.
Holcus mollis ye una especie botánica de la familia de les poacees, nativa d'Europa y oeste d'Asia.
H. mollis ye una yerba perenne con rizoma que s'atopa en montes, sebes y cultivu algamando los 50 cm d'altor. Tien rizomas que se producen alredor de 5 cm de fondura nel suelu o, dacuando más fondos.La crecedera del rizoma producir nel periodu de mayu a payares, pero ye más rápidu dende mediaos de xunu hasta mediaos de xunetu. Los rizomas tienen munches yemes latentes que nun se desenvuelven nun siendo que los rizomas altériense y, de siguío, en llugar frescu pueden surdir biltos de fragmentos rotos. Floria de xunu a xunetu.
La principal distinción carauterística de H. lanatus son la presencia de rizomas, y la barba o nodos "rodíes peludas" nel tarmu.[1]
Vese favorecida poles condiciones nes escamplaes del monte y nes primeres etapes de crecedera. La crecedera y el floriamientu acútase cuando se desenvuelve l'árbol de dosel. De cutiu ye una muerte de l'antigua vexetación de los montes, sobreviviendo n'abiertos pacionales y gorbizales de yerbes dempués de la lliquidación de los montes a pesar de ser un amante de la solombra. Alcuéntrase principalmente en llugares húmedos, llibremente drenaos, suelos acedos, de normal de testura llixera con media y alta materia orgánico, ta ausente de les zones caliares o de suelu ricu, y con frecuencia crez colos felechos.
Nun estudiu de les meruxes nes ceberes convencionales, nel centru sur d'Inglaterra en 1982, atopar nel 1% de la cebada d'iviernu, pero non nel trigu d'iviernu o la cebada de primavera.
Cada pequeñu cachu de rizoma ye capaz de desenvolver nuna nueva planta.
Les oruga de delles especies de Lepidoptera utilicen esta planta como alimentu, como por casu Thymelicus lineola.
Holcus mollis describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Systema Naturae, Editio Decima 2: 1305. 1759.[2]
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. .
Holcus mollis ye una especie botánica de la familia de les poacees, nativa d'Europa y oeste d'Asia.
Planhigyn blodeuol Monocotaidd a math o wair yw Maswellt rhedegog sy'n enw gwrywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Poaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Holcus mollis a'r enw Saesneg yw Creeping soft-grass.[1] Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Maswellt Rhedegog, Maeswellt, Maeswellt Rhedegog.
Gall dyfu bron mewn unrhyw fan gan gynnwys gwlyptiroedd, coedwigoedd a thwndra. Dofwyd ac addaswyd y planhigyn gan ffermwyr dros y milenia; chwiorydd i'r planhigyn hwn yw: india corn, gwenith, barlys, reis ac ŷd.
Planhigyn blodeuol Monocotaidd a math o wair yw Maswellt rhedegog sy'n enw gwrywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Poaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Holcus mollis a'r enw Saesneg yw Creeping soft-grass. Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Maswellt Rhedegog, Maeswellt, Maeswellt Rhedegog.
Gall dyfu bron mewn unrhyw fan gan gynnwys gwlyptiroedd, coedwigoedd a thwndra. Dofwyd ac addaswyd y planhigyn gan ffermwyr dros y milenia; chwiorydd i'r planhigyn hwn yw: india corn, gwenith, barlys, reis ac ŷd.
Medyněk měkký (Holcus mollis) je druh trav rodu medyněk (Holcus) čeledi lipnicovitých (Poaceae). Patří mezi vytrvalé byliny, a dorůstá výšky 30–80 centimetrů. Roste na úhorech, loukách a pastvinách, někdy i ve světlých lesích (často degradovaných). Od podobného medyňku vlnatého (Holcus lanatus) se liší pochvami, listovými čepelemi a osinami klásků.[1]
Obrázky, zvuky či videa k tématu medyněk měkký ve Wikimedia Commons
Medyněk měkký (Holcus mollis) je druh trav rodu medyněk (Holcus) čeledi lipnicovitých (Poaceae). Patří mezi vytrvalé byliny, a dorůstá výšky 30–80 centimetrů. Roste na úhorech, loukách a pastvinách, někdy i ve světlých lesích (často degradovaných). Od podobného medyňku vlnatého (Holcus lanatus) se liší pochvami, listovými čepelemi a osinami klásků.
Krybende hestegræs (Holcus mollis) er en flerårig, urteagtig plante (græs), der danner udløbere og derfor får en fladedækkende vækst. Arten hører hjemme på let skyggede steder: krat og skovbryn, og den kan bruges som bunddække på tilsvarende steder i haverne.
