![Ilustracja](https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/6a/Cyperaceae_spp_Sturm7.jpg/166px-Cyperaceae_spp_Sturm7.jpg)
Ponikło maleńkie (po prawej)
Systematyka[1] Domena eukarionty Królestwo rośliny Klad rośliny naczyniowe Klad rośliny nasienne Klasa okrytonasienne Klad jednoliścienne Rząd wiechlinowce Rodzina ciborowate Rodzaj ponikło Gatunek ponikło maleńkie
Nazwa systematyczna Eleocharis parvula (Roem. & Schult.) Link ex Bluff, Nees & Schauer
Comp. Fl. German. ed. 2, 1:93 1836 Synonimy Heleocharis parvula (Roem. & Schult.) Link,
Heleocharis parvula (Roem. & Schult.) Link ex Bluff, Nees & Schauer,
Scirpus parvulus Roem. & Schult.
Ponikło maleńkie (Eleocharis parvula) – gatunek byliny z rodziny ciborowatych (turzycowatych). Występuje w Azji, Europie, Egipcie, Ameryce Północnej i na Kubie[2]. W Polsce znany z trzech stanowisk położonych na wybrzeżu: Władysławowo, Beka i brzeg jeziora Resko Przymorskie[3].
Morfologia
- Pokrój
- Drobna roślina z włosowatymi rozłogami, zakończonymi białymi bulwkami.
-
Łodyga
- Obła, szczecinowata, do 10 cm wysokości.
-
Liście
- Jasnobrunatne lub białawe, błoniaste pochwy.
-
Kwiaty
- Zebrane w 3-5-kwiatowy kłos długości ok. 2 mm. Kwiat z trzema pręcikami i jednym słupkiem z trzema znamionami. Przysadki blade[4].
-
Owoc
- Gładki i błyszczący orzeszek.
Biologia i ekologia
Bylina, geofit, halofit. Rośnie na słonych bagnach i piaskach. Kwitnie od lipca do września.
Zagrożenia i ochrona
Kategorie zagrożenia gatunku:
Gatunek objęty ochroną ścisłą.
Przypisy
-
↑ P.F. Stevens: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2010-11-12].
-
↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2011-04-03].
-
↑ W. Żukowski 2001. Ponikło maleńkie. s. 479-480. W: Polska Czerwona Księga Roślin, Kraków 2001. ISBN 83-85444-85-8.
-
↑ W. Szafer, S. Kulczyński, B. Pawłowski Rośliny polskie. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1969.
-
↑ Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
-
↑ Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
-
↑ Zarzycki K., Kaźmierczakowa R., Mirek Z.: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8.