Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.
'''Dricurus forficatus ye una especie d'ave paseriforme de la familia Dicruridae. Alcuéntrase en Comores, y Madagascar, siendo una especie común.[1]
Describiéronse les siguientes subespecies:[2]
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO. '''Dricurus forficatus ye una especie d'ave paseriforme de la familia Dicruridae. Alcuéntrase en Comores, y Madagascar, siendo una especie común.
El drongo crestat[1] (Dicrurus forficatus) és un ocell de la família dels dicrúrids (Dicruridae) que habita zones boscoses i arbustives de Madagascar i Anjouan, a les Comores.
El drongo crestat (Dicrurus forficatus) és un ocell de la família dels dicrúrids (Dicruridae) que habita zones boscoses i arbustives de Madagascar i Anjouan, a les Comores.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Drongo cribog (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: drongoaid cribog) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Dicrurus forficatus; yr enw Saesneg arno yw Crested drongo. Mae'n perthyn i deulu'r Drongoaid (Lladin: Dicruridae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn D. forficatus, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r drongo cribog yn perthyn i deulu'r Drongoaid (Lladin: Dicruridae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Drongo Andeman Dicrurus andamanensis Drongo Balicassiao Dicrurus balicassius
.jpg)
_IMG_7702_(1)..JPG)
_-_Flickr_-_Lip_Kee.jpg)
_at_Sindhrot_near_Vadodara,_Gujrat_Pix_078.jpg)
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Drongo cribog (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: drongoaid cribog) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Dicrurus forficatus; yr enw Saesneg arno yw Crested drongo. Mae'n perthyn i deulu'r Drongoaid (Lladin: Dicruridae) sydd yn urdd y Passeriformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn D. forficatus, sef enw'r rhywogaeth.
Der Gabeldrongo, jetzt Madagaskardrongo[1] (Dicrurus forficatus) ist ein Vogel in der Familie der Drongos.[2]
Das Artepitheton kommt von lateinisch forfex, forficis ‚Schere‘.[3]
Der Gabeldrongo ist durchgehend schwarz mit namensgebend gegabeltem Schwanz und einem Schopf am Schnabelansatz. Das Männchen bei der Nominatform ist etwa 26–31 cm, das Weibchen 18–25 cm groß. Beim Jungtier finden sich weißliche Fransen an Bauch und Flügeln.[4][5]
Der Gabeldrongo imitiert Rufe des Echsenhabichts, des Tulukuckucks, des Madagaskar-Fluchtvogels, der Rostbauchnewtonie und der Hirtenmaina, auch Lemuren und anderes. Er ernährt sich von Wirbellosen, nämlich Spinnen und Insekten, etwa Käfern, sowie von Früchten, und ist häufig in gemischten Schwärmen („mixed flocks“) anzutreffen. Die Brutzeit liegt zwischen September und Dezember, im trockenen Südosten zwischen Oktober und Februar.[5][4]
Der Gabeldrongo ist als Nominatform in Madagaskar und als D. f. Potior auf den Komoren endemisch. Er ist weit verbreitet in allen Waldgebieten bis 1875 m[5], meist jedoch unterhalb 1500 m zu finden.[4]
Es werden folgende Unterarten anerkannt:[2][6]
Der Bestand gilt als nicht gefährdet (Least Concern).[7]
Der Gabeldrongo, jetzt Madagaskardrongo (Dicrurus forficatus) ist ein Vogel in der Familie der Drongos.
Das Artepitheton kommt von lateinisch forfex, forficis ‚Schere‘.
The crested drongo (Dicrurus forficatus) is a passerine bird in the family Dicruridae. It is black with a bluish-green sheen, a distinctive crest on the forehead and a forked tail. There are two subspecies; D. f. forficatus is endemic to Madagascar and D. f. potior, which is larger, is found on the Comoro Islands. Its habitat is lowland forests, both dry and humid, and open savannah country. It is a common bird and the IUCN has listed it as "least concern".