Krybende hestegræs er en flerårig, urteagtig græsart med en fladedækkende vækst. Stænglerne er opstigende, runde i tværsnit og furede. Knæene er hårede. Bladene sidder spredt, og de er flade og linjeformede med hel rand. Begge bladsider er let blåligt græsgrønne. Blomstringen foregår i juli-august, og blomsterne er samlet i småaks, der danner endestillede toppe. Småakset rummer to blomster, hvoraf den øverste er rent hanlig, mens den nederste er tvekønnet. De enkelte blomster er uregelmæssige (som det er sædvanligt hos græsserne) med udragende og knækket stak. Frugterne er nødder (”korn”).
Rodsystemet består af krybende jordstængler og trævlede rødder.
Planten når en højde, der ligger på ca. 40 cm (på de blomstrende skud), mens bredden bestemmes af tilvæksten på jordstænglerne og skud derfra.
Krybende hestegræs er naturligt udbredt i Makaronesien, Nordafrika, Lilleasien og det meste af Europa. I Danmark er planten almindelig de fleste steder. Arten er knyttet til let skyggede voksesteder med en jord, der er sur, middelfugtig og næringsfattig. Derfor findes den i lyse skove, krat og skovbryn.
Beira-Duriense, som er bjergene syd for Douro i Portugal, består mest af granit. Her findes rester af de oprindelige egeskove, hvor arten vokser sammen med bl.a. blåmunke, draphavre, kambregne, almindelig mælkeurt, almindelig pære, Aquilegia dichroa (en art af akeleje), Crocus serotinus (en art af krokus), Genista florida (en art af visse), kantet konval, kornet stenbræk, kranstorskemund, kratviol, lægeærenpris, Omphalodes nitida (en art af kærminde), pyramidelæbeløs, pyrenæisk eg, rundfinnet radeløv, spansk klokkeskilla, stilkeg, stor fladstjerne, trillinganemone og trælyng[1]
Sorten Holcus mollis 'Albovariegatus', der har hvidbrogede blade, bruges i haverne som bunddække.[2]
Krybende hestegræs (Holcus mollis) er en flerårig, urteagtig plante (græs), der danner udløbere og derfor får en fladedækkende vækst. Arten hører hjemme på let skyggede steder: krat og skovbryn, og den kan bruges som bunddække på tilsvarende steder i haverne.
Das Weiche Honiggras (Holcus mollis) ist eine Pflanzenart innerhalb der Familie der Süßgräser (Poaceae). Es ist in Europa weitverbreitet.
Regionale Trivialnamen sind auch als Hochmoorquecke, Ristgras oder Saatgras.
Das Weiche Honiggras ist eine wintergrüne, ausdauernde krautige Pflanze, die Wuchshöhen zwischen 20 und 100 Zentimeter erreicht. Es bildet lockere Rasen oder dichte Horste mit aufrechten oder ausgebreiteten Halmen. Die oberirdischen Pflanzenteile sind nur spärlich und kurz behaart. Der untere Teil des Stängelgrundes ist auf bräunlichem Untergrund rötlich-bräunlich geadert. Die kahlen bis spärlich behaarten Halme sind dünn und verfügen über vier bis sieben Knoten mit dichtem Bart aus Haaren.
Die Laubblätter sind in Blattscheide und Blattspreite gegliedert. Die Blattscheiden sind auf dem Rücken rundlich, kahl oder wenig behaart, dann mit zurückgeschlagenen Haaren. Die Blatthäutchen (Ligulae) sind häutig, gezähnelt, stumpf und etwa 1 bis 5 Millimeter lang. Die Blattspreiten sind zugespitzt, erreichen 4 bis 20 Zentimeter Länge und bis zu 12 Millimeter Breite. Sie sind flach, graugrün, sehr kurzhaarig oder kahl und fühlen sich leicht rau an.
