Amaurornis phoenicurus (Pennant 1769)

La gallineta pechiblanca (Amaurornis phoenicurus) ye una especie d'ave gruiforme de la familia Rallidae que puebla les güelgues del Sudeste asiáticu dende Indonesia hasta Sri Lanka y el sur de China.

Sinonimia

• Erythra phoenicura

Subespecies

conocense cuatro subespecies de Amaurornis phoenicurus:^[2]

• Amaurornis phoenicurus phoenicurus - S Asia, Archipiélagu Malayu y Filipines.
• Amaurornis phoenicurus insularis - Islles Andamán y Nicobar.
• Amaurornis phoenicurus midnicobarica - centru de Nicobar.
• Amaurornis phoenicurus leucomelana - Sulawesi, W Moluques y Islles menores de la Sonda.

Referencies

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Amaurornis phoenicurus.

Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies.

Ağdöş kiçik sufərəsi (lat. Amaurornis phoenicurus) — Durnakimilər dəstəsinin Sufərələri fəsiləsinə aid quş növü.

La polla pitblanca (Amaurornis phoenicurus) és un ocell de la família dels ràl·lids (Rallidae) que habita pantans, espessors de bambú, conreus d'arròs, llacs i rierols de la zona indomalaia, al Pakistan, l'Índia, Sri Lanka, les Maldives, Andaman i Nicobar, sud-est de la Xina, Hainan, Taiwan, sud-est asiàtic, Illes de la Sonda des de Sumatra i Borneo fins a l'illa de Timor, Filipines, Moluques i localment al Japó.

Referències

A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Polla pitblanca

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Iâr ddŵr fronwen (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: ieir dŵr bronwyn) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Amaurornis phoenicurus; yr enw Saesneg arno yw White-breasted water hen. Mae'n perthyn i deulu'r Rhegennod (Lladin: Rallidae) sydd yn urdd y Gruiformes.^[1]

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn A. phoenicurus, sef enw'r rhywogaeth.^[2]

Teulu

Mae'r iâr ddŵr fronwen yn perthyn i deulu'r Rhegennod (Lladin: Rallidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:

Rhestr Wicidata:

rhywogaeth enw tacson delwedd Corsiar Porphyrio porphyrio Iâr ddŵr Allen Porphyrio alleni Rhegen adeinresog Nesoclopeus poecilopterus Rhegen Andaman Rallina canningi Rhegen dywyll Pardirallus nigricans Rhegen goeslwyd Rallina eurizonoides Rhegen Ynys Inaccessible Atlantisia rogersi Tacahe Porphyrio mantelli

Gweler hefyd

• Rhestr Goch yr IUCN

Cyfeiriadau

Hvidbrystet rørhøne (Amaurornis phoenicurus) er en tranefugl, der lever i det sydlige og østlige Asien.

Noter

• Avibase - the world bird database

Stub

Drembombok, derbombok, utawa sribombok (Amaurornis phoenicurus) iku manuk sing kalebu famili Rallidae^[1][2]. Sebarané nglimputi Indhia, Cina iring kidul, Filipin, lan Indonésia.

Manuk iki lumrahé manggon ing banarawa, sawah, lan pacerèn^[3][4][5]. Biyèn manuk iki akèh tinemu, nanging saiki wis arang amarga padha dibedhag. Saliyané kuwi, sudané manuk iki uga amarga akèh sawah sing migunakaké pèstisidhah kimiyah sing njalari regedé panganané, ya iku wijèn, cacing, kéwan gegremetan, lan kéyong cilik.

Manuk iki gedhéné sedhengan lan bisa katitik saka warna elaré sing ireng lan putih. Lumrahé manuk drembombok urip ijèn, sanajan kadhang uga tinemu cacah loro utawa telu. Senengané ndelik ana sesuketan rawa lan njedhul nalika golèk pangan kaya déné manuk pitikan. Sanajan ora bisa mabur dhuwur, drembombok seneng ménclok ana ing glagah lan wit-witan cilik ing banarawa.

Susuhé lumrah mapan ing tengahé banarawa, lan cacahé endhogé 6-7, kang diangkremi déning manuk lanang lan wadon (uga tekané momong anak) lan banjur netes sawisé udakara 19 dina.

Rujukan

1. ↑ BirdLife International (2012). "Amaurornis phoenicurus". IUCN Red List of Threatened Species. Version 2013.2. International Union for Conservation of Nature. Dijupuk 26 November 2013.
2. ↑ "Kareo padi". Bawor. Dijupuk 30 April 2013.
3. ↑ Holmes, Derek (1999). Burung-burung di Jawa dan Bali. Translated by Adisoemarto, Soenarto. Jakarta: Puslitbang Biologi-LIPI. k. 17.
4. ↑ "Sensus Burung". Satu Harapan. Dijupuk 2014-05-15.
5. ↑ "Fauna Bukit Baka Bukit Raya Kalimantan Barat". Akademia. Dijupuk 2014-05-15.

Khó͘-ke-bó (ha̍k-miâ: Amaurornis phoenicurus)

पांढऱ्या छातीची पाणकोंबडी, टरकू किंवा कुंवा कोंबडी (इंग्लिश:Ceylonese Whitebreasted Waterhen; हिंदी:जलमुर्गी, डौक, दवक) हा एक पाणपक्षी आहे.

हा पक्षी आकाराने अंदाजे तित्तिराएवढा असून याचा रंग दगडी पाटीसारखा करडा असतो, शेपटी भुंडी असते. हा लांब पायांचा जलचर पक्षी आहे. याची चेहरा व छाती पांढरी असते, शेपटीखाली गंजासारखा लालभडक डाग असतो. नर-मादी दिसायला सारखे असतात. ते एकटे किंवा जोडीने जमिनीवर आढळतात.

वितरण

ते भारतीय उपखंड, श्रीलंका आणि मालदीव बेटावर निवासी असतात. जून ते ऑक्टोबर हा त्यांच्या विणीचा हंगाम असतो.

निवासस्थाने

ते झिलाणी, भातशेती, खाजणी आणि झुडूपी दलदली अश्या भागात आढळतात.

संदर्भ

• पक्षीकोश - मारुती चितमपल्ली

बनमुर्गी (अंगरेजी: White-breasted waterhen, बै॰:Amaurornis phoenicurus) चिरइन के एगो प्रजाति बाटे।

संदर्भ

सिमकुखुरा नेपालमा पाइने एक प्रकारको चराको नाम हो । यसलाई अङ्ग्रेजीमा ह्वाइट ब्रेस्टेड वाटरहेन (White-breasted waterhen) भनिन्छ ।

यो पनि हेर्नुहोस्

सन्दर्भ सामग्रीहरू

बाह्य लिङ्कहरू

ডাউক (ইংৰাজী: White-breasted Waterhen) চৰাই, দক্ষিণ তথা দক্ষিণ-পূব এছিয়াত বহুলভাৱে বিস্তৃত হৈ থকা এবিধ জলচৰ পক্ষী৷

