Insect populations are kept in check by these bats, and some locals use the dung for fertilizer (Nowak, 1999; Pavey, 1998).
Positive Impacts: produces fertilizer; controls pest population
The Malayan leaf-nosed bat is not currently endangered or threatened. It was listed as "lower risk - least concern" on the 1996 RedList, but has since been removed from that list.
US Migratory Bird Act: no special status
US Federal List: no special status
CITES: no special status
IUCN Red List of Threatened Species: least concern
Perception Channels: tactile ; chemical
There has been some controversy over the classification of the hipposiderid bats. Koopman (1993) and the majority of others have the subfamily Hipposiderinae listed under the family Rhinolophidae (Feldhamer, 1999). However, Hill and Smith (1984) and several others classify Hipposideridae as a separate family from the rhinolophid horseshoe bats (Eisentraut, 1975).
It is extremely rare, only when harassed or cornered, but these bats can have a painful bite, and they carry a myriad of parasites, most of which have no effect on humans (Uchikawa, 1983).
These bats are vital in controlling insect populations within natural communities. Their feces are also very nutritive and help fertilize plant flora (Nowak, 1999).
These bats are usually insectivorous (Feldhamer, 1999). The diet varies depending on specific location, but they tend to prefer insects such as coleopterans (beetles), lepidoterans (butterflies and moths), and those within the orthopteroid (grasshoppers) orders. However, they will prey on small birds and spiders, albeit rarely. Thus, H. diadema is sometimes classified as an 'occasional carnivore' (Pavey, 1997).
These bats are extremely adept predators. By using echolocation, intensified through their highly modified nose and nostrils, they achieve very high rates of success (Gobbel, 2002). A constant frequency call is emitted around 50 to 58 kilohertz, and maintained for 20 to 30 seconds at a time (Jen, 1982; Fenton, 1982). They are not continuous flight hunters; instead, they prefer to take short flights from their perches and intercept the prey in midair (Pavey, 1998). When hunting, they usually fly over a stream or creek that is covered in canopy. They very rarely venture out over open water (Fenton, 1982). Lepidopterans (eared moths) make up a significant portion of their diet, and these insects have an auditory range from 20 to 50 kHz. Research has shown that these insects can sense the echolocation pulses and have learned to evade or hide from the attacking bats (Pavey, 1998).
Animal Foods: birds; insects; terrestrial non-insect arthropods
Primary Diet: carnivore (Insectivore )
The Malayan leaf-nosed bat is the most widespread of the subfamily Hipposiderinae. It ranges from northern Australia to New Guinea and southeastern Asia. This includes the Nicobar Islands, Indonesia, southern Burma and Thailand, Philippines, Timor, Solomon Islands, northeastern Queensland, Sunda Islands, Indochina, the Malay Peninsula, Sumatra, Java, and the Kangean Islands (Nowak, 1999; Kitchener, 1992).
Biogeographic Regions: oriental (Native )
These bats typically roost in large caves, hollow trees and buildings (Nowak, 1999). In Australia, they prefer tall limestone towers within which thousands of these bats congregate (Fenton, 1982). They typically forage along rivers in forested habitats.
Habitat Regions: tropical ; terrestrial
Terrestrial Biomes: forest ; rainforest
The large Malayan leaf-nosed bat typically lives between four and seven years in the wild, but can live up to twelve in captivity (Nowak, 1999).
Range lifespan
Status: captivity: 12 (high) years.
Typical lifespan
Status: wild: 7 (high) years.
