La oca d'esnales azules (Cyanochen cyanopterus) ye una especie d'ave anseriforme de la familia Anatidae endémica d'Etiopía, la única del xéneru Cyanochen.
Ar waz eskell glas(Daveoù a vank) a zo un evn palvezek, Cyanochen cyanoptera (pe Cyanochen cyanopterus) an anv skiantel anezhañ.
Ar spesad nemetañ eo er genad Cyanochen.
L'oca alablava (Cyanochen cyanoptera) és un ocell de la família dels anàtids (Anatidae) que habita aiguamolls i praderies humides de les terres altes d'Etiòpia. És l'única espècie del gènere Cyanochen.
L'oca alablava (Cyanochen cyanoptera) és un ocell de la família dels anàtids (Anatidae) que habita aiguamolls i praderies humides de les terres altes d'Etiòpia. És l'única espècie del gènere Cyanochen.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Gŵydd adeinlas (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: gwyddau adeinlas) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Cyanochen cyanopterus; yr enw Saesneg arno yw Blue-winged goose. Mae'n perthyn i deulu'r Hwyaid (Lladin: Anatidae) sydd yn urdd y Anseriformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn C. cyanopterus, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Affrica.
Caiff ei fagu er mwyn ei hela.
Mae'r gŵydd adeinlas yn perthyn i deulu'r Hwyaid (Lladin: Anatidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Alarch gyddfddu Cygnus melancoryphus Alarch utganol Cygnus buccinator
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Gŵydd adeinlas (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: gwyddau adeinlas) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Cyanochen cyanopterus; yr enw Saesneg arno yw Blue-winged goose. Mae'n perthyn i deulu'r Hwyaid (Lladin: Anatidae) sydd yn urdd y Anseriformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn C. cyanopterus, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Affrica.
Caiff ei fagu er mwyn ei hela.
Blåvinget gås (latin: Cyanochen cyanoptera) er en andefugl, der lever i Etiopien.
Taksonomi fra Wikispecies Die Blauflügelgans (Cyanochen cyanopterus, Syn.: Cyanochen cyanoptera) ist ein Vogel und gehört zur Ordnung der Entenvögel. Sie ist die einzige Art der Gattung der Blauflügelgänse (Cyanochen) und wird den sogenannten Halbgänsen zugerechnet. Diese Entenvögel weisen einen gänseähnlichen Habitus auf, haben jedoch auch einige Merkmale, wie sie für die Eigentlichen Enten charakteristisch sind.
Die Blauflügelgans hat nur ein sehr kleines Verbreitungsgebiet im äthiopischen Hochland. Sie ist dort jedoch häufig; ihr Bestand wird auf 5.000 bis 15.000 Individuen geschätzt und gilt als gefährdet. Sie ist eine der häufigsten afrotropischen Entenvögel.[1] Eine potentielle Bestandsbedrohung kann durch einen Verlust an Lebensraum entstehen, wenn die menschliche Besiedlungsdichte im äthiopischen Hochland zunimmt.[2]
Die Blauflügelgans lebt paarweise oder in kleinen Familienverbänden an Hochebenensümpfen, Seen, Strömen oder feuchten Wiesen im Äthiopischen Hochland in einer Höhe von 2500 bis 4000 Metern. Ihr Lebensraum ist eine tropische Gebirgsregion, die während des gesamten Jahres Temperaturen zwischen 10 und 20 °C aufweist. Bis in eine Höhe von etwa 2500 Meter wird diese Region landwirtschaftlich genutzt. Es handelt sich allerdings um eine extensive Landnutzung mit überwiegender Viehwirtschaft und etwas Ackerbau. Die Blauflügelgans hat in diesem Lebensraum ihre Brutbiotope an Flussniederungen, Seen, feuchten Senken sowie Bachläufen, an die offenes Grasland angrenzt. Blauflügelgänse sind Strichvögel. In der trockenen Winterzeit ziehen sie auf die höher gelegenen alpinen Moorflächen und brüten dort. Im Sommer ziehen sie in niedrigere Höhenlagen und bilden dort gelegentlich große, lockere Trupps. Innerhalb dieser Trupps verbleiben sie in ihrer Paargemeinschaft beziehungsweise in ihren kleinen Familienverbänden.[2]
Blauflügelgänse weiden auf Grasflächen in gänseähnlicher Weise. Sie suchen ihre Nahrung jedoch auch wie Enten gründelnd in den Flachwasserzonen der Gewässer ihres Lebensraumes. Sie ernähren sich von Gräsern und Kräutern sowie Samen, Insekten und Schnecken.
