Due to their small size, these creatures are hunted by various carnivores such as large snakes, birds, reptiles and cats.
They are known as "living fossils" because they have changed little in 30 million years.
This mouse deer, first described by F. Cuvier in 1822, is one of the smallest living hoofed mammals, along with the other three species in this genus. This ungulate has a small, triangular head with a small pointed black nose and large eyes. Approximately the size of a rabbit, they have very long and thin legs and a rounded body. The color is orange-brown with white under the stomach, chest and chin. These ungulates do not have any horns or antlers although the males have small tusks (elongated canines) in their upper jaw. When standing, their hind end is higher than their front quarter. Some measurements of the Mouse Deer is that their body length is 70-75 cm, their shoulder height is 30-35 cm and their tail length is 8-10 cm.
Range mass: 5 to 8 kg.
Other Physical Features: endothermic ; homoiothermic; bilateral symmetry
Perception Channels: tactile ; chemical
The subspecies Tragulus napu nigricans is listed with the IUCN as endangered. This subspecies is found on Balabac Island southwest of the Philippines. Otherwise, these animals are threatened because of over-hunting and habitat loss through deforestation.
US Federal List: no special status
CITES: no special status
IUCN Red List of Threatened Species: least concern
Larger Malay Mouse Deer are often used as a source of food for native people. They also make good pets, for they are easily tamed.
The larger Malay Mouse Deer has a diet of fallen fruit and berries, aquatic plants, leaves, buds, shrubs and grasses.
Average lifespan
Status: captivity: 14.0 years.
Average lifespan
Status: captivity: 14.0 years.
These animals always live close to water and prefer to be in the undergrowth of dense forests.
Habitat Regions: tropical ; terrestrial
Terrestrial Biomes: forest ; rainforest
Larger Malay Mouse Deer are located in Thailand, Indochina, Sri Lanka, the Malayan Penninsula, and the islands of Sumatra and Borneo.
Biogeographic Regions: oriental (Native )
The female spends most of her adult life pregnant. These animals breed year-round with a gestation period of 152 to 155 days and will breed again within a couple of hours after birth. Only one offspring is usually born at a time (twin births are very rare). The offspring are well-developed when born and are able to stand and be fully active 30 minutes after birth. These baby ungulates nurse while standing on three legs. They are weaned at two to three months of age and are sexually mature at four and a half months (living up to sixteen years in captivity).
Breeding season: These chevrotains breed throughout the year.
Range number of offspring: 1 to 2.
Average number of offspring: 1.
Range gestation period: 152 to 155 days.
Range weaning age: 8 to 12 weeks.
Average age at sexual or reproductive maturity (female): 4.5 months.
Average age at sexual or reproductive maturity (male): 4.5 months.
Key Reproductive Features: iteroparous ; year-round breeding ; gonochoric/gonochoristic/dioecious (sexes separate); sexual ; viviparous
Average birth mass: 373 g.
Average number of offspring: 1.
Average age at sexual or reproductive maturity (male)
Sex: male: 135 days.
Average age at sexual or reproductive maturity (female)
Sex: female: 137 days.
Parental Investment: precocial ; pre-fertilization (Provisioning, Protecting: Female); pre-hatching/birth (Provisioning: Female, Protecting: Female); pre-weaning/fledging (Provisioning: Female)
El tràgul gran (Tragulus napu), també conegut com a napu, és una espècie d'artiodàctil de la família dels tragúlids. Viu a Brunei, Cambodja, Indonèsia, Malàisia, Myanmar, Tailàndia i el Vietnam. Els seus hàbitats naturals són els boscos humits de plana tropicals o subtropicals.[1]
El tràgul gran (Tragulus napu), també conegut com a napu, és una espècie d'artiodàctil de la família dels tragúlids. Viu a Brunei, Cambodja, Indonèsia, Malàisia, Myanmar, Tailàndia i el Vietnam. Els seus hàbitats naturals són els boscos humits de plana tropicals o subtropicals.
Kančil větší (Tragulus napu) je jeden z nejmenších přežvýkavých, bezrohých sudokopytníků, kteří den prospí v úkrytu a v noci se vydávají za potravou.
Žijí v podrostu hustě zarostlé krajiny poblíž vody v oblastech jihovýchodní Asie. Vyskytují se na Srí Lance, v jižních částech Thajska, Myanmaru, Malajsie, na ostrovech Sumatra, Borneo a několika dalších. Jsou považování za živé fosílie, protože jsou téměř nezměněni za posledních 30 miliónů let.
Tento rod má v malajštině podle svého vzhledu přiléhavý název "myší jelen". Kančilové větší jsou vysocí průměrně 35 cm, zavalitější tělo mají dlouhé 75 cm a ocas 10 cm, váží 5 až 8 kg. Barva jejich srstí je oranžově-hnědá s bílými skvrnami na břichu, hrudi a pod tlamou. Jejich hlava je malá, trojúhelníková a mají špičatý černý čenich bez srstí. Oči mají velké stejně jako černou srstí pokryté uši. Jejich nohy jsou dlouhé a velmi tenké (o průměru asi 1 cm); zadní jsou delší a když stojí mají zadní část těla výše než přední. Ani samci nemají rohy nebo parohy, mají jen prodloužené řezáky v horní čelisti které částečně vyčnívají z tlamy.
Jde o zvíře velice opatrné a vyjma období rozmnožování ryze samotářské. Nevytvářejí žádné stáda, samci si označují svá teritoria sekretem ze žláz pod bradou, močí a výkaly. Případným soupeřům vyhrožuje rychlým dupáním kopýtek nebo svádí souboje za použití špičáků. Samice žijí na samcem zabraném území trvale, kdežto samci se zhruba po roku přemísťují jinam.