These bats are named for their complex anterior nose leaf, which is horseshoe-shaped and located on the slightly inflated nasal region. This nose shape evolved to assist in echolocation, adding the noseleaf and the associated intricate musculature to help the nose resonate more effectively (Gobbel, 2002). The transverse leaf is erect, and in contrast to the nose leaf of other rhinolopids, there is no median projection (sella)(Feldhamer, 1999). They have huge ears mainly because of the well-developed antitragus, while no tragus is present (DeBlase, 1991). Males have a sac located posterior to the nose which can secrete a waxy substance, thought to be used in attracting mates and status determination. Body length ranges from six to ten centimeters when adult, with brown fur covering all but the limbs. The underbelly is paler in color, and white spots can be found in the shoulder region. Adults weigh between 34 and 50 grams, and the wingspan is approximately 15 to 22 cm. Hefty claws are found on the hind limbs, and a single claw on each of the forelimbs (Nowak, 1999). Each toe of the foot has two phalanges, and the short tail is usually enclosed within the small uropatagium (Feldhamer, 1999). The dental formula is 1/2 1/1 2/2 3/3, molars are dilambdodont, and hefty enamel tubules are present at dentin-enamel junctions (Lester, 1987). The oral region of the skull exhibits premaxillary palatal branches that are fused medially, and widely separated from the maxillae laterally (spatulate) (DeBlase, 1981).
Range mass: 34 to 50 g.
Range length: 6 to 10 cm.
Range wingspan: 15 to 22 cm.
Other Physical Features: endothermic ; bilateral symmetry
These bats are probably preyed on by large, nocturnal birds of prey, such as owls and in roosts by snakes and small mammalian carnivores, such as Malayan civets (Viverra tangalunga).
Known Predators:
One breeding season exists, and birthing and lactation coincide with the maximum quantity of insects in the spring. One young is born per litter. Male competition involves some physical skirmishes, but mainly the secretion and detection of a waxy material from behind the nose (Feldhamer, 1999). Interestingly, females congregate in large groups during March and April, during which each one gives birth to a single offspring (Nowak, 1999). The mother remains intimate with the young until weaning, when the juvenile usually becomes independent.
Key Reproductive Features: gonochoric/gonochoristic/dioecious (sexes separate); sexual
El ratpenat nasofoliat de diadema (Hipposideros diadema) és una espècie de ratpenat de la família dels hiposidèrids. Viu a Austràlia, Cambodja, l'Índia, Indonèsia (Irian Jaya, Jawa, Kalimantan, Lesser Sunda Is., Maluku, Sulawesi, Sumatera), Laos, Malàisia (Malàisia Peninsular, Sabah, Sarawak), Myanmar, Papua Nova Guinea, Filipines, Illes Salomó, Tailàndia, Timor Oriental i el Vietnam. El seu hàbitat natural són els boscos de galeria, les piscines i també es troben en els boscos pertorbats. No hi ha cap amenaça significativa per a la supervivència d'aquesta espècie, tot i que està afectada per caça i l'explotació de coves.[1]
El ratpenat nasofoliat de diadema (Hipposideros diadema) és una espècie de ratpenat de la família dels hiposidèrids. Viu a Austràlia, Cambodja, l'Índia, Indonèsia (Irian Jaya, Jawa, Kalimantan, Lesser Sunda Is., Maluku, Sulawesi, Sumatera), Laos, Malàisia (Malàisia Peninsular, Sabah, Sarawak), Myanmar, Papua Nova Guinea, Filipines, Illes Salomó, Tailàndia, Timor Oriental i el Vietnam. El seu hàbitat natural són els boscos de galeria, les piscines i també es troben en els boscos pertorbats. No hi ha cap amenaça significativa per a la supervivència d'aquesta espècie, tot i que està afectada per caça i l'explotació de coves.
The diadem leaf-nosed bat[2] or diadem roundleaf bat (Hipposideros diadema) is one of the most widespread species of bat in the family Hipposideridae. It is probably most closely related to Hipposideros demissus from Makira and to Hipposideros inornatus from the Northern Territory in Australia. Hipposideros diadema is found in Australia, Indonesia, Malaysia, Myanmar, the Philippines, Thailand, and Vietnam.
