dcsimg

Carpinus ( Asturiano )

fornecido por wikipedia AST

Los carpes (Carpinus) son un xéneru d'árboles relativamente pequeños de madera duro, na familia de les Betulaceae, anque dellos botánicos dixebren a Corylus y a Ostrya nuna segregada familia de les Corylaceae. Les 30-40 especies atópense travesando munches de les rexones templaes del hemisferiu norte, cola mayor cantidá d'especies nel este d'Asia, particularmente China. Solo dos especies son d'Europa, y solo una nel este de Norteamérica.

Descripción

 src=
Frutos en amento de Carpinus betulus

Les fueyes son caducifolies, alternes, simples con marxe serráu, y varien de 3-10 cm en llargor. Les flores se polinizan col vientu; los amentos prodúcense en primavera. Les flores machu y fema tán en distintes flores, nel mesmu árbol (monoico). El frutu ye una pequeña nuez de cerca de 3-6 mm de llargor, suspendida nuna bráctea foyosa; la bráctea puede ser trilobulada o simple oval, y ye llixeramente asimétrica. L'asimetría de les ales de les granes produz-yos un xiru al cayer, ameyorando la dispersión pol vientu. La forma de la nala ye importante na identificación de distintes especies. Hai de 10 a 30 granes en cada amento.

Ecoloxía

Esta especie ye alimentu de les bárabos de delles especies de Lepidoptera, incluyendo Epirrita autumnata, Hemithea aestivaria, Colotois pennaria, Amphipyra berbera, Operophtera brumata (rexistrada en Quercus palustris), y Coleophora C. currucipennella y C. ostryae.

El carpe oriental (Carpinus orientalis) ye del sudeste d'Europa y sudoeste d'Asia, en sitios calorosos y secos a más baxes altitúes que C. betulus, ye un árbol peqeuño, raramente supere 10 m d'altor y frecuentemente ye arbustiva. Tien pequeñes fueyes, de 3-5 cm long. Les granes difieren de C. betulus en tener una simple bráctea (non trilobada), de cerca de 2 cm de llargor.

El carpe xaponés (Carpinus japonica) ye similar a C. orientalis en tener bráctees unilobadas, pero difier en tener fueyes más grandes, de 8-10 cm de llargor.

La especie norteamericana, carpe americanu (Carpinus caroliniana) ye similar a C. betulus en tamañu de fueya y en forma. La bráctea ye trilobada, pero menos fonda qu'en C. betulus.

 src=
Copa de C. betulus en "Hockley Woods", Essex, RU

La madera ye bien dura, tomando'l nome de madera de fierro, por ello pocu usada por cuenta de la dificultá de laboreo. Sicasí emplégase pa ferramientes, ruedes de coches y demás situaciones de muncha fortaleza.

Taxonomía

El xéneru foi descritu por Carlos Linneo y publicáu en Species Plantarum 2: 998. 1753.[2] La especie tipo ye: Carpinus betulus L.

Etimoloxía

El nome científicu botánicu pal xéneru, Carpinus, ye'l nome orixinal en llatín pa la especie europea.

Especies

Los carpes tán estrechamente emparentaos con otres betuláceas, como los carpes lupulinos y los ablanares, pero la mayor parte de los autores siguen calteniéndolo como xéneros separaos. El xéneru Carpinus inclúi ente 30 y 35 especies. He equí una seleición de les especies más frecuentes:[3]

Ver tamién

Referencies

  1. «Carpinus». Royal Botanic Gardens, Kew: World Checklist of Selected Plant Families. Consultáu'l 26 d'avientu de 2009.
  2. «Carpinus». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultáu'l 2 de setiembre de 2013.
  3. Siehe Artenliste bei Taxonomía GRIN pa Plantes.

Bibliografía

  1. Flora of North America Editorial Committee, y. 1997. Magnoliidae and Hamamelidae. Fl. N. Amer. 3: i–xxiii, 1–590.
  2. Furlow. 2001. Betulaceae. In: W.D. Stevens, C. Ulloa Ulloa, A. Pool & O.M. Montiel (eds.). Fl. Nicaragua. Monogr. Syst. Bot. Missouri Bot. Gard. 85(1): 402–403.
  3. Molina Rosito, A. 1975. Enumeración de les plantes d'Hondures. Ceiba 19(1): 1–118.
  4. Nee, M. 1981. Betulaceae. Fl. Veracruz 20: 1–20.
  5. Standley, P. C. & J. A. Steyermark. 1952. Betulaceae. In: P. C. Standley & J. A. Steyermark (eds.), Flora of Guatemala—Part III. Fieldiana, Bot. 24(3): 359–369.
  6. Stevens, W. D., C. Ulloa Ulloa, A. Pool & O. M. Montiel Jarquín. 2001. Flora de Nicaragua. Monogr. Syst. Bot. Missouri Bot. Gard. 85: i–xlii,.

Enllaces esternos


licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia AST

Carpinus: Brief Summary ( Asturiano )

fornecido por wikipedia AST

Los carpes (Carpinus) son un xéneru d'árboles relativamente pequeños de madera duro, na familia de les Betulaceae, anque dellos botánicos dixebren a Corylus y a Ostrya nuna segregada familia de les Corylaceae. Les 30-40 especies atópense travesando munches de les rexones templaes del hemisferiu norte, cola mayor cantidá d'especies nel este d'Asia, particularmente China. Solo dos especies son d'Europa, y solo una nel este de Norteamérica.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia AST

Vələs ( Azerbaijano )

fornecido por wikipedia AZ

Vələs (lat. Carpinus)[1] - tozağacıkimilər fəsiləsinə aid bitki cinsi.[2] Azərbaycanda Pip adi ilə məşhurdur.

Azərbaycanın dərman bitkiləri

Digər növləri

Carpinus fruit.jpg

Təbabətdə

Mətbəxtdə

Azərbaycanın milli xörəyi olan PİP dolmasının hazirlanmasında istifadə olunur. Lazım olan ərzaqlar

  • Qoyun əti – 108 q.
  • Düyü – 30 q.
  • Baş soğan – 20 q.
  • Göyərti (keşniş, şüyüd və nanə) – 15 q.
  • Vələs-(Pip) yarpağı – 40 q.
  • Qatıq – 20 q.
  • Ərinmiş yağ – 10 q.
  • Duz
  • İstiot
  • Darçın

Hazırlanma qaydası

Qoyun ətinin yumşaq hissəsi baş soğanla birlikdə ət-çəkən maşından keçirilir. Qiyməyə yumuru düyü, xırda doğranılmış göyərti (keşniş, şüyüd, nanə), duz, istiot və bəzi hallarda isladılmış noxud ləpəsi qatılır.

Təzə vələs-(pip) yarpaqları qaynar suda pörtlədilir, duza qoyulmuş yarpaqlar isə yarımhazır vəziyyətə gəlincə suda bişirilir. Qiymə yaxşı qarışdırılır. Hər yarpağa orta hesabla 25 q. qiymə bükülüb qazana yığılır, üzərinə su tökülüb hazır olana kimi (bir saat) bişirilir. Stola verildikdə ayrıca qabda qatıq qoyulur.

Mənbə

  1. Nurəddin Əliyev. Azərbaycanın dərman bitkiləri və fitoterapiya. Bakı, Elm, 1998.
  2. Elşad Qurbanov. Ali bitkilərin sistematikası, Bakı, 2009.
  3. "Carpinus fangiana". Rogers Trees and Shrubs.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Vikipediya müəllifləri və redaktorları
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia AZ

Vələs: Brief Summary ( Azerbaijano )

fornecido por wikipedia AZ

Vələs (lat. Carpinus) - tozağacıkimilər fəsiləsinə aid bitki cinsi. Azərbaycanda Pip adi ilə məşhurdur.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Vikipediya müəllifləri və redaktorları
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia AZ

Carpí (gènere) ( Catalão; Valenciano )

fornecido por wikipedia CA

Carpí (Carpinus) és un gènere de plantes amb flor dins la família de les betulàcies. El nom botànic del gènere, correspon al nom llatí original de les espècies europees.

Taxonomia

Tot i que alguns autors van situar el gènere juntament amb els gèneres Corylus (avellaners) i Ostrya fins a la família separada Coryloideae, els botànics moderns el situen dins les betulàcies, a la subfamília Coryloideae.

Descripció

 src=
Tronc de carpí

Les espècies del gènere Carpinus tenen una mida que va de petita a mitjana, sent el Carpí el més alt, podent assolir els 32 metres d'alçada.[1] Són arbres de fulles caduques, les quals són alternades, tenen un marge serrat i fan entre 3 i 10 centímetres de llarg. Les flors són aments penjants que es pol·linitzen amb l'acció del vent i que surten a la primavera. Els mascles i les femelles es troben en aments separats, però en el mateix arbre (monoècia). El fruit és una petita nou d'entre 3 i 6 centímetres, que es troba parcialment coberta per una bràctea, la qual pot tenir tant 3 lòbuls com un simple oval, i és lleugerament asimètrica. Aquesta asimetria dels lòbuls de la llavor fa que giri sobre si mateixa quan cau, millorant la seva dispersió amb el vent. La forma dels lòbuls de la llavor és important per la identificació de l'espècie. En general els aments contenen entre 10 i 30 llavors.

Distribució

Les 37 espècies vivent estan distribuïdes a gran part de les zones temperades de l'hemisferi nord, amb una gran concentració d'espècies a l'Àsia, i en particular a la Xina. El gènere és originari d'Euràsia amb només dues espècies a Europa, una única espècie a l'Amèrica del Nord i una altra a Mesoamèrica.[2][3][4][5][6] A la península Ibèrica només es troba en una extensió molt reduïda del Pirineu al País Basc, tot i que els estudis pol·línics evidencien una presència molt més estesa durant el paleolític.

Insectes relacionats

Els arbres del gènere Carpinus serveixen d'aliment a les larves d'algunes espècies de lepidòpter com Epirrita autumnata, Hemithea aestivaria, Colotois pennaria, Amorpha juglandis, Amphipyra berbera o Operophtera brumata, entre d'altres.[7]

Usos

La fusta del carpí és molt apreciada en ebenisteria per la seva duresa (més que la del roure). D'aqui prové el seu nom en anglès ironwood ("pal de ferro").[8] El duramen assecat és gairebé blanc i s'utilitza per fer elements decoratius. En general s'utilitza molt poc en fusteria, en part a causa de la dificultat de treballar la seva fusta. Només s'utilitza per construir taules de tallar, mànecs d'eines, rodes de cotxe, formes de sabates, i altres productes en què es requereix una fusta molt dura. Potser el més interessant són clavilles d'engranatges de màquines simples, com els molins de vent tradicionals.[8] També s'utilitza en sòls de parquet i per a la fabricació de peces d'escacs.

 src=
Carpí amb fruits

Espècies

Espècies acceptades:[2]

Referències

 src= A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Carpí Modifica l'enllaç a Wikidata
  1. Stace, C.A. New flora of the British Isles (en anglès). 3ª. Cambridge: Cambridge University Press, abril de 2010, p. 1266. ISBN 9780521707725.
  2. 2,0 2,1 «World Checklist of Selected Plant Families» (en anglès). Royal Botanic Gardens, Kew. [Consulta: 18 desembre 2016].
  3. Flora of China, Vol. 4 Page 289, 鹅耳枥属 e er li shu, Carpinus Linnaeus, Sp. Pl. 2: 998. 1753. (en anglès)
  4. Flora of North America, Vol. 3, Hornbeam, Carpinus Linnaeus, Sp. Pl. 2: 998. 1753; Gen. Pl. ed. 5, 432, 1754. (en anglès)
  5. «Altervista Flora Italiana» (en italià). Schede di botanica. [Consulta: 18 desembre 2016].
  6. «BONAP's North American Plant Atlas Carpinus» (en anglès). The Biota of North America Program, 15-12-2014. [Consulta: 18 desembre 2016].
  7. Miscellaneous Publication (en anglès). 1175. U.S. Department of Agriculture, 1972, p. 297.
  8. 8,0 8,1 Eichhorn, Marks; Haran, Brady. «The Hornbeam's Heartbeat» (en anglès). Test Tube. University of Nottingham, 01-12-2011. [Consulta: 18 desembre 2016].
  9. Error en el títol o la url.«» (en anglès). 2.nd Ed., The Royal Horticultural Society, Dorling Kindersley Ltd, London, pp. 234, 235.
  10. «Carpinus fangiana» (en anglès). Rogers Trees and Shrubs.
  11. Dai, Jing; Sun, Bainian; Xie, Sanping; Lin, Zhicheng; Wu, Jingyu «A new species of Carpinus (Betulaceae) from the Pliocene of Yunnan Province, China» (en anglès). Plant Systematics and Evolution, 299, 3, 2013, pàg. 643–658. DOI: 10.1007/s00606-012-0750-1.
  12. English Names for Korean Native Plants (PDF) (en anglès). Pocheon: Korea National Arboretum, 2015, p. 400. ISBN 978-89-97450-98-5 [Consulta: 8 desembre 2016].

Viccionari

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autors i editors de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CA

Carpí (gènere): Brief Summary ( Catalão; Valenciano )

fornecido por wikipedia CA

Carpí (Carpinus) és un gènere de plantes amb flor dins la família de les betulàcies. El nom botànic del gènere, correspon al nom llatí original de les espècies europees.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autors i editors de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CA

Habr ( Checo )

fornecido por wikipedia CZ
Další významy jsou uvedeny na stránce Habr (rozcestník).

Habr (Carpinus) je rod stromů, vzácně keřů. Květy jsou jednopohlavné, v oddělených květenstvích. V samčích jehnědách jsou jednotlivé květy umístěny jednotlivě v úžlabí listenů, okvětí i listénce u nich chybí, tyčinek obsahují 4-12. Samičí květy jsou uspořádány také v jehnědách a mají šupinkovité okvětí a 2 nitkovité blizny. Plod je oříšek s křídlem, které vzniklo srůstem 3 listénců. Opylování i rozšiřování plodů se děje pomocí větru.

Taxonomie

Původně byl rod habr zařazen do čeledě habrovitých v řadu břízotvarých. S nástupem taxonomického systému APG III byla čeleď habrovitých i řád břízotvarých zrušeny a rod habr byl přeřazen do čeledě břízovitých umístěnou do řádu bukotvarých.

Rozšíření

Kolem 35 druhů je rozšířeno po celém mírném pásu s. polokoule, nejvíce ve v. Asii. V České republice je původní jen jeden druh: habr obecný (Carpinus betulus). Jiné druhy můžeme vidět jen velmi vzácně v arboretech, např. habr východní (Carpinus orientalis), původem z JV Evropy, dále habr japonský (Carpinus japonica) a habr srdčitý (Carpinus cordata), oba původem z v. Asie.

Druhy

Využití

Nejčastěji se habr obecný vyskytuje v hojně vlhkých půdách, nivních či záplavových oblastech. Je možno jej spatřit i jako součást živého plotu v zahradách (např. v Květné zahradě v Kroměříži[1]) nebo na veřejném prostranství. Nevšedním využitím je habr obecný jako materiál pro vybudování stěn přírodního bludiště.

Související články

Literatura

  • Květena České republiky, díl 2. Eds. S. Hejný, B. Slavík. - Praha: Academia, 1990. - S. 52-53.

Reference

  1. http://www.nczk.cz/novinka/tvarovane-steny

Externí odkazy

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia autoři a editory
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CZ

Habr: Brief Summary ( Checo )

fornecido por wikipedia CZ
Další významy jsou uvedeny na stránce Habr (rozcestník).

Habr (Carpinus) je rod stromů, vzácně keřů. Květy jsou jednopohlavné, v oddělených květenstvích. V samčích jehnědách jsou jednotlivé květy umístěny jednotlivě v úžlabí listenů, okvětí i listénce u nich chybí, tyčinek obsahují 4-12. Samičí květy jsou uspořádány také v jehnědách a mají šupinkovité okvětí a 2 nitkovité blizny. Plod je oříšek s křídlem, které vzniklo srůstem 3 listénců. Opylování i rozšiřování plodů se děje pomocí větru.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia autoři a editory
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CZ

Avnbøg (slægt) ( Dinamarquês )

fornecido por wikipedia DA

Slægten Avnbøg (Carpinus) er udbredt i Europa, Østasien og Nordamerika med ca. 15 arter. Avnbøgene er træer eller buske med meget tungt og massivt ved. Bladene er løvfældende og spredtstillede med savtakket rand. Blomsterne er samlet i hængende rakler, der ofte først ses under løvspringet. De hanlige blomster sidder enkeltvis i højbladets bladhjørne, mens de hunlige sidder parvist i højbladets bladhjørne. Hver hunblomst er omsluttet af et ægformet eller trelappet hylsterblad, der er dannet ud fra højbladet og to forblade. Frugterne er enlige nødder. Her beskrives kun de arter, som er vildtvoksende i Danmark, eller som dyrkes her.

