nomes no trilho de navegação
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Tinwen wynebfelen (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: tinwennod wynebfelyn) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Myioborus pariae; yr enw Saesneg arno yw Yellow-faced redstart. Mae'n perthyn i deulu'r Telorion y Byd Newydd (Lladin: Paruliadae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn M. pariae, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r tinwen wynebfelen yn perthyn i deulu'r Telorion y Byd Newydd (Lladin: Paruliadae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Telor Semper Leucopeza semperi Telor Swainson Limnothlypis swainsonii
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Tinwen wynebfelen (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: tinwennod wynebfelyn) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Myioborus pariae; yr enw Saesneg arno yw Yellow-faced redstart. Mae'n perthyn i deulu'r Telorion y Byd Newydd (Lladin: Paruliadae) sydd yn urdd y Passeriformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn M. pariae, sef enw'r rhywogaeth.
Der Goldaugen-Waldsänger (Myioborus pariae) ist ein kleiner Singvogel aus der Gattung Myioborus in der Familie der Waldsänger (Parulidae). Das Verbreitungsgebiet befindet sich im nordöstlichen Venezuela. Von der IUCN wird die Art seit 2000 als „stark gefährdet“ (endangered) geführt.
Goldaugen-Waldsänger erreichen eine Körperlänge von 13 Zentimetern. Die Flügellänge beträgt beim Männchen 5,7 Zentimeter, beim Weibchen sind keine genauen Angaben bekannt. Adulte Goldaugen-Waldsänger und Jungvögel ab dem ersten Jahr haben ein rötlich braunes Kronengefieder, das restliche Kopfgefieder ist grau und das Oberseitengefieder ist leicht oliv verwaschen ebenfalls grau. Die breiten gelben Augenringe sind durch ein schmales gelbes Band über dem Vorderkopf miteinander verbunden und bilden dadurch eine prägnante Brille. Ein weiteres charakteristisches Merkmal sind die äußeren weißen Schwanzfedern. Die Flügel sind schwärzlich mit grauen Federrändern. Das Unterseitengefieder ist hellgelb und die Unterschwanzdecken und der Bürzel weiß. Schnabel und Beine sind ebenfalls schwärzlich. Das Weibchen ähnelt dem Männchen, eine genaue Beschreibung ist jedoch wie bei den juvenilen Exemplaren nicht bekannt.
Goldaugen-Waldsänger sind Standvögel. Das Verbreitungsgebiet befindet sich im Nationalpark Península de Paria und an angrenzenden Bergregionen auf der Halbinsel Paria im Bundesstaat Sucre im nordöstlichen Venezuela. Sie bewohnen einzeln oder paarweise die Randbereiche von Kaffeeplantagen, Wolkenwälder sowie feuchte Bergwälder auf dem Gipfel Cerro Azul, Cerro Patao, Cerro el Olvido und auf dem an der Grenze zum Nationalpark liegenden Gipfel Cerro Humo, meist in Höhen von 800 bis 1150 Metern. Früher kamen sie auch bis zu einer Höhe von 650 Metern vor. Oft sind sie dabei in Gesellschaft der Vogelarten Zuckervogel (Coereba flaveola) und Goldstirn-Vireo (Hylophilus aurantiifrons) zu sichten.
Sie ernähren sich überwiegend von Insekten und weiteren Wirbellosen. Teilweise lauern sie wie die Fliegenschnäpper auf vorbeifliegenden Insekten. Über die Bebrütungs- und Nestlingszeit gibt es keine genauen Untersuchungen.
Die IUCN listet die Art seit 2000 als „stark gefährdet“ (endangered). Hauptursache ist Lebensraumvernichtung. Die größte Population befindet sich auf den Berg Cerro Humo. 1948 wurde ein Einzeltier auf Cerro Azul gesichtet. Die genaue Populationszahl ist nicht bekannt, es wird jedoch angenommen, dass Goldaugen-Waldsänger in diesem Bereich noch vorkommen. Ein weiteres Einzeltier wurde 1988 auf Cerro El Olvido gesehen sowie eine kleine Gruppe 1999. Auch auf Cerro Patao soll sich eine kleine Population befinden, die genaue Anzahl ist jedoch unbekannt. Die Vogelschutzorganisation BirdLife International schätzt die Populationsgröße auf 2500 bis 10.000 Individuen.
Der Goldaugen-Waldsänger (Myioborus pariae) ist ein kleiner Singvogel aus der Gattung Myioborus in der Familie der Waldsänger (Parulidae). Das Verbreitungsgebiet befindet sich im nordöstlichen Venezuela. Von der IUCN wird die Art seit 2000 als „stark gefährdet“ (endangered) geführt.
