The goldspotted eel (Myrichthys ocellatus), also known as the goldspotted snake eel or the dark-spotted snake eel,[3] is an eel in the family Ophichthidae (worm/snake eels).[4] It was described by Charles Alexandre Lesueur in 1825, originally under the genus Muraenophis.[5] It is a marine, tropical eel which is known from the western and eastern Atlantic Ocean, including Bermuda, southern Florida, USA; the Bahamas, Santa Catarina, and Brazil.[4] It dwells at a maximum depth of 15 metres (49 ft), and inhabits rocky and coral reefs. Males can reach a maximum total length of 110 centimetres (3.6 ft).[4]
The Goldspotted eel is a commercial aquarium fish.[4] As is common with eels, it forages for food mostly during the night; its diet consists of crabs, stomatopods, and echinoderms.[6]
Myrichthys ocellatus The goldspotted eel (Myrichthys ocellatus), also known as the goldspotted snake eel or the dark-spotted snake eel, is an eel in the family Ophichthidae (worm/snake eels). It was described by Charles Alexandre Lesueur in 1825, originally under the genus Muraenophis. It is a marine, tropical eel which is known from the western and eastern Atlantic Ocean, including Bermuda, southern Florida, USA; the Bahamas, Santa Catarina, and Brazil. It dwells at a maximum depth of 15 metres (49 ft), and inhabits rocky and coral reefs. Males can reach a maximum total length of 110 centimetres (3.6 ft).
The Goldspotted eel is a commercial aquarium fish. As is common with eels, it forages for food mostly during the night; its diet consists of crabs, stomatopods, and echinoderms.
Myrichthys ocellatus Myrichthys generoko animalia da. Arrainen barruko Ophichthidae familian sailkatzen da.
Myrichthys ocellatus Myrichthys generoko animalia da. Arrainen barruko Ophichthidae familian sailkatzen da.
Serpentine ocellée, Anguille-serpent à taches dorées
Myrichthys ocellatus, la Serpentine ocellée[1], plus rarement Anguille-serpent à taches dorées[1], est une espèce de poissons anguilliformes de la famille des Ophichthidae et du genre Myrichthys, vivant dans les eaux de l'Atlantique Ouest.
L'aire de répartition de l'espèce recouvre l'Atlantique Ouest, de la Caroline du Nord au sud le long de la côte américaine, aux Bermudes, aux Bahamas, dans le golfe du Mexique, des Florida Keys au nord le long de la côte du golfe jusqu'à Freeport, au Texas et au large du Mexique, de Tuxpan le long de la péninsule du Yucatan jusqu'à Cuba, dans toutes les Caraïbes et le long de l'Amérique du Sud jusqu'à Santa Catarina, au Brésil, où elle est très commune[2].
C'est une espèce démersale qui vit dans les récifs coralliens, les herbiers marins, les fonds sableux, rocheux et de décombres, dans les amas d'algues ou entre les crevasses des récifs. Elle est présente de la surface jusqu'à sept mètres de profondeur[2].
C'est un poisson pouvant atteindre un mètre de long, au corps de la forme d'un serpent, fin, de forme cylindrique, de couleur brun-roux à brun-clair mais qui peut prendre une teinte jaune à verte. Le ventre est jaunâtre à blanc. Le corps et la tête sont parsemés d'ocelles jaune-doré bordés de noir. La nageoire dorsale débute en arrière de la tête et court sur tout le dos jusqu'à la queue qui est pointue. La nageoire anale débute au milieu du corps et se termine au niveau de la queue. Il n'y a pas de nageoires pelviennes ni caudale. Il y a deux petites nageoires pectorales près de la tête, qui est petite et pourvue d'une paire de longues narines tubulaires dirigées vers le bas[1].
Aspect général.
Avant du corps.
Dans son habitat, observée par un plongeur.
