nomes no trilho de navegação
The species is heavily preyed upon by tunas, billfishes, and dolphin.
This animal is very common but is rarely spotted by humans. Every once and a while many of them may be washed up by a change in currents or chased into shallow waters by predators, allowing people to observe and catch them.
Can be found in fish markets in India and Japan. The shell is praised by collectors because of its beauty, coloration, sculpture, and fragility.
Feeds on plankton and small organisms on the surface of the water.
The maximum length of shell is 30 cm in females, but only 1.5-2 cm in males. The shell is coiled and laterally compressed with a narrow keel and numerous sharp nodules. Nodules toward the center of the coil are brown, but most of the shell is white.
Other Physical Features: ectothermic ; bilateral symmetry
Likes to be near the surface of the water. It is an epipelagic oceanic species.
Aquatic Biomes: reef ; coastal
Warm temperate and tropical seas around the world.
Biogeographic Regions: indian ocean (Native ); atlantic ocean (Native ); pacific ocean (Native )
The male uses a specialized arm called a 'hectocotylus' to fertilize the eggs. The hectocotylus is inserted into the females pouch and breaks off during mating. The female forms a "nacelle," a thin calcareous shell, with two of her legs (the others are used for swimming). This structure holds the eggs throughout development.
Argonauta argo és l'espècie tipus del gènere Argonauta. És un mol·lusc octòpode. La femella d'aquesta espècie, com totes les dels argonautes, creen un embolcall papiraci per protegir els ous (paper nautilus).[1] A. argo és l'espècie més grossa dins del seu gènere. L'embolcall papiraci més gros enregistrat feia 300,0 mm.[2][3]
A. argo té una distribució cosmopolita dins les aigües tropicals i subtropicals.[1] Hi ha una forma nana al Mediterrani descrita com a Argonauta argo mediterranea Monterosato, 1914.
Es creu que A. argo s'alimenta principalment de mol·luscs pelàgics i té nombrosos depredadors. S'ha trobat dins l'estómac d'Alepisaurus ferox.[4]
Argonauta argo és l'espècie tipus del gènere Argonauta. És un mol·lusc octòpode. La femella d'aquesta espècie, com totes les dels argonautes, creen un embolcall papiraci per protegir els ous (paper nautilus). A. argo és l'espècie més grossa dins del seu gènere. L'embolcall papiraci més gros enregistrat feia 300,0 mm.
Argonaut pelagický (Argonauta argo) je mořský hlavonožec, patřící mezi chobotnice.
Argonaut pelagický žijící ve Středomoří a jiných teplých mořích se podobá ostatním chobotnicím: jeho tělo má vakovitý tvar, má osm chapadel pokrytých přísavkami, ústa zakončená zobákem z rohoviny a výrazné oči. Samičky argonautů na rozdíl od běžných chobotnic mají dostatečně velkou ulitu, připomínající člunek. Ta má dvě základní funkce: je to orgán plavání a orgán rozmnožování (samička v ní má uložená vajíčka). Ulita není spojena s pláštěm, ani nevznikla jako jeho výměšek. K ulitě je připojena první řada vzájemně těsně spojených chapadel, kterými si ji živočich přidržuje připoutanou k tělu. Vychází z ní jen na krátká období. Sameček, který je dvacetkrát menší než samička, je bez schránky a jeho jedinou úlohou je oplodňovat samičku. Sameček přitom od svého těla odpojí speciální chapadlo, které se samo dostane k samičce a následně ji oplodní. Chapadlo poté dorůstá.
Tento článek potřebuje úpravy. Můžete Wikipedii pomoci tím, že ho vylepšíte. Jak by měly články vypadat, popisují stránky Vzhled a styl, Encyklopedický styl a Odkazy. Argonaut pelagický (Argonauta argo) je mořský hlavonožec, patřící mezi chobotnice.
