Der Bonin-Rotrückenreiher (Nycticorax caledonicus crassirostris), auch als Boninreiher bezeichnet, ist eine ausgestorbene Unterart des Rotrückenreihers (Nycticorax caledonicus). Er kam auf den Bonin-Inseln vor. Nicholas Aylward Vigors beschrieb diesen Vogel 1839 nach Berichten von Heinrich von Kittlitz und Kapitän Frederick William Beechey, die 1828 mit der HMS Blossom vor den Bonin-Inseln Halt machten.
Der Bonin-Rotrückenreiher erreichte eine Größe von 61 Zentimetern. Der schwarze Oberkopf war durch zwei lange, weiße Schmuckfedern charakterisiert, die bis zum Rücken hinabreichten. Der Rücken war zimtbraun, die Unterseite war weiß. Füße und Beine waren orange. Der Schnabel war schwarz. Vom Rotrückenreiher unterschied er sich durch seinen dickeren und geraderen Schnabel.
Die Verbreitung des Bonin-Rotrückenreihers war auf die Inseln Chichi-jima und Nakōdo-jima im Ogasawara-Archipel beschränkt. Sein Lebensraum waren Strände und Marschen, wo er in niedrigen Bäumen seine Nester errichtete.
Seine Nahrung bestand aus Fischen, Insekten und vermutlich kleinen Schildkröten.
Die Hauptgründe für sein Aussterben waren höchstwahrscheinlich die Nachstellung durch Ratten, Hunde und verwilderte Katzen sowie die Überjagung wegen der Schmuckfedern, die bei den Modisten im kaiserlichen Japan häufig verwendet wurden. Das letzte Exemplar wurde 1889 auf Nakōdo-jima gesammelt. Sechs Museumsexemplare sind bekannt, von denen sich je eines in London und Bremen sowie vier in Sankt Petersburg befinden.
Der Bonin-Rotrückenreiher (Nycticorax caledonicus crassirostris), auch als Boninreiher bezeichnet, ist eine ausgestorbene Unterart des Rotrückenreihers (Nycticorax caledonicus). Er kam auf den Bonin-Inseln vor. Nicholas Aylward Vigors beschrieb diesen Vogel 1839 nach Berichten von Heinrich von Kittlitz und Kapitän Frederick William Beechey, die 1828 mit der HMS Blossom vor den Bonin-Inseln Halt machten.
The Bonin nankeen night heron (Nycticorax caledonicus crassirostris) is an extinct subspecies of the nankeen night heron.
The Bonin nankeen night heron was described by Nicholas Aylward Vigors in 1839 based on reports by Heinrich von Kittlitz and by Captain Frederick William Beechey from the British ship HMS Blossom from 1828. It reached a size of about 61 cm. The crown was black and had two white ornamental plumes which reached to its back. The back was cinnamon-brown. The underparts were white. Feet and legs were orange and the bill was black. In contrast to the nankeen night heron it had a thicker and straighter bill.
It was only found on the Bonin Islands, Chichi-jima and Nakōdo-jima. Its habitat consisted of beaches and marshes where it nested in low trees.
Insects, fish, and possibly small turtles.
The Bonin nankeen night heron became extinct only 50 years after its description. The last specimen was taken in 1889 on Nakōdo-jima. Six museum specimens exist, one each in London and Bremen, and four in St. Petersburg. The most likely reason for its extinction is predation by rats and feral cats. However, collectors fascinated by its plumes may also have been responsible; birds shot for use in millinery (a burgeoning business in contemporary Japan) would not have ended up in scientific collections.
The Bonin nankeen night heron (Nycticorax caledonicus crassirostris) is an extinct subspecies of the nankeen night heron.
La Bonina noktardeo aŭ Ogasavara noktardeo (Nycticorax caledonicus crassirostris) estis jam formortinta subspecio de la Oceania noktardeo nome birdospecio de la familio de Ardeedoj.
La Bonina noktardeo estis priskribita de Nicholas Aylward Vigors en 1839 baze sur informoj fare de Heinrich von Kittlitz kaj de la kapitano Frederick William Beechey el la brita ŝipo HMS Blossom el 1828. Ĝi atingis grandon de ĉirkaŭ 61 cm. La krono estis nigra kaj havis du blankajn ornamoplumojn kiuj atingis ties dorson. La dorso estis cinamo-bruna. La subaj partoj estis blankaj. Piedoj kaj kruroj estis oranĝecaj kaj la beko estis nigra. Kontraste kun la Oceania noktardeo ĝi havis pli dikan kaj rektan bekon.