Hipposideros diadema is named for its complex anterior nose leaf, which is horseshoe-shaped and located on the slightly inflated nasal region. This nose shaped evolved to assist in echolocation, adding the noseleaf and the associated intricate musculature to help the nose resonate more effectively.[3] The transverse leaf is erect and there is no median projection.[4] They have huge ears mainly because of the well developed antitragus, while no tragus is present.[5] Males have a sac located posterior to the nose which can secrete a waxy substance, thought to be used in attracting mates and status determination. Body length ranges from six to ten centimeters when adult, with brown fur covering all but the limbs. The underbelly is paler in color, and white spots can be found in the shoulder region. Adults weigh between 34 and 50 grams, and the wingspan is approximately 15 to 22 cm. Hefty claws are found on the hind limbs, and a single claw on each of the forelimbs.[6] Each toe of the foot has two phalanges, and the short tail is usually enclosed within the small uropatagium.[4] The dental formula is 1/2 1/1 2/2 3/3, molars are dilambdodont, and hefty enamel tubules are present at dentin-enamel junctions.[7] The oral region of the skull exhibits premaxillary palatal branches that are fused medially, and widely separated from the maxillae laterally.[5]
One breeding season exists, and birthing and lactation coincide with the maximum quantity of insects in the spring. One young is born per litter. Male competition involves some physical skirmishes, but mainly the secretion and detection of a waxy material from behind the nose.[4] Females congregate in large groups during March and April, during which each one gives birth to a single offspring.[6] The mother remains intimate with the young until weaning when the juvenile usually becomes independent.
With a heavy body and long, narrow wings, the Hipposideros diadema is adept at fast flight but has relatively poor maneuvering ability. It has adapted to foraging in gaps in forests, such as around tree falls or above rivers. This bat species is not restricted to rain-forest and in outback Australia it forages within eucalypt woodland and open forest, deciduous vine thicket and within towns.[8] Individuals are known to forage up to two and a half kilometers from the roost during the course of the night.[8] During the day it roost in small groups in caves, old mines, sheds, hollow trees and tree branches.
The Hipposideros diadema typically lives between four and seven years in the wild, but can live up to twelve years in captivity.[6]
These bats are nocturnal and gregarious. They congregate and live in groups that can be as large as two to three thousands individuals. Not on an individual level, but as a colony, there seems to be some territoriality exhibited.[6] It is extremely rare case for these bats to attack humans. But when harassed or cornered, these bats can have a painful bite. They carry a myriad of parasites, most of which have no effect on humans however.[9]
The Hipposideros diadema are usually insectivorous.[4] The diet varies depending on specific location, but they tend to prefer insects such as coleopterans (beetles), lepidopterans (butterflies and moths), and those within the orthopteroid (grasshoppers) orders. However, they will prey on small birds and spiders rarely. Thus, the Hipposideros diadema is sometime classified as an occasional carnivore.[10] These bats are extremely adept predators. By using echolocation, intensified through their highly modified nose and nostrils, they achieve very high rate of success.[3] A constant frequency call is emitted around 50 to 58 kHz, and maintained for 20 to 30 seconds at a time.[11] They are not continuous flight hunters, instead they prefer to take short flights from their perches and intercept the prey in midair.[12] This perch hunting strategy is a low-energy method of acquiring their food. When hunting, they usually fly over a stream or creek that is covered in canopy. They very rarely venture out over open water.[11] Lepidopterans (eared moths) make up a significant portion of their diet and these insects have an auditory range from 20 to 50 kHz. Research has shown that these insects can sense the echolocation pulses and have learned to evade or hide from the attacking bats.[12] Aside from beetles and moths, other insects consumed include weevils and katydids to which the soft parts of such insects are consumed and the inedible parts, such as wings, carapace, and legs are discarded below their perch.[13]
The diadem leaf-nosed bat or diadem roundleaf bat (Hipposideros diadema) is one of the most widespread species of bat in the family Hipposideridae. It is probably most closely related to Hipposideros demissus from Makira and to Hipposideros inornatus from the Northern Territory in Australia. Hipposideros diadema is found in Australia, Indonesia, Malaysia, Myanmar, the Philippines, Thailand, and Vietnam.
Hipposideros diadema Hipposideros generoko animalia da. Chiropteraren barruko Hipposideridae familian sailkatuta dago.
Hipposideros diadema Hipposideros generoko animalia da. Chiropteraren barruko Hipposideridae familian sailkatuta dago.