Beskrevne arter


Andre arter
  • Carpinus faginea
  • Carpinus fargesiana
  • Carpinus henryana
  • Carpinus kawakamii
  • Carpinus laxiflora
  • Carpinus polyneura
  • Carpinus tschonoskii
  • Carpinus turczaninovii
  • Carpinus viminea
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia-forfattere og redaktører
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia DA

Hainbuchen ( Alemão )

fornecido por wikipedia DE
 src=
Der Titel dieses Artikels ist mehrdeutig. Weitere Bedeutungen sind unter Hainbuchen (Begriffsklärung) aufgeführt.

Die Hainbuchen[1] oder Weißbuchen[2] (Carpinus) sind eine Pflanzengattung innerhalb der Familie der Birkengewächse. Es sind sommergrüne Bäume oder hohe Sträucher der gemäßigten Gebiete der Nordhalbkugel von Europa bis zum Verbreitungsschwerpunkt in Ostasien. Zwei Arten (Carpinus caroliniana und Carpinus tropicalis) kommen in Nord- und Mittelamerika vor. Die einzige in Mitteleuropa heimische Art ist die Gewöhnliche Hainbuche. Trotz ihres Namens sind die Hainbuchen nicht näher mit den Buchen verwandt.

Beschreibung

Die Hainbuchen-Arten sind sommergrüne Bäume oder manchmal Sträucher. Die Rinde ist grau, glatt oder schuppig. Die Zweige sind dünn. Die Knospen sind spitz kegelförmig oder eiförmig und liegen an den Zweigen an, Endknospen fehlen. Die Knospenschuppen sind in vier Längszeilen angeordnet. Die Laubblätter stehen wechselständig in zwei Zeilen. Die Nebenblätter sind hinfällig oder bleiben bis zum Blattabfall erhalten. Die Blattspreite ist einfach und unregelmäßig doppelt oder einfach gesägt. Es werden abhängig von der Art sieben bis 34 Nervenpaare gebildet.[3][4]

Die Hainbuchen-Arten sind einhäusig getrenntgeschlechtig (monözisch). Die Blütenstände erscheinen mit dem Blattaustrieb. Die männlichen Blütenstände sind hängende, zylindrische Kätzchen mit zahlreichen überlappenden Tragblättern. Sie wachsen an blattlosen oder wenigblättrigen Kurztrieben. Die Blüten wachsen einzeln in den Achseln der eiförmigen Tragblätter. Sie besitzen weder Perigon noch Vorblatt und haben drei bis 12 Staubblätter mit an der Spitze gegabelten Staubfäden und zweikammrigen Staubbeuteln mit getrennten und an der Spitze behaarten Theken. Die weiblichen Blütenstände sind aufrechte und später hängende, behaarte Kätzchen mit fünf bis 20 Blüten an den Enden junger, beblätterter Triebe. Je zwei Blüten wachsen in den Achseln der eiförmigen und hinfälligen Tragblätter. Sie haben ein unscheinbares Perigon und ein eiförmiges oder dreilappiges Vorblatt. Der Fruchtknoten ist zweifächrig, die zwei fadenförmigen Narben sind rot.[3][4][5]

Die Früchte wachsen zu mehreren in bis zu 15 Zentimeter langen ährigen Fruchtständen mit 1 bis 4 Zentimeter langen Stielen. Als Früchte werden 3 bis 10 Millimeter lange, eiförmige, mehr oder weniger abgeflachte, längsrippige Nüsse gebildet, die am Grund mit dem eiförmigen oder dreilappigen, deutlich geaderten Vorblatt verwachsen sind. Die Flügel sind stets viel länger als die Nuss.[3]

Die Chromosomengrundzahl beträgt x=8.[5]

 src=
Gewöhnliche Hainbuche (Carpinus betulus)
 src=
Amerikanische Hainbuche (Carpinus caroliniana)
 src=
Herzblättrige Hainbuche (Carpinus cordata)
 src=
Orientalische Hainbuche (Carpinus orientalis)
 src=
Turczaninows Hainbuche (Carpinus turczaninowii)
 src=
Tschonoskis Hainbuche (Carpinus tschonoskii)

Systematik und Verbreitung

Die Hainbuchen (Carpinus) sind eine Gattung der Familie der Birkengewächse (Betulaceae) in der Ordnung der Buchenartigen (Fagales). Innerhalb der Birkengewächse bilden die Hainbuchen zusammen mit den Hopfenbuchen (Ostrya), den Haseln (Corylus) und der Gattung Ostryopsis die Unterfamilie der Haselnussgewächse (Coryloideae), die von manchen Autoren auch als eigene Familie geführt wird.[6] Die Gattung wurde von Carl von Linné in seinem Werk Species Plantarum 1753 erstmals wissenschaftlich gültig beschrieben.[4] Der von ihm gewählte Gattungsname Carpinus stammt aus dem Lateinischen und wurde schon von den Römern für die Hainbuche verwendet.[7]

Die Hainbuchen-Arten sind von Europa bis Ostasien verbreitet, wobei der Verbreitungsschwerpunkt in Ostasien liegt. Eine Art, die Amerikanische Hainbuche (Carpinus caroliniana) ist in Nordamerika heimisch, eine weitere, Carpinus tropicalis, in Mexiko bis Mittelamerika.[5] Nach der Flora of China werden etwa 50 Arten unterschieden, davon sind 33 in China heimisch, 27 davon kommen nur dort vor.[4]

Folgende Arten werden angegeben:[8]

Verwendung

Das Holz der Hainbuchen ist von geringer wirtschaftlicher Bedeutung. Aufgrund der Härte wird es besonders in Europa zur Herstellung von Hammerköpfen, Werkzeugstielen[10] und Schlagzeugsticks[11] verwendet.

Literatur

  • Andreas Roloff, Andreas Bärtels: Flora der Gehölze. Bestimmung, Eigenschaften und Verwendung. Mit einem Winterschlüssel von Bernd Schulz. 3., korrigierte Auflage. Eugen Ulmer, Stuttgart (Hohenheim) 2008, ISBN 978-3-8001-5614-6, S. 158.
  • Jost Fitschen: Gehölzflora. 12., überarbeitete und ergänzte Auflage. Quelle & Meyer, Wiebelsheim 2007, ISBN 978-3-494-01422-7, S. 388.
  • Peter Schütt, Hans Joachim Schuck, Bernd Stimm (Hrsg.): Lexikon der Baum- und Straucharten. Das Standardwerk der Forstbotanik. Morphologie, Pathologie, Ökologie und Systematik wichtiger Baum- und Straucharten. Nikol, Hamburg 2002, ISBN 3-933203-53-8, S. 95–97 (Nachdruck von 1992).
  • Wu Zheng-yi, Peter H. Raven (Hrsg.): Flora of China. Volume 4: Cycadaceae through Fagaceae. Science Press/Missouri Botanical Garden Press, Beijing/St. Louis 1999, ISBN 0-915279-70-3, S. 289 (englisch).
  • Flora of North America Editorial Committee (Hrsg.): Flora of North America North of Mexico. Volume 3: Magnoliophyta: Magnoliidae and Hamamelidae. Oxford University Press, New York / Oxford u. a. 1997, ISBN 0-19-511246-6 (englisch).
  • Helmut Genaust: Etymologisches Wörterbuch der botanischen Pflanzennamen. 3., vollständig überarbeitete und erweiterte Auflage. Nikol, Hamburg 2005, ISBN 3-937872-16-7 (Nachdruck von 1996).

Einzelnachweise

  1. Deutscher Name nach Schütt, Schuck, Stimm: Lexikon der Baum- und Straucharten. S. 95.
    Roloff, Bärtels: Flora der Gehölze. S. 158
    Fitschen: Gehölzflora. S. 388.
  2. Deutscher Name nach Schütt, Schuck, Stimm: Lexikon der Baum- und Straucharten. S. 95.
  3. a b c Roloff et al.: Flora der Gehölze. S. 158.
  4. a b c d Pei-chun Li, Alexei K. Skvortsov: Carpinus. In: Flora of China. Band 4, S. 289 (efloras.org).
  5. a b c Schütt et al.: Lexikon der Baum- und Straucharten. S. 95.
  6. Carpinus im Germplasm Resources Information Network (GRIN), USDA, ARS, National Genetic Resources Program. National Germplasm Resources Laboratory, Beltsville, Maryland. Abgerufen am 20. Juli 2012.
  7. Genaust: Etymologisches Wörterbuch der botanischen Pflanzennamen. S. 130.
  8. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag ah ai aj ak al am an ao ap aq ar Rafaël Govaerts (Hrsg.): Carpinus. In: World Checklist of Selected Plant Families (WCSP) – The Board of Trustees of the Royal Botanic Gardens, Kew, abgerufen am 13. April 2020.
  9. a b c Walter Erhardt, Erich Götz, Nils Bödeker, Siegmund Seybold: Der große Zander. Enzyklopädie der Pflanzennamen. Band 2. Arten und Sorten. Eugen Ulmer, Stuttgart (Hohenheim) 2008, ISBN 978-3-8001-5406-7.
  10. John J. Furlow: Carpinus In: der Flora of North America. Band 3 (efloras.org).
  11. Material für Schlagzeugsticks
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia DE

Hainbuchen: Brief Summary ( Alemão )

fornecido por wikipedia DE
 src= Der Titel dieses Artikels ist mehrdeutig. Weitere Bedeutungen sind unter Hainbuchen (Begriffsklärung) aufgeführt.

Die Hainbuchen oder Weißbuchen (Carpinus) sind eine Pflanzengattung innerhalb der Familie der Birkengewächse. Es sind sommergrüne Bäume oder hohe Sträucher der gemäßigten Gebiete der Nordhalbkugel von Europa bis zum Verbreitungsschwerpunkt in Ostasien. Zwei Arten (Carpinus caroliniana und Carpinus tropicalis) kommen in Nord- und Mittelamerika vor. Die einzige in Mitteleuropa heimische Art ist die Gewöhnliche Hainbuche. Trotz ihres Namens sind die Hainbuchen nicht näher mit den Buchen verwandt.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia DE

Calpre ( Occitano (desde 1500) )

fornecido por wikipedia emerging languages

Los calpres constituisson un genre d'arbres e arbrilhons de la famila de las Betulacèas (anciana de familha de las Corilacèas ara integrada a las Betulacèas). Aquel genre (Carpinus) compte una trentena d'espècias de las regions temperadas de l'emisfèri nòrd, d'Asia menora e d'Euròpa. Dona una fòrça bona lenha, de bonas fustas de tornar e autras fustas.

Etimologia

Lo mot calpre ven del latin carpĭnus.

Caracteristicas generalas

 src=
Fulha de calpre comun

Los calpres son d'arbres podent mesurar fins a 25 mètres, de ffuèlhas marcescentas, altèrnas, pichonas (de 3 a 10 cm de long), simplas, amb lo bòrd del limbe finament dentat.

 src=
Calpres vièlhs de la selva de Sababurg (Alemanha)
 src=
Fruchs del calpre comun

Las flors son regropadas en inflorescéncias, en forma de catons pendents, polinizadas pel vent. Las flors masclas e femes se trapan sus de catons diferents mas ambedos sèxes son presents sus cada planta (espècia monoïca). Las flors mascla sens periant son pas qu'etaminas au nombre de 10 a 20. Las flors femes an un pistil constituida d'un ovari de doas lòtjas subremontadas de dos estigmats amb un calici.

Los fruchs son d'aquènis linhoses de 3 a 6 mm de long, logats a una bractèa en forma de fuèlha simpla o trilobada que forma una ala favorizant lor espandiment. Mai sovent i a de 10 a 30 granas per caton.

Distribucion

Las espècias de calpre son originàrias des regions temperadas de l'emisfère nòrd, subretot de regions d'Orient Extrèm coma la China. Una sola espècia es d'origina nordamericana Carpinus caroliniana) e dos son europèas (Carpinus betulus e Carpinus orientalis).

La selva naturala mai granda de calpres d'Euròpa es la Selva d'Hardt a l'èst de la region de Mülhausen.

Sistematica

Espècias principalas

Lista de las espècias e sosespècias

Segon Kew GardenWorld Checklist(22 déc. 2010)[1]:

Utilizacion

 src=
Calpreneda arcada de Theux (Belgica)

Lo calpre Carpinus betulus que se talha plan es sovent plantat coma arbre d'ornament dins los pargues e jardins, e per realizar d'andanas (Calprenedas) e de plaisses.

La fusta dels calpres es fòrça dura, densa t blanca e la dificultat encontrada per ne far d'òbras limitèt son utilizacion. Pasmens es cercat pels usatges demadant una fusta dura, coma las bancas dels maselièrs, de macetas o de margues. Es tanben utilizat coma lenha (brasas excellentas) et en tornatge.

Lo poder calorific del calpre es d'entre los mai nauts de las espècias d'arbres europèus. Son carbon va plan per las fargas.

Notas e referéncias

Vejatz tanben

Articles connèxes

  • Forest
  • Calpreneda
  • Silvicultura

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia emerging languages

Calpre: Brief Summary ( Occitano (desde 1500) )

fornecido por wikipedia emerging languages

Los calpres constituisson un genre d'arbres e arbrilhons de la famila de las Betulacèas (anciana de familha de las Corilacèas ara integrada a las Betulacèas). Aquel genre (Carpinus) compte una trentena d'espècias de las regions temperadas de l'emisfèri nòrd, d'Asia menora e d'Euròpa. Dona una fòrça bona lenha, de bonas fustas de tornar e autras fustas.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia emerging languages

Carpinus ( Bósnia )

fornecido por wikipedia emerging languages

Carpinus je rod grabova iz porodice Betulaceae. Porijeklo imena mu nije pouzdano utvrđeno; smatra se da proizilazi od keltskih riječi karr = drvo) + penne = glava, što je bilo staro ime za grab kod Rimljana, ili dolazi od grčkog karpinos (= plodonosan). Svi grabovi imaju tvrdo drvo, sa stablom . Ove cvjetnice uključuju 30–40 priznatih vrsta, koje se javljaju u većem dijelu umjerenih područja Sjeverne hemisfere. Carpinus betulus može se naći u Evropi Turskoj i Ukrajini.[1][2][3]

Najvažnija vrsta je obični grab (Carpinus betulus), koji ima veoma tvrdo drvo, žilavo i teško za cjepanje, pa se koristi za izradu raznog alata, kao i za ogrjev. Druga poznata vrsta bjelograb ili bijeli grab (Carpinus orientalis); drvo niskog rasta, ali također čvrsto, pa se koristi u stolarstvu.

Taksoni

  1. Carpinus betulus
  2. Carpinus caroliniana
  3. Carpinus chuniana
  4. Carpinus cordata
  5. Carpinus dayongiana
  6. Carpinus eximia
  7. Carpinus faginea
  8. Carpinus fangiana
  9. Carpinus fargesiana
  10. Carpinus firmifolia
  11. Carpinus hebestroma
  12. Carpinus henryana
  13. Carpinus japonica
  14. Carpinus kawakamii
  15. Carpinus kweichowensis
  16. Carpinus laxiflora
  17. Carpinus lipoensis
  18. Carpinus londoniana
  19. Carpinus luochengensis
  20. Carpinus mengshanensis
  21. Carpinus microphylla
  22. Carpinus mollicoma
  23. Carpinus monbeigiana
  24. Carpinus omeiensis
  25. Carpinus orientalis
  26. Carpinus paohsingensis
  27. Carpinus polyneura
  28. Carpinus pubescens
  29. Carpinus purpurinervis
  30. Carpinus putoensis
  31. Carpinus rankanensis
  32. Carpinus rupestris
  33. Carpinus schuschaensis
  34. Carpinus shensiensis
  35. Carpinus shimenensis
  36. Carpinus tientaiensis
  37. Carpinus tropicalis
  38. Carpinus tsaiana
  39. Carpinus tschonoskii
  40. Carpinus turczaninowii
  41. Carpinus viminea

Reference

  1. ^ Simpson, Michael G. (2011). Plant Systematics. Academic Press. ISBN 0-08-051404-9.
  2. ^ Dahlgren, R.M.; Clifford, H.T.; Yeo, P.F. (1985). The families of the monocotyledons. Berlin: Springer-Verlag. ISBN 978-3-642-64903-5. Pristupljeno 10. 2. 2014.
  3. ^ Raven P. H., Johanson G. B. (1999). Biology. WCB/McGraw–Hill, New York.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autori i urednici Wikipedije
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia emerging languages

Carpinus ( Aragonesa )

fornecido por wikipedia emerging languages

Os carpins[1] (scientificament, o chenero Carpinus) son un chenero d'árbols de fuella caduca en a familia Betulaceae, anque qualques autors el deseparan en chunto con Ostrya y Corylus (as avellaneras) en una altra familia, dita Corylaceae.

