Krumknivgræshoppen (Leptophyes punctatissima) er en løvgræshoppe, der er almindelig over det meste af Europa. På trods af at den er almindelig, så bliver den ofte overset på grund af sin skjulte livsstil.[1] Arten blev oprindeligt beskrevet som Locusta punctatissima i 1792. [2] [3]
De voksne græshopper er ca. 1.5 cm lange, grønne og med små røde pletter. Ryggen af bagkroppen har en brun stribe, mere udtalt hos hannen end hos hunnen.[4][1] En gul-hvid stribe strækker sig hen over siden af hovedet, gennem øjnene. Underben og fødder er brunlige. Antennerne er lange, omkring det dobbelte af kroppens længde. Arten er brachypterøs: hanens forvinger er reduceret til små klapper, og hunnernes er endnu mindre. Bagvingerne mangler helt og hverken han eller hun kan flyve.
Hunnens læggebrod, der har givet arten sit navn, er fladtrykt og krummer skarpt opad.[4][1]
Hannen synger ved at gnide højre vinge mod et tandlignende fremspring ved roden af venstre vinge.[4] Lydene er meget korte (1 til 10 ms), svage og med hovedparten af energien i ultralydsområdet, omkring 40 kHz Den kan derfor bedst høres ved hjælp af en flagermusdetektor. I modsætning til andre løvgræshopper er hunnen i stand til at svare på hannens sang med et svagere kald, hvilket tiltrækker hannen.
Nymfe af krumknivgræshoppe
Hun med krumknivlignende læggebrod
Han med rudimentære vinger på ryggen
Hun, hvor vingerne er endnu mindre
Krumknivgræshoppen er almindelig i store dele af Europa. Udbredelsen rækker fra De Britiske Øer, Frankrig og Belgien i vest til de europæiske dele af Rusland i øst og fra det sydlige Skandinavien til det sydlige Italien, Bulgarien og Grækenland. Den er registreret så langt mod syd som Palæstina. Krumknivgræshoppe er almindelig i Danmark og er klassificeret som ikke truet (LC) på den danske rødliste.[5]
Krumknivgræshoppen (Leptophyes punctatissima) er en løvgræshoppe, der er almindelig over det meste af Europa. På trods af at den er almindelig, så bliver den ofte overset på grund af sin skjulte livsstil. Arten blev oprindeligt beskrevet som Locusta punctatissima i 1792.
Die Punktierte Zartschrecke (Leptophyes punctatissima) ist eine 1–1,5 cm große Art der Laubheuschrecken (Tettigoniidae) und gehört zu der Unterordnung der Langfühlerschrecken (Ensifera).
Der Körper wirkt kräftig, sattelförmig und weist mehr oder weniger sichtbare gelbe Längszeichnungen auf. Die Flügel dieser Langfühlerschrecken sind sehr kurz, vor allem beim Weibchen. Der weibliche Legesäbel ist sichelartig und nach oben gekrümmt. Ähnliche Arten sind die Laubholz-Säbelschrecke (Barbitistes serricauda) und die Gestreifte Zartschrecke (Leptophyes albovittata).
Man trifft diese Art auf Laubbäumen, auf Stauden oder im Gebüsch in Mittel-, West- und Südeuropa an.
Die Art ist in Deutschland in den westlichen und nördlichen Bundesländern häufig und ungefährdet, nach Osten hin jedoch selten bis nicht vorkommend. Nach Sachsen-Anhalt z. B. (bisher laut RL keine dokumentierten Vorkommen) scheint die Art in den letzten Jahren einzuwandern.
Die ausgewachsenen Männchen hört man ab August zirpen. Man unterscheidet zwischen Lock- und Werbegesang. Nach der Begattung legt das Weibchen die Eier einzeln ab, aus denen dann im folgenden Frühjahr die Larven schlüpfen.
Reicholf-Riehm, Helgard: Insekten; 1984, München
Die Punktierte Zartschrecke (Leptophyes punctatissima) ist eine 1–1,5 cm große Art der Laubheuschrecken (Tettigoniidae) und gehört zu der Unterordnung der Langfühlerschrecken (Ensifera).
