Citrobacter é un xénero de bacterias gramnegativas coliformes da familia Enterobacteriaceae.
As especies C. amalonaticus, C. koseri, e C. freundii só usan citrato como fonte de carbono (e de aí vén o seu nome). As especies de Citrobacter diferéncianse pola súa capacidade de converter triptófano en indol (C. koseri é a única especie do xénero que é indol positiva), fermentar lactosa, e usar o malonato.[2]
Citrobacter ten a capacidade de acumular uranio ao formar complexos fosfatados.[3]
Citrobacter e outras enterobacteriáceas son organismos potencialmente diazótrofos, é dicir, que poden fixar nitróxeno. C. freundii, xunto con outras enterobacteriáceas, foi atopada nos intestinos da mosca Ceratitis capitata e crese que alí podería realizar unha fixación do nitróxeno da que se aproveitaría simbioticamente o insecto.[4]
Estas bacterias poden encontrarse case en todas partes no solo, augas limpas e residuais etc. e tamén no intestino humano. Poden orixinar infeccións do tracto urinario, meninxite infantil e sepse, que moitas veces son infeccións nosocomiais (hospitalarias).[5][6]
Certas cepas de C. freundii teñen xenes ampC inducibles que codifican a resistencia ao antibiótico ampicilina e ás cefalosporinas de primeira xeración. Ademais, illados de mostras de Citrobacter poden ser resistentes a moitos outros antibióticos ao teren xenes de resistencia codificados en plásmidos.[7][8]
Citrobacter é un xénero de bacterias gramnegativas coliformes da familia Enterobacteriaceae.
As especies C. amalonaticus, C. koseri, e C. freundii só usan citrato como fonte de carbono (e de aí vén o seu nome). As especies de Citrobacter diferéncianse pola súa capacidade de converter triptófano en indol (C. koseri é a única especie do xénero que é indol positiva), fermentar lactosa, e usar o malonato.
Citrobacter ten a capacidade de acumular uranio ao formar complexos fosfatados.
Citrobacter e outras enterobacteriáceas son organismos potencialmente diazótrofos, é dicir, que poden fixar nitróxeno. C. freundii, xunto con outras enterobacteriáceas, foi atopada nos intestinos da mosca Ceratitis capitata e crese que alí podería realizar unha fixación do nitróxeno da que se aproveitaría simbioticamente o insecto.