Die weißlichen, fahlgrauen oder purpurfarbenen, rispigen Gesamtblütenstände sind schmal-oval oder eiförmig, sehr dicht bis locker und 4 bis 12 Zentimeter lang. Die Rispenäste sind behaart. Die länglichen bis elliptischen, 4 bis 6 Millimeter langen Ährchen fallen geschlossen bei der Reife ab. Die Ährchen sind meist zwei-, selten dreiblütig, die untere Blüte ist zwittrig, die obere gewöhnlich männlich. Die papierartigen Hüllspelzen sind etwa so lang wie das Ährchen und sind an den Kielen und Nerven kurz und steif behaart. Die untere ist schmal-lanzettlich und einnervig; die obere eiförmig bis elliptisch, dreinervig. Die Deckspelzen sind zwischen 2,5 und 3 Millimeter lang und werden von den Hüllspelzen völlig eingeschlossen. Sie sind undeutlich fünfnervig und tragen am Grund einen Bart von Haaren. Sie sind oberseits glatt oder fein behaart und glänzend. Die untere ist stumpf und unbegrannt; die obere ist auf dem Rücken nahe der Spitze begrannt. Diese Granne wird bis zwischen 3,5 und 5 Millimeter lang und ist nur leicht gebogen und tritt aus den Hüllspelzen hervor. Die Blütezeit liegt zwischen Juni und August.
Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 14, 28, 35, 42 oder 49.[1]
Sehr ähnlich ist das insgesamt stärker (wollig behaarte) Wollige Honiggras (Holcus lanatus). Dieses Gras verfügt jedoch nicht über lange, zähe Rhizome und die Halmknoten sind flaumig, nicht bärtig behaart. Ferner verfügt es über hakenförmige Grannen an den oberen Deckspelzen, die nicht aus den Hüllspelzen herausragen.
Das Weiche Honiggras ist ein Rhizom-Geophyt, eine Wurzelknospen-Geophyt und ein Hemikryptophyt, der lockere Rasen bildet. Es ist ein Säure-, Sand- und Magerkeitszeiger und ein Bodenfestiger.[2]
In Mitteleuropa fruchtet es kaum, stattdessen findet eine reichlich vegetative Vermehrung durch die Rhizome statt. Schon kleine Rhizom-Stücke können wieder zu neuen Pflanzen auswachsen. In einer Bodentiefe von 15 bis 20 cm wurden auf 1 Quadratmeter Sandboden etwa 40 Meter Rhizome gefunden.[2]
Es gilt landwirtschaftlich als „Unkraut“ besonders auf sandigen Äckern, da es sich über weit kriechende Rhizome ausbreitet und sich aus jedem Rhizombruchstück neue Pflanzen entwickeln können.
Das Weiche Honiggras ist in ganz Europa und Nordwestafrika verbreitet. Es ist deutlich weniger verbreitet als das ähnliche Wollige Honiggras (Holcus lanatus). Es ist in Nordamerika ein Neophyt.
Es ist auch in Deutschland überall zerstreut und gebietsweise häufig vom Flachland bis in Höhenlagen von etwa 1500 Metern. In den Allgäuer Alpen steigt es in Bayern südwestlich des Weiherkopfs bis zu 1520 Metern Meereshöhe auf.[3]
Es wächst auf nahezu allen Böden von schweren Lehmen bis zum Sand. Vorzugsweise besiedelt es mäßig frische bis trockene, basen- und nährstoffarme, stark saure, modrig-torfige, humose, sandig-steinige Böden. Es ist ein Säurezeiger sowie eine Halbschattenpflanze. Sein Verbreitungsschwerpunkt liegt in offenen Wäldern und Waldrändern, vorwiegend in schattigen Lagen, in strauchbewachsenen Heiden und Hecken, gelegentlich auch in armem Grasland und Hochmoorgrünland. Ferner besiedelt es Äcker oder Umbruchwiesen. In Kulturflächen kann es sich bei guter Nährstoffversorgung und günstigem Kalkhaushalt nicht halten. Auch bei intensiver Beweidung geht das Gras stark zurück.
Es gilt als Verbandscharakterart der Eichen- und Birkenwälder, Quercion-robori-petraeae.[2] Gebietsweise ist es eine Charakterart des Holco-Quercetum, kommt aber auch in Gesellschaften der Verbände Pruno-Rubion, Epilobion angustifolii oder der Klasse Nardo-Callunetea vor.[1]
Blatthäutchen
Rhizome
Das Weiche Honiggras (Holcus mollis) ist eine Pflanzenart innerhalb der Familie der Süßgräser (Poaceae). Es ist in Europa weitverbreitet.
Regionale Trivialnamen sind auch als Hochmoorquecke, Ristgras oder Saatgras.
Holcus mollis, known as creeping soft grass or creeping velvet grass, is a species of flowering plant in the grass family Poaceae. It is native to Europe and north Africa.
