La palaia de Sant Pau, llengua de Sant Pau, llenguado ocel·lat, palaí, perdiu de Sant Pau o soldat (Microchirus ocellatus) és un peix teleosti de la família dels soleids i de l'ordre dels pleuronectiformes.[1]
Té lloc durant l'hivern.
Menja petits invertebrats bentònics.
És bentònic de fons sorrencs i fangosos a fondàries compreses entre els 50 i 300 m.
Es troba a les costes de l'Atlàntic oriental (Madeira, Canàries, Senegal, Ghana, Guinea Bissau, Sierra Leone, sud-oest de la península Ibèrica), Mar Mediterrània i oest de l'Oceà Índic (Sud-àfrica).[3]
S'enterra a la sorra per passar desapercebut i per aguaitar les preses.
Es captura amb arts d'arrossegament.
La palaia de Sant Pau, llengua de Sant Pau, llenguado ocel·lat, palaí, perdiu de Sant Pau o soldat (Microchirus ocellatus) és un peix teleosti de la família dels soleids i de l'ordre dels pleuronectiformes.
Microchirus ocellatus Microchirus generoko animalia da. Arrainen barruko Soleidae familian sailkatzen da.
Espezie hau Egeo itsasoan aurki daiteke.
Microchirus ocellatus Microchirus generoko animalia da. Arrainen barruko Soleidae familian sailkatzen da.
Microchirus ocellatusa, (Linnaeus, 1758) é unha especie de peixe teleósteo da orde dos pleuronectiformes, suborde dos pleuronectoideos e familia dos soleidos,[1] coñecida en galego como acedía de ollos.[2]
Trátase dun pequeno linguado, de até 20 cm de lonxitude como máximo (de aí o nome vulgar de acedía), que habita en fondos mariños areosos ou lamacentos, entre os 20 e os 300 m de profundidade, no Atlántico centro oriental (incluído o Mediterráneo), desde o suroeste da península Ibérica até Serra Leoa, e en Suráfrica e no Índico occidental.
A especie foi descrita por pimeira vez en 1758 polo naturalista sueco Carl von Linné (Linneo), na 10ª edición do seu Systema Naturae, baixo o nome de Pleuronectes ocellatus.
Ao longo do tempo foi coñecida, ademais de polo nome orixinario de Linneo e polo actualmente válido, polos sinónimos seguintes:[1]
O nome específico, ocellatus, é a forma masculina do nominativo do adxectivo latino ocellātus, -a, -um, "que ten ollos pequenos", aludindo aos catro ocelos que presenta no lado pigmentado.
É unha especie mariña, demersal, oceanódroma que habita en mares subtropicais, en fondos de entre os 30 e os 300 m de profundidade,[4] entre os 43° N e os 4° N,[5], no Atlántico centro-oriental, encontrándose nas costas do suroeste da península Ibérica, o mar Mediterráneo, a illa de Madeira, as illas Canarias, Senegal, Ghana, Guiné Bissau e Serra Leona, e nas do océano Índico occidental, desde a antiga provincia de Natal (Suráfrica), até as costas occidentais da India.[5]
Microchirus ocellatus é obxecto de pesca nas zonas 27, 34 e 37 (nordeste do Atlántico, Atlántico centro-leste e Mediterráneo e mar Negro, respectivamente).[2]
Microchirus ocellatusa, (Linnaeus, 1758) é unha especie de peixe teleósteo da orde dos pleuronectiformes, suborde dos pleuronectoideos e familia dos soleidos, coñecida en galego como acedía de ollos.
Trátase dun pequeno linguado, de até 20 cm de lonxitude como máximo (de aí o nome vulgar de acedía), que habita en fondos mariños areosos ou lamacentos, entre os 20 e os 300 m de profundidade, no Atlántico centro oriental (incluído o Mediterráneo), desde o suroeste da península Ibérica até Serra Leoa, e en Suráfrica e no Índico occidental.
La sogliola occhiuta o sogliola[1] (Microchirus ocellatus) e Regolamento (CE) N. 850/98), è un pesce di mare della famiglia Soleidae.
La sogliola occhiuta è conosciuta, nelle varie regioni italiane, con nomi dialettali diversi:[2]
Questo pesce è diffuso in tutto il mar Mediterraneo e nell'Oceano Atlantico orientale tra lo stretto di Gibilterra all'Africa tropicale. Nei mari italiani è comune, soprattutto ad una certa profondità.
Popola i fondi sabbiosi, soprattutto nei dintorni di praterie di Posidonia oceanica o di Cymodocea nodosa. Si rinviene tra i 20-30 ed i 300 m.
È molto simile, nella forma del corpo, alla comune sogliola e si distingue soprattutto per la caratteristica livrea, oltre che per le dimensioni molto più piccole (20 cm al massimo). La colorazione generale è bruna, nella parte anteriore ci sono alcune macchie scure indefinite, di cui è sempre presente una centrale più grande a cavallo della linea laterale; più indietro ci sono quattro macchie rotonde scure disposte regolarmente con centro più chiaro e circondate da una sottile linea gialla. La pinna caudale ha una fascia nera alla base, quindi una fascia giallastra ed è scura nella metà finale. La pinna dorsale e la pinna anale sono nere o scure marginate di bianco.
Si ciba di piccoli animaletti bentonici.
Si cattura con le reti a strascico ed ha carni commestibili simili a quelle della sogliola comune ma, date le piccole dimensioni, non si trova quasi mai in commercio.
Carni eccellenti, il suo utilizzo in cucine è identico a quello dell soglia comune.[2]
La sogliola occhiuta o sogliola (Microchirus ocellatus) e Regolamento (CE) N. 850/98), è un pesce di mare della famiglia Soleidae.
Microchirus ocellatus is een straalvinnige vissensoort uit de familie van de eigenlijke tongen (Soleidae).[1] De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1758 door Linnaeus.
Bronnen, noten en/of referentiesOczlica (Microchirus ocellatus) – gatunek ryby z rodziny solowatych.
Ciepłe i gorące wody przybrzeżne na całym świecie. Żyje na głębokości 30–300 m.
Dorasta do 20 cm długości. Ubarwienie grzbietu szarobrązowe, w tylnej części grzbietu 2 pary charakterystycznych, dużych, czarnoniebieskich, żółto obrzeżonych plam. W środkowej części grzbietu jedna duża, sina plama.
Oczlica (Microchirus ocellatus) – gatunek ryby z rodziny solowatych.
睛斑短臂鰨為輻鰭魚綱鰈形目鰨亞目鰨科的其中一種,為亞熱帶海水魚,分布於中東大西洋區,從伊比利半島西南部至幾內亞灣、地中海、西印度洋南非納塔爾海域,棲息深度30-300公尺,本魚體略為灰色,身體後半部具有4個鑲白邊的黑色眼斑、前半部具有深色模糊斑點,背鰭軟條62-70枚;臀鰭軟條64-75枚,體長可達20公分,棲息在沙泥底質底層水域,以底棲生物為食,生活習性不明,可作為食用魚。