Die Blauflügelgans ist eine mittelgroße Halbgans. Ihre Körpergröße beträgt 60 bis 75 Zentimeter.[1] Das Gefieder ist graubraun mit blauen Flügeldecken über den Flanken; die Füße und der Schnabel sind schwarz. Beide Geschlechter tragen weitgehend die gleiche Gefiederfarbe. Weibchen sind an Kopf und Hals etwas brauner bis grauer gefärbt. Das Männchen ist allerdings deutlich größer als das Weibchen. Männchen können auch anhand einer Imponierhaltung identifiziert werden, die sie verhältnismäßig häufig einnehmen. Dabei ziehen sie den Hals ein und legen den Kopf auf den Rücken. Die Stimme der Männchen ist ein leises, hohes Wispeln.[3] Adulte Vögel mausern zweimal im Jahr. Vor der Brut werden Teile des Klein- und Rückengefieders vermausert. Nach der Brut wird das Gesamtgefieder gemausert.
Jungvögel ähneln den Altvögeln sehr, sie sind allerdings insgesamt etwas dunkler und brauner. Die Flügel weisen noch nicht den grünen Spiegelglanz auf und die Decken sind noch grau anstatt taubenblau. Dunenjunge weisen auf der Oberseite eine dunkel schwarzgraue Färbung auf. Sie haben einen nach hinten breiter werdenden Augenstreif und auch ihre Körperseiten sind dunkel grauschwarz. Bei frisch geschlüpften Küken ist das Gesicht anfangs strohgelb oder grauweiß und verfärbt sich später in ein Graugrün um. Die Körperunterseite ist grauweiß. Grauweiße Flecken finden sich auch an den Körperseiten. Ihr Schnabel und ihre Füße sind schwarz.
In der Natur ist die Fortpflanzung der Blauflügelgans bislang unzureichend untersucht. Die meisten Erkenntnisse stammen von Vögeln in Gefangenschaftshaltung.[2]
Die Fortpflanzungszeit wird durch Niederschläge ausgelöst und fällt je nach Region entweder in den Zeitraum März bis Mai oder Juli bis Dezember.[4] Das flache Nest wird meist an Ufern von Sümpfen und Seen angelegt. Das Gelege besteht aus vier bis sieben cremefarbigen Eiern, die in einem Zeitraum von etwa 30 bis 32 Tagen von dem Weibchen ausgebrütet werden. Die Küken, die ein Schlupfgewicht von knapp 60 Gramm haben, werden von beiden Elterntieren betreut.
Die ersten Blauflügelgänse kamen sehr spät in Zoohaltung. Der vermutlich erste europäische Zoo, der diese Halbgansart zeigte, war der Tiergarten Schönbrunn im Jahre 1913. Die Welterstzucht gelang 1924 einem holländischen Ornithologen. Die Art wird verhältnismäßig selten gezeigt. Blauflügelgänse sind ähnlich wie Spiegelgänse während der Fortpflanzungszeit ausgesprochen aggressiv. Zuchtpaare werden in Zoos deswegen in der Regel in grasbewachsenen Einzelgehegen gehalten.[4]
Die Blauflügelgans (Cyanochen cyanopterus, Syn.: Cyanochen cyanoptera) ist ein Vogel und gehört zur Ordnung der Entenvögel. Sie ist die einzige Art der Gattung der Blauflügelgänse (Cyanochen) und wird den sogenannten Halbgänsen zugerechnet. Diese Entenvögel weisen einen gänseähnlichen Habitus auf, haben jedoch auch einige Merkmale, wie sie für die Eigentlichen Enten charakteristisch sind.
Die Blauflügelgans hat nur ein sehr kleines Verbreitungsgebiet im äthiopischen Hochland. Sie ist dort jedoch häufig; ihr Bestand wird auf 5.000 bis 15.000 Individuen geschätzt und gilt als gefährdet. Sie ist eine der häufigsten afrotropischen Entenvögel. Eine potentielle Bestandsbedrohung kann durch einen Verlust an Lebensraum entstehen, wenn die menschliche Besiedlungsdichte im äthiopischen Hochland zunimmt.
