El Tiñosu, (nome científicu Scorpaena scrofa), ye un pexe de la familia de los escorpénidos de color coloráu y cubiertu d'espines. El so pesu puede llegar hasta casi los 3 kg pero son raros los exemplares de más de 1,5-2 kg. Especie demersal sobre fondos roca, de fango y algues, de 0 a 370 metros (sobretoo de 20 a 100 m). Aliméntase de pexes pequeños, crustáceos y moluscos. La reproducción tien llugar de mayu a agostu.
Alcuéntrase en tol Mediterraneu, sacante nel mar Negru y nel Atlánticu Oriental, dende les Islles britániques hasta Senegal.
Péscase, principalmente, con llinies de mano, tresmallos, palangres de fondu y al arrastre.
N'Asturies (a lo menos na parte de Villaviciosa) nómase tamién como tiñosu a la Scorpaena Porcus, ye perparecia a la Scrofa, cola cabeza más robusta y de menor talla. Algamando a lo más los 30 cms. La so carne ye menos apreciada, sobretoo n'otres partes d'España onde'l Cabracho suel consumise a la plancha ente que el Rascacio solo s'usa pa calderetes y guisaos.
La estadística pesquera d'Asturies[1] da los valores que vienen darréu relativos a les captures y ventes de tiñosu rulaos nel Principáu:
Estadística de la pesca de Tiñosu Añu Pesu Importe Preciu Mediu 2004 14.674,45 Kg 102.792,64 € 7,00 €/Kg 2005 28.454,08 Kg 215.365,78 € 7,57 €/Kg 2006 28.468,23 Kg 216.658,20 € 7,61 €/Kg 2007 16.655,66 Kg 149.946,36 € 9,00 €/Kg 2008 32.829,35 Kg 222.489,71 € 6,78 €/Kg 2009 20.026,62 Kg 160.610,77 € 8,02 €/Kg 2010 43.851,29 Kg 301.441,25 € 6,87 €/Kg 2011 20.729,95 Kg 162.219,42 € 7,83 €/Kg 2012 23.198,80 Kg 187.688,61 € 8,09 €/Kg
L'escórpora, cap-roig, escórpora de cap roig, escórpora dels bruts, escórpora groga, gallineta, polla d'alguer, rascassa, rascla, rasclot, polla de mar[4] o escórpora barbuda (Scorpaena scrofa) és un peix de la família dels escorpènids[5] present a la Mediterrània[6][7][8][9][10][11][12][13][14][15][16][17][18][19][20][21][22][23][24][25][26] (incloent-hi la costa de la Península Ibèrica i les Illes Balears)[27][28] i a l'Atlàntic oriental (des del sud de les illes Britàniques -rar-[29] fins al Senegal i el Gabon,[30][31][32][33][34][35][36][37] incloent-hi les illes Açores,[38][39][40] Madeira,[41][42] les illes Canàries, São Tomé[43][44] i Cap Verd).[45][46][47][2][48][49][50][51][52]
És capturada amb soltes, tresmalls, palangres i bous d'arrossegament.[47] En cas de picada, la seva punxada és veritablement dolorosa.[47][53]
Els exemplars més vells poden arribar als 50 cm de llargada[54] (encara que la mida més freqüent és de 30)[55] i 2.900 g de pes.[56]
És una espècie d'aigua marina i salabrosa, demersal, no migratori i de clima subtropical (60°N-35°S, 26°W-36°E), el qual viu sobre fons de sorra, fang o roques entre els 20 i els 500 m de fondària[54] (normalment, fins als 150),[46] on passa força desapercebuda, tot esperant a l'aguait les seues preses.[47][57]
És un peix sedentari, el qual no fa gaires desplaçaments. En sentir-se en perill, aixeca lentament les espines dorsals en senyal d'avís, i poc després, emprèn la fugida amb un cop de cua.[47]
Es nodreix de peixos, crustacis i mol·luscs.[47][57][59][60]
L'aparellament ocorre entre els mesos de maig i agost.[47][61]
Exemplar fotografiat a Palerm (Sicília, Itàlia)
L'escórpora, cap-roig, escórpora de cap roig, escórpora dels bruts, escórpora groga, gallineta, polla d'alguer, rascassa, rascla, rasclot, polla de mar o escórpora barbuda (Scorpaena scrofa) és un peix de la família dels escorpènids present a la Mediterrània (incloent-hi la costa de la Península Ibèrica i les Illes Balears) i a l'Atlàntic oriental (des del sud de les illes Britàniques -rar- fins al Senegal i el Gabon, incloent-hi les illes Açores, Madeira, les illes Canàries, São Tomé i Cap Verd).
És capturada amb soltes, tresmalls, palangres i bous d'arrossegament. En cas de picada, la seva punxada és veritablement dolorosa.
Der Große Rote Drachenkopf (Scorpaena scrofa), auch Meersau genannt, ist ein träger Bodenfisch des Mittelmeeres und des nordöstlichen Atlantik. Er gehört der Familie der Drachenköpfe (Scorpaenidae) und der Unterordnung der Drachenkopfverwandten (Scorpaenoidei) an.
Der Drachenkopf kommt im Mittelmeer, im nordöstlichen Atlantik vom Senegal bis zu den Britischen Inseln, sowie bei Madeira, den Kanarischen und den Kapverdischen Inseln vor. Am häufigsten trifft man ihn auf felsigen, algenbedeckten Gründen an. Gelegentlich findet man den Großen Roten Drachenkopf aber auch auf Sandboden in 20 bis 500 Metern Tiefe. Der Fisch verharrt meist bewegungslos am Grund, wo er gut getarnt auf Beute lauert. Nur wenn er aufgestört wird, schwimmt er davon und sucht eilig ein neues Versteck.
Der Große Rote Drachenkopf wird maximal 50 Zentimeter lang, bleibt für gewöhnlich aber bei einer Länge von 30 Zentimetern. Er hat einen robusten, kräftigen Körper, der seitlich etwas abgeflacht ist. Sein großer, breiter Kopf ist mit Stacheln bewehrt. Über den Augen und auf den Nasenlöchern sitzen tentakelartige Hautfortsätze. Auch das Kinn ist durch zahlreiche Hautlappen gekennzeichnet. Der Drachenkopf besitzt auffällig wenige, jedoch recht große Schuppen. Entlang der Seitenlinie sind es etwa 35 bis 40. Er hat große, breite Brustflossen und keine Schwimmblase, die er als Bodenbewohner nicht benötigt.
Sowohl bei der Rückenflosse als auch bei der Afterflosse sind einige Strahlen zu Giftstacheln ausgebildet, die er bei Gefahr aufstellt. Das Gift kann auch für Menschen tödlich sein. Es verursacht sofort sehr heftige Schmerzen, die lange anhalten können. Noch nach Monaten können anfallartige Schmerzen und Kreislaufzusammenbrüche erfolgen. Das Serum gegen Steinfisch-Gift kann verwendet werden, es wird jedoch nur in Australien hergestellt und ist wegen geringer Haltbarkeit in Europa schwierig zu beschaffen. Da das Gift hitzeempfindlich ist, kann als Sofortmaßnahme mit ca. 50 °C heißem Wasser oder einer heißen Kompresse die Stelle behandelt werden. Diese Methode ist aber umstritten, da zu der Vergiftung noch eine Verbrühung durch zu heißes Wasser hinzu kommen kann.