Za potravou vycházejí ze svých denních úkrytů až po setmění po stezkách hustým porostem a sbírají popadané ovoce, bobule a žerou květy, listy, pupen keřů a vodních rostlin jakož i spásají mladou trávu. Mají na rozdíl od ostatních přežvýkavců jen třídilný žaludek.
Samice přicházejí do říje již za několik málo dnů po vrhu mláďat a to celoročně bez ohledu na roční dobu. Samec obchází laně ve svém území a příležitostně se páří, samice jsou proto téměř stále březí. Asi po pětiměsíční březosti se rodí převážně pouze jedno mládě o váze asi 370 gramů. Je natolik vyvinuto, že je schopno se téměř hned postavit a do půl hodiny chodit, matka potomka odstavuje za dva až tři měsíce. Mláďata pohlavně dospívají již ve věku čtyři a půl měsíců. Průměrná délka života je 14 let.
Tato zvířata jsou vzhledem ke své malé velikosti často lovena mnoha masožravými dravci a hady. Lapají je také domorodci pro maso a protože se dají snadno ochočit dělají z nich mazlíčky pro děti. Přestože jim mýcením pralesů ubývá životního prostoru, jejich stavy se dosud radikálně nesnižují a jako druh nejsou ohrožení.
Kančil větší se vyskytuje na velmi rozsáhlém území kde však žije na mnoha teritoriích od sebe trvale oddělených. V průběhu doby se u zvířat v některých oblastech vyvinuly určité odlišnosti, v současností jsou rozeznávány tyto poddruhy:
Obrázky, zvuky či videa k tématu kančil větší ve Wikimedia Commons
Kančil větší (Tragulus napu) je jeden z nejmenších přežvýkavých, bezrohých sudokopytníků, kteří den prospí v úkrytu a v noci se vydávají za potravou.
Das Großkantschil (Tragulus napu) ist eine Säugetierart aus der Familie der Hirschferkel (Tragulidae).
Zwar sind Großkantschile größer als Kleinkantschile, dennoch zählen sie zu den kleinsten Paarhufern. Sie erreichen eine Kopfrumpflänge von 70 bis 75 Zentimetern, eine Schulterhöhe von 30 bis 35 Zentimetern und ein Gewicht von 5 bis 8 Kilogramm. Ihr Fell ist an der Oberseite orangebraun gefärbt, der Bauch und das Kinn sind weiß. An der Kehle sind sie oft braun-weiß gemustert. Ihr Körper ist rundlich und nach hinten hin ansteigend, die Beine hingegen sind verhältnismäßig dünn. Der spitze Kopf ist durch die großen Augen und die schwarze, unbehaarte Nase charakterisiert. Wie alle Hirschferkel haben sie kein Geweih und keine Hörner, dafür sind die oberen Eckzähne insbesondere beim Männchen stoßzahnartig vergrößert und ragen aus dem Maul heraus.
Großkantschile leben im südlichen Südostasien, vom südlichen Thailand und dem südlichen Vietnam bis zur Spitze der Malaiischen Halbinsel sowie auf Sumatra, Borneo und anderen kleinen Inseln. Ihr Lebensraum sind vorwiegend mit dichtem Unterholz bewachsene Wälder, sie sind meist in der Nähe vom Wasser zu finden.
Großkantschile sind sehr scheue, zurückgezogen lebende Tiere und ausschließlich nachtaktiv. Um im Dickicht schneller vorwärtskommen zu können, legen sie tunnelartige Trampelpfade an. Außerhalb der Paarungszeit leben sie einzelgängerisch.
Es sind ausgesprochen territoriale Tiere, die ihr Revier mit Urin, Kot oder dem Sekret einer Duftdrüse am Unterkiefer markieren. Während die Weibchen meist ihr Leben lang in ihrem Revier blieben, ziehen die Männchen mehr umher und sind selten länger als ein Jahr im gleichen Territorium.
Großkantschile sind vorwiegend Pflanzenfresser, die Gräser, Blätter und zu Boden gefallene Früchte zu sich nehmen. In kleinem Ausmaß verzehren sie auch tierische Kost wie Insekten.
Die Weibchen sind nahezu ihr gesamtes erwachsenes Leben trächtig, da sie sich schon wenige Stunden nach der Geburt erneut paaren. Die Tragzeit beträgt rund 152 bis 155 Tage und die Wurfgröße eins (selten zwei). Die Jungen sind Nestflüchter und können kurz nach der Geburt schon laufen. Mit zwei bis drei Monaten werden sie entwöhnt und sind mit vier bis fünf Monaten geschlechtsreif. Das Höchstalter eines Tieres in Gefangenschaft betrug 16 Jahre.
In südostasiatischen Märchen gelten Kantschile als gewiefte Tiere, denen ähnliche Eigenschaften wie in Mitteleuropa dem Rotfuchs zugesprochen werden. Vielerorts wird das Fleisch dieser Tiere gegessen, sie gelten auch als leicht zu zähmen und werden manchmal zu Haustieren gemacht. Die Hauptbedrohung stellt aber die fortschreitende Rodung der Wälder dar. Die IUCN listet die Art als nicht gefährdet.
Das Großkantschil (Tragulus napu) ist eine Säugetierart aus der Familie der Hirschferkel (Tragulidae).
Napôh atawa Napôh (bahsa Inggréh: Greater Mouse Deer) nakeuh saboh meunatang rab saban ngon peulandôk, meunyoe lam bahsa Meulayu geupeunan napuh, lam bahsa Indônèsia geupeunan pelanduk napu salang lam nan sains jih geukheun Tragulus napu.