Argonauta argo, also known as the greater argonaut, is a species of pelagic octopus belonging to the genus Argonauta. The Chinese name for this species translates as "white sea-horse's nest".[2]
A. argo was the first argonaut species to be described and is consequently the type species of the genus. The type specimen of A. argo was collected in the Mediterranean Sea and is deposited at the Linnean Society of London.[3]
A. argo is the largest species in the genus and also produces the largest eggcase. Live animals have a characteristic blue sheen on the first arm pair and around the eyes.[2] The eggcase is characterised by two rows of small, sharp tubercles running along a narrow keel, smooth ribs across the walls of the shell, and a thickening along the shell aperture, which forms distinct protrusions or 'horns' on either side.[2] Argonauta cygnus Monterosato, 1889 was described based on a shell which lacked these protrusions, although it is now considered a junior synonym of A. argo. The greatest recorded size of an A. argo eggcase is 300 mm.[4][5]
A damaged beak of a female A. argo (ML = 40.0 mm; caught at ), measuring 4.3 mm in hood length and 7.8 mm in crest length, is mentioned in A Handbook for the Identification of Cephalopod Beaks.[6]
A. argo is cosmopolitan, occurring in tropical and subtropical waters worldwide.[2] A dwarf form exists in the Mediterranean Sea, which was described as Argonauta argo mediterranea Monterosato, 1914, although this taxon is now regarded as invalid.
The female of the species, like all argonauts, creates a paper-thin eggcase that coils around the octopus much like the way a nautilus lives in its shell, hence the name paper nautilus.
A. argo is thought to feed primarily on pelagic molluscs. The species is preyed on by numerous predators. It has been reported in the stomach contents of Alepisaurus ferox from the south-western Pacific.[7]
Males of this species reach sexual maturity at a mantle length (ML) of 8 mm.[8] Females mature at about double the size of Argonauta bottgeri and Argonauta hians.[8] They begin to secrete an eggcase at 6.5–7.0 mm ML.[8] Eggs are usually laid when females reach 14–15 mm ML, although the size at which this takes place differs across the animal's range.[9] A small A. argo residing in an 88 mm long eggcase was estimated to be carrying 48,800 embryos.[10] Females grow to 100 mm ML, while males do not exceed 20 mm ML.[2]
In the open ocean, A. argo has been observed attached to jellyfish.[11] This behaviour has been known for a long time,[11][12] although little was understood about the relationship prior to the work of Heeger et al. in 1992.[13][14] In "Predation on jellyfish by the cephalopod Argonauta argo", Heeger et al. describe their observations of a female A. argo found atop a host jellyfish. The argonaut was seen holding on to the aboral (exumbrellar) surface of the jellyfish using its lateral and ventral arms. The authors found that about half of the animal's aboral surface was damaged and large pieces of mesoglea were missing, presumably removed by the argonaut. Additionally, two holes, apparently bite marks, were found in the center of this area with channels leading from these holes into the gastral cavity of the jellyfish. The argonaut presumably used these channels to suck food particles from the gastral cavity. Heeger et al. suggested that "the association provided shelter or camouflage for the argonaut".[13][14]
Observations of captive A. argo females suggest that the expanded webs of the dorsal arms may aid the animal in feeding. Mark Norman mentions, "when food was touched against the spread webs, an arm shot out of the shell in a sweeping action, grabbing the prey".[2] Argonauts are not thought to actively hunt, but employ this method to catch animals that bump into them in the open ocean.[2]
A. argo is occasionally involved in mass strandings along the South African and southern Australian coastlines. The strandings are seasonal and generally occur between April and August, towards the end of the animals' spawning season.
In Japanese, this species is called "Aoi-gai" (kanji: 葵貝, Katakana: アオイガイ[15]), which means "Shell of Aoi" (not Malva but Asarum caulescens).[16] Japanese have compared two eggcases of argonauts lapped each other to a leaf of Asarum caulescens.[16] Another name is "Kaidako" (kanji: 貝蛸 or 貝鮹, Katakana: カイダコ[15]), which means "Shell Octopus".
