El lori becganxut (Oreopsittacus arfaki) és un ocell de la família dels psitàcids (Psittacidae) i única espècie del gènere Oreopsittacus (Salvadori, 1877). Habita la selva humida de les muntanyes de Nova Guinea.
El lori becganxut (Oreopsittacus arfaki) és un ocell de la família dels psitàcids (Psittacidae) i única espècie del gènere Oreopsittacus (Salvadori, 1877). Habita la selva humida de les muntanyes de Nova Guinea.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Loricît barfog (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: loricitiaid barfog) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Oreopsittacus arfaki; yr enw Saesneg arno yw Whiskered lorikeet. Mae'n perthyn i deulu'r Lorïaid (Lladin: Loridae) sydd yn urdd y Psittaciformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn O. arfaki, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r loricît barfog yn perthyn i'r genws Oreopsittacus yn nheulu'r Lorïaid (Lladin: Loridae). Dyma aelodau eraill y genws:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Loricît cain Charmosyna pulchella Loricît Caledonia Newydd Charmosyna diadema
.jpg)
.jpg)
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Loricît barfog (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: loricitiaid barfog) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Oreopsittacus arfaki; yr enw Saesneg arno yw Whiskered lorikeet. Mae'n perthyn i deulu'r Lorïaid (Lladin: Loridae) sydd yn urdd y Psittaciformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn O. arfaki, sef enw'r rhywogaeth.
Der Arfaklori (Oreopsittacus arfaki), auch Bergzierlori genannt, ist eine Art aus der Unterfamilie der Loris in der Familie der Eigentlichen Papageien. Die Art ist ein Endemit Neuguineas.
Die Art[1] erreicht eine Körperlänge von 15 bis 17 oder 18 Zentimeter. Sie ist überwiegend grün gefärbt. Bei den Männchen besitzt der Kopf eine rote kappenförmige Zeichnung, die vorn bis zur Schnabelwurzel reicht. Der Schnabel ist rein schwarz, die Iris der Augen schwarzbraun. Die Wangen sind pflaumenfarben blauschimmernd mit zwei Reihen kleiner weißer Streifen. Die Flügeldecken sind oberseits grün befiedert, mit teilweise schwarzen Außen- und bläulichen Innenfahnen. Auf der Flügelunterseite sind die Armschwingen und Deckfedern rot gefärbt, die äußeren teilweise auch gelb. Die Schwungfedern sind schwärzlich mit einem gelben Band. Die Brust und die Unterseite des Rumpfs sind grün, in der Mitte unscharf begrenzt rot (mit Ausnahme der Unterart grandis, diese rein grün). Der Schwanz ist auf der Oberseite proximal (körpernah) grün, nach außen hin schwarz gefärbt, mit rosaroten Spitzen. Die Unterseite des Schwanzes ist rot gefärbt, nach außen hin mit etwas schwarz. Die Beine sind grau gefärbt.
Das Weibchen ist dem Männchen sehr ähnlich. Im Unterschied zu diesem ist der Kopf auch auf der Oberseite grün, die rote kappenartige Zeichnung fehlt also (selten sind einzelne rote Federn eingestreut).
Die Art kommt in Gebirgen der Insel Neuguinea vor, sie lebt in beiden Inselhälften (Westneuguinea und Papua-Neuguinea). Die Art lebt in drei Unterarten in drei räumlich voneinander getrennten Gebirgsregionen (vgl. im Kap. Unterarten) meist in Höhen zwischen 2500 und 3750 Meter Höhe, gelegentlich aber auch tiefer, bis 1700, sehr selten bis 1000 Meter Höhe. Sie gilt hier als relativ häufig.[2] Sie bewohnt montane und subalpine Wälder und gilt als charakteristisches Element der Nebelwald-Stufe.[1]
Der Arfaklori zieht in kleinen Gruppen mit Artgenossen oder anderen Vogelarten wie Honigfressern oder Mistelfressern durch die Baumkronen auf der Suche nach Nektar, Pflanzenpollen, Fruchtsäften, Blüten oder Früchten.
Zur Balz ruft das Männchen von einem Ast nach Weibchen. Dabei stolziert es mit nickendem Kopf auf und ab und reckt ihm dem Weibchen zu. Die Brut wird in Baumhöhlen angelegt.
Da die Art noch relativ häufig vorkommt und keine Gefährdungen bekannt sind, wird sie von der IUCN als ungefährdet (Least Concern) eingestuft.
