Sambucus australis, el sauco austral, ye una especie yerbácea de la familia Adoxaceae, nativa d'América del Sur, orixinaria de la zona templada del Este de Suramérica específicamente d'Arxentina,[2] espandir al Uruguái, Brasil, Bolivia, y partes de Perú. Ye frecuentemente confundida cola especie Sambucus nigra
Parrotal perenne, crez 2–3 m d'altor, hasta 5; tarmos erectos, usualmente ensin cañes, en grandes grupos por un estendíu y perenne sistema de rizomes soterraños. Fueyes opuestes, pinnaes, 15–30 cm de long., 5-9 folíolos con arume fediento. Los tarmos terminen nun corimbo de 10–15 cm de diámetru con numberoses flores blanques (dacuando roses). Frutu baga tóxica, negra, pequeña, globosa de 5–6 mm de diámetru.
Cultívase como planta ornamental, poles sos flores vistoses, multiplicar por granes y estaques y la so crecedera ye rápidu.
Actea, sabugu, saúcho, yubo
De 6 a 8 meses dempués de plantáu, nel floriamientu. Rendimientu: 600 a 1000 kg/ha de flores seques; 1,5 a 3 t/hai de fueyes seques (Correa et al., 1991).
Tien propiedaes sudoríficas, diurétiques y laxantes.[2]. Les fueyes machucaes en cataplasmes, sirven de antihemorroida y escuédiga.
El so fervinchu de flores, con azucre quemada ye un remediu preconizáu contra la tos. Tamién s'usa en casos de rubéola, pa lo cual prepárase un cocimientu de fueyes de sauco a razón d'un puñáu, con una cuyarada sopera de granos de cebada, en 5 dL d'agua (Martínez Crovetto, 1981).
Flavonoides (rutina, isoquercetina, eldrina), aceites esenciales, mucílagos, pectina, taninos, glicosídeos (sambunigrina), acedos clorogénico, caféico, cítricu, málico, tartárico, alcaloides (sambucina), azucres reductores, vitamines A, C, llomba, triterpenos, antocianosídeos (crisantemina, sambucianina).[3]
Sambucus australis describióse por Cham. et Schltdl. y espublizóse en Linnaea 3: 140. 1828.[4]
Sambucus: nome xenéricu que deriva de la pallabra griega sambuke d'un preséu musical fechu de madera y un nome usáu por Pliniu'l Vieyu pa un árbol posiblemente rellacionáu col sabugu.[5]
australis: epítetu xeográficu qu'alude al so localización nel sur (austral).
Sambucus australis, el sauco austral, ye una especie yerbácea de la familia Adoxaceae, nativa d'América del Sur, orixinaria de la zona templada del Este de Suramérica específicamente d'Arxentina, espandir al Uruguái, Brasil, Bolivia, y partes de Perú. Ye frecuentemente confundida cola especie Sambucus nigra
Sambucus australis is a species of tree in the family Adoxaceae. It is native to South America.[1][2]
Sambucus australis ranges from southeastern and southern Brazil to Paraguay, Uruguay, and northeastern Argentina.[3]
Sambucus australis is a species of tree in the family Adoxaceae. It is native to South America.
Sambucus australis, el sauco austral, es una especie herbácea de la familia Adoxaceae, nativa de América del Sur, originaria de la zona templada del Este de Sudamérica específicamente de Argentina, Uruguay, Brasil, Bolivia, y partes de Perú. Es frecuentemente confundida con la especie Sambucus nigra
Arbusto perenne, crece 2–3 m de altura, hasta 5; tallos erectos, usualmente sin ramas, en grandes grupos por un extendido y perenne sistema de rizomas subterráneos. Hojas opuestas, pinnadas, 15–30 cm de long., 5-9 folíolos con aroma fétido. Los tallos terminan en un corimbo de 10–15 cm de diámetro con numerosas flores blancas (ocasionalmente rosas). Fruto baya tóxica, negra, pequeña, globosa de 5–6 mm de diámetro.
Se cultiva como planta ornamental, por sus flores vistosas, se multiplica por semillas y estacas y su crecimiento es rápido.
Actea, saúco, saúcho, yubo
De 6 a 8 meses después de plantado, en la floración. Rendimiento: 600 a 1000 kg/ha de flores secas; 1,5 a 3 t/ha de hojas secas (Correa et al., 1991).