In 1760 the French zoologist Mathurin Jacques Brisson included a description of the crested drongo in his Ornithologie based on a specimen collected in Madagascar. He used the French name Le grand gobe-mouche noir hupé de Madagascar and the Latin Muscicapa Madagascariensis nigra major cristata.[2] Although Brisson coined Latin names, these do not conform to the binomial system and are not recognised by the International Commission on Zoological Nomenclature.[3] When in 1766 the Swedish naturalist Carl Linnaeus updated his Systema Naturae for the twelfth edition, he added 240 species that had been previously described by Brisson.[3] One of these was the crested drongo. Linnaeus included a brief description, coined the binomial name Laniusforficatus and cited Brisson's work.[4] The specific name forficatus is Neo-Latin for "scissor-shaped".[5] This species is now placed in the genus Dicrurus that was introduced by French ornithologist Louis Jean Pierre Vieillot in 1816.[6]
Two subspecies are recognised:[7]
The common name of drongo, now applied to all members of the family Dicruridae, was originally a Malagasy word from the Betsimisaraka dialect; more commonly it is called railovy in Malagasy.[8]
The adult male and female are almost entirely black, with a blue-green sheen. The distinctive crest consists of elongated feathers on the forehead. The forked tail is also distinctive of the adult birds. D. f. potior is larger and has broader tail feathers.[9]
The nominated race is endemic to Madagascar, and found throughout the island, and some of the larger inshore islands including Nosy-Bé. The Dicrurus forficatus potior subspecies on only found on the Comoro Islands.[9]
Its natural habitats are subtropical or tropical dry forest, subtropical or tropical moist lowland forest, and dry savanna, typically below 1,000 meters.[9]
With a frog, Mantadia National Park, Madagascar
With an insect
Egg
_feeding.jpg)
feeding chicks, Analamazaotra Special Reserve
The crested drongo (Dicrurus forficatus) is a passerine bird in the family Dicruridae. It is black with a bluish-green sheen, a distinctive crest on the forehead and a forked tail. There are two subspecies; D. f. forficatus is endemic to Madagascar and D. f. potior, which is larger, is found on the Comoro Islands. Its habitat is lowland forests, both dry and humid, and open savannah country. It is a common bird and the IUCN has listed it as "least concern".
El drongo malgache[2] (Dricurus forficatus) es una especie de ave paseriforme de la familia Dicruridae. Es endémica de Comoras y Madagascar, siendo una especie común.[1]
Se reconocen las siguientes:[3]
El drongo malgache (Dricurus forficatus) es una especie de ave paseriforme de la familia Dicruridae. Es endémica de Comoras y Madagascar, siendo una especie común.
Tuttdrongo (Dicrurus forficatus) on drongolaste sugukonda drongo perekonda kuuluv lind.
Teaduslikult kirjeldas tuttdrongot esimesena Carl von Linné aastal 1766.
Ta on levinud Madagaskaril, Mayotte'il ja Anjouani saarel Komooridel. Tuttdrongo vanalinnu sulestik on läikivmust, laubal on suletutt.
Noorlind on tume ja osaliselt valgetähniline. Nime on ta saanud sellest, et tal on silme vahel suur must püstine tutt.
Tuttdrongo elab ekvatoriaalsetes ja lähisekvatoriaalsetes metsades ja savannides.
Tuttdrongo (Dicrurus forficatus) on drongolaste sugukonda drongo perekonda kuuluv lind.
Teaduslikult kirjeldas tuttdrongot esimesena Carl von Linné aastal 1766.
Ta on levinud Madagaskaril, Mayotte'il ja Anjouani saarel Komooridel. Tuttdrongo vanalinnu sulestik on läikivmust, laubal on suletutt.
Noorlind on tume ja osaliselt valgetähniline. Nime on ta saanud sellest, et tal on silme vahel suur must püstine tutt.