Die meist rötlich-braune Färbung ist je nach Lebensraum sehr unterschiedlich. Der Fisch häutet sich in regelmäßigen Abständen – oft mehrmals im Monat.
Nahrung: Krebstiere, Weichtiere, Fische
Der Große Rote Drachenkopf jagt während der Dämmerung und nachts. Als Lauerjäger verlässt er sich hauptsächlich auf seine perfekte Tarnung und wartet, bis potenzielle Beute – kleine Fische und Krebstiere – nahe genug an ihn herangekommen ist. Anschließend stößt der Drachenkopf blitzschnell darauf zu.
Laichzeit: später Frühling und Sommer
Die Eier werden als gelatineartiger, durchsichtiger Laichklumpen abgelegt.
Der Drachenkopf ist ein guter Speisefisch. Große Exemplare werden im Ganzen gedünstet oder im Ofen gebraten. Vor dem Anrichten ist seine feste, ledrige Haut zu entfernen. Der Drachenkopf bekommt nach der Zubereitung eine dekorative rote Farbe und hat ein relativ weiches Fleisch.
Der Große Rote Drachenkopf (Scorpaena scrofa), auch Meersau genannt, ist ein träger Bodenfisch des Mittelmeeres und des nordöstlichen Atlantik. Er gehört der Familie der Drachenköpfe (Scorpaenidae) und der Unterordnung der Drachenkopfverwandten (Scorpaenoidei) an.
U Capponu [1] (o Cappone) (Scorpaena scrofa) hè un pesciu di mari chì faci parti di a famiglia di i Scorpaenidae.
U capponu hè u più grossu pesciu di u genaru Scorpaena. A culurazioni varieghja da u rossa scuru à u rusulinu pallidu, è t'hà i tacchi di culori scuru annantu à u so corpu. Hà i spini vilanosi, è pò aghjunghja un pesu massimu di circa 3 chilugrammi. Pò aghjunghja una lunghezza massima di 50 centimi (20 po), ma misura generalamenti circa 30 cm (12 po). Accerta Tito de Caraffa chì "Avemu vistu piglià, in Erbalunga, un capponu chì misurava 0,50 centimi è pisava circa sei chilò." [2].
U capponu t'hà 12 spini dursali, 9 raghji moddi dursali, 3 spini anali è 5 raghji moddi. T'hà à spessu una tacca bughja annantu à i so spini dursali zimbrunuti trà a 6a è l'11a spina. Hà dinò longhi tentaculi sopraurbitarii.
'Ssa spezia si trova in u mari Tarraniu. Si scontra dinò in l'uceanu Atlanticu uriintali intornu à l'isuli britannichi, induva eddu hè raru, à u sudu di u Senegalu, di l'isuli Canarii è di u Capu Verdi.
U capponu hè dimersali è campa in i mezi marini è salmastri incù fondi rucciosi, rinosi o fangosi à i prufundità da 20 à 500 metri. Di ghjornu, si ni stà in i tani è in i sapari. Di notti, esci par caccighjà. A ci dici Tito de Caraffa [3]. chì "'Ssu pesciu stà i pratulini d'arba marina, i rocchi abbastanza fondi è ancu i rinona à curaddu di u largu in i prufundità variendu trà cinqui è vinti bracci (unità di misura)".
'Ssa spezia hè un pesciu sedintariu, sulitariu è micca migradori. Hè pridatori è si ciba d'altri pesci, è ancu di crustacei è di mulluschi.
U capponu hè cunsidaratu unu di i pesci i più fini. Hè un ingridienti tradiziunali di l'aziminu. Hè dinò apradatu à spessu in a cucina giappunesa.
U capponu hè assà cumunu in Corsica.
U Capponu (o Cappone) (Scorpaena scrofa) hè un pesciu di mari chì faci parti di a famiglia di i Scorpaenidae.
Scorpaena scrofa, uobičajeno ime škrpina ili škarpina, a šire i crvena riba škorpion[2][3] je vrsta otrovnih morskih riba u porodici Scorpaenidae (bodeljke) ili "škarpine".[4]
Scorpaena scrofa je najveća istočnoatlantska i mediteranska riba-škorpija.[5] Obojenost se kreće od cigla-crvene do svijetlo ružičaste, a po tijelu ima tamne mrlje. Ima otrovne bodlje. Može ostvariti maksimalnu težinu od oko 3 kg i narasti do maksimalne dužine od 50 cm, ali je obično duga oko 30 cm.
Ima 12 leđnih bodlji, 9 mehkih leđnih zraka, 3 analne bodlje i 5 mehkih zraka. Često ima tamno mjesto na trnastoj leđnoj bodlji, između 6. i 11.[6] Ima duge nadočne pipke.
Ova riba je nađena u Sredozemnom i Jadranskom moru, uključujući i Malostonski kanal i Zaliv Neum-Klek u Bosni i Hercegovini. Ima je u Istočnom Atlantskom okeanu – oko Britanskih otoka, gdje je rijetka, a na jugu do Senegala, Kanarskih otoka i Cape Verde.
Scorpaena scrofa je pridnena riba, koja živi u morskim, slanim okruženjima sa stjenovitim, pješčanim ili blatnjavim dnom, na dubinama od oko 200 – 500 m. Danju živi u jazbinama i pećinama, a noću izlazi u lov.
Ova vrsta je sedentarna, samotnjačka i nemigracijska riba. Predator je koji se hrani drugim ribama, kao i rakovima i mehkušcima.
Scorpaena scrofa tradicijski sastojak mediteranskih ribljih specijaliteta, kao šro su brodet i drugi, a široko se upotrebljavai u japanskoj kuhinji.
Scorpaena scrofa, uobičajeno ime škrpina ili škarpina, a šire i crvena riba škorpion je vrsta otrovnih morskih riba u porodici Scorpaenidae (bodeljke) ili "škarpine".
Ο κόκκινος σκορπιός (Scorpaena scrofa - Σκόρπαινα η σκρόφα) ή κοινώς σκορπίνα[1] – σκόρπαινα είναι ένα τελεόστεο περκόμορφο ψάρι της οικογένειας των Σκορπαινιδών (Scorpaenidae). Εξαιτίας του χοντρού σχήματος και των πολυάριθμων ακροχορδώνων, η σκορπίνα έχει άσχημη εμφάνιση. Τα ισχυρά αγκάθια με τα οποία είναι προικισμένο το μπροστινό τμήμα του εκτεταμένου ραχιαίου πτερυγίου προκαλούν πολύ οδυνηρά κεντήματα.