Holcus mollis is a rhizomatous perennial grass found in woods and hedgerows, growing to 50 centimetres (20 in) tall. It has rhizomes that occur around 5 cm (2.0 in) deep in soil or sometimes deeper. Rhizome growth occurs in the period May to November but is fastest from mid-June to mid-July. The rhizomes have many dormant buds that do not develop unless the rhizomes are disturbed and then fresh aerial shoots may arise from the broken fragments. It flowers from June to July.
The main distinguishing characteristics from H. lanatus are the presence of rhizomes, and the bearded nodes or 'hairy knees' on the culm.[1]
Holcus mollis is favoured by conditions in woodland clearings and at the early stages of coppicing. Growth and flowering are restricted as the tree canopy develops. It is often a relict of former woodland vegetation, surviving in open grassland and grassy heaths after woodland clearance despite being a shade lover. It is found mostly on moist, freely-drained acid soils, normally light to medium texture and high in organic matter; it is absent from areas of calcareous or base rich soil, and often grows with bracken.
The caterpillars of some Lepidoptera use it as a food plant, e.g. the Essex skipper (Thymelicus lineola).
In a survey of weeds in conventional cereals in central southern England in 1982, it was found in 1% of winter barley but not at all in winter wheat or spring barley.
Each small piece of rhizome is capable of developing into a new plant. Research shows that within 6–8 inches (150–200 mm) of the surface, 1 square foot (0.093 m2) of rhizome infested soil may contain up to 110 feet (34 m) of rhizome, the weight of roots and rhizomes being estimated at 7.5 tons per acre.[1]{{rp|263]]
A pentaploid variant of H. mollis is common in Britain; it is sterile but spreads vegetatively. H. mollis var. variegatus has striped green and white leaves; it is sometimes cultivated.[1]
A male sterile hybrid with Holcus lanatus exists with 2n = 21 chromosomes.[1] Hybrids tend to resemble H. lanatus in their morphology.[2]
Holcus mollis, known as creeping soft grass or creeping velvet grass, is a species of flowering plant in the grass family Poaceae. It is native to Europe and north Africa.
Holcus mollis, esperante mola holko, estas vegetala specio de la subfamilio de Pooideae. Ĝi estas staŭda. Ĝi estas trudherbo. Ĝi povas ankaŭ esti kultivata por herbejo.
Ĝi altas ĉirkaŭ 50 cm. Ĝi estas staŭda kun rizomoj. Folioj estas harkovritaj.
Dum la matureco, la kompleta spiketo falas.
Claviceps purpurea estas parazitoj de Holcus mollis. La raŭpoj de kelkaj specioj de papilioj uzas ĝin kiel nutraĵplanto, ekzemple Thymelicus lineola.
Falkowski Marian (red.) 1982. Trawy polskie. Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Varsovio. ISBN 83-09-00593-8
Holcus mollis, esperante mola holko, estas vegetala specio de la subfamilio de Pooideae. Ĝi estas staŭda. Ĝi estas trudherbo. Ĝi povas ankaŭ esti kultivata por herbejo.
Holcus mollis es una especie de planta de la familia de las poáceas, nativa de Europa y oeste de Asia.
H. mollis es una hierba perenne con rizoma que se encuentra en bosques, setos y cultivo alcanzando los 50 cm de altura. Tiene rizomas que se producen alrededor de 5 cm de profundidad en el suelo o, a veces más profundos.El crecimiento del rizoma se produce en el período de mayo a noviembre, pero es más rápido desde mediados de junio hasta mediados de julio. Los rizomas tienen muchas yemas latentes que no se desarrollan a menos que los rizomas se alteren y, a continuación, en lugar fresco pueden surgir brotes de fragmentos rotos. Florece de junio a julio.
La principal distinción característica de H. lanatus son la presencia de rizomas, y la barba o nodos "rodillas peludas" en el tallo.[1]
Se ve favorecida por las condiciones en los claros del bosque y en las primeras etapas de crecimiento. El crecimiento y la floración se restringe cuando se desarrolla el árbol de dosel. A menudo es un vestigio de la antigua vegetación de los bosques, sobreviviendo en abiertos pastizales y brezales de hierbas después de la liquidación de los bosques a pesar de ser un amante de la sombra. Se encuentra principalmente en lugares húmedos, libremente drenados, suelos ácidos, normalmente de textura ligera con media y alta materia orgánica, está ausente de las zonas calcáreas o de suelo rico, y con frecuencia crece con los helechos.
En un estudio de las malas hierbas en los cereales convencionales, en el centro sur de Inglaterra en 1982, se encontró en el 1% de la cebada de invierno, pero no en el trigo de invierno o la cebada de primavera.
