Culcita is a genus of ferns, native to the Americas, Macaronesia and Iberian Peninsula. It is the only genus in the family Culcitaceae in the Pteridophyte Phylogeny Group classification of 2016 (PPG I).[1] Alternatively, the family may be treated as the subfamily Culcitoideae of a very broadly defined family Cyatheaceae,[2] the placement used for the genus in Plants of the World Online as of November 2019.[3]
Only two species are known:[4]
Culcita is a genus of ferns, native to the Americas, Macaronesia and Iberian Peninsula. It is the only genus in the family Culcitaceae in the Pteridophyte Phylogeny Group classification of 2016 (PPG I). Alternatively, the family may be treated as the subfamily Culcitoideae of a very broadly defined family Cyatheaceae, the placement used for the genus in Plants of the World Online as of November 2019.
Las culcitáceas (nombre científico Culcitaceae), con su único género Culcita, son una familia de helechos del orden Cyatheales, que en la moderna clasificación de Christenhusz et al. 2011[1][2][3] es monofilética.
La clasificación más actualizada es la de Christenhusz et al. 2011[1][2][3] (basada en Smith et al. 2006,[4] 2008);[5] que también provee una secuencia lineal de las licofitas y monilofitas.
Esta familia pertenece a la Clase Polypodiopsida, orden Cyatheales.
Plantae (clado), Viridiplantae, Streptophyta, Streptophytina, Embryophyta, Tracheophyta, Euphyllophyta, Monilophyta
2 especies
Monofilético (Korall et al. 2006). Hermano de Plagiogyriaceae, y no muy emparentado con Calochlaena, con el que Culcita usualmente fue asociado. Esta separación está avalada también por caracteres anatómicos (White y Turner 1988, Schneider 1996a).
De hábito terrestre. Distribuido en las Azores, Madeira, Tenerife, el sudoeste de Europa, y el Neotrópico.
Con las características de Pteridophyta.
Rizomas postrados o ascendentes, solenostélicos, con pelos articulados.
El corte transversal de los pecíolos muestra un haz vascular con forma de alcantarilla ("gutter-shaped").
Hojas grandes, 4-5 pinadas-pinatifidas, con poco vello. Venas libres, suelen ser bifurcadas ("forked").
Soros hasta 3 mm de ancho, ubicados al final de las venas, con parafisos. El indusio externo apenas diferenciado del tejido de la lámina. El indusio interno notoriamente modificado.
Esporas tetraedro-globosas, con marca trilete.
Número de cromosomas: x = 66.
Las culcitáceas (nombre científico Culcitaceae), con su único género Culcita, son una familia de helechos del orden Cyatheales, que en la moderna clasificación de Christenhusz et al. 2011 es monofilética.
Culcita
Les Culcitaceae, en français Culcitacées, sont une famille de fougères de l'ordre des Cyatheales. Cette famille ne comprend qu'un seul genre, Culcita, qui comprend deux espèces : Culcita coniifolia et Culcita macrocarpa.
Ce sont des fougères terrestres ; leur rhizome est horizontal, épais et court, ne formant pas de tige, à l'apex duquel se trouvent des trichomes brun doré à brun. Les feuilles sont monomorphes, les pétioles densément laineux, les lamelles à 4 ou 5 pennes, glabres sauf sur les axes et les nerfs. Les pennes sont largement ovoïdes à subtriangulaires, le côté et les corticales profondément rainurées adaxialement ; les segments ultimes sont obliques, asymétriques et inéquilatéraux à la base, profondément lobés à profondément divisés ; les nerfs sont libres[2].
Les sores sont marginales, les paraphyses nombreuses et parfois même plus longues que les sporanges, l'indium est globulaire, à deux valves, la valvule interne s'insérant dans la valvule externe, généralement les valves de couleur et de texture différentes du tissu lamellaire[2].