L'espèce est commune près des îles et dans les zones rocheuses ou coralliennes, et peut se déplacer sous le sable. Elle se nourrit principalement de crabes et cherche ses proies la nuit[3]. Pour chasser dans les zones sablonneuses, Myrichthys ocellatus enfouit le bout de sa queue dans le sable et détruit la cachette de la proie en retournant vigoureusement ses régions arrière et/ou antérieure, jusqu'à ce que le trou soit suffisamment élargi pour qu'elle puisse y introduire sa tête et capturer sa proie[2].
Le nom scientifique complet (avec auteur) de ce taxon est Myrichthys ocellatus (Lesueur, 1825). L'espèce a été initialement classée dans le genre Muraenophis sous le protonyme Muraenophis ocellata, par le naturaliste et explorateur français Charles Alexandre Lesueur, en 1825[4],[5].
Myrichthys ocellatus a pour synonymes[5] :
Le nom générique Myrichthys vient du grec myros, « murène » et ichthus, « poisson ». L'épithète spécifique ocellatus vient du latin ocellatus, « ocelle », en référence aux taches bordées de noir. Le nom en français « Serpentine » provient de la ressemblance de ce poisson avec un serpent[1].
Cette espèce est collectée et vendue dans le commerce des aquariums, notamment au Brésil. Cependant, il ne semble pas qu'elle soit menacée, elle est donc de préoccupation mineure selon l'UICN (17 octobre 2021)[2].
Serpentine ocellée, Anguille-serpent à taches dorées
Myrichthys ocellatus, la Serpentine ocellée, plus rarement Anguille-serpent à taches dorées, est une espèce de poissons anguilliformes de la famille des Ophichthidae et du genre Myrichthys, vivant dans les eaux de l'Atlantique Ouest.
Myrichthys ocellatus (Lesueur, 1825) è un pesce osseo marino appartenente alla famiglia Ophichthidae[2].
L'areale di questa specie comprende l'intero mar dei Caraibi e la zona tropicale dell'oceano Atlantico occidentale dall'estremo sud della Florida alle coste meridionali del Brasile (Santa Catarina) comprendendo le grandi e piccole Antille, le Bermuda e le Bahamas. Ci sono segnalazioni anche dall'Atlantico orientale. È più comune presso le isole che sulle coste continentali[3].
È una specie costiera che si può trovare fino a 15 metri di profondità. Si trova nei pressi delle barriere coralline soprattutto in zone con sabbia o detrito corallino e vegetazione marina ma anche negli anfratti rocciosi. Popola anche le lagune[1][3][4].
Come tutti gli anguilliformi ha corpo molto allungato con le pinne dorsale, caudale e anale unite e pinne ventrali assenti. Le narici sono poste su un breve tubulo. La livrea è marrone charo o grigiastra con riflessi verdastri con ventre più chiaro tendente al verdognolo. Tutto il corpo è costellato di macchie giallo vivo bordate di nero[3][4].
La taglia massima nota è di 110 cm[3].
Può infossarsi nella sabbia e muoversi attraverso di essa. È facile da approcciare da parte dei subacquei. Caccia soprattutto di notte[4], di giorno sta sepolto nel sedimento. Caccia le prede nascoste nella sabbia scavando con la parte posteriore del corpo fino a che il cibo non è alla sua portata. Viene seguito da altre specie di pesci che si cibano delle prede scoperte[1].
La dieta è basata su crostacei bentonici, soprattutto granchi[3][4], ma si nutre anche di altri crostacei e di echinodermi[5].
M. ocellatus non viene pescato se non in maniera limitata per rifornire il mercato acquariofilo, specialmente in Brasile. Non sono note cause di impatto antropico ed è comune in tutto il suo areale. Per questi motivi viene classificato dalla Lista rossa IUCN come "a rischio minimo"[1].
Myrichthys ocellatus (Lesueur, 1825) è un pesce osseo marino appartenente alla famiglia Ophichthidae.
De gevlekte slangaal (Myrichthys ocellatus) is een straalvinnige vissensoort uit de familie van slangalen (Ophichthidae).[1] De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1825 door Lesueur.