O chenero Carpinus enclui arredol de 30 u 40 especies, destribuitas arredol d'os territorios temperatos de l'hemisferio norte, especialment en l'este d'Asia, con o numer més alto d'ellas trobables en a China. En Europa no sen conoix si que dos especies, y una sola en Nordamerica, destacando-se-ne Carpinus carpe perque se ye quiesto cultivar coma árbol ornamental en parques y chardins en tot arredol d'o mundo.

As fuellas suyas son simples y de destribución alternas en a branca, con a ladera serrata que las fa de recordar muito en as fuellas d'os urmos d'as que son quasi que iguals y se i podereban trafucar de no estar perque os urmos las i tienen con a ladera inferior (per a on que se fusionan en o peciolo) con o perfil asimetrico mientres que en os carpins i son simetricas. As flors son deseparatas en diferents inflorescencias, masculinas d'una man, femeninas de l'altra, y la polenización se i fa per o viento. O fruito ye una nuez chiqueta («nucula») guardada per tres bractias follars, que gosan estar trilobulatas u simplas de forma oval, y per estar asimetricas fan que os luletz chiren en l'aire quan cayen de l'árbol ta tierra. A forma d'as bractias las fa clasificaderas per a especie.

Os carpins en as nuestras latitutz, quan son bordes, se gosan trobar asociatos en as faberas per compartir con ixes árbols, os fabos, muitas d'as suyas necesidatz d'humedat y habitat.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia emerging languages

Carpinus ( Albanês )

fornecido por wikipedia emerging languages
Carpinus -
Carpinus foliage Seleksionimi shkencor Lloji: Bimë Dega: Magnoliophyta Klasa: Magnoliopsida Fisi: Fagales Familja: Betulaceae}
(Corylaceae) Grupi: Carpinus Antarët

Lista e anëtarëve

Carpinus është grup i vogë i familjes Betulaceae. Në Shqip njihet si krrabe grabuje.

Lista e anëtarëve

  • Carpinus betulus - Shkoza e bardhë - në Evrop
  • Carpinus caroliniana
  • Carpinus cordata
  • Carpinus fargesii
  • Carpinus laxiflora
  • Carpinus japonica
  • Carpinus orientalis
  • Carpinus tschonoskii
  • Carpinus turczaninowii

Shiko dhe këtë

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autorët dhe redaktorët e Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia emerging languages

Carpinus: Brief Summary ( Bósnia )

fornecido por wikipedia emerging languages

Carpinus je rod grabova iz porodice Betulaceae. Porijeklo imena mu nije pouzdano utvrđeno; smatra se da proizilazi od keltskih riječi karr = drvo) + penne = glava, što je bilo staro ime za grab kod Rimljana, ili dolazi od grčkog karpinos (= plodonosan). Svi grabovi imaju tvrdo drvo, sa stablom . Ove cvjetnice uključuju 30–40 priznatih vrsta, koje se javljaju u većem dijelu umjerenih područja Sjeverne hemisfere. Carpinus betulus može se naći u Evropi Turskoj i Ukrajini.

Najvažnija vrsta je obični grab (Carpinus betulus), koji ima veoma tvrdo drvo, žilavo i teško za cjepanje, pa se koristi za izradu raznog alata, kao i za ogrjev. Druga poznata vrsta bjelograb ili bijeli grab (Carpinus orientalis); drvo niskog rasta, ali također čvrsto, pa se koristi u stolarstvu.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autori i urednici Wikipedije
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia emerging languages

Carpinus: Brief Summary ( Aragonesa )

fornecido por wikipedia emerging languages

Os carpins (scientificament, o chenero Carpinus) son un chenero d'árbols de fuella caduca en a familia Betulaceae, anque qualques autors el deseparan en chunto con Ostrya y Corylus (as avellaneras) en una altra familia, dita Corylaceae.

O chenero Carpinus enclui arredol de 30 u 40 especies, destribuitas arredol d'os territorios temperatos de l'hemisferio norte, especialment en l'este d'Asia, con o numer més alto d'ellas trobables en a China. En Europa no sen conoix si que dos especies, y una sola en Nordamerica, destacando-se-ne Carpinus carpe perque se ye quiesto cultivar coma árbol ornamental en parques y chardins en tot arredol d'o mundo.

As fuellas suyas son simples y de destribución alternas en a branca, con a ladera serrata que las fa de recordar muito en as fuellas d'os urmos d'as que son quasi que iguals y se i podereban trafucar de no estar perque os urmos las i tienen con a ladera inferior (per a on que se fusionan en o peciolo) con o perfil asimetrico mientres que en os carpins i son simetricas. As flors son deseparatas en diferents inflorescencias, masculinas d'una man, femeninas de l'altra, y la polenización se i fa per o viento. O fruito ye una nuez chiqueta («nucula») guardada per tres bractias follars, que gosan estar trilobulatas u simplas de forma oval, y per estar asimetricas fan que os luletz chiren en l'aire quan cayen de l'árbol ta tierra. A forma d'as bractias las fa clasificaderas per a especie.

Os carpins en as nuestras latitutz, quan son bordes, se gosan trobar asociatos en as faberas per compartir con ixes árbols, os fabos, muitas d'as suyas necesidatz d'humedat y habitat.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia emerging languages

Carpinus: Brief Summary ( Albanês )

fornecido por wikipedia emerging languages

Carpinus është grup i vogë i familjes Betulaceae. Në Shqip njihet si krrabe grabuje.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autorët dhe redaktorët e Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia emerging languages

Càrme ( Picard )

fornecido por wikipedia emerging languages

Càrme[1] o Càrne[2], Hétrésse (Carpinus)

Notes pi référinches

  1. http://www.languepicarde.fr/dico.html Variantes: carme, quérme, karme, carm', kerme, kèrme, querme
  2. Variantes: carne, karne, carn'
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia emerging languages

Càrme: Brief Summary ( Picard )

fornecido por wikipedia emerging languages

Càrme o Càrne, Hétrésse (Carpinus)

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia emerging languages

Grôbk ( Cassúbio )

fornecido por wikipedia emerging languages
 src=
Zwëczajny grôbk - òb zëmã

Grôbk (Carpinus) – to je szlach drzéwiãt z rodzëznë brzózkòwatëch (Betulaceae Gray). Na Kaszëbach rosce zwëczajny grôbk.

Bùtnowé lënczi

[1]


licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia emerging languages

Grôbk: Brief Summary ( Cassúbio )

fornecido por wikipedia emerging languages
 src= Zwëczajny grôbk - òb zëmã

Grôbk (Carpinus) – to je szlach drzéwiãt z rodzëznë brzózkòwatëch (Betulaceae Gray). Na Kaszëbach rosce zwëczajny grôbk.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia emerging languages

Karpino ( Ido )

fornecido por wikipedia emerging languages

Karpino esas Carpinus betulus granda arboro qua kreskas en foresti, e di qua ligno, harda, kompakta e blanka, demandesas por facaji da tornisti, karpentisti, veturifisti, e.c.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia emerging languages

Tchårnale ( Valão )

fornecido por wikipedia emerging languages
 src=
dintêyès foyes

Les tchårnales ou tchårneas ou tchånes, u tchårnalî, c’ est ene sôre d' åbe ki rshonne å faw (hesse). Mins ki crexhe moens hôt.

No d' l' indje e sincieus latén : Carpinus spp.

Li pus corante e l' Urope, c' est l' tchårnea ordinaire (Carpinus betulus).

Spårdaedje del sôre

Ele ni vént ki dins l' Dimeye Bole bijhrece, dins les payis mitan froeds.

End a ene cwarantinne di sôre. Deus e l' Urope, ene e l' Amerike bijhrece, mins toplin e l' Chine.

Hårdêye difoûtrinne

Scole so les tchårnales (ezès scoles di Bive)

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia emerging languages

Tchårnale: Brief Summary ( Valão )

fornecido por wikipedia emerging languages
 src= dintêyès foyes

Les tchårnales ou tchårneas ou tchånes, u tchårnalî, c’ est ene sôre d' åbe ki rshonne å faw (hesse). Mins ki crexhe moens hôt.

No d' l' indje e sincieus latén : Carpinus spp.

Li pus corante e l' Urope, c' est l' tchårnea ordinaire (Carpinus betulus).

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia emerging languages

Габер ( Macedônio )

fornecido por wikipedia emerging languages
 src=
Листови на белиот габер
 src=
Реси на јапонскиот габер

Габер (науч. Carpinus) — род релативно мало дрво од семејството брези (Betulaceae). Опфаќа 30–40 вида, застапени во северните умерени подрачја. Најмногу видови има во источна Азија, особено Кина. Во Европа виреат само два вида, а во Северна Америка само еден.

Во Македонија

Во Македонија се присутни обичниот габер, наречен и сабука или воденика (C.betulus), белиот габер (C. orientalis) и црниот габер (Ostrya carpinifolia), кој впрочем припаѓа на родот хмељогабер (Ostrya).[1] Од нив, природно е застапен само црниот.

Опис

Листовите се листопадни, наизменични и прости, со назабени рабови и долги од 3 до 10 см. Цветовите излегуваат напролет и имаат облик на виснати реси. Машките и женските се засебни, но растат на истото дрво (еднодомност). Плодот е мало оревче, долг 3–6 мм и сместен во прицветник (плодна лушпа). Прицветникот е малку несиметричен, со триделен или просто овален облик. Несиметричноста му овозможува да се врти додека патува со ветерот и така да стигне подалеку. Обликот на крилцата е пресуден во распознавањето на видовите. Секоја реса има по 10 до 30 семчиња.

Употреба

Габерот има многу тврдо дрво. Сушените талпи од срцевината имаат речиси бела боја, погодна за внатрешно уредување. Ретко се користи за столарија, бидејќи тешко се обработува. Од друга страна, токму поради цврстината, од габрово дрво се прават даски за сечење, рачки за алат, дна за рачни стругови, тркала за кочии, механизми за пијано. Во минатото од ова дрво се правеле запци за запченици во ветерниците. Денес од него се прават и паркети и шаховски фигури.

Видови

Поврзано

Наводи

  1. Габер“. Македонска енциклопедија , книга : стр. . (2009). Скопје: МАНУ.
  2. „Carpinus fangiana“. Rogers Trees and Shrubs.
  3. Dai, Jing; Sun, Bainian; Xie, Sanping; Lin, Zhicheng; Wu, Jingyu; Dao, Kequn (2013 г). A new species of Carpinus (Betulaceae) from the Pliocene of Yunnan Province, China. „Plant Systematics and Evolution“ том 299 (3): 643–658. doi:10.1007/s00606-012-0750-1.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Автори и уредници на Википедија
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia emerging languages

Габер: Brief Summary ( Macedônio )

fornecido por wikipedia emerging languages
 src= Листови на белиот габер  src= Реси на јапонскиот габер

Габер (науч. Carpinus) — род релативно мало дрво од семејството брези (Betulaceae). Опфаќа 30–40 вида, застапени во северните умерени подрачја. Најмногу видови има во источна Азија, особено Кина. Во Европа виреат само два вида, а во Северна Америка само еден.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Автори и уредници на Википедија
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia emerging languages

Hornbeam ( Inglês )

fornecido por wikipedia EN

Hornbeams are hardwood trees in the plant genus Carpinus in the birch family Betulaceae. The 30–40 species occur across much of the temperate regions of the Northern Hemisphere.

Origin of names

The common English name hornbeam derives from the hardness of the woods (likened to horn) and the Old English beam, "tree" (cognate with Dutch ‘’Boom’’ and German Baum).

The American hornbeam is also occasionally known as blue-beech, ironwood, or musclewood, the first from the resemblance of the bark to that of the American beech Fagus grandifolia, the other two from the hardness of the wood and the muscled appearance of the trunk and limbs.

The botanical name for the genus, Carpinus, is the original Latin name for the European species, although some etymologists derive it from the Celtic for a yoke.[2]

Taxonomy

Formerly some taxonomists segregated them with the genera Corylus (hazels) and Ostrya (hop-hornbeams) in a separate family, Corylaceae. However, modern botanists place Carpinus in the birch subfamily Coryloideae.[3][4] Species of Carpinus are often grouped into two subgenera Carpinus subgenus Carpinus and Carpinus subgenus Distegicarpus.

However, phylogentic analysis has shown that Ostrya likely evolved from a Carpinus ancestor somewhere in C. subg. Distegicarpus making Carpinus paraphyletic. The fossil record of the genus extends back to the Early Eocene, Ypresian of northwestern North America, with the species Carpinus perryae described from fossil fruits found in the Klondike Mountain Formation of Republic, Washington.[3]

Description

European hornbeam in Germany, during May.

Hornbeams are small to medium-sized trees, Carpinus betulus reaching a height of 32 m.[5]: 296  The leaves are deciduous, alternate, and simple with a serrated margin, and typically vary from 3 to 10 cm in length.

The flowers are wind-pollinated pendulous catkins, produced in spring. The male and female flowers are on separate catkins, but on the same tree (monoecious).

The fruit is a small nut about 3–6 mm long, held in a leafy bract; the bract may be either trilobed or simple oval, and is slightly asymmetrical. The asymmetry of the seedwing makes it spin as it falls, improving wind dispersal. The shape of the wing is important in the identification of different hornbeam species. Typically, 10–30 seeds are on each seed catkin.

Distribution

The 30–40 species occur across much of the temperate regions of the northern hemisphere, with the greatest number of species in east Asia, particularly China. Only two species occur in Europe, only one in eastern North America, and one in Mesoamerica.[1][6][7][8][9] Carpinus betulus can be found in Europe, Turkey and Ukraine.[10]

Associated insects

Hornbeams are used as food plants by the larvae of some Lepidoptera species, including autumnal moth, common emerald, feathered thorn, walnut sphinx, Svensson's copper underwing, and winter moth (recorded on European hornbeam) as well as the Coleophora case-bearers C. currucipennella and C. ostryae.[11]

Applications

Hornbeam trunk.

Hornbeams yield a very hard timber, giving rise to the name "ironwood".[12] Dried heartwood billets are nearly white and are suitable for decorative use. For general carpentry, hornbeam is rarely used, partly due to the difficulty of working it.

The wood is used to construct carving boards, tool handles, handplane soles, coach wheels, piano actions, shoe lasts, and other products where a very tough, hard wood is required.

The wood can also be used as gear pegs in simple machines, including traditional windmills.[12] It is sometimes coppiced to provide hardwood poles. It is also used in parquet flooring and for making chess pieces.

