nomes no trilho de navegação
Јужни буки (науч. Nothofagus) — род од 35 видови дрва и грмушки умерената океанска до тропска клима на Јужната Полутопка - јужните делови на Јужна Америка (Чиле, Аргентина) и Австралазија (источна и југоисточна Австралија, Тасманија, Нов Зеланд, Нова Гвинеја и Нова Каледонија). Fossils have recently been found in Антарктикот[1].
Во минатото се сметало дека припаѓаат на фамилијата Буки, но денес е утврдено дека се генетски засебни и дека припаѓаат во своја сопствена фамилија Јужни буки (Nothofagaceae).
Листовите им се назабени или цели, зимзелени или листопадни. Плодот им е мал плоснат или триаголен орев, со по 2-7 орева во секое лежиште.
Разните видови јужни буки се храна за ларвите на молците од родот Aenetus, особено видовите A. eximia и A. virescens.
Многу единки на овие дрва се мошне стари, и се смета дека поради климатските промени низ вековите, јужните буки не би можеле да виреат така успешно како што вирееле тогаш.[2]
Во родот спаѓаат следниве отсеци:[3]
Ареалот околу јужниот Тихоокеански Обрач укажува на тоа дека распространувањето на родот датира од времето кога Антарктикот, Австралија и Јужна Америка биле поврзани во една голема копнена површина (суперконтинент) наречена Гондвана. [4]
Во Јужна Америка ареалот се протега на север сè до националниот парк Ла Кампана и планините Вискачас во средишниот дел на Чиле.[5]
Јужни буки (науч. Nothofagus) — род од 35 видови дрва и грмушки умерената океанска до тропска клима на Јужната Полутопка - јужните делови на Јужна Америка (Чиле, Аргентина) и Австралазија (источна и југоисточна Австралија, Тасманија, Нов Зеланд, Нова Гвинеја и Нова Каледонија). Fossils have recently been found in Антарктикот.
Во минатото се сметало дека припаѓаат на фамилијата Буки, но денес е утврдено дека се генетски засебни и дека припаѓаат во своја сопствена фамилија Јужни буки (Nothofagaceae).
Листовите им се назабени или цели, зимзелени или листопадни. Плодот им е мал плоснат или триаголен орев, со по 2-7 орева во секое лежиште.
Разните видови јужни буки се храна за ларвите на молците од родот Aenetus, особено видовите A. eximia и A. virescens.
Многу единки на овие дрва се мошне стари, и се смета дека поради климатските промени низ вековите, јужните буки не би можеле да виреат така успешно како што вирееле тогаш.