De Blauflunkengoos oder Blauflögelgoos (Cyanochen cyanoptera) is en Vagel ut de Familie vun de Aantenvagels. Dor warrt se to de Unnerfamilie vun de Halfgöse torekent. De wetenschoppliche Naam is to’n eersten Mol 1845 dör Rüppell bekannt maakt wurrn.
Beide Geslechter hefft en bruun-griese Farv. De groten Feddern an de Flunken sünd blau. Föte, Been un Snavel sünd swatt. Dat Lief kann bi de Ganners 60 cm, bi de Göse bit 55 cm lang weern.
De Goos leggt 4 bit 7 Eier un brott dor um un bi 32 Dage up.
De Goos kummt in Freeheit man bloß in Äthiopien vor. Dor is se endeemsch un levt in dat Hoochland vun Äthiopien up 2.500 - 4.000 m Hööchde. Up de Rode List vun den IUCN steiht de Aart unner den Status “hett al wat afkregen“. Dat warrt annahmen, datt dat bi 5.000 bit 15.000 vun düsse Göse gift.
. Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons. De Blauflunkengoos oder Blauflögelgoos (Cyanochen cyanoptera) is en Vagel ut de Familie vun de Aantenvagels. Dor warrt se to de Unnerfamilie vun de Halfgöse torekent. De wetenschoppliche Naam is to’n eersten Mol 1845 dör Rüppell bekannt maakt wurrn.
The blue-winged goose (Cyanochen cyanoptera) is a waterfowl species which is endemic to Ethiopia. It is the only member of the genus Cyanochen.
.jpg)
The relations of this species among the waterfowl is unresolved. It is morphologically close to shelducks, and particularly the South American sheldgeese, which have highly similar courtship displays.[2] However, mitochondrial DNA sequence analyses of the cytochrome b and NADH dehydrogenase subunit 2 genes indicates that it might belong to a very distinct and ancient "duck" clade, together with Hartlaub's duck, another African species of uncertain affinities.[3] The wing color pattern, a good morphological indicator of evolutionary relationships in waterfowl, is similar in these two species, and very different from any other waterfowl.[3][4]
This is a stocky grey-brown bird about 70 centimetres (28 in) long with a slightly paler head and upper neck. It has a small black bill and black legs. A chunky mid-sized goose. Standing bird looks fairly dull, gray and dirty white, sometimes showing blue along the edge of the wing.[5] In flight, this species shows a pale blue forewing. Sexes are similar, but immature birds are duller. The plumage of these birds is thick and loose, furlike as an adaptation to the cold of the Ethiopian highlands.[2]
The blue-winged goose is a quiet species, but both sexes may give a soft whistle; it does not honk or cackle like the true geese.
The habitats of the blue-winged goose are primarily rivers, freshwater lakes, swamps, freshwater marshes, water storage areas, and subtropical or tropical high-altitude shrubland or grassland.
It feeds by grazing, and is apparently largely nocturnal, loafing during the day. It can swim and fly well, but this terrestrial bird is reluctant to do either, and is quite approachable. It forms flocks outside the breeding season.
It breeds by mountain lakes and streams. This little-known species is believed to build a lined nest amongst grass tussocks, and to lay 6–7 eggs.
It is threatened by habitat loss, trapping for food and possibly drought. It is classified as a Near Threatened species on the IUCN Red List.
The blue-winged goose (Cyanochen cyanoptera) is a waterfowl species which is endemic to Ethiopia. It is the only member of the genus Cyanochen.
La Bluflugila ansero (Cyanochen cyanoptera) estas specio de akvobirdo kaj familio de Anasedoj, kiu estas endemia de Etiopio. Ĝi estas la ununura membro de la genro Cyanochen.