দৈহিক গঠন

পূৰ্ণবয়স্ক ডাউক চৰাইৰ দেহৰ তলৰ অংশ গাঢ় ছাই বৰণৰ আৰু মুখ, ডিঙি তথা বুকু অংশ বগা বৰণৰ হয়৷ পেট আৰু নেজৰ তলৰ অংশ মটীয়া ৰঙৰ হোৱা দেখা যায়৷ ডাউক চৰাইৰ ঠেঙৰ আঙুলি দীঘল, নেজ চুটি আৰু ঠোট তথা ঠেং হালধীয়া ৰঙৰ৷ মতা-মাইকী উভয়ৰ আকৃতিগত পাৰ্থক্য নাই যদিও মাইকী চৰাইৰ আকাৰ কিছু সৰু হয়৷ অপৈণত চৰাইৰ গাৰ বৰণ পূৰ্ণবয়স্ক চৰাইতকৈ ধূসৰ হয়৷ পোৱালিৰ গাৰ বৰণ প্ৰথমে ক’লা হয়৷

বসতি স্থান

ভাৰতবৰ্ষ, পাকিস্থান, শ্ৰীলংকাৰ পৰা চীন, ইণ্ডোনেছিয়া লৈকে সমগ্ৰ দক্ষিণ এছিয়া ডাউক চৰাইৰ আৱাসস্থলী৷ সাধাৰণতে সমতল ভূমিত পোৱা যায় যদিও ওখ পৰ্বতীয়া অঞ্চল যেনে নাইনিতাল (১৩০০ মি) আৰু কেৰালাৰ পৰ্বতভূমি ( ১৫০০ মি)তো এই চৰাই বিধ দেখা যায়।^[1][2] এই চৰাইবিধে চমু দুৰত্ব অতিক্ৰম কৰি নতুন আৱাসস্থলী অধিকাৰ কৰি লয়৷ সচৰাচৰ জলাশয় বা মিঠা অথবা লুণীয়া পানীৰ উৎসৰ আশে-পাশে ডাউক চৰাই পোৱা যায়৷

আচৰণ

ডাউক চৰাই সাধাৰণতে অকলশৰে নাইবা যোৰ পাতি বাস কৰে৷ জলাশয়ৰ পাৰৰ বোকাত বা অগভীৰ পানীত খাদ্যৰ সন্ধান কৰে৷ খোজকঢ়াৰ সময়ত নেজডাল পিছফালে থিয় হৈ থাকে৷ ডাউক চৰায়ে প্ৰধানত: পোক-পৰুৱা, সৰু মাছ, বিভিন্ন জলচৰ অমেৰুদণ্ডী প্ৰাণী, উদ্ভিদৰ গুটি আদি খাই জীয়াই থাকে ৷ ^[3]

সাধাৰণতে জুন মাহৰ পৰা অক্টোবৰৰ ভিতৰত বাহ সাজি পোৱালি দিয়ে ৷ অৱশ্যে ঠাই বিশেষে বাহ সজাৰ আৰু পোৱালি জগোৱাৰ সময়ো ভিন্ন হয়৷ বাহ জলাহ অঞ্চলৰ উদ্ভিদেৰে শুকান ঠাইত সাজে৷ এবাৰত ৬-৭ টাকৈ কণী পাৰে ৷ প্ৰায় ১৯ দিনৰ ভিতৰত কণীৰ পৰা পোৱালি জগে।^[4] মতা-মাইকী উভয়ে ওমনি দিয়ে আৰু পোৱালিৰ যত্ন লয়৷

স্থিতি তথা সংৰক্ষণ

তথ্যসুত্ৰ

ଡାହୁକ (ଇଂରାଜୀ ନାମ white-breasted waterhen, ଜୀବ ବିଜ୍ଞାନ ନାମ Amaurornis phoenicurus) ହେଉଛି ଏକ ରେଲ ଓ କ୍ରେକ ପରିବାରର ଜଳପକ୍ଷୀ ଯାହାକି ଭାରତୀୟ ଉପମହାଦେଶ ତଥା ଦକ୍ଷିଣ ପୂର୍ବ ଏସିଆରେ ଦେଖାଯାଏ^[୨] । ସଧାରଣତଃ ସେମାନଂକ ଦେହର ରଂଗ ଗାଢ ସ୍ଲେଟ (କଳା) ହୋଇଥାଏ, ତଥା ସେମାନଂକ ମୁହଁ, ଛାତି ଓ ପେଟ ସଫା ଧଳା ରଂଗର ହୋଇଥାଏ । ସେମାନେ କିଛି ମାତ୍ରାରେ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ରେଲ ପ୍ରଜାତିର ଚଢେ‍ଇଂକ ଠାରୁ ସାହାସୀ, ଅନେକ ସମୟରେ ଖୋଲା ସଂତସଂତିଆ ସ୍ଥାନ ଏପରିକି ବ୍ୟସ୍ତବହୁଳ ରାସ୍ତା ନିକଟ ନାଳ ମାନଂକରେ ନିଜର ଲାଂଜକୁ ଉପରକୁ ଟେକି ଚାଲି ଥାଆଂତି । ଏମାନେ ସାଧାରଣତଃ ଉଷା ତଥା ଗୋଧୂଳି (ଅର୍ଥାତ ସକାଳ ଓ ସଂଧ୍ୟା) ସମୟରେ ସକ୍ରିୟ ଥାଆଂତି ।

ଆଧାର

1. ↑ "Amaurornis phoenicurus". IUCN Red List of Threatened Species. Version 2013.2. International Union for Conservation of Nature. 2012. Retrieved 26 November 2013.
2. ↑ "White-breasted waterhen". Wikipedia, the free encyclopedia. ଉଇକିପିଡିଆ. Retrieved 17 May 2018.

வெள்ளை நெஞ்சு நீர்க்கோழி, கம்புள் கோழி அல்லது சம்புக்கோழி (white-breasted waterhen, Amaurornis phoenicurus) என்பது நீர்க்கோழி இனப்பறவை ஆகும். இப்பறவை இந்தியத் துணைக்கண்டத்திலும், தெற்காசியா முழுக்கப் பரவலாகவும் காணப்படுகிறது. இப்பறவையின் உடல் சாம்பல் நிறத்தில் இருக்கும். ஆனால் முகமும், நெஞ்சும் வெண்மையாக இருக்கும். இப்பறவைகள் சதுப்பு நிலங்களில் கோரைகளை ஒட்டி குளம், குட்டைகளில் காணப்படும்.

வாழ்விடம்

இதன் இனப்பெருக்க வசிப்பிடங்கள் தென்இந்தியா, பிலிப்பைன்ஸ் மற்றும் இந்தோனேசியா ஆகிய நாடுகளிலும் பாக்கிஸ்தான், மாலைதீவுகள், இந்தியா, பங்களாதேஷ், மற்றும் இலங்கை ஆகிய நாடுகளிலிருந்து தெற்காசியா முழுவதும் உள்ளது. இவை சமவெளிப்பகுதிகளில் அதிகம் காணப்படுகின்றன. ஆனால் கேரளாவில் நைனிடால் (1300 மீ) மற்றும் உயர் ரேஞ்ச் (1500 மீ) போன்ற உயர் மலைகளிலும் அறியப்படுகின்றன. இப்பறவைகள் குறுகிய தூரம் மட்டுமே பயணித்து புதிய இடங்களில் குடியேறுகின்றன. ராகடா என்னும் எரிமலை தீவில் முதன் முதலில் இப்பறவைகள் குடியேறி புதிய இடங்களை தோற்றுவித்தன. இவை பெரும்பாலும் நன்னீர் அருகே காணப்பட்டாலும், நன்னீர் கிடைக்காத போது உவர்ப்பான நீரிலும் காணப்படுகிறது.