Το σώμα του είδους αυτού είναι κοντό και χοντρό, με μεγάλο κεφάλι του καλύπτει σχεδόν το μισό μήκος του σώματος του. Τα μάτια του είναι μικρά, στρόγγυλα και το στόμα του πολύ πλατύ και άνω ημιτελικό. Η μύτη του είναι πάνω από το στόμα του και εξέχει από το κεφάλι όπως και τα μάτια του. Στην περιοχή της άνω σιαγόνας και πάνω από τα μάτια του φέρει 5-8 αιχμηρά αγκάθια. Στο πάνω μέρος του κεφαλιού, μετά την κροταφική περιοχή, φέρει επίσης αγκάθια. Επίσης έχει 3 άκανθες πίσω από την έδρα, μπροστά από το εδρικό πτερύγιο. Πίσω από τα μάτια του πριν τη ράχη η σκορπίνα έχει ένα μικρό βαθούλωμα. Στην κάτω σιαγόνα υπάρχουν ποικίλες προεξοχές του δέρματος που κυματίζουν στα ρεύματα όπως τα φύκια και τα χόρτα στο περιβάλλον τριγύρω. Το ραχιαίο του πτερύγιο (Dorsal) αποτελείται από 12 σκληρές ακτίνες και 9-10 μαλακές (DXII/9-10), ενώ το εδρικό του πτερύγιο (Anal) αποτελείται από 3 σκληρές ακτίνες και 5 μαλακές (AIII/5). Η πιο μακριά σκληρή ακτίνα του ραχιαίου πτερύγιου του έχει στη βάση της τον αδένα του δηλητηρίου. Το σώμα είναι καλυμμένο με κτενοειδή λέπια, τα οποία απουσιάζουν από μια τριγωνική περιοχή πίσω από το πλευρικό πτερύγιο, ενώ και το μεγαλύτερο τμήμα του κεφαλιού της σκορπίνας δεν έχει λέπια. Το μέγιστο βάρος αυτού του είδους που έχει καταγραφεί είναι 2,960 κιλά. Το πιο κοινό μέγεθος απαντάται είναι 30 εκατοστά, ενώ το μεγαλύτερο που έχει βρεθεί είναι 50 εκατοστά[2].
Το χρώμα του ψαριού αυτού είναι κιτρινοκόκκινο ζωηρό με σκούρες διάσπαρτες κηλίδες σε όλο του το σώμα. Επίσης μπορεί να είναι κόκκινο ή καφέ. (Το χρώμα του ποικίλει και εξαρτάται από το περιβάλλον που ζει το οποίο εκτείνεται από φυκιάδες, λάσπη μέχρι και σε βραχώδεις βυθούς. Έτσι στα βράχια θα βρούμε κόκκινες σκορπίνες ενώ στα φύκια καφέ). Τέλος, στις άκρες των κοιλιακών του πτερυγίων το χρώμα γίνεται μαύρο και φέρει ένα μαύρο χαρακτηριστικό σημάδι στο ραχιαίο του πτερύγιο[3].
Είναι είδος βενθικό, υποτροπικό που ζει σε περιοχές κοντά στις ακτές σε βάθος από 20 έως 500 μέτρα. Είναι μοναχικό είδος και είναι συνήθως κρυμμένο μέσα στα βράχια. Του αρέσουν οι αμμώδεις και οι λασπώδεις πυθμένες. Είναι είδος ιδιαίτερα κοινό σε όλη τη Μεσόγειο και συναντάται επίσης στον Ατλαντικό Ωκεανό από την περιοχή της Μεγάλης Βρετανίας μέχρι την Σενεγάλη[4][5]. Οι σκορπίνες δεν χρησιμοποιούν το δηλητήριό τους προκειμένου να κυνηγήσουν για την τροφή τους, αλλά μόνο για την άμυνά τους. Προτιμούν να κυνηγούν τη νύχτα στήνοντας ενέδρες. Το ψάρι παραμένει ακίνητο μέχρι να το πλησιάσει το θήραμά του. Τότε, ορμάει ταχύτατα με ανοιχτό το στόμα του και καταπίνει την λεία του ολόκληρη. Το είδος αυτό τρέφεται με γαρίδες, μαλάκια και οστρακοειδή.
Το είδος αυτό αναπαράγεται αργά την άνοιξη ή νωρίς το καλοκαίρι. Η σκορπίνα τύπου Scorpaena scrofa βγάζει ένα βλεννώδη σβώλο όπου τοποθετεί τα αβγά της, αλλά τα υπόλοιπα μέλη της οικογενείας γεννούν πλήρως σχηματισμένα μικρά μετά από την γονιμοποίηση που συντελείται μέσα στο σώμα της θηλυκής σκορπίνας. Αυτό καθιστά τις σκορπίνες μια από τις σπανιότερες οικογένειες ψαριών των οποίων τα μέλη αναπαράγονται με συνουσία[3].
Δεν υπάρχει κάποια αναφορά για το αν ανήκει στα απειλούμενα είδη.
Η μικρή παράκτια αλιεία αποτελεί σημαντικό τμήμα του αλιευτικού κλάδου στην Ελλάδα και τη Μεσόγειο και χαρακτηρίζεται από πληθώρα ιδιαιτεροτήτων. (Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία το έτος 2005-06 σε 27 εξορμήσεις αποκλειστικά στον Πατραϊκό κόλπο για αλίευση του είδους Scorpaena scrofa αλιεύτηκαν συνολικά 9,8 κιλά).
Ψαρεύεται με δίχτυα και παραγάδια, το ξεψάρισμα και το ξαγκίστρωμά της θέλει προσοχή, λόγω των δηλητηριωδών αγκαθιών που έχει στο κεφάλι της, όπως έχει αναφερθεί και παραπάνω.
Οι εξαιρετικές δυνατότητες του στη παραλλαγή, κάνει πιθανή μια τυχαία επαφή μαζί του. Το τσίμπημα γίνεται από τα δηλητηριώδη αγκάθια του ραχιαίου πτερυγίου, όμως ιδιαίτερα επώδυνο είναι όταν το τσίμπημα γίνει από τα αγκάθια που βρίσκονται στο πάνω μέρος του κεφαλιού του, φέρνουν ένα από τα χειρότερα δηλητήρια, που προκαλεί έντονο πόνο και αναισθησία στην περιοχή που θα τρυπήσουν. Έτσι γίνεται πολύ επικίνδυνο ακόμα και για τους δύτες. Αν κάποιος τη πατήσει κατά λάθος και τρυπηθεί το αποτέλεσμα, είναι πολύ οδυνηρό, αλλά η ζωή του δεν διατρέχει κανένα κίνδυνο. Το αντίδοτο είναι η ζέστη που έχει ως αποτέλεσμα τη διάσπαση του δηλητηρίου που έχει την πρωτεΐνη ως βάση.
Παρουσιάζει εμπορική αξία. Χρησιμοποιείται σε δημόσια ενυδρεία. Στην Ελλάδα στο ενυδρείο Aquaworld[6] στην περιοχή Χερσόνησος, της Κρήτης ένα από τα πολλά είδη ψαριών που εκτίθενται για το κοινό είναι και αυτό του κόκκινου σκορπιού.
Η σκορπίνα είναι είδος που παρά το δηλητήριο του και την άσχημη εμφάνιση του είναι πολύ αγαπητό στον τομέα της μαγειρικής και αυτό αποδεικνύεται από την μεγάλη ποικιλία συνταγών στις οποίες περιέχεται ως κύριο «συστατικό». Αυτό συμβαίνει διότι περιέχει λίγο κρέας το οποίο είναι λευκό και λιπαρό και γι’ αυτό προτιμάται για σούπες[7].
