As Firmicutes (do latín: firmus cutis, "pel forte", referido aquí a "parede celular forte") son un filo def bacterias, a maioría das cales teñen unha estrutura da parede celular grampositiva. Porén, unhas poucas, como Megasphaera, Pectinatus, Selenomonas e Zymophilus, teñen unha pseudomembrana externa porosa que fai que presenten unha tinguidura gramnegativa.
En anteriores clasificacións recibiron o nome de Firmacutes, que despois se cambiou a Firmicutes cunha diminución na súa composición. Os científicos antes clasificaban en Firmicutes todas as bacterias grampositivas, pero recentemente defínenas como o grupo central de formas relacionadas chamado o grupo de baixo contido G+C, en contraste coas Actinobacteria. Pódense incluír aquí as Molicutes (micoplasmas, sen parede), que noutras clasificacións se clasifican como Tenericutes.
As Firmicutes teñen células arredondadas (chamadas cocos) ou bacilares. Moitas Firmicutes producen endósporas, que son resistentes á desecación e poden sobrevivir en condicións estremas. Atópanse en diversos ambientes, e o grupo inclúe algúns notables patóxenos. As da familia das heliobacterias, producen enerxía por medio da fotosíntese. Firmicutes son uns dos microorganismos importantes que fan que se pique o viño, cervexa ou sidra.
O grupo divídese tipicamente en Clostridia, que son organismos anaeróbicos, Bacilli, que son aerobios obrigados ou facultativos, e os Mollicutes (micoplasmas, que agora nalgunhas clasificacións se consideran Tenericutes).
Nas árbores filoxenéticas os dous primeiros grupos son parafiléticos ou polifiléticos, como o son os seus principais xéneros, Clostridium e Bacillus.[1]
No cladograma móstrase a taxonomía actualmente aceptada do grupo baseada na LPSN (List of Prokaryotic names with Standing in Nomenclature) [2] e o NCBI (National Center for Biotechnology Information) [3] e a filoxenia está baseada en datos do ARNr 16S da LTP 106 do Proxecto The All-Species Living Tree.[4]
?Synergistaceae {Clostridiales Familia XV Incertae Sedis}
?Thermoanaerobacterales Clado sen nome I [incl. Fervidicola]
?Thermoanaerobacterales Clado sen nome II
?Clostridium thermoamylolyticum ♠ Katkocin et al. 1985
?Thermovorax subterraneus ♠ Makinen et al. 2009
Firmicutes s. s.Carboxydocella {Clostridiales Familia XVI. Incertae Sedis}
Clostridia s.s. [incl. Negativicutes]
Bacilli [incl. Erysipelotrichia & Mollicutes]
Notas:
♠ Cepas que se encontran no NCBI pero non na LSPN.
Actualmente hai máis de 274 xéneros asignados ao filo Firmicutes. Os xéneros máis importantes son os seguintes:
Bacilli, orde Bacillales
Bacilli, orde Lactobacillales
Erysipelotrichi
Son Firmicutes a maior parte das especies da flora bacteriana intestinal humana e do rato.[5] Os Firmicutes da flora intestinal foron implicados na absorción de enerxía e obesidade.[6][7][8]
Ata agora non hai unha forma simple de definir categoricamente unha bacteria dada como pertencente a Firmicutes, xa que o filo é enormemente diverso en características fenotípicas debido a que ao intenso intercambio de plásmidos entre as súas especies e xéneros, pero a presenza de Firmicutes pode agora detectarse por PCR en tempo real utilizando metodoloxías recentemente descritas.[9]
As Firmicutes (do latín: firmus cutis, "pel forte", referido aquí a "parede celular forte") son un filo def bacterias, a maioría das cales teñen unha estrutura da parede celular grampositiva. Porén, unhas poucas, como Megasphaera, Pectinatus, Selenomonas e Zymophilus, teñen unha pseudomembrana externa porosa que fai que presenten unha tinguidura gramnegativa.
En anteriores clasificacións recibiron o nome de Firmacutes, que despois se cambiou a Firmicutes cunha diminución na súa composición. Os científicos antes clasificaban en Firmicutes todas as bacterias grampositivas, pero recentemente defínenas como o grupo central de formas relacionadas chamado o grupo de baixo contido G+C, en contraste coas Actinobacteria. Pódense incluír aquí as Molicutes (micoplasmas, sen parede), que noutras clasificacións se clasifican como Tenericutes.
As Firmicutes teñen células arredondadas (chamadas cocos) ou bacilares. Moitas Firmicutes producen endósporas, que son resistentes á desecación e poden sobrevivir en condicións estremas. Atópanse en diversos ambientes, e o grupo inclúe algúns notables patóxenos. As da familia das heliobacterias, producen enerxía por medio da fotosíntese. Firmicutes son uns dos microorganismos importantes que fan que se pique o viño, cervexa ou sidra.