Cada pequeño trozo de rizoma es capaz de desarrollar en una nueva planta.
Las orugas de algunas especies de Lepidoptera utilizan esta planta como alimento, como por ejemplo Thymelicus lineola.
Holcus mollis fue descrita por Carlos Linneo y publicado en Systema Naturae, Editio Decima 2: 1305. 1759.[2]
Holcus mollis es una especie de planta de la familia de las poáceas, nativa de Europa y oeste de Asia.
Pehme mesihein (Holcus mollis) on kõrreliste sugukonda mesiheina perekonda kuuluv taimeliik.
Ta on Eestis väga haruldane ja arvatud II kaitsekategooriasse (seisuga 2012).
Pehme mesihein on hõremurus.
Pehme mesihein andmebaasis eElurikkus 
Pehme mesihein (Holcus mollis) on kõrreliste sugukonda mesiheina perekonda kuuluv taimeliik.
Ta on Eestis väga haruldane ja arvatud II kaitsekategooriasse (seisuga 2012).
Pehme mesihein on hõremurus.
Pehmytmesiheinä (Holcus mollis) on heinälaji mesiheinien (Holcus) suvussa.
Se on monivuotinen, pehmeäkarvainen ja rönsyllinen. Lehtien lavat ovat kolmesta kahteentoista millimetriä leveät ja niiden tupet ovat lähes kaljuja. Korren solmut ovat pitkäkarvaisia. tiheän valkokarvaisia. Tiheä röyhy on väriltään vaaleanvihreä-ruskehtava, ei punavärinen. Kaksikukkaisten tähkylöiden hedekukan ulkohelpeessä on vihne, joka on suora tai joskus polvekas, kaleiden ulkopuolelle selvästi yltävä verrattuna toiseen suvun lajiin karvamesiheinään (Holcus lanatus).
Pehmytmesiheinän alkuperäinen levinneisyysalue on Eurooppa. Laji on Suomessa myöhään saapunut tulokas, jota on havaittu melko runsaasti Etelä- ja Keski-Suomesta Pohjois-Pohjanmaan korkeudelle.
Pehmytmesiheinä (Holcus mollis) on heinälaji mesiheinien (Holcus) suvussa.
Se on monivuotinen, pehmeäkarvainen ja rönsyllinen. Lehtien lavat ovat kolmesta kahteentoista millimetriä leveät ja niiden tupet ovat lähes kaljuja. Korren solmut ovat pitkäkarvaisia. tiheän valkokarvaisia. Tiheä röyhy on väriltään vaaleanvihreä-ruskehtava, ei punavärinen. Kaksikukkaisten tähkylöiden hedekukan ulkohelpeessä on vihne, joka on suora tai joskus polvekas, kaleiden ulkopuolelle selvästi yltävä verrattuna toiseen suvun lajiin karvamesiheinään (Holcus lanatus).
Pehmytmesiheinän alkuperäinen levinneisyysalue on Eurooppa. Laji on Suomessa myöhään saapunut tulokas, jota on havaittu melko runsaasti Etelä- ja Keski-Suomesta Pohjois-Pohjanmaan korkeudelle.
Holcus mollis
La Houlque molle (Holcus mollis) est une plante herbacée vivace de la famille des Poacées, sous-famille des Pooideae, tribu des Aveneae, assez commune en Europe, par exemple dans les prairies permanentes et les landes sur sol acide et siliceux. Elle n'est pas cultivée comme fourrage[1] mais parfois comme plante ornementale.
La houlque molle est une espèce vivace par ses rhizomes de 50 cm de long environ.
Les rhizomes, qui poussent à 5 cm de profondeur, voire plus, se développent durant la saison de végétation, de mai à novembre, mais plus rapidement entre la mi-juin et la mi-juillet. Ces rhizomes ont de nombreux bourgeons dormants qui ne se développent qu'en cas d'accident, permettant alors la naissance de pousses aériennes sur les fragments de rhizomes.
Les tiges portent de longs poils épais au niveau des nœuds.
Les feuilles, vert-grisâtre, ont un limbe poilu à la face supérieure. La gaine est fendue et porte une ligule relativement longue (5 mm).
Elle fleurit de mai à juillet. L'inflorescence est une panicule de couleur gris violet, à consistance molle, portant des épillets biflores.
Dans une étude sur les adventices des céréales dans le centre-sud de l'Angleterre en 1982, on a constaté la présence de cette plante dans 1 % des orges d'hiver, mais pas du tout dans les blés d'hiver et les orges de printemps.
