dcsimg

Salvia nemorosa ( Asturiano )

fornecido por wikipedia AST

Salvia nemorosa ye una especie de planta yerbácea perteneciente a la familia de les lamiacees.

Descripción

Ye una yerba pelosa, perenne, con pelos densamente adpresos, d'hasta 60 cm. Fueyes basales oblongues con base acorazonada o arrondada, dentaes, de fieltru gris per debaxo, peciolaes; fueyes caulinares más o menos sentaes. Flores azul violeta, raramente roses o blanques, de 8-12 mm, en inflorescencia trupa con verticiloss de 2-6 flores; bráctees ovaes, violetes, inxeríes enantes d'abrir.

Distribución y hábitat

Distribuyir pol centru, sureste y este d'Europa. Introducida en Gran Bretaña, Francia, Noruega y Suecia. Habita en praderíes y llugares baldíos. Floria dende finales de primavera y pel branu. [1]

Taxonomía

Salvia nemorosa describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Commentatio Botanico-Mélica de Salvia 23. 1777.[2]

Etimoloxía

Salvia: nome llatín de la "salvia", que procede del llatín salvus, que significa "salú" o salveo, que significa a "curar", aludiendo a les virtúes melecinales de les plantes d'esti xéneru.

nemorosa: epítetu llatín que significa "del monte".[3]

 src=
Salvia nemorosa 'Caradonna'
Sinonimia
  • Salvia × sylvestris var. nemorosa (L.) Nyman
  • Sclarea nemorosa (L.) Mill.[4][5]

Ver tamién

Referencies

  1. Polunin, O (1989). Guía fotográfica de les flores monteses d'España y d'Europa. Barcelona:Omega. ISBN 84-282-0857-3.
  2. «Salvia nemorosa». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultáu'l 6 d'avientu de 2012.
  3. n'Epítetos Botánicos
  4. Salvia nemorosa en PlantList
  5. «Salvia nemorosa». World Checklist of Selected Plant Families. Consultáu'l 8 d'avientu de 2012.

Bibliografía

Enllaces esternos

Cymbidium Clarisse Austin 'Best Pink' Flowers 2000px.JPG Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia AST

Salvia nemorosa: Brief Summary ( Asturiano )

fornecido por wikipedia AST
Salvia nemorosa

Salvia nemorosa ye una especie de planta yerbácea perteneciente a la familia de les lamiacees.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia AST

Salvia nemorosa ( Azerbaijano )

fornecido por wikipedia AZ

Salvia nemorosa (lat. Salvia nemorosa) - dalamazkimilər fəsiləsinin adaçayı cinsinə aid bitki növü.

İstinadlar

Inula britannica.jpeg İkiləpəlilər ilə əlaqədar bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni redaktə edərək Vikipediyanı zənginləşdirin.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Vikipediya müəllifləri və redaktorları
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia AZ

Salvia nemorosa: Brief Summary ( Azerbaijano )

fornecido por wikipedia AZ

Salvia nemorosa (lat. Salvia nemorosa) - dalamazkimilər fəsiləsinin adaçayı cinsinə aid bitki növü.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Vikipediya müəllifləri və redaktorları
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia AZ

Šalvěj hajní ( Checo )

fornecido por wikipedia CZ
 src=
Popisný obrázek.

Šalvěj hajní (Salvia nemorosa) je vytrvalá bylina z čeledi hluchavkovité (Lamiaceae), široce rozšířená ve střední Evropě a v západní Asii. V ČR se vyskytuje především v teplejších oblastech, v suchých travnatých porostech slunných poloh.

Synonyma

  • Salvia sylvestris auct.[1]

Popis

Vytrvalá bylina s klasovitým květenstvím lichopřeslenů. Pyskaté květy jsou zbarvené růžově nebo fialově a kryty jsou nápadnými, srdčitými listeny fialové barvy. Kvete v červnu a červenci.[2]

Dorůstá do výšky 40 až 80 cm. Lodyhy jsou hranaté, přímé nebo vystoupavé, ochlupené. Listy bývají podlouhle vejčité až vejčitě kopinaté, 4–7 cm dlouhé, vespoudu dlouze řapíkaté, horní přisedlé. Druh je značně proměnlivý.[3]

Použití

Jako okrasná rostlina na záhony, do skalek, ve větších skupinách do sadovnických kompozic. Byly vyšlechtěny barevné kultivary. Je vhodná spíše pro volnější kompozice nebo řez, starší rostliny mohou vypadat nevhodně, přirozeně daným nepravidelným růstem.

Kultivary

Podle kultivaru mohou mít květy šalvěje hajní čistě bílou nebo červenou barvu, většina kultivarů však osciluje mezi modrou a fialovou barvou.

  • 'Blue Queen'
  • 'Caradonna'
  • 'Lubeca'
  • 'Mainacht'
  • 'Ostfriesland'
  • 'Rose Queen'
  • 'Rügen'
  • 'Tänzerin'

Nároky

Slunečné nebo světlé polohy, propustné půdy. Množení semeny. Není náročná na živiny, ale lépe jí vyhovují živné půdy. Snáší i stanoviště bez zálivky.

Reference

  1. druh šalvěj hajní www.biolib.cz, Salvia nemorosa L.
  2. Štěpánková J. (2000): Salvia L. – šalvěj. – In: Slavík B., Chrtek J. jun. & Štěpánková J. (eds), Květena České republiky 6, p. 694–707, Academia, Praha.
  3. MÖLLEROVÁ, Jana. SALVIA NEMOROSA L. – šalvěj hajní / šalvia hájna [online]. Dostupné online.

Externí odkazy

Pahýl
Tento článek je příliš stručný nebo postrádá důležité informace.
Pomozte Wikipedii tím, že jej vhodně rozšíříte. Nevkládejte však bez oprávnění cizí texty.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia autoři a editory
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CZ

Šalvěj hajní: Brief Summary ( Checo )

fornecido por wikipedia CZ
 src= Popisný obrázek.

Šalvěj hajní (Salvia nemorosa) je vytrvalá bylina z čeledi hluchavkovité (Lamiaceae), široce rozšířená ve střední Evropě a v západní Asii. V ČR se vyskytuje především v teplejších oblastech, v suchých travnatých porostech slunných poloh.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia autoři a editory
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CZ

Småblomstret salvie ( Dinamarquês )

fornecido por wikipedia DA

Småblomstret salvie (Salvia nemorosa) eller steppesalvie er en 30-70 cm høj urt, der i Danmark vokser vildt på strandoverdrev, skrænter og ved bebyggelse. Den ligner engsalvie og er lige så sjælden som den, men bladrosetten er normalt nået at visne, når den blomstrer og bladene er fint rundtakkede. Planten er desuden anvendt i haver i flere forskellige sorter. Planten dufter ikke – i modsætning til de fleste andre arter af Salvie.