The speckled bush-cricket (Leptophyes punctatissima) is a flightless species of bush-cricket belonging to the family Tettigoniidae. The species was originally described as Locusta punctatissima in 1792.[1][3]
The speckled bush-cricket is common across much of Europe. It ranges from the British Isles, France, Poland and Belgium in the west to the European parts of Russia in the east, and from southern Scandinavia in the north to southern Italy, Bulgaria and Greece. It has been recorded as far south as Israel. It is also present in the Nearctic realm.[4][5]
This species mainly occurs in dry shrubby environments, in open woodland, in scrub, hedgerows and in gardens, with birch, bramble and gorse.[6][7]
_nymph_2.jpg)
Leptophyes punctatissima can reach a body length of about 10–15 mm (0.39–0.59 in).[8] These bush-crickets are mainly grass-green with minute black speckles[6] (more evident in the nymphs), as reflected in the common and Latin name of the species. Its colouring and secretive lifestyle, hidden away in the undergrowth, mean that it often passes unnoticed. The dorsal surface of the abdomen features an orangey-brown stripe;[7] this is more pronounced in the male than the female. A yellow-white stripe extends backwards from the eyes.[5] The lower legs and feet are brownish. The antennae are twice as long as the body.[8] The species is brachypterous: the male's forewings are reduced to small flaps, and those of the female are even more reduced.[8] The hindwings are completely absent, and both males and females are flightless. The female's ovipositor is laterally compressed and curves sharply upwards.[7][8]
These bush-crickets can be found from April to November. Nymphs emerge in May and develop into their adults during late summer. Females lay their eggs in late summer in the bark of a tree or a plant stem. Then they overwinter until next spring.[7]
The song of the male, produced by rubbing the right wing against a tooth-like projection at the base of the left,[7] is short (1 to 10 ms) and feeble, barely audible to human ears;[7] at a frequency of 40 kHz, it can best be heard with the aid of a bat detector. Unlike other cricket species, the female is able to respond to the male's calls with a weaker call of her own, which attracts the male to her.
The speckled bush-cricket (Leptophyes punctatissima) is a flightless species of bush-cricket belonging to the family Tettigoniidae. The species was originally described as Locusta punctatissima in 1792.
Leptophyes punctatissima, la leptophye ponctuée souvent appelée sauterelle ponctuée, est une espèce d'orthoptères de la famille des Tettigoniidae.
Cette sauterelle se rencontre en Europe occidentale, du nord de l'Espagne à la Scandinavie, elle est présente dans toute la France, les adultes de juillet à novembre. Originaire d'Europe occidentale, elle a été introduite dans beaucoup de pays par le commerce des plantes de jardin[1].
De couleur verte, la leptophye ponctuée, longue de 10 à 14 mm chez le mâle, 12 à 17 mm chez la femelle, est tachetée de nombreux petits points foncés sur tout le corps et les membres. Les antennes sont environ 4 fois plus longues que le corps. Les élytres sont très courts chez les deux sexes. La femelle possède un oviscapte plat, recourbé vers le haut et large.
Souvent difficile à repérer dans la végétation verte à cause de son mimétisme, on la trouve dans les orties, les broussailles, les buissons, les plantes des jardins. Elle est active de jour comme de nuit. Le chant émis le soir et la nuit est faible: il consiste en une succession de notes brèves émises toutes les 3 à 6 secondes; les silences se raccourcissent avec l'élévation de la température.
Leptophyes punctatissima, la leptophye ponctuée souvent appelée sauterelle ponctuée, est une espèce d'orthoptères de la famille des Tettigoniidae.
De struiksprinkhaan (Leptophyes punctatissima) is een rechtvleugelig insect uit de familie sabelsprinkhanen (Tettigoniidae), onderfamilie Phaneropterinae.
Mannetjes bereiken een lengte van 10 tot 13 millimeter, de vrouwtjes zijn 13 tot 18 mm lang[1].
Het lichaam is bolvormig en gedrongen, de lichaamskleur is groen met tot geelgroen, de knieën zijn meer geel-achtig, met over het gehele lichaam vele kleine donkere spikkeltjes. Het halsschild heeft aan weerszijden een witte streep. De legbuis van de vrouwtjes is kort en naar boven gekromd. De vleugels zijn zeer klein en zijn bij het mannetje ongeveer zo lang als het halsschild, bij het vrouwtje ongeveer de helft. Het achterlijf van het mannetje is te herkennen aan twee relatief ver van elkaar gelegen cerci die licht naar elkaar gekromd zijn.
De struiksprinkhaan is te verwarren met de zaagsprinkhaan, die echter duidelijk groter wordt, en met de oostelijke struiksprinkhaan, die echter witte strepen langs de flanken heeft.
De struiksprinkhaan komt overal in Nederland en België voor en is verder te vinden in grote delen van Europa. De habitat bestaat uit verschillende biotopen; van stadsparken, heidevelden, tuinen en wegbermen. De sprinkhaan is te vinden in lagere begroeiing, de nimfen leven dichter bij de bodem op bloemen.