Tuttdrongo elab ekvatoriaalsetes ja lähisekvatoriaalsetes metsades ja savannides.
Dicrurus forficatus Dicrurus generoko animalia da. Hegaztien barruko Dicruridae familian sailkatua dago.
Dicrurus forficatus Dicrurus generoko animalia da. Hegaztien barruko Dicruridae familian sailkatua dago.
Töyhtödrongo (Dicrurus forficatus)[2] on drongojen heimoon kuuluva varpuslintu.
Töyhtödronoga tavataan Komoreilla ja Madagaskarissa. Sen on kuvattu olevan yleinen, ja se on luokiteltu elinvoimaiseksi.[1]
Töyhtödrongo (Dicrurus forficatus) on drongojen heimoon kuuluva varpuslintu.
Dicrurus forficatus
Le Drongo malgache (Dicrurus forficatus), appelé Railovy en malgache, est une espèce de passereau de la famille des Dicruridae.
Cet oiseau vit à Madagascar et aux Comores.
Il habite les forêts humides tropicales et subtropicales en plaine et les forêts et savanes sèches.
Selon Peterson, cet oiseau est représenté par 2 sous-espèces :
Dicrurus forficatus
Le Drongo malgache (Dicrurus forficatus), appelé Railovy en malgache, est une espèce de passereau de la famille des Dicruridae.
Il drongo crestato o drongo crestato malgascio (Dicrurus forficatus (Linnaeus, 1766)) è un uccello passeriforme della famiglia Dicruridae, endemico del Madagascar e delle isole Comore[1][2].
Il nome scientifico della specie, forficatus, deriva dal latino e significa "a forma di forbice", in riferimento alla conformazione della coda.
Misura 18-30,5 cm di lunghezza[3]: i maschi sono più grandi delle femmine anche di un terzo, e la sottospecie potior presenta dimensioni medie più grandi rispetto alla nominale[3].
Si tratta di uccelli dall'aspetto robusto e slanciato, muniti di grossa testa squadrata e allungata, becco conico, largo e robusto di media lunghezza e dall'estremità lievemente adunca, zampe corte, ali allungate e digitate, penne della fronte filiformi e allungate (giungendo a riposo all'incirca fino al vertice) a formare una cresta erettile alla quale la specie deve il proprio nome comune e coda lunga circa i due terzi del corpo e dalla caratteristica forma biforcuta con punte divergenti verso l'esterno, alla quale la specie deve il proprio nome scientifico.
Il piumaggio si presenta di colore nero lucido, con presenza di sfumature di color bruno-cannella su coda e remiganti e di riflessi metallici di colore violaceo su testa e petto e bluastro su dorso e ali, ben visibili quando l'animale è nella luce diretta.
I dimorfismo sessuale è presente e ben visibile ma non estremo, coi maschi che presentano coda e cresta più lunghe e colorazione generalmente più lucida e ricca di riflessi metallici rispetto alle femmine.
In ambedue i sessi il becco e le zampe sono di colore nerastro, mentre gli occhi sono di colore bruno scuro.
Il drongo crestato è un uccello dalle abitudini di vita diurne, che passa la maggior parte della giornata appollaiato in posizione verticale sul ramo di un albero osservando i dintorni, pronto a spiccare il volo per afferrare un'eventuale preda o a ritirarsi nel folto della vegetazione all'apparire di un'eventuale fonte di pericolo. Questi uccelli vivono da soli o in coppie, occupando un proprio territorio che viene difeso da eventuali intrusi, in particolar modo durante la stagione riproduttiva.
Come tutti i dronghi, anche il drongo crestato è un uccello molto vocale, che emette una grandissima varietà di richiami (da squitti acuti ad altri versi più cicaleggianti, passando attraverso fischi più o meno intensi), rivelandosi inoltre un ottimo imitatore dei suoni che percepisce nell'ambiente circostante.