Napôh atawa Napôh (bahsa Inggréh: Greater Mouse Deer) nakeuh saboh meunatang rab saban ngon peulandôk, meunyoe lam bahsa Meulayu geupeunan napuh, lam bahsa Indônèsia geupeunan pelanduk napu salang lam nan sains jih geukheun Tragulus napu.
The greater mouse-deer, greater Malay chevrotain, or napu (Tragulus napu) is a species of even-toed ungulate in the family Tragulidae found in Sumatra, Borneo, and smaller Malaysian and Indonesian islands, and in southern Myanmar, southern Thailand, and peninsular Malaysia. Its natural habitat is subtropical or tropical, moist, lowland forest.
Tragos is Greek for "goat" and –ulus in Latin means "tiny". Napu is a local name, from Malay napuh. The name "mouse-deer" refers to its small size and does not imply that it is a true deer. It is called "greater" because it is larger than other Tragulus species.
The greater mouse-deer is an even-toed ungulate. Although very small for an ungulate, the greater mouse-deer is one of the largest members of its genus. It is rivalled in size by Williamson's mouse-deer. It weighs 5 to 8 kg (11 to 18 lb). Its head-and-body length is 70 to 75 cm (2.30 to 2.46 ft) and its tail length is 8 to 10 cm (3.1 to 3.9 in). Its shoulder height is about 30 to 35 cm (12 to 14 in) It has a small, triangular head with a small, pointed, black nose and large eyes. Its long legs are as thin as a pencil. The hind legs are visibly longer than the front legs. The body is rounded. The fur on the upper part of its body is grey-buff to orange-buff. On the sides, the fur is quite pale, but darker along the midline. It is white underneath, more specifically on the neck, stomach, chest, and chin. The male has neither horns nor antlers, but has small "tusks" – elongated canines in the upper jaws.
Greater mouse-deer are found in Sumatra, Borneo, and smaller Malaysian and Indonesian islands, and in southern Myanmar, southern Thailand, and peninsular Malaysia. They live near water, in tropical forests and mangrove thickets. Thought to be regionally extinct in Singapore, they were rediscovered on an offshore island in 2008.[2][3] Reports of its occurrence elsewhere are probably incorrect.[2] They are terrestrial, but spend time in wet, swampy areas.
The greater mouse-deer is solitary and nocturnal. It uses small trails through thick brush in the forest. When the male is ready to mate, he rubs a large gland on his lower jaw against the female to determine whether she is ready to mate. If she is not ready, she responds by walking away. The male is very territorial, marking his territory with feces, urine, and secretions from the intermandibular gland under the chin. When angry, the male beats the ground with his hooves at a rate of four times per second.
They are rather trusting but delicate animals. They feed on fallen fruits, aquatic plants, buds, leaves, shrubs and grasses.
Greater mouse-deer breed throughout the year; the female spends most of her adult life pregnant. They usually produce one young per birth, after a gestation of 152–155 days. Newborn animals are well-developed and immediately able to stand; they are fully active after 30 minutes. The young stand on three legs while nursing. Both male and female become mature at age 4½ months. Their lifespan is up to 14 years.
The major threats to T. napu are overhunting by humans and loss of habitat[2] through rapid deforestation.
The greater mouse-deer, greater Malay chevrotain, or napu (Tragulus napu) is a species of even-toed ungulate in the family Tragulidae found in Sumatra, Borneo, and smaller Malaysian and Indonesian islands, and in southern Myanmar, southern Thailand, and peninsular Malaysia. Its natural habitat is subtropical or tropical, moist, lowland forest.
El ciervo ratón grande (Tragulus napu) es la especie más grande de ciervo ratón (familia Tragulidae).[2] Esta especie puede encontrarse en la península Malaya, en las islas de Sumatra y de Borneo, y en algunas islas menores próximas; aunque como todos los miembros de la familia Tragulidae son muy difíciles de ver.
Datos: Q586092
Multimedia:
Especies: Tragulus napu
El ciervo ratón grande (Tragulus napu) es la especie más grande de ciervo ratón (familia Tragulidae). Esta especie puede encontrarse en la península Malaya, en las islas de Sumatra y de Borneo, y en algunas islas menores próximas; aunque como todos los miembros de la familia Tragulidae son muy difíciles de ver.
Tragulus napu Tragulus generoko animalia da. Artiodaktiloen barruko Tragulidae familian sailkatuta dago.
Tragulus napu Tragulus generoko animalia da. Artiodaktiloen barruko Tragulidae familian sailkatuta dago.
Tragulus napu, communément appelé Grand chevrotain malais, Grand cerf-souris ou Napu (localement en malais), est une espèce de mammifères herbivores de la famille des Tragulidae, identifiée en 1822 en Asie du Sud-Est.
L'espèce Tragulus napu est identifiée en 1822 par le zoologiste français Frédéric Cuvier.
Jusqu'en 2004, le sous-genre Tragulus versicolor a été longtemps associé à Tragulus napu avant de former une espèce à part entière[2],[3].
L'espèce vit dans les forêts tropicales humides et les mangroves du Sud-Est asiatique. Elle est présente en Indonésie (à Sumatra, Bornéo, et dans les petites îles de l'archipel), en Malaisie (continentale et insulaire), dans le Sud de la Birmanie, du Viêt Nam, du Laos et du Cambodge[4],[3].