Beskrivelse

Småblomstret salvie er en tuedannende flerårig urt med en opret, tæt vækstform. Skuddene er stive og firkantede med korte, stive hår. De bærer modsatte, ægformede, siddende blade med fint rundtakket rand. Oversiden er rynket og mørkt grågrøn, mens undersiden er lyst grågrøn.

Fra bladhjørnerne og fra skudspidsen dannes der oprette, stive skud, som bærer tætte aks af blåviolette blomster. Efter afblomstringen sidder de violette bægerblade tilbage og pynter planten. Frugterne modner godt og spirer villigt, dog ikke hos de nærmest sterile sorter!

Rodnettet består af en træagtig, lodret jordstængel med dybtgående trævlerødder.

Højde x bredde og årlig tilvækst: 0,40 x 0,40 m (40 x 5 cm/år), men blomsterstænglerne når op i 0,70 meters højde.

Voksested

Indikatorværdier Småblomstret salvie L = 7 T = 7 K = x F = 4 R = 9 N = 4

Småblomstret salvie hører hjemme på græssteppen i Østeuropa, på Balkan og i Lilleasien, hvor den danner bevoksninger på tørre græsstepper sammen med f.eks. flere arter af røllike, Malurt og astragel og desuden knoldet mjødurt, flerårig hør, alm. kællingetand, fjergræs og smalbladet timian.

I Danmark findes den meget sjældent vildtvoksende i hele landet på strandoverdrev, skrænter og ved bebyggelse. Arten er desuden naturaliseretÖland, hvor den finder gode betingelser på Alvaret.

På Proszowice-højsletten i det sydlige Polen vokser arten på tørre græsområder, der er tilbage mellem den dyrkede jord, sammen med bl.a. alm. seglblad, bakkejordbær, festuca valesiaca, fransk rose, grenet edderkopurt, gul hør, gul rundbælg, hårtotfjergræs, jordstar, skærmokseøje, sommeranemone, storblomstret brunelle, sværdalant, virgilasters, våradonis og østrigsk ærenpris[1]

Sorter

Der findes talrige velkendte sorter med blomsterfarver fra dybviolet over blåviolet og rosa til hvid. De er alle stauder med bladrige, firkantede stængler, som vokser frem fra en mere eller mindre vintergrøn bladroset. De fleste er hårdføre ned til -19 °C., og de foretrækker fuld sol, veldrænet, kalkrig jord og behersket vanding og gødskning. Eng-Salvie er en hårdfør og nøjsom staude.




Note

  1. ^ www.opuluspress.se: M. Kotańska m.fl.: Xerothermic grassland: habitat island in an agricultural landscape (engelsk)

Kilde

  • Signe Frederiksen et al., Dansk flora, 2. udgave, Gyldendal 2012. ISBN 8702112191.
  • Sten Porse: Plantebeskrivelser, DCJ 2003 (CD-Rom).

Eksterne henvisninger

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia-forfattere og redaktører
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia DA

Småblomstret salvie: Brief Summary ( Dinamarquês )

fornecido por wikipedia DA

Småblomstret salvie (Salvia nemorosa) eller steppesalvie er en 30-70 cm høj urt, der i Danmark vokser vildt på strandoverdrev, skrænter og ved bebyggelse. Den ligner engsalvie og er lige så sjælden som den, men bladrosetten er normalt nået at visne, når den blomstrer og bladene er fint rundtakkede. Planten er desuden anvendt i haver i flere forskellige sorter. Planten dufter ikke – i modsætning til de fleste andre arter af Salvie.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia-forfattere og redaktører
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia DA

Hain-Salbei ( Alemão )

fornecido por wikipedia DE

Der Hain-Salbei oder Steppen-Salbei (Salvia nemorosa) ist eine in Mitteleuropa wild wachsende Salbeiart und gehört zu den Lippenblütlern.

Merkmale

Der Hain-Salbei ist eine 30 bis 50 cm, selten nur 20 cm oder bis 70 cm hohe, ausdauernde Pflanze (Hemikryptophyt). Er ist ein Pfahlwurzel-Pleiokorm.[1] Die Stängel sind oberwärts drüsenlos flaumig behaart, es gibt aber sitzende Drüsen. Gleiches gilt für die Knäuel-Tragblätter und den Kelch. Der Hain-Salbei bildet eine Halbrosette oder ist rosettenlos. Die Grundblätter sind zur Zeit der Blüte verdorrt. Die Knäuel-Tragblätter sind meistens purpurn überlaufen. Die Laubblätter sind graugrün.[2]

Die Scheinquirle sind 2- bis 12-blütig.[1] Die Krone ist lilablau und 10 bis 15 (selten nur 8) mm lang. Die Staubblätter besitzen einen Hebelmechanismus.[1] Als Blütezeit wird für Deutschland Juni und Juli[1], für Österreich Juni bis September (Oktober) angegeben.[2]

Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 14.[1]

 src=
Hain-Salbei (Salvia nemorosa)

Verbreitung und Standorte

Der Hain-Salbei kommt in Europa und Westasien vor. Er hat eine submeridionale-südtemperate Verbreitung mit den Kontinentalitätsstufen c3 bis c8 (von 10). Als Neophyt kommt er auch in den meridional-temperaten Gebieten Nordamerikas vor.[1]

In Österreich ist der Hain-Salbei im pannonischen Gebiet (Burgenland, Wien, Niederösterreich) heimisch und kommt hier häufig vor, im übrigen Gebiet (Oberösterreich, Steiermark, Kärnten, Salzburg, Tirol) kommt er unbeständig und verschleppt vor. Er wächst auf leicht ruderal beeinflussten Halbtrockenrasen, an Wegen und Böschungen. Er ist kalkhold und kommt häufig über Löss vor. Er ist auf die colline Höhenstufe beschränkt.[2] In Mitteleuropa kommt er vor allem in Gesellschaften des Verbands Onopordion acanthii, aber auch in Gesellschaften der Klassen Sedo-Scleranthetea oder Festuco-Brometea vor.[3] In Deutschland fehlt er nur in Schleswig-Holstein, in den übrigen Bundesländern kommt er selten bis zerstreut vor. Die Standorte gleichen denen in Österreich.[1]

Systematik

Man kann folgende Unterarten unterscheiden[4]:

  • Salvia nemorosa subsp. nemorosa: Sie kommt in Europa vor.[4]
  • Salvia nemorosa subsp. pseudosylvestris (Stapf) Bornm.: Sie kommt von Südosteuropa bis ins nordöstliche Afghanistan vor.[4]