Ο κόκκινος σκορπιός (Scorpaena scrofa - Σκόρπαινα η σκρόφα) ή κοινώς σκορπίνα – σκόρπαινα είναι ένα τελεόστεο περκόμορφο ψάρι της οικογένειας των Σκορπαινιδών (Scorpaenidae). Εξαιτίας του χοντρού σχήματος και των πολυάριθμων ακροχορδώνων, η σκορπίνα έχει άσχημη εμφάνιση. Τα ισχυρά αγκάθια με τα οποία είναι προικισμένο το μπροστινό τμήμα του εκτεταμένου ραχιαίου πτερυγίου προκαλούν πολύ οδυνηρά κεντήματα.
Scorpaena scrofa, the red scorpionfish, bigscale scorpionfish, large-scaled scorpion fish,[4] or rascasse is a venomous marine species of ray-finned fish in the family Scorpaenidae, the scorpionfishes.[2] It is found in the Mediterranean Sea, in the eastern Atlantic Ocean and the western Indian Ocean.
Scorpaena scrofa was first formally described in 1758 by Carl Linnaeus in the 10th edition of his Systema Naturae in which he gave the type localities as the Mediterranean Sea at Rome and Marseille.[5] The specific name scrofa means "a breeding sow" in Latin, presumed to derive from scrofano and scrofanello, which are Italian names for the black scorpionfish (S. porcus) and this species, similar to the Old English "hogfish", possible an allusion to Renaissance mistranslations of Athenaeus' observation that scorpionfishes fed on algae or weed, that led to the belief that these fishes live and feed on mud.[6]
Scorpaena scrofa is the largest eastern Atlantic scorpion fish.[7] Its colouration ranges from brick red to a light pink, and it has dark-coloured blotches on its body. It has venomous spines, and can achieve a maximum weight around 3 kg (6.6 lb).[3] It can grow to a maximum length of 50 cm (20 in), but is commonly around 30 cm (12 in).[3]
It has 12 dorsal spines, 9 dorsal soft rays, three anal spines, and five soft rays. It often has a dark spot on its spinous dorsal spines between the 6th and 11th.[3][8] It has long supraorbital tentacles.
Scorpaena scrofa is found in the Mediterranean Sea. It is also found in the eastern Atlantic Ocean around the British Isles, where it is rare, south to Senegal, the Canary Islands, and Cape Verde.[3] It is also found from Namibia south and east along the coast of South Africa into the western Indian Ocean, its otherwise circum-African distribution is interrupted between Guinea and Namibia where it is apparently replaced by the spotted-fin scorpionfish (S. stephanica). In the Indian Ocean the northern most record is from the Gulf of Aqaba and, given its occurrence elsewhere in the western Indian Ocean, it is thought that this record is unlikely to be the result of anti-Lessepsian migration from the Mediterranean through the Suez Canal.[9]
Scorpaena scrofa is demersal and lives in marine and brackish environments with rocky, sandy, or muddy bottoms at depths of 20–500 m (66–1,640 ft).[3] By day, it lives in burrows and caves. At night it comes out to hunt.[7]
Scorpaena scrofa is a sedentary, solitary, and nonmigratory fish. It is predatory, feeding on other fish, as well as crustaceans and molluscs.[3] This is one of the fish used by the marine leech Pontobdella muricata as a host.[10]
Scorpaena scrofa is a traditional ingredient in Marseille bouillabaisse and in Tuscan cacciucco. It is also widely used in Japanese cuisine.
Scorpaena scrofa, the red scorpionfish, bigscale scorpionfish, large-scaled scorpion fish, or rascasse is a venomous marine species of ray-finned fish in the family Scorpaenidae, the scorpionfishes. It is found in the Mediterranean Sea, in the eastern Atlantic Ocean and the western Indian Ocean.
Scorpaena scrofa (también denominado escorpena, escorpión rojo, gallineta, cabracho, rascasote, rascasa, rascacio y en Canarias Cantarero)[1][2] es un pez de la familia scorpaenidae de color rojo y cubierto de espinas. Los radios espinosos están conectados a glándulas venenosas que pueden provocar un gran dolor, inflamación e incluso fiebre. Su peso puede llegar hasta casi los 3 kg pero son raros los ejemplares de más de 1,5-2 kg. Normalmente se encuentra a profundidades desde los 10 a los 500 m, aunque es posible encontrarlos con poca agua semienterrados en la arena.[3]
Durante el día permanecen aletargados en grietas rocosas, y por la noche salen de sus escondrijos para buscar comida, se quedan inmóviles y gracias a su camuflaje consiguen capturar pequeños peces y crustáceos. Su piel se cubre de algas y aproximadamente cada dos semanas realizan una muda de la misma.
En la gastronomía es un pez muy valorado, de alta calidad.
En Cataluña se prepara cocido con patatas, en un famoso plato que se conoce con el nombre de «suquet de peix».
Es común hacer un pastel de este pez, conocido como pastel de cabracho.
En Málaga se usa para hacer un guiso de patatas llamado emblanco.
En las zonas de Cartagena y Mar Menor, es uno de los principales pescados que se utilizan para elaborar el típico caldero del Mar Menor.
Scorpaena scrofa (también denominado escorpena, escorpión rojo, gallineta, cabracho, rascasote, rascasa, rascacio y en Canarias Cantarero) es un pez de la familia scorpaenidae de color rojo y cubierto de espinas. Los radios espinosos están conectados a glándulas venenosas que pueden provocar un gran dolor, inflamación e incluso fiebre. Su peso puede llegar hasta casi los 3 kg pero son raros los ejemplares de más de 1,5-2 kg. Normalmente se encuentra a profundidades desde los 10 a los 500 m, aunque es posible encontrarlos con poca agua semienterrados en la arena.
Krabarroka gorria edo krabarroka arrunta (Scorpaena scrofa) scorpaenidae familiako arraina da. Gorri kolorekoa eta hezurrez beteta, arraroa da 1,5-2 kg baino gehiago izatea, nahiz eta 3 kilokoak badauden. Normalean 10 eta 500 m arteko sakoneran bizi da.
Oso arrain zuri aintzat hartua da, Katalunian patatekin suquet de peix prestatzen dute eta Kantauri Itsasoko kostaldean pastela.
Krabarroka gorria edo krabarroka arrunta (Scorpaena scrofa) scorpaenidae familiako arraina da. Gorri kolorekoa eta hezurrez beteta, arraroa da 1,5-2 kg baino gehiago izatea, nahiz eta 3 kilokoak badauden. Normalean 10 eta 500 m arteko sakoneran bizi da.
Scorpaena scrofa
La Rascasse rouge (Scorpaena scrofa, grand poisson scorpion rouge) ou chapon est un poisson marin de la famille des Rascasses scorpénidés. Variante des petites rascasses rouges (Scorpaena notata) et rascasses brunes (Scorpaena porcus).