Hipposideros diadema (E.Geoffroy, 1813) è un pipistrello della famiglia degli Ipposideridi diffuso nell'Ecozona orientale e australasiana.[1][2]
Pipistrello di grandi dimensioni, con la lunghezza della testa e del corpo tra 74 e 98 mm, la lunghezza dell'avambraccio tra 77 e 88 mm, la lunghezza della coda tra 39 e 65 mm, la lunghezza del piede tra 10,8 e 21 mm, la lunghezza delle orecchie tra 28 e 32 mm, un'apertura alare fino a 45 cm e un peso fino a 53 g.[3]
Le parti dorsali sono marroni scure, con la base dei peli chiara e con delle macchie bianche sulle spalle e delle strisce lungo i fianchi all'attaccatura delle ali, mentre le parti ventrali sono bianco-grigiastre. Le orecchie sono grandi, triangolari e con una concavità sul bordo posteriore appena sotto l'estremità appuntita. La foglia nasale presenta una porzione anteriore priva di incavo centrale e con tre fogliette supplementari su ogni lato, un setto nasale non rigonfio e con due alette ben sviluppate intorno alle narici, una porzione intermedia larga con una protuberanza centrale, una porzione posteriore elevata con il margine superiore carnoso e semi-circolare e provvista di un setto centrale ben sviluppato e due laterali poco distinti che la dividono in quattro celle. La coda è lunga e si estende leggermente oltre l'ampio uropatagio. Il cariotipo è 2n=32 FNa=60.
Emette ultrasuoni ad alto ciclo di lavoro sotto forma di impulsi di media durata a frequenza costante di 64–70 kHz a Giava, 44–48 kHz a Sulawesi e 54–59 kHz in Nuova Guinea.
Si rifugia di giorno nelle zone più oscure di grotte, miniere, gallerie, edifici abbandonati e cavità degli alberi dove forma colonie numerose, particolarmente vivai, fino a 8.000 tra femmine e loro piccoli. I maschi tendono ad essere solitari o a formare piccoli gruppi. Durante periodi freddi entra in uno stato di torpore, nel quale riduce il suo metabolismo di circa il 30%, sebbene la temperatura corporea rimanga per lo più costante. Effettua spostamenti fino a 10 km per procurarsi cibo e può volare anche durante precipitazioni leggere.
Si nutre di grossi insetti come coleotteri, falene e anche formiche. Utilizza la tecnica dell'appostamento su di un tronco dell'albero, dove scansiona l'ambiente circostante attraverso gli ultrasuoni alla ricerca delle prede, che dopo essere state catturate in volo, tra la vegetazione o al suolo, vengono divorate nuovamente sul posatoio.
Danno alla luce un piccolo alla volta l'anno, più raramente una coppia. Femmine gravide sono state osservate tra gennaio e febbraio, mentre altre che allattavano da giugno ad ottobre.
Questa specie è diffusa nell'Ecozona orientale dall'Indocina a Sulawesi e Filippine attraverso le Molucche e la Nuova Guinea fino all'Australia nord-orientale e le Isole Salomone.
Vive nelle foreste pluviali primarie e secondarie, boschi, giardini e piantagioni fino a 1.300 metri di altitudine.
Sono state riconosciute 15 sottospecie:
La IUCN Red List, considerato il vasto areale, la popolazione presumibilmente numerosa, la presenza in diverse aree protette e la tolleranza alle modifiche ambientali, classifica H.diadema come specie a rischio minimo (LC).[1]
Hipposideros diadema (E.Geoffroy, 1813) è un pipistrello della famiglia degli Ipposideridi diffuso nell'Ecozona orientale e australasiana.
Hipposideros diadema is een vleermuis uit het geslacht Hipposideros die voorkomt in Zuidoost-Azië, Melanesië en Noordoost-Australië. Het is één van de meest wijdverbreide soorten van zijn familie, de bladneusvleermuizen van de Oude Wereld (Hipposideridae).[2]
Het dier onderscheidt zich van andere Hipposideriae door de vorm van het neusblad, de grote puntige oren en de kleine ogen. Hij voedt zich vooral met grotere insecten en foerageert in diverse omgevingen. De soort Hipposideros diadema omvat een groot aantal ondersoorten; de geldigheid van veel van deze ondersoorten is echter onduidelijk.