இயல்பு மற்றும் சூழலியல்

இந்த பறவைகள் நீர்நிலைகளின் விளிம்பில் முக்கியமாக நிலத்தில் தன் மேய்ச்சல் தேடும் பணியை மேற்கொள்வதால் பொதுவாக தனியாகவோ அல்லது ஜோடியாகவோ காணப்படுகின்றன. குறைந்த நிலத்தினை வளர்ச்சி உள்ள நிலங்களில் சில சமயங்களில் ஏறுகின்ற வழக்கம் உடையது. இதன் வால் நடக்கும் போது மேல்நோக்கி நிற்கும் மற்றும் மெதுவாக குலுங்கும். இவை தங்கள் அலகினால் மண் மற்றும் நீரினை தோண்டி ஆராய்ந்து தனக்கு வேண்டிய உணவினை தேடும். மேலும் இவை உணவினை பார்வையால் தேடி எடுத்துக்கொள்ளும். இவை சில சமயங்களில் ஆழமான நீரில் காட்டுக்கோழி பறவை போல் இரை தேடி உண்ணும்.

இனப்பெருக்கக்காலம்

இவற்றின் இனப்பெருக்கக் காலம் பெரும்பாலும் சூன் முதல் அக்டோபர் வரை இருக்கும் ஆனால் உள்நாட்டில் மாறுபடும். தரையில் உள்ள சதுப்பு தாழ்நிலத்தில் ஒரு உலர்ந்த இடத்தில் கூடு கட்டும். ஆறு முதல் ஏழு முட்டைகளை அதில் இடும். வளைந்த தன் வாய்ப்பகுதியை வைத்து உணவினை சிறிது சிறிதாக கடிக்கும். முட்டைகள் 19 நாட்களில் குஞ்சு பொரித்து விடும். ஆண் நீர்க்கோழி மற்றும் பெண் நீர்க்கோழி இரண்டும் சேர்ந்து முட்டைகளை அடைகாத்து குஞ்சுகளைப் பராமரிக்கும். எதிரிகளிடம் இருந்து பாதுகாத்துக்கொள்வதற்காக அடிக்கடி குஞ்சுகள் நீரில் மூழ்கி எழும். முழுவளர்ச்சி அடைந்த கோழி, அடைகாக்க ஓர் பறவைக்கூண்டு அமைத்துக்கொண்டு அதில் இளைப்பாறும்.

மேற்கோள்கள்

ಹುಂಡುಕೋಳಿ (White breasted Waterhen)ಗಳು ದಕ್ಷಿಣ ಏಷ್ಯಾದ ಜವುಗಿನ ಹಕ್ಕಿಗಳು. ಹುಂಡುಕೋಳಿಗಳ ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಹೆಸರು Amaurornis phoenicurus. ಇವು Rallidae ಕುಟುಂಬಕ್ಕೆ ಸೇರಿವೆ.

ವಿವರಣೆ

ಈ ಪಕ್ಷಿಗಳಿಗೆ ಜವುಗಿನ ಸಸ್ಯಗಳ ಮೇಲೆ ನಡೆಯಲು ಅನುಕೂಲವಾದ ಕಾಲು ಮತ್ತು ಕಾಲ್ಬೆರಳುಗಳಿದ್ದರೂ ಅವು ಜಕಾನಾಗಳ ಕಾಲುಗಳಷ್ಟು ಉದ್ದವಾಗಿರುವುದಿಲ್ಲ. ಹುಂಡುಕೋಳಿಗಳ ಎದೆ, ಹೊಟ್ಟೆ ಸಂಪೂರ್ಣ ಬೆಳ್ಳಗಿದ್ದು, ಬೆನ್ನು ಮತ್ತು ರೆಕ್ಕೆಗಳು ನಸುಗಪ್ಪು ಬಣ್ಣ ಹೊಂದಿರುತ್ತವೆ. ಇವುಗಳ ಬಾಲದ ಪುಕ್ಕಗಳ ಕೆಳಭಾಗ ಕೆಂಪು ಬಣ್ಣದ್ದಾಗಿದೆ. ಹಣೆಯ ಮುಂಭಾಗದಲ್ಲೂ ಕೆಂಪು ಮಚ್ಚೆ ಇರುತ್ತದೆ. ಇವು ಬಾಲವನ್ನು ಹೆಜ್ಜೆಗೊಮ್ಮೆ ಮೇಲಕ್ಕೂ ಕೆಳಕ್ಕೂ ಆಡಿಸುತ್ತಾ ನೀರಿನಂಚಿನಲ್ಲಿ ಆಹಾರಾನ್ವೇಷಣೆ ನಡೆಸುತ್ತದೆ.

ಬಾಹ್ಯ ಸಂಪರ್ಕಗಳು

• White-breasted Waterhen in Sungei Buloh Nature Park, Singapore
• Photos and videos

↑ BirdLife International (2008). Amaurornis phoenicurus. In: IUCN 2008. IUCN Red List of Threatened Species. Retrieved 9 Dec 2009.

Bruak nakeuh salah saboh jeuneh cicem ie nyang na di Asia Tunong, Asia Teunggara ngon Asia Timu.

Ne

1. ^ BirdLife International (2012). "Amaurornis phoenicurus". IUCN Red List of Threatened Species. Version 2012.1. International Union for Conservation of Nature. http://www.iucnredlist.org/apps/redlist/details/106002896. Geupeuhah bak 16 July 2012.

Pú-vo̍k-tiâu he yit-chúng tiâu. Khì ke sâng-yîm tông chhiong Hak-kâ-ngî ke "pú vo̍k" (補鑊), chhiu pûn Hak-kâ-ngìn ham-cho "pú-vo̍k-tiâu".

The white-breasted waterhen (Amaurornis phoenicurus) is a waterbird of the rail and crake family, Rallidae, that is widely distributed across South and Southeast Asia. They are dark slaty birds with a clean white face, breast and belly. They are somewhat bolder than most other rails and are often seen stepping slowly with their tail cocked upright in open marshes or even drains near busy roads. They are largely crepuscular in activity and during the breeding season, just after the first rains, make loud and repetitive croaking calls.^[2]

Description

Adult white-breasted waterhens have mainly dark grey upperparts and flanks, and a white face, neck and breast. The lower belly and undertail are cinnamon or white coloured. The body is flattened laterally to allow easier passage through the reeds or undergrowth. They have long toes, a short tail and a yellow bill and legs. Sexes are similar but females measure slightly smaller. Immature birds are much duller versions of the adults. The downy chicks are black, as with all rails.

