Pseudoscleropodium purum és una espècie de molsa que es considera com la típica dels ornaments de Nadal. És una molsa força gran, ja que pot créixer fins a 15 cm de llarg. És de la família dels Brachytheciaceae. És eucariota (Eukaryota).
Pseudoscleropodium purum és una espècie de molsa que es considera com la típica dels ornaments de Nadal. És una molsa força gran, ja que pot créixer fins a 15 cm de llarg. És de la família dels Brachytheciaceae. És eucariota (Eukaryota).
Lazovec čistý (Pseudocleropodium purum) je někdy nazýván dutolistec čistý. Kromě latinského názvu Pseudoscleropodium purum je užíváno i synonymum Scleropodium purum. Tento mech z čeledi baňatkovité, lze nalézt na severní polokouli a v Africe.[1]
Porosty lazovce vytváří volné poléhavé izolované trsy. Lesklé žlutozelené dvouřadě větvené lodyžky jsou dlouhé 5-15 cm. Žebro je jednoduché, někdy kratší a dvouramenné, dosahuje do poloviny lístku. 2-3 mm dlouhé lístky na lodyžce vyrůstají ve šroubovici a vzájemně se překrývají. Jsou slabě zvrásněné, mají zaokrouhlenou pilovitou špičku. Na hladkém 2-5 cm dlouhém červeném štětu vyrůstá válcovitá, lehce zakřivená tobolka. Z té se kuželovitým víčkem se zobánkem uvolňují výtrusy o velikosti 12-16 µm. Výtrusy mohou dozrávat i v zimě. Rostliny jsou dvoudomé.[1][2][3]
Roste v listnatých nebo světlých jehličnatých lesích od nížinných až po horské oblasti. Vyhledává polostinná stanoviště nejčastěji na okrajích lesů a u cest. Roste na vápnitých, jílovitých i písčitých, středně vlhkých půdách bohatých na živiny.[1][2]
Dříve byl lazovec čistý používán k výrobě kartáčů na čištění čepců a klobouků. V dnešní době se podobně jako jiné druhy mechů používá k monitoringu těžkých kovů v životním prostředí.[4][5]
Díky vydutým listům s krátkou nasazenou špičkou a poměrně krátkému žebru, jež jsou charakteristické pro tento druh, je téměř nezaměnitelný. Nejčastěji lze zaměnit s travníkem Schreberovým (Pleurozium schreberi), jehož lodyžka je na rozdíl od lazovce červenohnědá.[4]
Tento druh není vedený v Červeném seznamu ohrožených druhů.
Lazovec čistý (Pseudocleropodium purum) je někdy nazýván dutolistec čistý. Kromě latinského názvu Pseudoscleropodium purum je užíváno i synonymum Scleropodium purum. Tento mech z čeledi baňatkovité, lze nalézt na severní polokouli a v Africe.
Hulbladet fedtmos (Pseudoscleropodium purum) er et meget almindeligt mos i Danmark på jord i skove eller på åben græsklædt bund. Arten er tidligere blevet henført til slægten Scleropodium.
Hulbladet fedtmos (Pseudoscleropodium purum) er et meget almindeligt mos i Danmark på jord i skove eller på åben græsklædt bund. Arten er tidligere blevet henført til slægten Scleropodium.
Das Gemeine Grünstängelmoos (Pseudoscleropodium purum, Syn.: Scleropodium purum (Hedw.) Limpr.) ist ein Moos aus der Familie der Kurzbüchsenmoose und die einzige Art der Gattung Pseudoscleropodium.
Es handelt sich um ein sehr typisches Waldbodenmoos, das besonders für junge, aufgeforstete Wälder charakteristisch ist. Es wächst bevorzugt an nährstoffreichen, vom Menschen geschaffenen Standorten und wird durch Neuaufforstungen stark gefördert. Momentan vermehrt sich das Moos weitgehend vegetativ. Fruchtende Bestände werden in neuerer Zeit nur noch äußerst selten beobachtet, was wahrscheinlich durch die starke Luftverschmutzung hervorgerufen wird.