Species

Accepted species:[1]

References

  1. ^ a b c "Carpinus L., Sp. Pl.: 998 (1753)". World Checklist of Selected Plant Families. Royal Botanic Gardens, Kew.
  2. ^ Gledhill D. 1985. The Names of Plants. Cambridge University Press ISBN 0521366755
  3. ^ a b Pigg, K.B.; Manchester, S.R.; Wehr, W.C. (2003). "Corylus, Carpinus, and Palaeocarpinus (Betulaceae) from the Middle Eocene Klondike Mountain and Allenby Formations of Northwestern North America". International Journal of Plant Sciences. 164 (5): 807–822. doi:10.1086/376816. S2CID 19802370.
  4. ^ Forest, F.; Savolainen, V.; Chase, M. W.; Lupia, R.; Bruneau, A.; Crane, P. R. (2005). "Teasing apart molecular- versus fossil-based error estimates when dating phylogenetic trees: a case study in the birch family (Betulaceae)". Systematic Botany. 30 (1): 118–133. doi:10.1600/0363644053661850. S2CID 86080433.
  5. ^ Stace, C. A. (2010). New Flora of the British Isles (Third ed.). Cambridge, UK: Cambridge University Press. ISBN 9780521707725.
  6. ^ Flora of China, Vol. 4 Page 289, 鹅耳枥属 e er li shu, Carpinus Linnaeus, Sp. Pl. 2: 998. 1753.
  7. ^ Flora of North America, Vol. 3, Hornbeam, Carpinus Linnaeus, Sp. Pl. 2: 998. 1753; Gen. Pl. ed. 5, 432, 1754.
  8. ^ "Carpinus betulus L." Altervista Flora Italiana.
  9. ^ "2013 BONAP North American Plant Atlas. TaxonMaps". Biota of North America Program.
  10. ^ a b Carpinus betulus. 2.nd Ed., The Royal Horticultural Society, Dorling Kindersley Ltd, London, pp. 234, 235.
  11. ^ Miscellaneous Publication. U.S. Department of Agriculture. 1972. p. 297.
  12. ^ a b Archived at Ghostarchive and the Wayback Machine: Eichhorn, Markus; Haran, Brady (2011-12-01). "The Hornbeam's Heartbeat". test-tube.org.uk. University of Nottingham. Retrieved 2012-12-30.
  13. ^ "Carpinus fangiana". Rogers Trees and Shrubs. Archived from the original on 2011-07-15.
  14. ^ Dai, J.; Sun, B.; Xie, S.; Lin, Z.g; Wu, J.; Dao, K. (2013). "A new species of Carpinus (Betulaceae) from the Pliocene of Yunnan Province, China". Plant Systematics and Evolution. 299 (3): 643–658. doi:10.1007/s00606-012-0750-1. S2CID 16941126.
  15. ^ English Names for Korean Native Plants (PDF). Pocheon: Korea National Arboretum. 2015. p. 400. ISBN 978-89-97450-98-5. Archived from the original (PDF) on 25 May 2017. Retrieved 8 December 2016 – via Korea Forest Service.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EN

Hornbeam: Brief Summary ( Inglês )

fornecido por wikipedia EN

Hornbeams are hardwood trees in the plant genus Carpinus in the birch family Betulaceae. The 30–40 species occur across much of the temperate regions of the Northern Hemisphere.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EN

Karpeno ( Esperanto )

fornecido por wikipedia EO

Karpeno (Carpinus) estas betulaca genro de falfoliaj arboj, kiuj supraĵe similas al fago, sed kiuj estas pli parencaj al avelujo, kun glata, griza trunkoŝelo kaj kun malmola, flavblanka ligno, utiligata por maŝinoj, laboriloj kaj similaj.

La folioj estas ovoformaj, la randoj duoble segilaj. La floroj staras en amento. La frukto estas glano kun triparta flugila kupulo. Ĝi estas Mezvarma-Eŭropa arbo, kie ĝi aperas en arbaroj ofte kun kverko kaj fago. Ĝi estas malpli pretenda ol fago kaj bone toleras la ombron.

 src=
japana karpeno

Priskribo

Karpenoj estas somerverdaj arboj aŭ kelkfoje arbusto. La arboŝelo estas griza, glata aŭ skvameca. La brancoj estas maldikaj. Ne ekzistas pintaj burĝonoj. La flankaj burĝonoj situas strete al la branĉoj. La folioj staras alterne en du vicoj. La stipuloj estas deciduaj aŭ restas ĝis la folifalo en aŭtuno. La foliplato estas simpla, rande ĝi estas neregule duoble aŭ unuoble segildenta. La karpenoj estas monoikaj. La floraroj aperas kusamtempe kiel la folikreskon. La maskaj floraroj estas pendantaj amentoj. Ili havas nek perigonon nek antaŭfolio. Ili havas tri ĝis 12 stamenojn. La inaj floraroj staras vertikale. La ovario estas dufaka. La fruktoj fariĝas ĝis 15 centimetron longa spiko kun 1 ĝis 4 centimetron longaj tigoj. La fruktoj longas 3 ĝis 10 milimetron. Ĝi estas nuksoj. La kromosomnombro estas x=8.

 src=
eŭropa karpeno (Carpinus betulus)
 src=
amerika karpeno (Carpinus caroliniana)
 src=
korfolia karpeno (Carpinus cordata)
 src=
orienta karpeno (Carpinus orientalis)

Sistematiko kaj disvastigo

Karpenoj (Carpinus) estas genro de la familio de la Betulacoj (Betulaceae) en la ordo de la Fagaloj (Fagales). Ene de la Betulacoj la karpetoj formas kune kun Ostrya, korilo kaj la genro Ostryopsis la subfamilio Coryloideae). De kelkaj aŭtoroj ĝi estas rigardata kiel propra familio. La genron unuafoje priskribis Carl von Linné en sia verko Species Plantarumen la jaro 1753. La genra nomo Carpinus venis el la latina kaj jam la romianoj uzis tiun nomon por tiu planto. Kapeno-specioj estas disvastigitaj en Eŭropo ĝis Orienta Azio. Unu specio troviĝas en norda Ameriko, la amerika karpeno (Carpinus caroliniana) plian specio, la Carpinus tropicalis, hejmiĝas en Meksikio kaj meza Ameriko: Laŭ Flora of China (flaŭro de Ĉinujo) estas distingitaj ĉ. 50 specioj, el tiuj 33 hejmiĝas en Ĉinujo, 27 el tiuj nur tie. Agnoskitas la sekvantaj specioj[1]:

Uzado

La ligno de karpenoj ne estas valora materialo. Pro ĝia malmoleco ĝi tamen estas uzata por fari martelokapoj kaj ilteniloj.

Literaturo

  • Andreas Roloff, Andreas Bärtels: Flora der Gehölze. Bestimmung, Eigenschaften und Verwendung. Mit einem Winterschlüssel von Bernd Schulz. 3., korrigierte Auflage. Eugen Ulmer, Stuttgart (Hohenheim) 2008, ISBN 978-3-8001-5614-6, paĝo 158.
  • Jost Fitschen |Titel=Gehölzflora |Verlag=Quelle & Meyer |Ort=Wiebelsheim |Jahr=2007. ISBN=3-494-01422-1 |12a eldono. Paĝo 388

Referencoj

  1. [1] en World Checklist of Selected Plant Families (WCSP)
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Vikipedio aŭtoroj kaj redaktantoj
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EO

Karpeno: Brief Summary ( Esperanto )

fornecido por wikipedia EO

Karpeno (Carpinus) estas betulaca genro de falfoliaj arboj, kiuj supraĵe similas al fago, sed kiuj estas pli parencaj al avelujo, kun glata, griza trunkoŝelo kaj kun malmola, flavblanka ligno, utiligata por maŝinoj, laboriloj kaj similaj.

La folioj estas ovoformaj, la randoj duoble segilaj. La floroj staras en amento. La frukto estas glano kun triparta flugila kupulo. Ĝi estas Mezvarma-Eŭropa arbo, kie ĝi aperas en arbaroj ofte kun kverko kaj fago. Ĝi estas malpli pretenda ol fago kaj bone toleras la ombron.

Haagbeuk met vruchten.jpg Hainbuche.jpg Carpinus fruit.jpg  src= japana karpeno
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Vikipedio aŭtoroj kaj redaktantoj
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EO

Carpinus ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por wikipedia ES

Los carpes (Carpinus) son un género de árboles relativamente pequeños de madera dura, en la familia Betulaceae, aunque algunos botánicos separan a Corylus y a Ostrya en una segregada familia de Corylaceae. Las 30-40 especies se encuentran atravesando muchas de las regiones templadas del hemisferio norte, con la mayor cantidad de especies en el este de Asia, particularmente China. Solo dos especies son de Europa, y solo una en el este de Norteamérica.

Descripción

 src=
Frutos en amento de Carpinus betulus

Las hojas son caducifolias, alternas, simples con margen serrado, y varían de 3-10 cm en longitud. Las flores se polinizan con el viento; los amentos se producen en primavera. Las flores macho y hembra están en diferentes flores, en el mismo árbol (monoico). El fruto es una pequeña nuez de cerca de 3-6 mm de longitud, suspendida en una bráctea hojosa; la bráctea puede ser trilobulada o simple oval, y es ligeramente asimétrica. La asimetría de las alas de las semillas les produce un giro al caer, mejorando la dispersión por el viento. La forma del ala es importante en la identificación de diferentes especies. Hay de 10 a 30 semillas en cada amento.

Ecología

Esta especie es alimento de las larvas de algunas especies de Lepidoptera, incluyendo Epirrita autumnata, Hemithea aestivaria, Colotois pennaria, Amphipyra berbera, Operophtera brumata (registrada en Quercus palustris), y Coleophora C. currucipennella y C. ostryae.

El carpe oriental (Carpinus orientalis) es del sudeste de Europa y sudoeste de Asia, en sitios calurosos y secos a más bajas altitudes que C. betulus, es un árbol peqeuño, raramente supere 10 m de altura y frecuentemente es arbustiva. Tiene pequeñas hojas, de 3-5 cm long. Las semillas difieren de C. betulus en tener una simple bráctea (no trilobada), de cerca de 2 cm de longitud.

El carpe japonés (Carpinus japonica) es similar a C. orientalis en tener brácteas unilobadas, pero difiere en tener hojas más grandes, de 8-10 cm de longitud.

La especie norteamericana, carpe americano (Carpinus caroliniana) es similar a C. betulus en tamaño de hoja y en forma. La bráctea es trilobada, pero menos profunda que en C. betulus.

 src=
Copa de C. betulus en "Hockley Woods", Essex, RU

La madera es muy dura, tomando el nombre de madera de hierro, por ello poco usada debido a la dificultad de laboreo. Sin embargo se emplea para herramientas, ruedas de coches y demás situaciones de mucha fortaleza.

Taxonomía

El género fue descrito por Carlos Linneo y publicado en Species Plantarum 2: 998. 1753.[2]​ La especie tipo es: Carpinus betulus L.

Etimología

El nombre científico botánico para el género, Carpinus, es el nombre original en latín para la especie europea.

Especies

Los carpes están estrechamente emparentados con otras betuláceas, como los carpes lupulinos y los avellanos, pero la mayor parte de los autores siguen manteniéndolo como géneros separados. El género Carpinus incluye entre 30 y 35 especies. He aquí una selección de las especies más frecuentes:[3]

Referencias

  1. «Carpinus». Royal Botanic Gardens, Kew: World Checklist of Selected Plant Families. Consultado el 26 de diciembre de 2009.
  2. «Carpinus». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultado el 2 de septiembre de 2013.
  3. Siehe Artenliste bei Taxonomía GRIN para Plantas Archivado el 20 de enero de 2009 en Wayback Machine..

Bibliografía

  1. Flora of North America Editorial Committee, e. 1997. Magnoliidae and Hamamelidae. Fl. N. Amer. 3: i–xxiii, 1–590.
  2. Furlow. 2001. Betulaceae. In: W.D. Stevens, C. Ulloa Ulloa, A. Pool & O.M. Montiel (eds.). Fl. Nicaragua. Monogr. Syst. Bot. Missouri Bot. Gard. 85(1): 402–403.
  3. Molina Rosito, A. 1975. Enumeración de las plantas de Honduras. Ceiba 19(1): 1–118.
  4. Nee, M. 1981. Betulaceae. Fl. Veracruz 20: 1–20.
  5. Standley, P. C. & J. A. Steyermark. 1952. Betulaceae. In: P. C. Standley & J. A. Steyermark (eds.), Flora of Guatemala—Part III. Fieldiana, Bot. 24(3): 359–369.
  6. Stevens, W. D., C. Ulloa Ulloa, A. Pool & O. M. Montiel Jarquín. 2001. Flora de Nicaragua. Monogr. Syst. Bot. Missouri Bot. Gard. 85: i–xlii,.

 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores y editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ES

Carpinus: Brief Summary ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por wikipedia ES

Los carpes (Carpinus) son un género de árboles relativamente pequeños de madera dura, en la familia Betulaceae, aunque algunos botánicos separan a Corylus y a Ostrya en una segregada familia de Corylaceae. Las 30-40 especies se encuentran atravesando muchas de las regiones templadas del hemisferio norte, con la mayor cantidad de especies en el este de Asia, particularmente China. Solo dos especies son de Europa, y solo una en el este de Norteamérica.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores y editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ES

Valgepöök ( Estônio )

fornecido por wikipedia ET
Disambig gray.svg See artikkel räägib perekonnast; liigi kohta vaata artiklit Harilik valgepöök

Valgepöök (Carpinus L.) on puude perekond kaseliste sugukonnas.

Süstemaatika

Varasemad süstemaatikad paigutasid valgepöögi perekonna koos sarapuu (Corylus) ja humalpöögiga (Ostrya) eraldi sugukonda sarapuulised (Corylaceae), APG III süsteemi (2009) kohaselt kuulub valgepöök kaseliste sugukonda (Betulaceae).

Kirjeldus

 src=
Hariliku valgepöögi oks viljadega

Valgepöögid kasvavad 10–20, harva kuni 30 meetrit kõrgeks. Lehed on 3–10 cm pikad, saagja servaga. Isas- ja emasõied kasvavad samal puul, kuid ühel oksal on kõik õied samast soost. Valgepöök on tuultolmleja. Vili on väike, 3–6 mm pikk pähkel. Pähklid kasvavad kobaras, ühes kobaras tavaliselt 10–30 pähklit.

Levila

Valgepöögi perekonda kuulub 30–40 liiki, mis kasvavad põhjapoolkera parasvöötmes. Kõige rohkem liike kasvab Ida-Aasias, eriti Hiinas. Euroopas kasvab üksnes kaks liiki ja Põhja-Ameerika idaosas üks.

Eestis kasvatatakse ilupuuna harilikku valgepööki (Carpinus betulus L.), mis tavaliselt meie oludes ei õitse. Harilik valgepöök on atlantilisel kliimaperioodil olnud Eestis pärismaine.

Ökoloogia

Valgepöögil toituvad mitut liiki liblikate röövikud, näiteks Epirrita autumnata, Hemithea aestivaria, Colotois pennaria, Amphipyra berbera ja harilik külmavaksik.

Kasutamine

Valgepöögi puit on valkjashall. Kuivanud puidu keskmine tihedus on 750 kg/m3 ja Brinelli kõvadus 3,5 kgf/mm2. Puit kuivab aeglaselt ja kasvamise käigus võivad tekkida praod, sest kuivades väheneb puidu ruumala rohkem kui teistel puuliikidel. Lõikeriistaga on puitu raske töödelda. Ilma eritöötluseta peab puit hallitusele halvasti vastu. Poleerimise suhtes on ta kapriisne.

Valgepöögist valmistatakse muusikainstrumente, spooni, tisleritooteid ja parketti. Minevikus kasutati puitu masinaehituses, eriti süstikute valmistamiseks. Pöögiparketi tarvitamisel tuleb arvestada, et niiskudes ja kuivades muutub puidu ruumala rohkem kui teistel puuliikidel.

Liigid

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Vikipeedia autorid ja toimetajad
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ET

Valgepöök: Brief Summary ( Estônio )

fornecido por wikipedia ET

Valgepöök (Carpinus L.) on puude perekond kaseliste sugukonnas.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Vikipeedia autorid ja toimetajad
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ET

Xarma (zuhaitza) ( Basco )

fornecido por wikipedia EU

Xarma (Carpinus) Betulaceae familiako genero baten zuhaitzen izen arrunta da. Generoak 30–40 espezie ditu, Ipar hemisferioko eskualde epeletan bizi direnak. Gehienak ekialdeko Asian, batez ere Txinan, bizi dira. Europan espezie bi eta ekialdeko Ipar Amerikan beste bat bizi dira.

Espezie hautatuak

Erreferentziak

  1. Rogers Trees and Shrubs Carpinus fangiana.
  2. Dai, Jing; Sun, Bainian; Xie, Sanping; Lin, Zhicheng; Wu, Jingyu; Dao, Kequn (2013) «A new species of Carpinus (Betulaceae) from the Pliocene of Yunnan Province, China» Plant Systematics and Evolution 299 (3): 643–658 doi:10.1007/s00606-012-0750-1.
Biologia Artikulu hau biologiari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz.
(RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EU

Xarma (zuhaitza): Brief Summary ( Basco )

fornecido por wikipedia EU

Xarma (Carpinus) Betulaceae familiako genero baten zuhaitzen izen arrunta da. Generoak 30–40 espezie ditu, Ipar hemisferioko eskualde epeletan bizi direnak. Gehienak ekialdeko Asian, batez ere Txinan, bizi dira. Europan espezie bi eta ekialdeko Ipar Amerikan beste bat bizi dira.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EU

Valkopyökit ( Finlandês )

fornecido por wikipedia FI

Valkopyökit (Carpinus) on suku koivukasvien (Betulaceae) heimossa. Lajit ovat kesävihantia puita. Sukuun kuuluu 35–40 lajia, jotka kasvavat luonnonvaraisina pohjoisella pallonpuoliskolla.[1] Suurin lajimäärä esiintyy Itä-Aasiassa. Euroopassa kasvaa kaksi ja Pohjois-Amerikassa yksi laji.