Die Hybride mit dem Wiesen-Salbei (Salvia pratensis L.) ist Salvia × sylvestris L. = Salvia nemorosa × Salvia pratensis. Ihr Verbreitungsgebiet ist Europa.[5]

Belege

  1. a b c d e f g Werner Rothmaler: Exkursionsflora von Deutschland. Band 4. Gefäßpflanzen: Kritischer Band. 10. Auflage, Elsevier, München 2005, ISBN 3-8274-1496-2
  2. a b c Manfred A. Fischer, Karl Oswald, Wolfgang Adler: Exkursionsflora für Österreich, Liechtenstein und Südtirol. 3., verbesserte Auflage. Land Oberösterreich, Biologiezentrum der Oberösterreichischen Landesmuseen, Linz 2008, ISBN 978-3-85474-187-9.
  3. Erich Oberdorfer: Pflanzensoziologische Exkursionsflora für Deutschland und angrenzende Gebiete. Unter Mitarbeit von Angelika Schwabe und Theo Müller. 8., stark überarbeitete und ergänzte Auflage. Eugen Ulmer, Stuttgart (Hohenheim) 2001, ISBN 3-8001-3131-5, S. 809–810.
  4. a b c Rafaël Govaerts (Hrsg.): Salvia nemorosa. In: World Checklist of Selected Plant Families (WCSP) – The Board of Trustees of the Royal Botanic Gardens, Kew, abgerufen am 25. April 2020.
  5. Rafaël Govaerts (Hrsg.): Salvia sylvestris. In: World Checklist of Selected Plant Families (WCSP) – The Board of Trustees of the Royal Botanic Gardens, Kew, abgerufen am 25. April 2020.

Weblinks

 src=
– Album mit Bildern, Videos und Audiodateien
  • Hain-Salbei. FloraWeb.de
  • Hain-Salbei. In: BiolFlor, der Datenbank biologisch-ökologischer Merkmale der Flora von Deutschland.
 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia DE

Hain-Salbei: Brief Summary ( Alemão )

fornecido por wikipedia DE

Der Hain-Salbei oder Steppen-Salbei (Salvia nemorosa) ist eine in Mitteleuropa wild wachsende Salbeiart und gehört zu den Lippenblütlern.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia DE

Salvia nemorosa ( Inglês )

fornecido por wikipedia EN

Salvia nemorosa, the woodland sage, Balkan clary, blue sage or wild sage,[1] is a hardy herbaceous perennial plant native to a wide area of central Europe and Western Asia.

It is an attractive plant that is easy to grow and propagate, with the result that it has been passed around by gardeners for many years. Its wide distribution, long history, and the ease with which it hybridizes have resulted in many cultivars and hybrids—along with problems in clearly identifying the hybrids and their relationship with S. nemorosa. It was named and described by Carl Linnaeus in 1762, with nemorosa ("of woods") referring to its typical habitat in groves and woods.[2]

In northern Britain, Salvia nemorosa and Salvia pratensis are both in danger of disappearing due to depredation from slugs.[3]

Description

The many inflorescences have closely spaced whorls of small flowers with brightly colored calyces.

Cultivation

There are numerous cultivars widely grown in horticulture. Many of them are hardy to –18 °C., with flowers ranging in color from violet, to violet-blue, rosy pink, and even white. All are perennial, with numerous leafy stems growing from the base at the beginning of summer. The plant prefers full sun, good drainage, and moderate weekly watering.[2] The plant is hardy to USDA Hardiness Zones Zones 4–8.[4]

AGM cultivars

In the UK the following cultivars have gained the Royal Horticultural Society's Award of Garden Merit:-[5]

  • 'Amethyst'[6]
  • 'Blauhügel' (Blue hill)[7]
  • ‘Caradonna’[8]
  • 'Lubecca'[9]
  • 'Mainacht' (May night)[10]
  • 'Ostfriesland' ('East Friesland')[11]
  • 'Porzellan' (Porcelain)[12]
  • 'Tänzerin' (Dancer)[13]
  • 'Viola Klose'[14]

Phytochemistry

Nemorosin

Leaves of Salvia nemorosa have been used in Turkish medicine to stop bleeding by applying externally. Diterpenes and triterpenes have been isolated from aerial parts of S. nemorosa: nemorone, nemorosin, horminone, 7-acetylhorminone, salvinemorol, megastigmane glycosides (salvionosides A, B and C), pachystazone, salvipisone, α-amyrin, ursolic and oleanolic acids, stigmast-7-en-3-one, 24-methylenecycloartanol, stigmast-4-en-3-one, β-sitosterol, stigmast-7-enol, as well as flavonoids salvigenin, eupatilin, apigenin and luteolin.[15]

References

  1. ^ "Salvia nemorosa". Global Biodiversity Information Facility. Retrieved 6 February 2021.
  2. ^ a b Clebsch, Betsy; Barner, Carol D. (2003). The New Book of Salvias. Timber Press. p. 208. ISBN 978-0-88192-560-9.
  3. ^ Fieldhouse, Ken; Hitchmough, James (2004). Plant User Handbook: A Guide to Effective Specifying. Blackwell Publishing. pp. 334–335. ISBN 978-0-632-05843-3.
  4. ^ Missouri Botanical Garden: Salvia nemorosa 'Caradonna'
  5. ^ "AGM Plants - Ornamental" (PDF). Royal Horticultural Society. July 2017. p. 95. Retrieved 12 October 2018.
  6. ^ "RHS Plant Selector - Salvia nemorosa 'Amethyst'". Retrieved 5 March 2021.
  7. ^ "RHS Plant Selector - Salvia × sylvestris 'Blauhügel'". Retrieved 5 March 2021.
  8. ^ "RHS Plantfinder - Salvia nemorosa 'Caradonna'". Retrieved 12 October 2018.
  9. ^ "RHS Plant Selector - Salvia nemorosa 'Lubecca'". Retrieved 5 March 2021.
  10. ^ "RHS Plant Selector - Salvia × sylvestris 'Mainacht'". Retrieved 5 March 2021.
  11. ^ "RHS Plant Selector - Salvia nemorosa 'Ostfriesland'". Retrieved 5 March 2021.
  12. ^ "RHS Plant Selector - Salvia nemorosa 'Porzellan'". Retrieved 5 March 2021.
  13. ^ "RHS Plant Selector - Salvia × sylvestris 'Tanzerin'". Retrieved 5 March 2021.
  14. ^ "Salvia × slvestris 'Viola Klose'". RHS. Retrieved 5 March 2021.
  15. ^ Ulubelen, Topçu, Sönmez, Eris. Terpenoids from Salvia nemorosa. Phytochemistry (1994). Vol. 35. No. 4, pp. 1065-1067.
Wikimedia Commons has media related to Salvia nemorosa.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EN

Salvia nemorosa: Brief Summary ( Inglês )

fornecido por wikipedia EN

Salvia nemorosa, the woodland sage, Balkan clary, blue sage or wild sage, is a hardy herbaceous perennial plant native to a wide area of central Europe and Western Asia.