La rilato de tiu specio inter aliaj akvobirdoj estas nesolvata. Ĝi estas morfologie proksima al la tadornoj, kaj pli precize al la sudamerikaj kaŭkenoj, kiuj havas tre similajn pariĝadajn ceremoniojn.[1] Tamen analizoj pere de DNA indikas, ke ĝi povus aparteni al tre distinga kaj antikva "anasa" klado, kun la Hartlaŭba anaso, alia afrika specio de necerta parencaro.[2] La flugila kolorbildo, nome bona morfologia indikilo de evolua rilataro ĉe akvobirdoj, estas simila en tiuj du specioj, kaj estas tre diferencaj el aliaj akvobirdoj.[2][3]
Temas pri fortika grizbruna birdo ĉirkaŭ 70 cm longa kun iome pli palaj kapo kaj supra kolo. Ĝenerale la plumaro iom similas al marmoreca aspekto de la Marmoranaso, tio estas kombino de blankecaj kaj brunecaj areoj: tiukaze estas pli brunecaj nuko kaj malantaŭa kolo kaj pli helaj frunto, bridareo kaj antaŭa kolo; dorso estas pli malhelbruna kaj flugilpintoj kaj vosto nigrecaj. Ĝi havas malgrandan nigran bekon kaj nigrajn krurojn. Dumfluge, tiu specio montras palbluan antaŭflugilon, kio videblas eĉ ripoze klare kiel flanka larĝa palblua zono. Pli malantaŭe videblas malhelverda areo kiel malantaŭa speguleto. Ambaŭ seksoj estas similaj, sed nematuruloj estas pli senkoloraj. La plumaro de tiuj birdoj estas densa kaj malferma, ledeca kiel adapto al malvarmo de la etiopiaj altaj teroj.[1]
La Bluflugila ansero estas silentema specio, sed ambaŭ seksoj povas elsendi mildan fajfon; sed ĝi nek gakas nek klukas kiel la veraj anseroj.
La habitatoj de la Bluflugila ansero estas ĉefe riveroj, fluakvaj lagoj, marĉoj, fluakvaj marĉoj, areoj de akvorezervejoj, kaj subtropikaj aŭ tropikaj altaltitudaj arbustaroj aŭ herbejoj.
Ili manĝas per paŝtado, kaj ŝajne estas tre noktula, ripozante dumtage. Ili povas bone naĝi kaj flugi, sed tiu surterema birdo malpretas fari tion, kaj estas tre alproksimigebla. Ĝi formas arojn for de la reprodukta sezono.
Ili reproduktiĝas ĉe montaj lagoj kaj rojoj. Oni supozas, ke tiu malmulte konata specio konstruas neston kovritan inter herbotufoj, kaj la ino demetas 6-7 ovojn.
Ĝi estas minacata pro habitatoperdo. Iam klasita kiel Preskaŭ Minacata specio ĉe la IUCN Ruĝa Listo, nova studaro montris ke estas pli rara ol supozite. Sekve ĝi estis superlistita al Vundebla statuso en 2008.[4][5]
La Bluflugila ansero (Cyanochen cyanoptera) estas specio de akvobirdo kaj familio de Anasedoj, kiu estas endemia de Etiopio. Ĝi estas la ununura membro de la genro Cyanochen.
El ganso aliazul, ganso ala azul o oca de alas azules (Cyanochen cyanoptera)[3] es una especie de ave anseriforme de la familia Anatidae[2][4] endémica de Etiopía,[5] la única del género Cyanochen.[6] No se conocen subespecies.[2]
El ganso aliazul, ganso ala azul o oca de alas azules (Cyanochen cyanoptera) es una especie de ave anseriforme de la familia Anatidae endémica de Etiopía, la única del género Cyanochen. No se conocen subespecies.
Cyanochen cyanoptera Cyanochen generoko animalia da. Hegaztien barruko Anatidae familian sailkatua dago.
Cyanochen cyanoptera Cyanochen generoko animalia da. Hegaztien barruko Anatidae familian sailkatua dago.
Etiopianhansu (Cyanochen cyanoptera) on harvinainen sorsalintu, joka on sukunsa ainoa laji.
Etiopianhansu kasvaa 60–75 cm pitkäksi. Sen ruskeankirjava höyhenpeite maastoutuu linnun maassa ollessa hyvin, mutta lennossa näkyvät taivaansiniset siipiläikät.[2]
Etiopianhansua tavataan Etiopian ylänköalueella, jonka korkeus vaihtelee 1500 ja 4500 m välillä. Se elää ruohoniityillä ja laitumilla, yleensä jokien tai suoalueiden lähellä.[2]
Etiopianhansun lisääntymisaika vaihtelee usein riippuen korkeudesta, jolla yksilöt elävät. Pesintäaika ajoittuu kesäkuun ja syyskuun välille, jolloin naaras munii 2–4 munaa ja hautoo niitä 28 vuorokauden ajan.