Une variante hybride pentaploïde de houlque molle est commune en Grande-Bretagne. Elle est stérile mais se propage facilement par voie de multiplication végétative sur les sols labourés[2].
Cette espèce est originaire principalement d'Europe, des pays scandinaves jusqu'au Portugal et à la Grèce, et de l'Irlande à l'Ukraine et à la Russie, ainsi que de l'Afrique du Nord (Algérie). On la trouve également dans les îles de l'Atlantique (Madère, Açores).
Elle s'est naturalisée dans de nombreux pays.
C'est une plante qui préfère les sols siliceux, humides mais bien drainés, à texture moyenne ou légère et riches en matière organique ; elle est absente des régions à sols calcaires ou trop riches, et pousse souvent avec la fougère aigle.
C'est plutôt une plante d'ombre qui trouve des conditions favorables dans les clairières et les bois soumis au recépage. Sa croissance et sa floraison souffrent du développement du couvert des arbres. C'est souvent une relique d'une ancienne végétation boisée, survivant dans les prairies ouvertes ou les landes herbeuses après déboisement, malgré sa préférence pour l'ombre. Outre les prairies, on trouve cette plante rudérale communément au bord des chemins et dans les haies.
La houlque molle a une valeur fourragère médiocre et de ce fait n'est pas semée mais peut être très présente dans les prairies permanentes sur sol siliceux et acide[3].
Elle est surtout considérée comme une mauvaise herbe dans les cultures.
Le cultivar Holcus mollis albovariegatus, disponible en Europe, offre un feuillage vert argenté strié de blanc. Il est aussi appelé chiendent argenté[4].
Holcus mollis
La Houlque molle (Holcus mollis) est une plante herbacée vivace de la famille des Poacées, sous-famille des Pooideae, tribu des Aveneae, assez commune en Europe, par exemple dans les prairies permanentes et les landes sur sol acide et siliceux. Elle n'est pas cultivée comme fourrage mais parfois comme plante ornementale.
Lěsna mědlina (Holcus mollis) je rostlina ze swójby słódkich trawow (Poaceae).
Lěsna mědlina je módrozelena abo šěrozelena rostlina, kotraž docpěwa wysokosć wot 30 hač do 80 cm. Wona wutwori podzemske wuběžki.
Stołpik je jenož při sukach sylnje kosmaty.
Łopjena su hrube a docpěwaja šěrokosć wot 3 hač do 8 mm.
Kćěje wot julija hač do awgusta. Přikrywne pluwizny su nahe. Kocht je kolenaty a z kłóskow wusahuja.
Rosće w na pódach kisałych dubowych lěsach, na holach a na lěsnych zahonach.
Rostlina je w nimale cyłej Europje rozšěrjena.
Lěsna mědlina (Holcus mollis) je rostlina ze swójby słódkich trawow (Poaceae).
De gladde witbol of zachte witbol (Holcus mollis) is een wilde vaste plant uit de grassenfamilie (Poaceae).
De plant wordt 30-90 cm hoog. De stengel is slap, meestal geknikt opstijgend en alleen op de knopen behaard. De plant vormt kruipende wortelstokken dit in tegenstelling tot gestreepte witbol. Gladde witbol bloeit van juni tot augustus in pluimen met minder aartjes dan die van de gestreepte witbol (Holcus lanatus).
Het blad is grijsgroen en is aan de bovenkant verspreid behaard of soms bijna kaal. De bladschede is dicht behaard. Elk blad heeft een lengte van maximaal 20 cm en is fijngepunt. De ligula (tongetje) is tot 4 mm lang en heeft een vlakke top.
De aartjes zijn 4-6 mm lang en bestaan uit twee bloemen. De tweede bloem is mannelijk en heeft aan het 5,5 mm lange lemma (onderste kroonkafje) een rechte of knievormig gebogen kafnaald, die duidelijk buiten de kelkkafjes uitsteekt. De kleur is wit. De kelkkafjes zijn langs de kiel kort gewimperd. De samengestelde pluim is aanvankelijk lancetvormig, maar wordt later meer piramidaal. De vrucht is een graanvrucht.
Gladde witbol komt voor op voedselarme zand-, leem- en dalgrond langs wegen, in grasland, in bos of aan waterkanten. Ook komt de plant op hoogveen voor.
Aartje
Tongetje
Gehele plant
Wortelstokken
De gladde witbol of zachte witbol (Holcus mollis) is een wilde vaste plant uit de grassenfamilie (Poaceae).