Es sind drei Unterarten bekannt:[3]
Oreopsittacus arfaki intermedius Reichenow, 1915[8] gilt als Synonym zu O. a. grandis.
Die Art wurde von Meyer 1874 als Trichoglossus arfaki erstbeschrieben. Typuslokalität ist das Arfakgebirge im Nordosten der Insel Neuguinea. 1877 wurde sie durch Salvadori in die neu aufgestellte Gattung Oreopsittacus transferiert. Es ist die einzige Art der damit monotypischen Gattung. Die Gattung Oreopsittacus steht innerhalb der Loris taxonomisch relativ isoliert. Innerhalb der Tribus Loriini[9] bildet sie die Schwestergruppe aller anderen Arten zusammengenommen.[10] Die Art ist innerhalb der Loris morphologisch einzigartig dadurch, dass sie 14 anstelle von sonst 12 Schwanzfedern aufweist.
Der Arfaklori (Oreopsittacus arfaki), auch Bergzierlori genannt, ist eine Art aus der Unterfamilie der Loris in der Familie der Eigentlichen Papageien. Die Art ist ein Endemit Neuguineas.
The plum-faced lorikeet (Oreopsittacus arfaki), also known as the whiskered lorikeet,[2] is a species of parrot in the family Psittaculidae. It is monotypic within the genus Oreopsittacus.[2] It is found in the New Guinea Highlands.
The plum-faced lorikeet is a mainly green small parrot about 15 cm (5.9 in) long with a long pointed tail. It has two white stripes under each eye. It has a narrow pointed black bill and dark-brown irises. The adult male has a red forehead and the adult female has a green forehead.[2]
The plum-faced lorikeet is the only species of the genus Oreopsittacus and it has three subspecies:[3]
Oreopsittacus Salvadori 1877
The plum-faced lorikeet's native range is the mountains between about 2000 m to 3750 m of mainland New Guinea across both the Indonesian and Papua New Guinean zones of the island.[2]
The plum-faced lorikeet (Oreopsittacus arfaki), also known as the whiskered lorikeet, is a species of parrot in the family Psittaculidae. It is monotypic within the genus Oreopsittacus. It is found in the New Guinea Highlands.
El lori bigotudo[2] (Oreopsittacus arfaki) es una especie de ave psitaciforme de la familia Psittaculidae endémica de Nueva Guinea.[3]
Es la única especie del género Oreopsittacus. Se reconocen las siguientes subespecies según el orden filogenético de la lista del Congreso Ornitológico Internacional:[4]
El lori bigotudo (Oreopsittacus arfaki) es una especie de ave psitaciforme de la familia Psittaculidae endémica de Nueva Guinea.
Oreopsittacus arfaki Oreopsittacus generoko animalia da. Hegaztien barruko Psittacidae familian sailkatua dago.
Oreopsittacus arfaki Oreopsittacus generoko animalia da. Hegaztien barruko Psittacidae familian sailkatua dago.
Viiksilurikki (Oreopsittacus arfaki) on Papua-Uudessa-Guineassa elävä kaijalaji. Se on sukunsa ainoa laji.
Viiksilurikin pituus on noin 16 cm ja paino 16–23 g. Sen höyhenpuvun pääväri on vihreä, alapuolelta kellanvihreä. Koiraalla on punainen otsa ja päälaki, naaraalla ne ovat vihreitä. Poski on violetti ja siinä on kaksi riviä valkoisia pilkkuja. Koipien peitinhöyhenissä on laaja keltainen laikku. Siiven alapeitinhöyhenet ja kupeet ovat punaiset ja kyynärsiipien alapinnalla on keltainen juova. Pyrstö on alapuolelta ja kärjestä ruusunpunainen. Nokka on musta, iiris tummanruskea ja koivet vihertävän harmaat. Nuoren yksilön otsa on punainen ja päälaki vihreä molemmilla sukupuolilla, ja puku on himmeämpi.
Viiksilurikki elää Papua-Uuden-Guinean vuoristoseuduilla. Lajin elinympäristön laajuus on 50 000–100 000 neliökilometriä ja sen populaation koko on arviolta yli 300 000 yksilöä. Lajista tunnetaan kolme alalajia: arfaki, major ja grandis. Viiksilurikki on häkkilintuna harvinainen.