Ce genre se compose de deux espèces, l'une dans les néotropiques, Culcita coniifolia, et l'autre, Culcita macrocarpa, en Macaronésie. Il existe sept espèces similaires en Polynésie, en Australie et en Malaisie, qui sont actuellement incluses dans le genre Calochlaena ; une espèce peut être trouvée au Nicaragua. Culcita se distingue de Dicksonia par l'absence de tronc et par le fait qu'elle possède une lamelle à 4 ou 5 pennes (contre 2 à 3)[2].
Seulement deux espèces appartiennent à cette famille[1],[3],[4] :
D'après la World Checklist of Vascular Plants[5], les noms suivants ne sont pas corrects et sont donc des synonymes d'espèces précédentes ou bien d'espèces déplacée dans d'autres genres :
Culcita
Les Culcitaceae, en français Culcitacées, sont une famille de fougères de l'ordre des Cyatheales. Cette famille ne comprend qu'un seul genre, Culcita, qui comprend deux espèces : Culcita coniifolia et Culcita macrocarpa.
Culcitaceae merupakan salah satu suku anggota tumbuhan paku (Pteridophyta) yang tergolong sebagai bangsa paku-paku pohon (Cyatheales).
Tumbuh di Amerika Tropik dan kepulauan di Samudera Atlantik.
Culcitaceae sunt familia pteridophytorum ordinis Cyathealium. Egregium generis exemplum intra familiam est Culcita.
Culcitaceae sunt familia pteridophytorum ordinis Cyathealium. Egregium generis exemplum intra familiam est Culcita.
Culcitaceae is een monotypische familie van boomvarens met slechts één geslacht en twee soorten. Het zijn tropische en subtropische terrestrische varens.
De botanische naam Culcitaceae is overgenomen van het geslacht Culcita en komt van het Latijnse 'culcita' (kussen).
Culcitaceae bezitten kruipende of rechtopstaande wortelstokken bezet met haren. De bladen zijn groot, 4- tot 5 maal geveerd, eveneens schaars behaard, met een gootvormige vaatbundel.
De sporenhoopjes liggen aan het uiteinde van de nerven tegen de bladrand en zijn afgedekt met een dekvliesje.
Culcitaceae zijn terrestrische varens uit de Azoren, Madeira, Tenerife, zuidwest-Europa en de Neotropen.
Culcitaceae zijn fylogenetisch nauw verwant aan de familie Plagiogyriaceae en veel minder aan de Calochlaena, wat in het verleden gedacht werd.
Culcitaceae is een monotypische familie van boomvarens met slechts één geslacht en twee soorten. Het zijn tropische en subtropische terrestrische varens.
Culcitaceae – monotypowa rodzina paproci z rzędu olbrzymkowców (Cyatheales). Obejmuje jeden rodzaj Culcita z dwoma gatunkami. Zasięg tych naziemnych roślin obejmuje Azory, Maderę, Teneryfę, południowo-zachodnią Europę oraz tropiki Ameryki Południowej i Środkowej[1].
Kłącze pełzające lub podnoszące się, solonosteliczne, okryte członowanymi włoskami. Okazałe liście z blaszką podzieloną 4- lub 5-krotnie, z rzadka sparingly owłosione. Wiązki przewodzące otwarte, rozgałęziają się widlasto. Kupki zalążni mają do 3 mm średnicy i ułożone na końcach wiązek[1].
W obrębie rzędu olbrzymkowców (Cyatheales) rodzina Culcitaceae jest grupą siostrzaną dla rodziny Plagiogyriaceae wraz z którą tworzy klad siostrzany dla rodziny Loxsomataceae. Dawniej paprocie z rodzaju Culcita uznawano za blisko spokrewnione z Calochlaena, jednak analizy filogenetyczne, w tym istotne różnice anatomiczne wskazują na dalsze pokrewieństwo tych rodzajów[1].
diksoniowate Dicksoniaceae
olbrzymkowate Cyatheaceae
otężałkowate Cibotiaceae
Culcitaceae
Culcitaceae – monotypowa rodzina paproci z rzędu olbrzymkowców (Cyatheales). Obejmuje jeden rodzaj Culcita z dwoma gatunkami. Zasięg tych naziemnych roślin obejmuje Azory, Maderę, Teneryfę, południowo-zachodnią Europę oraz tropiki Ameryki Południowej i Środkowej.