Valkopyökit kasvavat hitaan alun jälkeen nopeasti jopa 25 m korkeiksi puiksi. Sileä- tai hammaslaitaiset lehdet ovat halkaisijaltaan noin 7 cm. Lehdet kellastuvat ja kuihtuvat syksyllä, mutta roikkuvat puussa vielä talvellakin. Rungon hopeanpurppurainen sävy auttaa erottamaan valkopyökit pyökkien suvusta.[1]

Joitakin lajeja kasvatetaan myös bonsaina.[1]

Lajeja

  • Carpinus betulus – euroopanvalkopyökki[2]
  • Carpinus caroliniana – karoliinanvalkopyökki (amerikkalainen laji)[2][3]
  • Carpinus cordata
  • Carpinus coreana
  • Carpinus faginea
  • Carpinus fargesii
  • Carpinus henryana
  • Carpinus japonica – japaninvalkopyökki[4]
  • Carpinus kawakamii
  • Carpinus laxiflora – idänvalkopyökki[2]
  • Carpinus orientalis
  • Carpinus polyneura
  • Carpinus tschonoskii
  • Carpinus turczaninovii – nikolainvalkopyökki
  • Carpinus viminea

Lähteet

  1. a b c Carpinus species / Hornbeams Bonsai4me
  2. a b c Ella Räty, Pentti Alanko: Viljelykasvien nimistö. Helsinki: Puutarhaliiton julkaisuja, 2004. ISBN 951-8942-57-9.
  3. Mustilan arboretum
  4. Räty, Ella (toim.): Viljelykasvien nimistö. Puutarhaliiton julkaisuja nro 363. Helsinki 2012. ISBN 978-951-8942-92-7

Aiheesta muualla

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedian tekijät ja toimittajat
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FI

Valkopyökit: Brief Summary ( Finlandês )

fornecido por wikipedia FI

Valkopyökit (Carpinus) on suku koivukasvien (Betulaceae) heimossa. Lajit ovat kesävihantia puita. Sukuun kuuluu 35–40 lajia, jotka kasvavat luonnonvaraisina pohjoisella pallonpuoliskolla. Suurin lajimäärä esiintyy Itä-Aasiassa. Euroopassa kasvaa kaksi ja Pohjois-Amerikassa yksi laji.

Valkopyökit kasvavat hitaan alun jälkeen nopeasti jopa 25 m korkeiksi puiksi. Sileä- tai hammaslaitaiset lehdet ovat halkaisijaltaan noin 7 cm. Lehdet kellastuvat ja kuihtuvat syksyllä, mutta roikkuvat puussa vielä talvellakin. Rungon hopeanpurppurainen sävy auttaa erottamaan valkopyökit pyökkien suvusta.

Joitakin lajeja kasvatetaan myös bonsaina.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedian tekijät ja toimittajat
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FI

Charme ( Francês )

fornecido por wikipedia FR

Carpinus

Carpinus, le Charme, est un genre d'arbres et d'arbustes de la famille des Bétulacées (anciennement de la famille des Corylacées qui est maintenant intégrée aux Bétulacées). Ce genre compte une trentaine d'espèces des régions tempérées de l'hémisphère nord, d'Asie mineure et d'Europe. Ils fournissent un excellent bois de chauffage, du bois de trituration et différents bois de service.

Une forêt constituée principalement de charmes est appelée une charmaie ou une charmeraie. Une allée de charmes taillés en topiaire est appelée charmille.

Étymologie

Le mot charme est issu du latin carpĭnus « charme commun ». Le terme est attesté pour la première fois vers 1170 chez Chrétien de Troyes dans Érec et Énide[1].

Caractéristiques générales

 src=
Feuille de charme commun.

Les charmes sont des arbres pouvant mesurer jusqu'à 25 mètres, à feuilles marcescentes, alternes, petites (de 3 à 10 cm de long), simples, avec le bord du limbe finement denté.

L'écorce de l'arbre est foncée et souvent grise. Elle est quelquefois marron.

 src=
Vieux charmes de la vieille forêt de Sababurg (Allemagne).
 src=
Tapis de racines anastomosées en pied d'un vieux charme du parc de Budley House (Lincolnshire, Angleterre).
 src=
Fruits du charme commun.

Les fleurs sont regroupées en inflorescences, en forme de chatons pendants, pollinisées par le vent. Les fleurs mâles et femelles se trouvent sur des chatons distincts mais les deux sexes sont présents sur chaque plante (espèce monoïque). Les fleurs mâles dépourvues de périanthe sont réduites aux étamines au nombre de 10 à 20. Les fleurs femelles ont un pistil constitué d'un ovaire à deux loges surmontés de deux stigmates et sont munies d'un calice.

Les fruits sont des akènes ligneux de 3 à 6 mm de long, attachés à une bractée en forme de feuille simple ou trilobée qui forme une aile favorisant leur dispersion. On trouve généralement de 10 à 30 graines par chaton.

Le tronc et les plus grosses branches sont parcourus de cannelures hélicoïdales très caractéristiques qui permettent de le distinguer assez facilement du hêtre. L'écorce a des taches blanches.

Phrase mnémotechnique

La denture des feuilles de charme (lors d'une comparaison avec le hêtre) est à l'origine d'une phrase mnémotechnique, dont il existe plusieurs variantes : « être à poil charme Adam », « le charme d'Adam, c'est d'être à poil », « le charme a les dents de voir le hêtre à poil », etc., que l'on doit comprendre comme « les charmes ont des feuilles dentées alors que les hêtres ont des feuilles poilues ».

Distribution

Les espèces de charme sont originaires des régions tempérées de l'hémisphère nord, principalement de l'Extrême-Orient et notamment de la Chine. Une seule espèce est d'origine nord-américaine (le charme d'Amérique) et deux sont européennes (le charme commun et le charme d'Orient). Il aime les terrains calcaire et argileux.

La plus grande charmeraie naturelle d'Europe est la forêt de la Hardt qui occupe l'est de la région mulhousienne.

Systématique

Principales espèces

Liste des espèces et sous-espèces

Selon World Checklist of Selected Plant Families (WCSP) (22 déc. 2010)[2] :

Utilisation

 src=
Charmille voutée de Theux (Belgique).

Le charme commun qui supporte bien la taille est fréquemment planté comme arbre d'ornement dans les parcs et jardins, et pour constituer des allées (charmilles) et des haies.

Le bois des charmes est très dur, dense, blanc et très fibreux. Son utilisation est néanmoins limitée par le fait qu'il est sensible à l'humidité qui provoque des attaques de champignons et dégradent ses qualités. Il est toutefois recherché pour les usages nécessitant un bois dur, comme les étals de boucher, des maillets ou des manches d'outils. Il ne vient jamais assez gros pour fournir de grandes pièces; on en faisait de bons essieux, des flèches et des timons. Il était surtout excellent dans les machines et dans les moulins, pour les alluchons, les fuseaux de lanterne, les leviers, les poulies, parce qu'il résiste très bien au frottement[3],[4].

Le charme est très apprécié comme bois de chauffage (excellentes braises) et en tournage. Son nom anglais, hornbeam, rappelle cette caractéristique du bois. Le charme d'Amérique porte aussi le nom de bois de fer (Ironwood).

Son charbon de bois était apprécié dans les forges. Le bois de chauffage étant vendu au volume, le charme est recherché étant donné sa forte densité d'autant plus qu'il a la réputation de bien "tenir" au feu.

Symbolique

Calendrier républicain

Notes et références

Voir aussi

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FR

Charme: Brief Summary ( Francês )

fornecido por wikipedia FR

Carpinus

Carpinus, le Charme, est un genre d'arbres et d'arbustes de la famille des Bétulacées (anciennement de la famille des Corylacées qui est maintenant intégrée aux Bétulacées). Ce genre compte une trentaine d'espèces des régions tempérées de l'hémisphère nord, d'Asie mineure et d'Europe. Ils fournissent un excellent bois de chauffage, du bois de trituration et différents bois de service.

Une forêt constituée principalement de charmes est appelée une charmaie ou une charmeraie. Une allée de charmes taillés en topiaire est appelée charmille.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FR

Crann sleamhain ( Irlandês )

fornecido por wikipedia GA

Is crann é an crann sleamhain.

 src=
Is síol é an t-alt seo. Cuir leis, chun cuidiú leis an Vicipéid.
Má tá alt níos forbartha le fáil i dteanga eile, is féidir leat aistriúchán Gaeilge a dhéanamh.


licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Údair agus eagarthóirí Vicipéid
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia GA

Carpinus ( Galego )

fornecido por wikipedia gl Galician

Carpinus é un xénero de plantas con flor pertencentes á familia betulaceae. Son arboriñas que acostuman recibir o nome de carpes.

É orixinario de Eurasia com dúas especies europeas e unha única especie na América do Norte. Na Península Ibérica atópase o carpe común tan só nunha extensión moi reducida do Pireneo no País Vasco porén os estudos polínicos evidencian a súa presenza moito máis extensa durante o paleolítico.

Conta cunhas 30 ou 40 especies moitas delas na China.

 src=
Carpe con froitos.

As especies do xénero Carpinus son árbores caducifolias de talle mediano. As follas teñen unha disposición alternada e son simples cos marxes dentados de até 10 cm de longo. As flores son en candeas cos sexos separados na mesma planta. O froito é unha núcula miúda con diversas sementes.

A madeira do carpe é máis dura ca do carballo e moi apreciada en ebanistaría.

Notas

Véxase tamén

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores e editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia gl Galician

Carpinus: Brief Summary ( Galego )

fornecido por wikipedia gl Galician

Carpinus é un xénero de plantas con flor pertencentes á familia betulaceae. Son arboriñas que acostuman recibir o nome de carpes.

É orixinario de Eurasia com dúas especies europeas e unha única especie na América do Norte. Na Península Ibérica atópase o carpe común tan só nunha extensión moi reducida do Pireneo no País Vasco porén os estudos polínicos evidencian a súa presenza moito máis extensa durante o paleolítico.

Conta cunhas 30 ou 40 especies moitas delas na China.

 src= Carpe con froitos.

As especies do xénero Carpinus son árbores caducifolias de talle mediano. As follas teñen unha disposición alternada e son simples cos marxes dentados de até 10 cm de longo. As flores son en candeas cos sexos separados na mesma planta. O froito é unha núcula miúda con diversas sementes.

A madeira do carpe é máis dura ca do carballo e moi apreciada en ebanistaría.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores e editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia gl Galician

Grab ( Croato )

fornecido por wikipedia hr Croatian

Grab (lat. Carpinus), Rod korisnog, uresnog drveća iz porodice Betulaceae.

Ime roda nije 100% utvrđeno, dolazi možda od keltskih rijeći karr (drvo) i penne (glava), što je bilo staro ime za grab kod Rimljana, ili dolazi od grčkog karpinos (plodonosan).

Najvažnija vrsta obični grab (C. betulus), iznimno je tvrdo, žilavo je i teško ga je rascjepšit, pa se koristi za izradu raznog alata, pa i za ogrjev[1]. Druga poznata vrsta bjelograb ili bijeli grab (C. orientalis), niskog je rasta, ali također čvrsto, pa se koristi u stolarstvu.[2]

Vrste

  1. Carpinus betulus
  2. Carpinus caroliniana
  3. Carpinus chuniana
  4. Carpinus cordata
  5. Carpinus dayongiana
  6. Carpinus eximia
  7. Carpinus faginea
  8. Carpinus fangiana
  9. Carpinus fargesiana
  10. Carpinus firmifolia
  11. Carpinus hebestroma
  12. Carpinus henryana
  13. Carpinus japonica
  14. Carpinus kawakamii
  15. Carpinus kweichowensis
  16. Carpinus laxiflora
  17. Carpinus lipoensis
  18. Carpinus londoniana
  19. Carpinus luochengensis
  20. Carpinus mengshanensis
  21. Carpinus microphylla
  22. Carpinus mollicoma
  23. Carpinus monbeigiana
  24. Carpinus omeiensis
  25. Carpinus orientalis
  26. Carpinus paohsingensis
  27. Carpinus polyneura
  28. Carpinus pubescens
  29. Carpinus purpurinervis
  30. Carpinus putoensis
  31. Carpinus rankanensis
  32. Carpinus rupestris
  33. Carpinus schuschaensis
  34. Carpinus shensiensis
  35. Carpinus shimenensis
  36. Carpinus tientaiensis
  37. Carpinus tropicalis
  38. Carpinus tsaiana
  39. Carpinus tschonoskii
  40. Carpinus turczaninowii
  41. Carpinus viminea
Logotip Zajedničkog poslužitelja
Na Zajedničkom poslužitelju postoje datoteke vezane uz: Grab
Logotip Wikivrsta
Wikivrste imaju podatke o: Carpinus

Izvori

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autori i urednici Wikipedije
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia hr Croatian

Grab: Brief Summary ( Croato )

fornecido por wikipedia hr Croatian

Grab (lat. Carpinus), Rod korisnog, uresnog drveća iz porodice Betulaceae.

Ime roda nije 100% utvrđeno, dolazi možda od keltskih rijeći karr (drvo) i penne (glava), što je bilo staro ime za grab kod Rimljana, ili dolazi od grčkog karpinos (plodonosan).

Najvažnija vrsta obični grab (C. betulus), iznimno je tvrdo, žilavo je i teško ga je rascjepšit, pa se koristi za izradu raznog alata, pa i za ogrjev. Druga poznata vrsta bjelograb ili bijeli grab (C. orientalis), niskog je rasta, ali također čvrsto, pa se koristi u stolarstvu.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autori i urednici Wikipedije
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia hr Croatian

Hrab ( Sorábio superior )

fornecido por wikipedia HSB

Hrab[1][2][3] (Carpinus) je ród z podswójby lěskowych rostlinow (Coryloideae) znutřka swójby brězowych rostlinow (Betulaceae).

Po druhich žórłach su lěskowe rostliny swójska swójba (Corylaceae).

Wopis

Hraby su štomy abo kerki.

Zdónki a hałuzy su hładke a mustrowane.

Łopjena

Małke łopjena su w lěće zelene a rězane.

Kćenja

Kćenja steja we wisacych mickach, kotrež so zwjetša z łopjenami pokazuja. Muske kćenja nimaja žadyn perigon a předłopjeno a sedźa po jednym w pažach njesaceho łopjena . Žónske kćenja sedźa po porach w rozporach njesaceho łopjena; jich perigon je njenapadny, maja dwaj nitkoformowej, čerwjenej pěsće. Kóžde žónske kćenje je wot jejoformoweho abo třilapateho přikrywa wobdawane, kotryž so z njesaceho łopjena a wobě předłopjenow nastanje.

Płody

Płody su jednosymjenjowe, křidłate worjechi, kotrež steja w promjenjach.

Chromozomy

Chromozomowa ličba je n=8.

Rozšěrjenje

Hraby su wot Europy hač do wuchodneje Azije rozšěrjene, při čimž leži rozšěrjenske ćežišćo we wuchodnej Aziji. Jedna družina (Ameriski hrab) je w sewjernej Americe domjaca.

Systematika

Znutřka brězowych rostlinow tworja hraby hromadźe z blisko přiwuznymi rodami de:Hopfenbuchen (Ostrya) a lěskami (Corylus) podswójbu Lěskowych rostlinow (Coryloideae), kotrež bu wot někotrych awtorow tež jako swójska swójba wjedźena. Do roda Carpinus słuša 30 hač 35 družinow.

Wobsahuje sćěhowace družiny (wuběr)[4]:

Nóžki

  1. 1,0 1,1 Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 154.
  2. 2,0 2,1 W internetowym słowniku: Hainbuche
  3. 3,0 3,1 W internetowym słowniku: Weißbuche
  4. Hlej Lisćinu družinow při GRIN Taxonomy for Plants.

Literatura

  • Schück, Schuck, Stimm: Lexikon der Baum- und Straucharten. Nikol, Hamburg 2002, S. 95ff. ISBN 3-933203-53-8 (z němskeje wikipedije)

Žórło

Eksterne wotkazy

 src= Commons: Carpinus – Zběrka wobrazow, widejow a awdiodatajow
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia HSB

Hrab: Brief Summary ( Sorábio superior )

fornecido por wikipedia HSB

Hrab (Carpinus) je ród z podswójby lěskowych rostlinow (Coryloideae) znutřka swójby brězowych rostlinow (Betulaceae).

Po druhich žórłach su lěskowe rostliny swójska swójba (Corylaceae).

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia HSB

Agnbeykisættkvísl ( Islandês )

fornecido por wikipedia IS

Agnbeykisættkvísl (fræðiheiti: Carpinus) er ættkvísl trjáa í birkiætt (Betulaceae). Tegundirnar 30–40 eru um megnið af tempruðum svæðum norðurhvels.