Selon BioLib (7 août 2020)[1] :
Tragulus napu est l'un des plus petits ongulés, mais est considéré comme le plus grand au sein du genre Tragulus. Pesant de 5 à 8 kg, il mesure de 70 à 75 cm, avec une queue de 8 à 10 cm, et une taille au garrot de 30 à 35 cm. Il possède des pattes graciles, nettement plus longues pour les postérieures. De couleur uniformément rousse à gris-roux sur le dos et blanc sur la partie ventrale, il présente au niveau de sa petite tête triangulaire une bande de poils noirs partant de l'œil (voire de l'oreille) au museau.
Les mâles n'ont pas de bois, ni de cornes, mais possèdent deux canines supérieures allongées formant des crocs.
Leur morphologie a très peu changé en 30 millions d'années, ce qui leur vaut le surnom de « fossiles vivants[5] ».
Tragulus napu se nourrit de fruits et de baies, de feuilles, de plantes aquatiques et herbacées.
En période de reproduction, le mâle frotte sa glande qui se trouve sous sa mâchoire inférieure sur la femelle afin de déceler si elle est en œstrus[réf. nécessaire]. La reproduction de l'espèce s'étend tout au long de l'année, avec une période de gestation de 152 à 155 jours, pour une portée d'un seul jeune à la fois. Les chevrotains mâles et femelles sont matures quatre mois et demi après leur naissance et ces dernières enchainent en général les portées.
La longévité de Tragulus napu est évaluée à quatorze ans.
Tragulus napu est un animal très territorial. Se déplaçant sur des sentiers de forêt dense, ils marquent leur territoire régulièrement grâce à leur urine, leurs excréments ainsi qu’avec des sécrétions émises par des glandes situées sous leur menton. Il s’agit d’une espèce majoritairement nocturne et solitaire sauf lorsque vient la période de reproduction[5]. Sa robe permet une très bonne dissimulation dans leur environnement[6]
Les femelles Tragulus napu ont plutôt un mode de vie sédentaire, les mâles, quant à eux, se déplacent davantage et il est très rare de les voir rester au même endroit pour une période de plus d’un an[5].
Les principaux prédateurs du Tragulus napu, dû à sa petite taille, sont les animaux carnivores (canidés et félins), les grands reptiles, les oiseaux de proies[5].
L'espèce est largement répandue dans le Sud-Est asiatique et ne présente pas de danger de disparition, bien que son habitat sauvage se réduise (déforestation) et que la chasse pèse sur les populations de chevrotains. Néanmoins, selon la Liste Rouge de l’IUCN, la population de Tragulus napu est présentement en déclin[7].
Tragulus napu, communément appelé Grand chevrotain malais, Grand cerf-souris ou Napu (localement en malais), est une espèce de mammifères herbivores de la famille des Tragulidae, identifiée en 1822 en Asie du Sud-Est.
Pelanduk napu[3], atau lebih populer dengan sebutan napu[4] atau napuh (Tragulus napu) adalah sejenis mamalia kecil yang tergolong ungulata berteracak genap. Termasuk ke dalam suku Tragulidae, hewan ini berkerabat dekat dengan pelanduk jawa dan pelanduk kancil. Napuh atau napo adalah nama umumnya di Sumatra, sedangkan di Kalimantan disebut dengan nama pelanduk napuh, pelanduk nampuh, pelanduk bangkat, dan lain-lain. Dalam bahasa Inggris dikenal sebagai Greater mouse-deer.
Pelanduk yang bertubuh besar, tinggi bahu 300-350 mm; panjang kepala dan tubuh 500–600 mm; ekor 70–80 mm; dan beratnya 4-6 kg.[5] Populasi di Kalimantan sedikit lebih kecil ukuran tubuhnya; kepala dan tubuh 520–572 mm, ekor 60–100 mm, dan berat 3,5-4,5 kg.[3] S. Sastrapradja dkk (1980) menyebut berat badan napu ini adalah 3-4 kg.[6] Meskipun ada pula yang menyebut beratnya hingga 7 atau 9 kg, namun belum dapat dikonfirmasi.
Rambut di tubuh bagian atas berwarna bungalan abu-abu hingga bungalan jingga, dengan ujung rambut kehitaman sehingga tampak seolah-olah berbintik kasar. Garis punggung lebih gelap daripada sisi-sisinya yang lebih pucat, meskipun tanpa garis batas yang jelas. Sisi bawah tubuh berwarna putih berulas kecokelatan pucat dengan dada yang bebercak cokelat. Dari samping, terlihat seperti ada dua belang putih yang terpisah di leher.[3] Alih-alih bertanduk, hewan jantan memiliki taring.[6]
Napuh hidup di hutan-hutan tinggi dan hutan sekunder, kadang-kadang juga memasuki kebun. Hewan ini lebih sering didapati di dataran tinggi daripada di dataran rendah, di mana ia lebih jarang didapati.[3] Di Bangka selatan, napuh lebih kerap dijumpai di hutan-hutan rawa daripada di tanah kering.