Cette espèce se trouve en mer Méditerranée, en mer Rouge, et également dans l'océan Atlantique (des îles Britanniques au Sénégal et aux Açores). Sa coloration varie du rouge foncé au rose pâle, parfois au jaune-rouge, avec des taches de couleur foncées sur son corps. Sa taille courante est de 30 cm, pour 1,5 à 2 kg. Des spécimens plus âgés peuvent atteindre 60 cm de long, et peser jusqu'à 3 kg.
Ce sont des poissons aux épines venimeuses, avec une nageoire dorsale de 12 épines et 9 rayons et une nageoire anale de 3 épines et 5 rayons, reliées à des glandes à venin qui peuvent provoquer des piqûres très douloureuses, une inflammation, de la fièvre, et parfois pour dans cas sévères rares, des vertiges, une perte de conscience, et une hypotension. Si elle se sent en danger, elle lève lentement les épines de sa colonne vertébrale en signe d'avertissement, puis s'enfuit d'un coup de queue.
C'est un poisson sédentaire, non migrateur, solitaire, qui bouge peu. Ce poisson de fond (ou poisson de roche) vit sur le sable, la vase ou les rochers, entre 20 et 500 m de profondeur (généralement jusqu'à 150 m, bien qu'il soit possible de les trouver à moitié enfouis dans le sable avec peu d'eau). Il est prédateur et se nourrit d'autres poissons, ainsi que de crustacés et de mollusques. Pendant la journée, il se cache et dort dans les tanières, crevasses rocheuses, et dans les grottes. La nuit, il part à la chasse, en passant le plus clair de son temps immobile en un point surélevé du fond marin, camouflé par mimétisme avec des écailles recouvertes d'algues, attendant qu'une proie passe devant lui. Sa technique de capture est très rapide et efficace, avec un bond soudain en avant, combiné à la projection en avant de sa grande mâchoire protractile dans un mouvement qui ne laisse pas échapper sa proie.
Il s'accouple et se reproduit entre mai et août.
Le chapon peut être pêché aussi bien à la ligne qu'à la palangre, au chalut, ou à l'arbalète de chasse sous-marine. Sa chair est très appréciée et utilisée dans divers recettes de soupes de poisson, dont le cacciucco alla livornese, le suquet de peix de la cuisine espagnole, ou la bouillabaisse marseillaise...
Ce poisson est élevé exclusivement dans des aquariums publics.
La Rascasse rouge est entre autres représentée sur des timbres :
Scorpaena scrofa
La Rascasse rouge (Scorpaena scrofa, grand poisson scorpion rouge) ou chapon est un poisson marin de la famille des Rascasses scorpénidés. Variante des petites rascasses rouges (Scorpaena notata) et rascasses brunes (Scorpaena porcus).
O escarapote (Scorpaena scrofa, aínda que tamén reciben este nome outras especies do mesmo xénero) é un peixe da familia dos escorpénidos de cor vermella e cuberta de espiñas. O seu peso pode chegar até case os 3 kg pero son raros os exemplares de máis de 1,5–2 kg. Normalmente atópase a profundidades desde os 10 aos 500 m, aínda que é posible atopalos con pouca auga semienterrados na area.
Durante o día permanecen aletargados en fendas rochosas, e pola noite saen dos seus agochos para buscar comida, quedan inmóbiles e grazas á súa camuflaxe conseguen capturar pequenos peixes e crustáceos. A súa pel cóbrese de algas e aproximadamente cada dúas semanas realizan unha muda da mesma.
Coñecido normalmente por escarapote, en castelán denomínase escorpena ou rascacio (hai varias especies do xénero Scorpaena). En Cataluña chámase escórpora e no Cantábrico como cabracho, sendo tamén coñecido en Asturias como tiñosu. En Baleares chámase cap roig e en Murcia como gallina. No País Vasco coñécese como itsaskabra (cabra de mar en euskara). En Canarias coñécese como cantarero.
En culinaria é un peixe moi valorado, de altísima calidade. En Cataluña prepárase cocido con patacas, nun famoso prato que se coñece co nome de suquet de peix.
É común facer un pastel deste peixe, coñecido como pastel de escarapote.
O escarapote (Scorpaena scrofa, aínda que tamén reciben este nome outras especies do mesmo xénero) é un peixe da familia dos escorpénidos de cor vermella e cuberta de espiñas. O seu peso pode chegar até case os 3 kg pero son raros os exemplares de máis de 1,5–2 kg. Normalmente atópase a profundidades desde os 10 aos 500 m, aínda que é posible atopalos con pouca auga semienterrados na area.
Škarpina (Scorpaena scrofa), pripada obitelji bodeljki (Scorpaenidae). Uz Hrvatsku obalu poznata je pod više imena, neka od češćih imena su: škrpina, crveni škrpun, logrnja, skarpina, skrpina i dr.
Škarpina je najpoznatija hrvatskim ribarima po svojim otrovnim bodljama. Njen otrov nije tako opasan kao kod nekih drugih otrovnih riba iz jadrana, kao na primjer pauka. Nakon uboda na ubodenom dijelu tijela javlja se jaka bol, crvenilo i oticanje. Nekad se znaju javiti i sljedeći simptomi ali dosta rijetko kao vrtoglavica, povraćanje, temperatura i opća slabost. Otrov joj se nalazi u leđnoj peraji te na škržnim poklopcima. Otrov joj se razgrađuje na visokim temperaturama prilikom kuhanja i pečenja.
Škarpina je po izgledu prilično neugledna riba. Glava joj je vrlo velika u odnosu na tijelo, koje je prepuno bodlji. Boje je ružičastocrvene do crvene, sa smeđkastim točkama po tijelu. Pigment na njenoj koži ima sposobnost promjene šara u skladu s okolinom u kojoj živi. Zato ulovljene škarpine možemo naći u raznim nijansama. Naraste 66 cm u dužinu i može težiti do 5 kg. Živi na svim vrstama dna ali preferira stjenovita i šljunkovita dna do 100 metara dubine. Zna zaći do čak 400 metara u dubinu. U jesen i proljeće je bliže obali dok ostali dio godine provodi na većim dubinama. Hrani se rakovima, mekušcima i ribom. Uglavnom živi uz morsko dno uz koje i prilagođava boju svojeg tijela. Mrijesti se krajem proljeća.
Osim Jadranskog mora škarpina obitava i u Mediteranu i Atlantskom oceanu. Meso joj je vrlo cijenjeno, a najviše se koristi za pripremu brodeta.
U Wikimedijinu spremniku nalazi se članak na temu: Škarpina
Wikivrste imaju podatke o: Škarpina Škarpina (Scorpaena scrofa), pripada obitelji bodeljki (Scorpaenidae). Uz Hrvatsku obalu poznata je pod više imena, neka od češćih imena su: škrpina, crveni škrpun, logrnja, skarpina, skrpina i dr.
Škarpina je najpoznatija hrvatskim ribarima po svojim otrovnim bodljama. Njen otrov nije tako opasan kao kod nekih drugih otrovnih riba iz jadrana, kao na primjer pauka. Nakon uboda na ubodenom dijelu tijela javlja se jaka bol, crvenilo i oticanje. Nekad se znaju javiti i sljedeći simptomi ali dosta rijetko kao vrtoglavica, povraćanje, temperatura i opća slabost. Otrov joj se nalazi u leđnoj peraji te na škržnim poklopcima. Otrov joj se razgrađuje na visokim temperaturama prilikom kuhanja i pečenja.