De geslachtsnaam Hipposideros komt van de Griekse woorden voor "paard" (ἳππος, hippos) en "ijzer" (σίδηρος, sideros) en betekent "hoefijzer", een verwijzing naar het ingewikkelde neusblad waar soorten van dit geslacht door gekenmerkt worden. De soortnaam diadema is Latijn voor "hoofdband" of "diadeem".[3]
Hipposideros diadema is een zeer grote bladneusvleermuis; in veel delen van zijn verspreidingsgebied is H. diadema de grootste van alle daar voorkomende Hipposideridae. De vorm van het neusblad verschilt van die van andere soorten: er zitten drie kleine neusbladen aan de zijkant en in het midden is een grote ronde knop te zien.[3] Bij volwassen exemplaren zijn mannetjes meestal wat groter dan vrouwtjes.[4] De rug is veelal donker- of goudbruin, zoals in de Filipijnen; de Australische exemplaren hebben daarentegen een lichtbruine rug. De onderkant van de vleermuis is wit of lichtbruin. Op de schouders en de rug komen vaak witte vlekken voor. De H. diadema heeft grote, puntige oren en zeer kleine ogen.[5][6]
In onderstaande tabel zijn minimale en maximale waarden vermeld van de lengtematen en het lichaamsgewicht van H. diadema; de meetwaarden zijn afgerond op hele eenheden. Een gedetailleerde opgave naar verspreidingsgebied is opgenomen onder het kopje "Taxonomie".
Kop-romplengte Staartlengte Voorarmlengte Tibialengte Oorlengte Lichaamsgewicht 74–96 mm 41–60 mm 65–93 mm 31–36 mm 23–35 mm 31-53 gExemplaren van Hipposideros diadema uit zowel Borneo als Leyte hebben een karyotype (rangschikking van chromosomen) van 2n=32, FN=60, net als veel andere Hipposideros-soorten.[7]
Net als veel andere vleermuizen zijn ook de leden van deze soort 's nachts actief. In Australië brengt de vleermuis de dag door in grotten, mijnen of gebouwen; in de Filipijnen gebruikt hij grotten, boomholtes en tunnels.[5][8] Op Nieuw-Ierland en Nieuw-Brittannië is deze soort in grotten gevonden. De dieren hangen daar apart, op 30 tot 50 centimeter van elkaar; vaak zijn ze de enige vleermuissoort in een grot.[3]
Vanuit zijn slaapplaats vliegt het dier maximaal 10 kilometer naar het gebied waar het foerageert.[9] Zoals de meeste vleermuizen eet H. diadema vliegende insecten, die op de vleugel worden gevangen.[5] Hij voedt zich vooral met grotere insecten, als sprinkhanen, nachtvlinders en kevers.[10] Het dier kan de gevangen prooi in zijn wangzakken opslaan.[9] In Australië zoekt en vindt de vleermuis voedsel in allerlei habitats, van regenwoud tot eucalyptusstruiken.[5] In de Filipijnen is het dier actief in diverse omgevingen; het foerageert zowel in de bergen als in laaglandbossen, zelfs in de meest door de mens verstoorde gebieden, en ook in landbouwgebieden.[4]
Per nest wordt er één jong geboren. In Australië komt het in november of december ter wereld.[5] In Maleisië verzamelen de vrouwtjes zich in maart en april voor de geboorte van hun jongen.[11] In de Filipijnen zijn in maart en mei zwangere vrouwtjes gevonden.[4]
Hipposideros diadema komt voor van Myanmar en Vietnam tot de Filipijnen, de Soenda-eilanden, Nieuw-Guinea, de Salomonseilanden en Noordoost-Australië. In sommige landen is de soort algemeen, zoals in en rondom Nieuw-Guinea en in de Filipijnen; in Australië is de soort minder algemeen.[3][5][8][9] Over sommige verspreidingsgebieden is gedetailleerde informatie gepubliceerd.