Napu/napuh dalam bahasa Melayu dalam setahun melahirkan sekali biasanya melahirkan satu anak, meskipun ada pula yang dua anak,[6] setelah masa kehamilan selama 152-172 hari.[7] Ada pula yang menyebut 150-155 hari. Seperti kancil, hewan ini mudah dijinakkan. Makanannya berupa rumput, daun semak rendah, dan buah-buahan yang jatuh ke tanah. Sehingga mudah dibudidayakan. Namun, masih perlu diketahui perihal perilaku sewaktu musim kawin dan penyakit yang menyerang pelanduk napu.[6]
Pelanduk napuh menyebar luas di Asia Tenggara, mulai dari Thailand, Semenanjung Malaya, dan di Indonesia, mereka tersebar di Sumatra, dan Kalimantan.[6] Beberapa anak jenis Tragulus napu, di antaranya:[8]
Napuh juga masih dijumpai hidup liar di Singapura, yakni di wilayah Pulau Ubin.[9]
Mengikuti revisi terbaru marga Tragulus (2004), dua taksa yang semula dianggap anak jenis T. napu kini dipisahkan sebagai spesies yang tersendiri. Kedua spesies itu yalah pelanduk filipina (Tragulus nigricans), yang menyebar terbatas (endemik) di Balabac, Palawan; dan pelanduk vietnam (Tragulus versicolor), yang endemik di Vietnam bagian tenggara.[8]
Pelanduk napu biasanya dimakan karena rasanya yang lezat, tetapi hewan ini belum pernah dibudidayakan. Napu biasa didapati di hutan. Pembukaan hutan dikhawatirkan dapat menimbulkan berkurangnya tempat hidup dan kelestariannya.[6]
|trans_title= yang tidak diketahui akan diabaikan (bantuan); Lebih dari satu parameter |pages= dan |page= yang digunakan (bantuan) Pelanduk napu, atau lebih populer dengan sebutan napu atau napuh (Tragulus napu) adalah sejenis mamalia kecil yang tergolong ungulata berteracak genap. Termasuk ke dalam suku Tragulidae, hewan ini berkerabat dekat dengan pelanduk jawa dan pelanduk kancil. Napuh atau napo adalah nama umumnya di Sumatra, sedangkan di Kalimantan disebut dengan nama pelanduk napuh, pelanduk nampuh, pelanduk bangkat, dan lain-lain. Dalam bahasa Inggris dikenal sebagai Greater mouse-deer.
Il tragulo maggiore (Tragulus napu F.Cuvier, 1822), noto anche con il nome malese di napu o come tragulo della Malesia maggiore, è una specie di artiodattilo della famiglia dei Tragulidi. È diffuso a Sumatra, nel Borneo, in altre isole malesi e indonesiane minori, nelle regioni meridionali di Myanmar e Thailandia e nella Penisola Malese. Nel 2008 è stato riscoperto anche su un'isola nei pressi di Singapore, Paese dal quale si riteneva scomparso da tempo[2][3]. Voci che indicano la sua presenza altrove sono probabilmente inesatte[2]. Abita nelle foreste umide di pianura, sia tropicali che subtropicali.
In greco Tragos significa «capra», mentre il suffisso latino –ulus vuol dire «minuscolo». Napu è il nome con cui questa specie è nota tra i locali. Sebbene talvolta, come tutti gli altri traguli, venga chiamato anche «cervo-topo», questo appellativo si riferisce alle sue piccole dimensioni e non a una parentela con i cervi veri e propri. Viene detto «maggiore» perché è più grande di altre specie del genere Tragulus.
Sebbene sia molto piccolo per essere un ungulato, il tragulo maggiore è uno dei membri più grandi del suo genere, rivaleggiando in dimensioni soltanto con il tragulo di Williamson. Pesa 5-8 kg, misura 70-75 cm di lunghezza, ha una coda di 8-10 cm ed è alto 30-35 cm al garrese. Ha una piccola testa di forma triangolare con un piccolo naso nero appuntito e grandi occhi. Le sue lunghe zampe sono sottili come una matita e quelle posteriori sono visibilmente più lunghe di quelle anteriori. Il corpo è rotondeggiante. Sulla parte superiore del corpo il mantello varia dal grigio-fulvo all'arancio-fulvo. Sui fianchi, invece, è più chiaro, ma si fa più scuro lungo la linea mediana del dorso; sulla parte inferiore, specialmente su collo, ventre, petto e mento, è bianco. Il maschio non possiede né corna né palchi, ma ha due piccole «zanne» - canini allungati che spuntano dalla mandibola superiore.
Il tragulo maggiore vive a Sumatra, nel Borneo, in altre isole malesi e indonesiane minori, nelle regioni meridionali di Myanmar e Thailandia e nella Penisola Malese. Abita nei pressi dell'acqua, in foreste tropicali e nelle paludi di mangrovie. Pur essendo terrestre, trascorre molto tempo in regioni umide e paludose. Ritenuti estinti a livello regionale a Singapore, sono stati riscoperti su un'isola al largo di Singapore nel 2008.[2][4] I rapporti sulla sua presenza altrove sono probabilmente errati.[2]
A causa dell'esteso areale che occupa, in gran parte insulare, gli studiosi attualmente riconoscono venti sottospecie di tragulo maggiore[1]:
Ha abitudini solitarie e notturne. Per spostarsi nel fitto sottobosco delle foreste in cui vive utilizza piccoli sentieri. Quando il maschio è pronto ad accoppiarsi, strofina una grossa ghiandola posta sulla mascella inferiore contro la femmina, per verificare se anche lei è pronta all'accoppiamento. Se non lo è ancora, essa risponde alle avances del maschio fuggendo via. Il maschio è molto territoriale e marca i confini del proprio territorio con feci, urina e secrezioni della ghiandola intermandibolare posta sotto il mento. Quando è irritato, colpisce il suolo con gli zoccoli fino a quattro volte al secondo. È un animale piuttosto fiducioso, ma delicato. Si nutre di frutti caduti, piante acquatiche, germogli, foglie, arbusti ed erba.
Il tragulo maggiore si riproduce in ogni periodo dell'anno. La femmina trascorre in gravidanza la maggior parte della sua vita adulta. Solitamente partorisce un unico piccolo per volta, dopo una gestazione di 152-155 giorni. I piccoli sono ben sviluppati e sono in grado di alzarsi in piedi immediatamente; dopo solo 30 minuti dalla nascita sono pienamente attivi. Mentre poppano, stanno in piedi reggendosi su tre zampe. Sia i maschi che le femmine divengono maturi a 4 mesi e mezzo di età e possono vivere fino a 14 anni.