Škarpina je po izgledu prilično neugledna riba. Glava joj je vrlo velika u odnosu na tijelo, koje je prepuno bodlji. Boje je ružičastocrvene do crvene, sa smeđkastim točkama po tijelu. Pigment na njenoj koži ima sposobnost promjene šara u skladu s okolinom u kojoj živi. Zato ulovljene škarpine možemo naći u raznim nijansama. Naraste 66 cm u dužinu i može težiti do 5 kg. Živi na svim vrstama dna ali preferira stjenovita i šljunkovita dna do 100 metara dubine. Zna zaći do čak 400 metara u dubinu. U jesen i proljeće je bliže obali dok ostali dio godine provodi na većim dubinama. Hrani se rakovima, mekušcima i ribom. Uglavnom živi uz morsko dno uz koje i prilagođava boju svojeg tijela. Mrijesti se krajem proljeća.
Osim Jadranskog mora škarpina obitava i u Mediteranu i Atlantskom oceanu. Meso joj je vrlo cijenjeno, a najviše se koristi za pripremu brodeta.
Lo scorfano rosso (Scorpaena scrofa Linnaeus, 1758) è un pesce della famiglia degli Scorpaenidae.
È diffuso nell'Oceano Atlantico orientale, dalle isole britanniche, al Marocco, nelle Canarie, nelle Azzorre e nel Mar Mediterraneo.
Vive su fondi duri, rocciosi o a coralligeno, di solito ad una profondità superiore ai 20 m (fino ad oltre 200 m) anche se i giovani possono essere incontrati in acque più basse. Ha una predilezione per le secche scogliose che si elevano da un fondo fangoso, ma lo si trova anche in ambienti di scogliera d'ogni tipo e su fondi mobili costituiti da sabbia, fango e detrito. Il suo habitat è molto vario e le sue abitudini estremamente territoriali, al punto che è possibile immergersi ed osservare gli stessi esemplari per anni nello stesso posto, eletto a dimora e nello stesso tempo ad areale di caccia.
È riconoscibile da tutte le altre Scorpaena per le dimensioni notevoli che raggiunge e per le sue peculiarità corporee, con appendici carnose sul mento, lungo i fianchi e sugli occhi. Per il resto è simile alle altre scorpene, con testa massiccia (forse in proporzione più grande che nei congeneri) spinosa e coperta di appendici cutanee. Il colore è in genere rosso vivo ma può presentarsi anche rosa, bruno o giallo zolfo, variegato di scuro in vari modi e, in genere, con una macchia nera al centro della pinna dorsale. Raggiunge 50 cm di lunghezza e 3/4 kg di peso circa.
Avviene tra maggio ed agosto.
Passa gran parte del tempo fermo immobile in un punto rialzato del fondale attendendo che una preda gli passi davanti. La sua tecnica di cattura della preda è molto rapida ed efficace, e si basa su un repentino scatto in avanti abbinato al proiettarsi in avanti delle grandi fauci in un movimento che non da scampo alla preda stessa.
Si può catturare sia con lenze che con palamiti o reti a strascico.
Le carni sono molto apprezzate e utilizzate soprattutto in vari brodi e zuppe di pesce. È, ad esempio, ingrediente obbligatorio per preparare alcuni piatti come il cacciucco alla livornese o la bouillabaisse di Marsiglia.
Le spine dei raggi della pinna dorsale e dell'opercolo branchiale sono collegate a ghiandole velenifere che rendono assai dolorosa la puntura, che può talvolta avere carattere di gravità e in alcuni rari casi può provocare perdita di coscienza, vertigini e ipotensione.
Per un primo soccorso in caso di puntura togliere eventuali spine, lavare e disinfettare la parte traumatizzata, immergere la zona colpita in acqua molto calda (anche salata) per due ore (almeno un'ora), o anche 30 minuti sotto la sabbia, poiché il veleno è termolabile cioè viene inattivato dal calore.
Questo pesce è allevato esclusivamente negli acquari pubblici.
Volgarmente il termine scorfano viene utilizzato per indicare una persona brutta e sgraziata.[2]
Lo scorfano rosso (Scorpaena scrofa Linnaeus, 1758) è un pesce della famiglia degli Scorpaenidae.
Scorpaena scrofa behoort tot het geslacht Scorpaena van de familie van schorpioenvissen. De vis is te vinden op de modder- of zandbodem op 20 tot 500 meter diepte. De vis wordt gewoonlijk 20 tot 26 centimeter lang. De maximale lengte is 50 cm en het hoogste ooit gemeten gewicht is 3 kg.Hij heeft grote, brede borstvinnen en geen zwemblaas, die hij als bodemvis niet nodig heeft. De rugvin heeft 12 stekels en 9 vinstralen en de anaalvin heet 3 stekels en 5 vinstralen.
De vis komt voor in de gematigde en (sub)tropische klimaatzone in het oosten van de Atlantische Oceaan van de Britse Eilanden tot aan Senegal en verder in de Middellandse Zee. De vis wordt in het Nederlands soms aangeduid als rode schorpioenvis.
Bronnen, noten en/of referentiesRød skorpionfisk (Scorpaena scrofa) er en fiskeart.
Den har en rød farge. Ved rygg- og gattfinnen er det pigger med gift. Den kan bli 50 cm lang og 3 kg, men blir vanligvis opptil 30 cm lang. Arten lever på hard- og bløtbunn i en dybde på 20–500 m. Den er utbredt i Middelhavet og i Øst-Atlanteren fra De britiske øyer til Senegal, inkludert Madeira, Kanariøyene og Kapp Verde.
Rød skorpionfisk er en populær matfisk. Det er vanlig å koke suppe på den og servere fiskekjøttet ved siden av. En slik suppe er bouillabaisse.
Rød skorpionfisk (Scorpaena scrofa) er en fiskeart.
Den har en rød farge. Ved rygg- og gattfinnen er det pigger med gift. Den kan bli 50 cm lang og 3 kg, men blir vanligvis opptil 30 cm lang. Arten lever på hard- og bløtbunn i en dybde på 20–500 m. Den er utbredt i Middelhavet og i Øst-Atlanteren fra De britiske øyer til Senegal, inkludert Madeira, Kanariøyene og Kapp Verde.
Rød skorpionfisk er en populær matfisk. Det er vanlig å koke suppe på den og servere fiskekjøttet ved siden av. En slik suppe er bouillabaisse.
Skorpena pospolita (Scorpaena scrofa) – drapieżna ryba morska z rodziny skorpenowatych. Poławiana[1], hodowana w akwariach publicznych[2].
Występowanie: wschodni Ocean Atlantycki[3] i Morze Śródziemne oraz Morze Czarne[4][5] na głębokościach od 20 do 500 metrów.
Ciało masywne, uzbrojone w kolce – promienie płetwowe połączone z gruczołami jadowymi u ich podstawy. Ukłucia bardzo bolesne dla człowieka[4].