The Paria whitestart (Myioborus pariae), also known as the Paria redstart, yellow-faced whitestart or yellow-faced redstart, is a species of bird in the family Parulidae. It is endemic to the Paria Peninsula in Venezuela, where it occurs in humid forests, especially near the edge. It is threatened by on-going habitat loss within its tiny range.
The Paria whitestart (Myioborus pariae), also known as the Paria redstart, yellow-faced whitestart or yellow-faced redstart, is a species of bird in the family Parulidae. It is endemic to the Paria Peninsula in Venezuela, where it occurs in humid forests, especially near the edge. It is threatened by on-going habitat loss within its tiny range.
La Flavvizaĝa parulio aŭ Paria parulio (Myioborus pariae), estas birdospecio de la familio de Paruliedoj kaj genro de Mjoboroj kiuj karakteras pro montrado de blankaj eksteraj vostoplumoj kaj havo de malhelaj supraj partoj kaj flavaj al ruĝaj subaj partoj. Ĝi estas endemia de la Paria Duoninsulo en Sucre, nordorienta Venezuelo, kie ĝi loĝas en humidaj arbaroj, ĉefe ĉe la bordoj. Temas pri malgranda populacio de nur 2,500 al 10,000 individuoj minacata pro pliiĝanta habitatoperdo en sia malgranda teritorio de 270 km².
Tiu malgranda parulio 13 cm longa havas kiel plej parto de samgenranoj malhelgrizajn suprajn partojn kaj blankajn eksterajn vostoplumoj. Ĉe tiu malhela fono rimarkindas tre ruĝecoranĝa (brikruĝeca) krono kaj sub ĝi videblas flavaj bridoj kaj okulringoj kiuj formas kvazaŭ okulvitrojn tute ĉirkaŭate de malhelgriza fajna strio; tiu flava bildo en vizaĝo nomigas la specion. La gorĝo kaj la resto de subaj partoj estas tre flavaj. La voĉo estas milda “ĉip”.
Tre simila estas la Ardezparulio, sed tiu ne havas la flavan vizaĝobildon kaj havas malhelan gorĝareon.
La Flavvizaĝa parulio aŭ Paria parulio (Myioborus pariae), estas birdospecio de la familio de Paruliedoj kaj genro de Mjoboroj kiuj karakteras pro montrado de blankaj eksteraj vostoplumoj kaj havo de malhelaj supraj partoj kaj flavaj al ruĝaj subaj partoj. Ĝi estas endemia de la Paria Duoninsulo en Sucre, nordorienta Venezuelo, kie ĝi loĝas en humidaj arbaroj, ĉefe ĉe la bordoj. Temas pri malgranda populacio de nur 2,500 al 10,000 individuoj minacata pro pliiĝanta habitatoperdo en sia malgranda teritorio de 270 km².
Tiu malgranda parulio 13 cm longa havas kiel plej parto de samgenranoj malhelgrizajn suprajn partojn kaj blankajn eksterajn vostoplumoj. Ĉe tiu malhela fono rimarkindas tre ruĝecoranĝa (brikruĝeca) krono kaj sub ĝi videblas flavaj bridoj kaj okulringoj kiuj formas kvazaŭ okulvitrojn tute ĉirkaŭate de malhelgriza fajna strio; tiu flava bildo en vizaĝo nomigas la specion. La gorĝo kaj la resto de subaj partoj estas tre flavaj. La voĉo estas milda “ĉip”.
Tre simila estas la Ardezparulio, sed tiu ne havas la flavan vizaĝobildon kaj havas malhelan gorĝareon.
La candelita de Paria (Myioborus pariae)[2] es una especie de ave paseriforme de la familia Parulidae endémica de Venezuela.
La candelita de Paria mide alrededor de 13 cm de largo.[3] El plumaje de sus partes superiores es de color gris oscuro, salvo las plumas laterales de su cola que son blancas, y su píleo que es de color castaño rojizo con bordes negruzcos. Presenta el lorum y el anillo ocular de color amarillo intenso, como el plumaje de sus partes inferiores, excepto la parte inferior de su larga cola, donde se alojan las plumas blancas cuando están plegadas. Su pico es negruzco y puntiagudo.
Se encuentra únicamente en la península de Paria, en el noreste de Venezuela, donde se encuentra en los bosques húmedos de los montes cercanos a la costa, entre los 700 y los 1150 metros de altitud.[3] Está amenazada por la pérdida de hábitat.
