Nocardia asteroides is a species of Nocardia.[1] It can cause nocardiosis, a severe pulmonary infection in immunocompromised hosts.[2]
Nocardia asteroides is a species of Nocardia. It can cause nocardiosis, a severe pulmonary infection in immunocompromised hosts.
Nocardia asteroides is een bacteriesoort behorende tot het geslacht Nocardia en valt onder de Nocardiaceae. Het is een gram-positieve, facultatief aerobe staafvormige bacterie. Het is een pathogene (ziekmakende) bacterie met een lage virulentie, die opportunistisch optreedt met mogelijk de ziekte Nocardiose tot gevolg.
De wijze van besmetting gebeurt in een meerderheid van de gevallen (80%[2]) door een invasieve longbesmetting door middel van inademing via de luchtwegen[3] en in een kleine minderheid van de gevallen (20%) door cellulitis[2]. In dit geval is er sprake van een verwonding die besmet raakt met voorgenoemde bacterie, zoals bij het prikken aan een doorn.[4]
Nocardiose, een ernstige systemische en opportunistische infectie die zich veelal manifesteert door een pneumonie die zich vervolgens uitbreidt naar de pleuraholte.
Bronnen, noten en/of referentiesNocardia asteroides is een bacteriesoort behorende tot het geslacht Nocardia en valt onder de Nocardiaceae. Het is een gram-positieve, facultatief aerobe staafvormige bacterie. Het is een pathogene (ziekmakende) bacterie met een lage virulentie, die opportunistisch optreedt met mogelijk de ziekte Nocardiose tot gevolg.
Nocardia asteroides – tlenowe, katalazo-dodatnie, Gram-dodatnie bakterie tworzące rozgałęzione strzępki[2]. Mogą tworzyć kredowobiałą grzybnię powietrzną oraz tworzyć konidia[2]. Są słabo kwasooporne (barwienie metodą Ziehla-Neelsena) ale odporne na lizozym[2]. W przypadku zakażenia powodują nokardiozę płucną, są również czynnikiem etiologicznym stopy madurskiej (maduromykozy)[2]. Reagują na leczenie sulfonamidami[3].
Nocardia asteroides – tlenowe, katalazo-dodatnie, Gram-dodatnie bakterie tworzące rozgałęzione strzępki. Mogą tworzyć kredowobiałą grzybnię powietrzną oraz tworzyć konidia. Są słabo kwasooporne (barwienie metodą Ziehla-Neelsena) ale odporne na lizozym. W przypadku zakażenia powodują nokardiozę płucną, są również czynnikiem etiologicznym stopy madurskiej (maduromykozy). Reagują na leczenie sulfonamidami.