Największa z wschodnioatlantyckich ryb skorpenowatych. Osiąga przeciętnie ok. 30 cm, maksymalnie do 50 cm długości[6]. Jednak zdarzają się okazy dochodzące do 1 metra długości i żyjące nawet 100 lat.
Ukrywa się wśród skał, raf lub zagrzebuje w piaszczystym lub mulistym dnie. Żywi się drobnymi rybami[4], skorupiakami[5] i mięczakami.
Skorpenę liczącą około 100 lat wyłowiła w marcu 2007 komercyjna łódź rybacka na Morzu Beringa. Ryba miała nieco ponad metr długości i ważyła 27 kg. Naukowcy ocenili jej wiek na 90–115 lat. Było to możliwe dzięki pobraniu elementów narządu zmysłu równowagi, tzw. otolitów. Mają one przypominające słoje drzew pierścienie, na podstawie których można w przybliżeniu określić wiek osobnika. Olbrzymia skorpena została przekazana do ośrodka naukowego w Seattle. Zdaniem specjalistów okaz wcale nie był rekordowy – naukowcom udało się już zaobserwować skorpenę o długości 1,2 metra[7].
Skorpena pospolita (Scorpaena scrofa) – drapieżna ryba morska z rodziny skorpenowatych. Poławiana, hodowana w akwariach publicznych.
Występowanie: wschodni Ocean Atlantycki i Morze Śródziemne oraz Morze Czarne na głębokościach od 20 do 500 metrów.
Scorpia de mare sau porcul de mare (Scorpaena scrofa) este un pește din familia Scorpaenoidae, care trăiește în regiunile cu fund stâncos sau coraligen ale Oceanului Atlantic, Mării Mediterane și Mării Negre.
Măsoară 15–20 cm, foarte rar 30 cm. Capul este acoperit cu plăcuțe osoase iar în dreptul ochilor este apărat de tentacule. Corpul are o culoare cafenie, cu puncte negre și are un aspect gheboșat. Înotătoarele scorpiei de mare au țepi veninoși, veninul secretat, asemănător cu al dragonului de mare, putând produce șoc anafilactic.
Scorpia de mare are capacitatea de a-și schimba culoarea corpului (mimetism), pentru a se adapta mediului înconjurător.
Carnea este foarte apreciată și este utilizată în diferite regiuni din sudul Europei, în special în bazinul mediteranean, pentru prepararea de supe de pește: cacciucco la Livorno, zimino în Sardinia, aziminu în Corsica, bouillabaisse la Marsilia, suquet de peix în Catalonia și caldeirada în Portugalia.
Scorpia de mare sau porcul de mare (Scorpaena scrofa) este un pește din familia Scorpaenoidae, care trăiește în regiunile cu fund stâncos sau coraligen ale Oceanului Atlantic, Mării Mediterane și Mării Negre.
Măsoară 15–20 cm, foarte rar 30 cm. Capul este acoperit cu plăcuțe osoase iar în dreptul ochilor este apărat de tentacule. Corpul are o culoare cafenie, cu puncte negre și are un aspect gheboșat. Înotătoarele scorpiei de mare au țepi veninoși, veninul secretat, asemănător cu al dragonului de mare, putând produce șoc anafilactic.
Scorpia de mare are capacitatea de a-și schimba culoarea corpului (mimetism), pentru a se adapta mediului înconjurător.
Rdeča bodika (tudi velika škarpena, znanstveno ime Scorpaena scrofa) je morska riba iz družine bodik. Živi tudi v Jadranskem morju. Zanjo je značilna rdeča do redečerjava barva kože, ki je polna raznih kožnih izrastkov in bodic, tiste na hrbtu in na škržnem poklopcu pa imajo strupene žleze, ki pri vbodu povzročajo različno močne bolečine. Strup rdeče bodike deluje še dolgo po smrti ribe.
Rdeča bodika zraste preko 50 cm, težka pa je lahko preko pet kilogramov. Velik del zavzema velika glava z velikimi usti.
Rdeča bodika živi na morskem dnu, tako na peščenem kot kamnitem, kjer se dobesedno zlije z okolico in v zasedi čaka na svoj plen. Prehranjuje se z različnimi morskimi živalmi in je izrazita roparica. Običajno se zadržuje na globinah med 20 in 30 metri, najdemo pa jo vse do globine 100 in več metrov.
Lovijo jo z mrežami vlečnicami, pa tudi na trnek, parangal, harpuno. Rdeča bodika je tudi priljubljena tarča podvodnih ribičev.
Njeno meso je izjemno okusno in čvrsto. Pripravljajo jo največ v brodetu, saj njeno meso pri kuhanju ne razpade. Večje primerke pripravljajo tudi pečene na žaru.
Rdeča bodika (tudi velika škarpena, znanstveno ime Scorpaena scrofa) je morska riba iz družine bodik. Živi tudi v Jadranskem morju. Zanjo je značilna rdeča do redečerjava barva kože, ki je polna raznih kožnih izrastkov in bodic, tiste na hrbtu in na škržnem poklopcu pa imajo strupene žleze, ki pri vbodu povzročajo različno močne bolečine. Strup rdeče bodike deluje še dolgo po smrti ribe.
Rdeča bodika zraste preko 50 cm, težka pa je lahko preko pet kilogramov. Velik del zavzema velika glava z velikimi usti.
Havssugga (Scorpaena scrofa), en giftig bottenfisk i familjen drakhuvudfiskar som finns i östra Atlanten från Brittiska öarna till Senegal.
Havssuggan påminner till kroppsformen om en abborre och har ett stort huvud med hudflikar och taggar.[2] Bröstet och området kring bröstfenornas bas saknar fjäll. Ryggfenan har 12 taggstrålar följda av 9 mjukstrålar. Analfenan har samma uppbyggnad med 3 taggstrålar och 5 mjukstrålar[3]. Ryggfenans främre taggstråle är förbunden med en giftkörtel. Kroppsfärgen är rödbrun till skär med ljusare och mörkare fläckar[2], medan fenorna är brunspräckliga. I bakänden av den främre, taggstråliga delen av ryggfenan har den ofta en mörk fläck.[4] Som mest kan arten bli 50 cm lång och väga 2,96 kg.[3]
Arten är en solitär, havslevande bottenfisk som kan gå upp i bräckt vatten. Den förekommer på djup mellan 20 och 200 m, vanligen ovanför 150 m.[3] Den är aktiv under natten, och tillbringar dagen gömd under klippor på grunt vatten. Havssuggan föredrar klippbottnar, men kan också vistas på dy- och sandbotten samt i sjögräsområden.[4]
Födan består av fiskar, kräftdjur och blötdjur.[3]
Leken sker under sommaren; äggen och larverna är pelagiska.[4]
Havssuggan finns i östra Atlanten från Brittiska öarna (där den dock är sällsynt) över Madeira, Kanarieöarna och Kap Verdeöarna till Senegal. Den går in i Medelhavet, men saknas i Svarta havet.[3]
Ett visst kommersiellt fiske bedrivs. Den förekommer också i större (offentliga) akvarier.[3]
Havssugga (Scorpaena scrofa), en giftig bottenfisk i familjen drakhuvudfiskar som finns i östra Atlanten från Brittiska öarna till Senegal.