De plant wordt 30-90 cm hoog. De stengel is slap, meestal geknikt opstijgend en alleen op de knopen behaard. De plant vormt kruipende wortelstokken dit in tegenstelling tot gestreepte witbol. Gladde witbol bloeit van juni tot augustus in pluimen met minder aartjes dan die van de gestreepte witbol (Holcus lanatus).
Het blad is grijsgroen en is aan de bovenkant verspreid behaard of soms bijna kaal. De bladschede is dicht behaard. Elk blad heeft een lengte van maximaal 20 cm en is fijngepunt. De ligula (tongetje) is tot 4 mm lang en heeft een vlakke top.
De aartjes zijn 4-6 mm lang en bestaan uit twee bloemen. De tweede bloem is mannelijk en heeft aan het 5,5 mm lange lemma (onderste kroonkafje) een rechte of knievormig gebogen kafnaald, die duidelijk buiten de kelkkafjes uitsteekt. De kleur is wit. De kelkkafjes zijn langs de kiel kort gewimperd. De samengestelde pluim is aanvankelijk lancetvormig, maar wordt later meer piramidaal. De vrucht is een graanvrucht.
Gladde witbol komt voor op voedselarme zand-, leem- en dalgrond langs wegen, in grasland, in bos of aan waterkanten. Ook komt de plant op hoogveen voor.
Afbeeldingen van gladde witbolAartje
Tongetje
Gehele plant
Wortelstokken
Kłosówka miękka (Holcus mollis L.) – gatunek byliny należący do rodziny wiechlinowatych. W Polsce roślina dość pospolita na całym obszarze.
Występuje w miejscach ciepłych, suchych i ubogich, przeważnie kwaśnych (preferuje gleby o pH 5,3-6,4). Preferuje miejsca cieniste. Pojawia się licznie na piaszczystych odłogach i w murawach napiaskowych, trochę rzadziej w okrajkach, na wrzosowiskach i porębach. Roślina wrażliwa na udeptywanie.
Roślina pozbawiona właściwości pastewnych. Za sprawą silnych rozłogów może być stosowana do umacniania gruntów.
W Polsce występują następujące odmiany:
Znane są mieszańce z kłosówką wełnistą.
Falkowski Marian (red.) 1982. Trawy polskie. Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa. ISBN 83-09-00593-8
Kłosówka miękka (Holcus mollis L.) – gatunek byliny należący do rodziny wiechlinowatych. W Polsce roślina dość pospolita na całym obszarze.
Holcus mollis é uma espécie de planta com flor pertencente à família Poaceae.
A autoridade científica da espécie é L., tendo sido publicada em Systema Naturae, Editio Decima 2: 1305. 1759.[1]
Os seus nomes comuns são erva-molar ou erva-temporã.[2]
Trata-se de uma espécie presente no território português, nomeadamente em Portugal Continental, no Arquipélago dos Açores e no Arquipélago da Madeira.
Em termos de naturalidade é nativa de Portugal Continental e introduzida nos Arquipélago dos Açores e da Madeira.
Não se encontra protegida por legislação portuguesa ou da Comunidade Europeia.
Holcus mollis é uma espécie de planta com flor pertencente à família Poaceae.
A autoridade científica da espécie é L., tendo sido publicada em Systema Naturae, Editio Decima 2: 1305. 1759.
Os seus nomes comuns são erva-molar ou erva-temporã.
Lentåtel (Holcus mollis) är en växtart i familjen gräs.
Wikimedia Commons har media som rör Lentåtel.
Lentåtel (Holcus mollis) är en växtart i familjen gräs.
Багаторічна кореневищна трав'яниста рослина 30–70(110) см завдовжки. Листки 4–20 см завдовжки й до 5 мм завширшки, як і піхви голі або тільки нижні розсіяно-волосисті Колоскові луски довго загострені. Волоть до 10 см завдовжки. Остюк верхньої тичинкової квітки трохи звивистий (не зігнутий гачком), на 1.5 мм перевищує колоскові луски. Пиляків 3; 1.6–2.7 мм завдовжки[2][3].
Поширений у Європі, Північній Африці: Алжир (пн.), Туніс, Мадейра; натуралізований: США, Австралія, Нова Зеландія[4][3][5].
В Україні зростає в лісах, серед чагарників, на луках і молодих покладах — в лісових районах Правобережжя, Волинського Лісостепу і Карпатах, порівняно часто[2].