Viiksilurikit elävät vuoristometsissä 2 000–3 750 metrin korkeudella. Yleensä ne liikkuvat puiden latvustoissa pareittain tai pikku parvina. Ne ovat vilkkaita ja kiipeilevät herkeämättä latvuksen oksilla etsien kukista ravintoa. Ne lyöttäytyvät usein muiden papukaijojen ja mesikoiden seuraan.
Viikislurikit syövät kukkia ja niiden siitepölyä ja mettä sekä hedelmiä ja marjoja.
Viiksilurikki (Oreopsittacus arfaki) on Papua-Uudessa-Guineassa elävä kaijalaji. Se on sukunsa ainoa laji.
Oreopsittacus arfaki
Le Lori bridé (Oreopsittacus arfaki) est une espèce d'oiseau de la famille des Psittacidae.
Cet oiseau mesure environ 15 cm de long. Le plumage présente une dominante verte. Les joues et la gorge sont bleues avec un fort trait blanc entre chaque œil et cette dernière. La poitrine présente des tons orange. Le dessous de la queue est rougeâtre. Les iris sont foncés, le bec est noir et les pattes gris foncé.
Cette espèce présente un dimorphisme sexuel : le front et l'avant de la calotte sont rouges chez le mâle mais verts chez la femelle.
Les jeunes ont le front rouge et la calotte grise.
Cet oiseau est représenté par trois sous-espèces très proches :
Il fréquente forêt tropicale humide et forêt de nuage entre 2 000 et 3 750 m d'altitude.
Cet oiseau peuple les zones montagneuses de Nouvelle-Guinée enclin à une déforestation importante et une croissance humaine. Les effectifs de cette espèce sont inconnus.
Cet oiseau se déplace en couples ou en petits groupes, parfois en compagnie d'autres loriquets. Très actif, il effectue des acrobaties incroyables pour atteindre les fleurs dont il raffole. Très sociable, il ne craint pas l'homme qui peut l'approcher pendant qu'il se nourrit sans que cela n'interrompe sa collecte de pollen.
Les parades nuptiales du mâle sont bruyantes et originales. Il sautille de branche en branche tout en sifflant et en effectuant de multiples courbettes.
Ensuite, le couple devient extrêmement discret et son nid très caché au point qu'aucune donnée précise sur le déroulement de la reproduction et ses paramètres.
Oreopsittacus arfaki
Le Lori bridé (Oreopsittacus arfaki) est une espèce d'oiseau de la famille des Psittacidae.
Il lorichetto guanceviola (Oreopsittacus arfaki (Meyer, 1874)) è un uccello della famiglia degli Psittaculidi, endemico della Nuova Guinea. È l'unica specie del genere Oreopsittacus.[2]
Il lorichetto guanceviola (Oreopsittacus arfaki (Meyer, 1874)) è un uccello della famiglia degli Psittaculidi, endemico della Nuova Guinea. È l'unica specie del genere Oreopsittacus.
De berglori (Oreopsittacus arfaki) is een soort lori uit het geslacht Oreopsittacus. Het is een endemische vogelsoort uit Nieuw-Guinea.
De berglori is erg klein (17 cm) en overwegend groenachtig, violetkleurig op de wangen en de keel en daardoorheen een opvallende witte streep. Het mannetje heeft een karmijnrood petje. Deze lori is rood gekleurd onder de staart en dat heeft verder geen enkele lori of parkiet van dit formaat. Verder zit er een gele band en een rode vlek onder op de vleugel.[2]
De berglori is een vogel van het hooggebergte, zowel in het gehele centrale hoogland als op Vogelkop en het Huonschiereiland (provincie Morobe, Papoea-Nieuw-Guinea). Het is een algemene vogel van nevelwoud met epifyten in het gebergte in de zone tussen 1800 m boven de zeespiegel en de boomgrens.[2]
De soort telt 3 ondersoorten:
De berglori (Oreopsittacus arfaki) is een soort lori uit het geslacht Oreopsittacus. Het is een endemische vogelsoort uit Nieuw-Guinea.
Multimedia w Wikimedia Commons Arfakianka[9] (Oreopsittacus arfaki) – gatunek ptaka z podrodziny dam (Loriinae) w rodzinie papug wschodnich (Psittaculidae). Mała, zielona papuga występująca na Nowej Gwinei, według IUCN nie jest zagrożona wyginięciem.