Il tragulo maggiore costituisce una fonte di cibo per i locali, ma potrebbe diventare un ottimo animale da compagnia, poiché è facilmente addomesticabile.[2]
Le maggiori fonti di rischio per la sua sopravvivenza sono la caccia e la perdita dell'habitat[2], poiché le zone in cui vive sono colpite da uno dei maggiori tassi di deforestazione del pianeta.[2]
Il tragulo maggiore (Tragulus napu F.Cuvier, 1822), noto anche con il nome malese di napu o come tragulo della Malesia maggiore, è una specie di artiodattilo della famiglia dei Tragulidi. È diffuso a Sumatra, nel Borneo, in altre isole malesi e indonesiane minori, nelle regioni meridionali di Myanmar e Thailandia e nella Penisola Malese. Nel 2008 è stato riscoperto anche su un'isola nei pressi di Singapore, Paese dal quale si riteneva scomparso da tempo. Voci che indicano la sua presenza altrove sono probabilmente inesatte. Abita nelle foreste umide di pianura, sia tropicali che subtropicali.
In greco Tragos significa «capra», mentre il suffisso latino –ulus vuol dire «minuscolo». Napu è il nome con cui questa specie è nota tra i locali. Sebbene talvolta, come tutti gli altri traguli, venga chiamato anche «cervo-topo», questo appellativo si riferisce alle sue piccole dimensioni e non a una parentela con i cervi veri e propri. Viene detto «maggiore» perché è più grande di altre specie del genere Tragulus.
Didysis elniukas (lot. Tragulus napu) – elniukinių (Tragulidae) šeimos kanopinis žinduolis.
Stambiausias iš azijinių elniukų. Kūno aukštis 30-40 cm, masė 4-6 kg. Viršutinė kūno dalis rausvai ruda, apatinė pusė ir kojos šviesesni. Pasmakrė balta, pakaklėje yra baltų dėmių. Snukio galas juodas, ausys apaugusios juosvais plaukais. Didelės akys, kojos plonos, užpakalinės ilgesnės už priekines. Patinų viršutiniai iltiniai dantys išlindę iš viršutinės lūpos.
Aktyvus naktį. Laikosi pavieniui. Patinai ir patelės nuolat ženklina savo teritoriją šlapimu, išmatomis ir pasmakrėje esančios kvapniosios liaukos sekretu.
Minta įvairių augalų lapais, pumpurais, rečiau smulkiais gyvūnais. Nėštumas trunka apie 3 mėnesius. Gimsta 1, retai 2 jaunikliai. Praėjus 1,5-2 valandoms po gimdymo patelė vėl poruojasi. Lytiškai subręsta 4,5 mėnesių. Gyvena iki 14 metų.
Paplitęs Indokinijoje, Filipinuose, Sumatros ir Kalimantano salose.
Napuh (bahasa Inggeris: Greater Mouse Deer) adalah salah satu daripada haiwan yang terdapat di Malaysia. Nama sainsnya Tragulus napu.
Napuh merupakan spesies "even-toed ungulate" dalam keluarga Tragulidae. Ia terdapat di Sumatera, Borneo dan kepulauan kecil di Malaysia dan Indonesia, dan di selatan Myanmar, selatan Thailand dan Semenanjung Malaysia. Ia dipercayai pupus di daerah Singapura sehinggalah ia dijumpai di pulau luar pantai pada tahun 2008.[1][2] Lapuran mengenai kehadirannya di tempat lain kemungkinannya tidak tepat.[1] Habitat semulajadinya adalah di hutan tanah rendah separa-tropika atau tropika.
Tragos adalah perkataan Yunani bagi "kambing" dan –ulus dalam bahasa Latin bererti "kecil". Napu merupakan nama tempatan, dari perkataan Melayu "Napuh". Nama Inggeris (rusa-tikus - "mouse-deer") merujuk kepada saiznya yang kecil dan bukannya ia sebagai rusa sebenar. Ia juga digelar "greater" (lebih besar) kerana ia lebih besar berbanding spesies Tragulus yang lain.
Napuh terdapat di Sumatera, Borneo dan pulau kecil di Malaysia dan Indonesian, dan di selatan Myanmar, selatan Thailand dan Semenanjung Malaysia. Ia tinggal berhampiran dengan air, di hutan tropika dan semak berpaya. Ia merupakan haiwan darat, tetapi banyak menghabiskan masa di kawasan lecak berpaya.
Napuh merupakan haiwan yang dilindungi and memerlukan lesen pemburuan.
|coauthors= tidak diketahui diabaikan (guna |author=) (bantuan) Napuh (bahasa Inggeris: Greater Mouse Deer) adalah salah satu daripada haiwan yang terdapat di Malaysia. Nama sainsnya Tragulus napu.
Napuh merupakan spesies "even-toed ungulate" dalam keluarga Tragulidae. Ia terdapat di Sumatera, Borneo dan kepulauan kecil di Malaysia dan Indonesia, dan di selatan Myanmar, selatan Thailand dan Semenanjung Malaysia. Ia dipercayai pupus di daerah Singapura sehinggalah ia dijumpai di pulau luar pantai pada tahun 2008. Lapuran mengenai kehadirannya di tempat lain kemungkinannya tidak tepat. Habitat semulajadinya adalah di hutan tanah rendah separa-tropika atau tropika.
De Grote kantjil (Tragulus napu) is een evenhoevige uit de familie van de dwergherten (Tragulidae).