Útbreiðsla

Tegundirnar 30–40 eru flestar í Austur-Asíu, sérstaklega Kína. Einungis tvær tegundir koma fyrir í Evrópu, ein í austur Norður-Ameríku og ein í Mið-Ameríku.[1][2][3][4][5] Carpinus betulus finnst í Evrópu, Tyrklandi og Úkraínu.[6]

Tegundir

Viðurkenndar[1]

  1. Carpinus betulus L.Agnbeyki - útbreitt um mestalla Evrópu; Tyrkland, Íran, Kákasus; slæðingur sumsstaðar í Bandaríkjunum.[6]
  2. Carpinus caroliniana Walter — - Quebec, Ontario, Austurhluti Bandaríkjanna
  3. Carpinus chuniana Hu - Guangdong, Guizhou, Hubei
  4. Carpinus cordata Blume — - Primorye, China, Korea, Japan
  5. Carpinus dayongiana K.W.Liu & Q.Z.Lin - Hunan
  6. Carpinus eximia Nakai - Korea
  7. Carpinus faginea Lindl. - Nepal, Himalayas of northern India
  8. Carpinus fangiana Hu[7] - Sichuan, Guangxi
  9. Carpinus hebestroma Yamam. - Taiwan
  10. Carpinus henryana (H.J.P.Winkl.) H.J.P.Winkl. - southern China
  11. Carpinus japonica Blume — - Japan
  12. Carpinus kawakamii Hayata - Taiwan, southeastern China
  13. Carpinus kweichowensis Hu - Guizhou, Yunnan
  14. Carpinus langaoensis Z. Qiang Lu & J. Quan Liu - Shaanxi, China
  15. Carpinus laxiflora (Siebold & Zucc.) Blume — Aka-shide hornbeam - Japan, Korea
  16. Carpinus lipoensis Y.K.Li - Guizhou
  17. Carpinus londoniana H.J.P.Winkl. - suður Kína, norður Indochina
  18. Carpinus luochengensis J.Y.Liang - Guangxi
  19. Carpinus mengshanensis S.B.Liang & F.Z.Zhao - Shandong
  20. Carpinus microphylla Z.C.Chen ex Y.S.Wang & J.P.Huang - Guangxi
  21. Carpinus mollicoma Hu - Tibet, Sichuan, Yunnan
  22. Carpinus monbeigiana Hand.-Mazz. - Tíbet, Yunnan
  23. Carpinus omeiensis Hu & W.P.Fang - Sichuan, Guizhou
  24. Carpinus orientalis Mill. — - Hungary, Balkans, Italy, Crimea, Turkey, Iran, Caucasus
  25. Carpinus paohsingensis W.Y.Hsia - China
  26. Carpinus polyneura Franch. - southern China
  27. Carpinus pubescens Burkill - China, Vietnam
  28. Carpinus purpurinervis Hu - Guizhou, Guangxi
  29. Carpinus putoensis W.C.Cheng — Putuo hornbeam - Zhejiang
  30. Carpinus rankanensis Hayata - Taiwan
  31. Carpinus rupestris A.Camus - Yunnan, Guangxi, Guizhou
  32. Carpinus shensiensis Hu - Gansu, Shaanxi
  33. Carpinus shimenensis C.J.Qi - Hunan
  34. Carpinus tengshongensis W.C.Cheng[8] - Zhejiang, en líklega útdauð
  35. Carpinus tropicalis (Donn.Sm.) Lundell - Mexico, Central America
  36. Carpinus tsaiana Hu - Yunnan, Guizhou
  37. Carpinus tschonoskii Maxim. — - Kína, Korea, Japan
  38. Carpinus turczaninowii Hance[9] - China, Korea, Japan
  39. Carpinus viminea Wall. ex Lindl. - Kína, Kórea, Himalayas, norður Indochina

Tilvísanir

  1. 1,0 1,1 „Carpinus L., Sp. Pl.: 998 (1753)“. World Checklist of Selected Plant Families. Royal Botanic Gardens, Kew.
  2. Flora of China, Vol. 4 Page 289, 鹅耳枥属 e er li shu, Carpinus Linnaeus, Sp. Pl. 2: 998. 1753.
  3. Flora of North America, Vol. 3, Hornbeam, Carpinus Linnaeus, Sp. Pl. 2: 998. 1753; Gen. Pl. ed. 5, 432, 1754.
  4. „Carpinus betulus L.“. Altervista Flora Italiana.
  5. „2013 BONAP North American Plant Atlas. TaxonMaps“. Biota of North America Program.
  6. 6,0 6,1 „Carpinus betulus“. 2.nd Ed., The Royal Horticultural Society, Dorling Kindersley Ltd, London, pp. 234, 235.
  7. „Carpinus fangiana“. Rogers Trees and Shrubs. Afrit af upprunalegu geymt þann 2011-07-15.
  8. Dai, Jing; Sun, Bainian; Xie, Sanping; Lin, Zhicheng; Wu, Jingyu; Dao, Kequn (2013). „A new species of Carpinus (Betulaceae) from the Pliocene of Yunnan Province, China“. Plant Systematics and Evolution. 299 (3): 643–658. doi:10.1007/s00606-012-0750-1.
  9. English Names for Korean Native Plants (PDF). Pocheon: Korea National Arboretum. 2015. bls. 400. ISBN 978-89-97450-98-5. Afrit af upprunalegu (PDF) geymt þann 25 May 2017. Sótt 8. desember 2016 – gegnum Korea Forest Service.

Ytri tenglar

Wikimedia Commons er með margmiðlunarefni sem tengist
Wikilífverur eru með efni sem tengist
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Höfundar og ritstjórar Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia IS

Agnbeykisættkvísl: Brief Summary ( Islandês )

fornecido por wikipedia IS

Agnbeykisættkvísl (fræðiheiti: Carpinus) er ættkvísl trjáa í birkiætt (Betulaceae). Tegundirnar 30–40 eru um megnið af tempruðum svæðum norðurhvels.

 src= Carpinus betulus


licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Höfundar og ritstjórar Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia IS

Carpinus ( Italiano )

fornecido por wikipedia IT

Carpinus L., 1753 è un genere di piante appartenente alla famiglia delle Betulacee.[1] Il genere comprende nel complesso 26 specie che colonizzano le aree temperate dell'emisfero boreale.

In Italia sono presenti le seguenti specie:

L'albero comunemente chiamato carpino nero o carpinella, anch'esso presente in Italia, non appartiene a questo genere, ma al genere affine Ostrya.

Descrizione

 src=
Foglie di carpino dalla tipica forma pieghettata
 src=
Frutti e relativa brattea

Il genere comprende specie con fiori maschili e femminili separati; le specie sono monoiche (cioè le infiorescenze maschili e femminili sono portati sul medesimo individuo). Le foglie sono caduche, alterne e dentate.

I frutti sono delle noci portate da una brattea fogliacea triloba (in Carpinus betulus L.) o con il margine profondamente serrato (in Carpinus orientalis Mill.), la forma della brattea è un elemento distintivo rispetto al carpino nero.

Tassonomia

In questo genere sono riconosciute 42 specie:

Ecologia

Prediligono, nell'Italia peninsulare, gli ambienti di collina, mentre al settentrione crescono anche in pianura. Generalmente, negli stessi boschi, si possono trovare mescolate una delle due specie di Carpinus con Ostrya, ma è molto raro che si mescolino tra loro le due specie di Carpinus.

Parente stretto dei carpini è il nocciolo (Corylus avellana L.).

Note

  1. ^ (EN) Carpinus L., su Plants of the World Online, Royal Botanic Gardens, Kew. URL consultato il 16 gennaio 2021.
  2. ^ Gian Lupo Osti, La macchia mediterranea, Milano, Mursia, 1986, p. 28, SBN ITICCUCFI015853.
  3. ^ Ruggero Tomaselli, La vegetazione forestale d'Italia, Roma, Ministero dell'Agricoltura e delle Foreste, 1973, p. 29, SBN ITICCUGEA024965.

Bibliografia

 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autori e redattori di Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia IT

Carpinus: Brief Summary ( Italiano )

fornecido por wikipedia IT

Carpinus L., 1753 è un genere di piante appartenente alla famiglia delle Betulacee. Il genere comprende nel complesso 26 specie che colonizzano le aree temperate dell'emisfero boreale.

In Italia sono presenti le seguenti specie:

Carpinus betulus L. (carpino bianco), albero tipico dell'Europa occidentale; Carpinus orientalis Mill. (carpino orientale, carpinello o, meno frequentemente, carpinella), piccolo albero diffuso invece nell'Europa orientale.

L'albero comunemente chiamato carpino nero o carpinella, anch'esso presente in Italia, non appartiene a questo genere, ma al genere affine Ostrya.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autori e redattori di Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia IT

Skroblas ( Lituano )

fornecido por wikipedia LT
Disambig.svg Kitos reikšmės – Skroblas (reikšmės).

Skroblas (Carpinus) – beržinių (Betulaceae) šeimos gentis. Lietuvoje daugiausia skroblynų yra šalies pietvakariuose (Suvalkija).

Charakteristika

Liemuo briaunotas, pilkas, žievė lygi. Laja tanki, be stiprių šakų. Žiedai žirginiuose, kurie iš pumpurų išsiskleidžia kartu su lapais; kiekvieną žiedą dengia kiaušiniška pažiedė, kurios pamate yra 4–12 kuokelių, perskeltais koteliais. Vaisius – riešutėlis, prisitvirtinęs prie gvildo pamato.

Rūšys

Gentyje yra apie 50 rūšių, paplitusių Europoje, R. Azijoje ir Š. Amerikoje. Lietuvoje auga 1 savaiminė rūšis.

 src=
Paprastojo skroblo lapai

Vikiteka

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Vikipedijos autoriai ir redaktoriai
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia LT

Skroblas: Brief Summary ( Lituano )

fornecido por wikipedia LT

Skroblas (Carpinus) – beržinių (Betulaceae) šeimos gentis. Lietuvoje daugiausia skroblynų yra šalies pietvakariuose (Suvalkija).

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Vikipedijos autoriai ir redaktoriai
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia LT

Carpinus ( Neerlandês; Flamengo )

fornecido por wikipedia NL

Carpinus is een geslacht van betrekkelijk kleine bomen in de Berkenfamilie (Betulaceae). Sommige botanici geven er echter de voorkeur aan om het geslacht samen met het geslacht Corylus en het geslacht Ostrya in de afzonderlijke hazelaarfamilie (Corylaceae) onder te brengen. Zelden ook in de familie Carpinaceae.

De wetenschappelijke geslachtsnaam is de oude Latijnse naam voor de haagbeuk (Carpinus betulus).

Beschrijving

De bomen zijn bladverliezend. De bladeren zijn afwisselend geplaatst, hebben een getande rand, en zijn 3 - 10 cm lang. De bloemen zijn door de wind bestoven katjes, die in het voorjaar verschijnen. De mannelijke en vrouwelijke bloemen komen aan verschillende katjes voor, maar wel aan eenzelfde boom.

De vruchten hebben de vorm van een klein nootje van 3-6 mm lang. De asymetrysche vorm van de zaadjes zorgt voor een ronddraaiend effect wanneer ze vallen. Dit zorgt bij wind voor een grotere verspreiding. De vorm van de vleugeltjes is belangrijk bij de identificatie.

Verspreiding

De 30-40 soorten van dit geslacht zijn verspreid over de gematigde zones van het noordelijk halfrond. De meeste soorten komen voor in Oost-Azië, vooral in China. Slechts twee soorten zijn inheems in Europa, en een in Noord-Amerika.

Ecologie

Ze worden gebruikt als voedselplant door de larven van verschillende insecten, waaronder de larven van een aantal Lepidoptera soorten zoals de Novemberspanner (Epirrita autumnata), Kleine zomervlinder (Hemithea aestivaria), Gepluimde spanner (Colotois pennaria), Schijn-piramidevlinder (Amphipyra berbera) en Kleine wintervlinder (Operophtera brumata) en de bladmineerders Coleophora currucipennella en Coleophora ostryae, waargenomen op de Europese haagbeuk).

Soorten

 src=
Carpinus laxiflora
 src=
Carpinus tschonoskii
  • De Haagbeuk (Carpinus betulus), is een kleine tot middelgrote boom, typisch zo'n 10-20 meter hoog met uitschieters tot 30 meter. Hij komt in heel Europa in het wild voor met uitzondering van grote delen van Scandinavië en het noorden van Groot-Brittannië. De bladeren worden 5-9 cm lang, de zaadjes hebben een 3-4 cm lange, drielippige schutblad.
  • De oosterse haagbeuk (Carpinus orientalis) komt in Zuidoost-Europa en Zuidwest-Azië voor. Men kan hem gewoonlijk aantreffen op hete, droge plaatsen en op lagere hoogten dan Carpinus betulus. De boom is kleiner; hij meet zelden meer dan 10 meter en blijft vaak zelfs struikachtig. Hij heeft ook kleinere bladeren, 3-5 cm lang. De zaden hebben ook een enkelvoudige schutblad, dus niet drielippig, die ongeveer 2 cm lang wordt.
  • De Japanse haagbeuk (Carpinus japonica) heeft evenals de oosterse haagbeuk een enkelvoudige zaadschutblad, maar verschilt hiervan door haar 8-10 cm lange bladeren.
  • De Noord-Amerikaanse soort (Carpinus caroliniana) lijkt op Carpinus betulus in bladvorm en afmeting. Ook het zaadschutblad is drielippig, maar minder diep ingesneden dan bij haar Europese soortgenoot.
  • Carpinus cordata
  • Carpinus fargesii
  • Carpinus laxiflora
  • Carpinus tschonoskii
  • Carpinus turczaninowii

Gebruik

Het hout van de haagbeuk is erg hard, maar wordt niet veel gebruikt omdat ze moeilijk te bewerken is. Ze wordt wel gebruikt voor handvatten van gereedschap en andere toepassingen waar een taaie, harde houtsoort vereist is, zoals bij de staven in de schijflopen van windmolens.

De Engelse naam voor dit geslacht, "hornbeam", is afgeleid van de hardheid van het hout, via horn = hoorn en het Oudengelse beam = boom.

Externe links

Wikimedia Commons Zie de categorie Carpinus van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NL

Carpinus: Brief Summary ( Neerlandês; Flamengo )

fornecido por wikipedia NL

Carpinus is een geslacht van betrekkelijk kleine bomen in de Berkenfamilie (Betulaceae). Sommige botanici geven er echter de voorkeur aan om het geslacht samen met het geslacht Corylus en het geslacht Ostrya in de afzonderlijke hazelaarfamilie (Corylaceae) onder te brengen. Zelden ook in de familie Carpinaceae.

De wetenschappelijke geslachtsnaam is de oude Latijnse naam voor de haagbeuk (Carpinus betulus).

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NL

Agnbøkslekten ( Norueguês )

fornecido por wikipedia NO

Agnbøkslekten (Carpinus) er en slekt av løvtrær i bjørkefamilien.

De fleste artene er små, løvfellende trær, men noen blir bare busker. Barken er furete eller glatt. Bladene er spredte og enkelt- eller dobbelttannede. De er sambu og vindpollinerte, og hannraklene er gjemt i en knopp om vinteren, mens hunnraklene har lange skjell. Hver nøttefrukt er omgitt av et langt og et kort blad som er sammenvokst ved basis.

Slekten omfatter 37 arter i de tempererte og subtropiske strøkene på den nordlige halvkule, med flest arter i Øst-Asia og særlig i Kina, som har 27 endemiske arter. I Europa er det to arter, agnbøk og orientagnbøk. Ingen arter vokser vilt i Norge, men agnbøk finnes nordover til Danmark og Sør-Sverige. Agnbøk er mye brukt i hekker i Norge.

Det er vanlig å regne slekten til bjørkefamilien, men enkelte forskere velger å plassere agnbøkslekten sammen med hasselslekten (Corylus), humlebøkslekten (Ostrya) og Ostryopsis i en egen familie – Corylaceae (hasselfamilien).

Arter

Noen av artene i denne slekten er:

Litteratur

Eksterne lenker

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia forfattere og redaktører
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NO

Agnbøkslekten: Brief Summary ( Norueguês )

fornecido por wikipedia NO

Agnbøkslekten (Carpinus) er en slekt av løvtrær i bjørkefamilien.

De fleste artene er små, løvfellende trær, men noen blir bare busker. Barken er furete eller glatt. Bladene er spredte og enkelt- eller dobbelttannede. De er sambu og vindpollinerte, og hannraklene er gjemt i en knopp om vinteren, mens hunnraklene har lange skjell. Hver nøttefrukt er omgitt av et langt og et kort blad som er sammenvokst ved basis.