Posee propiedades sudoríficas, diuréticas y laxantes.[2]. Las hojas machacadas en cataplasmas, sirven de antihemorroida y resolutiva.
Su infusión de flores, con azúcar quemada es un remedio preconizado contra la tos. También se usa en casos de rubéola, para lo cual se prepara un cocimiento de hojas de sauco a razón de un puñado, con una cucharada sopera de granos de cebada, en 5 dL de agua (Martínez Crovetto, 1981).
Flavonoides (rutina, isoquercetina, eldrina), aceites esenciales, mucílagos, pectina, taninos, glicosídeos (sambunigrina), ácidos clorogénico, caféico, cítrico, málico, tartárico, alcaloides (sambucina), azúcares reductores, vitaminas A, C, colina, triterpenos, antocianosídeos (crisantemina, sambucianina).[2]
Sambucus australis fue descrita por Cham. et Schltdl. y publicado en Linnaea 3: 140. 1828.[3]
Sambucus: nombre genérico que deriva de la palabra griega sambuke de un instrumento musical hecho de madera y un nombre usado por Plinio el Viejo para un árbol posiblemente relacionado con el saúco.[4]
australis: epíteto geográfico que alude a su localización en el sur (austral).
Sambucus australis, el sauco austral, es una especie herbácea de la familia Adoxaceae, nativa de América del Sur, originaria de la zona templada del Este de Sudamérica específicamente de Argentina, Uruguay, Brasil, Bolivia, y partes de Perú. Es frecuentemente confundida con la especie Sambucus nigra
Suðuryllir (fræðiheiti: Sambucus australis) er trjátegund í geitblaðsætt. Hann er ættaður frá Suður Ameríku (Perú, Brasilía og Bólivía).[1][2] Berin eru eitruð, en blómin eru notuð í jurtalækningum.* Aplicações em herbologia Honum er stundum ruglað við svartylli.
Suðuryllir (fræðiheiti: Sambucus australis) er trjátegund í geitblaðsætt. Hann er ættaður frá Suður Ameríku (Perú, Brasilía og Bólivía). Berin eru eitruð, en blómin eru notuð í jurtalækningum.* Aplicações em herbologia Honum er stundum ruglað við svartylli.
Sambucus australis, popularmente conhecida como acapora, é uma planta caprifoliácea herbácea da família Adoxaceae, nativa da América do Sul, especificamente no Peru, Brasil e Bolívia. É frequentemente confundida com a espécie Sambucus nigra.
Arbusto perene, atinge 2–3 m de altura, troncos eretos e ramificados geralmente, em grandes grupos por um sistema amplo e duradouro de rizomas subterrâneos. As folhas são opostas, pinadas, 15–30 cm de comprimento., 5-9 folhetos com mau cheiro. Os caules terminam em um corimo 10–15 cm de diâmetro, com numerosas flores brancas (às vezes rosa). Frutos silvestres tóxicos, pretos, pequenos, globuloso, 5–6 mm de diâmetro. É cultivada como ornamental, pelas suas flores vistosas, multiplicar por sementes e por estacas e cresce rapidamente.
De 6 a 8 meses após o plantio, no florescimento. Rendimento: 600 a 1000 kg / ha de flores secas, de 1,5 a 3 t / ha de folhas secas (Correa et al., 1991).
Possui sudorífico, diurético e laxante. As folhas esmagadas em cataplasmas, servir antihemorroida e decisivo.
Sua infusão de flores com açúcar queimado é um remédio recomendado para tosse. Também usado em casos de rubéola, para o qual prepara uma infusão de folhas de salgueiro, à taxa de um punhado, com uma colher de sopa de grãos de cevada em 5 litros de água. (Martinez Crovetto, 1981).
Flavonóides (rutina, isoquercetina, eldrina), óleos essenciais, mucilagem, pectina, taninos, glicosídeos (sambunigrina), ácido clorogênico, cafeico, ácido cítrico, málico e tartárico, alcalóides (sambucina), açúcares redutores, vitaminas A, C triterpenos, colina, , antocianosídeos, crisantemina (sambucianina).
Sambucus australis, popularmente conhecida como acapora, é uma planta caprifoliácea herbácea da família Adoxaceae, nativa da América do Sul, especificamente no Peru, Brasil e Bolívia. É frequentemente confundida com a espécie Sambucus nigra.