Etiopianhansu käyttää ravinnokseen pääasiassa selkärangattomia eliöitä, nuijapäitä ja pieniä kaloja.
Etiopianhansu (Cyanochen cyanoptera) on harvinainen sorsalintu, joka on sukunsa ainoa laji.
Cyanochen cyanoptera
L'Ouette à ailes bleues (Cyanochen cyanoptera, anciennement Cyanochen cyanopterus), aussi appelée Oie à ailes bleues, Bernache à ailes bleues ou encore Cyanoie à ailes bleues , est une espèce d'oiseaux de la famille des anatidés, proche des tadornes. C'est la seule espèce du genre Cyanochen.
Elle mesure entre 60 et 75 cm, son plumage est gris avec des couvertures alaires bleues. Le bec et les pattes sont noirs.
Cet oiseau est originaire d'Éthiopie où il fréquente les plateaux humides en altitude.
L'ouette à ailes bleues est une espèce terrestre qui se nourrit en broutant au sol principalement de nuit. La reproduction a lieu de mars à mai, le nid est placé dans une touffe d'herbe près d'un plan d'eau. C'est une espèce confiante qui se laisse facilement approcher.
La population mondiale est comprise entre 5 000 et 15 000 individus, l'espèce est protégée par les croyances religieuses mais souffre de la conversion des prairies et zones humides en champs cultivés.
Cyanochen cyanoptera
L'Ouette à ailes bleues (Cyanochen cyanoptera, anciennement Cyanochen cyanopterus), aussi appelée Oie à ailes bleues, Bernache à ailes bleues ou encore Cyanoie à ailes bleues , est une espèce d'oiseaux de la famille des anatidés, proche des tadornes. C'est la seule espèce du genre Cyanochen.
L'oca aliazzurre (Cyanochen cyanoptera (Rüppell, 1845)) è un uccello della famiglia degli Anatidi, endemica dell'Etiopia. È l'unica specie nota del genere Cyanochen.[2]
L'oca aliazzurre (Cyanochen cyanoptera (Rüppell, 1845)) è un uccello della famiglia degli Anatidi, endemica dell'Etiopia. È l'unica specie nota del genere Cyanochen.
De blauwvleugelgans (Cyanochen cyanoptera) is een vogel uit de familie Anatidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1845 door Rüppell.
Beide geslachten hebben een bruingrijze kleur. De grote slagpennen zijn blauw. De poten en de snavel zijn zwart. De lichaamslengte van het mannetje bedraagt 60 cm, die van het vrouwtje 55 cm.
Het legsel bestaat uit 4 tot 7 cremekleurige eieren, die ongeveer 32 dagen worden bebroed.
De soort is endemisch in Ethiopië.[2]
Op de Rode Lijst van de IUCN heeft de soort de status kwetsbaar.
Bronnen, noten en/of referentiesDe blauwvleugelgans (Cyanochen cyanoptera) is een vogel uit de familie Anatidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1845 door Rüppell.
Multimedia w Wikimedia Commons Etiopka (Cyanochen cyanoptera) – gatunek endemicznego dla Etiopii ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (Anatidae).
Miejsce tego gatunku wśród ptaków wodnych jest nadal nie ustalone. Morfologicznie najbliżej jest etiopce do kaczek z rodzaju Tadorna, w którym znajduje się m.in. ohar. Również bliski jest rodzaj Chloephaga z magelankami, gdzie zachowania godowe są bardzo do siebie zbliżone [6] Jednakże analiza sekwencji mitochondrialnego DNA cytochromu b i genu podjednostki drugiej dehydrogenazy NADH wskazują, że etiopka może należeć do bardzo odmiennego i starego kladu kaczek, razem z gwinejką, innym afrykańskim gatunkiem o niejasnej przynależności systematycznej[7]. Wzór ubarwienia skrzydeł, jeden z lepszych wskaźników morfologicznych dotyczący związków filogenetycznych u ptaków wodnych, wygląda podobnie u obu gatunków, a różni się znacznie od tego u innych kaczek[8]. Dickinson i Remsen w swojej pracy The Howard and Moore Complete Checklist of the Birds of the World wydanej w 2014 roku umieścili takson ten w plemieniu Aythyini w podrodzinie kaczek[9]. Jedyny przedstawiciel rodzaju Cyanochen[10][11].