Eggcase of A. argo
.jpg)
Upper beak of a female
One of the earliest known depictions of A. argo, from Index Testarum Conchyliorum (1742) by Niccolò Gualtieri
Illustration of a female A. argo without its shell
Argonauta argo, also known as the greater argonaut, is a species of pelagic octopus belonging to the genus Argonauta. The Chinese name for this species translates as "white sea-horse's nest".
A. argo was the first argonaut species to be described and is consequently the type species of the genus. The type specimen of A. argo was collected in the Mediterranean Sea and is deposited at the Linnean Society of London.
Argonauta argo es una especie de molusco cefalópodo de los octópodos y la especie de mayor tamaño del género Argonauta, además de ser la primera en ser descrita. Presenta un brillo azul característico en el primer par de brazos y alrededor de los ojos.[1]
Es una especie cosmopolita, viviendo en aguas tropicales y subtropicales de todo el mundo.[1] Se cree que A. argo se alimenta de moluscos pelágicos. Sirve de alimento a numerosos depredadores, habiendo sido encontrada en el contenido estomacal de Alepisaurus ferox, en el suroeste del Pacífico.[2]
A. argo es cosmopolita y se encuentra en aguas tropicales y subtropicales en todo el mundo.[3] Existe una forma enana en el Mar Mediterráneo, que se describió como Argonauta argo mediterranea (Monterosato, 1914), aunque este taxón ahora se considera inválido.
Norman
Argonauta argo es una especie de molusco cefalópodo de los octópodos y la especie de mayor tamaño del género Argonauta, además de ser la primera en ser descrita. Presenta un brillo azul característico en el primer par de brazos y alrededor de los ojos.
Es una especie cosmopolita, viviendo en aguas tropicales y subtropicales de todo el mundo. Se cree que A. argo se alimenta de moluscos pelágicos. Sirve de alimento a numerosos depredadores, habiendo sido encontrada en el contenido estomacal de Alepisaurus ferox, en el suroeste del Pacífico.
Argonauta (Argonauta argo) Argonauta generoko olagarro pelagikoa da, generoaren espezie tipoa dena. Beste generokideen moduan, dimorfismo sexual handia dute: emeek 12 zentimetro dute luzeran; arrek, berriz, 2 zentimetro bakarrik dute luzeran eta ez dute maskorrik.[1]
Argonauta (Argonauta argo) Argonauta generoko olagarro pelagikoa da, generoaren espezie tipoa dena. Beste generokideen moduan, dimorfismo sexual handia dute: emeek 12 zentimetro dute luzeran; arrek, berriz, 2 zentimetro bakarrik dute luzeran eta ez dute maskorrik.
Paperivene (Argonauta argo) on tursaiden lahkoon kuuluva kahdeksanlonkeroinen mustekala. Se asustaa kaikilla lämpimillä merialueilla. Paperivenenaaras voi kasvaa jopa 20 sentin pituiseksi, kun taas koiraat ovat vain sentin pituisia.
Paperiveneiden paritellessa koiraalta katkeaa sen kolmas, siittiöitä tuottava lonkero, ja koiras kuolee. Naaras jatkaa elämäänsä, ja naaraan ruumiissa voi samaan aikaan kehittyä useita eri-ikäisiä munaeriä, jotka ovat eri koiraiden hedelmöittämiä.[2]
Paperivene (Argonauta argo) on tursaiden lahkoon kuuluva kahdeksanlonkeroinen mustekala. Se asustaa kaikilla lämpimillä merialueilla. Paperivenenaaras voi kasvaa jopa 20 sentin pituiseksi, kun taas koiraat ovat vain sentin pituisia.
