Moczarnik ochrowy (Cranioleuca henricae) – gatunek małego ptaka z rodziny garncarzowatych. Występuje endemicznie w Boliwii. Opisany po raz pierwszy w roku 1997. Zagrożony wyginięciem.
Długość ciała wynosi 14-15 cm, w tym dzioba 14,3-15,2 mm i ogona 61-73,4 mm. Skrzydło mierzy 65,5-69 mm, natomiast skok 18,5-18,6 mm. Brak danych na temat masy ciała. Wierzch głowy rudobrązowy. Boki głowy brudnobiałe, brew biała. Kark i grzbiet brązowooliwkowe. Skrzydła rudawe, pokrywy I rzędu posiadają szarobrązowe chorągiewki wewnętrzne. Nie zbadano żadnego osobnika młodego, jednakże przypuszczalnie takowy był obserwowany; posiadał brązowooliwkowy wierzch głowy oraz krótszą brew. Tęczówki brązowe, dziób różowy, nogi i stopy oliwkowożółte.
Całkowity zasięg występowania szacowany jest na 3000 km2. Obejmuje 3 znane lokacje w zachodniej Boliwii, we wschodniej części Andów. Środowisko życia stanowią lasy i zakrzewienia[3].
Owadożerny. Żeruje wzdłuż pni 1-4 metra nad ziemią. Owady zbiera z liści i kory. W styczniu obserwowano ptaki w parach, przypuszczalnie trwa wtedy sezon lęgowy. Przypuszczalnie także w styczniu obserwowano osobnika młodocianego.
Według IUCN gatunek klasyfikowany jako zagrożony wyginięciem (EN, Endangered). Populacja szacowana jest na nie więcej niż 2500 osbników. Zagrożeniami dla moczarników ochrowych jest wycinka drzew na surowiec drzewny oraz miejsca do wypasanie bydła, przypuszczalnie także w przyszłości będzie miało miejsce osunięcie się ziemi[3].
Moczarnik ochrowy (Cranioleuca henricae) – gatunek małego ptaka z rodziny garncarzowatych. Występuje endemicznie w Boliwii. Opisany po raz pierwszy w roku 1997. Zagrożony wyginięciem.