Lipsoz ya da Lipsos (Scorpaena scrofa), Scorpaenidae familyasından bir balık türü. İskorpit balığına benzer. Atlas Okyanusu'nda ve Akdeniz'de yaşar; Karadeniz'de bulunmaz. Boyu ortalama 30 cm, ağırlığı ise 3 kg dır.
Lipsoz < Lipsos adı Türkçeye Rum balıkçıların dilinde kullanılan Yunanca λειψός leipsos kelimesinden geçme bir alıntı olup Rumca kelime λειψός σκορπιός leipsos skorpios tamlamasından elliptique bir kısalmadır[1].
Yazılı kaynaklarda «iskorpit (S. porcus) ile lipsoz/lipsos (S. scrofa)»[2][3][4][5] olarak geçen ikili çapraz adlandırmanın yanlış olduğu ve doğrusunun «iskorpit (S. scrofa) ile lipsoz/lipsos (S. porcus)»[6] biçiminde olması gerektiği balıkçılar tarafından da öne sürülmektedir[2]. Her iki tür de Akdeniz'de bulunur; fakat Karadeniz'de yalnızca S. porcus türü bulunur, S. scrofa türü bulunmaz.
Balık ile ilgili bu madde bir taslaktır. Madde içeriğini geliştirerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz. Lipsoz ya da Lipsos (Scorpaena scrofa), Scorpaenidae familyasından bir balık türü. İskorpit balığına benzer. Atlas Okyanusu'nda ve Akdeniz'de yaşar; Karadeniz'de bulunmaz. Boyu ortalama 30 cm, ağırlığı ise 3 kg dır.
Scorpaena scrofa (tên thông dụng trong tiếng Anh Red scorpionfish (cà mù làn đỏ), Bigscale scorpionfish (cá mù làn vảy lớn), hay large-scaled scorpion fish)[2] là một loài cá biển độc trong họ Cá mù làn.[1]
Scorpaena scrofa là loài cá mù làn đông Đại Tây Dương lớn nhất.[3] Màu sắc từ đỏ gạch đến hồng sáng, và nó có các vết màu tối trên thân. Nó có các gai độc, trọng lượng cá tối đa lên đến 3 kilôgam (6,6 lb).[4] Nó có thể dài tối đa 50 xentimét (20 in), nhưng thông thường dài khoảng 30 cm (12 in).
Nó có 12 gai lưng, 9 tia vây lưng mềm, 3 gai hậu môn, và 5 tia mềm. Nó thường có một điểm đen trên các gai thứ 6 và 11.[4] Nó có các xúc tu trên ổ mắt dài.
Loài này được tìm thấy ở Địa Trung Hải, nhưng không hiện diện trong Biển Đen. Nó cũng được tìm thấy ở phía Đông Đại Tây Dương xung quanh Đảo Anh, mặc dù hiếm khi, và Senegal, quần đảo Canaria, và ở Cabo Verde.[4]
Scorpaena scrofa là loài sống ở đáy biển, và môi trường nước lợ với đá, đáy cát hoặc bùn ở độ sâu 200–500 m (660–1.640 ft).[4] Ban ngày nó ở trong hang hốc và ban đêm ra ngoài để săn mồi.[3]
Loài này là một cá ít vận động, đơn độc và không di cư. Nó là loài cá săn mồi, ăn các loại cá khác, cũng như động vật giáp xác và động vật thân mềm.[4]
Scorpaena scrofa (tên thông dụng trong tiếng Anh Red scorpionfish (cà mù làn đỏ), Bigscale scorpionfish (cá mù làn vảy lớn), hay large-scaled scorpion fish) là một loài cá biển độc trong họ Cá mù làn.
Scorpaena scrofa Linnaeus, 1758
Синонимы
Золотистая скорпена[1], или золотой морской ёрш[1] (лат. Scorpaena scrofa) — морская рыба семейства скорпеновых.
Максимальная длина тела составляет 50 см, однако чаще только 30 см. Тело крепкое, сильное, немного сглаженное с боков. Большая, широкая голова покрыта шипами. Над глазами и на ноздрях имеются щупальцевидные кожные выросты. Подбородок также покрыт многочисленными кожными выростами. Чешуя у рыбы немногочисленная, однако очень крупная. Вдоль боковой линии её количество равняется примерно от 35 до 40. У золотистой скорпены большие, широкие грудные плавники, плавательный пузырь отсутствует. Красновато-коричневая окраска тела варьируется в зависимости от местообитания. Рыба периодически линяет, часто несколько раз в месяц.
Несколько лучей спинного и анального плавников используются как ядовитые жала, которые рыба выставляет при опасности. Яд может быть смертелен и для людей. Он сразу вызывает очень сильные боли, которые долго не прекращаются. Даже через месяцы могут возникать похожие на приступы боли и нарушения циркуляции крови. Так как яд чувствителен к высоким температурам, в качестве срочной меры можно поместить место укуса в горячую воду примерно 50 °C или приложить горячий компресс. Однако, этот метод спорный, так как кроме отравления может ещё привести и к ожогу.
Вид обитает в субтропических морях. Ареал охватывает акваторию в северо-восточной Атлантике Сенегала до Британских островов, а также у Мадейры, Азорских, Канарских островов и Кабо-Верде, также в Средиземном море. Чаще встречается на скалистом, поросшем водорослями грунте. Иногда встречается также на песчаном дне на глубине от 20 до 500 м. Часто рыба неподвижно лежит на дне, хорошо замаскировавшись, и ждёт добычу. Потревоженная рыба быстро уплывает в поисках нового укрытия.
Рыба питается ракообразными, моллюсками, рыбой. Золотистая скорпена охотится из засады в предрассветное время и ночью. Она полагается преимущественно на свою превосходную маскировку и ждёт, пока потенциальная добыча — мелкая рыба и ракообразные — не приблизятся к ней достаточно близко. Затем она молниеносно хватает добычу.
Нерест происходит поздней весной и летом. Икра представляет собой желатиноподобный, прозрачный сгусток.
Золотистая скорпена — это промысловая рыба. Большие экземпляры тушатся целиком или поджариваются в печи. Перед подачей на стол твёрдую кожу удаляют. После приготовления рыба приобретает декоративный красный цвет и имеет относительно мягкое мясо.
Золотистая скорпена, или золотой морской ёрш (лат. Scorpaena scrofa) — морская рыба семейства скорпеновых.
赤鮋，為輻鰭魚綱鮋形目鮋亞目鮋科的其中一種，為亞熱帶海水魚，分布於東大西洋不列顛群島至馬德拉群島、加納利群島、地中海海域，棲息深度20-500公尺，體長可達37公分，棲息在砂泥底質、岩石底質底層水域，獨居性，以甲殼類、魚類等為食，生活習性不明，可做為食用魚及觀賞魚，具有毒性。
,_Parque_natural_de_la_Arr%C3%A1bida,_Portugal,_2020-07-31,_DD_05.jpg)
.jpg)