Es bildet oft ausgedehnte Rasen aus bis zu 15 cm langen Stämmchen. Diese sind relativ regelmäßig einfach gefiedert, was dem Moos ein recht auffallendes Aussehen gibt. Die Farbe schwankt zwischen gelbgrün, braungrün, grasgrün und dunkelgrün.
Die Blätter sind breit eiförmig und vorne mit einer kurzen Spitze. Die ungefähr bis zur Blattmitte reichende Blattrippe ist gegabelt oder von Grunde an doppelt. Die Blätter sind deutlich hohl und liegen entlang des Stämmchens so übereinander, dass unter ihnen ein abgeschlossener Hohlraum entsteht. Hierdurch wirken die Stämmchen wurmförmig oder geschwollen. Man geht davon aus, dass in diesem Hohlraum durch Kapillarwirkung Wasser entlanggeleitet werden kann.
Insgesamt ähnelt dieses Moos im Habitus dem Rotstängelmoos (Pleurozium schreberi). Bei diesem ist aber der Stängel selber deutlich rot verfärbt, während beim Grünstängelmoos der Stängel stets dieselbe Farbe wie die restliche Pflanze hat, jedoch niemals rötlich durch die Blätter hindurchschimmert.
Das Gemeine Grünstängelmoos kommt vor allem in Wäldern und an Waldrändern vor. Es gilt als Zeigerart für stickstoffreiche Waldböden. Im Allgemeinen zieht es saure Lehm- oder Sandböden vor. An passenden Standorten kann es Massenpopulationen bilden.
Es ist auf der ganzen Nordhemisphäre sowie auf Neuseeland und in Teilen Afrikas verbreitet. In Mitteleuropa ist es vom Flachland bis zur Waldgrenze weit verbreitet und häufig zu finden.
Das Gemeine Grünstängelmoos ist in der Lage, Schwermetalle und Stickstoff zu akkumulieren.[1] Da die Stickstoffkonzentration im Moosgewebe mit der Stickstoffdeposition bzw. der Stickstoffkonzentration im Niederschlagswasser korreliert, wird es zum aktiven Biomonitoring eingesetzt.[2] Ein Verfahren zur Erfassung der regionalen Stickstoffdeposition mittels Gemeinem Grünstängelmoos wurde mit der VDI-Richtlinie VDI 3957 Blatt 19 standardisiert.
Das Gemeine Grünstängelmoos (Pseudoscleropodium purum, Syn.: Scleropodium purum (Hedw.) Limpr.) ist ein Moos aus der Familie der Kurzbüchsenmoose und die einzige Art der Gattung Pseudoscleropodium.
Es handelt sich um ein sehr typisches Waldbodenmoos, das besonders für junge, aufgeforstete Wälder charakteristisch ist. Es wächst bevorzugt an nährstoffreichen, vom Menschen geschaffenen Standorten und wird durch Neuaufforstungen stark gefördert. Momentan vermehrt sich das Moos weitgehend vegetativ. Fruchtende Bestände werden in neuerer Zeit nur noch äußerst selten beobachtet, was wahrscheinlich durch die starke Luftverschmutzung hervorgerufen wird.
Blatt, Vergrößerung: 40x Laminazellen, Vergrößerung: 400xLammassammal (Pseudoscleropodium purum) on lehtisammallaji suikerosammalten heimossa (Brachytheciaceae). Sen levinneisyysaluetta ovat lauhkeat alueet sekä pohjoisella että eteläisellä pallonpuoliskolla. Pohjoismaissa lajia esiintyy hemiboreaalisella vyöhykkeellä.
Lammassammal kasvaa alustanmyötäisesti tai vähän kohenevasti. Versot ovat vaaleanvihreitä ja haarovat usein säännöllisesti sulkamaisesti tylppäpäisiksi haaroiksi. Lehdet kasvavat limittäin ja ovat soikeat, kuperat, ehytlaitaiset ja tylppäkärkiset. Itiöpesäkkeitä syntyy harvoin, itiöt ovat pieniä.
Lammassammal (Pseudoscleropodium purum) on lehtisammallaji suikerosammalten heimossa (Brachytheciaceae). Sen levinneisyysaluetta ovat lauhkeat alueet sekä pohjoisella että eteläisellä pallonpuoliskolla. Pohjoismaissa lajia esiintyy hemiboreaalisella vyöhykkeellä.