In Nieuw-Guinea is de soort gevonden op een groot aantal locaties over het hele eiland heen.[9] In de omgeving van Nieuw-Guinea is de soort aangetroffen op Batjan, Batanta, Biak en Supiori, Bougainville, Buka, Buru, Ceram, Choiseul, Fauro, Guadalcanal, Halmahera, Japen, de Kei-eilanden, de Talaudeilanden, Kiriwina (Kiriwina-eilanden), Malaita, Manus, Misima, Nieuw-Brittannië, Nieuw-Ierland, de Florida-eilanden, Rennell, Sanana, Sangihe-eilanden, San Jorge, Santa Isabel, Vella Lavella en Waigeo.[3]
In de Filipijnen komt de H. diadema voor op Bohol, Busuanga, Calauit, Catanduanes, Cebu, Dinagat, Guimaras, Leyte, Luzon, Mindanao, Mindoro, Negros, Palawan, Panay, Polillo, Samar en Siquijor.[8] In Australië is deze vleermuis alleen aangetroffen in het noordoostelijke deel, vanaf het Kaap York-schiereiland tot Townsville.[5] In Vietnam is deze soort gezien in de provincies Quảng Trị en Lâm Đồng, op de archipel Côn Đảo en op het eiland Phú Quốc.[6] Verder is de soort onder andere aangetroffen op de Soenda-eilanden Bali, Borneo, Celebes, Java, de Tanimbar-eilanden en Timor.[12][13]
Hipposideros diadema is waarschijnlijk het nauwste verwant aan H. demissus uit San Cristóbal in de Salomonseilanden en H. inornatus uit het Australische Noordelijk Territorium, twee vormen die voorheen als ondersoorten van H. diadema werden gezien.[2] Volgens een fylogenetische analyse van morfologische kenmerken is de soort daarnaast het nauwst verwant aan H. lylei, H. pratti en H. turpis, die allemaal in Zuidoost-Azië voorkomen. Deze groep was verwant aan een grote clade die andere grote Aziatische, Australische en Afrikaanse Hipposideros-soorten, de drietandbladneusvleermuis (Asellia tridens) en leden van de fossiele geslachten Palaeophyllophora en Pseudorhinolophus omvatte.[14]
De soort Hipposideros diadema omvat een groot aantal ondersoorten, onderstaand opgesomd met auteur en verspreidingsgebied:[2][3][9]
Wetenschappelijke naam Auteur Verspreidingsgebied Hipposideros diadema ceramensis Laurie & Hill, 1954 Ceram en Buru Hipposideros diadema custos K. Andersen, 1918 Kai-eilanden Hipposideros diadema diadema É. Geoffroy, 1813 oostelijke Kleine Soenda-eilanden Hipposideros diadema euotis K. Andersen, 1905 Halmahera en omliggende eilanden Hipposideros diadema griseus Meyen, 1833 Nieuw-Guinea en de Filipijnen Hipposideros diadema masoni Dobson, 1872 Zuidoost-Azië Hipposideros diadema mirandus Thomas, 1914 Manus Hipposideros diadema natunensis Chasen, 1940 Natuna en Bungaran Hipposideros diadema nicobarensis Dobson, 1871 Nicobaren Hipposideros diadema nobilis Horsfield, 1823 Borneo, Java, Bali en westelijke Kleine Soenda-eilanden Hipposideros diadema oceanitis Andersen, 1905 Salomonseilanden, Bismarck-archipel Hipposideros diadema reginae Troughton, 1937 Queensland Hipposideros diadema speculator K. Andersen, 1918 Celebes Hipposideros diadema trobrius Troughton, 1937 Trobriand-eilandenDe geldigheid van veel van deze ondersoorten (bijvoorbeeld H. d. trobrius) is echter onduidelijk, en sommige populaties (zoals die uit Sumatra en Misima) zijn niet in een ondersoort geplaatst.[2][15]
In onderstaande tabel zijn de lengtematen en het lichaamsgewicht van H. diadema uit verschillende gebieden opgenomen; ter vergelijking zijn ook gegevens over de verwante soorten H. demissus en H. inornatus in de tabel geplaatst. Het gemiddelde wordt tussen haakjes na de extremen gegeven. Voor de meetwaarden uit Nieuw-Guinea en Nieuw-Brittannië en voor H. demissus zijn de gemiddelden voor mannetjes en vrouwtjes apart aangegeven. Enkele waarden zijn niet in de tabel opgenomen omdat er onvoldoende gegevens beschikbaar zijn. Dat geldt voor de lichaamslengte, die alleen voor H. d. natunensis is gepubliceerd (144 mm) en de achtervoetlengte, die alleen voor Nieuw-Guinese populaties (10,8-17,7, gemiddelde voor vrouwtjes 15,4 en voor mannetjes 14,6) en de populatie op Mount Isarog op Luzon is gepubliceerd (17-19, gemiddeld 18).