Arfakianka występuje w zależności od podgatunku[10][11]:
Gatunek po raz pierwszy opisał w 1874 roku niemiecki ornitolog Adolf Bernhard Meyer nadając mu nazwę Trichoglossus (Charmosyna) Arfaki[3]. Jako miejsce typowe odłowu holotypu Meyer wskazał Arfak Mountains, na wysokości 3500 stóp (ok. 1060 m) na Nowej Gwinei[3]. Holotyp, którym był samiec został zebrany w lipcu 1873 roku[3]. W monotypowym rodzaju Oreopsittacus takson ten został umieszczony w 1877 roku przez włoskiego ornitologa Tomasso Salvadoriego[2]. Podstawowe dane taksonomiczne podgatunków (oprócz nominatywnego) przedstawia poniższa tabelka:
Podgatunek Oryginalna kombinacja nazwy Autor i rok opisu Miejsce typowe Okazy typowe O. a. major Oreopsittacus arfaki major Ogilvie-Grant, 1914[7] rzeka Utakwa, na wysokości 8000 stóp (ok. 2440 m), Nowa Gwinea samiec i samica O. a. grandis Oreopsittacus grandis Ogilvie-Grant, 1895[4] Góry Stanleya Owena, Nowa Gwinea samiec i samicaProponowany podgatunek intermedius ze środkowej Nowej Gwinei[6] jest synonimem grandis[11]. Rozpoznano trzy podgatunki[10].
Długość ciała 15–17 cm; masa ciała 16–26 g[11]. Dziób czarny, ciemię i czoło koloru czerwonego; pokrywy uszne, pole przyżuchwowe i podbródek koloru purpurowego, z podwójnym ciągiem białych plamek na kantarku, pod okiem i górnej części pokryw usznych; boki szyi, kark, górne części ciała i ogon koloru ciemnozielenego. Lotki I rzędu koloru niebieskiego. Spód ciała żółtawo-zielony, ale boki piersi i pokrywy podskrzydłowe czerwone, brzuch i dolne części boków pomarańczowo-czerwone, żółte po stronie pokryw podskrzydłowych. Żółta opaska na podbrzuszu i lotkach II rzędu[11]. Pokrywy nadogonowe i ogon zielone z czerwonawo-różową końcówką, spód ogona czerwony. U samicy na ciemieniu i czole brak jest koloru czerwonego. Młode ptaki podobne do dorosłych, z czarnymi krawędziami na górnych częściach ciała, wzór na twarzy mniej oczywisty[11]. Podgatunek major większy, z bardziej rozległą czerwoną końcówką na ogonie; podgatunek grandis podobny do nominatywnego, ale nie ma koloru pomarańczowo-czerwonego na brzuchu i bokach[11].
Arfakianka zamieszkuje górskie lasy mgliste na wysokości 2000–3750 m n.p.m., w tym lasy w których występuje bukan (Nothofagus) i zastrzalin (Podocarpus)[11]. Od czasu do czasu ptak ten schodzi do wysokości 1000 m n.p.m.[11] Żywi się nektarem i być może pyłkiem roślin z rodzaju Dimorphanthera, kwiatami i owocami szeflery (Schefflera)[17] i jagodami[11]. Obserwowano, że pokarm zdobywa nie tylko w koronach drzew, ale również w niższych partiach roślinności; zazwyczaj spotykana w parach[11].
Gody między ptakami obserwowano w czerwcu, a ptaki w kondycji rozrodczej w okresie sierpień-październik[11]. Brak informacji na temat zniesienia czy wychowu piskląt[11].
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii LC (ang. Least Concern – najmniejszej troski)[8]. Globalna wielkość populacji nie jest znana, ale gatunek ten ocenia się dość powszechny, choć trudny do zaobserwowania[8][11]. Populacja wydaje się być stabilna ze względu na brak dowodów na jakiekolwiek spadki lub inne istotne zagrożenia[8]. Gatunek objęty konwencją waszyngtońską (CITES) w załączniku II[18].
Układ filogenetyczny (podrodziny, plemiona, rodzaje) na podstawie:
Arfakianka (Oreopsittacus arfaki) – gatunek ptaka z podrodziny dam (Loriinae) w rodzinie papug wschodnich (Psittaculidae). Mała, zielona papuga występująca na Nowej Gwinei, według IUCN nie jest zagrożona wyginięciem.
O lóris-bigodudo (Oreopsittacus arfaki) é uma espécie de ave da família Psittacidae. É a única espécie do género Oreopsittacus.
Pode ser encontrada nos seguintes países: Indonésia (Nova Guiné Ocidental) e Papua-Nova Guiné.