Several subspecies are named for the populations that are widely distributed. The nominate subspecies is described from Sri Lanka but is often widened to include chinensis of mainland India and adjoining regions in Asia, west to Arabia and east nearly to Japan. The remaining subspecies are those from islands and include insularis of the Andaman and Nicobar Islands, midnicobaricus of the central Nicobars, leucocephala of Car Nicobar, maldivus of the Maldives, javanicus of Java and leucomelanus of Sulawesi and the Lesser Sundas.^[3][4]

Distribution and habitat

Their breeding habitat is marshes across tropical Asia from Pakistan east to Indonesia. They are mainly seen in the plains but have been known from the higher hills such as in Nainital (1300m) and the High Range (1500m) in Kerala.^[5][6] These large 32 cm (13 in) long rails are permanent residents throughout their range. They make short distance movements and are known to colonize new areas. They have been noted as some of the early colonizers on the volcanic island of Rakata.^[7][8] Although most often found near freshwater, they are also found near brackish water and even the seashore when there is no freshwater as on the volcanic Barren Island in the Andamans.^[9]

Behaviour and ecology

These birds are usually seen singly or in pairs as they forage slowly along the edge of a waterbody mainly on the ground but sometimes clambering up low vegetation. The tail is held up and jerked as they walk. They probe with their bill in mud or shallow water, also picking up food by sight. They mainly eat insects (large numbers of beetles have been recorded^[9]), small fish (which are often carefully washed in water), aquatic invertebrates and grains or seeds such as those of Pithecolobium dulce.^[10][11] They may sometimes feed in deeper water in the manner of a moorhen.^{[12][13][14][15]}

The nesting season is mainly June to October but varies locally. They nest in a dry location on the ground in marsh vegetation, laying 6-7 eggs. Courtship involves bowing, billing and nibbling. The eggs hatch in about 19 days.^[16] Both sexes incubate the eggs and take care of the chicks. Chicks often dive underwater to escape predation.^[9] Adults are said to build a roost or brood nest where young chicks and the adults roost.^[17]

Many rails are very secretive, but white-breasted waterhens are often seen out in the open. They can be noisy especially at dawn and dusk, with loud croaky calls. The Andamans population insularis is said to make duck like quack calls.^[9]

In culture

Local names of this bird are often formed by onomatopoeia (based on the sound it makes), for example ruak-ruak in Malay and korawakka in Sinhala.;^[18] although differently formed local names are also not uncommon, such as "Dahuk" in Bengali (used in Bangladesh and the Bengali-speaking areas of India), "Dauk" (ডাউক) in Assamese, "Gur-gu-aa" in Boro, "Vo-kurwak" in Karbi, and "Keruwak" in Iban and Sarawakian Malay. In Odisha it is called as ଡାହୁକ "Daahuka" in Odia. In Maharashtra it is called as पाणकोंबडी pankombadi or कुवाक कोंबडी kuak kombadi in Marathi. In Malayalam they are called കുളക്കോഴി kulakozhi. They are also called “kanbili” in The Maldives.. In Kannada they are called 'hundukoli' (ಹುಂಡುಕೋಳಿ). In Tamil, they are called கானாங்கோழி kaanaangkozi.^[19]

In Cebuano, it is known as tikúgas, it has cognates in several related languages in Taiwan which refer to the Taiwan bamboo partridge (e.g. tikolac in Amis).^[20]

The naturalist writer Eha humorously describes the call of this species:^[21] "It began with loud harsh roars which might have been elicited from a bear by roasting it slowly over a large fire, then suddenly changed to a clear note repeated like the coo of a dove."

Gallery

• 

  White-breasted Waterhen carrying a mollusc, Kaziranga National Park, Assam, India

• 

  White-breasted Waterhen

• 

  White-breasted waterhen stalks a dragonfly in Tampines Eco-Green, Singapore

References

Retrieved from "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=White-breasted_waterhen&oldid=1144557894"

La gallineta pechiblanca (Amaurornis phoenicurus) es una especie de ave gruiforme de la familia Rallidae que puebla los humedales del Sudeste asiático desde Indonesia hasta Sri Lanka y el sur de China.

Subespecies

Se conocen cuatro subespecies de Amaurornis phoenicurus:^[2]​

• Amaurornis phoenicurus phoenicurus - S Asia, Archipiélago Malayo y Filipinas.
• Amaurornis phoenicurus insularis - Andaman y Nicobar.
• Amaurornis phoenicurus midnicobarica - centro de Nicobar.
• Amaurornis phoenicurus leucomelana - Sulawesi, W Molucas y Islas menores de la Sonda.

Referencias

Amaurornis phoenicurus Amaurornis generoko animalia da. Hegaztien barruko Rallidae familian sailkatua dago.

Erreferentziak

• World Bird Names

Ikus, gainera

• Amaurornis
• Rallidae

Ojasuokana (Amaurornis phoenicurus) on eteläaasialainen rantakana. Sen laaja elinympäristö ulottuu Pakistanista ja Intiasta Kiinan itäosiin, Japanin eteläisille saarille, Filippiineille ja Indonesiaan. Lajista tunnetaan neljä alalajia. Thomas Pennant kuvaili lajin holotyypin Sri Lankasta vuonna 1769.^[2]

Lähteet

Amaurornis phoenicurus

Le Râle à poitrine blanche (Amaurornis phoenicurus) est une espèce d'oiseau appartenant à la famille des Rallidae.

Répartition

Il se reproduit dans les marais du sud de l'Asie depuis le Pakistan, l'Inde et le Sri Lanka jusqu'au sud de la Chine et l'Indonésie.

Habitat

Cet oiseau se trouve essentiellement en plaine, mais on peut également le trouver dans les collines comme dans celles du district de Nainital (1 300 m), et les parties hautes (1 500 m), de l'état du Kerala, en Inde.

Il vit dans les marécages recouverts d'herbes et de roseaux, les marais, les hautes herbes qui sont mêlées avec les joncs et les arbustes, les massifs de bambous et les broussailles. Il aime les rizières et les plantations de cannes à sucre.

Aux îles Andaman et Nicobar, il aime la mangrove.

Description

Il mesure environ 32 cm de long et pèse de 160 à 330 g.

Mâle et femelle ont même plumage.

Comportement

C'est un sédentaire tout au long de son aire de répartition.

Ces oiseaux se déplacent sur de courtes distances et peuvent coloniser de nouvelles zones. Certains d'entre eux ont été les premiers colons sur l'île volcanique de Anak Krakatau. Bien qu'on les trouve le plus souvent dans les zones d'eau douce, on en trouve aussi près des zones d'eau saumâtre et même de mer quand il n'y a pas d'eau douce comme sur les roches volcaniques de l'île Barren dans les îles Andaman.

Nutrition

Le râle à poitrine blanche est omnivore.

Il se nourrit de vers de terre, de mollusques et d'insectes. Il mange aussi des araignées et des petits poissons qu'il accompagne de graines, de jeunes pousses et de racines de plante qui croissent dans les marais.

Reproduction

La saison des amours dure de juin à octobre.

Son nid est une petite cuvette peu profonde construite en partie avec des brindilles, des feuilles de massettes et des plantes grimpantes. Il est placé sur l'herbe du sol, dans un sous-bois composé de plantes enchevêtrées en bordure d'une pièce d'eau. On peut aussi le trouver dans un fossé ou un champ de riz.

La femelle y pond de 4 à 9 œufs crème parsemés de taches brun rouge ou gris pourpres. Les parents couvent à tour de rôle^[1].

Galerie

• Amaurornis phoenicurus.

• Dessin de John Gould.

• Râle à poitrine blanche, parc national de Kaeng Krachan, Thaïlande

Sous-espèces

D'après Alan P. Peterson, 3 sous-espèces ont été décrites :

• Amaurornis phoenicurus insularis (Sharpe, 1894).
• Amaurornis phoenicurus leucomelana (Muller, S., 1842).
• Amaurornis phoenicurus phoenicurus (Pennant, 1769).