Paperiveneiden paritellessa koiraalta katkeaa sen kolmas, siittiöitä tuottava lonkero, ja koiras kuolee. Naaras jatkaa elämäänsä, ja naaraan ruumiissa voi samaan aikaan kehittyä useita eri-ikäisiä munaeriä, jotka ovat eri koiraiden hedelmöittämiä.
Argonauta argo (nom vernaculaire : argonaute voilier) est une espèce de mollusques céphalopodes de la famille des Argonautidae.
Cet animal a été étudié par Jeanne Villepreux-Power au XIXe siècle.
Répartition : toutes les mers chaudes.
Caractères distinctifs : dimorphisme sexuel très marqué, les femelles adultes étant 10 à 15 fois plus grandes que les mâles. Hectocotyle s'autotomisant dans la cavité palléale de la femelle. Les œufs fécondés (ayant amorcé la segmentation) sont déposés dans la nacelle calcitique que la femelle sécrète et maintient avec ses bras dorsaux. À l'exception de la membrane des bras dorsaux, la membrane brachiale est très peu développée.
Tégument avec reflets argentés.
Coloration : rouge à brune.
Différences avec les espèces les plus similaires de la zone : la présence de la nacelle et l'absence de pores aquifères permettent de distinguer cette espèce des Tremoctopus.
Taille :
Habitat et biologie : espèce épipélagique, océanique, vivant dans les eaux de surface.
Pêche et utilisation : rarement pêché en masses de plusieurs dizaines de kilogrammes par trait de chaluts pélagiques.
Argonauta argo (nom vernaculaire : argonaute voilier) est une espèce de mollusques céphalopodes de la famille des Argonautidae.
Argonauta argo, coñecida vulgarmente como argonauta,[2] é unha especie de molusco cefalópodo peláxico da suborde dos incirrinos, unha das dúas en que se divide a orde dos octópodos,[3] e familia dos argonáutidos, do seu único xénero vivente, Argonauta Linnaeus, 1758.[4]
Argonauta argo, coñecida vulgarmente como argonauta, é unha especie de molusco cefalópodo peláxico da suborde dos incirrinos, unha das dúas en que se divide a orde dos octópodos, e familia dos argonáutidos, do seu único xénero vivente, Argonauta Linnaeus, 1758.
Jedrilac (Argonauta argo) je glavonožac otvorena mora poznat po vrlo tankoj kućici koju stvara samo ženka za nošenje jaja. Zbog tanke kućice vrstu nazivaju i papirnatim Nautilusom. Vrsta je kozmopolitska i rasprostranjena u tropskim i suptropskim morima svijeta, a patuljasta forma te vrste nađena je i u Sredozemnom moru. U jedrilca ženka može biti veličine i do 45 cm, a mužjak samo 2 cm. Tijekom kopulacije u mužjaka se otkine hektokotil i zatim još neko vrijeme ostane pokretljiv u plaštanoj šupljini ženke. Zbog toga su znanstvenici najprije mislili da je nametnik i nazvali su ga Hectocotylus. Danas se taj pojam rabi za kopulatorni krak svih glavonožaca.[2]
Jedrilac (Argonauta argo) je glavonožac otvorena mora poznat po vrlo tankoj kućici koju stvara samo ženka za nošenje jaja. Zbog tanke kućice vrstu nazivaju i papirnatim Nautilusom. Vrsta je kozmopolitska i rasprostranjena u tropskim i suptropskim morima svijeta, a patuljasta forma te vrste nađena je i u Sredozemnom moru. U jedrilca ženka može biti veličine i do 45 cm, a mužjak samo 2 cm. Tijekom kopulacije u mužjaka se otkine hektokotil i zatim još neko vrijeme ostane pokretljiv u plaštanoj šupljini ženke. Zbog toga su znanstvenici najprije mislili da je nametnik i nazvali su ga Hectocotylus. Danas se taj pojam rabi za kopulatorni krak svih glavonožaca.
L'argonauta (Argonauta argo Linnaeus, 1758) è un mollusco cefalopode dell'ordine degli Ottopodi.