It is an attractive plant that is easy to grow and propagate, with the result that it has been passed around by gardeners for many years. Its wide distribution, long history, and the ease with which it hybridizes have resulted in many cultivars and hybrids—along with problems in clearly identifying the hybrids and their relationship with S. nemorosa. It was named and described by Carl Linnaeus in 1762, with nemorosa ("of woods") referring to its typical habitat in groves and woods.

In northern Britain, Salvia nemorosa and Salvia pratensis are both in danger of disappearing due to depredation from slugs.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EN

Salvia nemorosa ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por wikipedia ES

Salvia nemorosa es una especie de planta herbácea perteneciente a la familia de las lamiáceas.

Descripción

Es una hierba pelosa, perenne, con pelos densamente adpresos, de hasta 60 cm. Hojas basales oblongas con base acorazonada o redondeada, dentadas, de fieltro gris por debajo, pecioladas; hojas caulinares más o menos sentadas. Flores azul violeta, raramente rosas o blancas, de 8-12 mm, en inflorescencia densa con verticilos de 2-6 flores; brácteas ovadas, violetas, imbricadas antes de abrirse.

Distribución y hábitat

Se distribuye por el centro, sureste y este de Europa. Introducida en Gran Bretaña, Francia, Noruega y Suecia. Habita en praderas y lugares baldíos. Florece desde finales de primavera y en verano. [1]

Taxonomía

Salvia nemorosa fue descrita por Carlos Linneo y publicado en Commentatio Botanico-Medica de Salvia 23. 1777.[2]

Etimología

Ver: Salvia

nemorosa: epíteto latino que significa "del bosque".[3]

 src=
Salvia nemorosa 'Caradonna'
Sinonimia
  • Salvia × sylvestris var. nemorosa (L.) Nyman
  • Sclarea nemorosa (L.) Mill.[4][5]

Referencias

  1. Polunin, O (1989). Guía fotográfica de las flores silvestres de España y de Europa. Barcelona:Omega. ISBN 84-282-0857-3.
  2. «Salvia nemorosa». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultado el 6 de diciembre de 2012.
  3. en Epítetos Botánicos
  4. Salvia nemorosa en PlantList
  5. «Salvia nemorosa». World Checklist of Selected Plant Families. Consultado el 8 de diciembre de 2012.
 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores y editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ES

Salvia nemorosa: Brief Summary ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por wikipedia ES

Salvia nemorosa es una especie de planta herbácea perteneciente a la familia de las lamiáceas.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores y editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ES

Salvia nemorosa ( Francês )

fornecido por wikipedia FR

La Sauge des forêts[1] (Salvia nemorosa) est une plante vivace de la famille des Lamiaceae. Cette plante herbacée pérenne est originaire de l'Europe centrale et de l'ouest de l'Asie.

Description

Salvia nemorosa peut mesurer jusqu'à 60 cm de hauteur.

Les feuilles sont ovales, opposées, légèrement dentelées, et dégagent une forte odeur aromatique dès qu’on les effleure.

Elle développe de nombreuses tiges verticales offrant une floraison apicale de juillet à octobre. Les épis floraux sont longs et dressés, non ramifiés.

Les fleurs sont petites et nombreuses faisant de cette sauge une bonne plante mellifère.

Culture

La sauge des forêts est une plante aromatique de plein soleil facile de culture une fois bien installée, c'est-à-dire 2 à 3 ans après sa plantation. On pourra alors la diviser.

Elle apprécie les sols drainants.

On la multiplie facilement par bouturage.

Le seul entretien consiste à tailler les branches mortes en début de saison (on les laisse en hiver pour protéger la plante du froid). On conseille également de rabattre les branches de fleurs fanées pour faciliter une nouvelle floraison.

Utilisation

Plante très florifère, rustique et demandant peu d'entretien, elle est très utilisée par les jardiniers pour agrémenter les massifs. Il en existe des dizaines de cultivars allant du blanc au mauve en passant par le rose et le rouge.

Propriétés

Une étude iranienne démontrerait que son extrait aqueux ou alcoolique aurait une action contre la douleur[2].

Liste des espèces et sous-espèces

Selon World Checklist of Selected Plant Families (WCSP) (21 mai 2011)[3] :

  • Salvia nemorosa L. (1762)
    • sous-espèce Salvia nemorosa subsp. nemorosa
    • sous-espèce Salvia nemorosa subsp. pseudosylvestris (Stapf) Bornm. (1907)

Notes et références

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FR

Salvia nemorosa: Brief Summary ( Francês )

fornecido por wikipedia FR

La Sauge des forêts (Salvia nemorosa) est une plante vivace de la famille des Lamiaceae. Cette plante herbacée pérenne est originaire de l'Europe centrale et de l'ouest de l'Asie.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FR

Stepowa želbija ( Sorábio superior )

fornecido por wikipedia HSB

Stepowa želbija (Salvia nemorosa) je rostlina ze swójby cycawkowych rostlinow (Lamiaceae).

Wopis

Stepowa želbija je trajne zelo, kotrež docpěje wysokosć wot 30 hač 70 cm (1 m) a šěrokosć wot něhdźe 50 cm. Rostlina wonja rozrybowane aromatisce. Wutwori kupy.

Łopjena

Łopjena su na spódku wutrobojte. Delnje su za čas kćěwa zwjetša wotemrěte.

Kćenja

Kćěje wot junija hač julija. Módrolila, rědko róžojte abo běłe kćenja docpěja dołhosć wot 0,7 hač 1,5 cm a steja po dwěmaj hač po štyrjoch w hač do 20 mutličkach. Hornja hubka je šěroko serpikojta.

Stejnišćo

Rosće na połsuchich trawnikach, pućach, nasypach, drjebiznowych městnach a kromach kerčinow.

Rozšěrjenje

Rosće w Europje a centralnej Aziji rozšěrjena.

Wužiwanje

Rozdźělne plahowanske sorty so jako zahrodowe rostliny wužiwaja.