Ĝi troviĝis nur en la insuloj Ogasavaroj aŭ Boninoj Ĉiĉi-jima kaj Nakōdo-jima. Ties habitato konsistis el strandoj kaj marĉoj kie ili nestumis en malaltaj arboj.
Insektoj, fiŝoj, kaj eble malgrandaj testudoj.
La Bonina noktardeo iĝis formortinta nur 50 jarojn post sia priskribo. La lasta specimeno estis kaptita en 1889 en Nakōdo-jima. Ekzistas ses muzeaj specimenoj, po unu en Londono kaj Bremeno, kaj kvar en Sankta Peterburgo. Plej verŝajna tialo por ties formorto estas predado fare de ratoj kaj naturiĝintaj katoj. Tamen ankaŭ kolektantoj fascinitaj pro ties plumoj povus esti responsaj; birdoj mortpafitaj por uzado en ĉapelproduktado (burĝona negocado en nuntempa Japanio) ne estus nun en sciencaj kolektoj.
La Bonina noktardeo aŭ Ogasavara noktardeo (Nycticorax caledonicus crassirostris) estis jam formortinta subspecio de la Oceania noktardeo nome birdospecio de la familio de Ardeedoj.
Nycticorax caledonicus crassirostris – wymarły podgatunek ślepowrona rdzawego, ptaka brodzącego z rodziny czaplowatych (Ardeidae), zamieszkującego niegdyś Wyspy Bonin leżące na Pacyfiku, należące do Japonii.
Średniej wielkości czapla o krępej budowie. Ptaki te osiągały wielkość do 61 centymetrów. Wierzch głowy był czarny z którego wyrastały dwa ozdobne białe pióropusze, które sięgały do tułowia. Grzbiet barwy brązowo-cynamonowej, brzuch biały. Nogi i stopy barwy pomarańczowej, dziób czarny. W porównaniu z podgatunkiem nominatywnym Nycticorax caledonicus caledonicus miał większy i silniejszy dziób.
Nycticorax caledonicus crassirostris został opisany przez Nicholasa Aylwarda Vigorsa w 1839 roku na podstawie raportów pruskiego rysownika Heinricha von Kittlitza i kapitana brytyjskiej marynarki wojennej Fredericka Williama Beechey'a w trakcie podróży statkiem HMS Blossom w 1828 roku.
Pokarm stanowiły przede wszystkim ryby, owady i małe żółwie.
Jedynym znanym miejscem występowania Nycticorax caledonicus crassirostris były dwie wyspy z grupy Wysp Bonin, tj. Chichi-jima i Nakōdo-jima. Siedliskiem tych ptaków były plaże i bagna. Gniazdował na niskich drzewach.
Nycticorax caledonicus crassirostris posiada obecnie status podgatunku wymarłego (EX). Wymarł niespełna 50 lat po jego opisaniu. Ostatni okaz schwytano w 1889 roku na wyspie Nakōdo-jima. Obecnie istnieje sześć okazów muzealnych, po jednym w Londynie i Bremie oraz cztery w Petersburgu. Najbardziej prawdopodobną przyczyną jego wyginięcia było drapieżnictwo szczurów i dzikich kotów. Pośrednią przyczyną było także kolekcjonowanie piór w celu wyrobu kapeluszy przez modystki. Z tej przyczyny ptaki te były masowo odstrzeliwane. Kapelusze takie były szczególnie modne w ówczesnych czasach w Japonii. Z tej również przyczyny nie zachowały się żadne muzealne egzemplarze w japońskich muzeach.
Nycticorax caledonicus crassirostris – wymarły podgatunek ślepowrona rdzawego, ptaka brodzącego z rodziny czaplowatych (Ardeidae), zamieszkującego niegdyś Wyspy Bonin leżące na Pacyfiku, należące do Japonii.
博寧島夜鷺（Nycticorax caledonicus crassirostris）是棕夜鷺一個已滅絕的亞種。
博寧島夜鷺是由Nicholas Aylward Vigors於1839年所描述。他只是根據Heinrich von Kittlitz及1828年Frederick William Beechey的故事來描述。
博寧島夜鷺長約61厘米。冠呈黑色及有兩條長達背部裝飾的白羽毛。背部呈肉桂褐色，上身呈白色。腳呈橙色，喙是黑色的。牠們與棕夜鷺不同的是其喙較厚及筆直。
博寧島夜鷺只在小笠原群島的父島及媒島上發現。牠們棲息在海灘及沼澤，並在矮樹上築巢。
博寧島夜鷺在被發現後的50年內就已經滅絕。最後發現的標本是於1889年在媒島上採集的。現時共有6個標本，分別存放在倫敦、不來梅及聖彼得堡。牠們滅絕的原因是受到大家鼠和野貓的掠食及為製作女帽而被射殺所致。