Populatie Aantal exemplaren Kop-romplengte (mm) Staartlengte (mm) Voorarm-
Dit artikel is op 21 oktober 2006 in deze versie opgenomen in de etalage. Hipposideros diadema is een vleermuis uit het geslacht Hipposideros die voorkomt in Zuidoost-Azië, Melanesië en Noordoost-Australië. Het is één van de meest wijdverbreide soorten van zijn familie, de bladneusvleermuizen van de Oude Wereld (Hipposideridae).
Het dier onderscheidt zich van andere Hipposideriae door de vorm van het neusblad, de grote puntige oren en de kleine ogen. Hij voedt zich vooral met grotere insecten en foerageert in diverse omgevingen. De soort Hipposideros diadema omvat een groot aantal ondersoorten; de geldigheid van veel van deze ondersoorten is echter onduidelijk.
Płatkonos diademowy[3] (Hipposideros diadema) – gatunek ssaka z rodziny płatkonosowatych (Hipposideridae)[4].
Występuje w lasach (często w pobliżu ludzkich osiedli) od Tajlandii do Malezji.
Płatkonos diademowy prowadzą wybitnie grupowy tryb życia. Wraz z setkami innych nietoperzy żyje w jaskiniach lub starych budynkach. Na polowanie wylatuje o zmroku. Krąży wokół kwiatów, polując na owady i otwierając niekiedy figi, aby wydobyć znajdujące się w nich larwy owadów. Zjada wówczas przy tych również miąższ owoców z nasionami.
Młode rodzą się w listopadzie lub w grudniu.
Płatkonos diademowy (Hipposideros diadema) – gatunek ssaka z rodziny płatkonosowatych (Hipposideridae).
Hipposideros diadema[2][3] är en fladdermusart som först beskrevs av E. Geoffroy 1813. Hipposideros diadema ingår i släktet Hipposideros och familjen rundbladnäsor.[4][5] IUCN kategoriserar arten globalt som livskraftig.[1] Inga underarter finns listade i Catalogue of Life.[4] Wilson & Reeder (2005) skiljer mellan 15 underarter.[2]
Denna fladdermus blir med svans 6 till 10 cm lång och den väger 34 till 50 g. Svansen är vanligen helt gömd i den del av flygmembranen som ligger mellan bakbenen. Hudflikarna vid näsan (bladet) har ungefär formen av en hästsko. Arten öron är påfallande stora och dessutom har hanar en säckformig körtel vid nosen. Sekretet påminner i konsistensen om vax. Hipposideros diadema har huvudsakligen brun päls som är något ljusare vid buken. Vid axlarna förekommer ibland vita punkter.[6]
Arten förekommer i Sydostasien och i den australiska regionen från Thailand och centrala Vietnam till Salomonöarna och till Kap Yorkhalvön (Australien). Den vistas i låglandet och i bergstrakter upp till 1250 meter över havet. Habitatet utgörs av fuktiga skogar, mindre trädansamlingar, trädodlingar och trädgårdar.[1]
Individerna vilar i grottor, i tunnlar eller i trädens håligheter. Några kolonier har flera tusen medlemmar och ofta förekommer blandade kolonier med andra fladdermöss. Hipposideros diadema jagar skalbaggar och andra flygande insekter, vanligen över vattenansamlingar. Honor bildar före ungens födelse egna kolonier som är skilda från hanarna. Per kull föds en unge.[1]
Liksom flera andra fladdermöss använder arten ekolokalisering för att hitta sina byten. Livslängden i naturen ligger mellan fyra och sju år. I fångenskap blev några individer 12 år gamla.[6]
Wikimedia Commons har media som rör Hipposideros diadema.