Nóžki

  1. Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 672.
  2. W internetowym słowniku: Salbei

Žórła

  • Botanica, Einjährige und mehrjährige Pflanzen, Über 2000 Pflanzenporträts, ISBN 978-3-8331-4469-1, strona 768 (němsce)
  • Spohn, Aichele, Golte-Bechtle, Spohn: Was blüht denn da? Kosmos Naturführer (2008), ISBN 978-3-440-11379-0, strona 244 (němsce)
  • Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
  • Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
  • Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
  • Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)

Wotkaza

Commons
Hlej wotpowědne dataje we Wikimedia Commons:
Stepowa želbija
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia HSB

Stepowa želbija: Brief Summary ( Sorábio superior )

fornecido por wikipedia HSB

Stepowa želbija (Salvia nemorosa) je rostlina ze swójby cycawkowych rostlinow (Lamiaceae).

 src= Kwětnistwo
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia HSB

Salvia nemorosa ( Indonésio )

fornecido por wikipedia ID

Salvia nemorosa adalah spesies tumbuhan yang tergolong ke dalam famili Lamiaceae. Spesies ini juga merupakan bagian dari ordo Lamiales. Spesies Salvia nemorosa sendiri merupakan bagian dari genus Salvia.[1] Nama ilmiah dari spesies ini pertama kali diterbitkan oleh L..

Referensi

  1. ^ The Plant List (2010). "Salvia viscosa". Diakses tanggal 14 Juni 2019.




 src= Artikel bertopik tumbuhan ini adalah sebuah rintisan. Anda dapat membantu Wikipedia dengan mengembangkannya.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Penulis dan editor Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ID

Salvia nemorosa: Brief Summary ( Indonésio )

fornecido por wikipedia ID

Salvia nemorosa adalah spesies tumbuhan yang tergolong ke dalam famili Lamiaceae. Spesies ini juga merupakan bagian dari ordo Lamiales. Spesies Salvia nemorosa sendiri merupakan bagian dari genus Salvia. Nama ilmiah dari spesies ini pertama kali diterbitkan oleh L..

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Penulis dan editor Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ID

Salvia nemorosa ( Italiano )

fornecido por wikipedia IT

La salvia nemorosa (nome scientifico Salvia nemorosa L., 1762) è una pianta perenne erbacea aromatica dai fiori labiati appartenente alla famiglia delle Lamiaceae.[1]

Etimologia

Il nome generico (Salvia) deriva dal latino "salvus" ( = salvare, sicuro, bene, sano) un nome antico per questo gruppo di piante dalle presunte proprietà medicinali.[2][3][4] L'epiteto specifico (nemorosa) indica un habitat tipico dei boschi.[5][6]

Il nome scientifico della specie è stato definito da Linneo (1707 – 1778), conosciuto anche come Carl von Linné, biologo e scrittore svedese considerato il padre della moderna classificazione scientifica degli organismi viventi, nella pubblicazione "Species Plantarum - Edition 2 - 1: 35. 1762" del 1762.[7]

Descrizione

 src=
Il portamento
 src=
Le foglie
 src=
Infiorescenza
 src=
I fiori

L'altezza di queste piante varia da 3 a 6 dm. La forma biologica è emicriptofita scaposa (H scap), ossia in generale sono piante erbacee, a ciclo biologico perenne, con gemme svernanti al livello del suolo e protette dalla lettiera o dalla neve e sono dotate di un asse fiorale eretto e spesso privo di foglie. Tutta la pianta si presenta grigio-tomentosa.[4][8][9][10][11][12]

Radici

Le radici sono secondarie da rizoma.

Fusto

La parte aerea del fusto è eretta e ramosa.

Foglie

Le foglie sono solamente cauline con disposizione opposta e picciolo lungo 1 - 2 cm. La lamina ha delle forme strettamente lanceolate con apice acuto e bordi crenulati in modo regolare. Dimensione della lamina delle foglie: larghezza 1 - 1,5 cm; lunghezza 4 - 5 cm.

Infiorescenza

L'infiorescenza, più o meno densamente cilindrica, è formata da diversi verticillastri sovrapposti di 2 - 6 fiori. I fiori sono sottesi da alcune brattee a forma ovato-acuminata o lanceolato-acuminata lunghe 6 – 9 mm. Le brattee sono violacee all'apice.

Fiore

I fiori sono ermafroditi, zigomorfi, tetraciclici (con i quattro verticilli fondamentali delle Angiosperme: calicecorollaandroceogineceo) e pentameri (ogni verticillo ha 5 elementi). Lunghezza dei fiori: 8 – 15 mm.

  • Formula fiorale. Per la famiglia di queste piante viene indicata la seguente formula fiorale:
X, K (5), [C (2+3), A 2+2] G (2), supero, 4 nucule[9][11]
  • Calice: il calice è un tubo lanoso (gamosepalo - i sepali sono 5 e sono concresciuti) e zigomorfo (le fauci terminano in modo bilabiato con dei denti acuti erbacei: tre nella parte superiore e due in quella inferiore). Il calice è percorso da alcune nervature longitudinali. Lunghezza del tubo: 5 – 6 mm.
  • Corolla: la corolla è un tubo terminante in modo bilabiato (corolla gamopetala formata da 5 petali con struttura 2/3 e zigomorfa); le labbra sono lunghe quanto il tubo. Il labbro superiore è simile ad un cappuccio allungato e ricurvo (è convesso verso l'alto); il labbro inferiore è formato da tre lobi (quello centrale è più grande di tutti ed è concavo). La gola interna è provvista di una anello di peli per evitare l'intrusione di insetti troppo piccoli e non graditi.[4] Il colore è violaceo, raramente può essere rosa. Lunghezza del tubo: 8 – 12 mm.
  • Androceo: gli stami sono ridotti a due (il paio posteriore è vestigiale o assente), tutti fertili e con filamenti paralleli (non convergenti); sono inoltre inclusi (al massimo sporgono le antere) e sono avvicinati alla parte superiore della corolla. Il tessuto connettivo tra le teche in queste specie è molto sviluppato e le antere sono del tipo a bilanciere con un meccanismo adatto all'impollinazione incrociata ("meccanismo a leva"[13]). I granuli pollinici sono del tipo tricolpato o esacolpato.
  • Gineceo: l'ovario è supero (o semi-infero) formato da due carpelli saldati (ovario bicarpellare) ed è 4-loculare per la presenza di falsi setti divisori all'interno dei due carpelli. La placentazione è assile. Gli ovuli sono 4 (uno per ogni presunto loculo), hanno un tegumento e sono tenuinucellati (con la nocella, stadio primordiale dell'ovulo, ridotta a poche cellule).[14]. Lo stilo inserito alla base dell'ovario (stilo ginobasico) è del tipo filiforme e più lungo degli stami (in genere sporge dalla corolla). Lo stigma è bifido. Il nettario è un disco (a 4 lobi) alla base e intorno all'ovario più sviluppato anteriormente e ricco di nettare.
  • Fioritura: da (giugno) luglio a settembre.

