Die variable, monözische Gegensätzliche Armleuchteralge (Chara contraria) ist eine Armleuchteralge aus der Familie der Characeae.
Die Gegensätzliche Armleuchteralge besiedelt hauptsächlich klare, mesotrophe Seen. Dort kommt sie meist zwischen 2 m und 5 m Tiefe vor, wobei sie stets tiefere Bereiche als die recht ähnliche Gewöhnliche Armleuchteralge besiedelt. Einige Exemplare wurden auch schon in Tiefen von bis zu 20 m gefunden, die dann jedoch kleinwüchsige Kümmerformen sind. Die Alge kommt häufig in Mischbeständen mit anderen Chara-Arten vor. Die Gegensätzliche Armleuchteralge kommt fast weltweit außer in den Tropen und Subtropen vor. Auf der Nordhalbkugel ist sie jedoch häufiger. Ihre Hauptverbreitung erreicht sie in den gemäßigten Breiten in Skandinavien, Mitteleuropa und Teilen Asiens. Auf der Iberischen Halbinsel und Italien befindet sich ihr südlichstes Vorkommen in Europa.
Die Gegensätzliche Armleuchteralge besiedelt in der Schweiz hauptsächlich flache bis mitteltiefe (1 [1]
Die Gegensätzliche Armleuchteralge ähnelt der Gewöhnlichen Armleuchteralge (Chara vulgaris), wird jedoch nur etwa 10 bis 40 cm lang und besitzt einen ca. 0,7 mm dicken Spross. Auch sie ist während des Alterns immer stärker mit Kalk inkrustiert. Die Äste stehen meist zu 6 oder 8 im Quirl. Selten kommen auch 12 vor, die dann jedoch meist nur an älteren Sprossen stehen. 4 berindete Äste des Quirls bilden häufig kleine (meist 5) Blättchen aus, woran die Gametangien mit Oogonien und Oosporen ausgebildet werden. Die vorderen Blättchen sind oft länger als das Oogon, die hinteren sind deutlich kürzer. Die Internodien sind meist 2- bis 4-mal so lang wie die verzweigten Seitensprosse. Die Rinde ist diplo- bis hetereostich und nur selten isostich. Die oft unscheinbaren, recht kurze Stipularen befinden sich in zwei Kränzen direkt unter dem Astquirl, wobei die obere Reihe länger als untere ist. Beide Reihen erscheinen zudem abgerundet und sind nicht spitz. Die unscheinbaren Stachel (Botanik)n sind kurz und abgerundet. Sie werden länger als Sprossdurchmesser und sind zudem tylacanth (stehen auf einzelnen, hervortretenden Rindenreihen).
Das orange-bräunlich gefärbte Oogon ist etwa 0,8 mm lang und 0,5 mm breit. Die schwarz gefärbte Oospore ist etwa 0,6 mm lang und 0,4 mm breit und ist mit 12 bis 14 deutlichen Rippen versehen. An einer Pflanze kommen häufig unterschiedlich geformte Oosporen vor, die im reifen Zustand mit einer dünnen Kalkhülle versehen sind. Das Antheridium ist etwa 0,4 mm im Durchmesser breit und rötlich oder gelblich gefärbt, wobei auch dieses früh verbleichend ist.
Die variable, monözische Gegensätzliche Armleuchteralge (Chara contraria) ist eine Armleuchteralge aus der Familie der Characeae.
Harmaanäkinparta (Chara contraria) on näkinpartaisleviin kuuluva levälaji, joka elää lähinnä makeassa vedessä, joskus vähäsuolaisessa murtovedessä. Se voi kasvaa metrin mittaiseksi.[1]
1990-luvun tutkimuksissa on käynyt ilmi, että klassinen Charophyceae-ryhmä eli näkinpartaislevät on parafyleettinen.[2] Nykyisin ne luokitellaan Streptophyta-alakuntaan.[3]
Harmaanäkinparta (Chara contraria) on näkinpartaisleviin kuuluva levälaji, joka elää lähinnä makeassa vedessä, joskus vähäsuolaisessa murtovedessä. Se voi kasvaa metrin mittaiseksi.
1990-luvun tutkimuksissa on käynyt ilmi, että klassinen Charophyceae-ryhmä eli näkinpartaislevät on parafyleettinen. Nykyisin ne luokitellaan Streptophyta-alakuntaan.