Si tratta di uccelli dalla dieta virtualmente onnivora, nei quali tuttavia la componente carnivoro/insettivora è nettamente preponderante su quella vegetariana, andando a costituire la massima parte dell'alimentazione di questi animali.
Il drongo crestato è un predatore d'attesa, che pasa molto tempo appollaiato in agguato sul ramo di un albero, osservando i dintorni e piombando sulle prede che si trovano a passare in zona, afferrandole al volo o raccogliendole al suolo o fra le foglie ed i rami: questi animali si cibano di una grande varietà di insetti (specialmente coleotteri e lepidotteri[3]) ed altri invertebrati (in particolar modo ragni[3]), nonché delle loro larve e financo di piccoli vertebrati, come anfibi, lucertole, gechi e scinchi. Sporadicamente, questi uccelli possono cibarsi anche di bacche e piccoli frutti.
La stagione riproduttiva va da settembre a dicembre, con picco delle schiuse fra ottobre e novembre: le popolazioni delle aree secche del Madagascar sud-orientale si riproducono più tardi, fino alla fine di febbraio[3].
Il nido viene costruito dalla femmina (col maschio che collabora fornendo parte del materiale da costruzione, consistente in fibre vegetali e pezzetti di muschio e licheni) alla biforcazione della parte distale del ramo di un albero: esso appare molto piccolo e sottile, tanto che generalmente è possibile osservare le uova al suo interno anche dal basso.
All'interno del nido, la femmina depone 3-4 uova, che provvede a covare alternandosi col maschio per un paio di settimane, al termine delle quali schiudono pulli ciechi ed implumi: la coppia difende strenuamente il nido da ogni intruso considerato un potenziale pericolo per la covata, dimostrando grande coraggio.
I nidiacei vengono accuditi e imbeccati da ambedue i genitori: essi s'involano a 16-20 giorni dalla schiusa, tuttavia continuano a rimanere nei pressi del nido (chiedendo l'imbeccata ai genitori, sebbene sempre più sporadicamente man mano che crescono) ancora per un altro mese circa, prima di allontanarsene in maniera definitiva e disperdersi.
Il drongo crestato è diffuso in Madagascar, dove è presente su tutta l'isola e su alcune delle isole minori circonvicine (Nosy Be, Nosy Hara, Nosy Boraha); la specie è inoltre diffusa sull'isola comoriana di Anjouan, mentre esistono evidenze che essa popolasse fino a tempi recenti anche Nosy Komba, Nosy Faly e Nosy Tanikely[4].
La specie è residente in tutto l'areale di distribuzione, mostrandosi poco propensa agli spostamenti e pertanto esibendo un modestissimo potenziale di dispersione.
Si tratta di animali piuttosto adattabili in termini di habitat: i dronghi crestati sono infatti osservabili praticamente in ogni ambiente alberato del loro areale, dalla foresta secca alla foresta pluviale alla foresta spinosa, popolando sia le zone di foresta primaria che quelle secondarie molto degradate o le macchie alberate. Questi uccelli, inoltre, si spingono senza grossi problemi nelle aree coltivate e nelle piantagioni, mentre è più raro che essi frequentino le aree adiacenti ai villaggi. Il drongo crestato è generalmente diffuso nelle aree di pianura e di collina al di sotto dei 1000 m di quota: tuttavia, la specie è presente (anche se meno comune) fino a 1875 m di quota[3].
Se ne riconoscono due sottospecie[2]:
A dispetto dell'areale piuttosto vasto, la sottospecie nominale presenta una grande omogeneità a livello genetico[5].
Il drongo crestato presenta grande affinità filogenetica col drongo di Aldabra (del quale è un sister taxon) e col drongo di Mayotte, mentre la parentela col drongo delle Comore, di più antica differenziazione, a differenza di quanto ipotizzato fino a tempi recenti è lievemente minore[6].
