Multimedia w Wikimedia Commons Dziobowal europejski[4], wal europejski[5] (Mesoplodon europaeus) – gatunek ssaka z rodziny zyfiowatych (Ziphiidae). Pierwszego opisu dokonał Paul Gervais w 1855 roku. Łaciński epitet gatunkowy, odnosi się do jednego z miejsc występowania – wybrzeży zachodniej Europy.
Średniej wielkości przedstawiciel rodzaju Mesoplodon. Zarówno u samców jak i samic, schowane w dziąsłach zęby w regularnie prostych szczękach są prawie niewidoczne[6]. Stosunkowo mała głowa, zakończona długim dziobem. Niewielki garb tłuszczowy oraz lekko zakrzywiona płetwa grzbietowa. Grzbiet koloru ciemnoszarego lub nawet matowoczarnego. Podbrzusze jaśniejsze, od białego po jaśniejsze odcienie szarości[7]. Samice mają charakterystyczne jaśniejsze okolice genitaliów oraz ciemne obwódki wokół oczu. Młode tuż po porodzie są szarawe, gdyż zwierzęta te ciemnieją w miarę upływu lat, aż do osiągnięcia dojrzałości płciowej. Dorosłe osobniki osiągają od 4,6 (samce) do 5,4 (samice) metra długości przy masie przekraczającej 1,2 tony. Potomstwo tuż po porodzie mierzy około 2,1 metra. Najstarszy osobnik wyrzucony na brzeg miał ponad 48 lat, dlatego górną granicę wieku określa się na około 45-50 lat[8]. Często na ciele samców wali europejskich widoczne są jasne blizny, prawdopodobnie spowodowane atakami rekinów lub starciami z innymi osobnikami tej samej płci[9].
Zwierzę to występuje w wodach centralnego Atlantyku. Wyrzucane na brzeg osobniki notowano od 1840 roku na plażach Anglii, Irlandii, Wysp Kanaryjskich, zachodniej Afryki, Wyspy Wniebowstąpienia oraz wschodniej Brazylii. Zwierzę to jest stosunkowo rzadkie. Ze względu na brak danych, nie ustalono stopnia zagrożenia. Od 1998 roku nie zaobserwowano żadnego żywego osobnika, poza 10 zwierzętami wyrzuconymi na ląd[10].
Ze względu na rzadkość tego walenia mało wiadomo na temat jego zachowania i trybu życia. Zazwyczaj nie schodzi poniżej 80-100 m pod powierzchnię, choć według niektórych badań preferuje głębokie wody. Hipoteza ta nie jest jednak potwierdzona obserwacjami[11]. Żyje w małych stadach lub w parach. Niekiedy wale europejskie zaplątują się w sieci rybackie, co najczęściej prowadzi do ich śmierci[12]. Głównym składnikiem pokarmu są kałamarnice[13].
Dziobowal europejski, wal europejski (Mesoplodon europaeus) – gatunek ssaka z rodziny zyfiowatych (Ziphiidae). Pierwszego opisu dokonał Paul Gervais w 1855 roku. Łaciński epitet gatunkowy, odnosi się do jednego z miejsc występowania – wybrzeży zachodniej Europy.