Elemento caratteristico della specie è il dimorfismo sessuale: la femmina può raggiungere i 20 cm di lunghezza, mentre il maschio non supera il centimetro. La femmina secerne, durante il periodo fertile, un'ooteca calcarea, simile a una conchiglia, con pareti molto sottili, al pari della carta, in cui depone le uova fecondate.
Argonautas (lot. Argonauta argo) – aštuonkojų (Octopoda) būrio galvakojis moliuskas. Gyvena šiltose jūrose. Pasižymi ryškiu lytiniu dimorfizmu. Patelė 20-30 cm ilgio, patinas 1 cm ilgio. Patelės kriauklė plona. Kriauklę gamina čiuptuvų liaukos. Plėšri. Kiaušinius deda į kriauklę. Patino viena koja pakitusi ir vadinama hektakotiliu, kuriame yra spermatoforas. Atitrūkęs hektakotilis patenka į patelės mantijos ertmę ir ją apvaisina.
Het schippertje of (Argonauta argo) is een inktvis uit het geslacht der argonauten. De vrouwtjes hebben een gladde schelp die tot 30 centimeter groot wordt en als wieg dient voor de eieren. De inktvis zelf kan er makkelijk uitgehaald worden. De mannetjes zijn kleiner en hebben geen schelp. Met hun grijparmen brengen ze visjes, schaaldieren en wormen naar hun bek.
Papirbåt er en art i gruppen blekkspruter. Den lever i tropiske og subtropiske hav over hele verden. En dvergform finnes i Middelhavet. Den lever av pelagiske bløtdyr. Det er flere predatorer som lever av papirbåter. Hunnene blir ca. 10 cm lange, hannene 2 cm.
.jpg){kind=small}
Denne zoologirelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den. Papirbåt er en art i gruppen blekkspruter. Den lever i tropiske og subtropiske hav over hele verden. En dvergform finnes i Middelhavet. Den lever av pelagiske bløtdyr. Det er flere predatorer som lever av papirbåter. Hunnene blir ca. 10 cm lange, hannene 2 cm.
Multimedia w Wikimedia Commons Żeglarek argo (Argonauta argo) – gatunek głowonoga z rzędu ośmiornic (Octopoda), pierwszy z żeglarków (Argonauta) opisanych naukowo, gatunek typowy i zarazem największy z rodziny Argonautidae, znanej ze specyficznej strategii rozrodczej, od której wzięła swoją nazwę (z gr. Argonautai, ‘żeglarze na Argo’).
Gatunek kosmopolityczny[4], epipelagiczny[5], pływający zazwyczaj na głębokościach mniejszych niż 100 m p.p.m., występujący w tropikalnych i subtropikalnych wodach oceanicznych[4].
Płaszcz żeglarka argo jest kulisty, tak szeroki jak długi. Powierzchnia płaszcza, głowy i ramion pokryte są widocznymi, osadzonymi blisko siebie, dużymi brodawkami. Boczną powierzchnię płaszcza otacza wąski fałd skóry. Lejek tworzą 4 podłużne płaty[5].
Jak u wszystkich przedstawicieli rodziny Argonautidae, również u tego gatunku jest wyraźnie zaznaczony dymorfizm płciowy. Samce żeglarka argo mają 1–2 cm długości. Nie budują muszli. Samice są znacznie większe. Mają silnie spłaszczone 2 górne ramiona, wyglądające jak cienka błona. Zawarte w niej chromatofory umożliwiają zwierzęciu zmianę ubarwienia (od srebrzystego po ciemnobrązowe)[4]. Nabłonek tych ramion wytwarza wapienną substancję, z której samica, po osiągnięciu dojrzałości płciowej, buduje cienkościenną muszlę[6], podobną do muszli łodzików. Muszle samic A. argo osiągają do 30 cm długości[4].