Il drongo crestato o drongo crestato malgascio (Dicrurus forficatus (Linnaeus, 1766)) è un uccello passeriforme della famiglia Dicruridae, endemico del Madagascar e delle isole Comore.
De kuifdrongo (Dicrurus forficatus) is een drongo die alleen voorkomt in Madagaskar en het eiland Anjouan van de Comoren. Met name in Madagaskar komt hij wijdverspreid in grote aantallen voor. Kenmerkend voor de soort is de opvallende kuif en een gevorkte staart.
Een volwassen kuifdrongo heeft een zwart verenkleed met een blauwgroene waas en rode ogen. Vanaf de snavelbasis steekt een opvallende kuif omhoog. Hieraan dankt de vogel zijn Malagassische bijnaam railovy, oftewel 'koning van de vogels'.[* 1] Verder onderscheidt de kuifdrongo zich door een sterk gevorkte staart. Het mannetje heeft een lichaamslengte van 26 tot 31,5 centimeter, het vrouwtje 18 tot 27,5 centimeter. Een juveniel is bruiner gekleurd en heeft geen kuif.[2]
De kuifdrongo is een zeer vocale en luidruchtige zangvogel met een breed repertoire aan geluiden. Hij kan het geluid van een aantal lemuren imiteren en de zang van diverse vogels.[* 2]
De kuifdrongo voedt zich voornamelijk met allerlei ongewervelden en kleine gewervelden, zoals kikkers, kameleons, gekko's en skinken. Hij vangt deze in de vlucht, vanaf een uitkijkpunt of foeragerend op de grond. Vruchten maken slechts een klein deel van het dieet uit.[3]
De kuifdrongo is een standvogel. In Madagaskar vindt de eileg plaats van september tot december, met de grootste piek in oktober en november. Dit is met uitzondering van de drogere gebieden in het zuidoosten van het eiland, zoals het zogenoemde spiny forest. Hier worden de eieren van oktober tot vroeg in februari gelegd. Het nest wordt fel verdedigt tegen potentiële predatoren, ongeacht hun grootte. Naar verluidt zijn zelfs mensen door broedende kuifdrongo's belaagd.[2]
In heel zijn verspreidingsgebied is de kuifdrongo de enige vertegenwoordiger van de drongofamilie. De nominaatondersoort D. f. forficatus (L., 1766) is endemisch en wijdverspreid in Madagaskar, inclusief enkele kusteilanden als Nosy Be, Nosy Komba en Île Sainte-Marie. Een tweede ondersoort, D. f. potior (Bangs & T.E. Penard, 1922), komt alleen voor op Anjouan, een van de Comoren-eilanden. Deze ondersoort is significant kleiner en heeft bredere staartveren.[4]
De kuifdrongo leeft in verschillende beboste habitats, van regenwoud tot droge bossen en gebieden met spaarzame begroeiing, zoals ernstig versnipperde wouden.[* 3] Hij is aangetroffen van zeeniveau tot op een hoogte van 1875 meter. Doorgaans komt de kuifdrongo echter niet hoger dan 1000 meter.
Het totale verspreidingsgebied van de kuifdrongo wordt geschat op ongeveer 42.000 vierkante kilometer.[5] De grootte van de populatie van de kuifdrongo is niet gekwantificeerd. Er is geen aanleiding te veronderstellen dat de soort in aantal achteruit gaat, maar gegevens ontbreken. De kuifdrongo staat als 'niet bedreigd' (LC of Least Concern) op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
In de regio rond Ambinanitelo in het noordoosten van Madagaskar wordt de kuifdrongo beschermd door een Fady, of taboe. Deze heeft zijn wortels in de 18e eeuw, toen de oostkust van Madagaskar regelmatig geteisterd werd door piraten. Een vrouw verborg zich volgens de legende met haar baby in een struik, maar toen de piraten haar naderden begon de baby te huilen. Dit trok de aandacht van de piraten, maar toen het gehuil door een kuifdrongo werd geïmiteerd, gingen zij terug naar hun boten. Sindsdien wordt de kuifdrongo in deze regio met respect behandeld.[6]
De kuifdrongo (Dicrurus forficatus) is een drongo die alleen voorkomt in Madagaskar en het eiland Anjouan van de Comoren. Met name in Madagaskar komt hij wijdverspreid in grote aantallen voor. Kenmerkend voor de soort is de opvallende kuif en een gevorkte staart.