Frutti

Il frutto è un tetrachenio (composto da quattro nucule). La forma è più o meno ovoidale (o più o meno trigona). I semi, di colore marrone scuro, sono sprovvisti di endosperma e sono piccolissimi (in un grammo ne stanno oltre 200).[4]

Riproduzione

Distribuzione e habitat

 src=
Distribuzione della pianta
(Distribuzione regionale[16] – Distribuzione alpina[17])

Fitosociologia

Areale alpino

Dal punto di vista fitosociologico alpino la specie di questa voce appartiene alla seguente comunità vegetale:[17]

Formazione: delle comunità a emicriptofite e camefite delle praterie rase magre secche
Classe: Festuco-Brometea

Areale italiano

Per l'areale completo italiano la specie di questa voce appartiene alla seguente comunità vegetale:[19]

  • Macrotipologia: vegetazione delle praterie
  • Classe: Festuco valesiacae-brometea erecti Br.-Bl. & Tüxen ex Br.-Bl., 1949
  • Ordine: Festucetalia valesiacae Br.-Bl. & Tüxen ex Br.-Bl., 1949
  • Alleanza: Festucion valesiacae Klika, 1931

Descrizione: l'alleanza Festucion valesiacae è relativa alle praterie steppiche continentali che crescono sui versanti esposti a sud nelle aree più calde ed aride dell’Europa centrale e delle Alpi. Le specie dominanti per questa alleanza sono quelle dei generi Festuca e Stipa. I suoli preferiti sono quelli calcarei. La distribuzione di questo gruppo è relativa alle regioni (sub-) continentali dell’Europa centrale e orientale. In Italia si rinviene nei settori più caldi delle Alpi.[20]

Alcune specie presenti nell'associazione: Achillea millefolium, Artemisia campestris, Asperula cynanchica, Carex humilis, Centaurea stoebe, Dianthus carthusianorum, Eryngium campestre, Euphorbia cyparissias, Festuca rupicola, Festuca valesiaca, Iris pumila, Koeleria macrantha, Potentilla arenaria, Stipa capillata, Stipa pulcherrima e Thymus pannonicus.[20]

Tassonomia

La famiglia di appartenenza della specie (Lamiaceae), molto numerosa con circa 250 generi e quasi 7000 specie[11], ha il principale centro di differenziazione nel bacino del Mediterraneo e sono piante per lo più xerofile (in Brasile sono presenti anche specie arboree). Per la presenza di sostanze aromatiche, molte specie di questa famiglia sono usate in cucina come condimento, in profumeria, liquoreria e farmacia. La famiglia è suddivisa in 7 sottofamiglie: il genere Salvia è descritto nella tribù Mentheae (sottotribù Salviinae) appartenente alla sottofamiglia Nepetoideae.[8][21] Nelle classificazioni più vecchie la famiglia Lamiaceae viene chiamata Labiatae.

Il numero cromosomico di S. nemorosa è: 2n = 14.[22]

Sottospecie

Per questa specie è riconosciuta la seguente sottospecie:[1][23]

Sinonimi

Questa entità ha avuto nel tempo diverse nomenclature. L'elenco seguente indica alcuni tra i sinonimi più frequenti:[1]

  • Salvia aprica Schur
  • Salvia collina Schur
  • Salvia illuminata Klokov
  • Salvia jailicola Klokov
  • Salvia moldavica Klokov
  • Salvia nemorosa subsp. illuminata Soó
  • Salvia nemorosa subsp. jailicola Soó
  • Salvia nemorosa var. latifolia K.Koch
  • Salvia nemorosa subsp. moldavica Soó
  • Salvia × sylvestris var. nemorosa (L.) Nyman
  • Sclarea nemorosa (L.) Mill.
  • Sclarea punctata Moench

Sinonimi della sottospecie pseudosylvestris

  • Salvia nemorosa subsp. tesquicola (Klokov & Pobed.) Soó
  • Salvia pseudosylvestris Stapf
  • Salvia × sylvestris subsp. cernua Des.-Shost.
  • Salvia × sylvestris subsp. tesquicola (Klokov & Pobed.) Soják
  • Salvia tesquicola Klokov & Pobed.

Altre notizie

La salvia silvestre in altre lingue è chiamata nei seguenti modi:

  • (DE) Hein-Salbei
  • (FR) Sauge des forets
  • (EN) Balkan Clary

Note

  1. ^ a b c The Plant List, http://www.theplantlist.org/tpl1.1/record/kew-183282 Titolo mancante per url url (aiuto). URL consultato il 30 luglio 2017.
  2. ^ David Gledhill 2008, pag. 339.
  3. ^ Botanical names, su calflora.net. URL consultato il 18 luglio 2017.
  4. ^ a b c d Motta 1960, Vol. 3 - pag. 620.
  5. ^ David Gledhill 2008, pag. 270.
  6. ^ Botanical names, su calflora.net. URL consultato il 30 luglio 2017.
  7. ^ The International Plant Names Index, su ipni.org. URL consultato il 30 luglio 2017.
  8. ^ a b Kadereit 2004, pag. 235.
  9. ^ a b c Tavole di Botanica sistematica, su dipbot.unict.it. URL consultato il 7 settembre 2015 (archiviato dall'url originale il 4 marzo 2016).
  10. ^ Pignatti, vol. 2 – pag. 506.
  11. ^ a b c Judd, pag. 504.
  12. ^ Strasburger, pag. 850.
  13. ^ Moein et al. 2016.
  14. ^ Musmarra 1996.
  15. ^ Pignatti, vol. 2 – pag. 437.
  16. ^ Conti et al. 2005, pag. 158.
  17. ^ a b c d Aeschimann et al. 2004, Vol. 2 - pag. 164.
  18. ^ EURO MED - PlantBase, su ww2.bgbm.org. URL consultato il 30 luglio 2017.
  19. ^ Prodromo della vegetazione italiana, su prodromo-vegetazione-italia.org, p. Salvia nemorosa. URL consultato il 30 luglio 2017.
  20. ^ a b Prodromo della vegetazione italiana, su prodromo-vegetazione-italia.org, p. 51.1.1 ALL. FESTUCION VALESIACAE KLIKA 1931. URL consultato il 30 luglio 2017.
  21. ^ Olmstead 2012.
  22. ^ Tropicos Database, su tropicos.org. URL consultato il 30 luglio 2017.
  23. ^ EURO MED - PlantBase, su ww2.bgbm.org. URL consultato il 30 luglio 2017.

Bibliografia

 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autori e redattori di Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia IT

Salvia nemorosa: Brief Summary ( Italiano )

fornecido por wikipedia IT

La salvia nemorosa (nome scientifico Salvia nemorosa L., 1762) è una pianta perenne erbacea aromatica dai fiori labiati appartenente alla famiglia delle Lamiaceae.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autori e redattori di Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia IT

Bossalie ( Neerlandês; Flamengo )

fornecido por wikipedia NL

Bossalie (Salvia nemorosa) is een winterharde kruidachtige vaste plant die van oorsprong voorkomt in delen van Centraal-Europa en West-Azië. De plant is vanwege zijn kleurrijke bloemen door tuiniers over heel Europa verspreid.