To krępy, szaro-brązowy ptak o długości 70 cm z lekko bladą głową i górną częścią szyi. Ma mały, czarny dziób i podobnej barwy nogi. W locie widać jasnoniebieski przód skrzydeł. Płcie są podobne pod względem upierzenia, ale osobniki młodociane są bardziej matowe. Upierzenie etiopki jest gęste, choć nie zbite, jako adaptacja do zimnego klimatu wyżej położonych terenów w Etiopii.
Etiopka jest milczącym gatunkiem, ale obie płci mogą wydawać miękkie gwizdy. Nie jest to typowy dla gęsi klangor lub gęganie.
Głównym siedliskiem etiopki są rzeki, jeziora słodkowodne, bagna, słodkowodne mokradła, zbiorniki wodne oraz subtropikalne i tropikalne wysokogórskie zarośla i użytki zielone.
Żeruje, zgryzając rośliny na pastwiskach i jest prawdopodobnie w znacznej mierze nocnym ptakiem, który w dzień wypoczywa. Potrafi dobrze pływać i latać, ale jako gatunek typowo ziemny, robi to niechętnie, i nie wzbija się w powietrze w ucieczce przed człowiekiem. Poza sezonem lęgowym etiopki gromadzą się, tworząc stada.
Pożywienia szuka nad górskimi jeziorami i strumieniami. Uważa się, że ten słabo poznany gatunek buduje gniazda z kępek traw. Kaczka znosi 6-7 jaj.
Gatunkowi grozi utrata naturalnych siedlisk. Wcześniej piżmówkę uznano za bliską zagrożeniu na Czerwonej liście IUCN. Nowe badania wykazały, że jest rzadszym gatunkiem niż sądzono. Wskutek tego w 2008 roku podwyższono status na poziom o stosunkowo wysokim ryzyku wymarcia[12].
Etiopka (Cyanochen cyanoptera) – gatunek endemicznego dla Etiopii ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (Anatidae).
Blåvingad gås[2] (Cyanochen cyanoptera) är en fågel i familjen änder inom ordningen andfåglar.[3]
Blåvingad gås är en satt gråbrun fågel kring 70 centimeter lång med blekare huvud och övre hals. Den har en liten svart näbb och svarta ben. I flykten syns den ljusblå främre delen av vingen som gett fågeln dess namn. Könen är lika medan ungfågeln är dovare tecknad. Fåglarnas fjäderdräkt är tjock och lös, nästan pälslik, troligtvis en anpassning till kylan i Etiopiens högländer.[4]
Den är mestadels tystlåten, men avger ibland svaga visslingar, långt ifrån de egentliga gässens kacklingar och trumpetanden.
Blåvingad gås är endemisk för Etiopiens högländer. Världspopulationen uppskattas till mellan 5000 och 15000 individer.[5] Även om den fortfarande är lokalt vanlig och vida spridd tros den minska.[1] Traditionellt har den inte ansetts hotad av jakt eftersom den av religiösa skäl inte jagas för föda.[5] Nyligen har det dock rapporterats att fågeln jagas och fångas till försäljning för landets växande kinesiska befolkning.[1] Nu är den med största sannolikhet även under hårt tryck på grund av den växande befolkningen och den resulterande utdikning och degradering av våtmarker och gräsmarker, liksom ökad störning.[6] Intensifiering av jordbruket och torka är också möjliga hot.[6] IUCN kategoriserar arten som sårbar.[1]
Blåvingad gås är mestadels stannfågel men kan röra sig till lägre nivåer utanför häckningstid.[7][8] Den häckar under torrsäsongen från mars till juni.[8] Då förekommer den parvis eller små grupper.[7] Lite är känt om artens häckningsbeteende på grund av dess nattliga vanor.[9] Utanför häckningstid förekommer den i större grupper med 50-100 individer[10] utmed höglandsfloder och sjöar med närliggande ängsmarker med kort gräs.[7][11] Den förekommer också i högt liggande våtmarker, gölar, träsk och strömmande vatten med omgivande gräsmarker. Den återfinns sällan i igenvuxna områden och söker sig inte ut djupt vatten.[7][11]
Blåvingad gås placeras som enda art i släktet Cyanochen. Tidigare fördes den till underfamiljen Tadorninae tillsammans med mindre gäss som förekommer i Sydamerika, grav- och roständerna i Tadorna samt nilgåsen i Alopochen. DNA-studier visar dock att den är närmast släkt med den afrikanska arten skogsand (Pteronetta hartlaubii) och del av en grupp änder som bland annat innehåller dykänderna i Aythya.[12][13]
Wikimedia Commons har media som rör blåvingad gås.