De volwassen struiksprinkhaan is actief gedurende de maanden juli tot oktober, en laat zich vooral horen tussen zeven uur 's avonds en drie uur in de nacht[1]. Het geluid is ultrasoon (40 kHz) en bestaat uit zachte tikjes die met het menselijk oor niet te horen zijn. Voor het inventariseren van de sprinkhaan wordt een vleermuisdetector gebruikt.
Vrouwtje.
Detail legboor.
Mannetje.
Mannelijke nimf.
Referenties
Bronnen
De struiksprinkhaan (Leptophyes punctatissima) is een rechtvleugelig insect uit de familie sabelsprinkhanen (Tettigoniidae), onderfamilie Phaneropterinae.
Multimedia w Wikimedia Commons Wątlik charłaj, wątlik punktowany (Leptophyes punctatissima) – gatunek małego, nielatającego owada prostoskrzydłego zaliczany do długoskrzydlakowych. Po raz pierwszy został opisany naukowo z okolic Paryża[1]. Polska nazwa rodzajowa wątlik nawiązuje do jego wątłej budowy.
Występuje licznie w Europie Zachodniej. W Polsce występuje lokalnie, jest gatunkiem bardzo rzadkim, stwierdzonym po 1980[2]. Pierwsze jego stanowisko odkryto w Poznaniu, kolejne w województwie pomorskim. Dla ochrony tego gatunku w Centrum Hewelianum utworzono użytek ekologiczny „Luneta z Pasikonikiem”[3].
Wątlik charłaj ma zielony tułów z brązową pręgą na grzbiecie oraz długie odnóża. Skrzydła są silnie zredukowane u obydwu płci. Osiąga długość 9–18 mm. Zimują jaja składane w korze drzew lub krzewów. Larwy pojawiają się wiosną. W Europie Zachodniej osobniki dorosłe obserwowane są od połowy lipca do jesieni. Wątlik charłaj jest gatunkiem roślinożernym.
Blisko spokrewnionym gatunkiem jest występujący również w Polsce Leptophyes albovittata.
Wątlik charłaj, wątlik punktowany (Leptophyes punctatissima) – gatunek małego, nielatającego owada prostoskrzydłego zaliczany do długoskrzydlakowych. Po raz pierwszy został opisany naukowo z okolic Paryża. Polska nazwa rodzajowa wątlik nawiązuje do jego wątłej budowy.
Występuje licznie w Europie Zachodniej. W Polsce występuje lokalnie, jest gatunkiem bardzo rzadkim, stwierdzonym po 1980. Pierwsze jego stanowisko odkryto w Poznaniu, kolejne w województwie pomorskim. Dla ochrony tego gatunku w Centrum Hewelianum utworzono użytek ekologiczny „Luneta z Pasikonikiem”.
Wątlik charłaj ma zielony tułów z brązową pręgą na grzbiecie oraz długie odnóża. Skrzydła są silnie zredukowane u obydwu płci. Osiąga długość 9–18 mm. Zimują jaja składane w korze drzew lub krzewów. Larwy pojawiają się wiosną. W Europie Zachodniej osobniki dorosłe obserwowane są od połowy lipca do jesieni. Wątlik charłaj jest gatunkiem roślinożernym.
Blisko spokrewnionym gatunkiem jest występujący również w Polsce Leptophyes albovittata.
Lövvårtbitare (Leptophyes punctatissima) är en art i insektsordningen hopprätvingar som tillhör familjen vårtbitare.
Lövvårtbitaren är en ganska liten vårtbitare med en kroppslängd på omkring 9 till 17 millimeter. Kroppen är grönaktig och beströdd med små svarta punkter, ett av de mest utmärkande kännetecknen för arten. Hanen har korta vingar och honan saknar dem helt.
Lövvårtbitaren finns i mellersta, västra och södra Europa. I Sverige finns den endast i den södra delen av landet.
Lövvårtbitaren är en växtätare som gynnas av värme och föredrar soliga och skyddade habitat. Hanen stridulerar, det vill säga spelar, under natten för att locka till sig honor. Sången är svag och utgörs av korta och enkla ljud, närmast hörbara som ”sr”.
Wikimedia Commons har media som rör Lövvårtbitare.
Lövvårtbitare (Leptophyes punctatissima) är en art i insektsordningen hopprätvingar som tillhör familjen vårtbitare.
