Artigos sobre Tinamus solitarius (Vieillot 1819)

Kusacz samotny ( Polonês )

fornecido por wikipedia POL

Multimedia w Wikimedia Commons

jajko z Tinamus solitarius

Kusacz samotny^[5] (Tinamus solitarius) – gatunek ptaka z rodziny kusaczy (Tinamidae).

Spis treści

1 Zasięg występowania
2 Taksonomia
- 2.1 Etymologia
3 Charakterystyka
4 Zasięg, środowisko
5 Przypisy
6 Bibliografia

Zasięg występowania

Kusacz samotny występuje w zależności od podgatunku^[6]^[7]:

T. solitarius pernambucensis – wschodnio-środkowa Brazylia.
T. solitarius solitarius – wschodnia Brazylia, Paragwaj, północno-wschodnia Argentyna.

Taksonomia

Etymologia

Tinamus: Tinamú – w języku ludu Kali'na „kusacz”^[8].
solitarius: łac. solitarius – samotny, od solus, solius – sam^[9].
pernambucensis: Pernambuco, Brazylia^[10].

Charakterystyka

Długość ciała 42,5–48 cm; masa ciała samców 1014–1500 g, samic 1710–1900 g^[6]. Wierzch ciała brązowy, ciemię ciemniejsze. Skrzydła, grzbiet i kuper gęsto czarno prążkowane. Głowa i szyja ochrowe, z plamkami na bokach głowy, bielszym gardłem i płową smugą na bokach szyi. Przód szyi i pierś szare, brzuch białawy, boki delikatnie prążkowane. Zwykle żyje samotnie, jest bardzo ostrożny.

Zasięg, środowisko

Ameryka Południowa; wschodnia Brazylia. Nizinne lasy.

Przypisy

↑ Tinamus solitarius, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ L.J.P. Vieillot: Nouveau dictionnaire d’histoire naturelle, appliquée aux arts, à l’agriculture, à l’économie rurale et domestique, à la médecine, etc. Wyd. Nouv. éd. presqu’ entièrement refondue et considérablement angmentée. T. 34. Paris: Chez Deterville, 1819, s. 105. (fr.)
↑ H.F. Berla. Lista das aves colecionadas em Pernambuco, com descrição de uma subespécie N., de um alótipo fêmea e notas de campo. „Boletim do Museu Nacional do Rio de Janeiro”. 65, s. 2, 1946 (port.).
↑ Tinamus solitarius. Czerwona księga gatunków zagrożonych (IUCN Red List of Threatened Species) (ang.).
↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Tinamidae Gray,GR, 1840 - kusacze - Tinamous (wersja: 2017-09-17). W: Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2017-11-09].
↑ ^a ^b J. Cabot, F. Jutglar, E.F.J. Garcia & C.J. Sharpe: Solitary Tinamou (Tinamus solitarius). W: J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie & E. de Juana (red.): Handbook of the Birds of the World Alive. Barcelona: Lynx Edicions, 2017. [dostęp 2017-11-09]. (ang.)
↑ F. Gill & D. Donsker: Ratites: Ostrich to Tinamous (ang.). IOC World Bird List: Version 7.3. [dostęp 2017-11-09].
↑ Jobling 2017 ↓, s. Tinamus.
↑ Jobling 2017 ↓, s. solitarius.
↑ Jobling 2017 ↓, s. pernambucensis.

Bibliografia

J.A. Jobling: Key to Scientific Names in Ornithology. W: J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie & E. de Juana (red.): Handbook of the Birds of the World Alive. Barcelona: Lynx Edicions, 2017. [dostęp 2017-11-09]. (ang.)
A. Gosler: Atlas Ptaków Świata. Warszawa: MULTICO Oficyna Wydawnicza, 2000. ISBN 83-7073-059-0.

licença: cc-by-sa-3.0
direitos autorais: Autorzy i redaktorzy Wikipedii

original: visite a fonte
site do parceiro: wikipedia POL

Tinamus solitarius (Vieillot 1819)