Multimedia w Wikimedia Commons Dziwogon czubaty (Dicrurus forficatus) – gatunek średniego ptaka z rodziny dziwogonów. Występuje tylko na Madagaskarze i pobliskiej wyspie Nzwani w archipelagu Komorów. Wyróżniono dwa podgatunki D. forficatus[4][2]:
Dziwogon czubaty (Dicrurus forficatus) – gatunek średniego ptaka z rodziny dziwogonów. Występuje tylko na Madagaskarze i pobliskiej wyspie Nzwani w archipelagu Komorów. Wyróżniono dwa podgatunki D. forficatus:
D. forficatus forficatus – Madagaskar i pobliskie wyspy. D. forficatus potior – Nzwani. Charakterystyka Brak dymorfizmu płciowego w upierzeniu. Jest całkowicie czarny, jedynie lotki są nieco brązowawe, a reszta upierzenia lekko opalizuje na niebiesko. Oczy czerwone, średniej długości szary dziób i czarny czubek. Ogon długi i widlasty, krótkie czarne nogi. Młode dziwogony czubate mają białawe, sprawiające wrażenie łusek końce piór i krótszy czubek. Wymiary długość ciała: 25,4 cm rozpiętość skrzydeł: 40,6-45,7 cm masa ciała: 28,3-45 g Biotop Luźne zadrzewienia od morza aż do pogórzy. Zachowanie Zazwyczaj przebywa sam, ale kiedy koczuje, łączy się w stada z innymi gatunkami. Poluje z czatowni w koronie drzewa. Głos Piosenka to nagłe, przenikliwe i nieukładające się w melodię trele. Wabi gwiżdżącym "tłii-to-ii". Dobrze naśladuje odgłosy z otoczenia. Pożywienie Różne owady. Lęgi Wyprowadza 1 lub 2. Wysoko na gałęzi buduje miseczkowate gniazdo. Składa 2-4 jaja, inkubacja trwa około 13 dni. Młode potrafią latać po około 16 dniach.Dicrurus forficatus é uma espécie de ave da família Dicruridae.
Pode ser encontrada nos seguintes países: Comores, Madagáscar e Mayotte.[1]
Os seus habitats naturais são: florestas secas tropicais ou subtropicais , florestas subtropicais ou tropicais húmidas de baixa altitude e savanas áridas.[1]
Dicrurus forficatus é uma espécie de ave da família Dicruridae.
Pode ser encontrada nos seguintes países: Comores, Madagáscar e Mayotte.
Os seus habitats naturais são: florestas secas tropicais ou subtropicais , florestas subtropicais ou tropicais húmidas de baixa altitude e savanas áridas.
Madagaskardrongo[2] (Dicrurus forficatus) är en fågel i familjen drongor inom ordningen tättingar.[3] IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]
Madagaskardrongo delas in i två distinkta underarter:[3]
Wikimedia Commons har media som rör madagaskardrongo.
Wikispecies har information om Dicrurus forficatus.
Madagaskardrongo (Dicrurus forficatus) är en fågel i familjen drongor inom ordningen tättingar. IUCN kategoriserar arten som livskraftig.
Madagaskardrongo delas in i två distinkta underarter:
D. f. forficatus – förekommer på Madagaskar och Nosy Be D. f. potior – förekommer på Anjouan (Komorerna)Dicrurus forficatus là một loài chim trong họ Dicruridae.[2]
Dicrurus forficatus là một loài chim trong họ Dicruridae.