Notes et références

Kareo Padi (Amaurornis phoenicurus) adalah spesies burung yang masuk dalam famili Rallidae.^[1][2] Burung ini tersebar di India, China selatan, Asia Tenggara, Filipina, Sulawesi, Sunda Besar dan Nusa Tenggara.^[3] Namun, burung ini juga bisa ditemukan di sepanjang pesisir Lumajang, Jawa Timur atau bisa juga di Banyumas, provinsi Jawa Tengah.^[4][5]

Biasanya burung ini dapat ditemukan di rerumputan rawa, sawah, hutan bakau, parit-parit di tepi jalan, dan tentunya di lahan-lahan yang berbau basah serta berair.^[6][7][8]

Karena lahan basah serta berair yang sering ditempati, maka burung ini dimasukkan dalam kategori water bird (yakni burung yang mempunyai habitat di tempat berair.^[8] Selain hidup di alam bebas, burung kareo padi juga ada yang sengaja dilindungi.^[9] Sebagai contoh, hal ini dilakukan oleh kelompok Minat Tirta Lawalata Institut Pertanian Bogor, yang fokus terhadap kegiatan perairan (baik kajian maupun olahraga), yang memelihara burung ini di wilayah danau LSI Institut Pertanian Bogor.^[9]

Dulu burung ini ada dimana-mana, tetapi jumlahnya kini sudah jauh menurun karena perburuan dan penangkapan.^[10] Di sawah pun sebagian besar sudah menghilang, terutama dari areal persawahan yang menggunakan pestisida kimia.^[10] Pestisida tersebut membuat lumpur dan tanah tercemari, di mana di tempat tersebutlah Kareo padi mencari makanannya yang berupa biji-bijian, cacing, serangga, dan siput kecil.^[10]

Ciri-ciri

Tinggi burung Kareo padi biasanya dapat mencapai 20 cm dengan panjang 15 cm.^[8] Bentuk tubuh burung kareo padi adalah ramping dengan ekor pendek, sedang paruh serta kakinya mempunyai ukuran lumayan panjang.^[6] Kemudian, bulu-bulunya berwarna coklat keabu-abuan tua, tetapi muka, tenggorongkan, serta dadanya didominasi warna putih yang mencolok.^[6]

Ketika berjalan, ekornya biasa ditegakkan dan warna bagian bawah tubuhnya yang kadru bisa terlihat.^[6] Untuk burung dewasa memiliki warna hitam dan putih yang mencolok.^[8] Baik burung dewasa maupun muda, keduanya sama-sama mempunyai paruh yang berwarna kuning gading.^[8] Untuk ukuran kakinya, butung kareo padi bisa dibilang memiliki kaki yang cukup kurus dan tinggi daripada proposi tubuhnya dengan berselimut warna kuning.^[8] Hewan yang satu ini suka mengendap-ngendap dalam semak yang lembab dan dapat bertelur sepanjang tahun.^[6][8]

Burung ini memiliki suara yang luar biasa, yakni bersuara uwok-uwok dan sangat ribut, beberapa ekor berdendang bersama berupa dengkuran, kuikan, dan ketukan yang berbunyi turr-kruwak atau per-per-a-wak-wak-wak, juga dengan suara lain yang berlangsung sampai lima belas menit pada siang dan malam hari.^[6]

Tempat hidup dan Kebiasaan

Burung kareo padi biasanya hidup di dataran rendah sampai dengan ketinggian yang mencapai 1.600 meter di seluruh Sunda Besar.^[3] Umumnya burung ini hidup sendirian, kadang-kadang berdua atau bertiga.^[3] Dia akan keluar dari persembunyiannya ke tempat terbuka untuk mencari makanan, sehingga lebih terlihat daripada ayam-ayaman lainnya.^[6] Selain itu, kareo padi juga mempunyai kesenangan untuk memanjat-manjat semak dan pohon kecil.^[3] Sarangnya berada di antara alang-alang, rumput tinggi, atau semak belukar yang padat, dibuat 1 sampai 2 meter di atas tanah dan berbentuk cekungan yang dangkal yang alasnya terbuat dari ranting kecil, batang tumbuhan yang menjalar, ataupun dedaunan.^[8]

Referensi

La gallinella pettobianco (Amaurornis phoenicurus (Pennant, 1769)) è un uccello della famiglia dei Rallidi originario della regione orientale^[2].

Tassonomia

Attualmente vengono riconosciute tre sottospecie di gallinella pettobianco^[2]:

• A. p. phoenicurus (Pennant, 1769) (Asia meridionale, arcipelago malese e Filippine);
• A. p. insularis Sharpe, 1894 (Andamane e Nicobare);
• A. p. leucomelana (S. Müller, 1842) (Sulawesi, Molucche occidentali e Piccole Isole della Sonda).

Descrizione

La gallinella pettobianco è un grosso rallo dal piumaggio caratteristico: misura 28–33 cm di lunghezza; il peso varia dai 203 ai 328 g nei maschi e dai 166 ai 225 g nelle femmine. Presenta le regioni superiori e i fianchi di colore grigio scuro e le regioni inferiori bianche, alle quali la specie deve il nome comune. Anche la faccia è bianca, mentre la parte posteriore dei fianchi e il sottocoda sono bruno-rossastri. Il becco è giallastro, con la base rossiccia, ma diviene più verde oliva al di fuori della stagione riproduttiva. Le lunghe zampe giallastre sono munite di piedi piuttosto sottili; quando è in volo, le zampe sono tenute penzoloni. La femmina è generalmente più piccola del maschio ed ha il becco un po' meno variopinto, mentre i giovani hanno un piumaggio dalle tinte uniformi, con le regioni inferiori marroni invece che bianche, e becco e zampe dai colori più scuri. Durante la stagione della nidificazione questa specie diviene molto rumorosa, ed emette un forte richiamo costituito da vari grugniti, ruggiti, schiamazzi e sogghigni, seguiti da un kru-ak, kru-ak, kru-ak-a-wak-wak ripetuto che può protrarsi per 15 minuti o più. Produce anche un acuto pwik metallico^[3].

Come è già stato detto, la gallinella pettobianco viene generalmente suddivisa in tre sottospecie, A. p. phoenicurus, A. p. insularis e A. p. leucomelana, ma alcuni ne riconoscono una quarta, A. p. midnicobaricus. Esse si differenziano soprattutto per la diversa estensione della colorazione grigia su testa e fianchi, e per la colorazione delle regioni inferiori, più olivacea in A. p. midnicobaricus. Tuttavia, vi sono ugualmente variazioni nella colorazione tra un individuo e l'altro, e alcune popolazioni mostrano un aspetto intermedio dei disegni della testa^[4][5].

Distribuzione e habitat

La gallinella pettobianco è diffusa in tutto il subcontinente indiano (compreso il Territorio britannico dell'oceano Indiano)^[6][7] e il Sud-est asiatico, fino alle Piccole Isole della Sonda, in Indonesia^[8][9]. Sebbene sia stanziale in quasi tutto il suo areale, le popolazioni settentrionali si spostano verso sud in inverno, e talvolta possono spostarsi a ovest fino a raggiungere l'Arabia. Verso nord, l'areale di questa specie si estende fino al Giappone^[3].