Wikispecies har information om Hipposideros diadema.
Hipposideros diadema är en fladdermusart som först beskrevs av E. Geoffroy 1813. Hipposideros diadema ingår i släktet Hipposideros och familjen rundbladnäsor. IUCN kategoriserar arten globalt som livskraftig. Inga underarter finns listade i Catalogue of Life. Wilson & Reeder (2005) skiljer mellan 15 underarter.
Denna fladdermus blir med svans 6 till 10 cm lång och den väger 34 till 50 g. Svansen är vanligen helt gömd i den del av flygmembranen som ligger mellan bakbenen. Hudflikarna vid näsan (bladet) har ungefär formen av en hästsko. Arten öron är påfallande stora och dessutom har hanar en säckformig körtel vid nosen. Sekretet påminner i konsistensen om vax. Hipposideros diadema har huvudsakligen brun päls som är något ljusare vid buken. Vid axlarna förekommer ibland vita punkter.
Arten förekommer i Sydostasien och i den australiska regionen från Thailand och centrala Vietnam till Salomonöarna och till Kap Yorkhalvön (Australien). Den vistas i låglandet och i bergstrakter upp till 1250 meter över havet. Habitatet utgörs av fuktiga skogar, mindre trädansamlingar, trädodlingar och trädgårdar.
Individerna vilar i grottor, i tunnlar eller i trädens håligheter. Några kolonier har flera tusen medlemmar och ofta förekommer blandade kolonier med andra fladdermöss. Hipposideros diadema jagar skalbaggar och andra flygande insekter, vanligen över vattenansamlingar. Honor bildar före ungens födelse egna kolonier som är skilda från hanarna. Per kull föds en unge.
Liksom flera andra fladdermöss använder arten ekolokalisering för att hitta sina byten. Livslängden i naturen ligger mellan fyra och sju år. I fångenskap blev några individer 12 år gamla.
Hipposideros diadema — є одним з видів кажанів родини Hipposideridae.
Країни поширення: Австралія, Камбоджа, Індія, Індонезія, Лаос, Малайзія, М'янма, Папуа Нова Гвінея, Філіппіни, Соломонові Острови, Таїланд, Східний Тимор, В'єтнам. Живе від рівня моря до 1300 м над рівнем моря. Лаштує сідала в малих і великих колоніях, в печерах разом з іншими видами Hipposideros. Також може спочивати в дуплах дерев, печерах, занедбаних шахтах, старих будівлях і штучних тунелях. Харчується жуками. Це низький літун, літає в галерейних лісах, над водою, а також в порушених лісах. Самиці народжують одне дитинча. Материнскі колонії можуть складатися з кількох тисяч тварин.
Здається, немає серйозних загроз. Він не був записаний з якихось охоронних територій.
Hipposideros diadema — є одним з видів кажанів родини Hipposideridae.
Dơi mũi lớn [2] (danh pháp khoa học: Hipposideros diadema) là một loài động vật có vú trong họ Dơi nếp mũi, bộ Dơi. Loài này được E. Geoffroy mô tả năm 1813.[1]
Phương tiện liên quan tới Hipposideros diadema tại Wikimedia Commons
Dơi mũi lớn (danh pháp khoa học: Hipposideros diadema) là một loài động vật có vú trong họ Dơi nếp mũi, bộ Dơi. Loài này được E. Geoffroy mô tả năm 1813.
왕관잎코박쥐 또는 왕관둥근잎박쥐(Hipposideros diadema)는 가장 널리 분포하는 잎코박쥐과 박쥐의 일종이다. 가장 가까운 근연종은 마키라섬의 마키라둥근잎박쥐와 오스트레일리아 노던 준주의 아른험잎코박쥐으로 추정된다. 오스트레일리아와 인도네시아, 말레이시아, 미얀마, 필리핀, 태국, 베트남에서 발견된다.
.jpg)
.jpg){kind=small}