Bronnen, noten en/of referenties
Multimedia w Wikimedia Commons Żmijak złotoplamek[3] (Myrichthys ocellatus) – gatunek morskiej ryby węgorzokształtnej z rodziny żmijakowatych (Ophichthyidae), bez istotnego znaczenia gospodarczego.
Środkowo-zachodni Ocean Atlantycki, pomiędzy 25°N – 23°S[4]: od Karoliny Północnej i Bermudów, wzdłuż wybrzeży USA, południowa Floryda i Bahamy, wzdłuż wybrzeży Ameryki Południowej po Santa Catarina w Brazylii. Prawdopodobnie również wschodni Atlantyk[4][5].
Występuje w płytkich wodach przybrzeżnych, również w lagunach, na głębokościach do 15 m[4] (według IUCN do 7 m[2]) p.p.m. Szeroko rozprzestrzeniony i liczny w pobliżu wysp oraz w obszarach skalistych lub koralowych[4][2], zwłaszcza u wybrzeży Brazylii[2].
Ciało silnie wydłużone, cylindryczne, na końcu stożkowato ścięte, o ubarwieniu jasnobrązowym lub zielonkawobrązowym na bokach i cieniowanym do jasnozielonego na brzuchu. Boki i grzbiet pokryte rozproszonymi ciemnymi plamami, każda z jasnożółtym (złotawym) środkiem[4][3]. Plamki młodych żmijaków są ciemne[3].
Dorosłe osobniki tego gatunku osiągają przeciętnie 30–60 cm[3], maksymalnie 110 cm długości całkowitej (TL)[4].
Prowadzi przydenny tryb życia. Pływa szybko i zwinnie. Spłoszony, kryje się wśród rozpadlin skalnych, koralowców lub zarośli traw morskich[3][4][2]. Żeruje zwykle nocą, a w ciągu dnia zagrzebuje się w podłożu[2][3] – może przemieszczać się pod piaskiem[4][2]. Żywi się krabami[2][4], głównie z rodzin Portunidae, Xanthidae i Majidae, drobnymi rybami i bezkręgowcami[3]. W piaszczystym dnie niszczy kryjówkę ofiary, rozpraszając podłoże szybkimi i energicznymi ruchami ogona do momentu, gdy dziura zostanie wystarczająco poszerzona, aby wsunąć w nią łeb w celu schwytania ofiary[2]. Na podłożu skalistym żeruje często w bardzo płytkiej wodzie. W czasie żerowania żmijakowi złotoplamkowi zwykle towarzyszą ryby z wielu różnych gatunków (m.in. z rodzin Labridae, Serranidae, Epinephelidae i Monacanthidae), które korzystają z efektów jego kopania w dnie, znajdując tam pokarm dla siebie[6][7].
Gatunek opisany naukowo przez Charlesa Alexandra Lesueura w 1825 pod nazwą Muraenophis ocellata. Polską nazwę zwyczajową żmijak złotoplamek zaproponował w 1982 Stanisław Rutkowicz[3].
Nazwa rodzajowa: gr. μυρος muros „rodzaj węgorza morskiego”[8]; ιχθυς ikhthus „ryba”[9]. Epitet gatunkowy: łac. ocellatus „oczkowany, oznaczony oczkami”, od ocellus „oczko”, zdrobnienie od oculus „oko”[10].
Według stanu z końca 2018 roku gatunek ten figuruje w Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody (IUCN) w kategorii najmniejszej troski (LC). Nie stwierdzono istotnych zagrożeń dla tego gatunku[2].
Żmijak złotoplamek nie jest użytkowany gospodarczo. W połowach dennych trafia się jako przyłów. Złowiony w sieci często ucieka, wwiercając się ostrym końcem ogona w tkaninę sieciową[3]. W Brazylii jest poławiany dla potrzeb akwarystyki[2].
Żmijak złotoplamek (Myrichthys ocellatus) – gatunek morskiej ryby węgorzokształtnej z rodziny żmijakowatych (Ophichthyidae), bez istotnego znaczenia gospodarczego.