Questa specie occupa una vasta gamma di zone umide, ovunque gli specchi d'acqua siano circondati da una fitta vegetazione. La sua presenza è stata registrata in acquitrini, paludi, boschetti di bambù, boscaglie umide, sulle rive di fiumi, stagni e laghi, ai margini e nelle radure delle foreste, nelle paludi di mangrovie, e perfino in boscaglie e macchie distanti dall'acqua. Inoltre, occupa spesso zone nei pressi degli insediamenti umani, come i campi coltivati (ad esempio le risaie), le acque di scolo, i laghetti urbani, i parchi e i giardini.

Biologia

Alimentazione

Uccello non particolarmente timido, la gallinella pettobianco si spinge spesso all'aperto in cerca di cibo. Questo viene raccolto dal terreno, ma a volte la gallinella si arrampica anche su arbusti e alberi, ed è in grado di nuotare^{[10][11][12][13]}. Quando è al suolo, si sposta con lunghe falcate, spesso agitando la coda, e, se disturbato, tende a correre verso un riparo piuttosto che a spiccare il volo. La specie ha una dieta molto varia, che comprende insetti^[3], vermi, ragni, molluschi e perfino piccoli pesci, nonché semi di piante erbacee e radici e germogli di piante palustri^[14][15].

Riproduzione

La stagione della nidificazione varia a seconda della località, e in alcune zone la specie può riprodursi in ogni periodo dell'anno. Generalmente avvistato da solo o in coppia, o talvolta in piccoli gruppi, viene descritto come un uccello abbastanza aggressivo, che si lancia spesso in combattimenti con i suoi simili. Il nido viene costruito sul terreno o nell'intrico della vegetazione, su una bassa piattaforma a forma di coppa fatta di ramoscelli, steli e foglie^[16]. La femmina depone tra le 4 e le 9 uova, covate sia dal maschio che dalla femmina per circa 20 giorni^[17]. I pulcini, ricoperti di piumino nero, lasciano il nido poco dopo la schiusa e vengono nutriti e accuditi da entrambi i genitori^[3].

Note

[[{{{Ksubspesies}}}]]

Amaurornis phoenicurus phoenicurus
Amaurornis phoenicurus maldivus
Amaurornis phoenicurus insularis
Amaurornis phoenicurus leucocephalus
Amaurornis phoenicurus midnicobaricus
Amaurornis phoenicurus leucomelana
Amaurornis phoenicurus variabilis

Burung Ruak-Ruak ialah salah satu daripada haiwan yang boleh di dapati di Malaysia. Nama sainsnya Amaurornis phoenicurus^[1]. Ia merupakan salah satu daripada spesies yang digambarkan oleh William Farquhar dalam koleksi gambar haiwan di Tanah Melayu. ^[2]

Ciri-ciri

Burung Ruak-ruak adalah haiwan yang tergolong dalam golongan benda hidup, alam : haiwan, filum : kordata, sub-filum : bertulang belakang (Vertebrat), kelas : burung. Burung Ruak-ruak adalah haiwan berdarah panas, mempunyai sayap dan tubuh yang diselubungi bulu pelepah. Paruh Burung Ruak-ruak tidak bergigi.

Burung ini biasa terdapat berhampiran penempatan manusia tetapi amat sukar dilihat kerana ia akan terbang atau berlari menyorok apabila menyedari manusia menghampirinya.

Anak burung bewarna hitam yang dapat dilihat apabila dibawa melintas jalan. Ia merupakan spesies yang mudah mengadaptasi.

Ia berbunyi pada waktu maghrib selama beberapa minit seperti bunyi katak menguak dan menguek dan diikuti bunyi u-wak. Juga bunyi hoop kosong lembut monoton berulang; bunyi amaran adalah hik bernada tinggi.

Burung Ruak-ruak (Amaurornis phoenicurus) merupakan sejenis burung air dalam keluarga rail and crake Rallidae.

Burung Ruak-ruak dewasa kebanyakannya mempunyai kelabu gelap pada bahagian belakang dan sisi, dan kepala, leher dan dada putih. Bahagian perut dan bawah ekor bewarna perang cerah (cinnamon coloured). Badannya tirus menegak agar memudahkan ia menyusup melalui rimbun semak dan rumput paya. Ia empunyai jari panjang, ekor pendek dan kaki dan paruh kuning.

Kedua jantina serupa bentuk, tetapi burung remaja lebih pudar berbanding burung dewasa. Bayi burung bewarna hitam seperti kesemua jenis (Rallidae).

Makanan

Burung ini menggunakan paruh dalam lumpur dan air berlumpur, juga memagut makanan yang dilihat. Ia makan serangga, ikan kecil, dan biji benih. Ia merayau mencari makan di tanah atau di semak samun dan tumbuhan renek.

Burung Ruak-ruak mudah dilihat dikawasan terbuka. Ia merupakan burung yang bising, terutamanya pada waktu subuh dan maghrib, dengan bunyi panggilan ruak ruak yang kuat.Merupakan hidupan liar yang dilindungan Akta Perlindungan Hidupan Liar Tahun 2010 (Akta 716) bagi semenanjung Malaysia,dan juga indonesia.

Pembiakan

Burung Ruak-ruak membiak dengan bertelur. Telur Burung Ruak-ruak bercengkerang keras. Habitat membiak mereka adalah dikawasan berpaya sepanjang Asia selatan dari India dan Sri Lanka ke selatan China dan Indonesia. Ia bersarang ditempat kering di kawasan berpaya, bertelor 6-7 biji telor. Ia agak besar sekitar 32 cm dan merupakan penghuni tetap disepanjang julat mereka.

Habitat

Burung ruak-ruak terdapat di kawasan berair, seperti paya semak, kolam dan alur di hutan terbuka, paya bakau dan padang dan taman.

Tempatan di Malaysia dan kadang-kala juga dari negeri China. Terdapat di India sehingga Asia Timur sehingga Wallacea.

Pautan luar

• Carian gambar Google
• BirdLife International (2004). Amaurornis phoenicurus. Senarai Merah Spesies Terancam IUCN 2006. IUCN 2006. www.iucnredlist.org. Dicapai pada 11 May 2006. Database entry includes justification for why this species is of least concern
• Birds of India by Grimmett, Inskipp and Inskipp, ISBN 0-691-04910-6
• White-breasted Waterhen Page from Sungei Buloh Nature Park, Singapore.

Senarai burung A - B - C - D - E - F - G - H - I - J - K - L - M - N - O - P - Q - R - S - T - U - V - W - X - Y - Z

Vogels

Het witborstwaterhoen (Amaurornis phoenicurus) is een ral die voorkomt in het groot gebied dat zich uitstrekt over India en Zuidoost-Azië

Beschrijving

Het witborstwaterhoen is ongeveer zo groot als een (gewoon) waterhoen, 30 cm lang. De rug en de achterkant van de nek zijn leikleurig donkergrijs, de voorkant van de kop, nek, borst en buik zijn wit en de onderkant van de buik en de onderstaartdekveren zijn kaneelkleurig. De snavel en de poten zijn geelgroen. Het hoen heeft lange tenen. Het mannetje en het vrouwtje verschillen alleen een klein beetje in het formaat. Donskuikens zijn - zoals bij alle rallen - geheel zwart.