De soort werd in 1762 door Linnaeus voor het eerst beschreven. De soortnaam nemorosa betekent'van het bos'. De plant komt typisch voor in bosrijke omgeving, maar gedijt ook in berm of open veld, vooral op kalkrijke grond. Er zijn verschillende hybriden die het moeilijk maken deze salie te identificeren.[1]

Omschrijving

30 tot 60 cm hoge plant met een vierkante stengel. De bladen zijn langwerpig tot lancetvormig, gekarteld en kortgesteeld. Bloemen staan in schijnkransen van 6 tot 10 blauwe tot blauwpaarse bloemen (in sommige hybriden ook roze of wit), met daaronder donker gekleurde schutbladen.[2]

Referenties

  1. , The New Book of Salvias, Timber Press, 2003, p. 208. ISBN 978-0-88192-560-9.
  2. , Heukels' Flora van Nederland, Noordhoff, 2005, p. 516. ISBN 978-90-01-58344-6.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NL

Bossalie: Brief Summary ( Neerlandês; Flamengo )

fornecido por wikipedia NL

Bossalie (Salvia nemorosa) is een winterharde kruidachtige vaste plant die van oorsprong voorkomt in delen van Centraal-Europa en West-Azië. De plant is vanwege zijn kleurrijke bloemen door tuiniers over heel Europa verspreid.

De soort werd in 1762 door Linnaeus voor het eerst beschreven. De soortnaam nemorosa betekent'van het bos'. De plant komt typisch voor in bosrijke omgeving, maar gedijt ook in berm of open veld, vooral op kalkrijke grond. Er zijn verschillende hybriden die het moeilijk maken deze salie te identificeren.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NL

Szałwia omszona ( Polonês )

fornecido por wikipedia POL

Szałwia omszona (Salvia nemorosa L.) – gatunek rośliny z rodziny jasnotowatych (Lamiaceae). Rośnie na naturalnych stanowiskach w południowej, środkowej i wschodniej Europie, oraz na części obszaru Azji (Turcja, Kaukaz, Syberia, Kazachstan, Kirgistan). Jest też uprawiana w wielu krajach świata[3]. W Polsce występuje w południowo-wschodniej części kraju, w innych miejscach tylko jako gatunek zawleczony. Status we florze Polski: kenofit, efemerofit[4].

Morfologia

Łodyga
Posiada wzniesioną łodygę o wysokości 30-80 cm. Jest ona nierozgałęziona lub wyrastają z niej długie, wzniesione gałązki. Cała (gęściej w górnej części) jest owłosiona krótkimi, gęstymi i białawymi włoskami zwróconymi w dół, brak jednak włosków gruczołowych. Jest dość gęsto ulistniona[5]. Łodyga w dole często fioletowo nabiegła[6].
Liście
Dolne wyrastają na długich ogonkach, górne są krótkoogonkowe lub siedzące. Mają kształt podługowaty lub eliptyczny i są nieco pomarszczone, o brzegach podwójnie nierówno karbowano-piłkowanych. Dolna strona owłosiona gęstymi, szarymi włoskami (również brak włosków gruczołowych)[5].
Kwiaty
Grzbieciste, fioletowe, wzniesione. Kielich krótko omszony i zazwyczaj purpurowo nabiegły. Korona ma długość 10-15 mm, a jej górna warga jest bardzo słabo łukowata i ma na szczycie 3 maleńkie i stulone ząbki. W rurce korony wewnątrz brak pierścienia włosków. Kwiaty zebrane są w okółki wyrastające w kątach szerokojajowatych, ciemnopurpurowych podsadek, które mają taką samą długość jak kielich. Przed rozkwitnięciem kwiatów podsadki zachodzą na siebie dachówkowato[5].
 src=
Kwiatostan

Biologia i ekologia

Rozwój
Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od czerwca (czasami już od maja) do sierpnia[4].
Siedlisko
Rośnie na przydrożach, w siedliskach ruderalnych, w suchych murawach, na suchych łąkach, na zboczach[4][5]. Gatunek charakterystyczny dla rzędu (O). Festucetalia valesiacae[7].
Genetyka
Liczba chromosomów 2n = 12, 14[4].
Zmienność
Krzyżuje się z szałwią łąkową (Salvia pratensis). Powstaje mieszaniec Salvia × sylvestris L.[4].

Zastosowanie i uprawa

Jest uprawiana jako roślina ozdobna. Jest łatwa w uprawie. Nadaje się na rabaty kwiatowe, jej walorami ozdobnymi są kwiaty. Istnieją kultywary o kwiatach białych, różowopurpurowych i fioletowych. Jest dość odporna na suszę, ale podlewana rośnie lepiej. Rozmnaża się przez podział kęp jesienią lub przez nasiona wysiewane w maju na rozsadnik. Jeżeli nasiona nie są zbierane, należy po przekwitnięciu rośliny ściąć kwiatostany. Wycięcie całych pędów tuż przy ziemi spowoduje, że jesienią zakwitnie ona drugi raz. Nawozi się kompostem, obornikiem lub nawozami wieloskładnikowymi[8].

Przypisy

  1. Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2010-03-31].
  2. The Plant List. [dostęp 2014-11-20].
  3. Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2014-11-20].
  4. a b c d e Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
  5. a b c d Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
  6. Pawłowski Bogumił (red.): Flora polska. Rośliny naczyniowe Polski i ziem ościennych. Tom XI. Warszawa, Kraków: Polska Akademia Nauk, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1967, s. 152-154.
  7. Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
  8. e-Ogrody. Szałwia omszona. [dostęp 2014-12-08].
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia POL

Szałwia omszona: Brief Summary ( Polonês )

fornecido por wikipedia POL

Szałwia omszona (Salvia nemorosa L.) – gatunek rośliny z rodziny jasnotowatych (Lamiaceae). Rośnie na naturalnych stanowiskach w południowej, środkowej i wschodniej Europie, oraz na części obszaru Azji (Turcja, Kaukaz, Syberia, Kazachstan, Kirgistan). Jest też uprawiana w wielu krajach świata. W Polsce występuje w południowo-wschodniej części kraju, w innych miejscach tylko jako gatunek zawleczony. Status we florze Polski: kenofit, efemerofit.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia POL

Stäppsalvia ( Sueco )

fornecido por wikipedia SV

Stäppsalvia (Salvia nemorosa) är en art i familjen kransblommiga växter. Arten finns i stora delar av Centraleuropa och västra Asien. Den brukar oftast vara lila och har små blommor som sitter i axlika ställningar på upprätta stjälkar.