Slekten omfatter 37 arter i de tempererte og subtropiske strøkene på den nordlige halvkule, med flest arter i Øst-Asia og særlig i Kina, som har 27 endemiske arter. I Europa er det to arter, agnbøk og orientagnbøk. Ingen arter vokser vilt i Norge, men agnbøk finnes nordover til Danmark og Sør-Sverige. Agnbøk er mye brukt i hekker i Norge.

Det er vanlig å regne slekten til bjørkefamilien, men enkelte forskere velger å plassere agnbøkslekten sammen med hasselslekten (Corylus), humlebøkslekten (Ostrya) og Ostryopsis i en egen familie – Corylaceae (hasselfamilien).

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia forfattere og redaktører
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NO

Grab ( Polonês )

fornecido por wikipedia POL
 src= Ten artykuł dotyczy rodzaju drzew. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa. Wikisłownik Hasło w Wikisłowniku  src= Zobacz w Wikicytatach kolekcję cytatów o grabie
 src=
Starszy okaz grabu pospolitego

Grab (Carpinus L.) – rodzaj drzew z rodziny brzozowatych i podrodziny leszczynowych Coryloideae (w niektórych systemach klasyfikacyjnych okrytonasiennych wyłączany w odrębną rodzinę Stylocerataceae lub leszczynowatych). Na świecie występuje ok. 40[3] gatunków, przede wszystkim w Azji Wschodniej i Ameryce Północnej. W Polsce dziko rośnie tylko grab pospolity C. betulus. Niektóre gatunki bywają uprawiane[4].

Morfologia

Pokrój
Drzewa lub wysokie krzewy o gładkiej, nieznacznie spękanej, popielatej korze.
Pąki
Ostrokończyste, pokryte licznymi łuskami zachodzącymi na siebie dachówkowato.
Liście
Opadające na zimę, skrętoległe, eliptyczne do jajowatych, o wyraźnie zaznaczonych nerwach bocznych ("harmonijkowate").
Kwiaty
Rośliny jednopienne, kwiaty męskie 6 – 12 pręcikowe, bez okwiatu, z jedną łuską. Kwiaty żeńskie podparte przysadkami, które po przekwitnieniu silnie się rozrastają tworząc trójklapowe okrywy, do nich przyrośnięte są orzeszki.
Owoc
Spłaszczony, żeberkowany orzeszek, po dojrzeniu opadający razem z okrywami.

Systematyka

Synonimy taksonom.[2]

Ostrya J. Hill

Pozycja systematyczna według Angiosperm Phylogeny Website (aktualizowany system APG IV z 2016)

Rodzaj z rodziny brzozowate Betulaceae z rzędu bukowców Fagales, należącego do kladu różowych w obrębie okrytonasiennych. W obrębie rodziny zaliczany do podrodziny leszczynowych Coryloideae J. D. Hooker[1].

Pozycja w systemie Reveala (1993–1999)

Gromada okrytonasienne (Magnoliophyta Cronquist), podgromada Magnoliophyta Frohne & U. Jensen ex Reveal, klasa Rosopsida Batsch, podklasa oczarowe (Hamamelididae Takht.), nadrząd Juglandanae Takht. ex Reveal, rząd leszczynowce (Corylales Dumort.), rodzina Stylocerataceae (Pax) Takht. ex Reveal & Hoogland, plemię Carpineae A. DC., rodzaj grab (Carpinus L.)[5].

Wykaz gatunków[3][6]

Zastosowanie

Drewno grabu ma szerokie zastosowanie w różnych dziedzinach rzemiosła. Ze względu na swoją zwartość, bardzo dużą twardość i odporność na ścieranie stosowane m.in. do wytwarzania elementów drewnianych narzędzi stolarskich (korpusy strugów). Drewna grabu używa się również do produkcji pałek perkusyjnych oraz do wyrobu części mechanizmów młoteczkowych fortepianów (pianin).

Żywopłoty z przycinanych grabów były kiedyś w południowej Polsce powszechnie stosowane do grodzenia pól i sadów.

Przypisy

  1. a b Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2010-01-07].
  2. a b Index Nominum Genericorum. [dostęp 2009-01-22].
  3. a b Carpinus. W: The Plant List. Version 1.1 [on-line]. [dostęp 2019-03-02].
  4. Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
  5. Crescent Bloom: Systematyka rodzaju Carpinus (ang.). The Compleat Botanica. [dostęp 2009-01-22].
  6. Włodzimierz Seneta: Drzewa i krzewy liściaste. T. II. Callicarpa - Cytisus. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994. ISBN 83-01-11074-0.


 src= Zobacz w indeksie Słownika geograficznego Królestwa Polskiego hasło Grab
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia POL

Grab: Brief Summary ( Polonês )

fornecido por wikipedia POL
 src= Starszy okaz grabu pospolitego

Grab (Carpinus L.) – rodzaj drzew z rodziny brzozowatych i podrodziny leszczynowych Coryloideae (w niektórych systemach klasyfikacyjnych okrytonasiennych wyłączany w odrębną rodzinę Stylocerataceae lub leszczynowatych). Na świecie występuje ok. 40 gatunków, przede wszystkim w Azji Wschodniej i Ameryce Północnej. W Polsce dziko rośnie tylko grab pospolity C. betulus. Niektóre gatunki bywają uprawiane.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia POL

Carpinus ( Português )

fornecido por wikipedia PT

O Cárpino ou Carpino (nome científico Carpinus) é um género botânico pertencente à família Betulaceae. É um género de árvore relativamente pequeno de madeira dura. As 30 a 40 espécies encontram-se em muitas das regiões temperadas do hemisfério norte, com a maior quantidade de espécies no Este da Ásia, particularmente na China. Só duas espécies existem na Europa, e apenas uma no Este da América do Norte.[1]

Espécies

Classificação do gênero

Referências

  1. «pertencente à — World Flora Online». www.worldfloraonline.org. Consultado em 19 de agosto de 2020
 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores e editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia PT

Carpinus: Brief Summary ( Português )

fornecido por wikipedia PT

O Cárpino ou Carpino (nome científico Carpinus) é um género botânico pertencente à família Betulaceae. É um género de árvore relativamente pequeno de madeira dura. As 30 a 40 espécies encontram-se em muitas das regiões temperadas do hemisfério norte, com a maior quantidade de espécies no Este da Ásia, particularmente na China. Só duas espécies existem na Europa, e apenas uma no Este da América do Norte.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores e editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia PT

Hrab ( Eslovaco )

fornecido por wikipedia SK

Hrab (lat. Carpinus) je rod stromov z čeľade brezovité, ako aj drevo z tohto stromu alebo výrobok z tohto dreva. Do rodu hrab patrí asi 25 druhov listnatých stromov, ktoré dosahujú vek 120 – 150 rokov a rastú v miernom pásme na severnej pologuli. Na Slovensku rastie iba hrab obyčajný (Carpinus betulus) a ako pestovaný druh aj hrab východný (Carpinus orientalis). Mimo Slovenska rastie napr. hrab japonský (Carpinus japonica), hrab srdcovolistý (Carpinus cordata) a hrab karolínsky (Carpinus caroliniana).

Zdroj

Iné projekty

  • Spolupracuj na Commons Commons ponúka multimediálne súbory na tému Hrab
  • Spolupracuj na Wikidruhoch Wikidruhy ponúkajú informácie na tému Hrab
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autori a editori Wikipédie
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia SK

Hrab: Brief Summary ( Eslovaco )

fornecido por wikipedia SK
 src= Hrab obyčajný

Hrab (lat. Carpinus) je rod stromov z čeľade brezovité, ako aj drevo z tohto stromu alebo výrobok z tohto dreva. Do rodu hrab patrí asi 25 druhov listnatých stromov, ktoré dosahujú vek 120 – 150 rokov a rastú v miernom pásme na severnej pologuli. Na Slovensku rastie iba hrab obyčajný (Carpinus betulus) a ako pestovaný druh aj hrab východný (Carpinus orientalis). Mimo Slovenska rastie napr. hrab japonský (Carpinus japonica), hrab srdcovolistý (Carpinus cordata) a hrab karolínsky (Carpinus caroliniana).

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autori a editori Wikipédie
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia SK

Avenbokar ( Sueco )

fornecido por wikipedia SV

Avenbokar (Carpinus)[1][2] är ett släkte träd och buskar med cirka 25 arter i familjen björkväxter. Släktet förekommer i den tempererade delen av norra hemisfären och söderut till Indien till Iran.

I Sverige förekommer avenbok (C. betulus) naturligt.

Dottertaxa till Avenbokar, i alfabetisk ordning[1]

Bildgalleri

Källor

  1. ^ [a b] Roskov Y., Kunze T., Orrell T., Abucay L., Paglinawan L., Culham A., Bailly N., Kirk P., Bourgoin T., Baillargeon G., Decock W., De Wever A., Didžiulis V. (ed) (27 april 2014). ”Species 2000 & ITIS Catalogue of Life: 2014 Annual Checklist.”. Species 2000: Reading, UK. http://www.catalogueoflife.org/annual-checklist/2014/browse/tree/id/17102034. Läst 26 maj 2014.
  2. ^ ”Taxonomisk information – Släkte: Carpinus – avenbokar”. Dyntaxa. SLU – Sveriges LantbruksUniversitet. https://www.dyntaxa.se/Taxon/Info/1005773?changeRoot=True. Läst 9 december 2014.

Externa länkar

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia författare och redaktörer
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia SV

Avenbokar: Brief Summary ( Sueco )

fornecido por wikipedia SV

Avenbokar (Carpinus) är ett släkte träd och buskar med cirka 25 arter i familjen björkväxter. Släktet förekommer i den tempererade delen av norra hemisfären och söderut till Indien till Iran.

I Sverige förekommer avenbok (C. betulus) naturligt.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia författare och redaktörer
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia SV

Gürgen ( Turco )

fornecido por wikipedia TR

Gürgen (Carpinus), Betulaceae (huşgiller) familyasından Carpinus cinsini oluşturan girintili grimsi kabuklu gövdelere sahip ağaç ya da ağaççıklara verilen ad.

Carpinus betulus olarak adlandırılan türü, özellikle Avrupa, Türkiye ve Ukrayna'da yaygın olarak görülür ve soğuğa karşı oldukça dayanıklıdır.[1]

Yumurta biçimindeki yapraklarının kenarları dişlidir. Yaklaşık 1 cm uzunluğunda, sivri uçlu ve sert kabuklu meyveleri, yaprağı andıran üç toplu bir meyve örtüsüyle kaplıdır.

Trakya, Ege, Marmara Bölgesi, Kuzey Anadolu ve Doğu Anadolu Bölgesi'nde yayılış gösterir. Genellikle kuzey ve güney kıyı bölgelerimizin karışık ormanlarında bulunur.

Türkiye'de adi gürgen ve doğu gürgeni olmak üzere 2 tür bulunur.

Türleri

  • Carpinus mollicoma
  • Carpinus monbeigiana
  • Carpinus oblongifolia
  • Carpinus omeiensis
  • Doğu gürgeni (Carpinus orientalis)
  • Carpinus polyneura
  • Carpinus pubescens
  • Carpinus purpurinervis
  • Carpinus putoensis
  • Carpinus rankanensis
  • Carpinus rupestris
  • Carpinus shensiensis
  • Carpinus stipulata
  • Carpinus sungpanensis
  • Carpinus tientaiensis
  • Carpinus tsaiana
  • Chonowski gürgeni (Carpinus tschonoskii)
  • Carpinus tsunyihensis
  • Turkzaninov gürgeni (Carpinus turczaninowii)
  • Carpinus viminea

Kaynakça

  1. ^ A-Z Encyclopedia of Garden Plants, The Royal Horticultural Society, 2. Ed., London, 2003, pp. 234, 236
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia yazarları ve editörleri
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia TR

Gürgen: Brief Summary ( Turco )

fornecido por wikipedia TR

Gürgen (Carpinus), Betulaceae (huşgiller) familyasından Carpinus cinsini oluşturan girintili grimsi kabuklu gövdelere sahip ağaç ya da ağaççıklara verilen ad.

Carpinus betulus olarak adlandırılan türü, özellikle Avrupa, Türkiye ve Ukrayna'da yaygın olarak görülür ve soğuğa karşı oldukça dayanıklıdır.

Yumurta biçimindeki yapraklarının kenarları dişlidir. Yaklaşık 1 cm uzunluğunda, sivri uçlu ve sert kabuklu meyveleri, yaprağı andıran üç toplu bir meyve örtüsüyle kaplıdır.

Trakya, Ege, Marmara Bölgesi, Kuzey Anadolu ve Doğu Anadolu Bölgesi'nde yayılış gösterir. Genellikle kuzey ve güney kıyı bölgelerimizin karışık ormanlarında bulunur.

Türkiye'de adi gürgen ve doğu gürgeni olmak üzere 2 tür bulunur.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia yazarları ve editörleri
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia TR

Граб (рід) ( Ucraniano )

fornecido por wikipedia UK

Опис

 src=
Стовбур старого граба звичайного
 src=
Листя граба східного

Дерева, рідше великі чагарники із поздовжньо-ребристими стовбурами, вкритими гладкою або трохи потрісканою сірою корою. Крона густа і не широка, каркас якої складається з відносно тонких гілок. Листорозміщення дворядне, чергове. Бруньки сидячі, гострі, вкриті лусочками. Листки прості, завдовжки 3-10 см, еліптичні або овальні, двічі зубчасті, з паралельно-пірчастим жилкуванням, у бруньці складчасті, з опадаючими прилистками.

Квітки роздільностатеві, однодомні, запилюються вітром, зібрані в суцвіття-сережки, що розпускаються одночасно з листям. Тичинкові квітки без оцвітини, в бічних вузкоциліндричних сережках з приквітковими лусками, складаються з 4-12 тичинок з тонкими, вгорі роздвоєними нитками та повністю розділеними, волосистими на верхівці пиляками. Маточкові квітки зібрані в малоквіткові верхівкові сережки, сидять попарно в пазухах дрібних, швидко опадаючих покривних лусочок. Кожна маточкова квітка складається з нижньої двогніздої зав'язі з двома довгими, ниткоподібними приймочками, розташованими на короткому стовпчику, що зростається з дрібною, ледь помітною оцвітиною.

Плоди — горішки у кількості 10-30, одногнізді, однонасінні, майже здерев'янілі, поздовжньо-ребристі. Вони сидять в основі листоподібної обгортки (плюски). Насіння не містить ендосперму, з м'ясистими при проростанні, надземними сім'ядолями.

Екологія та поширення

 src=
Чоловічі сережки граба Чоноскі
 src=
Жіночі квітки граба японського

Граб росте повільно, віддає перевагу достатньо зволоженим вапняним, пухким і плодючим ґрунтам; деякі види виносять сухі вапнякові ґрунти. Граби не виносять заболочених і кислих ґрунтів. За ступенем тіньовитривалості окремі види дуже різняться.

Граби розмножуються насінням і вегетативно. Плодоносять рясно і щорічно, утворюють рясну пневу поросль. Кореневі паростки утворюють рідко. Грабовим листям живляться гусінь деяких лускокрилих, в тому числі осіннього та зимового п'ядуна, пірамідальної совки.

Представники роду зростають в Північній півкулі: більшість видів в Азії, особливо в Китаї. В Європі відомі лише два види.

Згідно знахідкам викопних решток, рід був надзвичайно широко поширений в Євразії. З'являється в кінці третинного періоду в Азії і трохи пізніше в Європі, досягаючи найбільшого поширення в міоцені.

Значення і застосування

 src=
Стиглі плоди граба звичайного
 src=
Бонсай з Carpinus laxiflora

Застосовується граб для поодиноких і групових насаджень у парках, в топіарному мистецтві, для створення живоплотів, стін, альтанок. Всі види граба виносять стрижку і завдяки повільному росту тривалий час зберігають штучну форму крони. Граб може бути використаний для створення бонсаїв.

Деревина граба білувато-сіра, її густина в сухому стані становить 750 кг/м3. Твердість за Бріннеллем 3,5 кгс/мм2. Висушується повільно, можуть відбуватися розтріскування. Складний при обробці ріжучим інструментом. Без належної обробки погано протистоїть гнильним процесам. Примхливий при поліруванні, має високий коефіцієнт об'ємного висихання.

З деревини граба виготовляють музичні інструменти, шпон, токарні вироби, покриття для підлоги. Вона здавна застосовувалась в машинобудуванні, зокрема, для виготовлення ткацьких човників. Підлоги з грабового паркету сильно розсихаються внаслідок сезонних коливань вологості.[4].

