Chara glomerata, Nitella glomerata, Tolypella nidifica var. glomerata
Tolypella glomerata – gatunek ramienicy z rodzaju rozsocha.
Stosunkowo mały makroglon (3–20 cm, zwykle do 15, długości). Cienka (0,2–1 mm średnicy), silnie rozgałęziona nibyłodyga. Dolne międzywęźla bardzo długie. Płodne nibyliście na długich rozgałęzieniach bocznych, skupiają się w główki. Plecha jasnozielona lub żółtozielona, gdy inkrustowana węglanem wapnia – szara. Roślina jednopienna[1][2].
Charakterystycznie powcinane w węzłach. Tępo zaokrąglone na końcach. W okółku zwykle do 6 płonnych i do 12 płodnych (choć zwykle tylko 5–8). Płodne i płonne różnią się od siebie. Płonne zwykle dłuższe od międzywęźli (do 8 cm długości), 3–5 członowe, nierozgałęzione. Płodne o różnej długości, ale zwykle do 2 cm, więc krótsze od płonnych. Rozgałęzione pojedynczo, przy czym odcinki boczne są zwykle wyraźnie krótsze od promienia głównego. Odcinki (promienie) boczne mają po 2–3 komórki i są skupione po dwa, trzy, podczas gdy główny jest zbudowany z 3–4 komórek. Odgałęzienia boczne mogą dalej się rozgałęziać. Ponieważ nibyliście płodne są dość liczne i powyginane, tworzą główki[2].
Osadzone na trzoneczkach, czasem wyraźnie odstających od nibyliścia. Pojedyncze. Do 400 µm średnicy[1][2].
Na trzoneczkach. Dwie do sześciu. Otaczają plemnię, leżąc obok lub nieco poniżej. Nieznacznie od niej większe (do 600 µm). Koronka bardzo mała lub brak. Oospory brązowe do ciemnobrązowych, do 400 µm długości[1][2].
Rozsocha morska, która jednak występuje w wodach słonawych. Inne gatunki z rodziny ramienicowatych.
Roślina jednoroczna żyjąca w półroczu chłodnym – kiełkuje na przełomie lata i jesieni, zimuje, płodna wiosną i obumiera na początku lata[2]. Może też żyć w półroczu ciepłym[1].
Gatunek słodkowodny (wody twarde). Zwykle w wodach płytkich (małe zbiorniki, także astatyczne – rzadko jeziora, rowy), do 3 m głębokości, na podłożu mineralnym[2]. Często w łąkach ramienicowych z ramienicą przeciwstawną, a także pojedynczo lub w niewielkich skupieniach. Pod koniec rozwoju często pokryta glonami nitkowatymi[2]. Często zasiedla dane siedlisko efemerycznie[1]. Rzadko tworzy własne zbiorowisko Tolypelletum glomeratae Corillion 1957 (Charo-Tolypelletum glomeratae)[3].
Występuje w rozproszeniu w dużej części Europy, jak również w Australii[1]. W Polsce bardzo rzadka. Odkryte we wczesnych latach 70. XX w. stanowisko w Lednicy przez kilkadziesiąt lat było jedynym formalnie opublikowanym stanowiskiem w Polsce, jednak w XXI w. odkryto kilka nowych stanowisk w zachodniej części kraju[4].
Podlega w Polsce ochronie gatunkowej[5]. Status zagrożenia ma nieznany ze względu na niedostateczną ilość danych (DD)[1].