Externa länkar

Rödklöver.png Denna växtartikel saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att tillföra sådan.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia författare och redaktörer
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia SV

Stäppsalvia: Brief Summary ( Sueco )

fornecido por wikipedia SV

Stäppsalvia (Salvia nemorosa) är en art i familjen kransblommiga växter. Arten finns i stora delar av Centraleuropa och västra Asien. Den brukar oftast vara lila och har små blommor som sitter i axlika ställningar på upprätta stjälkar.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia författare och redaktörer
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia SV

Salvia nemorosa ( Vietnamita )

fornecido por wikipedia VI

Salvia nemorosa là một loài thực vật có hoa trong họ Hoa môi. Loài này được L. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1762.[1]

Hình ảnh

Chú thích

  1. ^ The Plant List (2010). Salvia nemorosa. Truy cập ngày 5 tháng 6 năm 2013.

Liên kết ngoài


Hình tượng sơ khai Bài viết về tông hoa môi Mentheae này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia VI

Salvia nemorosa: Brief Summary ( Vietnamita )

fornecido por wikipedia VI

Salvia nemorosa là một loài thực vật có hoa trong họ Hoa môi. Loài này được L. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1762.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia VI

Шалфей дубравный ( Russo )

fornecido por wikipedia русскую Википедию
 src=
Salvia nemorosa 'Caradonna'
  • 'Blue Hill' (syn. Salvia ×superba 'Blue Hill', Salvia ×sylvestris 'Blue Hill', Salvia ×sylvestris 'Blauhügel' (в Германии)).
    Данный сорт происходит из Германии. Высота растений 45—50 см. Цветки лавандово-голубые, более светлого оттенка чем у сортов Salvia 'May Night' и Salvia 'Caradonna'. При удалении отцветших соцветий, может цвести всё лето. Зоны морозостойкости: 4—8[5]).
  • 'Ostfriesland'. Распространённый сорт. Высота около 50 см, цветки фиолетово-синие[6].
  • 'May Night' (syn. Salvia ×superba 'May Night', Salvia ×superba 'Mainacht' (это название используется в Германии, откуда происходит данный сорт), Salvia ×sylvestris 'May Night'). Высота растений 45—60 см. Сорт имеет награду: Лучший многолетник 1997 года. Цветки лилово-голубые. При удалении отцветших соцветий, может цвести всё лето. Зоны морозостойкости: 5—8[7]
  • 'Plumosa'. Высота цветоносов до 40 см. Цветки тёмно-лавандовые.
  • 'Marcus'. Карликовый сорт высотой 25 см. Цветки тёмно-синие. Используется для контейнеров и вазонов.
  • 'Amethist'. Цветки розово-фиолетовые. Высота цветоносов до 80 см.
  • 'Adrian'. Цветки белые.
  • 'Саradonnа'. Цветки тёмно-фиолетовые, стебель почти чёрный.
  • 'Rugen'[4].

Классификация

По данным Germplasm Resources Information Network является синонимом Salvia sylvestris L.

Этот вид постоянно смешивался или даже соединялся с Salvia silvestris L. Первым ботаником, хорошо в них разобравшимся был Кернер, изучавший оба вида с классического местонахождения — из Венгрии. Изучение гербарного материала показало, что на территории бывшего СССР встречается только Salvia nemorosa L. в зап. части Европейской территории, где он неоднороден.

Существует две формы отличающиеся характером опушения стебля и чашечек. Географическая дифференциация этих форм пока не ясна.

В южной части ареала шалфей дубравный гибридизирует с Salvia tesquicola Klok. et Pobed.[8]

Таксономия

Вид Шалфей дубравный входит в род Шалфей (Salvia) подсемейства Котовниковые (Nepetoideae) семейства Яснотковые (Lamiaceae) порядка Ясноткоцветные (Lamiales).


ещё 21 семейство (согласно Системе APG II) ещё 110—130 родов порядок Ясноткоцветные подсемейство Котовниковые вид Шалфей дубравный отдел Цветковые, или Покрытосеменные семейство Яснотковые род Шалфей ещё 44 порядка цветковых растений
(согласно Системе APG II) ещё 7 подсемейств
(согласно Системе APG II) ещё 700 — 900 видов

Примечания

  1. Об условности указания класса двудольных в качестве вышестоящего таксона для описываемой в данной статье группы растений см. раздел «Системы APG» статьи «Двудольные».
  2. Salvia nemorosa: информация о таксоне в проекте «Плантариум» (определителе растений и иллюстрированном атласе видов).
  3. Абрикосов Х. Н. и др. Шалфей // Словарь-справочник пчеловода / Сост. Федосов Н. Ф.. — М.: Сельхозгиз, 1955. — С. 403.
  4. 1 2 Сальвия, или шалфей на сайте ЭДСР
  5. Salvia nemorosa 'Blue Hill'
  6. Шалфей дубравный Ostfriesland в фотобазе сайта websad.ru
  7. May Night Salvia
  8. Флора СССР : в 30 т. / начато при рук. и под гл. ред. В. Л. Комарова. — М. ; Л. : Изд-во АН СССР, 1954. — Т. 21 / ред. тома Б. К. Шишкин. — 703 с. — 3000 экз.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Авторы и редакторы Википедии

Шалфей дубравный: Brief Summary ( Russo )

fornecido por wikipedia русскую Википедию
 src= Salvia nemorosa 'Caradonna' 'Blue Hill' (syn. Salvia ×superba 'Blue Hill', Salvia ×sylvestris 'Blue Hill', Salvia ×sylvestris 'Blauhügel' (в Германии)).
Данный сорт происходит из Германии. Высота растений 45—50 см. Цветки лавандово-голубые, более светлого оттенка чем у сортов Salvia 'May Night' и Salvia 'Caradonna'. При удалении отцветших соцветий, может цвести всё лето. Зоны морозостойкости: 4—8). 'Ostfriesland'. Распространённый сорт. Высота около 50 см, цветки фиолетово-синие. 'May Night' (syn. Salvia ×superba 'May Night', Salvia ×superba 'Mainacht' (это название используется в Германии, откуда происходит данный сорт), Salvia ×sylvestris 'May Night'). Высота растений 45—60 см. Сорт имеет награду: Лучший многолетник 1997 года. Цветки лилово-голубые. При удалении отцветших соцветий, может цвести всё лето. Зоны морозостойкости: 5—8 'Plumosa'. Высота цветоносов до 40 см. Цветки тёмно-лавандовые. 'Marcus'. Карликовый сорт высотой 25 см. Цветки тёмно-синие. Используется для контейнеров и вазонов. 'Amethist'. Цветки розово-фиолетовые. Высота цветоносов до 80 см. 'Adrian'. Цветки белые. 'Саradonnа'. Цветки тёмно-фиолетовые, стебель почти чёрный. 'Rugen'.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Авторы и редакторы Википедии