Види

За відомостями сайту The Plant List рід налічує 41 вид:


Джерела

  1. Entry for Carpinus L.. NCU-3e. Names in current use for extant plant genera. Electronic version 1.0 (en). 24.09.1997. Архів оригіналу за 16.02.2012. Процитовано 08.02.2017.
  2. Genus: Carpinus L. // Germplasm Resources Information Network
  3. Флора СССР // Род 362. Граб — Carpinus L. — Том 5. — Стор. 254–262.(рос.)
  4. Граб (Carpinus) // ТОВ НВФ «ГЕОПРОМ»
  5. The Plant List. (англ.)

Посилання

  • Entry for Carpinus L.. NCU-3e. Names in current use for extant plant genera. Electronic version 1.0 (en). Sept 24, 1997. Архів оригіналу за 2012-02-16. Процитовано 2010-12-03.


licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Автори та редактори Вікіпедії
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia UK

Граб ( Russo )

fornecido por wikipedia русскую Википедию

Из древесины граба изготавливают музыкальные инструменты, шпон, токарные изделия, напольные покрытия. Издавна применялся в машиностроении, в частности, для изготовления ткацких челноков. Полы из грабового паркета сильно рассыхаются вследствие сезонных колебаний влажности.

Используется при создании бонсаев.

Классификация

Таксономия

Род Граб входит в подсемейство Лещиновые (Coryloideae) семейства Берёзовые (Betulaceae) порядка Букоцветные (Fagales).

Некоторые ботаники относят его к отдельному семейству Лещиновые (Corylaceae) вместе с лещиной (Corylus) и хмелеграбом (Ostrya).


ещё 7 семейств
(согласно Системе APG II) ещё 3 рода порядок Букоцветные подсемейство Лещиновые 41 вид отдел Цветковые, или Покрытосеменные семейство Берёзовые род
Граб
ещё 44 порядка цветковых растений
(согласно Системе APG II) ещё одно подсемейство, Берёзовые
(согласно Системе APG II)

Виды

Согласно данным Королевских ботанических садов Кью род насчитывает 41 вид:[5]

Carpinus caroliniana trunk.jpg
Doğu gürgeni-2.JPG
Carpinus tschonoskii8.jpg
Japanische Hainbuche.jpg
Carpinus fruit.jpg
Слева направо:
Ствол (Граб каролинский). Листья (Граб восточный). Мужские серёжки (Граб Чоноски). Женские цветки (Граб японский). Семена (Граб обыкновенный).

Примечания

  1. Об условности указания класса двудольных в качестве вышестоящего таксона для описываемой в данной статье группы растений см. раздел «Системы APG» статьи «Двудольные».
  2. По данным сайта GRIN (см. карточку растения).
  3. 1 2 Entry for Carpinus L. (англ.). NCU-3e. Names in current use for extant plant genera. Electronic version 1.0 (Sept 24, 1997). Проверено 3 декабря 2010. Архивировано 16 февраля 2012 года.
  4. По данным книги «Флора СССР» (см. раздел Литература).
  5. Species of Gagea (англ.) (лат.) (Проверено 28 октября 2010)
  6. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Русское название таксона — согласно следующему изданию:
    Шрётер А. И., Панасюк В. А. Словарь названий растений = Dictionary of Plant Names / Межд. союз биол. наук, Нац. к-т биологов России, Всерос. ин-т лек. и ароматич. растений Рос. сельскохоз. академии; Под ред. проф. В. А. Быкова. — Koenigstein: Koeltz Scientific Books, 1999. — С. 155. — 1033 с. — ISBN 3-87429-398-X.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Авторы и редакторы Википедии

Граб: Brief Summary ( Russo )

fornecido por wikipedia русскую Википедию
 src= Бонсай из граба редкоцветкового

Из древесины граба изготавливают музыкальные инструменты, шпон, токарные изделия, напольные покрытия. Издавна применялся в машиностроении, в частности, для изготовления ткацких челноков. Полы из грабового паркета сильно рассыхаются вследствие сезонных колебаний влажности.

Используется при создании бонсаев.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Авторы и редакторы Википедии

鹅耳枥属 ( Chinês )

fornecido por wikipedia 中文维基百科

详见内文

鹅耳枥或稱千金榆,是桦木科下属的一个,约40种,多为小型落叶乔木,广泛分布于北温带各地,种类以在东亚发现的为最多,在欧洲仅有两个,在北美洲仅有一个种。

以下為鹅耳枥屬的種:[1]

  1. Carpinus betulus L.
  2. Carpinus caroliniana Walter
  3. Carpinus chuniana Hu
  4. Carpinus cordata Blume
  5. Carpinus dayongiana K.W.Liu & Q.Z.Lin
  6. Carpinus eximia Nakai
  7. Carpinus faginea Lindl.
  8. Carpinus fangiana Hu[2]
  9. Carpinus hebestroma Yamam.
  10. Carpinus henryana (H.J.P.Winkl.) H.J.P.Winkl.
  11. Carpinus japonica Blume
  12. Carpinus kawakamii Hayata
  13. Carpinus kweichowensis Hu
  14. Carpinus laxiflora (Siebold & Zucc.) Blume
  15. Carpinus lipoensis Y.K.Li
  16. Carpinus londoniana H.J.P.Winkl.
  17. Carpinus luochengensis J.Y.Liang
  18. Carpinus mengshanensis S.B.Liang & F.Z.Zhao
  19. Carpinus microphylla Z.C.Chen ex Y.S.Wang & J.P.Huang
  20. Carpinus mollicoma Hu
  21. Carpinus monbeigiana Hand.-Mazz. -
  22. Carpinus omeiensis Hu & W.P.Fang
  23. Carpinus orientalis Mill.
  24. Carpinus paohsingensis W.Y.Hsia
  25. Carpinus polyneura Franch.
  26. Carpinus pubescens Burkill
  27. Carpinus purpurinervis Hu
  28. Carpinus putoensis W.C.Cheng
  29. Carpinus rankanensis Hayata
  30. Carpinus rupestris A.Camus
  31. Carpinus shensiensis Hu
  32. Carpinus shimenensis C.J.Qi
  33. Carpinus tengshongensis W.C.Cheng[3]
  34. Carpinus tropicalis (Donn.Sm.) Lundell
  35. Carpinus tsaiana Hu
  36. Carpinus tschonoskii Maxim.
  37. Carpinus turczaninowii Hance
  38. Carpinus viminea Wall. ex Lindl.

参考文献

  1. ^ 1.0 1.1 Kew World Checklist of Selected Plant Families
  2. ^ Carpinus fangiana. Rogers Trees and Shrubs. (原始内容存档于2011-07-15).
  3. ^ Dai, Jing; Sun, Bainian; Xie, Sanping; Lin, Zhicheng; Wu, Jingyu; Dao, Kequn. A new species of Carpinus (Betulaceae) from the Pliocene of Yunnan Province, China. Plant Systematics and Evolution. 2013, 299 (3): 643–658. doi:10.1007/s00606-012-0750-1.

外部連接

 src= 维基共享资源中相关的多媒体资源:鹅耳枥属  src= 查询維基詞典中的hornbeam src= 維基文庫有《大英百科第11版》的條目「Hornbeam」。
 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
维基百科作者和编辑
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia 中文维基百科

鹅耳枥属: Brief Summary ( Chinês )

fornecido por wikipedia 中文维基百科

鹅耳枥或稱千金榆,是桦木科下属的一个,约40种,多为小型落叶乔木,广泛分布于北温带各地,种类以在东亚发现的为最多,在欧洲仅有两个,在北美洲仅有一个种。

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
维基百科作者和编辑
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia 中文维基百科

シデ ( Japonês )

fornecido por wikipedia 日本語
曖昧さ回避 この項目では、植物について説明しています。紙の不要部分については「裁ち落とし」をご覧ください。
Question book-4.svg
この記事は検証可能参考文献や出典が全く示されていないか、不十分です。
出典を追加して記事の信頼性向上にご協力ください。2011年9月
クマシデ属 Allmend Zollikon - Henri Guisan Denkmal 2010-10-12 16-13-34.JPG
セイヨウシデ
分類クロンキスト体系 : 植物界 Plantae : 被子植物門 Magnoliophyta : 双子葉植物綱 Magnoliopsida 亜綱 : マンサク亜綱 Hamamelidae : ブナ目 Fagales : カバノキ科 Betulaceae : クマシデ属 Carpinus 学名 Carpinus 和名 クマシデ属 英名 Hornbeam

本文参照

シデ(四手、椣)は、カバノキ科クマシデ属(学名Carpinus)の総称である。

形態[編集]

広葉樹で何れも落葉性[1]。比較的小型の物が多く、10m未満の種もしばしば見られ樹高は最大でも20m程度。樹形は比較的低い位置から幹を分岐させ、しばしば株立ち状になる。樹皮は比較的滑らかで色は灰色系のものが多い。

  •  src=

    樹形C. betulus

  •  src=

    樹皮は平滑で灰色のものが多いC. orientalis

  •  src=

    老木では割れてくる種もある C. betulus

枝は左右ジグザグに伸びる(仮軸分枝)。葉は枝に左右交互に付き(互生)、葉脈は明らかな主脈が1本あり、そこから側脈を分岐させる形(羽状脈)である。縁には明らかな鋸歯があり、しばしば二重鋸歯となる[1]

  •  src=

    枝先

  •  src=

    葉は互生 C. betulus

花は一つの木に雄花と雌花を両方付ける(雌雄同株)。雄花は枝の途中から垂れ下がり、雌花は新しい枝の先端に出来る(頂生)。雄花・雌花共には花穂などと呼ばれる稲穂を思わせる形で、特に雄花は稲穂に似ている[1]。雌花はが発達し、ホップを思わせる形になる。苞は葉に似ており縁には鋸歯を持つ。種によって両側に鋸歯を持つもの、片側にしか鋸歯を持たないものがある。果実は外側に堅い殻を持ち(堅果)、果肉などは持たない。果実は翼を持たないが苞に包まれる。

  •  src=

    枝から垂れる雄花C. betulus

  •  src=

    雌花はホップを思わせる C. japonica

  •  src=

    雌花拡大 C. orientalis

  •  src=

    熟した果実 C. betulus

  •  src=

    苞に包まれた堅果 C. betulus

生態[編集]

温帯では広葉樹林の主要な構成種の一つである。湿潤肥沃な土地を好む種が多いが、乾燥貧栄養に耐える種も知られる。

何種類もの昆虫がシデを食べて暮らしている。

  •  src=

    発芽したC. betulus

名前と分類[編集]

和名のシデは神社注連縄鳥居や家の神棚に垂らす四手紙垂)とこの植物の花が似ていることに由来して名付けられたと言われる。英名hornbeamは動物の角(horn)の様な硬い木材と樹木を表す古英語「beam」に由来するとされる。中国名は鵞耳枥である

  •  src=

    垂れる雄花 C. laxiflora

  •  src=

    雄花(右)と雌花 C. betulus

  •  src=

    神棚の四手(紙垂

利用[編集]

景観[編集]

街路樹に使うことがある。盆栽等にも使われる。

木材[編集]

辺材と心材の区別が不明瞭。硬く重い(比重0.7-0.8)木で狂いやすく乾燥には気を使う。ほだ木、紡績木管、農具の柄、木工玩具などに使われる。耐朽性は低く、日本国鉄ではシデを枕木として使う場合は伐採後直ちに防腐処理を行うように求めていた[2]

食用[編集]

アゼルバイジャンなどでは肉詰め料理ドルマの皮にシデの葉を使う

  •  src=

    シデの葉で巻かれたドルマ

世界のシデ[編集]

北半球の温帯に30種程度が知られる。東アジア地域に多く、特に中国に多い。欧米産は少なく、ヨーロッパに2種、北アメリカに1種が知られるのみである。日本にはサワシバ、クマシデ、アカシデ、イヌシデ、イワシデの5種が分布する。

Carpinus betulus
ヨーロッパの広い範囲に分布。温暖な気候を好み、標高600m以下に ナラやブナと混生してはえると言う。
アメリカシデ Carpinus caroliniana
唯一アメリカ大陸に分布するシデでアメリカ東部に広く分布する。英名はブナに似ているということでblue-beech(青いブナ: アメリカシデはカバノキ科クマシデ属なので決してブナ科ブナ属のブナではないのだが、若い木の幹や枝は青みが買った灰色であるのでこう呼ぶのであろう)や木材の硬さに由来するironwood(硬い木)やmusclewood(筋肉の木)、American hornbeamなど。内陸産のものは大西洋岸産のものに比べて細長い葉を持ち変種扱いされる。アメリカの開拓民時代この枝を柄の中ほどから先方向に細く削いで先に折り曲げて柄となる枝にまとめ縛してり箒に使ったりする(参照:シートン著:「二人の小さな野蛮人」「芸術的博物学者の足跡(自叙伝)」「ウッドクラフトマニュアル」)
サワシバ Carpinus cordata
中国と日本(東日本)に分布。湿潤肥沃な土地を好み樹高12m、直径60cm程度に育つ。樹皮は灰褐色。種小名cordataは「心臓形の」の意味があり[3]、その名の通り葉は明らかな心臓形(ハート形)、葉脈は15以上ある。
Carpinus eximia
Carpinus fargesii
Carpinus hebestrom
クマシデ Carpinus japonica
日本特産種で本州から九州にかけて分布。葉の葉脈は多くサワシバに似るが、より細く細長い印象を与える。形も同じくハート型に成るが、サワシバが必ず全ての葉がハート型に成るのに対し、本種ではそう成らないことがしばしばある[1]。冬芽もサワシバに比べると鋭い[4]
Carpinus kawakamii
台湾に分布。種小名は台湾を探検した日本人植物学者川上瀧彌(1871-1915)に由来。
アカシデ Carpinus laxiflora
中国、朝鮮半島と日本に分布。樹高15mに達する。葉脈は少なめ、全体的にイヌシデに似るが若枝は無毛で果実は果苞に抱かれるという。果苞は片側にしか鋸歯を持たない[1]。和名の漢字表記は赤四手で枝が赤いことに因むとされる。種小名laxifloraは「疎らな花」の意味[3]
Carpinus orientalis
ヨーロッパ東部から中東にかけて分布。種小名orientalisは「東方の」の意味[3]
Carpinus putoensis
中国固有種。1930年に中国浙江省普陀山で発見された。1株しか見つかっておらず、中国で国家一級保護絶滅危惧種に指定されている。
Carpinus rankanensis
イヌシデ Carpinus tschonoskii
中国、朝鮮半島、日本(岩手県以南)に分布。樹皮は平滑、アカシデに似るが若枝には毛がある。果実に対して果苞が小さく、果実はほぼ露出した形となる。果苞は片側にしか鋸歯を持たない[1]
イワシデ Carpinus turczaninovii
中国、朝鮮半島と日本(西日本)に分布。乾燥によく耐え岩場に生えることから漢字表記は岩四手。若枝や葉柄には毛が目立つ。葉は他種に比べると明らかに小さく2-5cm程度。

出典[編集]

  1. ^ a b c d e f 北村四郎村田源(1980)原色日本植物図鑑 木本編2. 保育社. 大阪.
  2. ^ 日本林業技術者協会 (編). 1993. 新版 林業百科事典. 丸善. 東京.
  3. ^ a b c 豊国秀夫 編著.(2009) 復刻・拡大版植物学ラテン語辞典. ぎょうせい. 東京.
  4. ^ 斎藤新一郎(2009)フィールド版落葉広葉樹木図譜. 共立出版. 東京.

関連項目[編集]

 src= ウィキメディア・コモンズには、クマシデ属に関連するメディアがあります。  src= ウィクショナリーen:hornbeamの項目があります。

外部リンク[編集]

 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
ウィキペディアの著者と編集者
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia 日本語

シデ: Brief Summary ( Japonês )

fornecido por wikipedia 日本語

シデ(四手、椣)は、カバノキ科クマシデ属(学名:Carpinus)の総称である。

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
ウィキペディアの著者と編集者
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia 日本語

서어나무속 ( Coreano )

fornecido por wikipedia 한국어 위키백과

서어나무속은 자작나무과의 속이다.

약 30~40종이 있는데 북반구의 온난한 지역에 서식한다. 대부분의 종이 동아시아에 있고, 단 두 종이 유럽에, 한 종만 북아메리카 동부에 서식한다.

전부 갈잎나무이고 잎은 어긋나며 가장자리에 톱니가 있다. 암수한그루이며 꽃차례는 유이화서이다. 열매는 견과로 층층이 포개진다. 낱낱의 견과에 날개가 달려 있는데 그 모양에 따라 종이 구분된다. 보통 10-30개의 견과가 포개져 있다.

대한민국에는 다음과 같은 종이 있다.

 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia 작가 및 편집자