Funkcja muszli z materiału podobnego do papieru frapowała ludzi od czasów Arystotelesa, który ok. 300 roku p.n.e. stwierdził, że ośmiornica używa muszli jak łodzi do żeglowania[7].
Samica wypełnia muszlę powietrzem atmosferycznym zaczerpniętym z powierzchni wody. Wypełniona gazem muszla ułatwia jej żeglowanie, przy czym ośmiornica potrafi precyzyjnie sterować pływalnością muszli (podobnie działa pęcherz pławny u ryb), a przy braku powietrza zwierzę ma problemy z utrzymaniem muszli w pionie[8].
Oprócz funkcji „jednostki pływającej”, muszla pełni też funkcję komory lęgowej. Wkrótce po wybudowaniu muszli samica jest gotowa, by przystąpić do rozrodu. Samiec umieszcza spermatofory w jamie płaszczowej samicy za pomocą hektokotylusa. Ta następnie składa jaja do wnętrza muszli, po czym wsuwa się do niej i siada na jajach[6], pozostawiając na zewnątrz muszli pierwszą parę ramion. W miarę rozwoju (i rosnącej masy) jaj samica zmienia ciśnienie powietrza w muszli regulując tym samym głębokość zanurzenia, aż do czasu wylęgu młodych ośmiornic[8].
Żeglarki argo żywią się planktonem i drobnymi organizmami zebranymi z powierzchni wody[9].
Gatunek jadalny, rzadko spożywany przez ludzi, spotykany w handlu w Indiach i w Japonii. Muszle są wysoko cenione przez kolekcjonerów[9].
Żeglarek argo (Argonauta argo) – gatunek głowonoga z rzędu ośmiornic (Octopoda), pierwszy z żeglarków (Argonauta) opisanych naukowo, gatunek typowy i zarazem największy z rodziny Argonautidae, znanej ze specyficznej strategii rozrodczej, od której wzięła swoją nazwę (z gr. Argonautai, ‘żeglarze na Argo’).
Argonauta argo é uma espécie de molusco cefalópode da ordem Octopoda com distribuição natural cosmopolita, presente nas águas tropicais e subtropicais de todos os oceanos.[1] Considerada a maior espécie do género Argonauta, do qual é a espécie tipo, apresenta um brilho azulado característico no primeiro par de braços e em torno dos olhos.[1] Acredita-se que A. argo se alimenta de moluscos pelágicos e que serve de alimento a numerosos predadores, tendo sido encontrada no conteúdo estomacal de Alepisaurus ferox no sueste do Pacífico.[2]
Argonauta argo é uma espécie de molusco cefalópode da ordem Octopoda com distribuição natural cosmopolita, presente nas águas tropicais e subtropicais de todos os oceanos. Considerada a maior espécie do género Argonauta, do qual é a espécie tipo, apresenta um brilho azulado característico no primeiro par de braços e em torno dos olhos. Acredita-se que A. argo se alimenta de moluscos pelágicos e que serve de alimento a numerosos predadores, tendo sido encontrada no conteúdo estomacal de Alepisaurus ferox no sueste do Pacífico.
Koordinatlar: 20°56′K 175°33′B / 20.933°K 175.55°B / 20.933; -175.55
Argonot (Argonauta argo), kafadan bacaklılardan, salyangoz kabuğu şeklinde kabuğu olan ve ahtapota benzeyen bir hayvandır. "Argonot" kelimesi Türkçeye Rumcadan geçmiştir.[1]
Yumuşakçalar ile ilgili bu madde bir taslaktır. Madde içeriğini geliştirerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz. Koordinatlar: 20°56′K 175°33′B / 20.933°K 175.55°B / 20.933; -175.55
Argonot (Argonauta argo), kafadan bacaklılardan, salyangoz kabuğu şeklinde kabuğu olan ve ahtapota benzeyen bir hayvandır. "Argonot" kelimesi Türkçeye Rumcadan geçmiştir.