Cyanochen cyanoptera là một loài chim trong họ Vịt.[1] Đây là loài bản địa Ethiopia. Các môi trường sống của ngỗng cánh lục là sông, hồ nước ngọt, đầm lầy, đầm nước ngọt, khu vực trữ nước, và cận nhiệt đới hoặc cận nhiệt đới vùng cây bụi trên cao hoặc đồng cỏ chủ yếu.
Cyanochen cyanoptera là một loài chim trong họ Vịt. Đây là loài bản địa Ethiopia. Các môi trường sống của ngỗng cánh lục là sông, hồ nước ngọt, đầm lầy, đầm nước ngọt, khu vực trữ nước, và cận nhiệt đới hoặc cận nhiệt đới vùng cây bụi trên cao hoặc đồng cỏ chủ yếu.
Cyanochen cyanoptera
(Rüppell, 1845)
Голубокрылый гусь[1] (лат. Cyanochen cyanoptera) — крупный гусь, единственный представитель рода Cyanochen.
Эндемик Эфиопии. Обитает в горных озёрах и ручьях. Гнездо выстилает травой, в которое откладывает 6—7 яиц. Умеет хорошо плавать и летать, однако основное время предпочитает проводить на земле. За исключением сезона гнездования, голубокрылые гуси живут стаями.
Длина тела голубокрылого гуся 60—75 см. Оперение — серовато-бурое с более светлой головой и шеей. Клюв небольшой чёрный, лапы также черные. В полете гусь опознается по светло-голубым крыльям. Самец и самка имеют одинаковый цвет оперения, молодые птицы окрашены более тускло.
Видовой крик — тихий свист. Пасется на лугах и полянах, преимущественно по ночам, иногда днем.
Голубокрылый гусь (лат. Cyanochen cyanoptera) — крупный гусь, единственный представитель рода Cyanochen.
Эндемик Эфиопии. Обитает в горных озёрах и ручьях. Гнездо выстилает травой, в которое откладывает 6—7 яиц. Умеет хорошо плавать и летать, однако основное время предпочитает проводить на земле. За исключением сезона гнездования, голубокрылые гуси живут стаями.
Длина тела голубокрылого гуся 60—75 см. Оперение — серовато-бурое с более светлой головой и шеей. Клюв небольшой чёрный, лапы также черные. В полете гусь опознается по светло-голубым крыльям. Самец и самка имеют одинаковый цвет оперения, молодые птицы окрашены более тускло.
Видовой крик — тихий свист. Пасется на лугах и полянах, преимущественно по ночам, иногда днем.
分類 界 : 動物界 Animalia 門 : 脊索動物門 Chordata 亜門 : 脊椎動物亜門 Vertebrata 綱 : 鳥綱 Aves 目 : カモ目 Anseriformes 科 : カモ科 Anatidae 属 : アオバコバシガン Cyanochen 種 : アオバコバシガンアオバコバシガン（Cyanochen cyanopterus）は、カモ目カモ科アオバコバシガン属に分類される鳥類。本種のみでアオバコバシガン属を構成する。
翼長オス20.4-23.1センチメートル、メス19.7-21センチメートル[1]。羽衣は灰褐色[1]。雨覆が青灰色、次列風切の光沢（翼鏡）は緑[1]。
標高2,400メートルの高地に生息する[1]。
繁殖形態は卵生。茂みに巣を作り、4-9個（平均7個）の卵を産む[1]。抱卵期間は30-34日[1]。
この項目は、鳥類に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（ポータル鳥類 - PJ鳥類）。 