Culcitaceae é uma família de samambaias pertence à classe Polypodiopsida, ordem Cyatheales, constituída por um único gênero e duas espécies. O gênero Culcita é de hábito terrestre, com uma ampla distribuição geográfica que inclui a Macaronésia (Açores, Madeira, Tenerife), a Península Ibérica, a Nova Caledônia e o norte do Neotrópico. Especificamente no Brasil, ocorre na região sul e sudeste, presente em vegetação de floresta ombrófila na Mata Atlântica.
As culcitáceas são plantas vasculares com ciclo de vida haplodiplonte no qual a alternância de gerações é bem marcada, com esporófitos e gametófitos multicelulares e independentes, com esporos como estrutura de dispersão e de resistência. O gametófito é um "talo" (corpo sem diferenciação anatômica), e o esporófito é um "cormo" (com raiz, vergôntea e sistema vascular).
Atualmente, apenas o gênero Culcita é descrito para a família Culcitaceae. Nele, ocorrem as espécies Culcita coniifolia (Hook.) Maxon (1911) na América do Sul e Culcita macrocarpa Presl (1836), na Península Ibérica e Macaronésia.
As características da família levam a que seja tradicionalmente incluída nas samambaias. Por apresentar esporófitos com megáfilos, ou "frondes", é incluída entre as Euphyllophyta. A fronde é formada por um pecíolo e uma lâmina, os megafilos são maiores e mais complexos que os microfilos, tendo várias nervuras e caules do tipo sifonostelo e eustelo.
Os rizomas são bem desenvolvidos, prostrados ou sub-retos (não eretos), solenostélicos, com pêlos articulados (septados), longos e densos, que podem ser em tons amarelados. O corte transversal dos pecíolos mostra um feixe vascular afunilado ("gutter-shaped").
As folhas são grandes, 4-5 pinadas-pinatífidas, glabras (sem tricomas/pelos) a ligeiramente pubescentes (com tricomas/pelos), subcoriáceas. Nervuras livres, geralmente bifurcadas ("forked"). Os soros, estrutura onde os esporângios estão alojados, têm até 3 mm de largura, estão na parte distal (marginal) das nervuras, com paráfisos.
Como em Dicksoniaceae, o indúsio possui duas valvas. A face externa é apenas diferenciada do tecido da lâmina, mas o indúsio interno é claramente modificado.
Os esporos são tetraedro-globosos, com marca trilete. Possuem superfície levemente rugosa e espínulos. Número de cromossomos: x = 66. [1]
Constituída por um único gênero e duas espécies, é uma família monofilética [2] e já esteve classificada junto com a família Dicksoniaceae por terem características morfologicamente semelhantes. Posteriormente, análises de estudos moleculares informaram que, na verdade, está estreitamente aparentada com Plagiogyriaceae e com o gênero Calochlaena, com o qual Culcita esteve usualmente associado. Esta relação filogenética é confirmada por caracteres anatômicos, como fetos arbóreos. [3] [4]
Essa família ocorre nos três estados do Sul brasileiro e em três estados do sudeste, especificamente Minas Gerais, Rio de Janeiro e São Paulo.
Não há espécies endêmicas, mas a que ocorre no país é a Culcita coniifolia (Hook.) Maxon (1911). [5]
Culcitaceae é uma família de samambaias pertence à classe Polypodiopsida, ordem Cyatheales, constituída por um único gênero e duas espécies. O gênero Culcita é de hábito terrestre, com uma ampla distribuição geográfica que inclui a Macaronésia (Açores, Madeira, Tenerife), a Península Ibérica, a Nova Caledônia e o norte do Neotrópico. Especificamente no Brasil, ocorre na região sul e sudeste, presente em vegetação de floresta ombrófila na Mata Atlântica.