Verspreiding en leefgebied

Er zijn drie ondersoorten. De nominaat komt voor in het grootste en westelijke deel van het verspreidingsgebied in India, Sri Lanka en de Indische Archipel ten westen van de lijn van Wallace. De ondersoort A. p. insularis wordt alleen gevonden op de Andamaneilanden en de Nicobaren en de ondersoort A. p. leucomelana komt alleen ten oosten van de lijn van Wallace voor op Celebes en de Molukken.

Het is binnen dit verspreidingsgebied de meest voorkomende ral die zich ophoudt in moerassen, graslanden, mangrove, (stuw-)meren en parken met waterpartijen. Het is (vooral na de regentijd als het broedseizoen begint) een luidruchtige vogel die vaak ook ver uit de buurt van water wordt gehoord en opduikt terwijl het ergens een weg oversteekt (en bijgevolg vaak wordt aangereden). Het geluid klinkt als een luid, vaak herhaald "kru-ark". Op Sri Lanka heet de vogel dan ook Korawakka.

De soort telt 3 ondersoorten:

• A. p. phoenicurus: zuidelijk Azië, Malakka en Filipijnen.
• A. p. insularis: de Andamanen en Nicobaren.
• A. p. leucomelana: Celebes, westelijke Molukken en de Kleine Soenda-eilanden.

Status

Het witborstwaterhoen heeft een enorm groot verspreidingsgebied en daardoor alleen al is de kans op uitsterven uiterst gering. De grootte van de populatie wordt geschat op 10 duizend tot 100 duizend broedparen. Er is geen aanleiding te veronderstellen dat de soort in aantal achteruit gaat. Daarom staat het witborstwaterhoen als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.^[1]

Bronnen, noten en/of referenties

• (en) Smythies, B.E., 1981. The birds of Borneo. The Sabah Society.
• (en) Phillipps, Q & K. Phillipps, 2011. Phillips' field guide to the birds of Borneo. John Beaufoy, Oxford. ISBN 978 1 906780 56 2.

Vattenhöna^[2] (Amaurornis phoenicurus) är en vida spridd asiatisk fågel i familjen rallar inom ordningen tran- och rallfåglar.^[3]

Utseende

Vattenhöna är en karakteristisk 32 centimeter lång rall med mörkt grå ovansida och vitt ansikte samt bröst. De undre stjärttäckarna är tydligt rost- eller kanelfärgade. Ben och näbb är gröna. På ungfågeln är det vita utbytt mot grått och ovansidan olivbrun.^[4]

Utbredning och systematik

Vattenhöna förekommer i stora delar av södra och sydöstra Asien. Den delas in i fyra underarter med följande utbredning:^[3]

• A. p. phoenicurus – Sydasien, malajiska arkipelagen och Filippinerna
• A. p. insularis – Andamanerna och Nikobarerna
• A. p. midnicobarica – centrala Nikobarerna
• A. p. leucomelana – Sulawesi, västra Moluckerna och Små Sundaöarna

Underarten midnicobarica inkluderas ofta i insularis.^[5]

Ekologi

Fågeln förekommer i en rad olika typer av våtmarker som risfält, flodbanker, sjöar, träsk, diken och vattenreningsdammar. Den påträffas längre från vatten i skogskanter och buskmarker, på Andamanerna och Nikobarerna till och med i tät skog. Arten trivs också nära människan och ses ofta i bydammar och stadsparker. Den återfinns från havsnivån till 1.500 meters höjd, i sydvästra Indien 2.000 meter.^[6]

Vattenhönan är en allätare som intar maskar, mollusker, insekter och dess larver, spindlar och småfisk, men även gräsfrön och skott och rötter från våtmarksväxter. Den är vanligtvis inte särskilt skygg utan ses ofta ute i det öppna. Den klättrar i buskar och träd och i vattnet kan den också dyka.^[6]

Arten antas vara monogam, åtminstone under en och samma häckningssäsong. Den lägger fyra till nio ägg i en grund skål som placeras på marken i gräs eller snårig undervegetation vid en dammkant, i ett dike eller dolt i ett buskage. Äggen ruvas och unav båda könen i 20 dagar.^[6]

Status och hot

Arten har ett stort utbredningsområde och en stor population med okänd utveckling.^[1] Utifrån dessa kriterier kategoriserar IUCN arten som livskraftig (LC).^[1] Världspopulationen uppskattas till mellan 10.000 och 100.000 individer.^[1]

Bilder

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Referenser

1. ^ [a b c d] Birdlife International 2015 Amaurornis phoenicurus Från: IUCN 2015. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2015.4 www.iucnredlist.org. Läst 2016-03-01.
2. ^ Sveriges ornitologiska förening (2017) Officiella listan över svenska namn på världens fågelarter, läst 2017-08-14
3. ^ [a b] Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood (2015) The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 2015 http://www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download, läst 2015-08-11
4. ^ Grimmett, R.; Inskipp,C. & Inskipp, T. 1999. Birds of the Indian Subcontinent. Oxford University Press
5. ^ Gill, F & D Donsker (Eds). 2017. IOC World Bird List (v 7.3). doi : 10.14344/IOC.ML.7.3.
6. ^ [a b c] Taylor, B. (2018). White-breasted Waterhen (Amaurornis phoenicurus). I: del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive. Lynx Edicions, Barcelona. (hämtad från https://www.hbw.com/node/53652 16 januari 2018).

Externa länkar

• Wikimedia Commons har media som rör vattenhöna.
  Bilder & media
• Wikispecies har information om Amaurornis phoenicurus.
  Artförteckning
• Fler bilder på Flickr
• Utbredningskarta och läten på Xeno-canto.org

Cuốc ngực trắng (danh pháp hai phần: Amaurornis phoenicurus) là một loài chim nước trong họ Gà nước (Rallidae).

Môi trường sinh sống của chúng là các đầm lầy trong khu vực miền nam châu Á, từ Ấn Độ và Sri Lanka tới miền nam Trung Quốc, qua Đông Dương tới Indonesia. Chúng làm tổ trong các chỗ khô trên mặt thảm thực vật đầm lầy, đẻ 6-7 trứng. Loài chim nước lớn, dài tới 32 cm này là những cư dân sống cố định trong khu vực phân bố của chúng.

Cuốc ngực trắng trưởng thành có bộ lông phía trên và hai hông chủ yếu màu xám sẫm cùng lông trên mặt, cổ và ngực màu trắng. Lông bụng và mặt dưới của đuôi màu nâu vàng. Thân bẹt hai bên để cho phép dễ dàng vượt qua các bụi lau sậy hay các bụi cây thấp. Chúng có các ngón chân dài, đuôi ngắn, mỏ và chân màu vàng.

Cả hai giới đều tương tự, nhưng các con chưa trưởng thành có bộ lông xỉn màu hơn so với chim trưởng thành. Chim non có lông màu đen, giống như tất cả các loài khác trong họ Rallidae.

Loài chim này thăm dò tìm mồi bằng cách nhúng mỏ vào trong các vũng bùn hay vùng nước nông, và mổ thức ăn nhờ thị giác tốt. Chúng chủ yếu ăn sâu bọ, cá nhỏ và hạt. Chúng lục lọi tìm kiếm trên mặt đất hay trong các bụi cây thấp và các cây gỗ nhỏ.