La candelita de Paria (Myioborus pariae) es una especie de ave paseriforme de la familia Parulidae endémica de Venezuela.
Myioborus pariae Myioborus generoko animalia da. Hegaztien barruko Parulidae familian sailkatua dago.
Myioborus pariae Myioborus generoko animalia da. Hegaztien barruko Parulidae familian sailkatua dago.
Keltarillikerttuli (Myioborus pariae)[2] on kerttulien heimoon kuuluva varpuslintu.
Keltarillikerttulia tavataan pienellä alueella Parian niemimaalla Venezuelan koillisosissa. Sen kannaksi arvioidaan 2 500–9 999 yksilöä. Laji on vähenemässä, ja se on luokiteltu erittäin uhanalaiseksi.[1]
Keltarillikerttuli (Myioborus pariae) on kerttulien heimoon kuuluva varpuslintu.
Myioborus pariae
La Paruline de Paria (Myioborus pariae) est une espèce de passereaux appartenant à la famille des Parulidae.
La Paruline de Paria se trouve uniquement dans la Péninsule de Paria dans le nord du Venezuela.
Cette paruline habite les forêts de nuage entre 800 m et 1 200 m d'altitude.
Myioborus pariae
La Paruline de Paria (Myioborus pariae) est une espèce de passereaux appartenant à la famille des Parulidae.
De geeloogzanger (Myioborus pariae) is een zangvogel uit de familie Parulidae (Amerikaanse zangers). Het is een bedreigde, endemische vogelsoort in noordoostelijk Venezuela. De vogel werd in 1949 door vader en zoon W.H. Phelps beschreven als een ondersoort van de bruinkapzanger (M. brunniceps).
De vogel is 13 cm lang. De vogel is van boven dof olijfkleurig grijsbruin, met een oranje kruin. De oorstreek is geel en het geel loopt door als een ring rond het oog als een soort bril. Van onder is de vogel geel, overgaand in witte onderstaartdekveren. De staartveren zijn zwart, de buitenste staartpennen zijn contrasterend wit.[2]
Deze soort is endemisch in noordoostelijk Venezuela, op het schiereiland Paria in de deelstaat Sucre. Het is een vogel van bos en struikgewas in bergachtige gebieden of bosranden, koffieplantages en secundair bos op hoogten tussen de 800 en 1150 m boven zeeniveau.[2]
De geeloogzanger heeft een zeer beperkt verspreidingsgebied en daardoor is de kans op uitsterven aanwezig. De grootte van de populatie werd in 2012 door BirdLife International geschat op 1500 tot 7000 volwassen individuen en de populatie-aantallen nemen af door habitatverlies. Het leefgebied wordt aangetast door ontbossing waarbij natuurlijk bos wordt omgezet in gebied voor agrarisch gebruik, vooral voor de teelt van tayer (Xanthosoma sagittifolium) en de aanleg van wegen. Om deze redenen staat deze soort als bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
Bronnen, noten en/of referentiesDe geeloogzanger (Myioborus pariae) is een zangvogel uit de familie Parulidae (Amerikaanse zangers). Het is een bedreigde, endemische vogelsoort in noordoostelijk Venezuela. De vogel werd in 1949 door vader en zoon W.H. Phelps beschreven als een ondersoort van de bruinkapzanger (M. brunniceps).
Myioborus pariae é uma espécie de ave da família Parulidae.
É endémica da Venezuela.
Os seus habitats naturais são: regiões subtropicais ou tropicais húmidas de alta altitude e plantações.[1]
Está ameaçada por perda de habitat.[1]
Myioborus pariae é uma espécie de ave da família Parulidae.
É endémica da Venezuela.
Os seus habitats naturais são: regiões subtropicais ou tropicais húmidas de alta altitude e plantações.
Está ameaçada por perda de habitat.
Pariavitstjärt[2] (Myioborus pariae) är en fågel i familjen skogssångare inom ordningen tättingar.[3] Den förekommer enbarti nordöstra Venezuela, i fuktiga regnskogar på Pariahalvön.[3] IUCN kategoriserar arten som starkt hotad.[1]
Wikimedia Commons har media som rör pariavitstjärt.
Wikispecies har information om Myioborus pariae.
Pariavitstjärt (Myioborus pariae) är en fågel i familjen skogssångare inom ordningen tättingar. Den förekommer enbarti nordöstra Venezuela, i fuktiga regnskogar på Pariahalvön. IUCN kategoriserar arten som starkt hotad.
Myioborus pariae là một loài chim trong họ Parulidae.[1]