кореневище
лігула
ілюстрація
Це незавершена стаття про Тонконогові.Holcus mollis là một loài thực vật có hoa trong họ Hòa thảo. Loài này được L. mô tả khoa học đầu tiên năm 1759.[1]
Holcus mollis là một loài thực vật có hoa trong họ Hòa thảo. Loài này được L. mô tả khoa học đầu tiên năm 1759.
Holcus mollis L., 1759
Буха́рник мя́гкий (лат. Hólcus móllis) — вид цветковых растений рода Бухарник (Holcus) семейства Злаки (Poaceae).
В природе вид встречается в Европе и Западной Азии, был искусственно завезён в Северную Америку.
Многолетнее травянистое корневищное растение высотой до 50 см. Корневища располагаются в почве на глубине около 5 см, иногда суть глубже. Рост корневищ происходит с мая по ноябрь, но наиболее интенсивен он с середины июня до середины июля. На корневище находится множество спящих почек, не развивающихся, пока корневище не повреждено, однако при его повреждении за счёт этих почек растение даёт новые наземные побеги. Самая ближняя к земле часть стеблей коричнево-красная. Безлистые стебли слабо опушены, но имеют 4-7 узлов с обильными волосками. Листовые влагалища окружают стебель сзади, они гладкие или еле опушены. Лигулы плёнчатые, зазубренные по краям, тупоконечные, 1-5 мм длиной. Листовая пластинка заострённая, достигает 4-20 см в длину и до 12 мм в ширину. Она плоская, серо-зелёная, слегка опушена или голая.
Беловатые, бледно-серые или пурпурные цветки собраны в колосья узкояйцевидной или яйцевидной формы, сначала очень плотные, но по мере созревания более рыхлые. Продолговатые или эллиптические колоски достигают 4-6 мм в длину. Нижние цветки двуполые, верхние — мужские. Тонкие, как бумага колосковые чешуи по длине равны колоскам, на концах они опушены, с неэластичными жилками. Нижние — узколанцетные, верхние — яйцевидные или эллиптические. Цветковые чешуи достигают 2,5-3 мм в длину и полностью закрываются колосковыми чешуями. Верхняя их поверхность гладкая или чуть опушённая, блестящая. Нижние — тупоконечные и безостые, верхние имеют одну ость, проходящую с нижней стороны листа недалеко от его кончика. Ость длиной 3,5-5 мм, плохо сгибается и выходит за пределы цветковой чешуи.
От бухарника шерстистого (лат. Holcus lanatus) этот вид отличается наличием корневищ и опушением междоузлий.
Общий вид взрослого растения
Корневища
Лигула
Стебель и опушённый узел
Соцветие
Цветки
В Великобритании встречается пентаплоидный вариант бухарника мягкого; он стерилен, однако размножается вегетативно. H. mollis var. variegatus имеет бело-зелёные листья и иногда выращивается как культурное растение.
Мужской стерильный гибрид с бухарником шерстистым (лат. Holcus lanatus) имеет 2n = 21 хромосому. По морфологическим особенностям гибриды похожи на бухарник шерстистый.
Бухарник мягкий хорошо растёт на лесных полянах и в молодой лесной поросли. Рост и цветение ограничиваются разрастанием лесного полога. В лесной растительности он всегда является реликтом, однако выживает на лугах и открытых пространствах, образовавшихся после вырубки леса, несмотря на то, что любит тень. Он произрастает в основном на влажных, хорошо дренированных кислых почвах, как правило, лёгкой и средней текстуры и с большим содержанием органического вещества, отсутствует на щелочных и богатых известью почвах. Зачастую растёт вместе с папоротниками.
Гусеницы некоторых бабочек используют бухарник мягкий как пищевое растение, например, гусеницы бабочек вида Thymelicus lineola.
В ходе исследования исследования семян различных зерновых культур на наличие семян сорняков, проведённого в центре южной Англии в 1982 году, семена бухарника мягкого были обнаружены в 1 % проб озимого ячменя, но не был обнаружен в озимой пшенице и весеннем ячмене.
Каждый маленький кусочек корневища способен развиться в самостоятельное растение, из-за чего он является злостным сорняком. Исследования показали, что на 150—200 мм поверхности 0,093 м² почвы, заражённой корневищами этого растения, может содержать корневища общей длиной 34 м, а суммарная их масса оценивается как 7,5 тонн с одного акра.
Буха́рник мя́гкий (лат. Hólcus móllis) — вид цветковых растений рода Бухарник (Holcus) семейства Злаки (Poaceae).