Argonauta argo Linnaeus, 1758
Синонимы
Аргонавт[1][2], или кораблик[1], или ботик обыкновенный[3][4] (лат. Argonauta argo), — вид осьминогов из семейства Argonautidae[5].
Тело самки размещается в тонкостенной, лишенной камер вторичной раковине, прикрепляемой к дорзальным рукам. Крупнейший представитель рода. Карликовые самцы и вовсе лишены раковины. Тело мясистое, плотное, овальной формы. Голова относительно не крупная, но с большими глазами. Руки сравнительно короткие с двумя рядами присосок. Присоски некрупного размера. Оба ряда присосок широко расставлены друг от друга. Наиболее крупные присоски находятся на дорзальных руках. Орган воронки состоит из одной V-образной дорзальной и двух удлинённых вентральных долей. Воронка очень длинная, ее передний конец значительно выдается за разветвление вентральных рук и достигает уровня третьей присоски. Умбрелла рудиментарна, аквифероусные поры и рудименты внутренней раковины полностью отсутствуют. Гектокотилизирована третья левая рука. Гектокотиль очень длинный, его дистальная часть кнутовидная, в зрелом состоянии он отрывается от тела самца и самостоятельно проникает в мантийную полость самки[6][7].
Раковина слабо уплощена с характерными «ушками». Максимальная длина раковины — 300 мм[8][9]. Боковые ребра раковины хорошо выражены, многочисленны и располагаются тесно друг к другу. Количество ребер варьируется: чем крупнее особь — тем их количество выше. Бугры на раковине высокие. Окраска раковины белая, иногда с небольшой желтизной.
Тропическо-субтропический космополитический вид, встречающийся в мировом океане приблизительно до 35—43° с. ш. и ю. ш., также населяет Мексиканский залив, Карибское и Средиземное моря. Преимущественно дальненеритический (или нерито-океанический) вид[5].
Теплолюбивый вид, обитающий в поверхностных водах. Взрослые особи держатся небольшими стайками, образованными, по-видимому, из представителей одного пола. Питаются преимущественно другими пелагическими моллюсками. Осеменение сперматофорное: несущее пакеты со сперматозоидами щупальце (гектокотиль) отрывается от тела самца и самостоятельно мигрирует в мантийную полость самки
Аргонавт, или кораблик, или ботик обыкновенный (лат. Argonauta argo), — вид осьминогов из семейства Argonautidae.
扁船蛸（Argonauta argo）是一種章魚，也被稱為「紙鸚鵡螺」，唯有雌性個體才能分泌超薄卵盒，該構造與現在的鸚鵡螺不一樣，船蛸缺少填充氣體的腔室，亦並非真正的頭足綱貝殼。[1]扁船蛸分布在世界各地的熱帶和亞熱帶海域。
扁船蛸（Argonauta argo）是一種章魚，也被稱為「紙鸚鵡螺」，唯有雌性個體才能分泌超薄卵盒，該構造與現在的鸚鵡螺不一樣，船蛸缺少填充氣體的腔室，亦並非真正的頭足綱貝殼。扁船蛸分布在世界各地的熱帶和亞熱帶海域。
カイダコ（貝蛸） Argonauta argo は、巻貝状の貝殻を持つタコの仲間。別名はアオイガイ（葵貝）。
軟体動物門の頭足綱（イカ・タコのなかま）のタコ目カイダコ科（アオイガイ科） Argonautidae に属する。
薄い殻の中で子を育てることから、子安貝（こやすがい）と呼ぶこともあるが、「コヤスガイ」はまたタカラガイの別名でもある。
英語名は、paper nautilus。
他のタコ類との大きな違いとして、殻を作る以外に、雌の方が雄よりも格段に大きいという特徴がある。
世界中の温帯気候・熱帯気候の海洋の表層付近で浮遊生活を送っている。
この項目は、動物に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（Portal:生き物と自然／プロジェクト:生物）。
