dcsimg

Stenotrophomonas maltophilia ( Polish )

provided by wikipedia POL
Systematyka Królestwo bakterie Typ Proteobakterie Klasa Gammaproteobakterie Rząd Xanthomonadales Rodzina Xanthomonadaceae Rodzaj Stenotrophomonas Gatunek S. maltophilia Nazwa systematyczna Stenotrophomonas maltophilia Palleroni & Bradbury 1993

Stenotrophomonas maltophiliagram ujemna, nieprzetrwalnikująca bakteria o niskiej zjadliwości, będąca przyczyną zakażeń oportunistycznych. Zaliczana jest do zwyczajowej grupy pałeczek niefermentujących. Wykazuje wysoką oporność na wiele antybiotyków.

Morfologia i fizjologia

Jest to bakteria o kształcie prostej pałeczki, w barwieniu metodą Grama barwi się na różowo (gramujemnie). Jest urzęsiona. Prowadzi ściśle tlenowy metabolizm (tlen jest ostatecznym akceptorem elektronów) oraz ma niskie wymagania pokarmowe. Kolonie mają z reguły kolor żółtawy. Na podłożu agarowym z dodatkiem krwi rosną dając lawendowe kolonie, które z czasem zmieniają barwę na żółtozieloną. Hodowla na tym podłożu ma charakterystyczny, intensywny zapach amoniaku. Optymalna temperatura do wzrostu S. maltophilia to 35 °C. Najważniejsze cechy odróżniające je od pozostałych pałeczek niefermentujących to brak oksydazy cytochromowej oraz zdolność do dekarboksylacji lizyny[1].

Epidemiologia

Bakteria występuje powszechnie w środowisku wilgotnym (gleba, rośliny, owoce, ścieki, woda). Jest izolowana także ze sprzętów szpitalnych, takich jak nawilżacze, respiratory, odsysacze lub środki dezynfekcyjne. Uważa się, że w przypadku skolonizowania szpitala, bakterii nie da się już z niego wyeliminować.

Chorobotwórczość

Bakteria jest w stanie wywołać chorobę tylko u pacjentów z osłabioną odpornością (AIDS, ciężka choroba podstawowa, stan po przeszczepie). U takich osób śmiertelność przekracza 40%[1]. Czynnikiem predysponującym jest dłuższa hospitalizacja, zastosowane rurki intubacyjne, cewniki (ze względu na tworzenie biofilmu), czy oddychanie za pomocą respiratora. Główne przypadki z których izolowano tą bakterię to: bakteriemia, zakażenie ran, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, infekcje dróg moczowych, zapalenie płuc[1]. Stenotrophomonas maltophilia znajduje się w pierwszej dziesiątce patogenów powodujących zakażenia wewnątrzszpitalne.

Czynniki zjadliwości

Leczenie

Antybiotykami zachowującymi aktywność jest kotrimoksazol, timentin oraz nowsze fluorochinolony. Karbapenemy pomimo swojej aktywności in vitro, nie działają in vivo i nie mogą być stosowane. Dzięki swojej oporności na wiele antybiotyków i zdolności do ich unieszkodliwiania i rozkładu, zakażenie Stenotrophomonas maltophilia sprzyja zakażeniu bardziej zjadliwymi drobnoustrojami.

Synonimy

  • Pseudomonas maltophilia (ex Hugh and Ryschenkow 1961) Hugh 1981
  • Xanthomonas maltophilia (Hugh 1981) Swings et al. 1983
  • Pseudomonas hibiscicola Moniz 1963
  • Pseudomonas beteli corrig. (Ragunathan 1928) Savulescu 1947

Przypisy

  1. a b c Szewczyk, Eligia., Diagnostyka bakteriologiczna, wyd. Wyd. 2 zm, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2013, ISBN 978-83-01-16060-9, OCLC 843395714 [dostęp 2018-10-20] .

Bibliografia

  • Antybiotykoterapia praktyczna. Danuta Dzierżanowska. ​ISBN 978-83-7522-013-1​. Wydanie IV. Strony 349-352
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visit source
partner site
wikipedia POL

Stenotrophomonas maltophilia: Brief Summary ( Polish )

provided by wikipedia POL

Stenotrophomonas maltophilia – gram ujemna, nieprzetrwalnikująca bakteria o niskiej zjadliwości, będąca przyczyną zakażeń oportunistycznych. Zaliczana jest do zwyczajowej grupy pałeczek niefermentujących. Wykazuje wysoką oporność na wiele antybiotyków.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visit source
partner site
wikipedia POL