Os seus habitats naturais são: regiões subtropicais ou tropicais húmidas de alta altitude.
O lóris-bigodudo (Oreopsittacus arfaki) é uma espécie de ave da família Psittacidae. É a única espécie do género Oreopsittacus.
Pode ser encontrada nos seguintes países: Indonésia (Nova Guiné Ocidental) e Papua-Nova Guiné.
Os seus habitats naturais são: regiões subtropicais ou tropicais húmidas de alta altitude.
Blåstrupig lorikit[2] (Oreopsittacus arfaki) är en fågel i familjen östpapegojor inom ordningen papegojfåglar.[3]
Blåstrupig lorikit placeras som enda art i släktet Oreopsittacus. Den delas in i tre underarter:[3]
IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]
Wikimedia Commons har media som rör blåstrupig lorikit.
Wikispecies har information om Oreopsittacus arfaki.
Blåstrupig lorikit (Oreopsittacus arfaki) är en fågel i familjen östpapegojor inom ordningen papegojfåglar.
Erik yüzlü lori (Oreopsittacus arfaki), papağangiller familyasından bir papağan türüdür.
Erik yüzlü lori, Oreopsittacus cinsinin tek türü olup, Yeni Gine'de yaşar.
Papağan ile ilgili bu madde bir taslaktır. Madde içeriğini geliştirerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz. Erik yüzlü lori (Oreopsittacus arfaki), papağangiller familyasından bir papağan türüdür.
Erik yüzlü lori, Oreopsittacus cinsinin tek türü olup, Yeni Gine'de yaşar.
Oreopsittacus arfaki là một loài chim trong họ Psittaculidae.[2] Đây là loài duy nhất trong chi, có ba phân loài. Phạm vi phân bố bản địa là vùng núi giữa khoảng 2000 m đến 3750 m của đại lục New Guinea trên khắp cả khu Indonesia và phần Papua New Guinea của hòn đảo.
Oreopsittacus arfaki là một loài chim trong họ Psittaculidae. Đây là loài duy nhất trong chi, có ba phân loài. Phạm vi phân bố bản địa là vùng núi giữa khoảng 2000 m đến 3750 m của đại lục New Guinea trên khắp cả khu Indonesia và phần Papua New Guinea của hòn đảo.
Oreopsittacus arfaki (Meyer, 1874)
Охранный статус
Новогвинейский горный лори[1] (лат. Oreopsittacus arfaki) — птица семейства попугаевых. Известен так же как Усатый или Синелицый лори. Единственный представитель рода Новогвинейских горных лори.
Общая длина попугая — около 15 сантиметров. Масса — от 16 до 23 граммов. Оперение преимущественно зелёного цвета. На голове у самцов расположена яркая красная «шапочка», у самок — зелёная. Именно она является главным признаком для определения пола, в остальном же самец и самка почти идентичны. Под глазами растут длинные перья, так называемые «усы», они розовато-лиловые, с чёрной опушкой по краям. Нижние кроющие хвостовые перья красноватые. Длинный заострённый хвост служит этой птице рулём. Узкое окологлазное кольцо и ноги серого цвета. Заострённый клюв чёрный или тёмно-серый.
Эти шустрые подвижные попугаи живут во влажных высокогорных лесах Новой Гвинеи, на высоте от 2000 до 3750 метров. В основном предпочитают держаться в верхних ярусах леса, среди крон, где добывают цветочные пыльцу, нектар и плоды. Также в меню Новогвинейского горного лори входят насекомые и их личинки и куколки, ягоды, семена. Зачастую их можно увидеть в различных смешанных стайках, состоящих из птиц с похожим образом питания. Во время добывания еды из цветка эти лори крепко прицепляются своими когтистыми лапками к стебельку и свисают вниз головой.
Во время брачных игр самец прыгает перед своей партнёршей по ветке, кланяется, громко кричит и чирикает, добиваясь благосклонности представительницы прекрасного пола. О способах гнездования и выведения потомства этого попугая в естественных условиях известно ничтожно мало.
Красивое многоцветное оперение и способность подражать человеческому голосу и звукам вокруг сделали этого небольшого попугайчика популярным среди любителей животных. Сейчас активно происходит процесс распространения и разведения Новогвинейских горных лори в неволе.
Новогвинейский горный лори (лат. Oreopsittacus arfaki) — птица семейства попугаевых. Известен так же как Усатый или Синелицый лори. Единственный представитель рода Новогвинейских горных лори.