Ze hebben een lengte van 70 tot 75 cm, een staartlengte van 8 tot 10 cm lang, een schouderhoogte van 30 tot 35 cm en een gewicht van 5-8 kg.
Na een draagtijd van 152 tot 155 dagen worden er één of twee jongen geboren.
Deze soort komt voor in het zuiden en zuidoosten van Azië.
Bronnen, noten en/of referentiesDe Grote kantjil (Tragulus napu) is een evenhoevige uit de familie van de dwergherten (Tragulidae).
Större mushjort (Tragulus napu) är ett däggdjur i familjen mushjortar (Tragulidae) som förekommer i Sydostasien.
Djuret är något större än den mindre mushjorten (Tragulus javanicus) men är ändå ett av de minsta partåiga hovdjuren på jorden. Kroppslängden ligger vanligen vid 70 till 75 cm och därtill kommer en 8 till 10 cm lång svans. Mankhöjden varierar mellan 30 och 35 cm och vikten är ungefär 5 till 8 kg.[2] Pälsen har på ovansidan en orangebrun färg och buken är ljusare eller vitaktig. Vid underkäken finns ofta brun-vita mönster. Extremiteterna är i jämförelse till den robusta bålen påfallande smala. Huvudet kännetecknas av stora ögon och naken svart nos. Liksom andra mushjortar saknar arten horn. Istället har de förstorade hörntänder som hos hannar ofta är synliga utanför munnen.[2]
Större mushjort lever i Sydostasien på Malackahalvön, Sumatra, Borneo och mindre öar i samma region. Populationen i Vietnam, Kambodja och dessa delar av Burma och Thailand som inte tillhör Malackahalvön listas idag som självständig art. Habitatet utgörs av skogar med tät undervegetation och buskmark, ofta i närheten av vattenansamlingar. I bergstrakter finns arten ungefär upp till 1 000 meter över havet.[1][2]
Arten är aktiv på natten och mycket sällsynt då den har bra förmåga att gömma sig. De skapar stigar för en bättre framkomlighet. Utanför parningstiden lever varje individ ensam och de markerar sina revir med urin, avföring samt vätska från körtlarna vid underkäken.[2]
Större mushjort livnär sig främst av växtdelar som blad och frukter som kompletteras med några smådjur som insekter.[2]
Efter att honor blev könsmogna kan de vara dräktiga nästan hela livet. De parar sig redan 1,5 till 3 timmar efter ungarnas födelse på nytt. Dräktigheten varar i 152 till 155 dagar och sedan föds vanligen ett enda ungdjur, sällan tvillingar. Ungen är vid födelsen full utvecklad och kan redan en stund efteråt gå. Honan diar cirka två till tre månader och efter ungefär 4,5 månader är ungen könsmogen. Livslängden går upp till 14 år.[2]
Artens naturliga fiender utgörs av rovdjur, rovfåglar och större kräldjur.[2]
Några individer hölls i Sydostasien som husdjur. Befolkningen i regionen jagar större mushjort i mindre skala för köttets skull. Det största hotet är däremot habitatförstörelsen. IUCN listar arten som livskraftig (least concern) på grund av ett jämförelsevis stort bestånd.[1]
Wikimedia Commons har media som rör Större mushjort.
Större mushjort (Tragulus napu) är ett däggdjur i familjen mushjortar (Tragulidae) som förekommer i Sydostasien.
Büyük cüce geyik (Tragulus napu), cüce geyikgiller (Tragulidae) familyasından, gececil memeli hayvan türü.
Eskiden T. n. nigricans adıyla alt tür olarak büyük cüce geyiğe bağlanan Filipin cüce geyiği, bugün ayrı tür olarak sınıflandırılır.
Boy uzunluğu 70–75 cm, omuz yüksekliği 30–35 cm, kuyruk uzunluğu 5–8 cm dir. Kürkü turuncu-kahverengidir. Butları hafifçe kırçıl karadır. Alt bölümleri ve bacakları daha açık renktedir. Çene altı beyaz olup boynunda da beyaz işaret dizisi vardır. Başı üçgen biçimli, büyük kara burnu ise tüysüzdür. Gözleri çok iri, kulakları orta boy ve hafifçe siyah tüylerle kaplıdır. Vücudu yuvarlak olup arkası ön bölümden daha yüksektir ve bu haliyle Güney Amerika'daki aguti kemirgenlerini andırır. Bacaklar son derece ince ve narin, yaklaşık bir kalem çapı kadardır. Boynuzları yoktur. onun yerine, erkeklerde üst köpek dişleri geriye kıvrık biçimde uzanmıştır ve ağızdan belirgin biçimde dışarı çıkar.
4,5 ayda cinsel olgunluğa erişen dişiler bütün ömürleri boyunca doğurganlık gösterirler. Gebelik süresi 152-155 gündür. Cüce geyiklerde karakteristik olan doğum sonrası hemen tekrar çiftleşme bu türde de görülür. Doğum ile çiftleşme arası 85 ilâ 155 dakikadır. Genelde tek yavru yaparlar. Çift yavru enderdir. Yavrular tam donanımlı doğar ve 30 dakika içinde ayağa kalkarlar. Anne cüce geyik yavrusunu emziriken üç ayağı üzerinde durur ve diğerini havada tutar. Yavru 2-3 ay anne sütü emer. Ömürleri 14 yıl kadardır.