Lammassammal kasvaa alustanmyötäisesti tai vähän kohenevasti. Versot ovat vaaleanvihreitä ja haarovat usein säännöllisesti sulkamaisesti tylppäpäisiksi haaroiksi. Lehdet kasvavat limittäin ja ovat soikeat, kuperat, ehytlaitaiset ja tylppäkärkiset. Itiöpesäkkeitä syntyy harvoin, itiöt ovat pieniä.
Pseudoscleropodium purum, appelée aussi Mousse des jardiniers, est une espèce de bryophytes (mousses) de l’ordre des Hypnales.
Le nom Pseudoscleropodium vient du grec pseudēs, trompé pouspied, et sklêros rude, allusion à la soie (pied portant la capsule) rugueuse au toucher, Pseudo faisant référence à la classification classique qui faisait du genre Pseudoscleropodium un genre proche de Scleropodium. L'épithète spécifique purum signifie pur[1].
Plante vivace rampante, elle porte des rameaux arrondis, en disposition pennée. Les feuilles très recouvrantes sont appliquées contre la tige, concaves, apiculées et à nervure unique assez courte[2].
Selon Tropicos (19 juin 2013)[3] (Attention liste brute contenant possiblement des synonymes) :
Pseudoscleropodium purum, appelée aussi Mousse des jardiniers, est une espèce de bryophytes (mousses) de l’ordre des Hypnales.
Groot laddermos (Pseudoscleropodium purum) is een soort mos van het geslacht Pseudoscleropodium.
Het is een algemene bosbewonende soort van West- en Midden-Europa, die door de mens verspreid is over bijna de hele wereld.
De botanische naam Pseudoscleropodium is afkomstig uit het Oudgriekse ψευδής, pseudēs (vals), en van het zustergeslacht Scleropodium. De soortaanduiding purum is afkomstig van het Latijn en betekent 'zuiver'.
Het groot laddermos vormt losse zoden. De liggende stengel is groen gekleurd, tot 15 cm lang, geveerd vertakt, de zijtakken meestal in een plat vlak. De stengelblaadjes zijn geelgroen tot donkergroen, tot 3 mm lang, eirond, concaaf, met een licht gebogen spitsje. De nerf reikt tot halverwege het blad. De blaadjes liggen als dakpannen over elkaar heen en vormen een holle buis, waardoor takken opgezwollen lijken. Het is waarschijnlijk dat langs deze holte via capillaire werking water kan getransporteerd worden.
Het groot laddermos geeft tegenwoordig nog zeer zelden sporofyten. De verspreiding gebeurt voornamelijk vegetatief door het afscheuren van de stengels. Vermoedelijk heeft dit te maken met luchtverontreiniging.
Het groot laddermos groeit voornamelijk op zure, stikstofrijke bodems zoals leem- en zandbodems. In ijle bossen en bosranden, maar ook in grasland, grazige bermen en gazons. Op geschikte plaatsen kan het massaal voorkomen.
Het groot laddermos is oorspronkelijk afkomstig van de laaglanden en middelgebergten van West- en Midden-Europa, maar heeft zich via de mens verspreid naar alle continenten van het Noordelijk halfrond, Afrika en Nieuw-Zeeland. In Noord-Amerika wordt het als een invasieve soort gezien.
De oorzaak hiervan ligt waarschijnlijk bij het eertijdse gebruik van dit mos als verpakkingsmateriaal.
Bronnen, noten en/of referentiesGroot laddermos (Pseudoscleropodium purum) is een soort mos van het geslacht Pseudoscleropodium.
Het is een algemene bosbewonende soort van West- en Midden-Europa, die door de mens verspreid is over bijna de hele wereld.
Pseudoscleropodium purum là một loài Rêu trong họ Brachytheciaceae. Loài này được (Hedw.) M. Fleisch. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1923.[1]
Pseudoscleropodium purum là một loài Rêu trong họ Brachytheciaceae. Loài này được (Hedw.) M. Fleisch. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1923.