактеризираат и со добро развиени уши.
Постојат повеќе видови на глодачи од било кој друг мамалиски ред; повеќе од 400 родови и околу 2,000 видови се нашироко распространети низ светот. Најголемиот од глодачите е капибарата, а повеќето други видови се релативно мали. Глодачите живеат во најразлични живеалишта: некои видови се водни, некои се копнени, а некои живеат во дупки во почвата. Другите се арбореални и околу 35 видови се летачки верверички кои се полуаериални, рипајќи од едно на друго дрво.
Многу глодачи се економски неповолни, уништувајќи ги земјоделските култури и складираната храна. Глодачите како куќниот глушец и стаорецот понекогаш пренесуваат болести. Некои видови, како мускратот и дабарот, се ценети поради нивното крзно; браните изградени од дабарите спречуваат ерозија на почвата. Белите (албино) раси на глувци и стаорци се важни во биолошкото експериментирање. Белиот глушец, хрчакот и морското прасе се популарни домашни миленичиња.
Научниците продолжуваат да пронаоѓаат нови видови на глодачи. Необичен верверицовиден глодач наречен Лаоски карпест стаорец, откриен во Лаос во 2005, припаѓа на фамилија глодачи за која се мисли дека е изумрена веќе 11 милиони години. Глодачите од претходно се познати само од фосилни форми.
.jpg)