Gececil olduğu için ender görülür. Fırçayla yatırılmış tünel gibi açtığı yollarda günde birkaç kez dolaşır. Doğaları gereği, erkek ve dişi cüce geyikler idrarları, dışkıları ve çene altındaki intermandibular bezden çıkardıkları salgılarıyla işaret bırakırlar. Kolay evcilleşebilen fakat çok hassas ve kırılgan hayvanlardır. Saniyede 4 kez ayaklarını davul çalar gibi yere vururlar. Sosyal değildirler, yalnız yaşarlar. Tomurcuk, yaprak, meyve ve muhtemel küçük hayvansal gıdalarla beslenirler. Yırtıcı memeliler, yırtıcı kuşlar ve büyük sürüngenler ana düşmanlarıdır.
Malay Yarımadası (Vietnam, Kamboçya, Tayland, Myanmar, Malezya, Singapur) ile Endonezya'da (Sumatra, Borneo) yayılım gösterir.
Latince bilim adındaki tür sıfatı napu, Sumatra'da cüce geyik için kullanılan ada dayanır.
Büyük cüce geyik (Tragulus napu), cüce geyikgiller (Tragulidae) familyasından, gececil memeli hayvan türü.
Eskiden T. n. nigricans adıyla alt tür olarak büyük cüce geyiğe bağlanan Filipin cüce geyiği, bugün ayrı tür olarak sınıflandırılır.
Cheo cheo Napu hoặc Napu (danh pháp hai phần: Tragulus napu) là một loài động vật guốc chẵn thuộc họ Cheo cheo. Tại Việt Nam, loài này sống ở vài tỉnh miền trung.
Phân loại sinh học cũng như tên gọi loài này đang gây ra nhiều tranh cãi (xem văn bản).
Cheo cheo Napu có ngoại hình rất giống với cheo cheo Nam Dương, nhưng kích thước lớn hơn. Trọng lượng trung bình 4 – 6 kg. Bộ lông thô hơn cheo Nam Dương, có nhiều màu: nâu vàng, nâu đỏ, thường là nâu xám; hai bên sườn và chân nhạt màu hơn. Dưới cằm, họng có 5 vệt lông trắng, 4 vệt chung gốc, một vệt ở giữa tự do. Đực, cái đều không có sừng, không tuyến trước ổ mắt; răng nanh mọc dài ngoài mép, thiếu răng cửa trên.[1]
Giống như cheo Nam Dương, cheo Napu ăn lá cây, chồi, quả, cỏ… và có thể ăn một ít thức ăn động vật nhỏ. Mùa sinh sản chưa xác định được nhưng theo Medway (1969), cheo mang thai 152 - 172 ngày, đẻ mỗi năm 1 lứa/1 con. Con non đẻ ra đã phát triển đầy đủ, đứng được, cai sữa sau 2 - 3 tháng; thành thục lúc 4 - 5 tháng tuổi và có thể sống đến 14 năm. Cheo napu thích sống đơn độc, chỉ ghép đôi khi động dục, thích ở rừng rậm hoặc rừng thưa, nơi tương đối bằng phẳng, có nhiều cây bụi rậm rạp. Hoạt động chủ yếu về đêm.[1]
Trong nước: Chưa thu được mẫu vật tại bất kỳ đâu, trừ một mẫu mà ông Thomas thu được năm 1910 tại Nha Trang - Khánh Hòa. Theo tài liệu điều tra năm 1983, có thể cheo napu còn tại Quảng Nam - Đà Nẵng (Trà My), Quảng Ngãi (Ba Tơ), Phú Yên (Tây Sơn) nhưng chưa được xác định.[1]
Là một trong những loài thú Guốc chẵn cổ nhất, là nguồn gen quý hiếm của rừng nhiệt đới Đông nam Á. Tình trạng: Hiện nay Việt Nam chưa xác định được cheo cheo Napu còn tồn tại nơi nào. Nhưng theo vài điều tra, có thể chúng còn ở một số tỉnh phía Nam (không chắc chắn). Rất có thể loài này đã bị tuyệt chủng.[1] Phân hạng: DD.
Được xếp vào Sách đỏ Việt Nam xếp bậc E, tuy nhiên Nhà nước chưa có văn bản bảo vệ. Đề nghị: Khẩn trương điều tra ở các tỉnh phía Nam, phát hiện, bảo vệ; Nhà nước sớm có văn bản cấm săn bắt tuyệt đối loài thú quý hiếm này.[1]
Tài liệu dẫn: Sách đỏ Việt Nam - phần động vật – trang 31.
Theo sách đỏ Việt Nam từ năm 2000 đến 2004, cho rằng chi Tragulus chỉ gồm 2 loài, danh pháp Tragulus napu được đặt dành cho cheo cheo Napu, ghi chép phân bố tại Việt Nam, trải dài từ Đà Nẵng đến Khánh Hòa.[1]
Tuy nhiên, từ năm 2004 đến nay, phân loại sinh học thay đổi, giới khoa học phân chia chi Tragulus gồm 6 loài khác nhau, danh pháp T. napu được chuyển sang dành cho hươu chuột lớn, không còn dành cho cheo cheo Napu. Sách đỏ thế giới IUCN chính thức ghi nhận loài mang danh pháp Tragulus napu không còn phân bố tại Việt Nam.[2][3]
Trong báo cáo công bố năm 2004 của Meijaard E. và Groves C. P., ghi nhận tại Việt Nam có 2 loài thuộc họ cheo cheo là:
Cheo cheo Napu hoặc Napu (danh pháp hai phần: Tragulus napu) là một loài động vật guốc chẵn thuộc họ Cheo cheo. Tại Việt Nam, loài này sống ở vài tỉnh miền trung.
Phân loại sinh học cũng như tên gọi loài này đang gây ra nhiều tranh cãi (xem ).