Ramienica przeciwstawna (Chara contraria) – gatunek ramienicy.
Stosunkowo mały makroglon (do 40 – wyjątkowo 50 – cm długości) o słabo rozgałęzionej plesze. Cienka (0,5-1 mm średnicy) nibyłodyga, cienkie nibyliście krótsze od międzywęźli. Plecha szarozielona, zwykle silnie inkrustowana węglanem wapnia, przez co krucha i delikatna. Roślina jednopienna[3].
Dwurzędowe. Rzędy główne wyraźnie przeważają nad bocznymi. W pewnych warunkach niezupełne lub brak, zwłaszcza na nibyliściach[3].
O zmiennej długości i kształcie. Krótsze od międzywęźli. O elipsoidalnym przekroju (podobnie jak nibyłodyga). 6–8(12) członów. 6–10(12) w okółku. Zwykle ostatnie dwa, trzy, ale nierzadko także kolejne człony nieokorowane. Zakończone tępo, wcięte w węzłach[3].
Wewnętrzne przeważnie po pięć, zwykle dłuższe od lęgni i tępo zakończone, podczas gdy na zewnątrz brak lub słabo wykształcone (brodawkowate lub wałeczkowate)[3].
O nieregularnych kształtach od brodawkowatych po wałeczkowate. Pojedyncze. W dolnych międzywęźlach słabo wykształcone, z kolei na szczytowych mniejsze, ale gęstsze[3].
Słabo wykształcone. W dwurzędowych okółkach. Zwykle w górnym okółku dłuższe i wałeczkowate,a w dolnym brodawkowate. Rzadziej oba okółki wałeczkowate, mało zróżnicowane[3].
Pojedyncze. Zazwyczaj w trzech, czterech pierwszych węzłach nibyliści. Żółtopomarańczowe[3].
Pojedyncze, choć na jednym międzywęźlu mogą leżeć dwie lęgnie i jedna plemnia. Zazwyczaj w trzech, czterech pierwszych węzłach nibyliści. Żółtozielone. Koronka szeroka u podstawy, zamknięta[3].
W wodach płytkich, w strefie falowania, zwykle mniejsze i silniej inkrustowane, w głębszych wodach, ewentualnie w łąkach innych gatunków formy bardziej wydłużone, o wiotkich nibyliściach. W wielogatunkowych płatach lub na podłożu organicznym słabsze okorowanie[3].
Ramienica szorstka, ramienica pospolita[3]
Rośliny po sezonie wegetacyjnym obumierają lub zimują[3].
Gatunek zasadniczo słodkowodny, ale znosi niewielkie zasolenie. Nie występuje w wodach szybko płynących. Występuje głównie w jeziorach eutroficznych, choć nie w przeżyźnionych. Zwykle w wodach płytkich litoralu (wyjątkowo sięga 7 m głębokości), na różnym podłożu. Zwykle w wodach twardowodnych. Może występować w małych zbiornikach (w tym w torfiankach), a nawet rowach. Rzadko tworzy zespół roślinny Charetum contrariae, rosnąc zwykle jako domieszka w innych typach łąk ramienicowych. Często jej plecha jest podłożem dla nitkowatych glonów peryfitonowych[3]. W sukcesji wtórnej budowane przez nią płaty czasem pojawiają się już po kilku tygodniach od powstania nowego stawu, co ma wpływ na dalszy rozwój roślinności w takim zbiorniku[4].
Występuje w większej części Europy, w Chinach, Argentynie, na Florydzie[1]. W Polsce w całym kraju[3], choć zwarte zbiorowiska częściej tworzy na wschodzie i północy[4].
Według Czerwonej listy roślin i grzybów Polski jest gatunkiem narażonym, ale nie podlega w Polsce ochronie gatunkowej[3]. Występowanie jej zbiorowiska jest natomiast podstawą do objęcia zbiornika, w którym występuje, ochroną jako siedlisko przyrodnicze 3140 (twardowodne oligo– i mezotroficzne zbiorniki z podwodnymi łąkami ramienic Charetea) w systemie Natura 2000[5].
Ramienica przeciwstawna (Chara contraria) – gatunek ramienicy.