Nhiều loài gà nước là chim rất rụt rè, nhưng cuốc ngực trắng lại thường hay được nhìn thấy bên ngoài các khoảng không gian thưa thớt cây cối. Chúng là loài chim khá ồn ào, đặc biệt là lúc bình minh và chạng vạng tối, với tiếng kêu khá to cuốc cuốc.Tiếng kêu (help·info)

Thư viện

• Cuốc ngực trắng tại Bhopal, Madhya Pradesh, Ấn Độ.

• Cuốc ngực trắng non tại Kolkata, Tây Bengal, Ấn Độ.

• Chụp tại Bhopal, Madhya Pradesh, Ấn Độ.

• Chụp tại Kolkata, Tây Bengal, Ấn Độ.

• Chụp tại Kolkata, Tây Bengal, Ấn Độ.

• Chim chưa trưởng thành tại Kolkata, Tây Bengal, Ấn Độ.

• Hai con cuốc ngực trắng đang đánh nhau tại Kolkata, Tây Bengal, Ấn Độ.

• Một đôi cuốc ngực trắng.

Tham khảo

Wikimedia Commons có thư viện hình ảnh và phương tiện truyền tải về Cuốc ngực trắng

• BirdLife International (2004). Amaurornis phoenicurus. Sách đỏ 2006. IUCN 2006. Truy cập ngày 11 tháng 5 năm 2006. Mục từ trong CSDL bao gồm cả diễn giải tại sao loài này lại được coi là ít lo ngại.
• Birds of India của Grimmett, Inskipp và Inskipp, ISBN 0-691-04910-6
• Cuốc ngực trắng tại Sungei Buloh Nature Park, Singapore.
• Cuốc ngực trắng Amaurornis phoenicurus chinensis

二名法 Amaurornis phoenicurus
Pennant(Pennant)^[1], 1769

白腹秧雞（学名：Amaurornis phoenicurus），又名白胸苦惡鳥，是秧雞科苦恶鸟属中的一種水鳥，该物种的模式产地在斯里兰卡。^[1]繁殖棲息於亞洲南部的沼澤、池塘、溝渠和河岸，從印度、斯里蘭卡橫跨到中國南部和印度尼西亞，身長約32公分，在上述地區皆為留鳥，築巢在沼澤植被的乾燥地點，一巢約6至7個蛋。

特征

從臉部脖子到胸部皆為白色，而下腹部和尾下覆羽則為紅褐色，有長腳趾、短尾巴而嘴和腳皆為黃色，身體兩側則稍為扁平使得更容易穿越蘆葦和矮樹叢。公母鳥外型相似但亞成鳥就較為灰褐色，雛鳥則為和其它秧雞科雛鳥一樣是黑色。

白腹秧雞以嘴喙在泥巴、淺水灘中找尋食物或直接目視啄食，也在地上、低灌木和小樹叢裡找尋食物，主要吃昆蟲、小魚和種子. 。

許多秧雞科鳥類習性是相當隱密的，但白腹秧雞則常大方出現，在清晨和黃昏時會發生"苦啊苦啊"大叫聲，變得非常吵。

亚种

• 白腹秧雞普通亚种（学名：Amaurornis phoenicurus chinensis）。在中国大陆，分布于华南、河南、陕西、甘肃、河北、山西、山东等地。该物种的模式产地在中国。^[2]

參考

• http://www.iucnredlist.org/apps/redlist/details/143879/0 資料庫資料包含解釋為何此物種為最低關注
• Birds of India by Grimmett, Inskipp and Inskipp, ISBN 0-691-04910-6
• White-breasted Waterhen 新加坡雙溪布洛濕地保護區白腹秧雞網頁.
• 白胸苦惡鳥(Amaurornis phoenicurus)鳴聲香港觀鳥會鳥鳴集

圖片

• 於印度,中央邦,博帕爾

• 於印度,西孟加拉邦,加爾各答

• 於印度,西孟加拉邦,加爾各答

• 亞成鳥於印度,西孟加拉邦,加爾各答

• 兩鳥打鬥於印度,西孟加拉邦,加爾各答

维基共享资源中相关的多媒体资源：白腹秧雞

取自“https://zh.wikipedia.org/w/index.php?title=白腹秧雞&oldid=51244753”

シロハラクイナ 保全状況評価 LEAST CONCERN
(IUCN Red List Ver.3.1 (2001))
分類 界 : 動物界 Animalia 門 : 脊索動物門 Chordata 亜門 : 脊椎動物亜門 Vertebrata 綱 : 鳥綱 Aves 目 : ツル目 Gruiformes 科 : クイナ科 Rallidae 属 : シロハラクイナ属　Amaurornis 種 : シロハラクイナ
A. phoenicurus 学名 Amaurornis phoenicurus
(Pennant, 1769) 和名 シロハラクイナ 英名 White-Breasted Waterhen

シロハラクイナ（白腹水鶏、学名：Amaurornis phoenicurus）はツル目クイナ科に分類される鳥類の一種である。

分布[編集]

インドから東南アジア、中国南部にかけて留鳥として分布する。

日本では沖縄県で留鳥として分布する他、日本の各地で時々記録され、繁殖の記録も複数ある。鹿児島県串木野市では1981年5月に成長1羽が確認されている^[1]。その後、1982年には2番、4羽が観察され、ヒナ3～4羽が確認されたほか、8月にはヒナ4羽、9月には孵化後、間もないと思われるヒナ3羽が確認されている^[1]。また、高知県でも1983年5月、オス1羽が記録されている^[2]など、近年分布を北に広げつつある。

形態[編集]

全長約32cm。成鳥は額から顔、腹にかけてが白色でよく目立つ。頭頂部から体の上面は、やや光沢のある褐色がかった黒色。下尾筒は茶色。嘴は黄色で、基部は赤い。幼鳥は体の上面の褐色味が強く、光沢がない。

生態[編集]

河川、湿地、水田、マングローブ林に生息するが、山間部の草地でも見られることがある。

繁殖期はつがいで生活する。縄張りを持ち、他の個体が侵入すると「クォ　クォ」と鳴きながら威嚇し、頭を前に伸ばしながら追い払う。

低木や丈の高い草の上に、枯れ草を積んで皿状の巣を作り4-8卵を産む。繁殖期は沖縄では2-10月と長く、個体によっては1年に3回繁殖を行うものもある。

Sibley分類体系上の位置[編集]

シブリー・アールキスト鳥類分類

脚注[編集]

[ヘルプ]

1. ^ ^{a b} 田中正一「九州でのシロハラクイナの繁殖初記録」『Strix』2巻、日本野鳥の会、1983年、112-113頁
2. ^ 澤田佳長「高知県におけるシロハラクイナの初記録」『Strix』2巻、日本野鳥の会、1983年、113-114頁

参考文献[編集]

• 真木広造他　『日本の野鳥590』　平凡社
• 高野伸二他 『山渓カラーガイド　日本の野鳥』、山と渓谷社

関連項目[編集]

ウィキメディア・コモンズには、シロハラクイナに関連するカテゴリがあります。 ウィキスピーシーズにシロハラクイナに関する情報があります。

• 日本の野鳥一覧

「https://ja.wikipedia.org/w/index.php?title=シロハラクイナ&oldid=61252295」から取得